장음표시 사용
141쪽
puernum permansis . Hanc veritatem G νι et Antequam conventis frenuE propugnavit, circa mediurnis, rent, inventa est in utero habens de septimi seculi, duobus libris S. Ilde Spiritu Sancto . Non visa postea es fonsus Toletanus contra quosdam , qui venerin s sed euia, dum inderentuν eo in Hispania haeresim Helvidii recο- venturi , pravenit eone tia per vimquebant. Sonctum , ex quo factum es , us XII. In eontrarium tamen primo utieritas non eonvenirent. opponebat Helvidius . De Maria , & Ad secundum res ndet idem sanis lIoseph, Isauh. r. v. 18. liaec habentur z eius Thomas δ Mod, sicut Augustinua. . Antequam eonvenirent, invenιa es t dixit, in Iib. r. de Nupt. 6r Coueoisdia iωι νο habens de u ritu Sancto et sed cap. II coniux Ioseph vocatur Mater fEvangelista non diceret et antequamis Dei , ex. Prima desponsationis fideis a ieonDenirenι , nisi postea conventuri quam per concubitum non cognove- :fuissent: sicut enim de nunquam pran- rat, nec fuerat cogniturus. Ursuto recth non diceretur , antequamis Ambrosius icit, super Meam i eap. xis pranderet: sic de nunquam conventu- super illud , & nomen Virginis Maiatis brah non diceretur et antequam ria Non virginitatis ereptio , sic eonveniνent ι ergo postea carnaliter coniugii testιncatio, nuptiarum celeia convenerunt Maria, & Ioseph. bratio declaratur - Ut enim ostenis Meundo. Ibidem, D. xo. ex Verbis dit idem S. Tho. 3. p. q. s. a. h. in-An eli ad Ioseph subditur: Noli ti- ter Mariam , & Ioseph verum eraemere aeeipere Mariam conjugem tuam z conjugium et quia lichi inter illos nomsed conjugium consummatur per carin esset sutura conjunctio corporum; eratnalem copulam; ergo videtur , quod tamen indivisibilis conjunctio animo-. aliquando dee. rum , per quam alter alteri tenebatue Tertib . Post pavea, v. 14. 6 x s. servare fidem r quae secundum S. Tho. subdituri Et Mevia eoniugem suam. est forma, ex qua Matrimonium spe Et non eognoscebat eam, donee peperit ciem sortitur. Filium suum primogenitum: sed hoc ad- Λd tertium dieit idem S. Thomia verbium Donee signiscat tempus de- qu. 18. citata, art. s. ad 3. aliquoς terminatum, quo impleto, fit id, quod velle, quod lν Non eognoscebat eam usque ad illud tempus non fiebat et non sumatur pro cognitione coitus is verbum autem nius cognossebat ibi ad seu carnali , sed de cognitione noti in
coitum refertur , sicut eum Gen. 4. tiae ue ita ut sensus sit i quod Ioseph
v. t. adam veris cognomiι uxorem δε- non cognoverit Mariae dignitatem .am; ergo &e. nisi postquam peperit. Tune enim eo. XIII. Resiandetur ad haee eum gnovit, eam esse Matrem Dei . It D Tho. a. 3. citato ad a. Quia Aeat Chrysost.mmi I. I. Op. Impos eis Matth. ΗDνon. dieit, in Lib. eontra Helviatiam, Alii hoc referunt ad notitiam visur. intelligendum est, quod haec praepo- Sicut eurm Moysi eum Deo eolloquent/o stio ante , Iichi saepe consequentiata glorificato es facies, ut non possent i inlicet; tamen nonnunquam ea tan- eo ere in eum filii IsraeI: sie Maria . thm, quae prius cogitabant str, ostenis claritato virtutir inti mi obumbrata.dit . Nec necesse est, ut cogitata fi- cognosci os poterat a Iosepώ , donee pa-ant eam ideo aliud intervenerit, ne rareιοῦ post partum amem . Ioseps agm- ea, quae cogitata sunt, fierent. Sicut ta invenitur specie faciei , non rastus aliquis dicat : Antequam in portu Iibidinis. pranderent , navigavi , non intelli- Hieronymus autem , lib. adversus gitur , qu bd in portu prandeat, post- Helvidium , cap. 3. coneedit , hoe es quam navigaverit. sed quia cogitabo inteIligendum de cognitiine eoitus. Sed
142쪽
124 aliaestis V De Natura .risumta
dicis, quὸd usque , πιι Donec in Seriarturir duplieiter potest intelιui. mam M ue enim designat certum tempus, se eundam iIlud, 3. Propter transgressionem lex posita est , donee veniis rei semen , eui promiserat. Quando qua verὸ signat infinitum tempus , δε- cundam illud, PDI. xxx. oculi nonri ad dominum Deum nostrum , donec misereatur nostri. Eκ quo non est in- ιιIIuendum , quὸd po impetratam mia ferieordiam otuli avertantur a Deo. Et secundkm baine modum loquendi signia fanxur ea , ἐν quibus p4μι dubitari , si scripta non fuissent ι eatera verὸ nois gra intelligentia derelinquuntur. Et feeundam ἡοe EvangeIsa dieit, Matrem mi non esse eunitam a viro, usque ad partum ut multὸ magis inteIligamus, cognitam nan fuisse post partum. Itia Angelicus Magister. XIV. Opponebat secundδ . Matib. I. v. s. Iesus vocatur Filius Mariae Primogenitur : sed primogenitus dieitur ille, post quem alius est genitus;
Si respondeas eum S. Thoma, ibid ai . Christum diei Mariae primogenitum , non quod Maria alios post
