장음표시 사용
171쪽
samys Commemorantur. Ex quo intelligitur . priori loco totam urbem nominatam esse Bethsan. altero autem duas urbis partes esse distinctas. Sed haec res etiam geographicis rationibus effici potest. ludam ex Galaad cum exercitu profectum Iordanem transiisse et adversum Bethsan in campum magnum intrasse scribunt F. Iosephus et primi Maccabaeorum libri auctor δ). Qui igitur ex Galaad Iordanem transgressus in agri magni partem orientalem venit, ex adverso in altera occidentali parte Bethsan urbem in colle quasi ante oculos positam habuit. Quare ei quidem erraverunt, qui vel ad Tiberiadis lacum hanc urbem proximam vel haud ita multum a Iordan remotam suisse censuerunt. Erat enim inter flumen et umbem tantum spatii, quantum campi magni longitudo patebat. In maximo autem errore eorum sententia est, qui Vel trans Iordanem urhem sitam fuisse volunt. Bethsamys autem huic urbi proximam et, ut ita dicam, eodem ipso loco positam suisse, ex F. Iosepho lacile constat. Νam ubi boves arcam dei agentes Accarone Palaestinensium urbe Prosectas recta processisse ex nit. haeC subiungit: Est autem picus quidam in tribu Iudae n mine Bethsama. ad eum depenerunt bOpes, et ubi eas. si processissent. campus magnus et pulcher) exceριsset, progredi desinunt sistentes illic plaustrum ε). Qui
172쪽
- 153 ergo ab occidentali parte Iordanem Versus iter faciebat, primum deveniebat in urbis partem Bethsamys, inde in alteram Bethsan, tum in campum magnum descendebat. Bethsamys igitur in eadem, qua Bethsan, campi magni parte collocanda est. Quod autem Iosephus Bethsamys non urbem sed vicum quemdam apPellat. sciendum est, ex vico isto quidem homines Amaleciticos et Amorraicos arca divina non minus qninquaginta milibus esse int remptos i). Iam vero in libris sacris duae urbis partes diligenter disiungi discernique solent. Altera, quae deo sacra Beth-
Quare in Iudicum libro haec tribus vituperata est, quod eius incolas non interfecissent δ). Ob eamque causam Debora Νephthalitas cohortatur, ut Iabin regi, qui etiam illam urbem obtinuerat, hellum inserrent ε). Attingehat autem Bethsamys, quum non expugnata sed in medio relicta esset . a septentrione tribum Issachar δ) a meridie
dum capta, sed quo certius caperetur, et tribui Manasse adscribitur et a tribubus Iuda et Symeon Levitis hominibus sortissimis tribuitur /j. Haec eadem Causa erat, Cur filii Beniamin Levitis Gabaon urbem expugnandam traderent. Iam manifestum esse credo. cur Bethsamus modo
Nephthali tribui modo Iudae addicta esse videatur. Quodsi autem quis Ob eam causam duas BethsamΥs statuendas existimet, idem . si sibi conflare velit. duas
173쪽
Allera autem urbis pars, quam moenibus cinctam et Bethsan appellatam esse diximus. in finibus erat uana sis t). 0uocirca illa tribus eos, qui in hac parte habitabant . non delevisse traduntur 'in. Erat autem huic haud mediocris in campo magno ager urbanus, qui iuxta Sartana subter Iezrahel a Bethsan pertinebat usque
magnitudine. ut, Salomone regnante, una Cum urbe,
