장음표시 사용
721쪽
s Universum stratum eius versasti in infirmitate eius: is i) quia dum nos tentatio carnis concutit, tremefacta nostra infirmitas etiam mentis cubile confundit. Quid vero hoc loco somnia, vel visiones accipimus, nisi imaginationes ultimi districtique examinisλ quod iam utcumque per timorem cernimus, sed tamen ut est veraciter non videmus. Sancti itaque viri, ut diximus, ad cordis semper secreta redeunt, cum ab hoc mundo vel ultra Votum prospera, vel ultra Vires adversa patiuntur; atque externis laboribus sessi, quasi stratum vel lectulum, cubilia mentis petunt. Sed dum quibusdam imaginationibus cogitationum, quam Sint subtilia divina iudicia conspiciunt, quasi in ipsa strati sui requie, somnii visione turbantur. Contemplantur enim quam districtus iudex veniat , qui dum vi immensae magnitudinis cordium secreta illuminat, omnes ante oculos culpas reducat. Pensant quanta illa sit verecundia, in conspectu tunc totius humani generis, angelorum Omnium, archangelorumque confundi. Perpendunt, qui post confusionem cruciatus maneat, cum et reatus animum immortaliter morientem, et indeficienter deficientem carnem Getienna consumat. Cum itaque tam pavida imaginatione mens quatitur, quid aliud quam in stratu triste somnium videturὸ Dicat ergo: u Si dixero: Consolabitur me lectulus meuS, et relevabor loquens mecum in stratu meo: terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties. n Ac si aperte fateatur, dicens: Si exteriora fugiens, introrsus redeo, et utcumque requiescere in cordis a) cubili concupi
722쪽
sco, i) ibi me, dum districtionis tuae contemplationi obii
cis, vehementer per ipsas meae providentiae imaginationes terres. Bene autem dicitur: si Et relevabor loquens mecum in stratu meo: n quia nimirum cum ad mentis nostrae silentium sessi revertimur, quasi in stratu colloquentes, occulta intra nos cogitationum verba versamus. Sed haec ipsa nostra collocutio in pavorem vertitur: quia ex illa vehementius intellectus nobis, qui terrorem iudicis et intentet, in mente aperitur. 48 Ne quis vero haec studeat iuxta litteram perscrutari, exquirendum magnopere est , quot modis tangant animum imagines somniorum. Aliquando namque somnia ventris plenitudine, vel inanitate, aliquando vero illusione, aliquando cogitatione simul et illusione, aliquando revelatione, aliquando autem cogitatione simul et revelatione generantur. Sed duo, quae prima diximus, omnes experimento cognoscimus: subiuncta autem quatuor, in Sacrae Scripturae paginis invenimus. Somnia etenim nisi plerumque ab occulto hoste per illusionem fierent, nequaquam hoc vir sapiens indicaret, dicens: si Multos errare fecerunt somnia, et illi siones vanae. η 3 Vel certe: si Non augurabimini, nec observabitis somnia. η Quibus profecto verbis, cuius sint detestationis ostenditur, quae auguriiS coniunguntur. Rursum nisi aliquando ex cogitatione simul et illusione procederent, Salomon minime dixisset: a Multas curas sequun-a Bessari ibi mihi dum districtionis tuae, contemplationes obiicis. a Id ita Bellov. Corb. Germ. et Norm. In editis, innotescat. Vindoc. pro, in mente, habet, intente. In Bessar. terrorem districti iudicis innoω- scat intente asseritur.
723쪽
tur somnia. η i) Et nisi aliquando somnia ex mysterio revelationis orirentur, Ioseph praeferendum se fratribus ca)per somnium non videret: nec Mariae sponsum, ut ablato puero, in AEgyptum fugeret, per somnium 3 angelus admone, ret. Rursum nisi aliquando somnia cogitatione simul et revelatione procederent, nequaquam Daniel propheta, Nab chodonosor visionem disserens, a radice cogitationis inchoasset, dicens: a Tu rex cogitare coepisti in stratu tuo quid esset futurum post haec et qui revelat mysteria, ostendit
tibi quae ventura sunt. η Et paulo post: si Videbas, et
ecce quasi statua una grandis, statua illa magna, et Statura sublimis stabat contra te et c. v s) Daniel itaque dum Somnium, et adimplendum reverenter insinuat, et ex qua Ortum sit cogitatione manifestat, patenter ostenditur quia hoc plerumque ex cogitatione simul et revelatione generatur. 49 Sed nimirum cum somnia tot rerum qualitatibus alternent, tanto eis credi dissicilius debet, quanto et ex quo impulsa veniant, facilius non elucet. Saepe namque malignus Spiritus his, quos amore vitae praesentis vigilantes imtercipit, prospera etiam dormientibus promittit: et quos sermidare adversa considerat, eis haec durius somnii imaginibus intentat, quatenus indiscretam mentem diversa qualitate assiciat, eamque aut spe sublevans, aut deprimens timore confundat. Saepe 6) etiam sanctorum corda assicere somniis nititur, ut ab intentione cogitationis solidae, ad tem-iJ E L 3. a.
a) Genes. 37. 7. Bessar. per somnium. Mox veritas pro angelus. et incisassei dicens. - Mat. a. 13. et I 4. Bellov. Gemet. Corb. Germ. Coib. per somnium volsas admoneret. In Utic. expuncta voce veritas, antiqua manus scripsit, angelin. - 4 Dan. a. 29.
