장음표시 사용
201쪽
- I66 exoritur, Inquisitorio processui peculiariter convenit rquae vel per Fisci advocatos , vel mn Stratus , quos ministerium publicum nuncupant, processui mixto, ex inquisitorio scilicet et accusatorio I . . t. ΤΙΤ. II. ,
S. 486. Reus dicitur is, cum quo agitur et .
Reus hoc loco nobis est cum quo ab accusatorct criminalis initur quoestio. Cum nondum de delicto logitime constat, et criminalis quaestio agitatur, reus et imputatus dicitur 3 . Q
II. Qui accusari non Possim. I. 487. Accusare, et reum sacere idem sonat rheinc qui accusari nequit, idem nec reus dici potest. 3. 488. Causae omnes, quae moralem imputabilitatem a legis infractionρ rejiciunt, nec non modi omnes tum naturales tum politici, queis crimen eXtinguitur, accusationi resistunt 5 . Iure Romano non rite accusantur magistratuS majores, nee legati, nee absentes rsipublicae caussa, nisi de iis agatur criminibus, cpiae publicum munus, quo languntur,
directe respiciunt 6 . Qui ab uno jam accusatus
a ci, contra huiusmodi processum partim ex accusator O Partini ex inquisitorio mixtum plura disseruntur in Goria desisIGgi delia sicuregia sociale lib. 4. caP. G. 7.
202쪽
- I67 est, is pro eodem crimine ab alio nequit accusari rsi in plura impegerit crimina , singulorum Domine accusari potest 3 .
f. 489. Praeter Iudicem, accusatorem, et reum, qUi principales in judicio criminali personae sunt, aliae
etiam criminibus exequendis intersunt, quae tamquam accessorim considerantur. Inter hasce vero Personas in primis recensentur Tabellion , actuarii, scri-
Bm qui sub judicis directione, ac illius auctoritate actibus legitimis vel registrandis, vel transcribendis incumbunt set . f. 49o. proxime accedunt commentaricris , qui reorum custodiendorum, dum criminalis peragitur quaestio, curam Suscipiunt 3), nec non ramaritores , qui citationibus vel verbalibus vel realibus
S. 47o0 transmittendis adhibentur 4 .
203쪽
AN ET QUATENUS PROCURATORES IN CRIMINAL BusCAUSIS ADΜITTANTUR.
. 491. Procurator est qui negocium algentis suscipit cum cognitore non confundendus, qui Proesentis causam noνit, et sic tuetur ut suam I . f. 492. Magna inter iuris nostri Scriptores quaestio jamdiu est exagitata an in criminalibus causis tum eX Parte accusatoris, tum ex Parte rei procuratores adhibeantur I . Regula generalis est, in criminalibus Procuratores haud admitti. Cum enim poenae, quae vel ob probatum crimen, vel ob accusatoris Calumniam reposcendae Sunt, Solos Criminis auctores maneant. I. 3ο9. , personae Omnes rejiciuntur, qUMCriminalem quaestionem irritam, ac elusoriam eiu e- Te possent sa).f. 493. Procurator accusatoris admittitur cum is solam criminis notitiam deseri, nec speciatim certum hominem, in quem Iudex inquirat, designat 4 . Procuratores rei tum solum audiuntur cum ante litis Contestationem rei absentiam coram judice deseradunt, ejusque justam caussam demonstrandam SVS i piunt: vel nisi forte de iis agatur criminibus, quae Pecuniariam poenam dumtaXat ingerunt: hujusmodi namque poena, etiam reo absente, ex illius bonis
sumi potest 5 .f. 494. Ex hoc autem generali principio universi-
204쪽
- 169 tates excipiendae videntur, quae per Procuratorem et accusant, et defenduntur I . Ceterum a Procura tore distat defensor, cuius officium ultra ea non Porrigitur, quae in scriptis impetrari ab Iudice solent, quaeque ad reum instruendum, adjuvaudumque conserunt ca . i
DR IUDICIIS CRIMINALIBUS QUOAD ACTUs LEGITIMOS.
