장음표시 사용
201쪽
- 182 ad terram dat: dum autem piclima cadis. Aio ino μι deum cui sacra facis. De in laqueo colium circumdat , baculumque insertum circumagit ac strangulat neque igne accenso neque immolatione facta neque liabamine. Iugulata hostis peliqua detraria, accedis aci quendum. Ouum autem terra Scythica lignorum sis admodum inops. hoc ab eis ad carnes coquendas inuentum est. Vbi pictimas deo serunt. Ossa carnibus
denudant. easque iniiciunt, si quidem forte habent. in lebetes Mius gentis proprios, qui Lesbiis crateribus
maxime similes sunt. nisi quod sunt mutis maiores. In eis igitur iniicienιes coquunt succensis pictimarum ossibus. Si auIem lebes eis praesto non est . in ala bestiarum ei quidem iniiciunt carnes Omnes admixtaque aqua αccendunt subiecta Ossa. Ea autem belli
sime ardent. Aloi autem capium facile carnas ossibus spoliaιas. atque ita quidem bos se ipse percoquia. et ceterae hosιiae se ipsa quaeque. Coctis mutem carniabus, qui sacri cavis, tuarum et inrestinorum primitias ante se proiicit. Mactant autem quum alia Pe Ora tia uero maxime equos ij. Haec quidem illo diligentissime. Iam vero nos sacrificiorum ritus apud Scythas Iudaeos
que inter se conferre ac comparare possumus. Primum
quidem duae illae gentes eadem animalia, hOVes et Ora , mactabant, Praeterquam quod priores illi etiam
equos sacrificare soli coeperant. Vtrique Praeterea sanguinem effundebant tamquam animam ossaque comburebant. Vtrique carnes non . ut Graeci, in veru ina sare, sed coquere solebant. Vtrique denique ad eam rem
Proprios peculiaresque adhibebant lebetes *ὶ. Ritum igi-
202쪽
- 183 - ur sacrificandi, quem ab Abrahamo, ab Isaaco. Esavo reliquisque maioribus hereditate acceperant, in unive sum quidem Scythae retinuerunt, quamvis incredibus memoratu est quantum turpitudine illa. quae ex se rium deorum cultu nascitur. efferati sint. Iam quaerendum est de legibus militaribus. De quihus item audiamus Herodotum auctorem unum et Summum. Ouae ad bellum pertinem. ait, apud eos Da se habent. Ouum primum pirum prostraveris homo Scrthicus . ex eo sanguinem bibit. Quoscumque in proelio occidit. eorum capita aufert regem. Oui enim caput abstulis, praedae quam quidem ceperint esι Pamιicus, qui non detulia. non item. . . . Ouod arulem non omnium sed inimicissimorum ad capisa Pertinet. haec faciam. Ouae pars est infra supercilia, eam quisque
serrula resecat, alteram expurgat. eι si muster οι,
rudi bovis corio exteritis inductam adhibet, sin ear dia Mes. bovis corium item inducit, interius Gutem inauratiniturque pro poculo in .... Semel quotannis gemis cuius- , que princeps in tribu sua miscet craterem pini. ex quo
Scytharum bibunt ei. a quibus hostes interempti sunt. A quibus autem id factum non est. pini nihil gustant. sed inhonorati sedem. Ignominia auissem apud eos illa quidem suimma est. Oui autem de eis homines pridelmerfecerunt multos, ei potant habentes calices binos . Haec quidem Herodotus. Illius quidem moris vestigia, quem modo fuisse apud Scythas cognovimus, etiam Israelitae secuti sunt, ut i
203쪽
- 184 sestissimorum hostium capita ad duces deserrent. Vt Pauca exempla asseram. Madianitarum capila Oreb et Zeb milites ad Gedeonem detulisse dicuntur i). Philis, taei hominis superbissimi caput David Hierosolyma, ΗΟ-lofernis Assyriorum ducis Iuditha reportavit Bethuliam. Quod autem Scythae vel calvas hostilium capitum pro
poculis vel pelles pro ornamentis habebant easque su-SPensas ex equorum habenis secum portabant, simile quiddam eos iam antiquis temporibus secisse, non im ramus. Quum enim eidem in Arabia habitantes camelis uterentur, lunulas illas vel bullas aureas ad habenas alligarunt λ). In illarum autem locum postea sine dubio substituerunt vel corium humanum vel calvas corio inductas. Eamdem autem inter divites pauperesque dive sitatem etiam apud Romanos suisse constat. Erant enim alteri hullis ornati lactis ex corio, alteri aureis. Iam vero comissationes illas et compotationes de quibus scribit Herodotus, etiam Syros instituisse aec Pimus. Vnde coniici potest, consuetudinem illam primum ab Idumaeis in cas regiones inductam, deinde autem post eorum discessum a Syris esse retentam. Sed alia sunt Scytharum instituta duo, quae eorum
cum Iudaeis vel summam coniunctionem vel etiam eon- sanguinitatem declarant. Vnum est, quod a suibus maxime abhorrebant neque carne suilla umquam Vescebantur. De hac re testatur IIerodotus, quum dicit: Suibus ex antiqua consuetudine prorsus non solent uti neque Omnino alere in sua eos regione polunt δ). Quod de sui-hus Herodotus, iddem de aliis etiam animalibus Ephorus. Is enim in quarto historiarum libro Scytharum aliorum
