장음표시 사용
151쪽
ngNTANE & P. s. ΗΟFFIVs in peculiaribus Dissertationibus de Scheva Hebraeorum. Quod concernit Sebeurim Composita, ea semper sunt Mobicia, cumque
ex gemina conitent figura, ex scit. Simplici I sigm
o Voralis, figura Vocalis indicat, litteras, quibus Schevaim illa subsunt, ore aperto sive hiatu oris, gradu saltem di serente, pronunciandaS, autem, non esse veras Vocales. Contra vero Patare, Furtivum dictum, magis cum Scheva Iulescente convenit, quia Θstabam semper claudit. Denique I Accentus ad ollabarum materiam faciunt. Nam I) compensant uuamitatem sive
Moram, Vocali brevi deficientem; a) fulciunt Vocalem longam in Syllaba Composita; 3) indicant, ubi figendus
sit tonus. In specie Actentus Euphonicus Uuantitatem Vocalis longae, ultra penultimam a tono remotae, sustinet.
Sequitur iam S labarum Guantitas, ubi in genere tenendum est, apud Hebraeos omnes S labas esse longas: cuius rei non alia causa suppetit, quam ΘΓ harum uniformitre, singulis vocum Biblicarum eΣemplis confirmata. Exinde vero sponte fluit, Vocalem brevem cum Consonante, SIllabam incipiente, non absolvere Buabam, nisi producatur. Quae ut distinctius ti quodammodo artificiose demonstrari possent, I Ac. ALTINGIVs o in Fundament. Punctat. Hebr. s. io. & II. singulis Vocalibus, iisque solis, certum quoddam Tempus sive Moram in pronunciatione assignavit,
n Falluntur itaque I. G. HOC MEIsEN in Dissere. de Hebraeorum meatibar earumque in permienda Θllaba valore atque oscio I. Io.& CARPEo v I vs io Critiea S. V. T. p. I97. qui DANTIUM huius rei primum inventorem faciunt. Conc quoque Celeb. Hau MANNI Poeciis T. III. p. 636, nor. Ν . Diuiti do by Corale
152쪽
S E e v I o' m. DE SYL LABIS. Iψsgnavit, longis quidem geminum Tempus sive integram Moram, brevibus autem unum Tempus sive dimidiam Moram, cons. supra Sect. II. 3. 24. Contra vero D A N Z I v s etiam Consonantibus Moram tribuit, singulasque Ostabas tribus Moris absolvi voluit, qua rum unam Consonans, S gabam inchoans, secundam vero & tertiam Uocalis contineat. Neque id immerito: Consonantes enim aeque ac Vocales ad constitutionem Syl hae faciunt, & in pronunciatione Consonantium, haud secus ac Vocalium, temporis quod dam spatium consumitur. Εquidem ΙΟΗ. CONR. Scu WARrrus in Novis Miscedaneis Lipsiens. UOLIU. Ρ. IV. p. 629. seq. Celeb. F. C STIEBRI TZ in
Appenae ad L Η. MIcRAELIS Grammatteam Hur. p. i3. seq. Doctiss I. D. M IcHRELIs in Gran M. Hebri p. I8. ZENCΚELIVS in Commentari Gram. lim. Hebri P. I. p. 83. seq. aliique, multa, a Q. G. S. NIco LAI in Annotat. Gram. Dam. p. 6. seq. in unum congesta, Contra Moras illas excipiunt. G. C. STELL NAGE autem in Coroli. I. ad Dissert. de viario subrepinnis, in universum saltem non valere illam hypothesin censet. Quia tamen ex ipso illo Primia pio pleraeque Punilarum mutationes explicari possunt atque demonstrari, tam diu illud asseruandum esse iudicamus, donec quis aliam & commodiorem & ce tiorem rationem phaenomena illa explicandi invenerit; cons. I. P. ScΗωARgII Dissem de perfectione linguae Hebri quo S ga s. His suppositis, Ι.) nuda Vocatis Bilisam absolvere nequite quia, etiamsi voc lis Anga sit, tamen duas tantum moras habet, ade que Consonans, ouabam incipiens & ipsa unam --ram continens, accedat oportet. II.) C sonans Cum
Vocati brevi S Iaham nori perficit: quia vocalis Mein vis unam tantum Moram habet, ideoque Mona tertia
deficiens, si S lata valor suus constare debet, alia
153쪽
146 SEcTIO M. DE SYLLAB s. ratione compensanda est. Fit autem illud per sex Complementa Temporis deficientis, ut ALTINGI usi vocat: quae sunt. I) Littera Mobilis expressa, brevi Vocali in eadem S laba superaddenda; a Littera bilis in Dagesta Forti latens; 3 Littera Mobilis implicite in Vocali brevi contenta, ob exclusum sine compensatione Dagesta Furae 3 6 Littera Guiescens; o Accentus Tonicus, & 6 Accentus Euphonicus. f. X. Hic vero dissicultates ti dubia quaedam se osserunt, quibus vulgo universum Principium Morarum evertere tentant. Nam i ' initiale non solum Θ
