장음표시 사용
361쪽
que etiam, quum silli agatorii In nomina honore, quo solent, e XCiperentur , tu Iuoque inter excipientes eras, et ex ore principis illo senatorius assensus audiebatur ; quodque apud principem perhibere testi-
monium merentibus gaudebamus, perhibebatur a principe. Faciebas ergo , quum diceres , OPTIMOs : neC ipsorum modo vita a te, Sed iudicium senatus comprobabatur, ornarique se, non illos magis quos laudabas,
LXXII. Nam quod precatus es, ut illa ipsa ordinatio comitiorum bene ac
cohaerere. G. - Quum tishmgalorum , etc. I. A. Ern. unice probat φ-nxifagatores nomina excirrou. Gierigiana habet crem suffraga scires uulidiatorum nomina excirrent. Idem daturus erat noster Emiesulis.
a Sic, inquit, e Lipsit coniectura eum Schwartio, quem et Gieri gius
arquiitus est, edere non dubitavi. .esnerus, nul Iam varietatis mentionem faciens, ediderat: ut a rascuorum, etc. Verum , ut Gieri gius notavit, non suffragatorum notitiua plausu excipiebantur, sed candidato. rum. Sti ragatores autem sunt sena
tores, qui candidatos illos Prinei pitommendaverat . a Quid si, diuibus transpositis vocibus , relingamus: a quum nomina Mil. candidatorum
si ii agatorum lionove, quo solent, exciperentiir. η .suffragatorum honor,
id est, honor a suis agatoribus habitus, neminem, opinor, offendet: hoe enim , ut multa alia id genus, uir queversum diei potuit. S. Quum
Bene Seli Warziussus agatores et exci-Perem eorrexit; sed quod eismii latoriam inseruit ante nomina , non
proh Nam intelligi potest, de candidatorum nominibus sermonem esM.
ex contextu, et vero vel mufragatorum vertM. E.
7. limos. In serialia candidati prodrieli dicebantur lv,mi vel optimi
viri. L. - Ornarique se. Se est ablativus casus pendens a magis. Senatus laetabatur, candidatos, quos laudabat Traianus . non mogis se, et quam se, ornari: hoe est, xe aeque atque
illos, illis laudibus, illa iudieii sui
Comproba litaue ornari. Itaque nihil ex recepta lectione iam mitto , nec mutavit ArnlZenius. Cl. Sclxwartius malit, τά o uiri se, non illos m is, quos iamiabus, uelatatur. G. - Εdilurus erat Ernestius tum Gierigio ruari qui se, non illas navissis, etc., inque locum notae Gesneri sustecturias hanc: a Eliam ordo et constriictio orationis flagitare idebatur, tit ita cum Seliwaraio poneretur pro vulg. quod Ges Nerus ediderat: -narique se, etc., qui paullo contortius statuebat se esse ablati um casum dentem a magis, hoe sensu et senatus laetabatur candidatos, quos laudabat 'raianus, non magis se, vel quam se, ornari. a S. LXXH. l. Quod precinus es. Preca. tionis eiusmodi formulam s. sotiennem comiti in Precatiori , ut ibi vo-
362쪽
C. PLINII SKCvNDI PUBLICAE, TIBI; nonnes talo est, ut nos hunc ordinem Votorrim Convertere dcbcamus 2 doos deniquo obso-Crare, ut Omnia, quae facis, quaeque facies, prospere Cedant TIBI, REIPvnLICAE, Nonis 2 vel, si brevius sita Optandum, ut v Νi Tini 2 in quo et res publica et nos Sumus. Fuit tempus, ac nimium diu fuit, quo alia ad versa, alia secunda, principi et nobis; nunc Communia tibi nobiscum tam laeta quam tristia; nee magis, Sine te nos essct felices, quam tu sine nobis potes. An, si posses, in sine votorum adiecisses, T ITA PRECIBUS
TUIS DII ANNUERENT, SI IUDICIUM NOSTRUM MERERI PERSE-vERA G2 Adeo nihil tibi amore ci, tum antiquius, ut ante a nobis, deinde a diis, atque ita ab illis amari. velis, Si a nobis umeris. Et sane Ρviorum principum exitus docuit, ne a diis quidem amari, nisi quos homines ament: arduum erat, has precationes tuas Iail -
1 dibus adaequare; adaequavimus tamen. Qui amoris ardor, qui stimuli, quae saces illas nobis acclamationes Subiecerunti non nostri, Caesar, ingenii, sed
tuae irtutis tuorumque merito iram voces fuerunt:
quas nulla unquam uitulatio invenit, nullus Cuius -ε si iam terror expressit. Quem sic timuimus, ut haec fingeremus 3 quem sic ama, imus, ut haec Ricromti P Nosti necessitatem servitutis: quando simile aliquid
, audisti, et quando dixisti Τ Multa quidem excogitat
eatur, habemus in principio orationis
pro Murena. G. - Omliruuio comittomun est creatio magistratiiunx, et omnis celebratio comitiorum. Ita illam leuim,re Caesarum dictam ostenclit l. A. Ernesti ad Suet. Vesp. XXul. E. - , M hri ius sit ea lian- etiam , in inre Iibi, etc. Haerere violeo in una: equod non aptum formulae preeariai; sed si ilaec oratio narran
tis est, inii l cum iure tenet. E. 3. Ita afi litis amari Melis. Besertur ad diis; det,ebat ille esse his. Sed et de pro inio illud Pronomen interdum
4. Existis. Qiii, Claudii, Neronis, Galliae . Vitellii, Domitiani. L. G. V e linees eremtir. Ex illis ile pradiceremus t ut responderet magis etiastas e emtis e contrario. E. 7 mlla quidem excogitat mettia.