204쪽
et Sauromatarum vitae genus esse unum negat. Duo clam enim ait ad eam immanitatem progredi, ut Vescantur humanis etiam carnibus, alios contra vel a ceteris an,
mantibus abstinere i). Alterum institutum a maioribus acceptum Scythae Uienses Observaverunt, ut diversi generis animalia non conducerent. Miror autem, ait Η mdotus, cur in tota regione Elea non possint gigni muli, quum neque frigidus sit locus nequa alia causa ulla perspicua. Dicunt autem ipsi Elienses, em imprecatione non gigni sibi mulos. Sed qu- equabus penit tempus conc*iendi, educunt eas in loca sinitima. Ει dein eis apud picinos admittunt asinos, donec equae
quidem sententia, dubitandum non est, quin huius rei causa non sit imprecatio quaedam, sed lex a maioribus tradita. Quum enim Abrahami posteris non liceret diversi generis animalia vehiculo Vel aratro iungere, non modo illicitum sed omnino turpe erat, equas et asinos coniungere ad procreandos mulos. Id igitur si sacerent in suis finibus Elienses, suam se Polluere terram Putarunt, sin apud alios, id contra Osficium esse non duxerunt. Ex hoc loco reliquum est, ut dicamus
φ. al. . De sepulturis Scytharum.
Homines ita generati sunt, ut quibuscum in vita studii amoris pietatisque vinculo coniuncti erant, Contra
naturam esse putent eos non eadem mortuos complecticaritate. Quum autem animum praestantissimam carissimamque hominis partem, retinere non possint, quidquid
205쪽
sanctum servari Volunt. Quam quum res omnes quibus quisque in vita usus est, caras habeant, tum vero maxime cinerem et ossa gancto in loco reponenda censent. Haec enim a natura ipsa in animo insculpta sunt, inhumanitatis esse, eorum reliquias quos vivos dilexerimus post decessum negligere, violare autem, immanitatis. Huius
pietatis vim omnino nihil ne in serocibus quidem MDtharum animis aut delere potuit aut debilitare aut mi
nuere. Νeque enim omnium honorum amissio, neque extrema egestas, neque Patriae interitus aut exsilium aut reliquae calamitates tantum potuerunt, ut aut in suis sepeliendis ritum ullum immutarent, aut sepulcris quidquam haberent sanctius. Idanthyrsus enim MItharum rex a Dareo ad pugnam Provocatus. aut agrorum Vastatione quos non colerent, aut direptione urbium quas nullas haberent, aut alio incommodo ullo sese commoveri ad Pugnandum posse negat. Si autem Persae proelii lacultatem quam celerrime velint, sibi patria sepulcra ait esse, ea si investigaverint, si aggredi. si violare audeant. utrum de sepulcris dimicaturi sint necne, cognituros i). Iam Vero, quibus sepulcra tam sancta erant, ei n cesse est religiosi fuerint in observandis certis sepeliendiceremoniis. De quibus item interpretabimur Latine Herodoti verba, quo accuratius sepulturae ritus qui fuerit. intelligatur. Sunt autem haec: Sepulcra regum apud
Gerros sunt. quo usque BorystLenes napigabilis est. Ibi, si mortuus eis rex est, scrobem in terra magnam, fodiunt quadratiam. Qua Praeparata. accipiunt cadaver. idque ipsum cera circumlinunt. alpiam aurem incia dunt expurgant eamque Cyrro contum, thymiamate. vii semine et aniso explent rursusque consuunI; dein
206쪽
- 187 mortuum in plaustro ad gemem aliam agunt. Oui quum allatum cadaver excipianι. ea faciant quae etiam Sc thae regii; ab aure partem abscidum, crines londent.brachia circumcidunt. frontem nasumque scarificanι. sinistram m-um sagittis traiiciunt. Postea autem regis corpus in plaustro ad aliam earum gentium deferint quibus imperam. Nos autem sequuntur ei, ad quos
prius Meneram. Postquam autem Omnes cir miserunt
ea per ferentes. ad Gerros, qui ex eis gentibus quae ipsis parent extremi habitant. iam perpeniunt atque ad sepulcra. Tum pero cadaper ubi in conditoriis illis in stra O deposuerunt, hastis ab uιraque parte defixis. lignis intendunt cratibusque conι unt. In reliquo autem conditorii spatio de pellicibus unam stranγωι- et
ministrum pini sepeliunι et cocum. equorum agasonem. ministrum nuntium equos aliarumque rerum omnium primitias ac phialas aureas. neque enim argento aud
condiana aemulantes et apentes eum quam maximum
licere. His quidem accuratissime Herodotus expositis post anni spatium strangulari ait quinquaginta ex regiis ministris inlimis eosque circum regis sepulcrum equis intersectis lamquam custodes imponi i).