Iabam incipit, sed quoque absolvit: quomodo &
in S latam inchoare videtur; et Comple. mentum Temporis deficientis tertium non bene concipi potest; 3 saepissime in eadem Duaba plures Morae superfluae concurrunt. Ad ' initiale quod attinet, difficultas, illud circumstans, diversimode solvi solet. Quidam Grammaticorum ' illi in pronunciatione Npraemittendum esse volunt, provocantes ad ABRAHAM vM de BALMEs in RU L ad D A v. ΚIMcHIVM in Michlol, qui Iudaeos Tiberienses sielegisse diserte testantur. Alii, ut BUXTORFFIus in Thesauro Gram. c. 2I. P. 33ι. HILLIGER Vs in Summario linoae S. p. II. ΡIs TORI Us in Enchiridisting. S. p. 24. HI L L E R V S in Institui. ling. S. p. 44. rh ss. & in Onoma Neo S. p. 69I. NEU MANNus in Clave domus Heber Ρ. I. p. 3I. RAVI Vs in Detineat. Analogiae s Orthographiae Hebr. p. 18. A uctor Examinis Grammaticae Davetiana Sect. I. s. a. aliique in 'Mobile esse putant: ut adeo Schuret quasi desective scriptum sit pro M. Cons. PFEIFFERI Introduci. in Orient. Dissicit. IV. quaest. 6. STΛRc E. II Lux Gram.
154쪽
Sed 0 S uabam per se absolvit, ut videre est ex Accentuatione, e. g. Ps. II, II. 2 Scheva, si quod sequitur, Mobile est, non Quietens; alioquin Dages. Lene post se haberet, e. g. ' π M u-ιω-dereis, non Gh - derect , ut recte monet 8Iκ-YIN vs AMAM A de recta lectione tinguae S. C. IVox autem symbolum continet Variantis Lectionis, secundum litteras legenda secundum Puncta vero ; quamvis a Masoremis per Mi marginale non notetur: quia sere semper siescripta occurrit. In genere enim observandum est, omnia vocabula Biblica, quae habent Litteras & μα-cta incongrua, habenda esse pro Variantium Lectis .m symbolis. .Secunda dissicultas, qua Principiam de Moris premitur, concernit Complementum Docalis frevis ante Litteram Gutturalem, e. g. in IIN t in cuius generis emplis quidam Grammatici Dagesio Forte, in Littera Gutturali implicitum, statuunt; quae tamen sententia vel ideo consistere nequit, quia Lin
rae Gutturales Da fis Forte non admittunt. Alli vulgarem illum canonem Grammaticum huc applicantet Panctum talternans sequitur naturam eius, pro qmo GDeeruat; siquidem Vocalis brevis casti illo in tangam producenda erat, adeoque pro unga alternat, scut
155쪽
e. g. ius pro η poni solet eoque casu pro
Vocali longa habetur. Sunt quoque, qui Accentum Euphonicum, saepius & alibi omissum, cons. Sech pra ced. f. 43. post Vocalem brevem subintelligunt. Probabilior nobis videtur sententia Auctorum Grammaticae Hebri Marchicae p. 3O. Vocali brevi a sequentis Gut turalis tractu in Temporis deficientis Complementum quandam accedere Moram e quemadmodum eadem de causa Scheva Compositum ante Gutturales in se transit, ut sub , Interrogativo & Praeformante Hiphis, sequente Littera Gutturali, cons. ZENCΚELII Commmentari Gram. ling. Hebri P. II. p. 263. 266. f. XI. Ut igitur Vocali brevi ante Gutturales subinde Mora quaedam deesse videtur: sic contra saepissime alibi Mora una atque altera superflua est, sive plures quam tres Morae in eadem S laba concurrunt. Nam I frequentissime ollaba eadem a duabus Consonantibus Mo-Bitibus incipit, ut 'n'. Quod si itaque Consonanti
alteri una Mora. tribuitur, etiam altera Moram unam habere concipienda videtur. DAN 2IVs hoc casu priori Consonanti peculiarem Moram non assignat: quemadmodum nec apud Latinos S laba fit productior, sive ab una, sive a duabus Consonantibus incipiat; cons quae hanc in rem disserit Cl. G. S. NI co-LAI in Annotat. ad Gram. Dam. p. 2. Ε inde tamen Celeb. I. D. M IcΗAELIS in Gram. Hebr. p. I4. inseri, do siqnain de Moris sic potius instituendam esse, ut cuivis S Iabal , praeter Consonantes initiales, tribuantur duae Mora, nec in universum plures statuantur Morae, quam duae, ad singulas Bllabas necessariae. Fotidem certe Tempora ALTINGius ad S labam