μιι με ει Itim , in pili Plutarchus in
363쪽
metus , sed quae appareat quaesita ab invitis; aliud solicitudinis, aliud securitatis ingenium est; altu tri
stium inventio, alia gaudentium; neutrum simulatim nes expresserint. Habent sua verba miseri, sua Verba felices: utque maxime eadem ab utrisque dicantur, aliwr dicuntur. LXXIII. Testis ipse es, quae in omnium Ore laetitia. Non amictus cui Fam, non habitus, quem modo extulerat: inde resultantia vocibus tecta , nihilque tantis clamoribus satis clausum. Quis tunc non e ve- a
stigio suo exsiluit 2 quis exsiluisse sensit3 Multa seci-
vita Demetrii, horiori s istis epiadere uitur sic et u o; τὰ γαρ αυτα
ximo eodem assi inrisque, ele. Licet eadem verba dicantur a selicibus, quae a miseris; lamen aliter, alio Vultu, sono, spiritu, dicuntur. Lipsiteoniectura firmata a Schwarxio. Al. inque iam maxime ab utrisq- dicari r, omissis reliquis : quae si plane testimonio veteris libri eareant sed habet tamen Cuspinianus , legere sorte ita praestiterit . ut quiam maxime eadem assi virisque dicantur. Sic in praeeedenti membro in mis elevanda pronuntiando fuerit vox stia, id est, propria, diuersa ab aliis. G. LXXIII. 3. Non amicitis. Brachiis prae gaudio laetatis toga desiuit. G. - Aliter Schwarxius, qui docet ,
Romanos ad asseetus suos ostendenis a togas iactare solitos esse, diverissoque earum iactandarum modo
diversos allectus indieasse. Magi tamen mine illa Gesneri exidieatio plaeet. Nam haud dubie maior aD sectus est eius, cui exsultanti loga defluit, quam eius , qui hoe agit, ut
toga iactanda ellectum suum ostendat et commendet. Caeterum Libitio. non necesse est, ut ab amistra subliliter distinguatur. Inest universa notio eius modi, quo quis togam vel ambclum gestat, continet, tractat. E. -- Restilliantia Moes a ieeta. Hypallage , pro restillantes tectis Doce .
elamore restitiant. Proprie et ordinale avune aliis Nostri XI, s. s. 2ιr Apibus inimiea erui et echo restitiame
tos una clamantes: et ad j Acluarios, et Laliel avios, quibus ius veniendi in senatum. L. 2. Quis se Mup Nimis lenitia haee I. A. Ernestio videntur: mihi non item ..... Qina exsiluisse sensit 'Mil. ser quod si desideres, inserendum est, non post exsititisse, sed ante. Sed abesse potest. S. - Quis tunc non se ruit. Haec mihi nimis tenuia videntur: nec apta magnis. centiae orationis praeredentis. Nee vero placent istar iramqtie a-quiris in ore, quianziam in animo ρο- doris. E.
