장음표시 사용
91쪽
C. PLINII LIB. IX visus es milii in scriptis meis acinotasse qMaodam ut tumida, quae ego sublimia; ut improba. quae ego audentia; ut nimia, quae ego Idena arbitrabar. Pln-rimum autem reseri, reprehendenda adnotes, an 6 insignia. Omnis enim advertit. quod eminet et exstat; sed acri intentione diiudicandum Ost, immodicum sit λn grande, altum an enorme. Atque ut Homerum potissimum attingam, quem tandem ulterutram in partem potest sugere. - δ Ξυρεια χθὼν,
Aeoliiiviliare, in primis Castori et Polliaci , ii ii θεοι ideo disii, in inseriplicine Phari aegyptiae; tum Palaemoni solle, seu Melicertae ete. G. 6. Onu is eraim. Si retinere lubet Meiptionem hane librorum sortemnium, certe illud lenendum , quod
iam Gronovitis hie monuit esse arcu sali mim pluralem. Construelis sim lis et .gnificalio verbi MDerto est I, 40, 5. Cortius reposuit Omues G.
ipsiim versum olim ei rerentiori aetate varia iudicia expertum videre licet ex Clarvii adnotatione, qui hanc Nersionem probasse videtur: Mnm illain mitis. Ciseramque vim rem rei didit magmam caelum. G. - Πψι δ ἔγχος. Il. ι, 336. Qita in re in sIt alidaria ei perietilum huiussormulae , non satile intelliget, si quis sollam versionem eonsulet, quae etiam in elarviana editione sἰc hallet, ovidi. xiiis finita Martis p ignam spectantia emi titiliω. Sie enim nihil alii id, si iam hoe intelligitur, Martem viderii Μ luisse ipsunt , iis .uia ipsius et e tuos ideri non potuisse: περ eἐκεκλιτο και τα ca irra . Et praeivit his interpreti liiis solioliorum mira rum auctori Veiram noti hcie dieit Poeta, sed ait, in acre re natam Detrae hasram et 'tioer ubi primum illud audacissimum , quod in a - -- elisaram disti has M. Vbi igitur aut quid eam tanquam paries relianuit Z Nempe aeria etiam erat hasta . aut sumo mel co eonstans. Deinde ei illud notat Euslathius, audacter eodem ver hastam et equos comprehendi ete. Prius monuisse ad Pli-nnim intelιigendum opus erat. Plinii enim .liani hune locum pularia res, revocatum a Cori , licet absit a plerisque editis. G. - Errat Gesuemis de hasta a ta sumtusue Doet in cogitans. Melius , erigitis r . Immo linevolebat Homerus r Hasia cireumdula erat nube. Haec nubes et quaia paries videbatur ; hine audari tropo dixit: hasta melinata erat nubi. Ilae ipsum spectavit Pliratu . . Caelerum et ir Ic eiis hie tu lihias exclalerit, eatissa in propatula est: duplex eliini et seletlii
92쪽
et immania, an magni sica et Caelestia: nec nunc ego,
me his similia aut dixisso aut posse dicere puto. Non ita insanio: sed hoc intelligi volo, laxandos esse eloquentiae frenos, nec angustissimo gyro ingeniorum impetus refringendos. At enim alia conditio oratorum, 8 alia poetarum: quasi vero M. Tullius minus audeat. Quamquam hunc Omitto: neque enim ambigi puto. Sed Demosthenes ipse ille, norma oratoris et regula, num se cohibet et comprimit, quum dicit iIIa notissima Τ Αυθρα mi Fαροι και- t αλαπορες. Et rursus: Oυ γαρ h θοtς N.γ-ουυἱ π .ινθοις επώ. Et statim: οὐκ ἐκ μεν θαλα ς τὸν EυAtαν προυσαλόμην
oculos minua d ligentes. S. - Toti nilia I. ilia, in ' tibiis τραχυν - ν At si Texnv των πραγμα v laudat Eustathius, et iam expenderat Di nysius Halic. περὶ συγρις. cap. XVI, apud quem ita vertitur: Non semis
Demosthenis eandem veniam rogo lectores, et tinpetrallimam me confido, quam caeleri , qui in eo adhue versati Mint. F; eri non potest, ut vim eo. rum , et id ipsum , propter quod a da, it illos Meundus, aliquis adsela a tur, nisi Demosthenem paene lotum, stalum reipii blieae, personas, et tonsilium omne orationum harum cognoveril. Isiam disputationem vero non capiunt ad lationes, quales iam
scribimus. Qui intelligere ista volunt, ii debent malle ipsum Demosthenem,
quem tanto opere hie etiam commendat Secundus, eognoseerer alioquin
frustra illos iudieare de talibi is d Ceas. IIue vel maxime pertinet illud sublimitatis magi uri, s. 6:
athenes pag. 324, 20 Belis. S. - οὐ γαρ ... ἐγω. Ibid. pag. 32S, 22. S.
