장음표시 사용
211쪽
αo4 3 EcTIO VII. DE VERBO euntem notat, ut 'pid visitavit. Hoc quadruplicis est generis; i) Actionis Intransitivae, quae non ad obiectum aliquod, sed ad ipsum Subiectum resertur, ut am
bulavit ; et) Passisnis, ut odia dissolutus es; 3 uuat ratis, ut re in Dit, & vi Status, ut me
fuit, vulgo regnavit. Cons Arcanum nostrum Form.
m. Hebr. Sect. I. f. T. II. V his nonnullis, maΣime Coniugationis Pisti, quibus significationes contrariae inesse videntur, vulgo Antiphrasin tribuunt; qua tamen commode carere possumus, si observentur, quae in Ameano modo dicto l. c. f. 8. adduximus. Totius rei ca do in eo vertitur, ut singulis Radicibus, quae significationes contrarias habere videntur, notio quaedam generalis tribuatur, unde significationes speciales derivari queant. Significationes illas generales detegere primus studuit SA M. Bois LIVs, easque Formales diXit; quem deinde alii secuti sunt, maxime vero CHR. ST cnius in Clave tinguae S. V. T. u Conser, quae
hanc in rem scripta laudavimus in Arcano Form. Hebri Sect. I. f. I. iisque adde FRID. SCHERE REII Animadversiones magog. circa Philolaiam L II. c. II. RHEms E R D I I Diisert. de ratione observandi genuinam voc
Praelectiones Academ. in Formulam Concord. c. q. f. 6. &Vindicias S. S. p. a 3. seq. I. I. BREI TINGERI MFoti mos linguae S. p. 23. seq. Celeb. I. D. M IcΗAELIS Grammaticam Hebri p. IO2. seq. Ven. Ι. C. KLEM MI ICritieam S. Can. II. Doctiis BENIAM. GRODDE-c K I I Dissert. de originum Hebr. fonte utilitate 3. 26.
seq. &c. cons. & supra Sin. I. f. 9. Hic vero sedulo
xὶ Exstat illa in eius operibas Philolog. p. 6 . seq.
212쪽
S sic Tro VII. D E VER B'm dios cavendum est, ne I significatio illa generalis nimis re-, mota & laxa adeo constituatur, ut omnibus sere: GNbis applicari queat; πι ne Radices, litteris saltem
similes, sed significatione toto coelo diversae, e. g. N, NI , N P, ad eandem significationem generalem reserri posse putentur. III. Circa significatio-,sem Coniugationis Hiphu non convenit inter Grammaticos. Vulgo HUMI actum, qui eransitivus non est, facere transitivum, eum vero, qui talis iam existit, u terius transitivum facere, tradunt. Quia vero hic staqsus in phrasibus illis, quibus Deus hominem in rara dicitur, multis durior videtur, alii Coniugationi HUMI significationem nude permissivam tribuere malunt; consiPFEIFFERI Introductin Orient. p. 99. Iudice DAN-gi O, HUMI rem quocunque modo prρmovere notat, quod&Lo Esc HERO l. c. p. 286. placet. IV. Coniugationem Hirepabri inter alia vulgo quoque significationem Amulandi habere asserunt. Gempla vero, eo Peserrisolita, commode reciproce myoni possunt, quae consueta est huius Coniugationis significatio, e. g. Ibrim
vulgo aegrotum se fimulavit; sed quidni se ipseriis, aeris
tum serit' cons. LOEscHERVS p. 39O. RVSCH τ vs in Gram. Hebr. p. I42. seq. GLΑssIVs in Philo, Iogia S. p. m. 824. seq. H. S. R E I M A R V s de Disserentiis vocum Hebr. Dissert. I. p. 39. SENNER Tvs in Dissde Coniugationum Hebr. Agnificatione, & SAM. ΚΟ.E N i s in Dissertati de Fensu S. S. litterati, prophetico caemastico,'de Agnificatione atque usu Coniugationis Hisb-pabel. Quo vero iundamento Doctiis. C. G. H A s a tin Gram Hebr. p. I9. huic Coniugationi etiam significa tionem reciprocam abiudicet, equidem plane non per spicimus.
