장음표시 사용
241쪽
222 locutos Graece esse constat. Ille enim Tanaim scythice vocari ait Silin, Sil i . Quoniam Tanais quin Scythicum nomen sit, addubitandum non est, magna oritur suspicio, illud quidem Silyn Scythicum non esse. Et profecto Graecum illud esse lacile perspicies, modo consideraveris Graece loquentes qui natione Graeci non erant. litteram ε extulisse ut i . litteram Vero η ut y. ac Tanaim lunam deam suisse assumpseris. Silyn igitur nihil aliud est quam σελη- Idem ille Maeotim paludem a Scythis nuncupari ait Temeris . eique voci vim tmatris maris esse subiiciendam. Vocem Maeot Scythicam esse liquet. Τημηρ inda autem haud scio an nihil aliud sit nisi h. e. mater undae. His de causis num reliqua apud Plinium Verba Scythica sint, vehementer dubito. Postremo etiam illud ad hanc quaestionem aliquantum valet, quod Scythae loquendi modum quihusdam
in rebus cum Iudaeis habuerunt communem. Veros enim vates utrique nominare videntes solebant, contra vel falsos prophetas eos, quorum dicta non ev nerunt. Etiam in eo quaedam cogitandi similitudo est. quod utrique pironem dicebant vel columbam vel rem Oam . nivem autem alteri cum lana alteri cum pennis conserebant. Quae igitur hac disputatione enumeravimus Verba Mγthica, ea satis superque demonstrant hanc linguam suisse Semiticam ab Hehraica non admodum diversam. Quoniam autem nos Graecis litteris maxime dediti Syrorum linguae Armeniorumque ignari sumus, Peritum quemdam 3peramus ad hanc rem accessurum, qui Mythica omnia diligenter colligat δὶ, quae a nobis minus
ιὶ Plin. h. n. s. 7. 2 E. g. ex Luciani Toxari verba nulla omnino sumpsimus.
242쪽
Verct exposita sunt, emendet, quae incepta. absolvat ac perficiat. Νos certe quod voluimus, nobis videmur a secuti, ut petere etiam ex lingua gravissimum nostrae Sententiae argumentum possemus. Nam et Scrthica n mina et ea, quae sunt in lihro Estherae, quum Semitica esse tum vero uni eidemque linguae tribuenda. in posterum credo haud facile quemquam negaturum.
s. 34. De veterum testimoniis, ex quibus Gagaeos Scythas esse apparet.
Quamvis multa iam de Scythis disputavimus, tamen adhuc nihil aliud secimus, quam ut argumentando Sententiam nostram concludendoque probaremus. Sunt autem veterum quorumdam de illis testimonia. quae n Stram ad rem converti posse putamus. Eiusmodi Verolestes quum Omnino spernendi non sunt. tum vero sunt
ad hunc locum adhibendi, quod eis rebus, quas nos coniiciendo essecimus, continuo fidem historiae veritatisque tribuunt auctoritatem. Pertinent autem ea, quae antiqui illi testati sunt, non ad universos Amalecitas sed ad unam eoruIn gentem et eam quidem nobilissimam. Gentem enim Agag quae eadem vocatur Gog, Idumaicam esse vel Amalecilicam, et s. Iacobus Nisibenus docet, et nos multis rationibus confirmavimus. Hanc ipsam autem gentem Scythicam esse, omnis et Iudaica ei Christiana testificatur antiquitas. Iudaei enim . teste Hi rOnγmO , a patribus maioribusque acceperunt. quod diximus. Gog gentes esse MyIhicas immanes et innumerabiles quae trans Caucasum et Baeotidem paludem et proρe Cavium mare ad Indiam usque tendantur i).
