장음표시 사용
172쪽
x S gabis oriuntur integrae voces, quae praeter mutationes Punctorum generales e iam mutationes speciales subeunt. Sunt autem Hebraeis triplicis generis vocessive tres Partes orationis e Nomen, Pamrieula & Verbum. Causam, cur Hebraei non plures Partes orationes habeant, Vos sIVs de Malogia L I. c. I. aliique Grammatici exinde derivant, quod antiquiores Iudaeorum Grammatici ea in re secuti sint Arabes, inter quos illi vixerunt & quibus tantum tres sunt Partes orationis. Veteres quoque Graecos εtotidem numerasse Partes orationis, testes sunt DIONYsI V s Halicarnasseus & QUINTILIANus, confiVossius i. c. Inde Auctor libri Osri demonstrare vult, omnes linguas ortum ducere ab Hebraica. Longius petita est subtilitas SP I N o et AE , qui in Gram. Hebr. P. IT. omnes voces apud Hebraeos, exceptis paucis quibusdam Coniunctionibus ti Interiectionibus , Nomina esse contendit, cons. Lo EscΗERus de Causis sing. Hebri L H. c. 80 ut & R A V II in Delineat. Orthogr
173쪽
pbiae s Analoetae Hebr. p. 48. 83. 8S. 86. qui Hebraeis
duas saltem Partes orationis, Nomen & Verbum, tria huit : eo quod omnia Pronomina D Particula Separatae proprie Nomina, Uxa autem & Particulae Insi rabiles
merae sint Litterae Serviles. Circa ordinem trium illa Tum Partium orationis non convenit inter Grammaticos. Iudaei multique Grammatici Christiani Verbum primo loco ponunt: I quia Verbum reliquarum Radiacem continet; a quia eius tractatio prolixior est; 3 quia cognitio Nominum maximam partem a Verbis de- Pendet. Nos tamen illorum sententiae accedimus, qui Nomini primum locum tribuunt: 0 quia Nomea, se stantiam quandam denotans, natura prius est Verbo, quod tantum Accidens quoddam exprimit; Q quia Parin ricipia, tanquam pars Verbi, flexionem Nominam sequuntur r Nomina itaque praecognita esse debent; oquia integra sententia constare potin citra Verborum a ditionem, quorum ellipses apud Hebraeos frequentissimae sunt, vid. e. g. Ps. 3, 9. Ps. 8, IO Ps IS, M. D. & .
f. II. Primo ergo loco de Nomine acturi, circa illud considerabimus f notationem, a uualitatem, 3 Genera, O mtionem, D Numeros, w Cous, 7 Regimen , O Coinparationem & 9 mutationes eius. Ad notarionem Nominis quod attinet, quae vocum Origines tradit, Nomen sic ratione Figurae vel Simplex est, ut umbra; vel Compositum, ut umbra mortis, ex; ratione Speeiei est vel Primitivum, ut aaris; vel Derivativum: idque vel Leve, descendens ex Coniugatione nou - dagessata, vel Grave sive Dages-
fatum, ortum ex Coniugatione Dagusata, ideoque in secunda littera radicali affectum Dagesis Forti. Utrumque
174쪽
