장음표시 사용
481쪽
mo. quia non propter merita, sed propter nomen i Dd sesutare se recreandum, ac reficiendum, σ vere inter νιuos numerandum esse inquit. Verum cum hoc gratia aequitatis miseetur,quia licet Deus omnia Ir tis esciat, ad enu tamen iustitiam pertinet supplices iustos facere,quos a Daemonibu4 tentari, atque adlis si videt .
Educes de tribulatione anima mea, Et in misericordia disperdes
omnes inimicos meos. Educes de angustia, O Rictione animam meam,
quando data Nenia me de hoc fetulo tanquam de earcere exire iubebis, ct misericordia tua adductus, non merito meo inimicos meos exterminabis, O non quoniam dignus sim, sed propter clementiam tua me liberabis, qui aduersum me bellum gerunt, mihi insidiantur: qui tamen contra me nihil potuerunt,quod Graeci dupliciter intelligunt o vel visit pradictio , melut optabiliter dicitum.
Et Perdes omnes, qui tribulant
animam meam. IV iudicio futuro Damones tunctos, o omnes obflinatos, O qui stiritum meum torquent, atque cruciant, quique ut in maximis existam molesti sunt miti auctores, ad nibilum rediges.
482쪽
COMMENTARIVS. 6M Quoniam ego seruus tuus sum.
C stigam adiungit, quia tibi instruire magnopem
re cupio, σ nihil dulcius, atque suauim esse crseo, quam pracepta, atque iussa tua obseruarerNam absolute postulara consequi non valemus; νerum oportet νti sic praeparemus nos, digni ut simus, qui
petitiones nostras assequamur, o cum oratio Iaris nosit; Iudaei enim orabant, O non exaudiebantur, ea nobiscum asseramus, qua ad clementiam, ac miseri-eordiam diuinam nobis aditum aperiant, taliaque cuprecibus facta coniungamus, quae Deum clementiss-mum ad nos benignitate sua complectendos invitent, qui si hanc nobis mentem iniecerit atque cogitationsi sicut nos alia erga eum voluntate esse non licet, τereri profecto non debemus, ne non ab eodem benignissmo Deo praesentia, ac futura bona adipisci mereamur. Hic es eorum, qui ad paenitentiam referuntur, extrem M psalmus, in quo maxime apparet poenitenta
ardentissime precatum fuisse, quippe qui steret stexauditum iri, o fidenter dicat ρ ὰ spiritu Dei in
terram rectam, oe beatorum patriam deducendum, O cum caeli ni illa Hierusalem, O ecclesia triumphare conglutinandum esse. 2Vos quoque a peccatis abstinere conemur, o ossensionem Dei essuere; egre- ia antem opera cum fide, O summa caritare conia iuncta, ut exΩent, quae Dei ipsius erga nos misereationem allicere valeant, curemus. Erim magna nos
consolatione hic asciet, O in posterum aeterna felici-
u donabit, qui sempitervis omnibus faculis eji benedictus.