243쪽
- 22s Iudaei autem, qui, praedicato evangelio, Christum secuti sunt, hanc eamdem de Gog sententiam et relinuerunt ipsi et tradiderunt eis, qui . abiecta Superstitione. veritatem animo complexi sunt. Quo factum est, ut Gagaeos Scythas esse et Iudaei et Christiani unanimi consensu profiterentur. Etenim ecclesiae scriptores longinquitate locorum quam maxime disiunctos in eadem hac sententia fuisse videmus. Cosmas enim Aegyptius, ubi dictum quoddam Abdiae ad Scythas refert, hos ipsos ita desinit, ut Gog et Magog eos esse dicat ij. Hier nymi aetate hoc iddem per tolum orbem Christiani in Europa Asia Asricaque senserunt. Quare ille non tam sententiam hanc a maioribus primisque Christianis tradi. tam, quam fabulas quasdam ab aequali hus Iudaeis in ecclesiam inductas Iudaissantibus adscripsit reprobatasque
qui Gog non Scythas sed Getas, Magog autem Massagetas esse putarunt. Quam quum quidam illius aetatis
scriptores Sequerentur, Augustinus minuere ac resulare
studuit δ). Postea Τheodoretus docuit id, quod a Pra ceptoribus suis audivit Gog et Magog gentes esse Scythicas ε). Sed quid singulos persequimur 2 quum et V
teres universos quum antea tum post Hieronymum et interpretes recentioris memoriae sere omnes illud quod diximus tenuisse videamus. Quoniam igitur Gagaeos utrosque et Amalecitas et S thas fuisse cognitum ex veteribus testibus exploratumque est: necessario Sequitur,
244쪽
qui vel Gagaei vel Amalecitae dicti sint ab Hebraeis,
eosdem a Graecis vocatos esse Scythas. Postremo ut ea breviter quae a nohis in hac argumentatione dicia sunt colligam, primum quidem nomina apud veteres eadem fuisse Idumaeis ac Scythis cognovimus. De sedibus deinde quaestione instituta, quibus locis alteri, eisdem prorsus alteri consedisse, atque utrique ex Arahia in Armeniam, ex Armenia in Scythiam demigrasse visi sunt. Quae causa fuerit, cur antiquissima Amalecitarum urbs nomen a Scytharum gente ab eis locis remotissima acceperit, Primo mirali. postea, lacla investigatione, asseculi sumus. Tum vero corporis naturam
adipisque abundantiam Parem Omnino in eis aequalemque fuisse, quum ex Sacris tum ex Prosanis probavimus scriptoribus et ita quidem, ut, quae alteri testati e sent, alteri vel illustrarent vel etiam confirmarent. Sed ne ingenii quidem aul humani civilisque cullus discrimen inter eos esse ullum concedere potuimus. Etenim Veterum consensu demonstravimus, quae opinio de rudi ista et inculta Scrtharum vila et fuisset et esset, eam inde esse ortam, quod ScJlhae qui non essent, tamen ah auctoribus harum rerum parum peritis appellarentur.
Post de mortalibus deis i) disputantes non modo quot dei essent apud Idumaeos, totidem apud Scythas, sed etiam quales apud hos, tales omnino apud illos suisse
invenimus. Solem et lunam Iovem et Opim cunctam denique deorum . familiam ac cognationem cum omnibus suis rebus ex Palaestinensi amoenitate in loca frigida illa recessisse non sine admiratione exploravimus. Eadem enim nomina, Pares utrobique cultus, aequales fabulae superstitiones ceremoniae religiones. Τanta Omnium re
245쪽
- 226 rum consensio ac similitudo, ut do idumaicis Herod tus. de Scythicis auctores sacri scripsisse videantur. Atque ab antiquissimis sanis incipientes et deorum secuti vestigia ex Arabia in Syriam, in Armeniam, in Scythiam pervenimus i). Porro quum ex ludis Martiali hus
tum ex multis ritibus ceremoniisque aliis apparuit. Scythis summam esse cum Iudaeis vel societatem, vel etiam consanguinitatem. Maxime autem coniunctionem
hanc sepulturarum apud utrosque singularis illa similitudo declarare visa est. Praeterea quo loco de Scytharum gentibus expositum est, illud nobis licuit. Τr glodytas, quos in servitute a Patre redactos Idumaei retinuerunt. ex eorum Potestate numquam ne in Scythia quidem essugisse. Ad hoc Gagaeam gentem scriptoribus aliis ignotam haudquaquam esse vidimus. Denique Idumaicam esse linguam Scytharum, probabiliter, ut arbitror, a nobis essectum est. Ad magnum hunc rationum numerum Postremo accesserunt Iudaeorum Christianorumque testimonia. Consideranti igitur mihi eximiam illam argumentorum varietatem ae copiam aut omnino historicis in studiis admodum pauca certa esse, aut hoCconstare videtur quod diximus, inter Amalecitas et Scythas non rei esse sed nominis disserentiam. Explicata hac re ac probala, ut Propositum erat, ad nostram de Estherae libro' disputationem redeamus.1ὶ Haec quidem etiam in exeu u.
246쪽
DE CAEDE SCYTIIARVM CYAXARE REGNANTE FACTA COMMENTARIUM ESSE I. BRVH ESTHERΛE.
