장음표시 사용
191쪽
nique eorundem a is. Ad originem AjYOrtim quod attinet, ea ex Pronominibus Separatis oriuntur sive eorum pars sunt, e. g. est ex E M
G. G. R A N i s in Anaias Pronominum Personalium, Minorum &c. P. II. qui & P. I. Pronominum Perso natium originem exponit. Hic tamen monendum est, i in Uris Personae secundae n Pronominum S σstaratorum converti in P, ut ab Aserinantibus Praeteriti Uerborum, quae & ipsae a Pronominibus Separatis ortum ducunt, disserant, cons. Sect. VII. f. 6. a
Uxum quibusdam compositum videri ex Uris & z, aliis ex z Uxo D Paragogico, aliis denique ex Pronominibus Separatis Nur & ΣΠ ; cons. WE E- ni ia Mon. Hebraeo-Syr. Spicileg. IL ' . - 3. IV. ' 'A a diversimode dividi solent: ut x ratione eoni sive Accentus, in Gravia, quae non solum t num semper ad se rapiunt, sed & Nominibus iuncta
easdem sere, quas Regimen, mutationes inducunt, ut
Pp, Ip. an & II; & in Levia, ut reliqua omnia; et ratione bigabae, in Blgabica, quae Blgabam per se constituunt, ut &c. & gaba, quae Θlgabam non faciunt, ut ', I, Ω &c. 3 ratione usus, in Venalia, ut & M , quorum prius nunquam, PQ sterius raro Nominibus additur; & Nominalia, ut zJ & IJ , quae nunquam Verbis affiguntur. Sin,
scoris minorum , quoties Nominibus iunguntur, Latianorum Pronominibus Possessivis respondet; ubi vero Porticulis & Verbis adduntur, cum Latinorum Personalibus obliquorum Casuum Convenit, e. g. A, Νο-mivi
192쪽
FEcTIO VI. DE PARTICULA. 18smini astixum, significat tuus, a, um; Particula autem& t ecto accedens, te, tibi &c. Hic vero observandum est, I Hebraeos non distinguere inter Posse Uui,i Personae tertiae suus ti eius vel eorum, e. DPN notat manum suam & manum eius; a eosdem carere peculiaribus Pronominibus Reciprocis, quorum loco vel Coniugatione Hilisabet, vel certis quibus- dam Noministis uti solent: ut quando sermo est deis, Nomine zXV; de persona vero, Nomine ,& ut nonnulli volunt, interdum idque ex Aethiopismo, observantibus HILLI GERO in Summario tingua S. p. 6o. & ΗAENERO in Observat. Philolog. Crit. 3. 3. addit ΗΑcKsPANI Vs in Θειν Dissereationum 1 eolam Philolog. p. Iso. etiam Nominarg, 2b, nT &c. Interdum Pronomen Reciprocum Plane omittunt, per Elzipsin supplendum; vel eius loco Uxum ponnnt, quod alioquin, ut supra dictum, Pronomen Pofessuum vel Persionale exprimit, ut sibi, Gen. 6, a. quod ibid. v. q. illis significat. ConfPFEIFFERI Thesaurus Hermenetit. Can. LV. CELLARII de linguae L proprietatibus Canon XXII. &DoUGTAEI . Analecta S. Excurs CXXXIX. Accuratiorem autem Su orum distinctionem multis S. S. locis rectius intelligendis inservire, pluribus ostendit O. L. OENIGsΜΑNNVs in dem Trem. und Ter
his en Debopifer P. V. In constructione A a Genere, Numero & Persona non conveniunt cum voce, cui adiunguntur, sed cum obiecto sive re, de qua sermo est, e. g. Gen. I, 24. legitur: producat terra animam vivam secundum speciem ipsius; ubi V-μum non convenit cum my, cui assigitur: sic enim
dicendum erat quia Πὸ Generis est Mos. sed cum obiecto sive re, quam sermo respicit, scit. Voc. Μs Uza
193쪽
οῖο, quod cum Generis sit Remis. hinc potius dicendum est . Restat ipsa a io vel potius modus a ionis Sinorum. Illa fit mediante Puncto aliquo vel Vocati vel Sebe , quod Uxo immediate
Praemittitur hocque vocibus quam agglutinat: unde Punctum agglutinationis appellatur, e. g. in s hostis noster, ) est Pauctum agglutinationis, Cuius
spe Uxum V cum Nomine Ita coniungitur. Est autem Punctum illud pro ipsis Afris, proque Partibus
