장음표시 사용
151쪽
I exculta. Multa lectio in subitis; multa scriptio elucet. Pro E-Iniatur apte, narrat aperte, pugnat acriter, colligit sol titer, ornat e xccise : postremo docet, delectat, assicit :quid maxime, dubites. Crebra vοήματα, syllogismi circumscripti et essecti : quod stylo quoque assequi magnum est.
nisse, sed studio exquisita esse di- cer. la. V. S. - Quid moxime, ....cas. Haec optime conveniunt cum essecti. Rom. Quod maxime diabites. his, quae ex Philostrato observata ἐουθυμ ματα καὶ Μοχματα, Cr sunt. G. bri σliogismi circumscripti et essecti. 3. Pronomiatiar. Verbum reCens Latina ex glossa esse possunt. H.
iactum e graeco προοιμiαζεσθα. . Certissimum niihi videtur, ex glossa - Collinis fortiter. Non dubito Pli- nata esse. Quis enim sibi Persuad ilium his verbis descripsisse eam bit, Secundum ipsum Graeca illat artem orationis, quae Graecis ἀΜα- Latine vertisse Z Nam ε μεαατα κεφαλziωσις, συvατων i, συλλοret, L a syllogismis circumscriptis hic dintinis enumeratio, et collectio dicitur, ferre non Puto. Vide mox Em ut patet o Cic. Brut. LXXXVIII , stium. S. nam in ea parte res antea dictae ve- - Crebra ver ματα. Characterem luti per cumulum et congeriem re- Isaei dixit Philostratus το ἀπερiττοου , Petuntur. Huic parti et illud fortiter τι- ρμnvii riv καὶ πασαv Trivmplius convenit : nam, ut Quintil. bποθεσiv συουελειου εις Ex hoe VI, I , ait, u qitae enumeranda via sonte sunt vοαματα, sententiae ipsidentur , cum pondere aliquo di- orationi ita in extae, ut nihil exstetit cenda fiunt, et aptis excitanda sen- vel emispant, sed ad ipsam vel nam tentiis, et figuris utique varianda . . rationem vel argumentationem per Nempe Pliniug Isaeum ita laudat, ut tinere videantur. Huc pertinent eum non omnibus solum partibus pilam quam Vocem eloquentiae , sed et virtutibus et agnoscunt etiam quidam libri quos ollieiis oratoriis satisfacere dicat. auctor noster vocat styllogismos cir Primum partes orationis praecipitas ctimscriptos h. e. in brevitatem conquatuor enumerat, P σmium, nam tractos, et tamen essectost a. e. Iabin rationern, confrmationem cum refu- ratos, et argumentationem Plenam
latione, pugnat acriter, nam in hac elisainque exhibentes. Hanc utriu par te pugna et contensio inprimis que vorbi apud nostriam vim esse, dominatur epilogum, qui recapitu- Index declarat. G. - Νοχαατα sunt,
Iatione continetur cotti infriater . quas Quintil. XII, ro, 48,
Deinde emetitionis virtutem selici tentias vocat, quae feriunt animum, brevitate ita laudat, ut eum ornare et tino iam Irequenter impellunt, et cesse dicat. Denique ossicia ora- ipsa breνitate magis luerent, et diatoris , docendi, delectandi, a sciem clione perstiadent. Eodem gensu Audi Commemorat. E. - Postremo. Ut ctor Dial. de orati. cap. XXII. Ci- breviter dicam. Sic I, ao, diu. Ita ceronem locos tirtiores attentaSse, i denique dicitur. Vid. Ollio in Gi- et quasdam sententias iuvenisse di-DIi. obsorv. P. I 32, seq. Clav. Ci- cit. Eadem et εvθυμ.ηματα dicta sunt.
