장음표시 사용
131쪽
- 112 Proximo anno hellum renovavit . et, quoniam de montium Israelitarum adiutores iudicaret, exercitum in campum latissimum ad Aphec deduxit. Achab. vaticinio a Propheta et mandato accepto, reges, qui ab hostibus
defecerant, ab exercitu amovit . ac cum eodem militum numero, quo Superiore anno usus erat, ad hostium ca- Sira processit. Postquam per dies sex suos uterque in castris continuerunt, septimo die pugnam comittunt. Hoc uno die Israelitae, cum non montium sed coeli
deum adiutorem sibi sore confiderent, hostium milia centum interficiunt. Hominum autem milia viginti se-Ptem, qui ex suga sese coniecerant in urbem Aphec. Corruentis muri ruina Perierunt. Benadad, qui se in interiore domus parte abdiderat, primum quidem desperans, Post vero a suis de Israelitarum regum miserico dia admonitus, quosdam saccis indulos cinere conspersos sordidatosque multis cum lacrimis vitam salutemque deprecatum mittit. Quos supplices victor intuitus, eorumque Precibus: vivat, Oro te. anima mea, commotus. regem, si adhuc vivat, fratrem suum fore respondet. Quod responsum illi urgentes et tamquam Omen BCCipientes Benadadi renuntiant, ut prodiret Persuadent. Achab., ut eum fractum trementemque ad se accedere animadvertit, statim in currum suum RusCiPit, eumque, cum Israelitis sese et oppida Omnia redditurum et summam in urbe Damasco potestatem concessurum diceret
dataque fide confirmasset, incolumem ad suos dimittit i). Quo facto, Achab, ut cuipiam videri possit, humana quadam imbecillitate in levem quemdam et ignoscendum errorem incidit. Sed hac re diligentius examinata. Pr iitendum est, eum non imbecillitate, sed impietate nefa-
132쪽
- 113 rium gravissimum si iddem Peccatum comisisse, quod Saulus, cuius erga Agagem misericordiae servi recordati Benadadi salutis spem secerunt. Reges enim Israelitarum, qui non hominis sed dei immortalis partes agebant, neque interficere debebant, quem conserValum ille et salvum .
neque Consereare, quem interfectum et ullum esse vellet.
Achab igitur, quum Benadadem, hominem Amalecitam, adeo ipso capitis damnatum morte liberavit, scelesta animi elatione divinam vitae necisque potestatem sibi ipsi arrogavit. Quare aequum erat . ut, qui Sauli nefarium in se peccatum contraxisset, Sauli Persol Veret poenas. Condemnatio autem, ut Saulo per Samuelem, sic Achabo quoque per prophetam his Verbis declarata est: quia dimisisti uirum dignum morte de manu tua, eris anima tua pro anima eius, et populus tuus pro populo eius i).
Benadad, quod spoponderat, non fecit. Quibusdam oppidis redditis, Ramoth, quae urbs erat in Galaaditarum finibus. retinuit. Itaque tribus post annis Achab
una cum Iudaeorum rege illam urbem per vim recuperare constituit. Michaeas autem tristissimum fore huius helli exitum praenuntiavit. Quare a falso propheta inhumane traetatur, a rege Amoni urbis praesecto et Ioae Amalecitae, quem ille ex Benadadis servis videtur re. tinuisse. custodiendus traditur. Quo facto, duo illi r ges, neglecta divina voce, contra Ramoth exercitum duxerunt. Benadad, ut eos ab urbe prohiberet, aciem instruit principibusque praeceptum dat, ut omnibus viribus Israelitarum regem vel capere Vel interficere contenderent. Qua re observata, illi primum Iosaphatem.
quem Achabum esse Pularunt. Vehementer urgere Coe Perunt, Postea Vero, errore cognito, ab eo destiterunt.
133쪽
- il Factum est autem non casu. sed consilio dei immortalis, ut liostium quidam sagittarius arcum in incertum dirigens Achabum regem gravi vulnere alliceret. Is e pugna statim, ves re e vita excessit. Iudaeorum rex selicisuga e manibus hostium evasit; milites ducihus orbati. ut a Michaea vate Praenuntiatum erat, in OmneS Parim
Vix Puto annotanda esse ea. quae ex superioribus locis perspicua sunt, morte dignum Benadadem a Pr phola declaratum esse Propterea, quod genere natura moribus Ainalecita esset; Achabum autem, ut Saulum. poenas dedisse Per sagittarium h. e. Per Amalecitam. Interim Armenii, quum ex hoc proelio victores d cessissent. Continuas in Samariam incursiones secerunt. quarum de una. data occasione, mentio est IV. B g.