Christum filios genuerit ; sed qudd
ante Christum nullum filium genuerit: etenim secundum morem Scriptu-xarum unigenitus vocatur primogenitus. Nam i a lege primogenitum de-hebat offerri r & tamen si ovis unicum genuisset agnum , debuisset ille , Iieet unigenitus, offerri Deo tanquam
primogenitus, non expectando, an a. ius nasteretur. Et x. Paratip. 13. v. x . dieitur 1 Fuerunt autem filii Elie-πιν Robobia primat : cis non erant EID-αεν mii alii .. XU. Replicabat . Christus sie dicitur primogenitus, ut habuerit alios fratres , certh ex Maria Matre post
ipsum genitos. Nam, Dan. a. v. I x. diei ture Post hoe defeendit Capharnaum
i f. t Christus in or Mater ejus , Θ fra
Bie in fabri Hius y Nonne Mater ejus dicitur Maris, or fratres eius Iacobur,
Drores ejus nonne omne3 apud nos funi P ἰ
ergo Christus habuit fratres , de so
XVI. Non me latet, aliquos Patres, ut Origenem, in ου. t 3. Matth. Epiphan. Hares. S. Eusebium, I. x. bist. .
& alios existimare, eos, qui fratres 'Christi in Evangelio appellantur , sui si se Iosephi filios ex priori uxore susceptos , quos putabant Christi germanos fratres et sieut & Iosephum putabant eorum esse Patrem . Sed Sanis ctus Hieronymus sentit oppositum, in
cap. xx. Matth. ubi ait: Quidam, sta- 'tres Domini de alia uκore Iosepb Ilior . suspirantur , sequentes deliramenta apo e phorum , cr quamdam Melcham , veI ebam muItereulam eonfingentes . Nor autem sicut in libro , quem seripsimus eontra Heluidium, continetur , fratrer Domini, non fιοι Iosepb , sed eonsobrinos Salvatoris , Maria liberos inteIIuiis rimus matertera Domini ; qua esse die tur mater Iarobi minoris , cx IUσε , cr Iuda , quos in atio EvangeIii Iota . . fratres Domini Ierimus appellaros. Hatres autem consobrinos diei omnis Seria plura demon rat . Haec S. Hieronyis
mus, & susius in citato libro contra Helvidium ia 3 XVII. Respondeo igitur, praedictos vocari fratres Christi, non quidem natura, quasi ex eodem patre, & matre progeniti; sed cognatione dumtaxat, seu eon saguinei ejus existentes.' Ita ex S. Hieronymo S. Thomas, a. 3. citato ad s. Qui, ibidem ad 6. addit rQuδἐ Maria , qua dieitur Iacobi , crIoseph mater, non inteIIuitur esse mater Domini; qua in Evangelio non eo usuit nominari, nisi eum cognominatione hujus dignitatis, quὸd sit mater Iesu. Hae autem Maria intelligitur esse uxor bai, cuius fiur est Iacobur minor , qui dictus ea frater Domini .
Circa hoc est observandum quod' 'Cleophas, aliter dictus Alphaeus, suerit frater Ioseph sponsi Mariae Uirginis. Inde iactum est , ut Maria Mater Iesu
143쪽
ει, & Maria uxor Cleophae, seu Alphaei, mearentur sorores, non natura, sed cognatione, seu assinitate . mais tuor autem Mariae Cleophae filii, Iacobus , Ioseph, Simon . & Iudas dicantur sta tres Christi, id est, consanguinei; quia consobrini, nempe, fi-1ii fratris Ioseph , qui aestimabatur pater Iesu . Et ut ait S. Augustinus ,
Iib. a. de Consensu Evang. e. II. &ex ipso S. Tho. p. q.. 18. a. 1. ad Iadiel etiam poterat pater Christi, sicut vir Mariae , non quidem earne et Sed eopulatione eoni 1i-ωIιὸ videli cet coniunctista, quὰm si esset aliunde iasoptatus. Neque enim propterea non erat appellandus Iosepb patest Chrisi; quia non eum genuerat eoneumbendo reuandoquidem pater esset etiam ei, qaemnon ex sua conjuge proereatum aliund adoptasset. Ita S. August. apud S. Thais
XVIII. Opponebat etiam Tertullianum, Iibia de Monogamia, eap. g. dicentem , Mariam post natum Iesum corio iuga Ie soluisse debitum L Ait enim . et Σι Cbrorum quidem Virgo enisa ea , semel nuptura pos partum ἀXIX. Respondeo , de Tertulliano non debere nos esse solicitos et cum . enim librum de Monogamia eon seriis psit, iam a fide Catholica defieerat. ἰmare S. Hieron. Helvidio Tertullianum pro se adserenti, ita respondetrve Tertulliano quidem nuia ampliurales , quam hominem Ecclesia non fu-XX. Sed dices. D. Basilius ,
a s. de Humana Christi generatione, minponens verba r Non cognoscebat eam , donee peperit ', concludit α λι- aute-
cutum est , tanquam nihil ad Usterii rationem pertinen3, eurio ra omittamus
Respondeo, S. Basilium citato Ioeoedicere, non esse curiosius inquirendum : An Maria post partum virgo manserit , quia ad rem non erat. Tunc enim exponebat Isaiae textum viare Virgo conciliet, Θ p riet; ad cise
ius verisi eationem sit erat , ut esset virgo ante partum,. &in partu. U rstm mentem uiam afleriens .Basilius, .suit perpetuae virginitatis Mariae as. serior 'rt exponetis enita illam particu
cognoscebat, donec peperit; ait: Etsi alia cujus temporis terminum eireumferibere videatur, vere tamen is Dum aliquid prasefert.