Orationis ac Nominum Numero, quibus illa adduntur, admodum dive uin: e. g. Uxum Personae secundae MasH. A aliter assigitur, ac Uxam Formis. I, utrum- 'ue autem aliter Nominibus Singularibus, aliter Dum tibus ti Pluralibus iungitur. Verbo ex parte alia plane xa, vel saltem per aliud Punctum agglutinationis adsciscunt. De a ione Sussorum cum Verbis Sech seq.C. 3. tractabimus. Hoc loco sermo est de a isne cum Nominibus. Quale Punctum agglutinationis singula A a per Omnes Personas, Numeros & Genera, iuncta Nominibus vel Singularibus vel Duatibus ac muralibus , requirant, ex Grammatica repetendum est. Uxa, Nominibus sic iunista, mutationem toni sive A centus vocum inducunt, eum vel ad se rapiendo, quoties Volunt Gravia, vel quoties Punctum agglutinationis nudum Scheva est, ut PD NI a vel tonum sal-
tem ad Punctum agglutinationis promovendo, si hoc sit Vocalis, ut . Mutato autem tono sive Ac centu, non Potest non etiam Nomen, cui Asom additur, unam atque alteram subire mutationem, ut Sestdi praeced. f. 9-II. docuimuS. S. V. Utriusque generis Pronominibus, tam Separatis
quam Uxii, lapius Ena age Generis accidit: in Quibus
194쪽
hus anomaliis non Formam vocis, sed sensum obiecti Tespici, D A N et I V s monet in Interprete Hebraeq- alae. p. 73. 74. Inter Archaismos linguae Hebri easdem resert Celeb. C. B. MIcΗΛ ELIs in Dissert. de Soloecismis Generis f. s. & 4O. Pronomina Separata, quae eiusmodi Enallagen patiuntur, olim Generis suisse
Commanu, observant ALTINGIVS in Fundament Punctat. Hebr. 93. DAN ZIVS in Litterat. p. 32 &STARcΚIVs in Luce Gram. Hebr. p. 333. quo in
specie reserendum Pronomen Nan: unde existit Varians Lectio Niri L Nan; quamvis ea a Maserethis in vi marginali raro notetur, nimis quippe frequenter, praesertim in Pentateucho, occurrens, cons. Sest L f. ILTantum de Particulis nexibilibus sive Pronominibus Fequuntur iam Particulae Insexibiles.
Particularum In flexibilium pertractatio, ut in omnibus aliis linguis, ita in specie in Hebraica, magni est momenti, cons LOEscHERYs de Causscing. Hebri L. II. c. 9. praesertim quia Hebraei pa Ciores Particulas habent: quae cum proinde variae sint significationis, in eΣplicando S. Codice Hebr. multas Obiiciunt difficultates, adeo ut eadem Partisvia quandoque viginti & plures significationes admittat, maxime vero Praefixum , cuius rei specimen videre est apud DANEIVM in Interprete Hebro 'Chald. p. 3Is.seq. & plenius apud NOLDIVM in Concordant iis Particularum, qui Praefixo septuaginta tres significationes tribuit, sed ob nimiam significatuum Particularum multiplicationem illam Philologorum censuras in xiis incurrit. Istam Particularum Hebri ambiguitatem L DE SCHER Vs l. c. p. I29. inter defectus linguae Hebr. refert. Vocantur autem Paniscia illae Separa-
195쪽
hiles sive Separatae, quae seorsim ponuntur: aliae quidem semper, ut Is ; aliae, quae I Affixa admittunt,
saltem interdum, ut 27. Singularum vero Partis Iarum Separabitium tractatio specialior non tam ad Grammaticam, quam ad Lexica spectat, maxime cum illarum haud paucae revera Nomina sint, ut monent DAN EI Vs in Litterat. p. 192. & in Interpr. p. I3 . &p. 24T. STARc RIVS l. c. p. IIO. seq. ALB. SCHVLTE N s in Institui. sing. Hebr. p. 237. seq. RHE N-TE R DI Vs in Gram. Harmon. LL. Oct. f. M. C. L. RVNcKELIVs in Quaestionibus Criti s Philalog. f. IO. LOEScΗERVs l. c. p. 42 I. atque ex instituto probatum dedit FR. THEOD. MuLLERVs inpec. Dissere. quamvis id Auctori Examinis Danaii Litteratoris Sect. I. f. I. impossibile videatur. Multye enim Particulae I ipsorum Nominum Formas habent; πι, Commode per Νomina mponi possunt, ut D ΑΝ- et I v s l. c. & uberius CHRIs T. KoE RBERUS in Lexico Particularum Hebr. ostenderunt; 3 A ainstar Nominum adsciscunt, & O hoc casu similos
cum Nominibus mutationes obeunt. Quae Particula A a admittunt, mutantur more Nominum vel Singularium , ut μὴ vel Pluralium, ut'; vel Dualium , ut'; vel more Nominum Singularium &Pluralium promiscue, ut . Sunt quoque aliae, quae in a ione & mutationibus inde pendentibus peculiares leges sequuntur, ut PN,-&c. de quibus plura tradunt Grammatici. S. VH. Particulae Insiexibiles Infeparabiles dicuntur, quae nunquam ρου ponuntur, ti Praefixa alias appellari solent, quia aliis vocibus semper praefiguntur, vocibus