483쪽
nedictuis. Amen. Tandem horum septem psalmora, qu: poenitentiam respiciunt, qua illorum materia est, praecipue commentarιum confeci, atque adiuuante me imprimis immortali, ac praepotente Deo absolui quantum autem sustinuerim laborem, atque in illum insumpserim, mihi ipsi conscius sum, eum tamen seu
nil mirum in modum ypes illa quam habui fore, πτhyc mea lucubratio studiosis, i i s praesertim, qui se Deo gratos praestare cupiunt,*tilis, atque iucunda
RUat, vi de paenitentia ipsa breuiter aliquid a
tingam, quo superior traitatio magis elucescat, o fiat dilucidior. Acuta di nitione ordiar: Dico primum poenitentiam esse bonorum, ac fidelium qu tidianam poenam, quam fustinent illifrequentisime pectus tundentes, atque dicentes, dimitte nobis debita nostra, non qus in baptismate ,sed qua humana fragilitati qua nuis parua,crebra tamen vim faciunt, violentiamque: Eam autem veram esse,cum quis non committit ea, qua illum Naide poenitere cogant, oe admissa desset,vel ita se conuertit ad Deum, ut ad Nomitum non redeat, nec amplius peccet. Atque ex ama
ro illa animo Nera esse cognoscitur,sicut Tetri verit ma fuit, qui fleuit amare, eademque nocte, qua lap sus est, erectus fuit, νulnusq; , o medicinam accepit , vi qua vis lacrymarum illius fuerit, rerum ex Frus comprobauerit. Et ipsius Dauidis , quem supra dicentem
484쪽
dicentem audivimus, quod lectum per singulas ti LIes lauabat; Et diragdalenae, quam in euangelio lacrymis pedes christi rigasse, capillis tersisse legi,
mus. Hi νalde paenitentes de morte ad vitam exci-
rati sunt: quare quia nulla e In tam grandis culpa, quam, si vere ex corde te poeniteat, ad veram paenitentiam, quod necessarium est, ieiunitas, σeleemosina addatur, non tibi condonet Deus, quod per illam omnia abluantur. 2 tam ipsa in hoc Isculo remissionem ita impetrat, ut in futuro etiam prosit , o bominem peccatorem ejicit meuorem, quod sti voluntatis correctio, non mala natura emendatio, dummodo ille in miseratione parcss non sit, quia poenitentia sine mistricordia in pauperes mortua es, nec sine illius plumis volare potest . verum quid eam certam Ofendit λ peccati odium, σ incredibilis erga Deum mori nam cum sic te piget, νt amarum in animogustes, quod tibijn vita dulce fuit, O quod te in corpore magnopere oblectabat, id vehementer te cruciet in mente, actorqueat. Tunc recte ingemiscis, O ais itibi soli peccaui. At animaduertere nos oportet s iam poenitentiam tot sordes nostras diluere non posse,
nisi clementia Dei, ac pietas ei iuncta sit, O inutile esse, nisi fundamento ipsa nixa sit , de videlicet, O
caritate fulta, tunc enim Nitia fugat, mentem roborat, virtutes exornat, s homines adducit ad angelas, Ni cum D. Chrisostomo exclamare nobis liceat, opoenitentia mhericordia mater, O virtutum magi-yra, magna sunt, oe egregia opera tua, quibus reos si soluis, tu .s reficii, o desteratos recreas. Dein de
485쪽
de poenitentiam erubescere debet nemo, utpotὸ d num a coelo datum, non sacerdos, non e populo quis quam: non enim commorari debet diem νnum,ut poenitens non sit, quia quemadmodum nulla dies est, qua homo peccato vacuus sit, sic nulla non die illum ex delictis suis dolorem summum capere decet: Nam
non satis en in meliorem partem mores mutasse, ac voluntatem , niβ de erratis, aut magnam animi humilitatem ostendendo, aut cor compungendo, aut magnopere moerendo, dolendoq; a nobis Deo satisfiat. Iua satisfactio quid aliud est,quam imposita nobis a sacerdote, cui omnia, o singula aperimus, delictorum expiatio quam libenter exequi ostendimus,cumo bonis operibus, ct sacris precibus operam nauamus. In sententia hac firma, constanti fuit magnus ille Augustinus, qui etiam cum aegrotaret,illos pradictos psalmos recitabat abunde lacrymo effundens ; aiebat enim neminem etiam si facinoris alis cuius conscius is sibi non esset, committere debere, Vt non peracta poenitentia ἡ vita migraret. Prouide tia ergo diuina,ne deoerando crimιna augeamus, ante oculos nobis poenitentia portum posuit, ne rursus nimis oerando ad scelera nostra quotidie addamus, diem mortis, exitusq; nonri incertum nobis reliquit. sua duo desteratio scilicet, oe byes peruersa animas nostras summopere angunt: De nullo tamen des eradum est, quamdiu parientia Dei ad poenitendum a ducit, qua tunc valde enituit , cum furentem, σexecrantem Saulum dissetendo sustinuit, ut eum po-
486쪽
ecclesia tam in igni, atque admirabili doctore mirifice gaudeat: Denique hoc menti νefra haerere debet, cum vitia multa capitalia existant, quicunque se unius reum esse cognouerit, si hunc non poenituerit, ut absque remedio igne se arsurum esse non ambigat.