Denique & Verbi mutationes memorandae sunt, ea que tam esentiales, quam accidentales. Mutationes Verbi essem
213쪽
aos S sic TIO VIL DE V E R B O. essentiales eas dicimus, quae in ipsa formatione n ded Gone Verbi, sive quoad Litteras, sive quoad Puncta, sese exserunt: e. g. quoad Praeformantes I 3t 2, quoties alia Praeformans insuper illis praefigitur; quoad Meriem primae ac secundae litterae radicatis sive Punctum sic diactum terminale ; quoad Punctum Praeformantium; qu ad tonum sive Aecentum, accedentibus scit. Ammantia, his Ae gabis, M. longe autem copiosius in Verbis I perfectis, ubi litterae quoque radicales varias mutationes subeunt, ut Cap. seq. pluribus dicetur. Mutationes Verbi accidentales illae sunt, quae ab alia causa externa, Verbo accedente, eveniunt, ut ab A is, a Vau sic dicto Coarversvo M. de quibus plura tradet Caput seq. IV
VERBO IMΡERFECTO. . f. XILEx iis, quae supra f. i. adducta sunt, sicile liquot,
quid sit Verbum Imperfectum. Verbum Perfectumi tres habet litteras radicates: quod si itaque Verbum aliquod pluribus absolvitur eiusmodi litteris radicalibus. illud est Imperfectum, idque murilitterum. a) Verbum Perfectum tres illas litteras radicales per omnia retinet: quod si vero una atque altera deficit, Verbum erit Imperfectum, & quidem Defectivum. 3 Verbi Perfecti litterae radicales singulae sunt mobiles: si vero una vel altera qui fiat, Verbum similiter Imperfectum est, idque Qui sens. Tres itaque dantur Verborum Imperfectorum species, quas singulas Ordine perlustrabimus. Primam speciem constituunt Plurilittera, fere iuxta Coniurationes Detessatas inflectenda : quippe quae Coniugationes & ipsae quatuor habent litteras radicales, media radi-
214쪽
radicali per Dagesch Forte geminata, ut IzB tantundem valet ac . Constant autem Verba murici tera vel ex diversis plane litteris radicatibus, adeoque proprie ex duabus Radicibus composita sunt, ut ex duabus Radicibus S non mis et D & D separavit, solis litteris similibus sic non repetitis; vel una atque altera littera radicalis geminatur: ut vel tertia, e. g. in ab , vel secunda & tertia, e. g. in I ncia vid , vel prima & secunis, e. g. in ΠΤ ΞP a n vel sola prima, e. g. in Imri a Dri, vel prima & te tia, e. g. in a , P ; cuius generis tamen Verba ALB. ScΗvLTENs in restitui. ling. Hebr. p. 3is. seq. non ad Imperfecta, sed ad Perfecta refert. Significationem eiusmodi Verborum quod concernit, plurimi Philologi eam esse intense m affrmant, ut Boc HARTV s
geminatio litterarum duplicat sensum. Conveniunt sic haec Verba cum Verborum Perfectorum Coniugatio nibus Dagessatis. Sunt tamen, qui Plurilittera, primam I secundam radicalem geminantia, significationem quidem intensivam; geminantia vero radicalem secundam& tertiam, significationem habere deminutivam, putant, ut WAsΜVTHus in Hebraismo resu. p. 83. ΗOTTINGERVs in Erotemat. ling. S. p. 74. P A GNINVs in Insistit. ling. Hebri L. II. c. 8. HILLE- Rus in Insilui. Iing. S. p. 218. RV sc ΗΛ TVS in Gram. Hur. p. 34. &c. provocantes ad AB EN-Es-RAM; qui id passim inculcat. Sed vid. Arcanum nostrum Form. Nom. Hebri Sect. III. c. 3. f. 9. & cf. Ρ F E I F-FERI Introduci. in Orient. p. IOI. seq. Omnia Verba H rilittera vitia esse scriptorum sacrorum, temere prΟ- nunciat SPINO ΣΛ in Gram Hebr. p. IOI. μ in
215쪽
f. XIII. Secundam Verborum Imperfectorum speciem constituunt Defectiva, in quibus subinde una atque altera littera rascalis descite suntque ea vel Defectiva primaraineali 2, ut et aa , vel secunda radicati, tertiae simili, ut PIO , vel tertia radicali & n, ut Defectivorum prima radicati a anomalia in eo consistit, quod a illud, quoties possidet. in Ionitivo& Imperativo MI per Ap resin abiiciatur, ut m pro