Dei tui refert August. Haros. q. ouasi susurrando negavit, Christum habuisse humanam animam n strae simi Iem; sed solam carnem suisse , Verbo affumiam, Verbum aulem iearni unitum stetisse Ioco animae. Eκ quo sequebatur , qudd in Christo non . fuerint duae naturae, sed una tantum reκ anima enim , 8e carne una natura . constituitur. Motivum autem hoc di- .eendi Ario, fuit istus. Cum enim suis,stinere vellet suam palmarem blasphemiam , quod nimirum Filius Dei sit. creatura , & 'minor Patre ς & aa. hoe probandum assumsissiet illa Scripturae loca , quae infirmitatem ostenia dunt in Christo; ne aliquis responde- .ret, die a loca evincere quidem infirmitatem in Christo secundum naturam. humanam. non vero, sectandum na u-ram divinam ; quid excogitavit 3 Animam humanam removit a Christo, fieloco eius posuit naturam Filii Dei ut chm quaedam dicerentur de Chricto, puta mirari , timere , Orare decia uae carni aptari non possunt; neceι-irib ista in Filium Dei, ejusqire naiaturam resanderentur z ut nemo croderet, esse natura Deum, qui tali
144쪽
pateretur . Huic errori subseripsisse etiam Apollinarem testatur idem S. August. Hares s s. m Catholic
II. Dico . Uerbum Dei assumsit animam humanam . Hanc veritatem probat S. Tliomas, 3. p. qu. s. a.
auctoritate S. Scripturae, in qua Christus de sita anima iacit mentionem.
Matth. 26. v. 33. Tristis ea anima mea Misue ad mortem . Et Ioan. 11. v. 17. Num Uima mea ιurbata est. Ioan . IO. v. I 8. Potestatem habeo po-
mendi eam si dest, animam meam: ω iterum fumendi eam . sed ad hoc resepondebat Apollinaris sinquit S. Tho.
quὸs in his verbis anima metapbarieὸ sumitur ; per quem modum in veteri Teis flamento Dei anima commemora ι - , Ι-ia r. Calendas vestras , & solemnitates vestras odivit anima mea.
Contra tamen instat, ex S. August. lib. 83. mi. qu. 8o. Evangelisa in
Evangelica narratione narrant , quod
ii a demonstrant , eum veram animam.
dormitiis, eis fatigatus est, demonsratur verum eo ut humanum . Alioquin si BG ad metapboram referantur, eism milia legantur in vateri Tesamento domo, peribit fides Emangelica narraιionis.