724쪽
pns Saltem momentumque deriventur, quamvis ipsi protinus animum ab illusionis imaginatione discutiant. Sed hostis insidians quo eos vigilantes minime superat, eo dormientes gravius impugnat. Quem tamen haec maligne agere Superna dispensatio benigne permittit: ne in electorum cordibus ipse saltem a passionis praemio somnus vacet. Bene ergo rectori omnium dicitur: a Si dixero: Consolabitur. me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in Stratu meo, terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties: squia nimirum Deus mirabiliter cuncta dispensat, et ipse facit quod malignus spiritus iniuste facere appetit, qui hoc fieri non nisi iuste permittit. Sed quia iustorum vita et per Vigilias tentatione quatitur et per somnium illusione satig tur, laris corruptionis suae molestias tolerat, intus apud semetipsam graviter illicitas cogitationes portat. Sed quia est quod faciat, ut pedem cordis a tot scandalorum laqueis evellat λ Ecce I) beate vir, quanta undique premeris per turbatione cognovimus, sed quod consilium contra hanc invenias, audiamus. Sequitur:
CAPUT XXV. Qu0d suspendium sanctorum sit extolli ad coelestia, et mors ossium terrenae fortitudinis mortificatio.
I Ita MSS. Corb. Germ. Coib. Gem. Turon. Vindoc. Gemet. Sed Reg. et nonnulli quos sequuntur posteriores edit. Ecce beatus vir quanta undique oppressus sit perturbatione cognovimus; sed quod consilium contra hanc inveniat, audiamus. Utic. utramque lectionem hahet.
725쪽
Quomobrem elegit suspendium anima mea,
et mortem 0SSa mea. ueos uid per animam, nisi mentis intentio; quid per OS-
sa, nisi carnis sortitudo designaturῖ omne autem quod suspenditur, proculdubio ab imis elevatur. Anima ergo Suspendium eligit, ut ossa moriantur: quia dum mentis intentio ad alta se sublevat, omnem in se sortitudinem vitae exterioris necat. Sancti etenim viri certissime sciunt, quia habere in hac vita requiem nequaquam possunt: et idcirco suspendium eligunt, quia nimirum desideria terrena deserentes, ad alta animum tollunt. Suspensi autem mortem suis ossibus inferunt: quia amore Supernae patriae, in Virtutum studiis accincti, hoc quod fortes prius in mundosuerant, i) vinculo humilitatis insequuntur. Intueri libet quomodo animam Paulus suspenderat, qui dicebat: a Vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus. η a) Et rursum: u Desiderium habens dissolvi, et cum Christo esse η 3 Et: u Mihi vivere Christus est, et mori lucrum. Bη Qui gesta terrenae sortitudinis ad memoriam revocans, quasi quaedam in se ossa numerabat, dicens: si Hebraeus ex Hebraeis, secundum Legem Pharisaeus, secundum aemulationem persequens Ecclesiam Dei. η s) Sed suspendio animae qui haec in se ossa interficit, protinus asserit,
r) Lyr. et Bigot. Iugulo humilitatis: In Utic. ita nunc legitur, cum prius scriptum esset vinculo humilitatis. 29 Gal. 2. 2O. 33 Philip. I. 23. J Ibid. 2. I.
726쪽
qui subiungit: u Sed quae mihi fuerunt lucra, haec arbitratus sum propter Christum detrimenta. η I Quae adhuc ossa in semetipso insinuat vehementius extincta, cum subdit: si Propter quem, omnia detrimentum seci, et arbitror ut stercora. v a) Mortuis vero ossibus quam exanimis pendeat, ostendit, qui illico subiungit, dicens: si Ut Christum lucrifaciam, et inveniar in illo non habens meam iustitiam, quae ex Lege est, sed eam quae ex fide est Iesu
Christi. η 3 Sed quia collatis eius testimoniis Paulum
ad alta suspensum, mundo mortuum testati Sumus, nunc beatum Iob, si plenus eodem spiritu exterioris vitae concupiscentiam fugiat, ostendamus. Sequitur:
CAPUT XXVI. Quod desperatio sanctorum Sit terrenarmabdicatio voluptatum. Desperavi, nequaquam ultra iam vivam.