vel secundae radicati per Dagesch Forte inseratur, ut in Futuro MI, in Praeterito ac Participio Niathri, in Confugationibas mphis ti mphri totis, e. g. pro &c. idque per merum scribendi compendium : quod idem de Defectibis tertia radicati a& n dicendum, ubi a & n Asformantibus Θί hicis,a a & n inchoatis, per simile Da sch Forte inseritur. Nun enim sche tum primo quidem in sequentem Consonam mutatur: id quod etiam in aliis linguis
fieri solet, e. g. in Graeca συλεγου dicitur pro συν- λεγω, in Latina irritus pro inritus &c. deinde vero per Dagesib Forte sequenti Consonanti inscribitur. Vnde Grammatici nonnulli, ut HILLIGE Rus in Summario ling. S. p. 94. 93. ΡFEIFFERVs in Μ thodo Hebr. p. rio. seq. ti Introdum ρn Orient. p. IOO.&c. Defectivis tertia raricati a & n commode supersederi posse iudicant. Idem de Defectivis prima radi- eali Dd 9 Lameae assirmandum est, quae plurimi Gram malicorum ut peculiarem quandain Defestivortim classem pertractant: qualia sunt n ' , ΣΞ' , Irar , n P, rip
unt . Sed illa Deiectivorum classe opus non est, si exempla, Dagesis Forti in secunda radieali affecta, a Θnoumis, quarum prima radicalis a sit, deriventur, ut
216쪽
firmatur 1 auctoritate praestantissimorum Grammaticorum, idem sentienti uin; a aliis similibus thematum eXemplis, quae eiusdem quidem signiscationis, sed diversae sunt Formae s 3 natura litterae Bae, quae, u pote una ex uuissentibus, mollior est ac tenerior, quam ut iauisse. possidens, in Consonam sequentem mutari eique per Dagesu Forte inseri queat; 4 Nominibus nonnullis, ab eiusmodi Uerbis derivatis, quae revera Nun habent, ut i zza tic. Quae
sint anomaliae Verborum Defectevorem secunda radicali,eX Grammatica discitur. Praecipua illarum est mediae radicalis, tertiae similis, exclusio: quia continua eiusdem litterae in eadem Syllaba repetitio euphoniae repugnati
cuiescentia denique, tertia Verborum Imperfectorum species, vel prima, vel secunda, vel tertia littera radicati quiescunt. Iulescentia prima radicati sunt, in quibus prima littera N vel ' quiescit. Vuiescentium prima radicaci N anomalia in eo consistit, quod N, post Praeformante, i uuiescente assicienda, saepius quiescat: ut in Futuro Lal, ubi N in Cholem quiescitti terminale Punctum est vel - , e. g. λ rarius in Praeterito Niphat, in Participio, Infinitivo Sc Futuro Hiphil. Interdum quoque N plane excluditur. Non tamen omnia verba, quibus prima radicam Nest, hanc anomaliam admittunt, sed tantum sequentia: IzN , , 2IN , InN, , 'zN, n2N & ineque tamen semper & ubique: unde Grammaticorum nonnulli, ut Bux TORE FI Vs in ri auro Gram P. III. ΡFEIFFERVS in Methodo Hebr. p. II3. Min Introduct. in Orient. p. I . aliique, Verba ista peculiarem Uuiescentium ciassem constituere negant. Iulescentia prima littera radicati Iod anomaliam pa-o tiuntur,
217쪽
' tiuntur, quoties Bae in Coniugationibus Non - Da-
gessatis, ubi assicienda erat, alibi in aut
quiescit; alibi cum inu, quiescente in cisiens& Schure , permutatur ; alibi plane perit: idque vel per Apiaeresin, ut in Inmitivo & Imperativo MI aliquot Verborum; vel implicite quiescendo in aut
), ut in Futuro Di quorundam Verborum: quae singula ex Grammatica repetenda sunt. Sunt, qui Hebraeis , ad Arabum eXemplum, etiam Verba Guiescentia prima radicati Vau tribuunt, ut Sc HVLTENs in Insit.