364쪽
C. PLINII SECUNDImus sponte, plura instinctu quodam et imperio; nam gaudio quoque cogendi vis inest. Νum ergo modum Oi tua saltem modestia impositit 7 nam quanto magis
a te voprimebatur, Oxarsimus, non Contumacia, Caesar : scd ut in tua potestate est, an gaudeamus; ita 4 in quantum, nec in nostra. Comprobasti et ipse μ- clamationum nostrarum fidem lacu mariam tuarum vovitate: vidimus hirmos contos oculos tuos, demis- Suni lue gaudio vultum, tantumque sanguinis in ore,
, quantum in animo pudoris. Atque hoc magis incensi
Sum US, ut Pi CCaremta P, nc quando tibi non cadem Caus Sa lucr Vmni iam, Ut Irio nunquam si Ont in t iam
abstergeres. Iloe ipsum templum , has sedes nobis
- Dii crio. Imperiosa qMadam vi gaudii. Nempo si orare significat hic lene quiddam et blandum; inutriritu,
ei cui resi cli non pol xl. II ine stati tricos emti Mim tribuit gaudio. Itaque non est opus , liti aliquando putabam. Iogere in Utu : ut i rem et instinctus ropularitur Tae. An n. XIV, s. G. 4. Demismmqur Mulliam. HR L lux modesti rami, qui garidium suum demisin vult a relare student, ne ideant ite verte lauditius su Is delectari.
miliaris. Displicent I. A. Ernosti , quo ii ire limve de eatissa , ilia iam ipse non dixerit, ignoro. S. P mutem tuam Hste reos. Nun eptam perfricares frontem, pud rem
Poneres. Dixit de lacomis, dixit de
pudore: inseri de uir M'. Senientia igitur salis commoda. Vnde vertitam buci geres. quod por duo saecula hielegitur in MKN. autem ricin t tr Paret. pedem intulerit, non dixerim. G. - llaec e u vulgata lin i lectio, quae unde prosecta fuerit, diei ii ou mi est, quum verbum a tergeres nee in manuscriptis nee editis libris heleribus compareat. Gest emis foutem n lergere Censebal dictum p scicare fontem, pudorem ponere. Sed benem iiiiii Giorigius, hoe semper malo sensu dici de homine omnis pudoris experte, nul certe, etiamsi in bonam
partem ιlica iur, in plum esse optare, ut Traianus per Dmnem vitam os tali pudore fialsusurn gereret. Itaque de suci inseruit conIraheres . ut optet
Plinius, Mi Tralatii gaudium nulla
inlluatn ea lamit ile interrumpatur. Senientia Non absurda , sed universalior, quam ut huic loco apta esse possit, in quo altituam sententiarum eo ne innitalem ex L rν--m et m-doris mentione desidero, h. c. ulpinnunquiam forium Duun Hira sensu de
millias memittere9 , Mil. quam gaudii
sensu. Nam Prior seni lia, ne quando. . . Caussa lacrymartim , rest viridet
illis r Midinura sceulcs Dciatis itios ἔliace aulem posterior illis: demistramque e trudio iuditim. Sic omnia concinnius caderent. II.
365쪽
quasi responsuraS interrogemus, viderintne unquam principis lacryinas; ut Senatus Saepe viderunt: Onerasti suturos principes; sed et posteros nostroS: nam et hi a principibus suis exigent, ut eadem audire mereantur : et illi, quod non audiant, indignabuntur.
LXXIV. Nihil magis possum proprie dicere, quam
quod dictum est a cuncto senatu: O TE FEL IcEMl quod quum diceremus, non opes tuus, Sed animum mira
bamur : est enim demum vera felicitas , felicitato dignum videri. Sed quum multa illo die dicta sunt sa- apienter et graviter, tum vel imprimis hoc, CREDE NOBIs,cREDE Tini. Magna hoc fiducia nostri, maiore tamen tui diximus: alius enim fortasse alium, ipsum se nemo doce perit: introspiciat modo vitam , Seque, quid mereatur , interroget. Proinde dabat vocibus nostris fi- a
dem apud optimum principem , quod apud malos
detrahebat: quamvis enim faceremus, quae amant ssolent, illi tamen, non amari se, credebant sibi. Su-
6. Viderin se tammiam mitieinis lare Mnas , etc. Bona L A. Ernesiit adnotatio ad hune locum. Similiter de mullis aliis locis stat liendum, ne Plinium, ut saepius lit, temere minprehendas. S. - Vi larintne umimiam Prine is MerramuZ Viderat itane curia lacrymas Augusti, quum pater patriae appellabatur, Sueton. Aug. LVIII; sed talia non ad verilalem historicam nimia severe exigenda sunt E. - On rasti. Vid. ad XXlU , 4. G.
