장음표시 사용
161쪽
A natura ac indole litterarum arcessendum est, io cur N & n, in fine vocum quiescentes, pro sibi praemittant, quae Vocalis longa earum quieti accommodatior est, quam brevis - , ut N a pro N a. a Cur Gutturales multa habeant sibi peculiaria. Sic enim ri mobile & rassicale, ri I p, Patara tam avte, quam post se amant; quia ore minime aperto proserendae sunt, cui pronunciationi comm dissima est Vocalis ad ut R, O , pro, Ppy, nἷ &c. Eaedem Litterae Gutturales gaudent Staeva Composito, & quidem loco Scheis Simplicis
Mobilis semper, loco vero Scheva uuiescentis frequentissime: cuius rationem explicat NEUM ANNUS in Cloe domus Heber P. III. p. 6I. seq. Huc etiam pertinet Patach Furtimum, quod Gutturales, I mob. &rad. n & P, loco Sobeva Iulescentis postulant: eaeque non tantum vocum ultimae, ut da a pro sed etiam penultimae, ante ultimam suevatam, ut pro Exod. I8, 9. Cauum, cur non etiam sub N locum habeat Patare Furtivum, ponit G. CBOAN-s T A D T in Analectis Grammatices Hebr. p. 33. Eiusmodi Scheva Compositum interdum quoque litterae nov- gutturales adsciscunt, idque, iudice HILLERO in Institui. ling. S. p. 38. seq. vel ad insinuandam Uocalem originariam, vel ut Sueva, quod alioquin Iulescens sive Mutum foret, Mobile fiat; cons idem NE V M A N N V s l. c. p. 64. Denique & Gutturales Dagesis Forte respuunt; cuiuS causa ex mente Bux-TORFFII, NEU ΜΑNNI aliorumque est, ne Gutturalium illarum confusio eXoriatur: N enim si per Dagesta Forte geminaretur, in Π abiret, I vero ge-i minatum
162쪽
PUNCTORUM GENERALI. I sminatum n, L hoc denique duplicatum v fieret. Quam
tamen ratiunculam veluti levem suis auctoribus re linquit CHR. MuNDE Nus in Dissert. de I Demon-srativo f. 7. Alii, ut ALI ARDVs de RA ADT,
Causam in eo quaerunt, quod Gutturales iam per se pronunciatu sint dissiciles, quae pronunciationis difficultas, inscripto Dagesis Forti, magis augeretur: quemadmcidum & apud Latinos eadem de causa littera H
nunquam geminatur. Ratio vero, a Cl. MEI NERO in Gram. Hur. p. 64. allata, quasi Gutturiales in fine ΘEabae, sive cum alia Consonante antecedanea, non posse simul efferri, omni iundamento caret, reclamantibus quippe innumeri S eXempliS, e. g. occurrunt tamen quatuor voces, in quibus N D resb Forti duplicatum creditur, ut Gen. 43, 26. D-Vit. 23, IT. Iob. 33, 2I. Εse. 8, HILLE Roautem in Insilui. ling. S. p. 67. punctum, . τω N inscriptum, non est Dagesb Forte, sed symbolum ridiriantis Lectionis, subindicans duplicem lectionem, e. g. 8c . Aliter quoque sentit ZENcΚELIV s
ralibus hac in parte suppar est littera n , quae & ipsa
Dagesch Forte respuit: cuius causa alia non esse videtur, quam κακοφωνία & dissicultas pronunciationis , litterae illius eaninae, ut vulgo dicitur, ceu videre est in infantibus; unde I veteres Brasiliae & Peruincolae a geminatione litterae R abstinuerunt, observante RELANDo in Dissert. Miscessi P. III. Diff. XII. Ir. quod adem WALLISIVs in Prooemio Grammatices Anglican. etiam de aliis gentibus Americanis , testatur. Groentandi vero & Sinenses litteram Romnino nesciunt. Attamen d Hebraeorum aliquoties