I. 495. Personis habilibus, quae in judicio crI-
minali consistere possunt, a lege designatis, illud decernendum supererat quibusnam regulis iunctiones Suas exerorent, ut publicorum iudieiorum objecto exacte responderent. Nulla enim agendi ratio, quae criminis persecutionem respicit, admitti potest nisi
quae quantum fieri potest a legibus sit designata S. 438. . Agendi rationes, quae in judicio criminali ad quaestionem instruendam, dirimendamque ex legis praescripto personis, quibus illud constat, iniunguntur, actus legitimi Sunt . , . .
I. 496. Ad hos autem actus reseruntur I. Probatio criminum legitima; quandoquidem nisi accusator quid crimen probare sit sciat accusationem instituere nequit, II. Accusatio, ΙΙΙ. et Inquisitio generatim considerata, IV. Reorum prehensio, exhibitio, et custodia, V., Interrogatio, VI. Lilis contestatio, VII. Reorum defensio, VIII. Causin conclusio,
205쪽
DE PROBATIONIBUS CRIMINALIBUS GENERATIM .
I. Probatio quid sit. 3. 497. Probare idem perinde est ac de eo, de quo
agitur, fidem sacere . certamque exhibere notitiam I . Probatio autem est quidquid fidei iaciendae inservit a . Heinc probationis objectum certitudo circa id, de quo quaeritur. Id de quo quaeritur Pro ositio est, quae bifariam judicium admittit: aut enim vera, aut
salsa est. Animus autem cognoscentis de tropositionis salsitate, aut veritate certus esse non poteri, qui uprobationibus acquiescat, quae alterutrum evincunt. Propositio igitur, si in se consideretur, aut vera aut salsa est. Attamen animus cognoscentis de veritate,
aut salsitate certus est 'non quoad id, quod rei veritatem absolutam constituit, sed quoad probationis modum, quae fidei iaciendae adhibetur 3 . Ex quo consequitur, ut, quidquid sit de absoluta rerum veritate, quaevis certitudo in animo cognoscentis sitaci DQ. lib. 48. tu. 36. l. ula. 1.sa, Vicat. Vocab. jur. υeis. pro tio. ProbationIa nomen heiunos latias imo sensu sumimus, adeout non solum quae Certitudinem . sed et quae probabilitatem inducunt, complectamur. 3 Quae circa certitudinem , vel evidentiam metaphyalei d Cent eatenus vera videri possunt quatenua abstracto quodam . .e generali aensu accipiunturi ast parum utilitatis asserunt si ad casua Practicos deducantur . Cons. Condillae L art de Ren- aer, P art de raraonneae. Soave Iustit. di DSica sex. 3. aι ι. 2.
206쪽
est, atque idcirco ab illius animi statu vel maximo pendet I . S. 498. Si animi humani status quoad nostrarum
idearum cum Objectis, queis reseruntur, Conformi tatem dignoscendam generati in ConSiderentur, quatenus certitudinem repraesentant, in tres gradus commode dividi possunt. Si de propositione certi Simus , quae ex duarum idearum idea litate adstruitur, mE- tubsica fruimur certitudine: si de eo, quod sub Sensus cadit, PhySicae si de facti existentia, quod nostris Oculis procul accidit, morali aut Listorica 2 .