5. 2. Λ hollo lamen publice inserendo per quoddam
temporis Spatium abstinuerunt. Propterea quod et eorum potentia bello cum Iosaphale infeliciter gesto diminuta erat, et Νaamanis apud regem Plurimum valebat auctoritas. Is natione, non vita institutisque Amalecita suis salutem PeperiMe perhibetur. Quibus verbis designari puto. Eum Armenios a Iudaeorum Israelitarumque vexationibus continuisse. Quo factum egi, ut iram Ρο namqtie dei ab eis prohiberet. Itaque hic leprosus, quum homo bonus Piusque esset. dignus erat, qui ab Elisaeo
Sed paucis Post annis, cum ille aut mortuus esset aut. Suam aPud regem auctoritatem amisisset, hellum ab Armeniis iterum suscipitur. Benadad igitur, magis doloquam virtute contendere insidiisque niti coepit. At vero quoties Israeli lis insidias disponere constituit, quoties
134쪽
- 115 ad desinitum locum pervenit, eum semper ah illis invenit Occupatum. Eius rei quae causa esset miratus, primum quidem quemdam de Suis consiliorum proditorem esse suspicatur. Postea sciscitandi causa servis convocatis, quidquid secreto in cubiculo in limo dicer tur, cognitum habere Elisaeum regique enuntiare reperit. Itaque in oppidum Dothaim, ubi illum commorari cognoscit, quosdam de suis mittit, qui eum comprehenderent atque in castra ad se ducerent. At vero ei. quibus haec res mandata est, ubi Dothaim perveniunt, a propheta caecitate assecti in mediam urbem Samariam introducuntur. Ihi pristinam oculorum lacultatem ad pii, miraculo perterriti, tristissima morte Periissent, nisi
Elisaeo deprecalore ab hostium armis liberali essent. U-citum enim ille esse negavit, qui nec arcu nec gladio capti essent interficere. Itaque honorifice pastu potuque resecti ad regem dimittuntur ac quae sibi evenissent renuntiant ij. Benadad, aut Elisaei benignitate victus aut de eventu desperans, ab impugnandis Israelitis aliquantum destitit. Postea vero gloriae cupiditate adductus, redint gratis viribus, bellum eis denuo intulit. Quos cum praelio
Superatos Samariam compulisset, urbem Obsidere nec Prius decedere constituit, quam inopia rerum aut Omnes consecisset aut ad ditionem coegisset. Quum in hoc consilio diutius persisteret. lania in urbe orta est Omnium rerum caritas, ut pauperum mulieres ad desperationem
adductae, quod dirum est dicere, ne liberis quidem
Parcerent. Duod cum casu quodam Israelitarum rex com-msisset, ira et indignatione incensus. Elisaeum, quem totius rei quasi auctorem habuit, eo consilio adivit, ut
135쪽
- it 6 nisi a deo hanc calamitatem deprecaturus esset, illico eum interficeret. Ille regi ad se accedenti tantam crastino die rei frumentariae fore dixit abundantiam, ut similae singuli modii singulis stateribus, hordei vero bini
eodem pretio venderentur. Acciderat autem ea quae Pr xima antecesserat nocte, ut Armenii, quasi multorum exercituum strepitu audito e somno excitati, et quum Ilethaeos Aegyptiosque mercede conductos advenisse crederent, magnopere attoniti, Omnibus rebus relictis, per crassas tenehras domum refugerent. Quae quidem resa quatuor hominibus leprosis, qui de vita desperantes relicta Samariae porta castra ingredi conati sunt. Primum animadversa, post regi renuntiata est. Τanta aulem in castris vini frumenti omnium denique rerum copiarePerla est . ut iustus exitus vaticinio illi non deesset i). Benadad. Postquam multos annos regnavit, multa bella variis fortunae vicissitudinibus gessit, aegrotare coepit. Vbi autem Elisaeum Damascum venire cognoscit. cum maximis praemiis Haraelem mittit, qui eum de sa- Iute sua consuleret. Iste quod mandatum erat iaciens, a Prophela responsum accipit: Vade. dic regi: Sanaberis. Attamen Os endit mihi dominus. eum Morte moriturum. Quibus verbis quum quid animo moliretur. Perspicere prophetam intelligeret, Pudore persunditur ac Perturbatur. Sed quum ita alter cum altero starent, Elisaeus flere coepit. Id cur pateretur, interrogatus, Scio. inquit, quae facturus sis siliis Israel mala. Cisitates eorum munitas igne succendes, mpenes eorum interficies gladio, parpulos elides, praegnantes HUides. Iste ab eo discedens regi nuntiavit, dixisse prophetam sanitatem eum recepturum. Sed , qui vitae salutisque