De omnibus dolere necesse es, quia dicere satis non est, peccator sum, sigillatim enim delicta reminisci opus eri, σ ea sacerdoti narrare, Et potissimum non ignorare poenitentiam illam fictam esse, Et simulata,
cum ablata non renituuntur, O iniuria non condonantur , eandem , in fine Nita differre, qua secura non es ac tuta , sicut quae ab infirmis petitur, ιιfrma es, nonnullis quasi a bis alienum videri, qui aiunt, quomodo in extremo spiritu constitutus fatisfactioni operam dare poterit λ multo magis post iudicium in futuro oculo seram esse, O inutilem,nec procere, cui apud infernas partes locus non sir, omnibus persilicuuest. Verum paenitens cum ad vitanda sutura jupplicia incumbere debeat, quem nunquam obliuioni peccata tradere , ac mandare oportet , sed rogare Deum, ne illorum memoriam teneat, quia si non meminerit ipse, eorum non obliuissetur Dominus Deus, quot ipsi vis, ad obtinendam peccatorum impunitatem pareant, ego commemorabo, ac prima, qus nobis occumrit, ea 66 νt Deo peccasse nos ex animo confiteamur, atque peccata non calamus: Iecunda, cum de peccatis largiter tumus, quod lacuma poenitentiam arment, crimina deleant, nostros langores sanent, tradem nos Deo reconcilient: tertia, cum humilitatem Publi
ram imitamur, qui iunuia fructam tulit: quarta
487쪽
eum bona nostra,superflua prssertim in pauperes dirogamus, quod misericordia, sine eleemosina virtutum maxima sit atque regina, ct aerem praecidat cu Dei donum sit, ct magnum bonum: quinta, cum Musis momentis, oe sine intermis ne multam orationem habemus , ct orantes non deficimus; sexta cum nos ieiunio, quod poenitentia saporem esse nobis dubium non eu, assigimus: quas Nira si poenitens confecerit , Dditare ne debet, quin a Deo magnam gratiam ineat , nedum ab illo ipsi ignoscatur certe perfectam
illam paenitentiam , quae peccatorem omnia libenter perpeti, etiam percutienti maxillam alteram prsbereragi factisse executum esse gaudebit.At dicet unus aliquis, eleemosinis peccata mea expiare nequeo,paupo emim sum, oe vix victum, O νesituri habeo,aene vix quidem: alter, ego Nero ieiunitatem ferre nou
possum, quod natura, o corporis vires imbecilla sint; sed is saltem ea, qua in ipsorum potestat ac ν luntate sitasunt, praestare non praetermittant ,simpliciter o pure Deo, atque illius sacerdoti fateri pe rata; nullus enim excusationi locus est, o lac mis lagitia delere, nec non humiles esse, atque in assidua
oratione versari post dominicam orationem hos superiores Halmos quotidie in ore habendo ,sic enim misericordiam consequentur, ct salutem, omniumq; dei ctorum veniam impetrabunt, O ad salestem patriam aditum sibi patefacient . csterum,quod caput es,da sani sumus, satisfactionem pro peccatis ante oculos nobis proponamus ; ut enim ait D. ullus, dum tempuι babemus, opera bona esciamus, nec disseramus
488쪽
unquamine, cum mors nobis propter incertos casui immineat, propter νita breuitqtem nunquam longe ab it,nobis ipsis eam conficiuisse τideamur. Et cynneminem Deus sincere, O vere poenitentem oer ς' sequitur, si nos eum precibus placare, σαπgifi D- Iii ad protegendum nos miseratione 'g prouocare non destiterimus, vi vereri non debeamu , ne non c/kilis regni sui consortet esse petit benignissimul, mnementi simus Devi , qui vivit, O regnat sempitςν-hii secutorii aratibus be'edictus gloriosus. Amς.