adiunctis Tanach et Mageddo oppidis, unam ex duodecim provinciis conficeret ε). Bethsamys autem Cum quatuor urbibus alii provinciae adscripta erat δὶ . Sequitur, ut de dicendi ratione observata in libris sacris paullo accuratius dicamus. Scriptores sacri templum Samys h. e. solis, si intelligi volunt, Bethsamys
dicere solent. Palaestinenses, ut hoc exemplo utar, area divina graviter afflicti, quum Iudaeorum deum Verum cum Idumaeorum sole confunderent, illam aream 8 quuntur observantes, utrum Viam ad Bethsamys h. e. sanum solis, an aliam boves ingrederentur. Amasias Iu daeorum rex, quum, Idumaeis devictis, Bethsan arcem et templum obtinuisset, salso Idumaeorum deo sacrificavit, fuitque Bethsamys h. e. in ipso solis templo. quum ab Israelitarum rege comprehenderetur. Templo autem circumiecta erant sacerdotum eunuchorum Civiumque aedificia. qui vicus eodem, quo templum. nomine appellabatur. - Bethsan Vero scriptores sancti
174쪽
urbem Prosanam arcemque nominare solent; cuius quasi vicus erat is, in quo solis templum situm erat. In moenibus Bethsan h. e. arcis Amalecitae suspenderunt Saulum. Neque vero arx Solum, Sed omnis ager
urbanus cum aedificiis oppidisque hoc eodem nomine appellatur ij. - Basan denique, quod iddem prorsus est nomen, eam potissimum vim habet, ut regionem significet trans Iordanem positam: neque id sine causa. Og enim, qui sedem suam in urbe Bethsan collocaverat, Amalecitis Amorraeisque imperabat, qui magnam partem in altera fluvii ripa habitabant. Maxima igitur regni eius pars sita erat trans Iordanem. Rege illo superato et O ciso, altera regni Pars, quae trans Iordanem erat . in Iudaeorum, altera in regis Iabin potestatem venit. Ita quidem explicari potest, cur libri sacri urbis Basan nullam usquam mentionem faciant, quum Og regem urbis. non regionis suisse constet. Caput totius regni erat Bethran. urbes in altera parte maximae Esdrai et Astha-
suisset arx: Ogem non Basanis sed aut Esdrai regem aut Astharoth vocassent. Quum autem Amalecitae Ra-Phaei Amorraeique, clade accepta, ad urbem Bethsan coniugissent, lactum est, ut etiam haec regio cis Iordanem sita Basan vel terra Raphaim nuncuparetur. Νam de finium angustia querentibus filiis Ephraim et Manasse a Iosue consilium datum est, ut silvas in terra Raphaim h. e. in monte, ad cuius pedem erat urbs Bethsan, exciderent. Illi se id posse negarunt, quod mediam vallem h. e. camPum magnum Obtineret IeZrael. in campestribus autem esset Bethsan δ). Quapropter eum locum, ubi
175쪽
- l56 Iesaias de quercubus Basan loquitur, revocandum ad silvestria montium iuga existimo. quae super urbem Bethsan eminebant. Ea silva deo videtur suisse sacra. m ne post Babylonicum quidem exsilium excisam suisse, ex eo Patet, quod F. Iosephus eam commemorat in eo libro, quem de bello Iudaico inscripsit, in eaque per duos dies tredecim milia Iudaeorum dicit esse commoratos i). Vbi autem Bethsan quaerenda sit, accuralissime definiri potest. Haec urbs et Samaria Galileae a meridie erant
in medio posita ab utroque oppido paullo amplius unius diei itinere distabat δὶ, ab Hierosolymis autem stadios sexcentos A), a Tiberiade centum et viginti δ).