Qui diversis ex locis prosecti eodem et tempore et loco conVenire constituerunt, si haud procul a fine alter aIterum advenientem conspiciunt, non mediocrem Percipere laetitiam solent. Quo autem et sese desiderarunt diutius et maius subierunt vel pereundi in itinere vel errandi periculum: tanto etiam suavius animos Vehementiusque gaudium incedit. Nam praeter familiaritalem non magis eo uterque delectatur, quod ipse, quam quod alter salvus tuto ac sine errore venerit. Similiter eorum animi
affici ac commoveri solent, qui quum studiis alii aliis dediti sint, a diversis disiunctisque principiis exorsi ita
inter se conveniunt, ut unam rem et eamdem Pr basse videantur. Ita nostra memoria gravissimis de rebus theologi et qui hoc tanto nomine vero digni sunt philosophi inter se consentiunt, quorum alteris tamquam materia quam tractant creatio. alteris redemptio quae potest nova dici creatio subiecta est. Haec enim iam inter illorum utrosque constant. mundum non ex natura divina emanasse, sed voluntate dei nulla ex re esse creatum . hominem ex animo constare ratione liberaque Pra dito voluntate atque ex corpore vivis instructo sensibus, genus praeterea humanum duobus niti ac sustentari generatoribus Adamo et Christo. Sed etiam historicis prae-
247쪽
Iara est consensio cum eis, qui naturales ad res cognoscendas studium Omne ΟPeramque conserunt. Etenim genus humanum uno patre esse unaque Parente natum.
mundum non uno temporis puncto sed interiectis quinque intervallis ad hunc statum . qui nunc est. Perductum esse ac postea terram horribili inundatione ex parte aliqua mutatam, haec et eiusmodi alia neutri illorum nostra aetate negare POSSunt. quin summae in se levi latis notam
contrahant. Ita quidem theologi et philosophi. historiciet qui rerum naturalium sunt Periti, si suis quisque prosecli principiis suisque usi argumentalionibus id as-Sequuntur, ut eaSdem res Veras esse demonstrent: non
modo ipsi magnam ex studiis litterarum delectationem capiunt, verum etiam emiciunt, ut fidem ipsorum doctrinis ad litheant alii. Sed de nobis iam pariter actum est. Primum enim a litteris sacris incipientes multis gravibusque rationibus docuimus, qui hostes Vocantur Iudaeorum , fuisse eos quidem Amalecitas atque Idumaeos exitiumque eorum in regnum incidere Cyaxaris. Post exordientes a scriptoribus Graecis non neglectis tamen sacris . mullis rationibus argumentisque ostendimus, Amaleciticas gentes Idumaicasque esse Seb thas. His ex-antialis Iahoribus, iam in eo sumus, ut et ipsi iustum
ex eis capiamus fructum, et argumentationibus nostris,
quo plus eis fidei praestetur, sustigium imponamus. Et nim illud iam continuo sequitur, quidquid de Scythis dicunt Graeci, id de Idumaeis Iudaeorum hostibus ac rursus vicissim intelligi et posse et oportere. Quare quae Graeci de Sculliarum, Hebraci de Idumaeorum caede
tradiderunt, ut maxime inter se discreparent, tamensorent et ad rem et ad gentem Unam eamdemque reserenda. Sed discrepent illa quidem an consentiant, Videamus. Ac Primum de Scytharum occisione dicemus deinde de Scythis eis, quorum et in Estherae libro Ia
248쪽
- 229 utina et apud Graecos scripta videmus. dispulabimus denique de sesto die Iudaeorum. Vt igitur breviter exponam, quae de Sculliarum caede libro Estherae perscripta sunt, primum quidem Cyaxares Medorum rex Amanem ScStham. qui patre Amadatha mortuo, inter suos regnum, inter Medos Secundum a rege locum obtinebat, Ob illatam Mardochaeo ludaeisque iniuriam interficere ac patibulo a figere iussit. Huius supplicium incidit in annum C axaris duodecimum . in mensem tertium. Amane Scytharum rege magna cum ignominia occiso, in eius locum suffectus est Mardochaeus Iudaeus. Is Estherae reginae interventua rege lacile impetravit, ut Scythas, qui suis mortem Perniciemque machinarentur, excidere liceret. Quare per litteras praecepit suis, ut quo die erat ipsorum caedes constituta. hostes adorirentur atque ex eis quam POSsent plurimos trucidarent. Itaque factum est, ut Iudaei mense Martio a die decimo tertio ad decimum quartum Scytharum septuaginta quinque milia interimerent. I aec quidem ex libro Estherae. Iam vero de hac eadem re scriptores testantur. quibus haud , mediocris auctoritas tribuenda in historia est. Strabo et Herodotus: quorum alter ut a tempore sic etiam a veritate rei propius quam alter videtur abesse. Sed prius audiendus est Strabo. Is de Scythis intersectis duas quas ah Asiaticis acceperat sententias tradidit . quarum unam his verbis expressit: Sacae eiusmodi incursiones fecerunt quales Cimbri et Dieres . modo longinquas modo propinquas. Etenim