selectiorum Muibrim P. I. f. I6. seq. eo quod mutam in Nominibus quibusdam Derivatis, quam in Coniugationibus Niphat, HUMI, Hophal & Hithpa-heI compareat: quae sententia tolerabilior est, quam
quod G. PRAETORI Us in Gram. Hebri p. I94. &TH. BLEBE L. Ius in Gram. Hebr. p. I9O. Verba Iulescentia prima radicaci ponunt eoque reserunt
i , unde sit e. g. EM. A N; quod tamen potius est a I, .
F. XV. Iulescentia secunda sive media radicati sunt Verba, quae mediam litteram Vati habent vel Dd; neque tamen omnia: siquidem etiam quaedam quoad mediam radicalem persecte se habent, ut , v a , IN PLO. Circa Uuiescentia illa media radicati non consentiunt Grammatici. ΡIsTORIO enim in Enchiridio inguae S. p. 338. seq. potius sunt Iulescentia media N, cuius sententiam etiam probat C. Κ ii M M E T v s in Schola Hebr. p. ITI. idque Ob sequentes potissmum causas: 1 in omnibus Verbis Praeteritum MI Radicem continet; atqui Verba illa Guiescentia in Praeterito in
218쪽
terminantur, in quo quidem N, non vero inu aut Iod quiescere potest : ergo media radicatis N sit oportet. a) Dantur revera exempla, quae N illud habent e pressum, ut &c. 3 Multa exstant Verba, quorum media radicat Vav est aut Bri& tamen persecte se habent, ut modo dictum. quidni autem illa quoque sic quiescerent 8 4 Etiam Chaldaei
atque Syri in eiusmodi Verbis Guiescentibus N habent quiescens. Multa tamen in contrarium excipit ΗILLE R v s in Institui. cing S. p. 173. seq. qui Verba illa potius dicit Diminuta sive Defectiva fecunda radicali Dd, huiusque sententiae suae sequentia adducit argumenta: 1 Verba illa non possunt habere mediam radicalem inuo quia inu rassicale ante & post Litteras Gutturales locum non habet; et media radicatis Dd diserte sese prodit in Coniugationibus Dagessatis, ut
z'ip; 3 Nomina Derivata idem pd originarium praese serunt, ut I S a Tnς, Σ τ a C ut &c. 4 Pa ticipia quoque Chaldaica Iod habent, ut &c. Iuxta HILLERI itaque sententiam zy dicitur proz φῖ, ad Formam Cons. I. G. ABICHTI Methodus Hebr. p. HO. Caeterum anomaliae illorum Verborum uiescentium in Coniugationibus tam Non-Detessatis quam Dorissatis variant, idque ratione Litterarum aeque ac Punctorum; quas vero hoc loco specialius explicare supersedemus. Pleraeque illarum ex principiis generalibus, sectione IV. de mutatione Puncto. rum generali expositis, deduci possunt. Singularis quaedam anomalia est, quod Praeformans ri in Himis
subinde plane abiicitur, ut in Pa pro I pi , in P
pro r; ψΠ &c. Id tamen Grammatici quidam negant, quibus eiusmodi exempla potius sunt Praeterita nivationis Kal, peculiaremque Giescentium media ra-o a dicaci
219쪽
uia S E c I I o VII. DE VERBO.dieati Bd constituunt classem, ut apud Arabes. Sentiunt ita MI cII. N EANDER in Erotemat. linguae Hebr. p. IO3. Sc HVLTENS in Institui. Iing. Hebr. p. 338. & 36 . Cl. M E I N E R V S in Gram. Hebr. p. 168. Doctiss. ΗΛs E in Gram. Hebr. s. IO3. BLEBE-LIVs l. c. p. 2IO. I ΙΟΗ AVENARI Us in Gram. Hebr. L. I. qui integrum talium Verborum catalogum exhibet. Praeterea idem Sc HVLTENS l. c. p. 337.