Iam Vero, ut eam quam nobis proposuimus comparationem faciamus, mortuos apud Iudaeos in eodem honore. Sepulcra autem eadem in sanctitate fuisse, quis
ignorat 7 0uid autem loquar de luctus significatione Nonne plane eadem fuit apud Iudaeos 2 Quid enim
Moyses, si leges scripsisset Scythis, ut sacerdotes rege mortuo ab eiusmodi erroribus retineret, quid aliud sacere potuisset, quam ut his verbis imperaret: Sacem dotes mortuo principe populi sui non contaminabuntur.
207쪽
non radent caput nec barbam neque in carnes suas facient incisuras ). Ac si prohibere reliquos cives voluit, quominus tonderent capillum, manum Per derent aut frontem nasum aures Sauciarent, nonne huiusmodi serenda lex suit: Super mortuo non incidelis carnem p
cipere potuit . quam his: Filii estote domini dei oestri.
non pos incidetis nec facietis calpitium super mortuo 'pSed haec quidem Iudaeis Moyses praecepit, ut eos vel ab oblivione dignitatis humanae revocaret, Vel caveret ne omnino in eam umquam inciderent. Quod autem Scythae, quum in moestitia et Iuctu essent, totondisse capillum perhibentur, in eo antiquam Madianitarum Arabumque consuetudinem secuti sunt. Iobius enim, quum omnibus rebus spoliatum se 'iberisque orbatum videret, scidisse vestimenta caputque totondisse legitur εὶ. , Reliqua autem cadaVerum tractatio ac praeparatio magis quam luculentissima Veterum testimonia possunt, illud declarat, Scythas calidioribus ex locis venisse et eisdem Aegypto vicinis. Νam in universum Aegyptii condere mortuos eodem modo solebant. In eo tantum quoddam discrimen est, quod Scytharum ei quibus res obtigit fecerunt id, quod apud Aegyptios certa civium classis
in artificium redegerat. De reliquo autem ritu animad- 'vertendum est, Velerem etiam in Arabia fuisse morem, ut quum aliarum rerum Partem optimam, tum Vero pateras aureas in sepulcris ponerent. Vnde praeclara illa vox: Sunt quasi effodientes thesaurum qui gaudent Mehementer quum invenerint sepulcrum β).
208쪽
- 189 Quod autem Scythae primo anno post regis decessum
eius ministros homines nobiles interficiebant, id lac runt , ne vel regibus apud inferos ministri deessent simmortalitatis animorum praeclarum testimonium in vel ut
regum vita tuta foret et secura. Quare apud eos regessere omnes Plurimos annos regnaMe, iam non amplius miror. Sepulcrum autem equitum mortuorum custodia
circumdare, summae immanitalis erat; ad quam fortasse extrema illa Scythicarum regionum inopia adducti sunt. Cohimnas enim signis militaribus incisis, ad sepulcra apponere etiam Iudaei solebant. Simon enim aedificapit
super sePulcrum patris sui et fracrum suorum aedisicium atium pisu lapide polito retro et ante, et statuis Septem pyramidas, unam contra unam Patri et matri et quatuor fratribus; et his circumposuit columnas magnas et super columnas arma ad memoriam aeternam i).