163쪽
as 3 SEcTIO N. DE MUTATIONE Dagesta morte accepit, ad indicandam pronunciationis
f. m. Porro etiam a constitutione L natura Syllabarum plurimae Punctorum mutationes dependent. Sic enim I. Uocalis brevis, cuius Mora deficiens per Compi mentum quoddam non compensatur, vel plane abiicitur, vel in longam producitur, ut in pro II. Vocalis longa in S gaba Composita, non sulta Accentu, corripitur sive in brevem abit, ut pro Iu, cons Sin. praeced. f. H. Indidem discrimen inter Lameet longum ti Mamre chatum facile liquet. Omne enim Kamen in Bliaba Composita, Accentu non munita, breve sit oportet: quia Gmez Ion-guin sic consistere nequit. Vulgo quidem excipiunt plur. eiusque longum esse volunt; qua tamen exceptione opuS non est, si ponatur sing. inusitat. nia, contract. vel eX Na, ut n* ex , an P, vid. Arcanum nostrum Formarum Nom. Hebri
Forte sit Compensativum alterius P deficientis; non vero Euphonicum, ut A L T I N G I o placet in Fundament. Punctat. Hebri f. 49. Aliorum sententias, longius petitas, lubentes omittimuS. Neque etiam exceptionem
hic faciunt exempla, in quibus Accentus, Vocali v appositus, pars est Accentus Compositi, e. g. Tin Ps4, a. Maiori vero iure eXcipiuntur I vocabula, in quorum ultima est , in sequente autem voce Dagesta Dachia
164쪽
PVNc TORVM GENERALI. I IDaebist vel Athe merachi , ut Gen. 3Ι, I3. Ps. Iam 6. &c. a exempla quaedam, ubi analogia Lamez chatum requirit, & tamen adest Accentus, sive Iraniacus, ut Ps. 33, IO. Iud. I9, s. Cons. I. I. ScΗVDT de genio s indole lingua S. c. T. f. 3. sive Euphonicus, ut Ps. 3O, 4. Ps 38, 21. & sec. quosdam Ps I6, 1. I Sam. 24, II. Obad. v. II. cons DAN ZII Litterat. p. 8s. seq. I BUXTORFFII Thesaurus Gravia p. sis. seq. Sunt, qui etiam Particulam ΠῖN excipiunt leguntque anna, ut WAsMVT HVs in Hebraismo restit. p. 33. M A I V s in Gram. Hebr. p. II. &c. Est& praeterea Gmea illud breve sive Rameet champh. quod vel ante ponitur , ut in I ra; vel ex Vi ante aliud Scheva Simplex per Concisionem, ut vocant Grammatici, eXOritur, ut in ex
. Equidem nonnullis ante sub Praefixis 2,2
pro longo habetur; alii vero id rectius restringunt ad sola Praefixa Iri , quoties haec Articulum n, per Iongum praefixum, excludunt, ut in z indita Moholim, si est pro MMolarim. Fallitur itaque Do-Ehse C. G. Η Α s E in Gram. Hur. p. 22. mez chat θnunquam in Blgaba Simplice Occurrere asserens. Quia tamen discrimen illud inter ramea longum & breve sive Gmez ehatvb tironibus multum negotii secessit, in eorum gratiam Cl. ZENCKELIVs in Commentar. Gram Iing. Hebr. Ρ. I. p. 99. seq. catalogum Omnium vocum Hebr. & Chald. in quibus - breve est, eX-hibet; in Bibliis autem Hebri Venetiis an. I639. cum notis R. ΙΑco BI I' UMBRoso editis, eadem vocabula superne operisco notata sunt: quod cerie consultius est, quam si rameet champh scribatur per 'i, - de qua scriptione vid. supra Sect. II. l. 24. III. Duo Saevata concurrentia mutationem subeunt: ut i cum Scheus
165쪽
Scheva Simplex mobile ante aliud Scheva Mobile, sive hoc sit Simplex sive Compositum, in Vocalem abit, e. g.