IIaec autem certitudo ea est, ad quam assequendam
criminalia instituuntur judicia f. 44o. S. 499. Moralis certitudo, de qua tu judiciis cri
minalibus agitur, si cum ceteris certitudi uis speciebus conseratur, insimum circa rerum veritatem dignOscendam probabilitatis gradum constituit. Ea scilicet haud talis est ut omnem erroris probabilitatem excludat: alioqui maximum probabilitatis gradum constituit inter eos, qui circa historicas propositiones humanae menti arrident 4 .f. 5oo. Siquidem, quodvis nostrarum idearum objectum sit, nos de propositione, quae illud desinit, veritate, vel salsitate aut certi Sumtra, aut OPinamur, aut dubii limremus 5 . Certitudo est animi status quoad veritatem, vel salsitatem propositionis, ex quo sit, ut qui alterutrum judicat judicio suo pleuissime assentiatur. Cum in alterutrum flectitur equidem judicium, ast animus non nisi haesitans, sollicitusque illi assentitur, adeout se in errorem impingere timeat, hic animi status probabilitas dicitur. Cum
207쪽
vero propositionis veritatem, et salsitatem ita animus Suspicatur, ut pro utraque aequales habeat rationes, atque idcirco inter utramque anceps haereat judicium. hic animi status dubium vocatur I . f. 5o I. Quoniam autem Certitudo non OX rerum veritate absoluta, sed eX animo cognoscentis pendet
f. 497. consequitur, ut probationes, quae alicui plenam fidem iaciunt, tuta nimum alterius solam probabilitatem inducere quandoque possint. Probatio igitur est quidquid ejus, de quo quaeritur, vel Plenam, vel minus Plenam si dem sacit' et . f. 5o2. Probatio ideo requiritur, quia Objectorum ,
quae in nostram agendi rationem influunt, cognitio necessaria est. Cum agendi necessitas haud adest, agendi ratio ex sola certitudine determinatur: cum vero hujusmodi adest:necessitas, sola probabilitas actionem'determinat. Quae cum ab intimo omnium hominum sensu descendant, demonstratione uou
ij Loeve An Essar on the human under se. h. 4. AE. 25. αὶ Si metaphysi eam probationia desinitionem ponere velI- mus , nil dubium, probationis nomen in id tantum quadrare ,
quod vero ostendendo inservit. Ast si probatio tamquam medium consideretur, cuius ope animi iudicium in alterutram Propositionis partem flectitur, probationis nomen omnibus his, quae huiusmodi emctum pariunt, aeque convenit. Cum Probationis objectum certitudo, non rerum υeritas absoluta sit, illius definitio , quoad illius usum practicum, non ex abstractaveritatis idea desumi debet. Veritas absoluta , Prout mente concipitur, gradus quidem non recipit. Ast mentis assensus his, quae Propositionis certitudinem ostendunt, varii gradus sunt. Heine eum huiusmodi assensus ex plurium probabilitatum concursu in cognoscentis animum induci queat, nil vetat quominus nos semiplenae probationis nomen his , quae solam probabilitatem Producunt, Concedamus. Cons. quae contra semiplenae probationis existentiam disputarunt Gravia De Orig. jur. lib. 2. P. 3i . Nathaeus De criminib. lib. 48. lit. I 5. eV. i. n. 5. Gmsnt. Sur Ict
208쪽
' II. Probetitio criminadis quid sit.
I. 5 3. Si moralis certitudo idem perinde esset ne rerum veritas absoluta. atque idcirco insallibile cri-ἔcri a veritatis, quod vocant, eXisteret, probatio metaphysica, quae illud exhiberet, criminalis probatio legitima utique evadere posset I . Ast cum certitudo moralis nihil aliud, quam hominis opinio, sit, leges indicent oportet quae certitudinem facti, de quo agitur, in judicis animum inducant. Alioquin Poena, quae pro probationis modo decerneretur, non ex legis sententia, sed ex hominis arbitrio irrogaretur, quo nil a libertatis civilis regulis' abnor