152쪽
Incredibilis memoria; repetit altius quae dixit ex tempore, 4no verbo quidem labitur. Ad tantam εγv studio et exercitatione pervenit: nam diebus et noctibus nillil aliud agit nihil audit, nihil loquitur. Annum SexageSimum e Cessit, set adhuc scholasticus tantum est : quo genere hominum nihil aut sincerius, aut melius. Nos enim qui in foro verisque litibus terimur, multum malitiae quamvis nolimus, addiscimus. Schola et auditorium, ut ficta caussa, ita res inermis, innoxia est: nec minus selix, senibus praesertim. Nam quid in senectute felicius, quam quod dulcissimum est in juventa λ Quare ego Isaeum non disertissimum tan- γtum, verum etiam beatissimum judico, quem tu nisi cog-
CL Cis. Top. XHI; Quintil. VIII, 5; Cic. ad Attic. I, I 4, Gell.
N. A. VI, I 3. Itaque non contemnenda est quorumdam librorum MM. varietas, qui h. l. vοήματα junctim habent, quam lectionem restituit Gier ius Ab aliis Codd. etiam verba καὶ Μοχματα ab sunt. Utra lectio verior sit, dici non Potest . snerus Putabat esse, quos Plinius Mogismos circum scriptos dixerit. Quod ut ego assi mare nolim, it laridus errat,quum illa sensu dicta esse negat. Graeci diserte, ἐουλμημα dis
nes eas partes habet, quas Ddlogi mus dialecticus. Itaque alio loco idem M. dixit e se ἀ ποδειξiv Dτορι--ου. Plura de ea re congessimus in clinia. Wre. Rhetor. P. I . E. 4. Ris. Habitum, seu facultatem.
Cf. Wyttenti. in Bilia. Cest. III, et, p. 43 , seq. Similiter Porphyrius
apud Eusebium Hist. Eccl. VI, I9, P. 28 I; M. Bead. philosophiae scien
minus credibile ac potius salsum. Deinde : .. quo genere hominum nihil aut simplicius, aut sinceritis, aut melius. . H. - Ηoc ordine etiam mmmeri Excerpta . Vulgo : a quo genere hominum nihil aut simplicius , aut sincerius, aut mesius. In aliis, etiam in Gieri grana, omissa sunt aut simplicius, culpa, ni fallor, operarum, qui, ut sit, eadem , qua toties librarii, chorda oberrarent.
Certe nihil ex Id seriptis discrepantiae vidi enotatum. S. -Scholas ticus ecant . Rhetor, qui in schola et umbra tantilin versetur, sorum nunquam attigerit, ut ille quondam Doerates G. 6. inflata inermis. Rom. Ut scia caussa, res ineranis, sine ita. II. - Melius abest ita, recteque ex
153쪽
8 nos ore concupiscis, saxeus ferreusque os. Proinde, si non ob alia, nosque ipsos, at certe ut hunc audias, veni. Nun
quamne legisti Gaditanum quemdam Τiti Livri nomitio gloriaque commotum ad visendum eum ab ultimo terrarum orbe Venisse, statimque ut viderat, abiisse λ 1 ιλόκα- λου, illitteratum, iners, ac paene etiam turpe eSt, non pu tare tanti cognitionem , qua nulla est jucundior, nullas pulchrior, nulla denique humanior. Dices : Habeo hic quos legam, non minus disertos. Etiam : sed legendi semper occasio est, audiendi non semper. Praeterea inulto magis, ut vulgo dicitur, viva vox adficit. Nam licet acriora sint, quae legas, altius tamen in animo sedent, cyΙae Prinnuntiatio , vultus , habitus, gestus otiam dicentis assigit. o Nisi vero salsum putamus illud aeschinis : qui, quum legisset Rhodiis orationem Demosthenis, admirantibus cunctis , adjecisse sertur : Τι', εἰ αυτου τού θηριου f τα αυτoug. Gaditanum quemdam. Repetit Hieron. praefat. Biblior. ad Paullinum Pr. sed numero plurium, . de ultimis Hispaniae Galliarumque sinibus quosdam venisse nobiles legimuη , otc. . Hanc epistolatri prae manibus Hieronymo suisse, apparet etiam inde , quod ea , quae de viva voee , itemque de aeschine mox habet Secundus, ipse sanctus Pater inde repetiit. G.
