장음표시 사용
161쪽
riae apud Graecos excitavit patrem. qui miro quodam discendi sciendi percontandi studio stimulatus Asiam peragraret . ac quae ipse Videret, quae ab aliis audiret. quid quaque de re iudicaret, pari et rerum fide et ver-
horum suavitate enarraret. Quoniam autem ipso Persarum tempore scribendi studium ab Hebraeis Graeci suscePerunt. laetum est, ut historia Mardochaica inter utrosque quasi in medio posita esset ad eamque alteri videndo devenirent alteri audiendo quodam modo ascenderent. Sed Graeci de hac re testes admitti non poterunt, nisi prius de Idumaeorum nomine apud eos et
appellatione constiterit. Nam quod hi de Scythis Sacisque
memoriae prodiderunt, ad Amalecitas Idumaeosque videtur haud inepte posse referri. Quare Scγthae et Amalecitae, videndum est, nomine an revera inter se disserant. Sed in hoc quaestionum genere, quum doctissimos et sagacissimos homines probabilitatis quadam speeie deceptos viderem, res ipsa hortata est, ut viribus meis diffisus diligenior caute omni studio curaque in eo Ve sarer. Quapropter quae Graeci de Scythis scripserunt, ea omnia conserenda sunt cum his, quae Hebraei de Amalecitis. Quae si inter se Omnia conVeniunt, non PO sumus. quin Amalecitas Idumaeosque Scythas esse dicamus. Quod si, Omni adhibita diligentia, salso dixerimus.
inviti certe et incredibili rerum consensione delusi erra vimus. Itaque Scythas Idumaeosque inter se comparantes. Primum quidem dicemus de nominibus, deinde desedibus, tum de corporis proprietatibus natura et indole. disseremus post de vitae genere institutis moribus, d nique videbimus de religione et ceremoniis deque di- Versis gentibus, Postremo de lingua disputabimus.
162쪽
L 24. De Scytharum nomini hus Sagittarii, Sacae, Spoliatorre .ldumaeis tria apud Hebraeos nomina suisse: Sagittariis, Sacis, Spoliatoribus, supra demonstratum eSt. Quodsi autem contigerit . ut ostendatur Scythas eisdem esse nominibus appellatos; haec res magno argumento erit, eosdem esse Idumaeos ac Scythas.
Scytharum nomen alii aliunde ducere aliterque explicare conati sunt. Sed illud nihil aliud signisiicare quam Sagittarium, quam hominem arcu armatum Schuel Zen). probavit nuper Iacobus Grimm in eo libro, quem de nostrae linguae historia docte sane et subtiliter scriptum iterum edidit t). Verum quod ille linguarum Ind Germanicarum Peritus coniiciendo conserendoque investigavit, iddem me ex Hebraica lingua assequi POSSe Puto.
Est enim communis omnium gentium consuetudo, ut ab exteris cum rebus novis nova nomina et aliena recipiant. Velut nostra memoria hoc et nostros homines et alios saepius secisse video. Eiusmodi nomina primum quidem quo potuerunt accuratissime Pronuntiarunt, Pinstea ad suam quisque linguam. ad eius naturam indolemque magis accomodarunt. Arcui igitur sine dubio nomen dederunt ei, qui eius inveniendi erant principes; reliqui ab his una cum telo nomen acceperunt. Si autem arcus Principes et secisse et adhibuisse Semitas dico, in errore me eme non crediderim. Quod si ita est, Iaph thitae vel Ind Germani, non dubito, quin et rem ab illis et nomen appellationemque assumpserint. Arcum
ij lac. Grimna, Geschichte der deutSchen Sprache, 2. Λust. S. V. Scythen P. 220. M.
163쪽
141 autem dicere solent Hebraei n Pp, sagittarium n.p- Quod verbum quum Graecis et ad audiendum alienum et ad pronuntiandum difficilius videretur, transpositis litteris primis, pro Κσυμ dixerunt Quoniam
autem arcus unum et Praecipuum erat armorum genus.