q. etiam Verba uuiescentia media radicis N additi'. XVI. Iulescentia tertia radicaci duplicis generis sunt:
Luiessentia tertia N I tertia I. Illorum N quiescit vel imphoite vel explicite, idque vel in medio ante A formantes bigabicas , vel in meo unde pro - terminali assumitur. Reliqua Grammaticis relinquimus. Anomalia Iulescentium tertia radicaci I, de quibus exstat peculiaris L. C. BL ossII Dissertatio, itiadem sese exserit vel ubi I finale est, vel ubi AD mantes accedunt. In fine I pro Temporum discrimine in diversis Vocalibus quiescit, ceu ex Grammatica constat. In Infinitivis autem py vel plane perit, vel in P mutatur; in Participio Pabul denique in Dd transit. In medio ante A formantes S galeas
Praeter. pariter in Dd mutatur; ante A formantes Idabas autem omnino eXcluditur, excepta - sola
Persona III. Iini foem ubi idem abit in P, iplum
quoque Generis Remis. indicem, cons. Sest U. l. io. e. g. In λ; non vero excluso p radisisti: sic enim Farmininum cum Masculino coincideret. Causa illius exclusionis & permutationis litterae I non alia est, quam quia ea in medio quiescere nequit. Casus autem speciales ti exceptiones dabunt Grammatici. A L B. S c V L T E N s l. c. p. 337. seq. I in Clave Diauctorum p. zz9. & a42. pro hypothesi sua n radiciae'. quie-
220쪽
quiescere, adeoque, post RA VIVM in Delineat. Orthogr. Analom Hebr. p. 63. I 66. Verba dari uuie- sientia tertia n, negat, quae illi potius sunt uissentia tertia radicati Vati & Dd, qualia I Arabes habent: ita ut inu& Iod saltem euphoniae causa in I tranSeat. f. XVII. Tribus his Verborum Imperfectorum speciebus, hactenus recensitis, quae simpliciter Imperfecta vocare licet, addi possunt quaedam Uerba dupliciter Imperfecta, quae geminam habent anomaliam, quotieS e. D& prima ti tertia radicalis Defectiva est vel uuiescens; quoties item & secunda Uuiescens & tertia Dejectiva est, D vice versa: qualia Verba utramque anomaliam sequuntur; vel quoties L prima I secunda, vel secun-
a re tertia radicatis Defectiva est: qualia Uerba alterutram anomaliam promiscue admittunt; vel denique quoties & secunda & rertia radicatis est Uuis. Icense quo casu posterior saltem anomalia locum habet. Tripliciter vero Bnperfecta, qualia in lingua Ara-hica occurrunt, in lingua Hebraica deficiunt, neque e. g. N a eo trahi potest, ut recte monet ΗILI. I G E R V s in Summario ling. S. p. 78. Memoranda hic quoque sunt Verba sic dicta Mixta, i. e. in qui bus diversa Genera, Tempora, Coniugationes & Ea ces, maXime Imperfectae, iniscentur, e. g. Izrῆ Gen. 3O, 38. mixtum est ex uasulino & Foeminino I Sasu. 23, 34. miXtum est ex Praeterito & Futuros
ex Radicibus UI' I S, &c. ScΗVLTENs in Institui. ling. Hebr. p. 398. eiusmodi Formas mixtas
sngulari linguae genio & gravitati styli tribuit. Ut distinctius cum aliis Grammaticis loquamur, Verba illa Mixta ut plurimum etiam sensum mixtum ac compos O 3 tum