Iam veniamus ad eam rem, cuius causa haec tota suscepta disputatio est. Ab Hebraeis, quum et Graece loqui et hellenissare inciperent, Bethsan urbs ex incolis nominata est Σκυθων πολις vel Σκυθοπολις. De hac nominis mutatione, ut Eusebium, Georgium Syncellum,
eus interpres, qui ad Iudice. 1, 27. Βαιθσαν adscripsit η ἐστι Σκυθων πολις, et F. Iosephus τ). Veterem igitur urbem novum illud nomen habuisse, inter Omnes constat : unde acceperit, in disceptatione versatur. Sγncellus Scythas in Iudaeam invadentes Basan urbem occupave
176쪽
- 157 nomenque ei dedisse arbitratur i). Quae sententia, quamquam testimonio nullo probari potest . tamen haud temere aut inconsulte excogitata et ficta est, quod idilem de aliorum opinionibus dici nequit. Bochartus enim a
visi sunt nomen recte deduxisse. Sed nos hanc rem breviter expedire possumus. Bethsan Ogis prisci Amalecitarum regis erat urbs, et postea semper ab Amalecitis Idumaeis Amorraeisque incolebatur. Erat igitur . ut paucis dicam, urbs Amelecitarum. Quoniam autem a Iudaeis, postquam Graecorum linguam dicendique genus assumpserunt, Scytharum urbs nominata eSt; ex eo necesse est intelligi, Amalecitas Idumaeos Amorraeo ue a Graecis vocatos esse Scythas. Hoc firmissimum quoddam est
nostrae sententiae argumentum tantumque Valet, ut
nostrae de nominibus sedibusque disputationi non iam probabilitatis speciem, sed certissimum veritatis signum tribuat. Ex Graecorum igitur more Hebraei. quum Amalecitas ab illis dici Scythas acciperent, abiecto Vetere
nomine et contempto , nomina nova Σκυθων πολις et
ΣκυΘ- ολις labricati sunt. Nolandum est etiam, quod dicit Iosephus. Bethsan προς 'Eλλοων h. e. ex Graec rum more Vocatam esse Scythopolim. Neque vero animum Graecorum Hebraei in hoc nomine inveniendo omnino assecuti sunt. Illi enim, novo nomine improbato, non ex incolis sed ut videtur ex deo qui ibi colebatur urbem Νysam nominandam existimarunt. Cuius rei testes habemus Plinium et Stephanum B., quorum alter haec prodidit: Σκυθοπολις, Παλαιστινης
177쪽
3 - 158 - πολις, η Nυσσα κοιλης- Σκυθω πολις προτερον λεγομενη Βαισων υπὸ των βασαρων, alter autem: Scythopolim, antea Nysam. a Libero Patre, sepulta nutrice
ibi Sothis deductis. ij. Ad hanc ipsam urbem reserendum puto Ciceronianum illud: Dionysos multos habemus, primum Iope et Prosemina natum. secundum
hanc urbem ab explicatoribus translatam in Indiam esse video. Haec quidem Amalecitarum urbs Graecis, quibus minima Asiae pars nota erat, ad Varios errores ansas dedit. Alii sitam eam esse dicunt in Aethiopia, alii in India. Herodotus quidem hanc urbem, quae in Dionysi fabula a Graecis celebrata erat, ultra Aeoptum in Aethiopiam removet. Quod autem hos Aethiopes dicit domicilia habere subterranea subiectosque Persis suisse, id in Amorraeos omnino quadrat δὶ . Herodotum secutus est Aristoteles, qui Nysam Libycam urbem ab eodem homine bis inveniri posse negavit, ob eamque causam ab Apollodoro vituperatus est. Posteriores Scriptores, quum Nysam in Libya ne semel quidem inveniri posse viderent . Omnino non habuerunt, quo Sophoclis illa: Oειν κατε φον την βεζακχιωμενην
178쪽
- 159 in India esse finxerunt. Quod autem montem, quem Merum V Cant, supra urbem exstare dicunt, id ad veram urbem Νysam haud absurdum est ij. Νon ignota quidem haec opinio Plinio suit, nee tamen probata. ut haec eius verba indicant: Necnon et Nysam urbem plerique Indiae adscribunt. montemque Merum Libero Patri sacrum.