S E c T I o V. DE NOMINE. I67que, tam Leve quam Grave, est vel Nudum, ' s litteris radicacibus constans, ut rari , nTς &c. vel Ametam, cui praeter litteras radicales una atque altera ex litteris servilibus, sic dictis Hemanticis, adiicitur: isque vel ab initio, vel a sine, vel utrinque fimui, ut ' Σῖς , B , I Naec, a Gn, G2 . NU . Derivativa illa descendunt a Verbis vel Perfectis, vel Imperfectis, quae posterioris generis Derivativa aeque, ac ipsa Verba Imperfecta, varias habent anomali M. Constitutio itaque eiusmodi Nominis Derivativi, ratione ii strarum radicalium serviliumque Hemanticarum & Pu reorum, Grammaticis vocatur Forma Nominis, Hebraeis i. e. pondus. Quod si itaque Nomen aliquod E. g. Formae esse dicitur, illud totidem habere litteras eademque Puncta, adeoque similis esse comstitutionis, intelligendum est. Haec doctrina usum habet plane insignem : quia exinde non solum de m . rationibus , sed & de Agnificationibus Nominum constare poterit. Paucissimi tamen Grammatici eam pertractant, vel saltem nudas Nominum Formas recensent, de ipsis singularum Formarum notionibus parum solliciti. Atque haec ipsa causa est, cur doctrinam illam in Arcano Formarum Nominum Hebri ex instituto excutiendam quondam sumserimus, ubi, quaecunque hanc in rem dici possunt, collecta videas. f. m. Ratione crealitatis Nomen vel Substantivum est vel AHectivum. Illud vel Proprium vel Appellativum. Amiectiva Hebraeis pauca sunt: quonam loco utuntur vel Substantivis, per Regimen cum praecedentibus Substantisis constructis, ut beatitudines viri, pro vir beatus, Ps. I, Ivel Infinitivis cum Praefixo , , ut psalmus ad commone,
175쪽
x68 SECTIO V. DE NOMINE.faciendum, pro pshnus memorialis, Ps. 38, I. vel Particulis , ut resis frustra , i. e. totis frustraneus, Prov. 24, 28. Sed haec potius ad Buaxin pertinent. Sunt autem Adiectiva vel absistata, ut honus; vel rei tisa , idque vel ad numerum, ut Numeralia, vel ad origianem, ut Patronνmisa I Gentilia. Nomina Propria ut
plurimum in Grammaticis & Lexicis negligi solent; cum tamen maximi sint momenti. Nam I) multum faciunt ad S. S. intellectum, maxime ubi ad eorum significationem alluditur: Omnia enim signifieativa sunt & impos, tionis ratione minime destituuntur. 2 Sunt quasi u i timae antiquitatis documenta & diplomata, ex tot hominibus locisque, in Scriptura S. memoratis, sola residuae unde de hominum a1ectibus, fatis, fide ac pietate, nec non de locorum conditione atque stu constare qu dammodo potest. 3 Eximium subsidium memoria suppeditant: siquidem eorum ope significationes V cabulorum Appeliativorum facilius memoria tenentur. Cons. pluribus Praefat. ad nostrum Onomasticum S. V. T. . eiusque Sect. I. f. II. Caeterum Grammatici observant, Nomina Propria I ex se non sormare Verba; πι eadem carere Numero murali s 3 non admittere Articulum II, neque A a: unde tamen excipiuntur Patroviso &Gentilia, quaeque horum vicem sustinent, ut Manasses pro Manassta, quae Articulum non respuunt; 4 cum sequenti Nomine non construi per Regimens s non moveri in Remininum. exceptis Patransmisis &Gentilibus: unde salsa est Nominis πῖ,* zN Gen. ii 29. per Motionem a masc. derivatio CH R. ΕcKΜΑNNI apud Ι. G. PAGENDARMIvM in m. blioaheca Labee. Via. VI. P. MI. seq. f. IV.