verbo illi postea a Romanis ea vis tributa est, ut significaret id, quod ad corpus tegendum idoneum esset. Quare quod ad se tuendos adhibuerunt, illi vocaverunt sciat m Schutet . Cui hoc minus probabile videtur, is meminerit velim, quomodo notio verbi nostri Ge Hr primo latissime palens postea in unum telorum genus arctissime contracta sit. Hoc igitur mihi quidem probatum est, ab
arcubus eam gentem nomen accepisse, quae optimos in Asia et Europa et exercitatissimos serebat sagittarios. quaeque omnis sagittis et pharetra parata atque ornata erat. Et pluribus quidem rationibus antea a nobis expositum est. Amalecitas ab Hebraeis interdum omnino sagittarios esse dictos. Ex quo facile intelligitur, illos, ubi
Primum a Graecis conspicerentur, statim iddem apud eos Scytharum h. e. sagittariorum nomen invenisse. Magnum sane huius rei et manifestum testimonium in eo cernitur, quod, qui arcum Primus vel ab Hercule accepit vel ipse invenit, Scythes Herculis vel Iovis filius fuisse
traditur i). Alios autem ab Hebraeis, alios a Graecis uno eodemque Scytharum sagittariorumque nomine vocat esse, dici certe probabiliter non potest. De Sacarum nomine variae doctissimorum hominum et discrepantes sententiae sunt. Fuerunt, qui nomen MCMoc a potandi verbo ducendum esse crederent. Quidam, quod hanc gentem sagittis et pharetra armatam fuisse legerent, nomen a Shakhaa h. e. Pharetra Sum-
164쪽
- 145 ptum esse putarunt. Alii, qui Sacas apud Asianos in honore suisse negarunt. eos a Ssagh h. e. Cane cognomen apud Persas traxisse dixerunt. Neque desuerunt. qui nihil omnino interesse inter veteres Sacas et aut Turcos, qui Ssakalibet vocarentur, aut Saxones nostros censerent i). Sed has sententias Omnes sutiles commenticiasque esse, vel ex discrepantia earum apparet. Quid nos de nomine Sacarum et gente sentiremus, iam Supra
significavimus. Sacae In vel CIU) et Horraei n) ab Hebraeis proprie appellati sunt Amorraei, qui Τroglodytarum more specubus cavernisque pro domibus utebantur. Quoniam autem Amalecitae cum Horraeis et cognatione et societate civili coniuncti erant, Sacarum nomen cum ad eos tum ad alios Idumaeos translatum est. Haec et quibusdam rationibus supra probavimus et aliis Postea probaturi sumus. Cum Hebraeis autem in hac re totam Asiam consensisse, perspicuum est ex Berodoto. Sacas enim in Asia proprie Scythas vocari ait myrgios h. e.
Sed quod ille de Scytharum apud Persas appellatione
dicit, haud scio an multo latius pateat. Neque enim suam ipsorum in hac re sed Chaldaeorum consuetudiis nem Persae videntur esse secuti. Nam deorum cultus, Ceremonias. 1estimenta regia, linguam ut Medi a Chaldaeis, sic a Medis Persae acceperunt atque in domum regiam induxerunt. Huius sententiae certissima sunt apud Veteres scriptores indicia, quae hoc loco asserre longum est. 0uod igitur de solis Persis memoriae traditum est, id latius manare altiusque repetendum esse statuo. seu circa a Chaldaeis, a Medis Persis aliis primo Amorraeos
iὶ De his et aliis sententiis v. Baehr Ctesiae Cnidii opp. reliquiae
165쪽
- i46 postea Scythas Omnes nominato8 eme Sacas, pro certo dicere audeo; idque eo magis, quod etiam aliis in rebus cum Hebraeis Persas in consensione esse video. Vel ut
Palaestinos ex Cappadocia ortos scribit Amos t): Syros quosdam a Persis dictos esse Cappadoces ait Herodolus γ). Sint quod diximus Scythas Sacarum in Asia nomen hahuisse, id non unius Herodoti sed quasi lotius antiqui talis testimoniis nititur. Iddem enim sentiunt ac confirmant Arrianus. Strabo, Diodorus Siculus. Plinius.