Denique notandum est, ea munera quae ad domum regiam pertinebant, eodem modo distributa suisse apud Iudaeos. Primum quidem οινοχοος, quem pini ministratorem dicimus, et μαγειρος, quem vel cocum Vel pisιOrem POSSumus Vocare, satis noti sunt ex Iosephi Iacobi filii vita. Eorum autem munera non tantum habuerunt apud Iudaeos auctoritatis, ut Davide Salomoneque regnantibus, qui fuerint nominatim asserantur. Qui autem reliquis muneribus functi sunt, ei accurate nominantur. Sed no
mina nihil ad rem. Qui a Scythis ἱπποκοριοι inarachali
dicchatur, is ab Hebraeis princeps exercitus, ὁ ἐπὶ της δυναριεως. Qui ab his ακονος minister vocabatur, idem ab illis ministrorum princeps, ὁ επὶ των κα Θεσπα-εν-. Auntius vel ἀγγελιγκφορος denique idem
209쪽
- 190 est, qui apud Hebraeos scriba Vel γραμ ματεύς nominabatur ). Herodotus de regibus condendis non magis diligenter quam de privatorum sepulturis quaesivit et scripsit. Totum de hac re locum itidem Latine reddere atqu
adscribere non dubitamus. Νeque enim verendum est.
ne appositi ex Herodoto loci integri quid habeant iniucunditatis, praesertim quum et res ipsa cognitione digna sit et ex Scythicis institutis Iudaica et rursus vicissimiIlustrentur. Ille igitur itar Alios autem Scythas, quum
decesserint . positos in plaustris ad amicos circumagum ei qui proxime coniuncti sunt. Amicorum autem pulseque mortui comites illos excipit eisque parat epulas. Mortuo autem apponit Partem ex omnibus rebus, Ex quibus etiam aliis. Dies pero quadraginta ita priuati homines circumaguntur: post sepeliuntur ). Sed ad gravissima haec verba accuratius consideranda Herodoti orationem interrumpendam esse puto. Mirum enim mihi videtur esse, si sanctum Iugendi tempus et ab Abrahamo ceterisque patribus constitutum Iudaei commulare, Scythae vero servare integrum P tuerint. Abrahamus enim Isaacus. Iambus et eos qui secuti sunt duodecim patriarchae hanc rem ita videntur instituisse, ut mortuos secum retinerent Per dies quadraginta, deinde eos sepelirent. Qua quidem re dubitari vix potest, quin signissicatum sit id quod futurum erat, ut Iesus Christus post mortem vivus per lotidem dierum
spatium cum Suis et Vesceretur et remaneret. At Vero
Iudaei vel quum in Aegypto essent vel quum de ea
exirent, a sancto illo dierum numero recesserunt, Remortuos non quadraginta dies sed triginta lugere inc
210쪽
- 191 perunt. Quod qua de causa a Moyse ita institutum ema possit, non difficile est ex rebus aliis coniiciendo cognoscere. Ita enim in omnium librorum antiquissimo scriptum video: Praecepitque s Ioseph) servis suis m dicis, ut aromatibus condirenι patrem Iacobum). Oviabus iussa explentibus . transierunt quadraginta dies. iste quippe mos erat cadaperum conditorum, plevitque eum Aegyptus septuaginta diebus. Et expleto planctus
Idumaeorumque generatores mos, non ante diem qu
dragesimum mortuos ad sepulcra efferre. Illarum igitur gentium patres, qui erant Chaldaei, pro mortuis luctum secerunt dies quadraginta, Aegyptii autem, ut etiam Herodoti testimonio constat, septuaginta δὶ. Idumaei igitur vel Scythae veterem avitumque morem secuti sunt; Iudaei autem gravissimis do causis ab eo abducti non ultra tricesimum diem luctum proserre solebant; cuius rei exemplis sacri libri sunt reserti. Convivia autem illa Iugubria etiam apud Iudaeos vel usitata vel certe cognita erant. Ad ea spectat Ier mianum illud: Et moriemur grandes et parvi in terra ista. Et non frangent inter eos lugenti panem ad commian super mortuis et non dabunt eis potum calicis ad consolandum super patre suo et matre et domum conpisii non ingrediaris, ut sedeas cum eis et comedas
et bibas δ). De cibis autem apponendis in epistola Ier
ηρορας. ut inde a ereatione septimum diem requiei, sic a diluvio quadraginta dierum spatium luetvi et tristitiae dare solebant. 2 erodi. I, 86. a Ierein. 16, 6. SS.