176쪽
Genera Nominum duo sunt, Masculinum I Foemininum, quod utrumque coniunctum constituit Commune. Hebraei itaque Genere Neutro carent, sicque sexum rerum animatarum sequuntur, qui tantum vel masculinus
est vel foemineus; ti merito dubitat PFEIFFERVs in
Methodo Hebr. p. III. in aliis linguis, quam Europaeis, dari Genus Neutrum. Cons V o s s I V s de Analogia L. I. C. 9. Loco vero Neutrius Hebraei utuntur vel Masutino vel Foeminino e quomodo tamen Sub antivum quoddam subaudiendum est, ut recte monent HAE N ER V S tin Observat. Philolog. Crit. 3. I9. & Auctor Examinis Danzii Literatoris Sect. I. f. a. Genus Nominum eodem modo, quo in aliis linguis, cognoscitur partim eXAgnificatione naturali, partim ex terminatione, partim vero eX exceptionibus: quae singula a Grammaticis interque eos luculentissime a Cl. Z E N c Κ E L I Ο in Commentario Gram. ling. Hebr. P. II. p. 424. seq. 8c V 443. seq. eXponuntur. Numeralia a tribus ad decem singulari Generis laborare anomalia, praemonuimus supra Sect. I. f. I6. quam una cum aliis Genemn anomaliis ad analogiam reducere student HILLERVs in Instituti ting. S. p. 3TT. seq. & S. R. CHRIs T. BENED. MI-c Η A E L I s in Dissertat. de Soloecismis Generis p. 9. seq. Quemadmodum itaque Hebraei solum Genus Masculinum& Foemininum habent: ita ti Nominum Motis , tam Adiectivorum quam Substantisorum, tantum ex Maf Iino fieri solet in Faemininum, additis terminationibus Π- vel n, qua de re ulterius consulendi sunt Gram matici. S. V. Numerus Nominis triplex est Singularis, diversi
177쪽
rro S EeTIO V. DE NOMINE.Faemininis autem in n4 desimcns; I malis utriusque Generis in Vita . Terminationi pistri Imas. z: HoTTINGERVs in Erotemat. ling. S. p. 4I. quatuor alias superaddit: II , cons. Ρ F E I F F E R IIntroduct in Orient. Dissere. V. quaest. I9. ΗOTTINGERo quod ad terminationem z suifragatur quoque ALB. ScΗVLTENS in Instituri ling. Hebr. p. I72. eam contendens cum terminatione Chaldaeorum plurali in I , in Participio Praesenti Uerborum uvissemitan tertia radicati potissimum usitata, ut sive
in plur. : quo ille in specie resert Nomina E s&-, quae vulgo Dualibus accensentur, utut ra-i ctio dualitatis desit. De nomine z ra sententiam nostram aperuimus in Arcano Formarum Nom. Hebri p. 34I.
Terminatio Chaldaica est, di vulgo ad Syrismum reseclur, autem, ut in ''Sn pro z m i Sam. ao,
38 per Apocopen litterae P exortam credunt. Hoc tamen OTH. VERBRUGGE in observat. Philol. de Nominum Hebr. Plurali Νumero Obs. I. ibique Celeb
CHR. Ep. N. a WINDΗEIM in votis p. 3. Sc HVLTENS l. c. p. IT3. D Celeb. I. D. M IcHAEL Is in Gram. Hur. p. 38. negant; quibus eiusmodi Nomina in
I potius sunt Numeri Singularis vel absoluta vel cum Uxo sing. Idem de Nominibus in L statuit C. C. G.
Η Α s si in Gram. Nebr. p. 4O. 43. 48.49. provocans ad linguam Arabicam, ubi illa terminatio propria est Nominibus sing. foemin. vid. ERPENII Grammatica Arab. p. II VERBRUGGIo l. c. Observat. II. eadem vel Iingularia sunt vel pluralia cum Uxo Dd. Vid. quoque nC- strum Arcanum Formarum Nom. Hebri p. 49. & Onomasti m S. V. T. p. 6ia f. VI.
178쪽
S. VI. Caeterum hic observandum est, I. non omnia Nomina per tres Numeros variari; sed quaedam esse vel
Singularis Numeri tantum, ut Nomina Propria, meta Drum ti mineratium, liquorum, virtutum ti vitiorum, Pleraque Nomina Cosiecti , aliaque usu observanda; quaedam muralis Numeri tantum, ut Nomina aetatum,
excepto P dii, aliaque specialia, ut C 2s &c. quaedam denique Numeri Duriis tantum: qualia sunt Ninmina vel revera natura & arte gemina, vel saltem cogitatione duplicia, quo in specie refertur Non omnia tamen natura gemina Duali, sed saepe etiam Plurali efferri; contra quaedam, nec natura nec aris geminata, sub sorma malis venire, & denique Dua-ιem interdum plures, quam duas res significare, monet WELLERV sua Quaestionum Hebrao-Θr. Spi- Cilegio III. quaest. a. Quaedam vero per solum Sings - arem & Dualem flectuntur, ut Nomina membrorum corporis natura geminorum. II. Quaedam Nomina in Plurali utramque admittere terminationem, z: ti re, ut
Masculina in murali terminari in n), & vice versa quaedam Faeminina in P . Hac tamen anomalia supersedere possumus, si cum H ILLE RO, SCHVLTENSIO aliisque Grammaticis statuamus, Nomina illa, quae utramque terminationem admittere vulgo creduntur, Geueris esse Communis, neque terminationem ni ded cendam a Singularibus Masculinis, sed a Remininis Symonmis, in Singulari tamen inusitatis; I contra terminationem sic non esse a Singularibus Remininis, seda Μasculinis Synonmis, in Singulari inusitatis: e. g. ra SUN non derivandum est a sing. mse. ; sed a femin.