Unde sic discurro. Per hoc, qudd in Evangelio dicitur Christus esitriisse is, comedisse, dormiisse , fatigatus fuisse , coIligitur , eam habuisse veram carnem . & verum corpus humanum contra Manichaeos; ergo per hoc, quod dicitur habuisse animam , miratus , iratus , contristatus , colligi debet, eum habuisse veram animam huma
Confirmo. Ex esp. Io. Datinis citato,
Christus dicit . se habere potestatem ponendi animam suam, & iterum suis mendi eam et sed si verbum in Chri
sto esset pro anima , non posset hoe dicere. Non enim erat in eius potestate , vel corporis ejus , dimitter
verbum , M iteram illi uniri, cum
hoc naturae uires exeedat ἔ ergo &e. III. Secundo. Ut discurrit S. August. apud D. Thom. lib. contra Felicia
num, cap. I 3. Si verbum animam humanam non assumsit οῦ ergo eam redemtione vacuam reliquit e aut ergo hae fecit , quia innoxiam scient, mediis cina indigentem nora ere dit; aut a se alienam putans , redemtiosis beneficio nora donavit; aut ex toto in anabitim
judreans, eurare nequiviis aut ut vi
Iem , cr qua nullius iasibus apta videis resur , abjecit. Horum duo blasphemia os imputant in Deum . Quomodo enim diaceIur omnipotens , si evirare non potuit desperatam y Aut quomodo omnium m. ur , si non ipse fecit animam nostram y. . . . Si originem attendas, pretiosior es an
ma substantia r transgresonis culpam ,
ropteν intel lentiam, peior est earne . Ego autem Cώrisum , iis perfectam fa-pientiam stio , Ur piissimum esse non duobuo : quorum primo , meliorem , ω prα- densia capacem non despexit et fecundo , eam, qua magis fuerat vialnerata suscepit. Ita August. Illud ergo suscipere,& consequenter senare non omisit Uerbum , quod in homine erat melius,& quod magis suerat vulneratum : sed quod in homine est melius, & magis per culpam fuerat vulneratum, est antisma humana ; ergo eam dici nequeat, Deum animam non secisse, nee ipsi in
sanabilem fuisse , dici debet , quod
eam sanandam assumsit. IV. Tertio . Ratio S. Thomae est. Nam ponere, verbum assumsisse carnem si ny anima, est destruere Incarnationis
eritatem, nempe , naturam humanaruveth fuisse assumtam . Detracto, enim . . eo, quod est de essentia, fit constituotivo hominis, verus homo , aut vera caro humana haberi non potest, nisi aequivoce: natura autem humana, iaege talis, constituitur per animam humanam ἔ igitur si hane non assumsit verbum, naturam humanam vere nouassumst. V. Qia arid etiam potest se suaderi. Quod generatur ex aliquo vivente non potest dici filius eius . nisi prorcedat
145쪽
eedat ut smile illi in specie attoma;
qua ratione vermes non dieuntur nisi ii animalis , ex quo generantur: sed fi Christus animam humanam non haheret , non esset similis in specie aroma cum Maria: quia quae seeundum formam speeificam differunt, eiusdem speciei esse non possunt ; ergo Chrisus non posset diei filius Mariae , seu
Idlaria eius Mater , quod est contria Tvangelia. VI. Demum: Dato etiam, secundum errorem Ar ii, qudd Verbum divinum non esset Deus I adhuc tamen nonis posset uniri per modum animae hi manae . mod probo se . Verbum diis vinum , est 5 non esset Deus, esset tamen spiritus persectissimus, super omnes eoelestes Spiritus eminens et atqui nullus spiritus in se perfectus, & completus potest unrri, tamquam in
animans corpus , de cum eo unam naturam constituens: unde neque Αnge i , quamvis inserieres Verbo, posis uni per modum krmae animare corispus ; ergo &ς. VII. Dices pro Ario primo. Ida Nfum sit Verbum , euius Ioannes ire Evalagello meminit, c. a. rec sens Incarnationemr sed meminit χIius earis viis, v. 24. Verbum earo fasum est , ergo &e. VIII. Respondeo ex S. Thm. 3. q. s. a. ad x. Ioannem meminis.
se solius earnis, sumendo per synecdochen totum hominem ; ae si diceret rVerbum homo factum est. Sicut, &Isaiae , 4o. v. s. Videbis omnis earst pariter, quod os Dominν Iocutum es. Nam secundum consuetudinem Scriptura. rum nomine carnis totus homo intenligitur . Ideo autem potius carnei his
Nominavit, quia per carnem Filius Dei visibilis apparuit; unde su itur: Ee vidisnus gloriam ejus. Vel ideo potios nominavit earnem , ut summam diis gnationem Dei commendaret; qui ad carnis humilitatem destendere voluit seeuntum August. ι. 83. - . 8o, Rationabile etiam sest, ut nominaret
inruem , quae cum Masia distet , Deo,
quam anima, minas assumtibilis vi
Uc. Dices se tundd. Anima necessaria est, ut corpus rivicet: sed caro Christi, quae erat uritia verbo , quod est fons vitae, non egebat principio viavi fieante I ergo &e.