ei. quibus apud Persas, et ei. quibus apud Hehraeos unum idclemque Sacarum nomen fuit . quumque hi quidem Sacae ab Hebraeis proprie et distincte Amalecitae
Idumaeique . a Graecis autem Scythae dicti sint: n Esse est Idumaeos ac Scythas prorsus suisse eosdem. Amalecitas apud Hebraeos interdum Spoliatorum n mine notatos esse, alio I O diximus. Aperte autem, teste Herodoto. Professi sunt Scythae ipsi. commune sibi e gnomen esse meoλοτως - . Haec quidem vox aliis alias
ad coniecturas ansas dedit. Plerique, et ei quidem Graecae linguae non nimis periti. vocem illam Scythicam
esse voluerunt; in quo non viderunt, neque σκολOras verbum Scythicum ullum esse POMe. neque verba apud uerodotum esse multa. quae Posteriorum consuetudo reiecerit. Quamquam autem σκολ- της Verbum hoc solo loco exstet et ex Scytharum Ore Prosectum esse videatur: tamen illud Scythicum esse et a Graecorum lingua alienum dicere non Possum. Νam Herodotus, quum
166쪽
- 147 reliqua verba Scythica numquam neque mutare neque ad Graecorum aures accommodare soleat, quid est, quod in illo a sua consuetudine des erit 7 Etenim syllabarum coniunctionem o et exitum της Scythica iudicare qui possumus 2 Sed quid multa Vt a τοξος vocabula τοξευω τοξοτης, sic a Uουλον σκυλος) nata sunt σκυMυωσκυλλς. Pro σκυλοτης autem tmoλoτης seripsit Her dolus. quemadmodum pro ιονυμα in ανα νυμος, διωνυμος, δεκτωνυμος, ἐπωνυμος) ονομα dicere solebant. Valet autem verbum Graecum σκολπης iddem prorsus, quod Latinum spoliator h. e. qui exuviis hostem Privat. Potest autem etiam ea ei tribui vis, ut significet non solum
qui arma aut vestimenta hostibus, sed qui cutem 'μ ipsam detrahit i). Νomen autem negotiumque spoliat rum nihil apud antiquos habuisse ignominiae, nihil turpitudinis, id neminem censeo praeteririsse, quin sit V
saepius dictum est, Amalecitae vel Idumaei apud II braeos spoliatorum nomen habuerunt. Scythae autem ipsi Herodoti testimonio illud sibi nomen vindicarunt: Idumaeos a Graecis vocatos Scythas esse confitendum est. Nomina igitur: Sagitιarii Sacae Spoliatores, in Idumaeos aeque atque in Scythas cadunt. Quae res quanti sit m menti . is iuste iudicabit, qui quam religiosa veteribus in nominibus dandis conservandisque cura suerit, cognitum habet. Sed videamus de sedibus.
2ὶ Egregie de hae re scriptum est in libro: Explications de plusteum texies disseiles de lyecriture. Par te R. P. Dom Beligieux Mntaietin. Paris l730. I. Part. p. 98. M.
167쪽
De Scytharum sedibus in Arabia, in Armenia, in Scythia .
Ex Arahia Amalecitae tam antiquis temporibus migraverant . vix ut huius rei Graeci ullam notitiam habere possent. Aegyptii vero hanc retinuisse memoriam videntur. Νam Sacas, qui Rabsace duce in Aegyptum incursionem secerunt, ab eis vocatos esse Arabes, ex eo intelligitur, quod, ut apud Herodotum scriptum in historia est. Sannacheribum Arabum regem Assyriorumque appellabant. De primis autem Scytharum sedibus mentionem aliam apud Graecos, credo, frustra quaesiveris. Sed quaedam sunt huius populi instituta ac ceremoniae, quae mihi videntur esse testes Summae auet ritatis, quae Pristinae eius sedes ubi suerint certissime ostendunt. Sed de eis dicemus Postea. Deinde Amalecitae domicilia, ut diximus, in Armenia , Damasci regnum constituerunt. 0ua de re Her dolum nihil omnino compertum habuisse miror, quum praesertim de Scythis diligentissime et quaesiverit e scripserit. Ea autem et a Strabone satis indicata est et aposteriore scriptore Latino qui multa volumina ex veleribus hauriendo conscripsit. Strabo enim Optimam Armeniae partem a Sacis et occupatam suisse et nomen hahere dicit i). Plinius autem in historia naturali de Scythis haec prodidit sane haud absurda: Ultra sunt Scythariam populi. Persae illos Sacas in universum anellapere a
γαρ- την Βακτριανην κατεσχον καi τῆς 'Αρμενίας κατεκτησαντο την αρίστην γῆν κτλ.
168쪽
proxima gente. antiqui Aramaeos ij. Scythae autem. si a veteribus Aramaei vel Armenii vocati sunt, in Armenia necesse est per longum temporis spatium habitaverint. At vero Amalecitas Idumaeosque in Armeniam migrasse atque amplius ducentis annis in urbe Damasco
regnaSSe, Vocatosque esse a scriptoribus sacris Armenios, supra a nobis effectum est. Quoniam autem Idumaei
appellati sunt Armenii, Armenii autem postea Scythae: sequitur, ut eidem sint Idumaei ac Scythae. Iam dicendum est de tertiis huius populi sedibus. Idumaei, qui Damasci regnarunt, a Theglathphalassare, Assyriorum rege, superati et in Cir vel Cyrenam traducti esse perhibentur. Regionem Cir F. Iosephus ita definit, ut eam dicat esse την ανω Mηδίαν, Mediam su-
esse, sed quae Mediae parti superiori finitima ad Cyrum numen posita sit, quae eadem ab Armeniis Cur dicatur. Iam vero Scythas ea ipsa Ioca incoluisse, indeque in
Cimmeriam transiisse, plures et consentientes apud Her dotum testes sunt. Magna autem dissensio est, a Ma
sagetis an ab Issidonibus coacti sint, ut finibus suis exirent. Herodoti Vero sententia est. eos Araxe flumine transiecto, Cimmeriisque pulsis, in ea loca demigrasse, quae in utraque Borysthenis fluvii ripa sita Pontum Euxinum attingunt a Scythisque nomen ceperunt δ). His sententiis illud certe verum subest, Scythas primum vel Armeniam vel regionem vicinam incoluisse, transiectis deinde Araxe et Τanai fluminibus, in Scythiam devenisse. 'Sive igitur Idumaei Armenii primum ad Cyrum flumen.