revi. Rom. Legeridi semper occasio est, avidiendi non. Praeterea. H. - Acriora sint. Mens acrius et
plenius perspicit et videt, quae legimus. E. Io. Τί αυτού etc. Rom. Tiεἰ αἰ,του θηρίου cxx fitτε et et ἀκούσατε. Desunt edi αυτου Desunt otiam, quae sequuntur : Et erat AEschines usque ad εγαλο*ωv et Oet c. H. - Articuliis
ante θηριου in Rom. male abest. Notus particulae etini usus in lectione dupliei jungenda. Vid. Drahenti. ad Liv. I. I 6. 3; I, Io, P. S. - Αὐτούτου-Vid. Iacohs. Not. ad Anis thoi. Graec. III, 2; pag. v I 4. S. - Τὰ αυτού Non ausim damnare haec verba, quum Hieronymus, qui nostrum ante PCulos habuit, diserto : Quid si audias
iis bestiam stia et erba resonantem RCaeterum mirum est, quam vix ullus
scriptorum, qui hujus rei menti nem secere, eum alio plane con e niat. Compara , qui discere fidem
narrationum vulgatarum volueris,
Cic. de orat. III, 56; Plutaresitim iii vitis X sophistarum, P. 544, sq . H. Steph.Val. Max VIII, Io; Plin. major. VII, 3O, seq. 3x , Philostr. de vilis Sopilist. I, 19, 5; Photium
154쪽
βοωυτος J ακηκοειτε et erat Eschines, si Demostheni credimus, μεγαλορι voτατος. Fatebatur tamen longe melius eadem illa pronuntiasse ipsum qui pepererat. Quae. omnia huc tendunt, ut audias Isaeum : vel ideo tantum, ut audieris. Vale.
Si Demostheni. Qui passim , praesertim in oratione, quam contra ipsum pro eorona sibi decreta a Timocrate habuit, vocem illius variis epithetis commendat. Dissicile est ad arbitrandum, an potius λχ απρο scripserit Plinius, adeo
corrupta solent esse Graeca: utrumque in hoste suo laudarat Dem sthenes, Et magnitudinem 'rucis, et splendorem. G. - Codices nonnulli μικροθου τατος, Unde tertiam lectimnem lucramur, μακροφωvρτατος. Sa
pe confunduntur in Graecorvin scriptorum libris et lxx ος. Μα- vox boni commatis, etsi in Lexicis non obvia. Μακρο*ωvia, ex Hippocrate enotavit D. Motius. Co terum aut ροφω- τατος tueri videtur Cicero de orat. III. 56, maximiam aeschinia --m laudans. S. - Lar δε ιννοτατος. Si
hoc voluit Plinius, 2Dehinem h
huisso vocem non soli1m magnam et robustam, sed et suaVem, quae desectaro et asscere jucunde auditores posset, vocem graecam magis videtur ex suae aetatis quam x vinterum Graecomiti usu adhibuisse. V teres enim Hr of ωvo Irina nisi
eum dixerunt, qui robustam , --gnam , validam vocem haberet, H-que opposuerunt Foes. Chronom. Hippocrat . V., qui tamen ἰσχυορωουρv et commiscet. s. t Nequentio sensu dictus videtur. Certo λαμπρο*ω,ια non nisi claram et sonoram vocem significarunt, eui itidem τοισνοφωvοv OPPositum esset . Etiam Latini splendore solam claritatem , nulla suavitatis notione adjuncta, declarasso videntur; saltem Plinius II. N. XX, 6, at, quum PomIn dicit 'mei splendorem asperre. Deinde de Demosthene agimus, quem noraeredibile est Eschinis sibi infesti simi ot inimicissimi vocem ita commemorasse, ut eam laudare vel eommendare videretur. Itaque quum ei λαμπρα, tribuit, eum ipsum εἴρωvG et αέrtστ irrovτα fimmo φθεΠο,ε, . S.l dicit, ut περι παραπρεσε. Ρ. 4os , Reish. , non multo plus eum laudare voluisse censen dus est, quam quum tribuit, ut saetis in Or. de Corona. Locus est insignis cap. LXXXVI, καὶ ἔμοι
τορος τιμtος , ουδ ὁ τογος τῆς ρ avῆς, αλλὰ τὸ ταυτὰ προ α ρεῖσθαι etiae πολ- λοie, etc. In ipso illo loeci, ulli λα-- προεωvοτατο ε .Eschitiem appellat, cap. XCVIII, non alium quam alto et grande vociferantem designat. Et panto antea:
155쪽
- Ηortatur, ne dubitet haereditatem adire : se enim solvissc credito ribus pro patre. Alia beneficia commemorat; in illa autem commemoratione aliquid vanitatis prodit. ED. C. PLINIUS CALVINAE' s.