X. Respondeo ad min. ex D. Tho. citato ad x. a Iiter esse sontem vitae animam , aliter Verbum . Nam Ver- 'bum es funa vita, Mut prima ea avita essectiυa : sed anima es principi- iam vita σε poris, tanquam forma idi s . Forma autem est effectus agentis . Unde ex pνUentia Verbi magis conclisis di posset, utod eorpus esset animarum et scut ex prasentia ignis potes ceneludi, quod eo pur, eui ignis adbaret, sit ea-ιidum . Cone ludo igitur cum S. Au glist. lib. de Agone Christ. c. 21. Non eos audiamus , qui θIhm humanum eo stis dicunt esse susceptum ὰ Ve , bo Dei , Ur sie audium quod dictun es : Verbum earo factum est ι ωt ne rent , illum bominem , veι animam , .el aliquid bominis babuisse , nisi ea
nem sesam. Errant enim multum et nec nieIIuunt , ido earnem solam ne mi natam esse in eo, quod dictum es et Uerbum caro factum est ἔ quia hominum oeutis, propter quoa facta est illa fusee. psio, eam sola potuit apparere . Nam si absuνdum est , valde iniunum , ret
146쪽
128 cursio V. De Natura Assumta:
Ecclesiae Lectore, 1 quibus Apollinaristae , esto ab initio cum Ario senserint, Verbum carnem solam sine anima suscepisse ; temporis tamen prs gressu haeresim suam emollierunt, dicentes et animam quidem cum carne
susceptam fuisse a verbor huic tamen animae in Christo defuisse mentem, seu intellectum. sed pro mente, ae intellectu Verbum sui de . Nimirum , assum tam quidem a verbo animam secundum eam partem, qua vivimus, sentimus, & caetera cum animalibus communia ossicia prae 'amus; non vero secundum eam partem , qui ratione uin nur , & rationales sumus ;sed in loeum hujus intrasse Ueibum. Id constat ex s. Athanasio, lib. r. ae
Incarnati contra Apollinarem, dicente : Apolinaristae Inquiunt, Diee interioiaris , qui in nobis est hominis mentem edit siem inesse Chriso . Et infra: Ahiumst, inquiunt, corpus a sque mente, ut ipse mens in Glo esset, expres Omniano peccati. Ex S. Gregorio Naeti anχeno, Di I. ad Nectarium. & Epist. i. ad Cledonium . Ex Theodoreto , i. 4.mmetie. Fabularum, e. 8. Ex vincentio Lirinensi, qui in Commonis. n. II. reserens Apolinaris errorem , ait a Dieir enim in a Salvatoris nostri earisne , aut animam humanam penitus non fuisse . aut certὸ talem fuisse, tui mens ratio non esset. Hunc errorem ex
Platonicae philosophiae sontibus hausi si se Apollinarem, testatur Nemesius, initio libri de Natura Hominis: χ' dam enim tinquit ὸ quibus es Plotiamus, aIiud esse animam , aliud men rem salventes , ex tribus constare v Iunt hominem , ὸ corpore , anima , mente . Nox secutus es Apollinaria La
die a Diseopur. Episcopum Apollinarem suisse, intelligi debet de Apollin ri filio, quem Episcopum fuisse conis sat ex Leist. Synodica Cone illi, quod Alexandriae habita est, anno 361 Ecclesiae quidem Antiochenae seribit Theodoretus, L 1. e. 3. sed verius
Laodicenae , ut scribunt Russinus, Hist. ι. I. e. ao. Hiron. I. de Seriit. EeeIes: Liberatus in Breviaris, e. 3. Et mis. melius supra laudatus . Contra hunc
XII. Qico. Verbum assumsit animam . mente praeditam. Ita S. Thomas, 3. p. i q. s. a. q. ex S. August. Hares ues..dicens: Apollinarisa de anima Chνυlia Catholiea Eeclesia dissenserunt, disea . ιer , Aut Ariani, Deum Christum caris nem Diam sinὸ anima suscepisse . D qua quoione tefmoniis EvangeIitiavisti, mentem defuisse anima Christi,
sed pro hae ipsum Verbum in ea fuisse
XIII. Error antem iste I S. Τho.
rejicitur. Primb. Nam adversatur nar rationi Evangelicae, quae commemorat. Christum fuisse miratum, Matth. S. Asmiraιio autem absque ratione esse non potes s quia importat eoIIaιionem effectus ad ea usam : dum scilieet aliquis
videt. essectum , cuius causam ignorat, uarii ἰ ut. dicrtur in I. Me t. c. a.
In Christo extam suerunt metus , &tristitia excitatae a facultate, quae libera erat
XIV. Neque dicere potes , harum passionum principium, & subjectum fuisse Verbum - Nam in primis, ex hoe sequeretur eum Ario, verisbum non suisse Deum e quod tamen Apollinaristae non dicebant. Deinde et Verbum non esse immutabile ; eam per has p ssiones , quarum esset subis
sectum , mutaretur. Rursus: non esse
omniscium , si esset subjectum admirationis, quae ex ignorantia causae proincedit: nec esse omnipotens, quia non posset a se avertere malum , quod timeret, & de quo Iristaretur. XU. Secundo. Verbum assumsit animam capacem peccati, quam volebat , peccato iunificare et sed anima non est capax peccati , nee iustificationis a peccato , nisi per mentem
ergo oportuit, ut assumeret animam secundum mentem
XVI. Tertio. Si Uerbum assumsit animam , non rationem , non habuit earnem humanam , sed bestialem ; quia per solam mentem anima humana abestiali
147쪽
bestiali Aeernitur. Unde Aug. in lib. 33. 8o. diciti qu)d fecundum
hunc errorem sequeretur, qu bd Filius Dei Belluasm quandam eum figura humani eorporis suscepisset: quod iterum repugnat veritati divinae , quae nullam patitur fictionis falsitatem . XVII. Instauro hucusque dicta, sle . Si animam humanam non habuit Chri stus: quid igitur moriturus in eruce Patri commendavit, dum ait Lucar,
23. v. 46. Pater, in manus tu r comis
mendo Spiritum meum ' Animamisenis
sitivam , an Verbum m id quaeis
moriens tradidit, dum , ut habetur,
Oam Io. v. bo. Inclinato capite trais
'didit stiri: um y Non verbum, quod nunquam dimisit, & a quo nunquam fuit dimimis; non animam pure sensitivam , quae in morte non traditur, sed perit. Rursus: si animam sinE meniste Christus habuit, quomodo de illo dicitur, Lura g. v. I L. qudd Proficiebat sapientia , ω aetate 1 Non profi- . ciebat sapientia , ratione verbi, quia hoc est sapientiae infinitae r non ratione animae sensitivae, quae sapientiae incapax est; ergo ratione animae hu- Panae mente praeditae, quam habebat. XUIII. Dices primo. Ubi est praesentia rei non requiritur eius imago et sed homo secundum mentem est ad imaginem Dei , ut dicit August. Iib.