f. 5o . Quamvis igitur, naturali hominum ratiocinandi secultato inspecta, quaedam secti circumstantiae Propositionis, de qua agitur, vel veritatem, vel salsitatem probare possint, cum id ex hominis ratiocinio pendeat, nec hujusmodi ratiocinio insallibile veritatis criterium alluceat, necesse est, ut lex ipsa facti circumstantias designet, quae criminalis propositionis vel veritatem, vel salsitatem evincant. Ex quo sit, ut quae moralem certitudinem, logi eloquendo, suppeditant, elementa quidem criminalis Probationis esse debeant, quandoquidem una Omni-hus est ratiocinandi methodus, psi probationes Criminales legitimae esse nequeant nisi quibus lex proprio ore hujusmodi tribuerit ossicaciam. Heinc nobis probationes criminales sunt et Actus legitimi , quο-
i Non desuere, qui probationem historicam ad matheseos regulas exigere conati sint. Conf. auci. cit. apud Cl. Cremani ιib. 3. c. i8. S. 5. not. 2' quibus add. Ηooher's Works. Dol. 2. Ducredibit. of human testimovr. Condorcet Essor sur P antication de Panaloe a la Probabilite des decisions etc. a Corrard De la iurispr. chimin. Marc. a. introd. a. 'aur. Crim. T. I. 14
209쪽
rum ope quasdam facti circumstanti in vim oriis minis patefaciendi vel innocentim demonstrandau
III. Varii probationis criminalis e Ontantur graduS . . sos. Quia mentis assensus veritati, vel salsitati
propositionis varios recipit gradus I. 498. , lex
ea determinat, quae varios probationis gradus constituant. Lex autem vel certas facti circumstantias judicantibus indicat, ex quibus illa sibi vel moralem certitudinem, vel ProbMilitatem tantum sumit, vel cum de iis iactis agatur, quae talem determinationem haud patiuntur, illorum interpretationem ita judicis arbitrio relinquit, ut is sibi, ope ratiocinii, ejus de quo quaeritur, vel probabilitatem, vel certitudinem adStruat. I. 5o6. Ea, quae secti, de quo quaeritur, moralem certitudinem exhibent, Plenam, legitimamque Pro bationem constituunt, illam scilicet, quae criminali controversiae derimendae sussiciens est Q. Quae solam probabilitatem suppeditant semiplenam, illam nempe, qua rei, de qua agitur, sides aliqua sit judici, non tanta tamen, ut quaestioni dirimendae sussi
S. 5o7. Si probabilitas ab ea sacti qualitate desumatur . quam lex veluti probabilitatis sundamentum statuit, haec semiplena probatio Priamu tio legis dicitur 3 , si probabilitas iudicis arbitrio adstruitur ex aliqua facti circumstantia, quam lex haud designavit, PriaeSu tio hominis 4 .
210쪽
illa, quae fidem plusquam semiplenam; haec quae minus quam semiplenam judici facit a . IV. Ex natura criminalis probationis
s. So9. I. Poenae irrogatio ex legis sententia non ex hominis opinione est decernenda S. 3o8. nulla igitur plena criminis probatio, quae et legitima dici possit, nisi ex iis desumatur, qum leX tamquam suae moralis certitudinis landamenta determinaverit. ΙΙoc autem lex duplici methodo consequitur. I. Aut enim secti circumstantias lex ipsa indicat, quibus rem dubiam plene probandi vim tribuit: judicantibus facultate interdicta nonnisi talibus concurrentibus Circumstantiis, quaestionem dinniti e dirimendi. II. Aut ita judicis personam instruit ut, nulla circa PrO-hationum credibilitatem praestituta regula, secti quaestio ab judice ipso pro sui animi sententia plene dirimatur. Heinc alia hominis certitudo moralis est, alia. Iegis. Illa ex Iudicis ingenio atque arbitrio, hae ex legis pendet determinatione. Qui duas hasce Penitus diversas certitudines invicem confundit, is libertatis civilis regulas subvertit 3 . 1 S. 5 Io. II. Cum omnia a lege tentanda Sint quae
iudicis arbitrium limitent f. 438. resque plena periculi appareat uni eidemque judici facti quaestio-
ci Lauterhach. O .jur. eis. de Probat. I in Struvius In Vntagm. IC. exercit. 28. th. 5. - 5 Distinctio haec iuris nostri scriptoribus penitus ignota est. Excipiendus Cl. Nani, qui eam aperte indicavit in suis enim adv. ad Math. lib. 48. tit. 25. c. 6. not. a. Quo ad moralis, et juridiem fidei incompatibilitatem eons. Moria desie lego . t delia si retra sociale lib. 4. cv. IT.