136쪽
- llT - nuntius ad regem intraverat, postridie auctor mortis evasit tin. Quoniam Amalecitarum Armeniorum historiam usque ad Benadadis finem perduximus: redeundum est ad alteros Idumaeos, qui in monte Seir habitabant. Duum mares ibi omnes a Davide intersecti essent . verisimile est, mulieres partim ad suos in Armeniam migrasse partim coepisse per Asiam vagari. Adad ex Aegypto re-Versus certe non magnas Idumaeorum Horraeorumque
reliquias invenit. Duas elsi colligere et augere studuit. tamen ad pristinam potentiam regnum adducere non potuit. Quoniam autem ad magna ac diutina hella gerenda copias ac lacullates proprias deesse vidit: alios sibi socios adsciscere conatus est. Erant autem populi duo, a quibus recte auxilium rogare potuit, Palaestinenses atque Aegyptii. Alteri vetere amicilia ac nece si ludine erant coniuncti, alteris ipse maximis heneficiis Dbstrictus. Itaque primum quidem, ut videtur. Priorum subsidio nivis, Salomoni, quantum Potuit, Officere Per-
Severat. Postea autem, Salomone mortuo . ab alteris videtur auxilium petivisse. Etenim illos, Roboame r gnante, Hierosolyma expugnasse ac diripuisse, memoriae traditum est: quae autem causa belli, qui auctor
fuerit. non item. Mihi quidem Aegyptiorum stimulator
semper visus est Adad. qui cum illorum rege et educalionis societate et matrimonii vinculo erat coniunctus. Duum autem libros sacros diligentius Pervolverem, ad has suspiciones certissimae res accesserunt. Vbi enim de illa expeditione sermo est, haec video scripta: Anno autem quinto regni Roboam, ascendit Sesach rex A grati in Ierusalem cum mille ducentis curribus et sm
137쪽
- 1l8xaginta millibus equitum; nec erat numerus Pulo. quod penerat cum eo ex AegUIO, Libyes scilicet et Troglodytae et Aethiopes ij. Quodsi Aegyptii magna ex parte Idumaeorum precibus adducti bellum susceperunt. dubium non est, quin illorum sibi copiae adiunxerint. Libyes autem et Aethiopes. qui cum his suisse dicuntur, ab illis maxime disserunt. At vero sub Troglodytarum nomine Idumaeos vel Amalecitas subesse credo. Eius sententiae, quae Sint rationes, ex nam.
S. 20. Qui ab Hebraeis Saeim, ab interpretibus Graecis Troglodytae vocantur, eos fuisse Amaleeitas vel Idumaeos.
Arabiam Petraeam incolebat gens. quae pro domibus cavernis in terram defossis vel speluncis a natura labricatis uti solebat ). Eius gentis mulieres vitam de-
A domiciliis autem apud Graecos nomen ce erunt Tρωγλοδυται, apud Hehraeos vel tara , Saccaim vel Sacim ε). Ductum est enim nomen Hebraicum a N tegendi obumbrandi verbo eosque significat, qui in ea-Vernas sese abdentes solis calorem defugiunt. Est autem eadem prorsus verhi Graeci significatio. Sed Sacim in sacris libris rarius commemorati Sunt. Propterea quod sub Horraeorum nomine latent. Νomen enim ' ri ductum a mn caoerna prorsus itidem Valet. quod apud Graecos T γλοδυτα. Eosdem autem SacimeSSe ac Horraeos, ex Moysis verbis clare elucet. Νam
138쪽
maei eum Horraeis in monte Seir quasi coaluerunt, etiam ad eos Sacim nomen translatum est; idque eo magis . quod et illorum regionem incolebant, et in cavernis
habitabant. Sed quod iam ad probabilitatem propensum est, perduci ad veritatis perspicuitatem Iocupletissimorum
fide testium posse spero. Est enim a prophelis traditum, Idumaeos uirosque. et qui in patria remanserant. et qui transierant in Armeniam . e subterraneis CaVe nis , e specubus in montium rupibus natura incisis ad summum imperii fastigium ascendisse. Sed audiamus, qui huius rei sunt i Stes.