I . de Trinit. cap. 3. 6' 6. ergo elim
in Christo fuerit praesentia divini Uerisbi , non oportuit ibi esse mententa
XIX. Secundd . Maior Iux offit L. cat minorem: sed Uerbum Dei, quod
est Lux illuminans omnem hominem venientem in Lune mundum , Ioann. I. V. 9. comparatur ad mentem , sicut
lux major ad minorem ; quia ipsa mens lux quaedam est, quasi Iuce in ait Iuminata a prima luce , Proverb.
baminis a ergo in Christo, qui est Uerbum Dei, non suit necessarium esse s
XX. Tertio . Mens humana neque est caro , neque actus carnis ἰ qui
nullius. corporis actus est sed assumitio Ue ibi est Incarnatio; ergo no debuit mentem ssumere. XXI. a spondeo ad primum cum .
Ut supplpat reti praesentiam , conc. mai. Ut perfiςiatur ex rei praesentia, negomai: Ubi es cinquit . . Din. ipsa νυ
XXII. Ad secundum dico eum e dem S. Tliom. ad a. Ωuba Iuv major
s evat lucem minorem a terrus corpe fit iIIuminantis: non tamen evacuat .
sed p.rfit lucem corporis Ultimis ata . Ad prasentiam enim Soliri, Aliarum lux obseuratur, sed aeris I ιmen perficiatuν . Intellectus autem , seu ment ιο- minis ea quasi Iux illuminata a lue dioini μνbi et cis idea per trasentiam Veνbi non evaruarur mons hominis, sed magis perficitur. XXIII. Ad tertium dico eum eodem ad 3. Quὸs Iuὸς potensia intellactiti non sit alicujur corporis actus s ipsa νε- men e sentia anima humana , qua est fomma eorporix, requiritur, quὸd sit nobiliae ad boe, quod habeat pyrantiam intelligem di s ω idoo necesse ea, ut corpur meIista dispositum ei respondeat.
XXIV. Quaeres: Quando, & qiici Apollinaristarum haeresis fuerit proscripta Respondeo , damnatam, tacito nomine Auctoris, in Alex Ud ripa Synodo, amo Christi s6a. 1 S. Athanasioeelebrata , aliisque Episcopis post Constantii mortem ab exilio reversis. Id constat ex Epis. Θnodica illius Conis cilii, in qua decretum legitur: Sa
vatorem non babuisse corpus inanimum,
148쪽
n e sensur , aut menι is expers. Secundo. Damnata est, anno cite iter 373. in
Concilio Romano, Damaso praeside; qui in Apollinarem , eiusque primarium discipulum Timotheum depositionis sententiam tulit , & utrumque anathemate eonfixit . De hoc extat epistola Damasi ad orientales, a Theodoreto descripta , lib. s. Hus. Eeelas
cap. Io. Tertio. Damnata est, anno
3 8. in Synodo An iochena , cujus meminit Concilium Constantinopolitanum I. Generale II. anno 38 a. cel
bratum et in quo tandem haeresis praeis sata damnata ita praestringitur, in Eo pist. Synodica: Nos praιerea doctrinam
Dominiea Inlamationis integram , o perfectam tenemur ir neque dispensationem earnis Cbrisi , vel anima , vel mentit expertem , vel imperffctam esse asserimus: sed agnustimus Verbum Dei AEnte feenia , omnino perfectum hominem
in novi mis diebωρ pro nostra satu e factum esse. XXV. Porror h e notandum cenis seo et quM vitalis alter Apollinaris
disti puta , qui Antiochiae ab ipso
Antiochiae praesectus suerat, cum apud Damasum in haeresens suspicionem venisset , ut se a tali labe purgaret Romam venit et ubi oblata Summo Pontifici subdola fidei consessione, incommunionem Catholicam admissus fuit. Uerum postea detecta eius haude , Damasus eum 1 Fidelium communione staregavit ἰ ambiguamque fidei eonsessionem , quam vitalis Obtulerat. damnavit . De quo videndus est S. Gregorius Nazianzenus, Epig. a. ad Cledonium.