- Posteros. Non omnino Posteros, sed aemulores le orum stilinum .
Vid. I eri n. Anim. II istor. p. 254. s. ubi de hoe ipso Plinii loco agit. S. LXXIV. l. Diceremtis. Bene habet.
nec opus cum I. A. Ernestio corrigeredi Ebammis. s. Θωι iam diceremus, etc. Dehel esse dicebiamus. Caetera elegantissima : non ores ruris, scilsmmtim mirabamur, pro non dicebamus Propter opes luas, etc. E.-Animum mira mu . Felicitate dignum .selicitatis rapacem: hi te releruntur proxima, est enim . . . Mideri. G.
A. Da l. . . sidem. id est, faciebat
- Credetant situ. Ita sibi suae indignitatis conscii erant, ut intellige. rent, se, quam is DOLis amorem nostrum iis onerentibus , tamen non amari. Sie consι ientia fidem iurei Mancinis vini eos detratu g. E.
366쪽
C. PONII SECUNDI per haec precati fiamris, ut sic TE AMARENT DII, QUEMADMODUM TU NOs. Quis hoc aut de se, aut principidiceret mediocritor amanti 2 pro nobis ipsis quidem
haec filii summa votorum, ut NOS SIC AMARENT DII, QUO-ΜΟDo 6: estne verum, PIod inter ista clamavimus,
o nos PELi Est Quid enim felicius nobis, quibus non iam illud optandum est, ut nos diligat princeps, sedo illi quemadmodum princeps7 Civitas religionibus dedita, semperque deorum indulgentiam pietate merita, nihil felicitati suae putat adstrui posse, nisi ut dii
LXXV. Sed quid singula consector et colligo 2
quasi vero aut oratione complecti, aut memoria Consequi possim, quae vos, P. C., ne qua interciperet oblivio, et in publica acta mittenda, et incidenda in
et aere Censuistis. Ante, orationes principum tantum
. Quis hoc. . . amanti Z Iloe meminhrum non loco positum tenebrarum aliquia1 orationi offudisse putor re. ponendum post alteram s mulam, Λω sis amarem Dii, quomodo tu, Mil. nos amas. Nam sic demum recte insertur, Quis hoc posterius de se, aut utriarnsiue hoc yrinemi diaeret medioeriter amanti Dieas, quidni Z Halinat sibi, si mediocriter amat: sciat ad se non pertinere vola nostra. At periculosum est ita agere eum principe . ut cum mustela in sarina lal iniemis ille apud Phaedrum IV , 4 , retorridus , Sic valeas, ut DFina es,
inurae iaces. G. - Estne Merium. Nonne est verum p
Vid ad LVI, 2. G. 5. Reluinnitas dedi . Dieitur h. l. in partem meliorem , quod alias sere in deteriorem dicitur , ut apud Cicer. Pro Dorno. XLIX, homo redigiciatibus. .dirua. E. - Dis Caesarem imiremur. Haec et similiter absurda quomodo idem Plinius, qui epistolas acripsit, in Panegyrico dicere potuerit, ego vix intelligo. Bona verba quaeso. Μiserabiles deos Gierious dieit, quinhus hominum exempla proponenda. Reete; sed alios non norat pietas Romanorum, quibus hie liber serimus. LXXV. . obliuio: hie fructus annalium , ne virtutes sileantur, utque pravis saetis a posteritate melus sit. Historia vita memoriae. L. - ει--ta mi ue a. Ab eo tempore non minima pars historiae Augustae illis in senatu a lamati nibus continetur. Vid. v. g. Vopisci Tacitus cap. V, ubi inter illas acclamationes etiam intemeelum, dixeram decies, dixerunt Heles, dixerunt tri cies. G. 2. orationes princ Pum. Adhue superest, superfuit certe Brissonii aetate,
qui eam retulit Form. II, 470, p. 250,
367쪽
oiusmodi genero monumentorum mandari aeternitati solebant: acclamationes quidem nostrae parietibus curiae claudebantur: erant enim, quibus nec Senatus