Si pluribus pater tuus, vel unicuilibet alii, quam milii
debuisset, fuisset sortasse dubitandum, an adires liaeredi, talein etiam viro gravem : quum vero ego adductus as- finitatis officio, dimissis omnibus, qui, non dico molestiores, sed diligentiores erant, creditor solus exstiterim; quumque vivente eo nubenti tibi in dotem centum millia contulerim, praeter eam Summam quam pater tuus quasi
de meo dixit erat enim solvenda de meo ) magnum ha- bes facilitatis meae pignus : cujus fiducia debes famam defuncti pudoremque suscipere; ad quod ne te verbis magis quam rebus horter, quidquid mihi pater tuus debuit, ac-IV. lotare. Unam ex duabus Plinii uxoribus cognatione attigerit nocesse est; itaque mox assinitatis
officium commemoratur. M. I. IV. . . mihi. BOm. unusquisque alius, quam mihi. Perperam. II. Etiam viro Wayem. Nedum semis
nae , cui negotiari , rem sacere , nomina expedire dissicilius. G.
2. Quum maero ego adducitis. Rom. Quum et ero mo ducitu. H. - Sic etiam Cortius. Habent et Brunrinceti Ex-eci pta. Ad aurium quidem sensum Praestat. S. - Dἰmissis omnibus. S Itita nimirum pecunia. Sic assoloere
ponitur Terent. Adelph. II , 4 ,rt 7. G. - Quumque vii ente eo Rom. Quumqtie ego Mirente eo. II. I Dente eo omisit Cortius. Ego, a Cortio quoque adscituin, P Placet. Pronomen non sine vi repetitur. S. - Erat enim soloen . Rom. Erat ratem soLenda. .H - d qtiod ne te verbis. Rom. Ad quod te ne verbis Hinc vero nova sententia incipit , secus quam Vulgo putant. II. -- stat ordo Romanae , quem etiam Brummeri tacerPta servant. S.
tibi ferri jubeo. 'Fieri ha-Nmt lita optimi apud Cortium , qui
etiam aliundo probat illam formu-Iam. Sed neque ferre acceptiam ab hujus aetatis consuetudine abhorrere , docuit Cellarius. Seu tentia ea
156쪽
eeptuni tibi serri jubeo. Nec est, quod Vercaris , ne sit mihi ista onerosa donatio. Sunt quidem omnino nobis.mo- dicae facultates, dignitas sumptuosa , reditus propter conditionem agellorum, nescio minor, an incertior : sed quod cessat ex reditu, frugalitate suppletur : ex qua, velut e sonte, liberalitas nostra decurrit. Quae tamen ita temperanda est, ne nimia prosusione inarescat: sed temperanda in aliis; in te vero facile ratio constabit, etiamsi modum
dem est : procurator Plinii expuu-get in rationibus nomen Calvini non minus , qtiam si solutum esset: vel summam illam Iaecuniae, quasi aec piam a Calvino , expensam seret ipsi Plinio. Caetervin jubeo Praetulimus altori jubebo, aequis forte librorum Praesidiis nixo; quod illud sigili sicantius et Pxpressius videretur, si noli futurum quiddam promiti ret , sed hoc ipsum quasi chirogra
phon et instrumentum suae v hinta tis mitteret. G. - BOm. Acceptum
tibi feri jubeo. II. - Sic plures libria Cortio inspecti. Probo. S.