An verbum Assumserit Humanam Voluntatem P . I.
I. a Pollinaris qui , ut nuper vidimus, non ponebat in Chri- . A sto animam rationis , & me nistis compotem, sed loco mentis ponebat Verbum; consequenter , cum V luntas sit potentia animae , ut rat One, ac mente praeditae, negabat in Chrai ohumanam voluntatem et unam sollinia. voluntatem n eo ponen, , nempe , divinam , quae staret pro volunta eis
humana, se ut divinus intellectus stabat pro intellectu humano. Idem sensisse dicendus est Eutiehes,& a Iii ponentes in Christo unam lan tum naturam, nempe, divinam . Hi enim costebantur in ipsis etiam ponere unam solam voluntatem, de hanc divinam .
l. vertim qui hane quaestionem
celebrem re id derun fuerunt Mon
thelitae sic d coli a mnos , id eli , in
intis . & The ema , nempe , Voluntas δ' quasi unius voluntatis aissertores. Hu- ius ergo haeresi, originem , aul hores , ni itores , impugnatores . & statum recensebimus . Colligimus haec ex D. Thom. 3. p. qu. et 8. a. t. sic dicen te r Quidam posue νυnt in Christo est unam solam voluntatem : sed ad Boeponendum diversimodὸ moti esse videntur. Apolitoris enim non posuit an mam intellεctuaIem in Christo ; sed quod Urrhum esset loro an/ma , vel etiam loco νntellectur . Unde e m voluntas sis in ratione , ut Philosopbus dieit in s. de anima . sequebat αν , quos in Christo non esset voluntas humana s ita in eo mu esse: , nisi una voluntas . Ee similiter Eutiches , cr omnes , qui ρο-
149쪽
Iuntatem , posuit unam voluntatem in Chrino . Postea vero uacarius Antio ebentis Patria reba , Carus Alexan-idrinus,ΦSergius Constantinopolitanua eis quidam eorum sequares , posuerunt in Christo uvam Doliantatem s quamvis ponerent diιar naturas in Chrso Ieetin
dism Dpuiasim unitas et quia opinabanis tur , quod bramana natiara in Chνωοnunquam movebatur proprio mistu , sed Λἰώm fecundum quod erat mota ὰ di vinitate , ut pateti ex Epistola Duodia ea agathonis Papa. Ita S. Thomas.
simo vigesimo secundo , Heraclii Imperatoris decimo tertio , Honorio Primo Rom. Pont. Monolhelitariim haeresis ex Inseris erupit . Ipsi imprudens Imperator obstetricatus est ilia duplici, quem habuit eum haereti eis, congressu et primo in Armenia eum Paulo Severiano haeretico, altero eum Athanasio Iacobitarum Catholico . Verum errorem hunc non est fabricatus Heraclius ' sed illud accipit a Ser-ψο , cui arctissima familiaritate conis
Sergius ergo Constantinopolitanus Patriarcha huius haereseos vel Auctor, vel praecipuus Patronus suit . Sergio accessit Cyrus Alexandrinus , Maca rius Antiochenus , Pirrhus pariter , & Paulus in Sede constantinopolitana Sergio successores , Si Theodorus Phara nitanus . Cui autem ex his cedere debeat in talix gloria, haeresim hanc invenilla , inter Eruditos contentio est . Primas partes habuisse Seris gium in eat propaganda , ae Cyrum
certum videtur. Horum enim suasu , anno sententiam de una in Christo volunt 1le , atque cineratione publico Edicto , quam Ectes , id est , Expositionem Dei nominarunt , promul in avit Heraclius; quamque Sergius post coactam Constantinopoli suorum Episcoporum bynodum , Imperatoris auis
elori late, & Episcoporum subscriptio.'nibus firmatam, toto spectante popuIo I primarii Templi foribus affxit. In
hae tamen Erusi error untiis tantum in Christo voIuntatis, & operationis apertE quidem non statuitur: sed veistatur solam, nequis unius, aut duarum voluntatum vocibus Matur. inita tamen hoc modo. Ioquendi errorem.