gloriari, nec princeps possent. Has vero et in vulgus a exire, et posteris prodi , quum ex utilitate, tum ex dignitate publica fuit; primum, ut orbis terrarum pietatis nostrae adhiberetur testis et conscius; deinde, ut manifestum esset, audere nos de bonis malisque principibus , non tantum Ρost ipsos iudicare : postre
mo, ut experimento CognosCeretur, et ante nos gratos,
sed miseros suisse; quibus esse nos gratos probare antea non licuit. At qua contentione, quo ni Su, qui-
bus clamoribus expostulatum est, ne affectuS nOStros,
ne tua merita supprimeres I denique, ut in posterum exemplo providerest Discunt et Principes accIama- 1
Conr. tabulae aeneae bona pars, inepta incisa oratio Claudii Caesaris in senatu: habetur eadem G t.p.502. G. - Princeps Possent. Al. Prisci's al. msset et neutrum recte. Ostendit usus verbi pluralis numeri cum duobus nominibus numeri singularis, quae duplex nec dirimit. Is autem usus non magis vitiosus , quam verbi item pluralis, si duo nomina singularia partieula aut disiungantur. Livius V, 8, 3 r a Pauei reipublieae, huic atque illi, ut quosque studium privatim aut
gratia occupaverant, adsunt ο; ubial. Perperam Oc via riae. Cicero de Orat. II, 4 : a Itaque experiar equi dem illud , ut ne Sulpieius aut Colla pius quam ego apud te valere viis deantur u Haec enim lectici revocanda. Male Peareius invexit indevia , quem emere sequutus est Ernestius. Si eri in Graeca lingua. Euripides Alcest. 367 sq. Mus Σαi μ' os θ' ὀνίων, οὐθ' -rra mare ψυχοπομπος δνώρωv EVov. . . . ubi cave gendum auspiceris. Lucianus Ver. Nist. II. 39. t. II, p. 4 6. πολλακtς
ed. sec. S. 3. Mu ta,rum Post imos. Parumhoe validum: adhuc enim de solo Traiano acclamationes publicatae, bono principe, et ad laudem eius pertinentes. Parum postea quoque ausus est iu line genere senatus, eon ira vivos quidem et scirentes. G. - Grassos, sol miseros. Hoc ad principes reserri non potest, sed ad alios bene de senatu meritos. Sed tamen krtasse vult: non habuimus
368쪽
liones voras sulsasque discernere, habeantque muneris tui, quod latii decipi non poterunt. Noli instruondum illis iter ad bonam samum, sed non deserendum; non submovenda adulatio, sed non reducenda est: cortum est, et quae facere, et quae debeant audire, si faciant. 6 Quid nunc ego super ea, quae sum Cum toto Senatu Precatus, pro Senatu precer, nisi ut haereat animo
tuo gaudium, quod tunc oculis protulisti ames illum
diem , et tamen vincas : nova merearis, nova audias;
eadem enim dici, nisi ob eadem facta, non Possunt. LXXVI. Iam quam antiquiam, quam ConSulare, quod triduum totum senatus sub exemplo tui sedit, , quum interea nihil praeter consulem ageres t Interrogavit quisque, quod placuit: dissentire, discedere, et copiam iudicii sui reipublicae sacere, tutum fuit: consulti omnes, atque otiam dinumerati sumus: viciba que Sententia non prima , sed melior. At quis antealo tui, quis hiscere audebat, praeter miseros illos,
qui primi interrogabantur 3 caeteri quidem defixi et
attoniti ipsam illam mutum ac sedentariam assentieI1di necessitatem, quo cum dolore animi, quo cum totius η corporis horrore perpetiebantur I Vnus Solusque censebat , quod sequerentur omnes, et omnes improbarent, in primis, ipse, qui censuerat: adeo nulla magis' omnibus displicent, quam quae sic fiunt, tanquam Om-casionem ostendendi nos gratos. G. 5. Habeantime miteris tui, quia iam , etc. Tibi hoe debeant, ubi M. eeplum serant. E. 6. Uctilia modulisti. Ostendisti, declarasti lacrymis. E.