- Super flumina INβriptio Namsi huic non est sipud Hebr. ηπ
apud D. Hieronymu, apud Latinos nonullos tali; est. Psalmus Daui propter Hieremiam quod ad itum esse opinor ea ratione, quia sicut David agit Diuois qui a Nabμcdonosore in Babilonia captiui i Dntiatque vaticinatμr,sic Hieremias illorum miseriam luxit, σ ruinam Hier alem lamentatus en,pradice ἔ ea quoque nobis,qssi peccato vincti depiης mur, uentηra Use . . pra autςm illam, q*a ab An- iocho,in PsDeus venerunt: σ tam os a Romanii esse dia est,νήIlitatem in ut quid r pulsi, tractauit , sed in hoc dua ei μitates nominantur, Hierusaleo Babio ia,altera,dicta pacis ν o;quem uero confusio, qus corpora soniuydi4 sunt, corde ,separatae, At captiua tenetur Hie Ualem,non tota,ciues.n.eius
489쪽
angeli sunt, omnis miseria expertes s Verum propter homines, qui ob peccata a patria exules ac peregrini sunt; nam ct si Oon ipsius m Hierusalem ciues sumus, in inta tamen vita confuston eculi huius non ciues babitamus, sed captiui detinemur; Decaptiuis ergo Iudsis siermonem hic facit David eorum aute reditu in Ps Te decet;Qui cc vexationem, qua semper ecclesia passa est, σ usque ad diem iudicis pasesura, oe eorum νltionem, qui ei insultarunt;nec non ipsorum eversionem prsuidit, que nobis etiam a pu Iiο-nes o angotas futuras esse indicabant. 2 omine iritur sacerdotum, leuitarem,atque cantorum, qNivincti in Babylone erant, o totius congregationis psalmus hic conscriptus es.
Super flumina Babylonis illic sedi
MAgnum viros bos suae ciuitatis desiderium tene magna reditus cupiditas, hed quandiu illi bona habebant in manibus, insolentes,atque arrogantes semper probra,et iniurias inferre nocessabant, post qua in vero eis priuati sunt, maximo tunc desiderio arserunt. Sed quanam de causa sedebantisper flumina quod captiui, regisnis bovilis finibus ciscunscripti essent, extra muros σ νrbes habitabant, ct ideo pro pectuminum ripas incedentes priuatim inter se lamen' tabantur silentio. Et flumina, Euphrates, multique' illius rivi, ac Tygris vocabantur. Ceterum flumina
dicu tur omnia,qu e hic amantrer ac transeunt, iuunt '
490쪽
gunt, sed contemnentes supra sedent ac fient; Vel stumina a pictationes oe tyrannorum cruciatus gnificant. Dum captiui ergo sumus, humiles Iedeamus superfluuios,non in illis nos praecipitemus, nec in no stro malo erigere nos audeamus, sed humilitas nonratalis sit,νt nos non mergataBabylonis,inqκιt,non crinnitatis tantum, Ied prouincia totius,quae valde irrigabatur. Et fleuimu s, ac plorauimus.
Ios ciuitatis,templi,ac facrificiorum;non aliarum rerum; praeter te nihil aliud in memoria haberemus, in terra enim hostιli dulcis es amor patriae ac recordatio. A αγογινως. Ecclesia super flumina sedet Eablonis semper a prauis sceleratis, qui sub eius nomine, O Edon comprehendantur, Hylicta,atque vexata; attamen nunquam fidem amisit, quia semper Don ipsius memoriam tenet, in qua Chrisus regnat, O hoc per fidem,atque recordatur etiam, quomodo istu a paradmi sede decidit Adam.
In Salicibus in medio eius suspendi
mus organa nostra. I salicibus, qua in medio Ba lanis O regionis
illius propὰ minu littora ea tuebat, afiximus o gana nostra, quia nos ab omni lentia carmine Iubtraximus non ea istum ratione quod captiui essemus,sed quod tantis angusti s, ct cruciatibus cum premeremur,cantica nobis illi exucrent. Citharas νocat D. Hieronγmus,instrumenta illividelicet, quibus Om.