tegere , ac dissimulare intendebam si deo Esem illa tanquam suspecta dam
IV. Huic errori savisse Honorius I. Rom. Pont. in suis ad Sergium datis Epistolis, Synodi sextae Patribus visus est. Unde & ipsi eWm apertis Mono thelitis anathema diatum est in eadem:
i verba sunt epistolae Synodicat ad Agathonem P pam γ eκ sententia per
Deras vestra/ litteras de iis prius Lata Tbeodoriam Ense um, Pharan, Sergium, Honorium, Θ m, Paulum, Pirrhum, Petrum. Decep Os tamen fuisse , quoad
Honorium , errore facti praedictos Patres, infra ostendemus. ia licet Seragius auctoritate Honorii errorem sua' um tueri conaretur ἔ Honorius tametrnumquam tali errori ad Mesite sed istis ih latum toto ossicii sui etelo non stis
opposuit, sperans omnia pacifice com- .poni posse. Sed de hoc egi Tom. r. ira
U. Monothelitarum . praeeipui impugnatores suere , prim. . Sophroniux spectatissimae virae Monachus , & ad Patriarchalem Hierosolymae Sedem postea Evectus; qui , Dorum coacto Concilio Episcopq rum , haec nascentis Monothelismi semine perficiosa deminis avit, ac damnavit. Secundi. Severia 'nus Papa Honori i succetar,qui ueraclii Eetesim damnavit. Tertib. Joann. IV. qui severino successit, & in Synodo
Romae coacta edita in Drieme. Monois
thelitarum decreta rescidit ; atque
Heraelium ad communionem revocam re conatus est : caeterique sequentes
Romani Pontifices. VI. Donec hortatu , consilio , & opera Constanti ui Pogonali, &.Aga-VR a thon s
150쪽
thohis Ronunt Fonti. 'auctoritate indictum. & eongregatum suit Constantinopolt Concilium generale se x- tum , alias Constantinopolitanum teristium. anno 68o. In eo enim , inquit
Sanctorum Patrum nobis tradidit Θ-bοIum, duar naturaIer Iunia ter in ea, cr duar naturales operarienes prae diramur. Post Synodum sextam concilium Toletanum XIV. anno 684. hoe idem Catholicum dogma eonfirmavit. Et tandem Eugentus IV. in Cone. Florent. anno 14 r. in decreto pro Iacobitis. Ubi postquam superius dixerat , qudd Ecelelia Romana anatheo malitat, & execratur Maearium Antiochenum , omnesque unam tam timin Christo voluntatem , & operatio. nem agnoscentes; prope finem ait ramplectitur etiam , approbat, O fuse
ris sanctam tertiam Constantinopolis aisnam Synodum centum , qu/nquagimia Patrum ἰ qua seκta es in ordine Universaliam SVοὸorum , temporibus beatissimi Agathonis Praderesseris nostri ,2 Constantini In hujus nomisis Prinis ripis congregatam 1 in qua Ala earii Amriorbent , ω sectatorum Barem eondeis
innata est : O di nitum est , in Domino nostro Iesu Chrso duas se perfectar,
integrasque naturas, ty duas operationer, duas etiam voluntates s Iieet et ιιna , eademque persona , cui utriusque natura competerant actiones, deitate sis
gente , Dei funi, ω humanitate , qua hominis sunt. . I I. Heresis MonotheIitarum Relieitur . v II. I eo . Verbum divinum asistam sit humanam voluntatem et ideoque in Christo suit non una tantum, sed duplex voluntas, divina , & humana o non una tantum, sed duplex operatio. 'Hane veritatem prῖ-mh ostendit Scriptura . Etenim in Cyri sto fuisse voluntatem divinam , ouod non neἶabant Monothelitae, im h liane
solam in eo ponebant, constat ex ip sus Christi verbis, Lucae I 3. v. 34. Ierusalem , Ierusalem , qua occidis Pro. phetas .... quoties volui congregare Dilar tuor 'e. Quae non dixit voluntate hominis , quam recenter assum inserat, sed voluntate Dei, seu quatenus erat Deus . Item Io. 3. v. LI. S eut enim Pateν fuscitat mortuos , cristi eat ; sic er Filius, quos vult, oi. . eat e Filius autem non vivificat sicut pater, quos vult, voluntate humana; ergo' voluntate divina , qua est ejundem naturae cum Patre. Fuisse vero in Christo etiam voluntatem humanam , probatur ex Christi verbis. Τlim Matth. 16. v. 3 p. Pa. ιεν mi , si pstasse es , transeat a me Cir ὐκ iste r verumt cmen non scut etsislo , sed μυν tu . Tum Lucae 22. U. x. Pater , si vir , transfer Calicem ia
stam a mer verumtamen non mea se
lanias, με tua fiat. Tum Io. 6. v. 38. Descendi de Coela , non ut faeiam volumu-tem meam, sed voluntatem eius, qui mi
me. Quibus indieat Christus, se habere voluntatem propriam distintiam a v Iuntate Patris ; ergo se' habere voluntarem humanam et quia voluntas divina in Christo eadem est cum voluntate Patris. Paulus insuper, ad Philip. v. v. s. dicit, qudd Christus Humi- Iiavit femetipsum, factus obediens usque ad mortem. volens ergo obedivit, an non volens At si volens obedivit; non voluntate divina , quae nemini
subii et bilis est , sed humana obedivit;
id est, voluit obedire, ut homo, non ut Deus. Alia Scripturae loca conge. rit S. Maximus, in Diovi. eum Dyrso . VIII. Probatur etiam ratione, qua utitur S. Tho. 3. p. q. IS. a. I. In Christo, qui erat perfectus homo, &vertis Deus, 'nihil deerat spectans ad persectionem humanae naturae , & veritatem divinae: sed voluntas humana spectat ad persectionem humanae