ditate re ederis honoris tibi habiti , et ampliores, si fieri possἰ l. mereare: hoc enim est Aneere iuram diem, etc. G. LXXI I. l. Di.haum istram. In ussa Marii Prisci. vid. Εp. II. M , 18. G. - b ex πω tia. Λl ltio, piod praetulit Gierigius. Non imiter. S. 2. Diseedere. Non quidem e euriar sed pedibus ire in hanc illamve senis elisiani. Cui libertati mox opponit aedemia iam assentieradi necessitatem. L. - Dinianwrati sum . Numerali, ut intelligeretur, non ad arbitrium
369쪽
nibiis placeanti Fortasse Imperator in senatu ad reve- srentiam eius Componebatur: caeterum egressuS, Statini
se recipiebat in principem. Omniaque consularia ossicia abiicere, negligere, contemnere Solebat. Ille vero ita sconsul, ut si tantum consul foret; nihil infra se putu bat, nisi quod infra consulem esset. Ac primum , ita γdomo progrediebatur, ut illum nullus apparatus RPPO-gantiae principalis, nullus praecursorum tumultus detineret: una erat in limine mora, conSUIta re uveS, Tevererique numinum monitus. Nemo proturbabatur, ne-8mo submovebatur: tanta viatoribus quieS, tantus pudor lascibus, ut plerumque aliena turba subsistere et consulem et principem cogeret. Ipsius quidem osticium stam modicum , tam temperatum , ut antiquus aliquis magnusque consul sub bono principe incedere videretur: iter illi saepius in forum, frequenter tamen et
LXXVII. Νam comitia consulum obibat ipse; tantum ex renuntiatione eorum voluptatis, quantum prius ex destinatione capiebat. Stabant candiduli ante a curulem principis, ut ipse ante consulis steterat; adigebanturquo in verba, in quae paullo ante ipso iuraverat princeps; qui tantum putat esse in iure iurando,
ut illud et ab aliis exigat. Reliqua pars dici tribunali dabatur: ibi vero quanta religio aequitatis i quanta
legum reverentia i adibat aliquis ut prinCipem : vcspondebat, Se Consulem esse. Nullius ab eo magistratus .
Caesaris, sed ex plurimorum sententia eaussam iudicari. E. s. Compone tur. Se eomponebat, similabat voce, vultu, corporisque habitu rexerentiam quamdam. E. - Abigere. Immo e eere, id est,ia licere. Udit iam Li illeius, qui debebat audirI. Negligere, contemnere, post abigere misere frigent. S.
7. Praecursomum. Apparitoriim , elanteambulonum. L. s. ossestim tam modi m. Turba comitanti lim omnis generis. Sueton.
Claud. II: Sine solemni ossicio Iectiea in Copitolium Latio est. G.
370쪽
C. PLINII AEC DI ius, nullius auctoritas imminuta est; aucta etiam: siquidem pleraque ad pPaetores remittebat: atque ita, ut collegas vocaret; non quia populare gratiimques audientibus, sed quia ita sentiebat. Tantum dignationis in ipso honore ponebat, ut non amplius OSS censeret, quod aliquis collega appellaretur a principe, quam quod praetor esset: ad haec tam assiduus in ' tribunali, ut labore refici ac reparari videretur. Quis nostrum idem curae, idem sudoris sumit 2 quis adeo 7 expetitis honoribus aut deservit, aut susscit 2 Et sane aequum est, tantum Caeteris praestare consulibus ipsum, qui, consules iacit: quippe etiam Fortunae videbatur indignum, si posset honores dare, qui ge-8 rere non posset. Facturus Consules doceat, RCCEPturisque amplissimum honorem persuadeat, Scire Se ,
quid sit, quod daturus sit: sic si, ut illi quoque sciant,
quid acceperint. LXXVΠΙ. Quo iustius senatus, ut susciperes qua T- tum Consulatum , et rogavit, et iussit: imperii hoc
verbum, non adulationis esse, obsequio tuo crede :quod non alia in re magis aut senatus exigere a te, I aut tu praestare senatui debes. Vt enim Caeterorum
hominum , ita principum, illorum etiam, qui dii sibi
LXXVII. 4. Cotimas. Sie enIm antiquitus institulum , ut collegae consulum essent vocarenturque praetores.
Vid. Liv. Vu, ε. Cic. Att. IX, 9. Locus classicus est Gell. XIII, 15. G. 7. Fortunae indebatis itidietum. Illi Vin tranae P ρ. Rom. gubernatrici magnorum eventum: verius Provi dentiae divinae. MS. ParisIen. apud Schwarnium, fortuna Midebatiar in disrura nou male , si intelligas adliquis. G. LXXVIII. l. Iussit: imiserii. Ita pie iubere libera republica maxime diceba
-δα , iudicalia I smintai Piacebat, indebatis. Vid. Brisson. F.ν I. Il, 73, P. 478, Conr. sqq. et add. supra ,2. G. - lsequio tuo ere . Arg ala est propter brevitatem forma dicendi. Sensi is est, nisi fallor i id credere te, ostende obsequio tuo, consulatum s cipias. E.