hie miscentur librariorum, optirim, tu,n ipsius Plinii. Cons. Dentosthenem, P. 325 , 27 I p. 326, 3. S.
93쪽
πρὸ τῆς Α κῆς; οσον ην ἀνθρωπtγω λογtσlis δυνατον .Et alibi: Εγω δε alam lata , ω ανδρες Αθηναιοι, ν ἡ τους ς θεους, vi νον ροθύει ν τω μεγέθει των πεπροπρογων. Ia in quid audentius illo pulcherrimo ac longissimo excessu 2Nοοχμα γάρ. Quid haec, breviora superioribus, sed audacia paria 3 Τοτε πω μν τω Πυθωνι θρασυνορον ' καὶ
μηδεὶς γλοι, μηδ' λιθυμῆ κακιας. Adhuc: Εἰ δε in λος ἐστι ποπρίας, καὶ πάλιγκάπηλος, καὶ sumgολεις. Et mille inlia; ut praeteream quae ab Aeschine se ἀμπια, non
-- Tora ἐγω ... υἱ-v. Idem, P. 272 49. S. Gem,m nota. Hoc est eiusdem generis, it vinum primae aut alteHus notiis esse dieitur. G. Orodii δε ἐκ . .. διέλυσa. Idem, p. 20, 2 s. S. - Ammine iamc... δικαστηρ-υ.
94쪽
φημα, vocantur. In contrarium ineidi. Dices, hunc quoque ob ista culpari. Sed vide, quanto maior sit, qui reprehenditur, ipso reprehendente; et maior ob haec quoque. In aliis enim vis, in his granditas eius Iucet. Num autem Aeschines ipse iis , quae ab De- mosiliene carpebat, abstinuit 2 Xρη γορ, ω ανδρες Αθη-
Ιterum alio: Καὶ tri ἐπιε α του εἰς τους τού παρανομουλογους περιιστα M. Quod adeo probavit, ut repetat: AHὰ ἐγκαθου μ ot καὶ πεδρευοντες εν πο ἡ κλησία εἰσελαυνεπε τὸν εἰς τους του παραγόρου λογους, καὶ τας εκτροπὰς αυαύτων λογων int ρελε. An illa custoditius pressiusque 2 δἐ ελκοποιεῖς, καὶ μῶλλον σοι -- των αυλεύρων λέων, η 'ς σω ριας της πολεως. Altius illa: Oυκ -πέμ ρεσθε τὸν ἄνθρωπον ως κοιλοῦν των Ελλη ν αμρναν, τὶ συλλα- ντες ως λἴπἡν των προπμάτων λα τις πολιτείας πλέοντα φτιμωρησεσθε, et alia. Exspecto, ut quaedam ex hac
ε0. In contrarium. Dum obiter - Mn... αναισχυωτια Aeschines, Aeschinis dicium profero, qui θαυ- pag. 404. S. ματα vocavit audaciora illa Demo- - Επειτα... αναγνοιθι. Idem, Pag. sthenis, quorum prolata adhue sunt 492. S. speeimina; incidi in aliquid, quod - Καὶ sat πιριισταμαι. Idem Leontrarium est meae sententiae, quum pag. 595. S. hoe ipso verbo Aeschines reprehen- - Mia... επιτηρlu . Idem, Pag. dendi caussa hoe nomine usus sit. G. 596. S. 4 2. Σύ muo c. Idem, Pag. . Demosthme. Corlius nulla 599. S. nota a varietate lectionis, in Demo- -- Nκ.... τιμωρησεσθε. Idem, Pag. Mene, idque verum puto. S 644. S.