Vocalis non plures, quam duas Consonantes, antose movere potest, cons. Se L praeced. f. q. a) Cum Sueva mobile post aliud Scheva, in Vocalem brevem mutatum, Guiescens evadit, e. g. Scheva sub in: quia Consonantem suam, tanquam Complementum Morae, praecedenti Vocali brevi deficientis, ad hanc , Vocalem reserre debet. 3 Cum Scheva Composistimante aliud Scheva Si lex Mobile mutatur, vel in bo. calem, e. g. in eX Plpina ; vel in Sobesa Simplex uuiescens, ut in a eX-: quia, uti modo dictum, una Vocalis non nisi duas Consonantes ante se movere potest.
A pronunciationis Hebraeorum natura & integraa. νum vocum constructione non minus complures Puncto. rum mutationes dependent. Hebraei concise ac celeriter loqui amarunt, ideoque in loquendo removerunt, quicquid celerem sermonis fluxum quodantenus sufflare posset. A concitata itaque Hebraeorum pronuncia tione illa derivandum est, quod I) omnia vocabula, quantum fieri potest, abbrevientur, maNime quae ultra duas - Syllabas accrescunt, abiecta vel Vocali longa ant penultima ti ulteriore a tono : quia sic iusto longius a tono remota, Morae suae partem aliquam amitteret, ut in pro ν; vel vocali longa penultima, si Vocalis antepenultima immutabilis sit, nec sine Formarum vocum confusione commode abiici queat, ut
in z pns pro II. Quod Puncta subinde
166쪽
contrahantur: ut in , e. g. in π NAnu pro
Compositum interdum in Simplex redeat, ut in pro IV. Quod Dagesta Forte aliquando excidat, maxime eX litteris fumatis, ut in pro i DP. Ex pronunciatione & constructione integrarum cum accidit, ut sedes toni simulque Puncta quandoque mutentur. Nam I. Hebraei duos Accentus Tonteos, immediate se eXcipientes, non serunt, ut scit. in constructione duarum Vocum prior tonum in ultima, sequens autem eundem in prima Syllaba habeat : quo casu, nisi corruptio Vel confusio Formarum metuenda sit, neque prioris vocis conditio id respuat, huius tonus G ultima in penultimam retrahitur, ut pro 7 II Ubi pausa est
siὐe distinctio maior, ibi sermonis perspicuitas requirit, ut pausa illa sive distinctio etiam ipsa pronuncia. tisne insinuetur: sicut in aliis quoque linguis fieri s let, e. g. in lingua Graeca Accentus Acutus vocabulorum Ostonorum, alibi in contextu orationis in Gravem mutandus, in fine periodi manet; in lingua Germanica vox in fine periodi aliter effertur ac in medio sermonis, &c. Sic apud Hebraeos Accentus
Pausantes - ultimum & penultimum, nec non ' penultimum, in producunt, e. g. y pro YTH; quoque ultimum Verborum subinde in H mutant. Iidem Accentus Pausantes ex ultima ad penultimam recedere solent: quo casu 0 si non adsit penultima, ea lape formatur, mutato Nominum Formis VS & ante Afixum A in - , Θ autem Nominum Forma in Cholam, ut ij, 'din, Pro
167쪽
pro ; sic in Verbis similis Formis, m Tl et Vocalis, quae antea in penulti
ma adsuit, restituitur, ut pro . f. V. Alios mutationis Punctorum casus, modo non adductos, vulgo ad euphomam reserunt; qui tamen accuratius examinati, suis rationibus minime destituuntur: e. g. Dagesio Forte subinde inscribitur, ubi locum non habere Videtur, & vice versa excidit, ubi inscribendum erat. Neutrum sua ratione caret. Litterarum enim per Dagesch Forte geminatio cum i vehementia quadam pronunciationis fieri solet: haec autem innuit 1 ipsius actionis celeritatem, seducit
tem ti vehementiam, Vid. e. g. Gen. IA, Io. c. I9, 14. Exod. Ia, 3I. Deuteron. 2, 24. Iud. 2O, 3I. 32. a Sam. 6, Ia. &c.' 2 rei magnitudinem & certitudi-
nem, id quod praesertim in pauis locum habet; 3 ve
hementem interroganti S, eXclamanti S, detestantis, indignantis ti comminantis asinum, qui & ipsi I alia quoties Dagesis Forte impressit, cons DAN gir Litterat. p. II6. e. g. in ΠΣ, , ΠῖN 8cc. vid. Gen. II, I8.