uel unt nonnulli iustorum, qui sic caelestia appetunt, ut tamen a terrenorum spe minime frangantur. Largita diu, nitus patrimonia ad necessitatis subsidium possident, honores sibi temporaliter impensos tenent, aliena non ambiunt, suis licite utuntur. Qui tamen ab eisdem rebus, quas habent, alieni sunt, quia ad haec ipsa quae possidenet, ex dei) Philip. 3. 7.αJ Ibid. 8.3) Ibid 9.Dj0jtjgsd by OO le
727쪽
siderio non tenentur. Et sunt nonnulli iustorum, qui ad comprehendendum culmen perfectionis accincti, dum altiora interius appetunt, exterius cuncta derelinquunt: qui rebus se habitis nudant, gloria honoris expoliant: qui internorum desiderio per assiduitatem se amici moeroris afficiunt, habere de exterioribus consolationem nolunt: qui internis gaudiis dum mente appropiant, vitam in se funditus corporeae delectationis necant. Talibus namque per Paulum dicitur: u Mortui enim estis, et vita vestra abscondita est cum Christo in Deo. n i Horum vocem Psalm, Sta eXpresserat, cum dicebat, a) a Concupiscit et deficit anima mea in atria Domini. v 3) Concupiscunt enim, sed non deficiunt, qui iam quidem caelestia appetunt, Sed adhuc tamen a terrenorum delectationibus minime lassantur. Concupiscit vero et in atria Dei deficit, qui cum aeterna desiderat, in amore temporalium non perdurat. Hinc Psalmista iterum dicit: u Defecit ) in salutari tuo anima mea. v I Hinc per semetipsam Veritas admonet, dicens: a Si quis Vult post me venire, abneget semetipsum. v 6) Et rursum: a Nisi quis renunciaverit omnibus quae possidet, non potest meus esse discipulus. v 7) Horum igitur numero sanctus vir, divisa a terrenis desideriis mente, se inserit, qui ait: si Desperavi , nequaquam ultra iam vivam. v Iusti
728쪽
qui subiungit: u Sed quae mihi fuerunt lucra, haec artus sum propter Christum detrimenta. η i Quae
ossa in semetipso insinuat vehementius extincta, cui dit: si Propter quem, omnia detrimentum seci, et . ut stercora. v a) Mortuis vero ossibus quam cpendeat, ostendit, qui illico subiungit, dicens: si Istum lucrifaciam, et inveniar in illo non habens nstitiam, quae ex Lege est, sed eam quae ex fide Christi. η υ Sed quia collatis eius testimonii
ad alta suspensum, mundo mortuum testati sui beatum Iob, si plenus eodem spiritu exterioris cupiscentiam fugiat, ostendamus. Sequitur:
CAPUT XXVI. Quod desperatio sanctorum sit fabdicatio Voluptatum. Desperavi, nequagurem ultra iamsi unt nonnulli iustorum, qui Sic caeles tamen a terrenorum spe minime frangantunitus patrimonia ad necessitatis subsidium res sibi temporaliter impensos tenent, ali suis licite utuntur. Qui tamen ab eisdem bent, alieni sunt, quia ad haec ipsa quae 'i) Philip. 3. 7.αJ Ibid. 8.3) Ibid 9.Dj0jtjgso by OO le
729쪽
profecto mi- erat , aliunde quia nimirumnem deserit, adstior exurgit. Dee ducitur: quia eoi Verius , ex despe-cl vim nobis sui cor-itentiam protulit, sed uod enim superius di-: hoc replicans addidit: endo, et temporalia post- Parce mihi: et quod Supe- nimirum subdidit: Nequa- quoque ultimo protulit: M-los nihil esse considerat, quia, diximus, sancti viri quo verius limius terrena despiciunt, et id- s nihil esse conspiciunt: quia il- in consideratione aeternitatis fi- Se redeunt, quid se esse nisi pul- infirmitatis suae conscii, districte iu-que vim tanti vigoris aspiciunt, tre- . Od sunt. Unde et adhuc apte subiun-
am Vilitatem, ac Dei munera et
730쪽
quippe desperare, est praesentis vitae bona, aeternitatis electione deserere, mansura quaerere, et in rebus temporalibus fiduciam non hahere. Qui haec agens nequaquam Seultra vivere asserit: quia videlicet vivificatrice morte quotidie 1 a vita se passionis occidit. Absit enim, ne vir Sanctus de divinae misericordiae largitate desperet, ne gressu cordis a prosectu intimi itineris subtrahat, ne amorem Conditoris deserens, quasi a duce destitutus in via remaneat, et confossus gladio latrocinantis sa) desperationis ruat. Sed ne eius dicta ad nostri intellectus arbitrium videamur violenter inflectere, debemus ex posterioribus praemissa pensare. Quo enim sensu haec dixerit, ipse protinus indicat, qui subiungit:
CAPUT XXVII. Quod in brovitate huius vitae magnificatur homo dono Virtutum. Parce mihi Domine nihil enim sunt Hesmei. sa se eque enim duo sibi haec verba conveniunt, desperaVi, et parce: nam qui desperat, nequaquam iam sibi par-
13 Primus. Vindoc. et Corb. a vitae reparatione occidit. Alter. Vindocia vita se reparationis occidit. Reg. quotidie huius vitae se passione occidit. a) Longi p. in desperationem ruat.