196쪽
l bus Id c comprehensae. Circa Praefixa illa partim origo, partiin ratio praefixionis eorum consideranda est; Agnificatio vero eorundem ex Lexicis re petenda. Ad originem Praefixorum quod attinet, quaedam satis manifeste eX Particulis Separatis exortae
deprehenduntur, ut V ex I*, 0 ex , , ex
&c. Praefixum n nonnulli deducunt a Pronominibus Personalibus Personae tertiae, quod GVssET IV sprobare vult ex Ier. 29, 23. alii ab Nn vel Ii rere; ALB. ScΗVLTENs vero & Celeb. I. D. MI-cΗ AELis ab , , unde Arabes Articulum suum H fecerunt. Praefixum P quidam defloum putant exa I , P ex Iz, & ex uncinus, Cons. LOEScH RVs l. c. p. 424. Praefixa illa vocibus praefiguntur mediante Puncto quodam vel Vocati vel Sche e ra
quidem per ' , rarius per - , sequente Dagesis Fortis per ' , rarius per - , sequente simili
Dagesich. Praesiixum duplicis est generis, vel An cuius sive I Demonstrativum, Hebr. ni I D di, & Interrogativum. Prius praefigitur per se , sequente Da-gesis Forti. Causam illius praefixionis explicant D Amet IVs in Utterat. p. 323. STARCHIV3 l. c. p. 14O.& CHR. MuNDEN Vs in Dissere. de in Demonser tivo 3. 6. Ante litteras Gutturales Rameratas certis
quibusdam casibus per - & Dἄesct Forte impliciatum praeponi solet; & sic quoque ante ri habens
m . Contra vero in Interrogativum regulariter praefigitur per o ; interdum tamen ut Π Articulus, semper
sin Cons de illo'se l. I. I. 18. Sequiori aevo in linguam Hebr. introductum putat RusCHATus in Gram. Hebr. p. s6. Pr Poeties vero habet GussET ivs in commentar. ling. Hebr. P. sis. Diuitiam by Corale
197쪽
ι9o SEcTIO UI. DE PARTICULA. per quidem ante Gutturales, rarius vero ante litteras fchevatas. Hinc accidit, ut duo illa I aliquando confundantur: quo in specie pertinet Eccles 3, ar. cons I. H. MAII Gram. Hebr. p. 34. & L m. N v ε Differt. de characteribus interrogationum linguae Hur.
Caeterum observandum est, Arneulam n nunquam praefigi Nominibus Propriis, neque Nominibus per Regimen & cum Afris constructis : cuius causam Bux TORFFIVS in Thesauro Gram. p. 383 seq. ex KIMcHIO adducit. Excipiuntur tamen ex propriis Nomina locorum ti Patron mica atque Genti. tia, nec non ubi I Pronominis Relativi vicem gerit, I alia quaedam specialia, a B VXTORFFI l. c.
recensita, ubi singularis quaedam emphasis & restrictio subesse creditur. Denique Praefixa regulariter per , accedunt, & certis quibusdam casibus per ' ; i autem ante litteras labiales & scis tas, excepto
Articulum ri ponuntur, toties ea Articulum plane excludunt in eiusque punctationem succedunt. Plura dabunt Grammatici, & qui de Praefixis ex instituto tradiderunt, Io H. DRVsIVs I 1 Ac. En ER Tvs de litteris minche vechaleb, RENNEc HERI Vs' in Explicatione litterarum fervilium lingvae Hebri ΗE N R. VRANI Vs de usu s o iis litter Hum servilium, A. H. FRANCRI Us & N I c KLEIN sc HMT DI Vs in Diss. de Praefixis, &α
θὶ Non vero ', ut quidam volunt ad Num. II, 3o.
198쪽
200쪽
f. I. irca Verbum, tertiam Orationis Partem, eius i) diversas species, et flexionem, 3 Temporum ac Coniugationem signia scationem, & 4 mutationes spectabimus. Est autem Verbum in genere vel Perfectum vel Imperfectum. Perfectum dicitur, definiente ALTINGIO in Fundam. min. Hur. 3. IIo. quod constat litteris radicalibus numero tribus, loco semper praesentibus, conditione mobilibus. Secus se habet Imperfectum, de quo Cap. seq. Haec Verbi distinctio in Perfectum & Imperfectum non placet HILLE R O in Institui. ling. S. p. i7O. qui illud dividit in is hum stabilibus, I in Verbum instabilibus litteris constans. An vero omnes Verborum Radices sint trilitterae, disquirit ΡFEIFFERVs in Introiuin. in Orient. P. 9I. seq. NumeruS ternarius omnino pro perfecto