3. Ne sit mihi. . . . modicae. Rom. Ne sit mihi onerosa ista donatis. Stine quidem nobis omnino moriere. H. - ἔ
Probo ordinem verborum ; sicque partiin in Cortiana. S. - Velut e fonte. Rom. Velut ex fonte. H. 4. MIM eonstabit. Accepta et expensa mea hene conVEnient, nec multum detrimenti res meae CaPient,
etiamsi in te gratificalido lingratificando tibL S.l modum excesserim. E. Partem orationis, qua patriam defenderat, Perpoliendam mittit. Quid in ea dijudicanda spcctari potissimum velit, e X ponit, locis. Pre, quorum roprehensionem metuebat, defensionem Parat. En. , C. PLINIUS LUPERCO SUO S. Q
ACTio ΝΕΜ et a te frequenter emagitatam , et a me saepe promissam exhmui tibi, non tamen totam : adhuc enim
Luperci judicio tradit Plinius, sine
ulla ratione ea fuisse creditur oratio , qua bibliothecam in patria d
157쪽
, pars ejus perpolitur. Interim, quin absolutiora milii videbantur, non fuit alienum judicio tuo tradi. His tu , rogo, intentionem scribentis accommodes. Nihil enim adhuc inter manus habui, cui majorem sollicitudinem praestare d 3 herem : nam in caeteris actionibus existimationi hominum diligentia tantum et fides nostra; in hac etiam pietas subjicietur. Inde liber crevit, dum ornare patriam, et ampli- ficare gaudemus, pariterque et defensioni ejus Sqrvimus, et 4 gloriae.Τu tamen haec ipsa, quantum ratio exegerit, reseca.dicaverat, quamque lib. I , ep. 8. mpeio Saturnino Porpolietidam mittit. Huic opinioni illud . tia in obstat , quod orationem , quam P mi, eii limae subjicit, sermonem ,
non actionem , vocat: actio vero λ-
rensem potius orationem significat, quam eius generis sermonem, quo nemo impugnatus, nemo defensus
suit. Sed hoc levius : me id maxime dissentire cogit , quod in hac
actione non Pietiatem tantum , sed et
diligentiam eisdem se Patriae Praestitisse adfirmat. Diligentia autem et fides patroni virtutes sunt, qui patriae , quam debet et Promisit, Op ram Praestat; non ejus, qui liberalitati indulgens plus , quam debet, luo Osfert. Accedit, quini maximi momenti est, quod se defensioni ρα- trire insemisse ait , quam non cepit oratio apud dec toties in patria , sed Romae in senatu, vel apud judices , a Patrono patriae habita. Nec inhibliotheca dedieanda frequentibus locorum descriptionibus ProPe Iuγcticis opus fuit, quibus tamen hanc aelionem distinctam fuisse affirmat.
Denique sermo a d Urionibus Ν voco in risibus auditu non ad eum modum excrescere potuit, ut multa rosecanda essent; neC Per Partes, sed totus, jam ora tempore Sattir-tiino exhibitus fuit, vio de editione
adhuc deliberabat : hanc Vero orR tionem , quam ideo librum vocat, adeo extenderat, ut verendum ha-.beret, ne lectoris intentionem satigaret ; necdum tota retractata, aut descripta erat, quum de ea emittenda jam statutum esset. Postremo illic de paron iam ac sua magniscentia maxime vortia secerat, nihil
vulgi aut juventutis auribus dederat , quum non in propatulo, sed incuria dixisset : hic patriae tantum gloriae servivit; omui hus placere , et per plures dicendi glaecies lectorest uere studuit. Haec omnia colligenti mihi et diligentius inter se comParanti , non de una eademque orati ne in utraque epistola agi, vii Utur.
H. - Actionem et, etc. BOm. Actionem frequeriter et a te ess agitatam , et a me semper i l. so Pel Promissam. exhibui tibi; non m tamen totam. Recte nondum, Pro non. H. - Nondum etiam Cortius ex libris suis , quibus concinunt Excerpta Brum- mori. Bene recepit Gierigitis. S.