Bactrianam obtinuerunt, et Armeniae ρossederunt optiamam terram. quam eIiam a se denominatam retia querunt Sacasenam, atque usque ad Canadoces ad eos maxime, qui Euxinum accolunt, quos nunc Ponticos dicunt, processerunt. Sed adorti eos, quum ex
249쪽
spoliis laeta agerent . Persarum qui tunc ibi eran duces nocIu Prorsus eos deleperunt. In planitie autem i). - Sed quae sequuntur ad alium locum reservabimus. Haec quae Strabo loco priori posuit quibusque sine dubio ponderis plus tribuit. mirum est . quam sint ad Ithrum Estherae apta quantumque ei lucis asserre
videantur. Primum enim cum historiae sacrae scriptore
Strabo in eo consentit, quod Sacas scribit interiisse sunditus. Sublatis enim tot milibus, reliqui esse mulli certe non potuerunt. Duot autem fuerint, qui necem effugerent, non accurate definiri sed aliqua ex parte aestimari ex eo PoteSi, quod Susis. caesis primo die quingentis, relicti sunt trecenti. Illud igitur confitendum est Sacarum gentem clade illa esse funditus deletam nec postea aut ullam umquam Vitam agere laetam aut Pristinam recuperare polentiam Poluisse. Deinde vero diserte Strabo declarat, quod id dem Estherae libri scriptor significalione quadam ostendit, trucidatos hostes illos esse noctu . Νam Iudaei si caedere tertio decimo die coeperunt, quartodecimo vero desierunt . per lolam noctem. nulla hora omnino int0rmissa, huic rei institisse intelliguntur. Τum autem magni momenti etiam hoc est . quod idem Straho nolat. Sacas Oppressos eo die esse ipso, quem sestum agerent ex manubiis. 0uoniam autem Marii festos dies agebant duos, iam quaerendum e)t, uter suerit is, quo a Iudaeis intersecti sint. Alter igitur in auctum ni tempus, alter in veris inciderit necesse est. Ludi enim Martiales, quibus diebus frondes comportare solemniaque sacerct sacra solebant. Ut tabernaculorum sesti ad lempus auctumnale proserendi sunt. Dies autem ille sestus. quo. qui quem hostem Occiderant, honestari, qui nullum.
250쪽
- 23l dedecorari solebant, ad finem anni militaris reseratur oportet. Quum enim quisque utrum hostes per anni sp tium necasset necne ad rationem vocaretur, fieri id nisi sub finem anni militaris non potuit. Congruebant autem
inter Se Iudaeorum annus sacer ac celerarum gentium annus militaris. Νam ad rem gerendam duces exercitusque proficisci mense solebant primo, qui a Iudaeis vocatur Nisan. Quamobrem Martis dies ille alter, quo
posci omnes ad rationem solebant, in mense constitutus erat duodecimo. qui mensis ab hac ipsa re vel Martis vel Adaris nomen habet. Qui autem dies Marti consecratus fuerit. sacili coniectura augurari Possumus. Quoniam enim Dianae vel quo nomine nuncupari deam lunam mavis, luna intermestris dedicata erat. Iaela vel sacra eius dei cui mensis quisque sacer erat, differri ad plenilunium solebant. Ita quidem mense Aprili quum luna plena esset. Opi vel Veneri sacra fiebant. Eodem modo Scythae mense Martio compotationem illam ipso plenae lunae tempore instituebant. Eadem autem ipsa nocte, qua accidit, ut luna plena esset, quae nox inter decimum tertium et decimum quartum mensis diem intercessit , quum laeta illa ex spoliis agerent, a Iudaeis inopinantes deprehensi trucidatique sunt. Etenim Aman
quum mensem ad Iudaeorum internecionem constituis-Set sorte, diem non sorte sed arbitrio suo definivit. Quare diem eum elegit, qui compotationis nocti praecessit. ut Iudaeis intersectis. Iaeliores ad illam accederent. Duod denique a ducibus. στρατηγοῖς, Straho occisos Sacas ait, quantopere id ad librum Estherae quadret miror. Νam duces provinciarum iudices et procuratoreS, quum Mardochaei litteras accepissent, Officiose curarunt, ut Sacas superarent Iudaei ij. Itaque his ducibus victoria