unde origo fabulae Iopis femine editi. Sed haec quidem hactenUS. Iam autem oritur quaestio perdifficilis, quomodo ex vetere nomine Bethsan novum illud Νysa nasci potuerit. Quamquam non ignoro, qui Graeca ex Hebraicis ducere conarentur, eos in magnos saepe incidisse errores: lamen de hac re si quid sentiam dicendum est, non PO sum. quin iddem errandi subeam periculum. Nomen 'saex Dionγω deo manasse, ex scriptoribus supra citatis patet. Duabus autem formis: Διονυσος et Διονυσπος duplex respondet nomen urbis: Nυσα et Nυσπα. Ad DiOnysi igitur nominis originem videtur omnis haec quaestio nostra redire. Hebraicum igitur huius urbis nomen 'ae xima interpretes litteris Graecis scribere solent Βηθσαριυς, ex quo Certum est. υ ultimae syllabae suisse
erat vel IN Prna δὶ h. e. λάλλαν, quod apud Iosephum recte scriptum videmus ε). Erat autem hoc nihil quidem aliud nisi mutilatum era Ner a BQui autem secum reputaverit. Idumaeos Pro et etiam an et JNn enuntiasse, ei mirum non videbitur. quod Graeci non Σι νυς vel 'Eιωνυς nec Θιωνυς vel Τιωνυς
179쪽
- 160 dixerunt sed quod ad eorum linguam aptius erat Διωνυσος vel Διονυσος vel etiam Διονυσσος. Hunc autem deum apud Idumaeos solem fuisse, duabus de causis concedendum est, et quod Graeci Bethsamys πολιν ἡλιου interpretantur ij et quod verbum omnino solis vim habet. Quodsi autem ponimus, Graecos a Chananaeis hunc deum acce-Pisse; negare non POSSumus, alieno cum deo alienum os etiam nomen assumpsisse. Sed illud iam non ut dubium quidquam attinet poni: sed ut certum potest demonstrari. Nam Graecorum de Dionyso sabulae, quae omnes ad hanc Chananaicam urbem vetustissimam pertinent, quid aliud indicant, quam ex his locis deum illum
prosectum esse ad Graecosy Quid, quod a Iove femore insutus Dionysus ad hanc urbem delatus esse traditur ΤQuid, quod in ea nutricem suam dicitur sepelivisse, eamdemque urbem condidisse 2 Quid haec et similia omnia demonstrant nisi hanc Nysam Dionysi esse patriam 2 Eum quidem in Graecia fuisse peregrinum, multa Sunt, quae apertissime doceant. Eum autem ex hac ipsa regione illuc migrasse, constans testatur Graecorum memoria. Herodotus enim Dionysi nomen cultum sacrificia pompam Graecos dicit didicisse a Melampode, qui simul cum Cadmo ex Phoenicia in Graeciam venerat. Quod autem et Melampodem huius dei ceremonias et Graecos omnia numina ab Aegyptiis accepisse putat, magno in
Europaeos reVocandum censeo. quoniam Asiani iam pridem videntur hunc deum coluisse. Ac de Dionyso hoc loco satis dictum est.
180쪽
6. 27. De Scytharum corporis natura et proprietatibus.
Quodsi ea. quam proposuimus Sententia Vera est: eadem omnino Scythis, quae Idumaeis, propria suerint ac peculiaria necesse est. Placet igitur primum de na-
tura corporis ita disputare, ut quae de utraque gentea veteribus tradita sunt, breviter inter se conseramus. Erant igitur quum omnes Idumaei tum vero maxime Amalecitae mira quadam ac singulari corporis pinguitudine. Hac corporis assectione non modo a Iudaeis sed
a ceteris Asiae populis omnibus Plurimum disserebant. Paternum illud: In ping uedine terrae erit benedictio tua, tantam Vim tamque magnam habuit efficaciam, ut non tantum pecudibus opibus divitiis bonis omnibus abundarent, sed Pinguibus etiam opimisque corporibus quodam modo diffluerent. Priscus ille Og memoratu i credibile est, quanta suerit corporis longitudine. Νeque Omnino degenerasse videtur gens Raphaica, quae ex illo Ogaea vel Gagaea nominata est. Agag certe is, quem Samuel trucidavit, homo fuisse pinguissimus traditur.
Plurimum ad nostram sententiam Valent prophetae, qui similitudines, quae sunt inter homines et ceteros animantes, et animi sagacitate admirabili indagare et d scribere orationis subtilitate solent, quique faciunt, ut Veteres Populos eorumque Proprietates lacultatesque videamus. IIi autem Amalecitas Idumaeosque cum pingui-hus bobus saginatisque pecoribus comparare Solent. Amos enim ita scribens: Audite perbum hoc paccae pingues Basanitidis. quae estis in monte Samariae, quae diacitis dominis pestris: A erte et . bibemus i), mulieres