95쪽
C. PLINII LIB. Ixcpistola, ut illud, gubemacula gemunt, et diis nimnis Proximus, iisdem notis, quibus ea, de quibus scribo confodias. Intelligo enim me, dum veniam prioribus peto, in ilia ipsa, quae adnotaveras, incidisse. Sed confodias licet, dummodo iam nunc destines diem, quo et de illis et de his coram exigere possimus. Aut
enim tu me timidum, aut ego te temerarium faciam. Vale.
4 3. Cis aetata genuint. Vide m. pra S. 4. G. - gere Posiamtis. Peeuliaris verbi nolio, in qua non illam modo vim liabet, a qua exirmen quasianaen dicium est; sed illam quoque, ubi est M sium agere, persi re, qualis est in exseqtii, exaedis re eis. Vid. VI, 4 2, 3, et de illa examima significatione ad Qui titil. VI. s. s. et Bilemanniim ad Ox idii Metamorpit. ,4 8. G.
Historiae ris erantium haleri, ex Plo monstrat. C. PLINIUS LATERANO . SVO S.
Quanta potestas, quanta dignitus, quanta maiestaS. quantum denique numen sit historiae. quum Dequenter alias, tum proxime sensi. Recitaverat quidam verissimum librum, partemque eius in alium diem reservaverat: ecce amici Cuiusdam orantes obsecrantes-a que, ne reliqua recitaret. Tantus audiendi quae secerint, pudor, quibus nullus faciendi, quae audire erubescunt. Et ille quidem praestitit. quod rogabatur: sinebat fides. Liber tamen, ut factum ipsum, manet, manebit, legeturque semper, tanto magis, quia non stati in. Incitantur enim homines ad agnoscenda, quae disseruntur. Vale.
X n. Laterani cognometa Clau- de quo ad I, epist. 2 l. L. diis, Plautiis, Sextiis commune. Mulii 2. Agnos rivi. Eseerpta Bruma erimurno i ascribunt hane epistolam, cogum tuta, quod malim. S.
96쪽
t longum tempus epistolas tuas, sed tres pariter recepi, omnes elegantissimas, amantissimuS, et quales a te venire, praesertim desideratas , oportebat: quarum una iniungis mihi iucundissimu in ministin tum, ut ad Plotinam, sanctissimam seminam, literae tuae Perserantur. Eudem commendas Popilium Artemisium: a statim praestiti. quod petebat. Indicas etiam, modicaste vindemias collegisse. Communis haec mihi tecum, quamquam in diversissima parte terrarum, querela est. Altera epistola nuntias, multa te nunc dictare, snunc scribere, quibus nos tibi repraesentes. Gratias ago: agerem magis, si me illa ipsa, quae scribis aut dictas , legere voluisses. Et erat aequum, Ut te mea , ita me tua scripta cognoscere, etiamsi ad alium,
quam ad nie pertinerent. Polliceris in fine, quum εcertius de vitae nostrae ordinatione aliquid audieris, suturum te fugitivum rei familiaris, statimque ad nos evolaturum, qui iam tibi compedes nectimus, quas
Vm oemisera nominus intelligitur quem II, ep. 43 commendat. L. 4. Plotinam sanctimnia seminam. Hoe eam tu ulo mactat, non tantum propter augustum coniugium Traiani; sed propter mores, quos Paneg.