I. Intentionem scribentis accom
modes. Ea inteissione et cura lego et judica , qua ego scripsi. Mi veni in Plinius suam in scribendo
sollicitudinem commemorat. E. 3. Seroimi et Ho . Auctoritato
158쪽
ui toties eiii in ad fastiditini legentium, delicias lue respicio, intelligo nobis commendationem ex ipsa mediocritato libri petendam. Idem tamen, qui a te hanc austeritatem 5 exigo, cogor id , quod diversum est postulare , ut in plu
risque frontem remittas. Sunt enim quaedam adolescentium auribus danda, praesertim si materia non res ragetur : nam
descriptiones locorum , quae in hoc libro frequentiores erunt, non hi Storice tantum , sed prope poetico prosequilas est. Quod tamen si quis exstiterit, qui putet nos lau- sitius secisse, quam orationis severitas exigat: hujus ut ita dixerim ) tristitiam reliquae partes actionis exorare debebunt. Adnixi certe sumus, ut quamlibet diversa genera lectorum, per plures dicendi species teneremus. Ac sicut γ
veremur, ne quibusdam pars aliqua socundum suam cu-
librorum , quos laudat Cortius , alteri a semimvis praetuli. G. - Bom. Piariter et defensioni ejus deseriamus, noII semimus. H. - Gierigius ae semimus revocavit. Nil resert. S. 4. Commendationem eae iPsa m diocritate. Sic et Rom. sine etiam. H.
- Mediocritate. Exiguo libelli am-hi tu , quem lectorum desidio a molis lities postulat. E.
5. Austeritatem. Severitas honosensu. Sumptum hoc a vino, quod vetustate accepit austerum finPorem, atque hac ipsa austeritate common datur. ED. - Adolescentium. Qui locos laeti
res , lusus ingenii, et splendidiores ornatus amant. Unde haec ipsa in oratione a rhetoribus dicta sunt
puerilia , juvenilia Latinis , de quibus in utraque Technolog. rhet. diximus. E. 6. Lautius fecisse. Decit Cortius Verbum, quod omnes , crinio, editi adhue servaverunt , repostiitque lutitis, cui in hac re locum esse,
idqtie ad sententiam Plinii optime convenire , lacile illi suit probare.
Sed ipsum tamen lautius ita ncibi lautum atque tacetum videbatur, ut illud expungere noli PDSAemus. Su currebatTerentianus Parasitus, qui
Eun. III, et , 37 , de acute dicto , Facete, inquit, lepide, latite. Et ipse Tullius de orat. I, 36 : In Orato
ris instrumento tam lautram supellecti
lem loquitur de philosophia, hist
ria , auiiquit ahe , etc. non videram. Et quidni lautia sit oratio, quum sit apud eundem Ciceronem Bruto cap. XX , tinctior q-dam Ulendidiorque consuetudo loquendi. Ad aedificioi umetiam totiusque adeo vitae splendinrem reserrio notius est, quam ratcommemorari pluribus debeat. G. - Rom. Nos intitis fecisse, quiam orationis facultas exigat. Lege tu tius, quod huic propius est, quam Mntitis; t severitus. Η. - Lotius placuit ei iam I. A. Erii estio. Vid. Gesneri ad eum opistola. Sane setius molius 6
159쪽
ius lite naturam non probetur : ita Videmur posse considero, ut universitatem Omnibus varietas ipsa commendet. 8 Nam et in ratione conviviorum, quamvis a plerisque ci- his singuli temporemus, totam tamen Camam laudare Omnes solemus : nec ea, quae Stomachus noSter recusat, adi-
9 munt gratiam illis, a quibus capitur. Atque ilaec ego sic
accipi volo, non tanquam aSSecutum me Se credam, Sed tanquam assequi laboraverim : fortasSe non frustra , si
DPPonitur severitati. Adstipulantur Excerpta Brummeri. S. . Con ere, tit. Rarissimum Imquendi genus , et iii bona aetate Plane , puto, inauditum : quod libenter hic etiam tribuerem semibarbaro librario , qui verbum bre vel futurum omiserit , nisi Plura essent, in quibus Plinii aetas Paulatim a filuini
ris saeculi cura recessit. Et xidetur constructio verbi mereor, quae Praecessit , traxisse similoni, ad corrotundandam i,eriodum. G. - Rom. . Ac sicut veremur , ne quibusdam pars aliqua secundum Suam C qusque naturam non Prolaetur : ita videmur posse confrere. ut univer sitatem omitibus varietas ipsa comis mendet. . Adhuc in omnibuS , scriptis etiam I Falleris, vir eximie:
Excerpta enim Lindenbrogiana perinde , ac liber tuus Romanus , vid tur Posse conficere. S.I , Uidemtir posse con ere, lectum ost : ita veri, Plinium locutum esse, nemo Latini germonis haud imperitus credere Potest, a quo decies ac saepius verim eonfidere infinitivum, nunquam ut, adjectum es e constat. Antea infitii.