requiriti ab Saepe post Vocalem longam, ubi bilaba
156쪽
Moras habet sussicientes, etiam Arcentus vel Littera uiescens. vel utrumque simul, superadditur. 3) Fr quentissime uni Complamento Morae deficientis alterum non necessarium adiicitur. Unde apparet, gemino casu illo locum habere Moras superfluas; neque tamen BIubam sic fieri longiorem: sicut e. g. apud
Graecos ώς in λεως non magis producitur, quam aein λεω. ALTINGIVs in Fundament. Punctat. Hebri
31. Bliabam sic quidem fieri auditorem, non Fero perrectiorem, iudicat. Non raro quoque 4 Vocalem Iongam in eadem oliaba Consonans Mobilis sequitur, sive expressa sive in Dagesis Forti latens; quem concursum Hebraei non ferunt: quia sic Vocalis longa aliquid de Mora sua amitteret, durius quippe ad Conso- nantem Mobilem, instar soni ad parietem, allisa. Quod si
igitur Vocali longae suus valor sic constare debet, tunc ea munienda est D fulcienda Accentu Tonico vel Euphonico. DAN ZIus quidem in Litterat. p. I43. dinficultatem illam exinde derivat, quod plures morae in eadem Bliaba concurrant, quam uno halitu Comprehendi possent commode. Sed tamen Accentus, insuper a Cedens , Moras non minuit, sed potius auget. Quod si vero nihilo secius Vocalis longa occurrat, Accentu non
suffulta, ea habenda est pro brevi, ut in v rpn ,
iam M. cuius rationem hanc reddit LUDOVI cvs de DI E U in Gram. Harmon. p. 44. 4 . quod Matres . Lectionis ' N, pro Vocalibus tam brevibus quam loni eis stantes, in eiusmodi exemplis contra analogiam asservatae suerint; Cons. sect. II. f. II. Repugnare quoque videtur ΕZech. 16, 7. ut vulgo legitur; sed rectius editiones Bragadina de an. 1628. timiensis b. I. H. Mic HAEL Is habent , nizae analogia Nominum plur. & auctoritate R Ascu II,
157쪽
qui similes Formas acutas, z S, &α confert. Ex ipso illo sundamento discrimen quoque inter rameta longum ti ramea, reatu- praecipue petendum est, de
3. XII Restat Forma SFllabarum, qua vel Simplices sunt vel Composiae. Bllaba Simplex. dicitur, quae vel in Vocalem vel in Litteram Uuiescentem desinit, sive uva sive duplex Consonans Mobilis Vocalem illam prae-eedat, ut in I Iob Q. Composita est, quae vel in unam Consonantem Mobilem, sive expressam, sive per Dagesib Forte exhibitam, vel in fine vocis etiam in duas Consonantes Mobiles terminatur, ut ri V in Universam hanc de Bllabis doctrinam A L-Η Ro Vs drRA ADT in Commentario de Punctationis Hebr. natura L LLS UVDT in Commentar. dingenio σ indole linguae S. prolixe pertractarunt atquae demontiarunt, quo harum rerum cupidOSamandamuS
158쪽
160쪽
cit mutatis Punctorum: quam qui bene /noverit, nael isse de gravissimis Grammatices Hebr. difficultatibus seliciter superatis gloriari iure meritoque poterit. Est antem illa Punctorum mutatio vel generacis vel O ciatis. Generalis est, quae ad singulas ctrationis Partes ex aequo spectat, adeoque separatim & ante rpus Pa-- res orationis recte sic pertractatur. Mutatio Punctorum speciatis est, quae hanc uel illam Orationis Partem in specie concernit. Dantur quidem multae quoque mutationes litterarum; quae vero cum omnes sint o ciales, ad singularum Partium orationis tractationem reservandae sunt Hic mutationem Punctorum gener Lem explicaturis, tria nobis occurrunt: I mutatioris fl-nus causes ab quaenam Puncta mutationi obnoxia sint 23 mutationis modus & ratio. Caus mutationis Runcta rum in genere a linguae Hebr. eiusque pronunciationis senio atque indole derivandae sunt, in specie autem 1 ab indole & natura qnarundam litterarum; a a SH Drum ratime; 3 a monuisiatione & eon rinione tui grarum vocum. Quaecunque hinc explicari nequeunt, Grammatici ut plurimum euphoniae tribuunt.