LXXXIlI , 5 Mi. vitam laudat. G.
3. TM repraese/uea. Non tantum, nobiseum lanquam eum praesentibus agas, inter studendum, reeitandum
de nobis cogites; sed maxime de nobi, vel ad nos aliquid scribas , atque praesentam adeo animo tuo et cogi. aiioni me habeas. Hoe postulant aperte ultima huius segmenti herba. G. 4. Qia iam libi... Possis. IIis verbis conlitietur responsum ad partem epi- Molae Virginii Romani. Scripserat ille. --ad Pliatum. Ille, se iam vincula ei et comedes nectere, hoe
est, excogitare vario caussas, aerias,
iocosas, voluptates, uegesia, quibus
97쪽
s perfringere nullo modo possis. Tertia epistola continebat, esse tibi redditam orationem pro Clario, eamque visam uberiorem, quam dicente me, audiente te, suerit. Est uberior: multa enim postea inserui. A diicis, alias te literas curiosius scriptas misisse : an acceperim , quaeris: non accepi, et accipere gestio.
Proinde prima quaque occasione mitte, appositis quidem usuris, quas ego num parcius possum 7 centesimas computabo. Vale.
hospitem ita earum quam diutissime apud se relineat. G. 5. CDrio, nonnulli, C. Lamio. Nihilaeimiis de hae oratione et de hoe homine. L. Cen mas eo rata . Vmarae marcimae, unus de centum in singu-Ios menses, adeoque, ut nunc loquἱ-mur, MI Per centurar sed non parcius potest aestimare Plinius damnum, quod iacit ex dilatione iueundi ias speratae ex literis amici, itaque com- marissumum , hoc est, impetitaturum et proinde exacturum se dieit usuras, quae maximae .unt inter legitimas. G.
Di iussus Perseolioni in timo scribendi genere, se vario, merendae
t satius, unum aliquid insigniter, quam sacere pluvinia mediocriter; ita plurima mediocriter, si non possis unum aliquid insigniter. Quod intuens ego, variis me studiorum. generibus, nulli satis consisus, et experior. Proinde quum hoc vel illud leges, ita singulis veniam, ut non sitis
XXIX. Rustieo. Putant sui se Antistii Rustici lilium, quem Martiat. in Cappodoeia perii se narrat. O cur letini et alii Matiei. Fatium Disticum,elo pientissimum rerentium historiis 'im, laudat Taetu Agr. 40. Sub Ti.
aerio in senatu fuit uni- Matiotis. Iclem, Ann. V, 4. L. 2. Hi uora singutis. Cortius: u Sie de uno opere iudicabis, ut repulea non esse unicum, sed plura me acri-imisse, ut vel Propter numerum uis
98쪽
artibus excusatio in numero, literis durior lex, in quibus dissicilior effectus est ' Quid autem ego devenia quasi ingratus 3 Νam si ea facilitate haec proxima acceperis, qua priora, laus Potius speranda,
quam venia Obsecranda est. Mihi tamen venia sussicit. Vale.
ex Mium habeas, M aingula non sint persectissima. . S. Ex satio in minero. Vt, quani plures delibavit, tanto minus in singulis ab eo exspectetur. Caeterum illud facile intelligitur, plures esse eius rei, de qua hic disputatur , gradus. ιr plurima insigniter; b unum vel pauca insigniter, multa mediocri-ier; Q multa mediocriter . nihil insigniter; Q unum insigniter, cau-lera ne medioeriter quidem: quamquam , si illud unum sit praeclarum quiddam, possis illi etiam priorem loeum adsignare; so unum mediocriter, eaetera ne mediocriter quidem est. G. - Reetius cum Gierigio te intelligas: An eaeterarum artium peritis, si parum emererunt, excusatio in numero operum, literatis durior lex Z S. - mee Cori. et Mit. vet. expunxit. G.