Ainos igitur ita: Numquid non ut filii Aethiopum pos estis mihi silii Israel. ait dominus ' Numquid non Israel ascendere feci de Ierra AegVti, et Palaestinos
hraeos haec scripta sunt verba rapta tant , quae s. Hieronymus quidem interpretatus est: et Syros de Cyrene. Graecus autem, ut arbitror, verius: Καοῦ τους Συρους εκ βόθρου. Νeque enim Idumaei. priusquam in Arm niam migrarent, aut eam regionem umquam incolebant, quae in Africa, aut eam, quae in Asia superiore Cyrene appellatur. Illud enim rap , ductum a verbo ripa ὀρυσσε a DdM. a Graecis recte vel ὀρωφωμα, traditur.
- Gen. 38, 18.2ὶ Ibid. 34, 2. Graecorum seripturam hoc loco veram, Hebraeorum eorruptam esse, vix est, cur rationibus demonstrem. Amorraei enim, qui sunt Horraei, etiam postea Sichem urbem ineoluerunt. Gen. 48, 22. Iudice. 3, 35. a) Amos 9, 7.
139쪽
- 120 ut II. Parall. 3, I, vel βόθρος fovea. scrObs. ωνerna. ut hoc loco. Amalecitae igitur, si hunc locum probe intelleximus, ex foveis, quas vel in terra vel in saxis habebant, in Armeniam a deo sunt educti. Sed erat in
Arabia haud procul a mari urbs quaedam Gerra p).
quam hoc loco posse intelligi non negaverim. Hanc quidem urbem a subterraneis habitationibus nomen habere, certum est. Nam domus ibi fuisse ex sale saetae a V
teribus perhibentur. Oui autem primi hanc urbem incolebant Γερρ-οι vel Γερρ-αοι ab Assyriorum rege in Scythiam ad mare Caspium translati sunt. Ibique et dum hus fluminibus Cyro Gerroque et regioni ipsi , Cur . rene nomina dederunt. Ea autem urbs, quam in Arabia incoluerant, tradita est Chaldaeis, quos Strabo ex Babylonia sugisse pula it. Abdias autem de eisdem Idumaeis hoc modo loquitur : Haec dicis dominus deus ad Edom: Ecce stamulum dedi te in gentibus, contemptibilis tu es palis. Superbia cordis tui extulit te habitantem qui habitasti)
dicis in corde tuo: Ouis detrahet me in terram' Si exaltatus fueris ut aquila, et si inter sidera posueris nidum tuum, inde detraham te, dicis dominus δ). Pra clare. Est enim mira quaedam discrepantia inter pri res Idumaeorum sedes, quum sub terra habitabant, et alteras . quas in turribus Damasci collocabant atque in Armeniorum montium cacuminibus. Duae a propheta
animadversa ac cum Sancta quadam εἰρωνεια, expressa De Gerris Herodi. 4, 53. Ti. De Gerro n. 4, 19. 47. 56. De Gerraeis et Gerra urbe Strabo Geogr. 16, 3, 3. et Ieg. 22, G.
140쪽
- l2l elationem animi superbiamque illorum quasi ad ridiculum detrahit. dem modo atque eisdem sere verbis Ieremias: Ad Idumaeam: Arrogantia tua decipit te et superbia cordis
tui, qui habitas habitasti) in capernis ij petrae et aρ-
ρrehendere niteris allisudinem collis; cum exaltaperis quasi aquila nidum tuum, inde detraham te, dicit dominus δ). Sed adscribamus duorum integerrimorum testium
verba s. Hieronymi et Flavii Iosephi. Alter quidem de vallo Pharan, quae in Arabia deserta sita quasi pars quaedam Idumaeae haberi solet, ita: In palle autem Pharan eum s Simon multas quidem latiores fecisset
veluncas, multas Mem paratas Hyenisset, in illis th sauros suos recondebat praedasque recipiebat, quin et
direptos illic fructus reponebat, multique e cohortibus suis pilam in illis agebant δ). Alter autem de omni Idumaea hoc modo: Omnis australis regio Idumaeorum de Eleutheropoli usque ad Petram et Ailam, haec est enim Possessio Esau, in specubus habitatiunculas habet ε). His testimoniis, mea quidem sententia, efficitur, ut quod do Τroglodytis statuimus ad veritatem quam Pr xime accedere videatur. Verum Postea argumenta alia accedent. Omnis enim haec nostra de Gagaeis disputatio quasi continua quaedam conclusio est, ita comParata, ut, si loci singuli per se infirmiores sint, tamen ab uni ersis sustineri videantur. Si igitur quis, quod de