169쪽
- i50 sive statim trans Tanaim ad Gerrum et Borysthenem ab Assyriis translati sunt, illud constat, eos in eadem regione habitasse, quam incoluisse Scythae traduntur. Quoniam autem Amalecitarum Scytharumque vestigia secuti eos ex Arabia in Armeniam, ex Armenia in loca septentrionalia unum Prorsus iddemque iter fecisse videmus, non Possumus dubitare, quin Scythae et Am Iecitae ini r se minim disserant.
De Scytharum urbe Bethsamys, Bethsan, Basan, Scythopolis, Nysa .
De Scytharum urbe, quamquam diximus breviter
antea, tamen nunc quaerendum esse accuratius videtur.
Primum quidem ei, qui de rebus geographicis scripserunt, non modo aliam urbem Bethsamys ac Bethsan Volunt esse . sed plures etiam urbes Palaestinenses hoc eodem nomine suisse dicunt. Quidam enim Bethsamys fuisse duas statuunt, quarum una in tribu Iuda sita esset. altera in Issachar. Fuerunt etiam, qui adiungendam te tiam putarent eamque in Νephthali finibus collocandam. Sed sacrorum librorum consideratis locis omnibus di- Iigenterque inter se comparatis, non modo Ponere Plures urbes Bethsamys et diversas, sed ne separare quidem hanc potui a Bethsan. Scienda sunt enim m. quae Supra ex suimus, expugnatam a Iudaeis, quum Palaestinam
cuparent, hanc urbem non esse. remansisse in ea V teres incolas Amalecitas atque Amorraeos, eosque in testate sua non modo urbem retinuisse sed etiam campum, qui ad Iegrael oppidum magnus dicitur. Itaque
factum est, ut et Bethsamys urbs et ager urbanus inter Iudaeorum Israelitarumque fines in medio relinquere-
170쪽
- i5l tur. Νeque vero debemus ignorare , hanc urbem in duas partes fuisse divisam, quarum altera erat sacra, altera Prosana. Haec . in qua templum erat, a Sacerdote Videtur esse gubernata; illa aulem Optime munita in regis vel magistratus Potestate fuisse perhibetur. In eiu modi enim partes duas omnes sere distributae fuisse urbes traduntur dei cuiusdam cultu celebres, ut Drus. ut Ephesus aliae. 0uum autem harum urbium Partes non modo inter se digiunctae essent, sed saepius Veli menter inter se dissiderent interdum etiam a diversis gentibus incolerentur: eae a veteribus scriptoribus diligenter distingui diversisque nominibus appellari solent. Hinc nomina ἡ παλαιὰ Tυρος vel hi παλαι Τυρος, η παλαια Eφεσος. Hinc etiam BelhSamys, quo nomine Pr prie dei templum urbisque pars sacra, et Bethsan, quo arx et pars profana designatur. His praepositis iam argumenta quaerenda sunt, Bethsamys et Bethsan urbem suisse unam . quae minuη accurate tum hoc tum illo vocabulo nuncupata sit. Primum quidem inter nomina Bethsamys. Bethsam et Bethsan nihil omnino interest. Quum Bethsamys ad pronuntiandum longum esset. Hebraei, ultima - syllaha abiecta. Βαιθσαμ, vel Βηθσὰμ et dixerunt et scripserunt. Haec enim scriptura in Graecis codicibus saepius exstat, ex Hebraicis editionibus omnino sublata est. Idumaei autem.
ut postea videbimus. pro littera C posita J, enuntiare S lebant vel reiecta syllaba ultima INNI IMI. rum consuetudinem, ut in scribendo nomine Og, sic in hoc ocabulo secuti sunt Hebraei. Philologiae igitur ratione habita, dubium non est, quin disserentia
inter Bethsamys Bethsam et Bethsan omnino nulla sit. Sed aliam rationem praebent loci duo sententiis congruentes. In Iosuae enim libro in earum numero umbium, quae in Chananaeorum potestate relictae Sunt.