EXOd. I4, H. I sam. IO, 24. Dc. Contra vero Dinaesis Fortis omissio rei tarditatem & gravitatem insinuat, ut Gen. 23, 29. iud. 2O, Is. II. I Sam. I4, 36. a Sam. 2O, I3. Ruth. I, I3. m. vel rei exilita- .
rem ti contemtum: quod maxime fit in Uerbis is, & V p. in alios casus taceam . 3. VI.marcta, quae mutationibus subiacent, sunt partim
sonum moderantia, partim tonum regentia sive Aecentus. Prioris generis sunt primo Ptincta domi aeria sive
168쪽
sve Vocates: e quibus Vocales breves sua natura mutabiles sunt; cum contra longarum aliae mutabius sint, aliae immutabiles. Immutabiles sunt Vocales longa vel absolute, vel conditionate. Ab iste immutabiles sunt Chire longum & Schure ', quamvis Chireh Iongum interdum cum ), Schure autem cum LN Σalternet. Conditio te immutabiles sunt ' , &Golem, idque in genere, quoties vel Dagesis Forte compensant, vel Littera uuiescens in iis sive explicite sive implicite quiescit, vel quoties Formam vocis constituunt; in specie autem aliis quibusdam cambus, de quibus consulendi sunt Grammatici. ra Puniactis fomitibus mutationibus subiacent Sobeva eiusque Vicaria, ut L Dagesis Forte. De mutatione sedis Accentuum dictum praeced. 3. 4. S. VIL irinctorum mutationes illae diversimode institui s Ient, ubi semper, quoad eius fieri potest, Puncti Originarii
habetur ratio, ut scit. Punctum, eX mutatione exoriens, cum illo quoad sonum conveniat: ut cum e. g.
corripitur in ' , vel plane periens, sub Gutturalibus in transit &c. Mutantur autem Vocales longae vel correptione in breves, ut in BPaba Composita, Accentu destituta ; vel abolitione, ut quoties vox decurtanda est, ubi in earum locum Sta 'via succedit; vel nuda soni alternatione, ut cum
tem Uocalis Angae retinet; vel denique metatos. ut propter N, quod ex Dialecto Aramaea non fert ante se Sche , e. g. pro quo casu Nquiescens evadit. Vocales breves similiter mutantur vel productione, vel abolitione, vel nuda fovi avernatione, vet. conreactione vel metathesi. Mutationes των L Sche
169쪽
Schevaim consistunt partim in alternatione sive permutatione , ut Scheva Mobilis cum Iulescente, vel Simplicis cum Composito; partim in productione, quan- do in Vocales transeunt. Quae singula exemplis illustrare brevitatis studio omittimus. Sunt, qui mutationem Punctorum generalem singularibus scriptis tu
lustrarunt: ut G. P. Tu Ne KELIVs in Dissertati de naturali methodo permutandi Hebraeorum Vocales, S cII IEFERDEcΚERVs in Scis aphia mutationis Vocalium Hebr. ΗENRIcus a DIE s T in Gave linguae S. sive Regulis XX de mutatione Punctorum , MATTH. ΗΑFFEN REFFERVs in Revelatione Punctorum Hebr. I. E. Os TER MANNUS de mutatione Punctorum Hebri generali , MART. TRO STIVS
in Dissertat. de mutatione Punctorum Hebri generali, &c.