179쪽
inusit. Π SN ; non descendit a fing. foem. , sed a mas. inusit. z N Dc. III. Quaedam Dualia I muralia geminam combinare terminationem: ut in adest terminatio plur. in ni & duri. in Σ μ; in z nnua coniungitur terminatio foem. in ni
mina deducit a fing. inusit. in ni, ut Σπin , a flet. inusit. nn , tabula, a sing. inusit.
excelsum,&c. SCHVLTENS Vero l. c. p. I74. ea convsert cum Arabum Nominibus, quae a Plurali novum ' Pluralem sermant.
f. VII. Numerum excipiunt Casus, qui apud Hebraeos
non terminationis Nominativi variatione, sed sola con- fructione Particularumque quarundam praefixione indi- Cantur, ceu eX Grammatica constat: unde Hebraei vulgo Casus latentes, non patentes habere dicuntur. ConfPFEIFFERVs l. c. quaest. 22. Sicut itaque Hebraeis Casus proprie dicti tribui nequeunt, ita nec Declinationes Nominum habent, praeter eam, quae fit flexione Singularium in muralem & Dualem. Fuerunt tamen, qui duas Declinationes, alteram quidem Masutinorum, alteram vero Foemininorum, statuerunt, ut MARTINI Vs, BUXTΟRFFIVS, HOTTINGERus &C. Porro circa Nomen considerandum Venit Regimen, ut
vulgo dici solet, quod nihil aliud est, quam constructio
duorum Sub antivorum, quorum posterius Genitivo Casu redditur: ut verbum Domini. Prius vocatur Regens sive Constructum, posterius Rectum. Illud saepissime mutationem quandam subit, hoc invariatum manet; nisi duplex vel triplex Regimen concurrat: hoc enim casu Nomen Rectum respectu sequentis simul quoque R
180쪽
gens esse potest, ut aera annorum vitae Abrahami Gen. 2s, 7. Utriusque, sive Regentis sive Recti, loco subindo fungitur Nomen Adiectimum i vel alia Pars orationis, quae Figura Antimeris vocatur, de qua pluribus in S taxi. Quod si Nomina per Regimen non construantur, ille Status dicitur Absolatus.
f. m. ' . Comparatio quoque Nominis apud Hebraeos non sit variatione terminationis Adiectivorum: cuius causam I. I. S c Η V D T de genio re in te linguae S. C. 7. f. s. esse putat, ne addita nova terminatione voces prolixiores evadant; cum Hebraei sint βοαχυλογοι &τα-χυλογοι. Sic autem Hebraei Comparativum Gradum
exprimere solent, ut post Adiectivum voci sequenti Parti iam I* vel Proxum N praefigant: e. g. Uutue
prae omni animali, i. e. astutior omni animali, Gen. 3, I. vel Particulam magis, ut quidam volunt: quemadmodum Latini, dicerites e. g. magis durum pro durius, & Sinenses, Observante M Asso NIO in Hisoria Crit. ReipubI. Litur. T. III. p. R. Superlativum. Hebraei sic circumscribunt, ni vel Adiectimum geminent, e. g. malus malus, pro pessimus; & sic quoque Adverbia, ut valde valde, h. e. vehementis si summopere: quod & aliae gentes, ut Arabes, Persae, Armeni & Sinenses, sacere solent, vid. nostrum Arcanum Formarum Nom. Hebri p. I98. & Onomasticum S. V. T. p. 62I. & cons. E R P E N I V s in Adetiis
Arab. p. 98. Vel post Adiectivum sequenti Substantia
vo a praefigunt: ut pulchra in mulieribus, i. e. puia cherrima mulierum; vel tam Adiectivo, quam eius Subsantivo, Articulum r1 praefigunt ; vel utuntur Advem