tivum fore excidisse putabam , idque juvenes , qui me audiebant , suspicari malebam , quam vitiosi
sermonis auctorem habet e Plinium Idem postea ratagia Gesneris ira in ilia
letia venisse vidi , idque verra tanto similius existi inavi , quanto frequentius , iisdem aut similibus syLIahis et vocibus copulatis ut hiesidere et fore , altera vel abundare visa est librariis minus acutis, vel missa Parum attendentibus. Nunc vero longe meae illi conjecturae pro soro Romani libri scripturam , in
quo multu testibus non consedere .sod con ere est, latine satis, et ad rem accornm atissi ine. Priori enim
ere opponi; quum videmur posseeon ere simile aliquid signiscet, et nihil aliud sit, quam spem me
consecuturum esse. Conserere vero ut
sibi jungere, nemo erit, qui nesciat. Caesar. lib. I, de bello Gall. cap. 33 e. Quum id, quod ipsi diobus aciaegerrime con Cerant , ut flumen
transirent, illum uno die , intelligerent. . Cic. lib. II, ostic. cap. 3 , 5: . Ex quo conscitiu , ut quidquid honestum sit, idem sit utile. . Ita enim ibi scripti, ubi vulgo esscitur. Id. lib. II, de inveni. cap. 49 : . Ex
quo conficitur, ut, si leges duae conia servari non tu ssint, ea maximo Conis servanda putetur, quae ad maximas res pertinere videatur. . H. R. addimunt gratiam illis. a quibus castitum Rom. 4dimunt gratiam illis.
160쪽
motio tu curam tuam admoveris, interim istis, mox iis . tuae Sequuntur. Di Ces te non posse satis diligentor id sacere, nisi prius totam acurem cognoveris. Fateor : in praesentia ta inen et ista tibi familiariora fient, et quaedam ex his talia erunt, ut per partes emendari possint. Et enim si avulsum statuae caput, aut membrum aliquod . inspiceres, non tu quidem ex illo posses congruentiam aequalitatemque deprehendere. posses tamen judicare, an id ipsum satis elegans esset. Nec alia ex caussa principia librorum Circumseruntur, quam quia existimatur pars aliqua etiam sine cἔPteris esse persecta. Ia,ngius me provexit dul
cedo quaedam tecum loquendi : sed jam finem laciam, ne modum, quem etiam orationi adhibendum puto, in epis
Vide Cortimia. S. - Si modo, Et C. Roin . Si modo Dι curiam tuum admOMeris. H. - Interim istis. Quae cum his Iitteris mitto. Vid. N. I. G. - Ucra' iis . quin sequuntur. Borii. Mox iis, g/ur sequentur, liene is non I guuntur. H. - Accedit aliorum Iilirorum auctoritas; ut ii an dubitem, Plinium suturo usum e RE. S. 12. Principia librorum. Tale est
illud, quod incipit orbem Romanum apud Petronium. Tale sest principium carminis , quod tabellarum suarum IV, G, Phaedrus intexuit, jam Sobesse O hic laudatum. G. Nee aliennin ab hoc Ioco videtur tu nemorare , quod Cicero Attico seribit epist. XVI, 6, se habere
πιδειmen Prooemio m. e quo eligere Soleut , quum aliquod instituerit. Ε. - Pars aliqua etiam sine coaeteris. Rom. Pars aliqua et sine