Quae vera liberalitas sit, doret. C. PUNIVS M IINIO SUO S.
Laudas ni illi, et frequenter praesens, et nunC per epistolas. Nonium tuum, quod sit liberalis in quosdam : et ipse laudo, si tamen non in hos solos. Volo enim eum, qui sit vere liberalis, tribuere patriae , propinquis, adfinibus, amicis, sed amicis dico pauperibus : non ut isti, qui iis potissimum donant, qui
XXX. s. Novitim. Quod Liberalem se Nonium legisse ait Catanaeus in monimentis Brixianoriim, puto pertinere ad inscriptionem , quam Brixiae deMriplam refert Griit erus pag. 828,
cosivcr. Est igitur proprium ; quid si
ex huius Nostri virtute orium ' G. In hos solos. Sie coniecerat Casau
nus, sic Boxhornius dedit, et Celi rius. Alii in nos solos. Sunt et Iam qui legant, lumen non ele., facili
99쪽
U. PII Mi Mn. IXa donare maxime possunt. Hos ego visontis hamatisque muneribus non sua promere puto, sed aliena corri
pere. Sunt ingenio simili, qui quod hula donant, auserunt illi . famamque liberalitatis avaritia petunt.
Primum est autem. suo esse contentum: deinde,
quos praecipue scias indigere, sustentantem laventemque, orbe quodam societatis ambire. Quae cuncta si iacit iste, usquequaque laudandus est: si uini in aliquod, minus quidem, laudandus tamen. Tam rarum est otium imperfectae liberalitatis exemplar. Ea invasit homines haliendi cupido, ut possideri magis , quam possidere videantur. I ale.
errore librariorum . primam se It euiniis syll:ib.ie ptiori etiam rid scribe rinitum. G. I. haniauis e. Vid. Paneg. XIIII, 5. G. 4. Ps id ri. Ν ipsi potestaterii habere remini stiarum, sed in pote atate aliena esse, atque adeo a turi. dilate luendae a agendaevie reἰ - , leneri, ut ne liberi quidem. Dediim liberides sint. Convenit litin Diogenis illud , εχω την Λαιδα , ουκ1 coinat. Pluscula praebet Cortius ad Sallustii Iug. II, 3; vhi Mimro nosteranii atque hiabet cuncta, Ne que lyaelia fel . G.
Laudat iuris librum, et laudatus in eo ipse, gratias agit. C. PLINlVS SARDO SUO S.
quum aprid te, sui. Legi enim librum tuum, identidem repetens maxime non enim mentiar quae de ne scripsisti: in quibus quidem percopiosus suisti.
Quam multa, quam varia, quam non eadem de eodem, a nec tamen diversa. dixisti ' Laudem pariter et gratias agani3 Neutrum satis possum, et, si Possem, timerem,
XL 2. Ne arrogans eois. Vide- extollere secundum illMd et I eneum Terenim lamiuam rem laude dignam tum tuum de me iudicium ; idque ea
100쪽
ne arrogans esset, ob ea laudare, ob quae gratias agerem. VIium illud addam, omnia mihi tanto laudabiliora visa, quanto iucundiora; et tanto iucundiora, quanto laudabiliora erant. Vale.
ipse re probare, et agnoscere. Praesequuntur, ita intelligo: Illud ip,um laudabile in libro tuo puto, quod ita iucunde potuisti scribere, ita suaviter Iaudare. Vicissim illud mulium auxili unditatem, quam ex libro tuo percepi , quod gaudebam amicum ita in illo versatum. laudem ut mereretur. Haee ingenii ludus. G.
QMd tam amistis, quaerit e re delicatum otium suum freti
Quid agis y quid acturus es 3 Ipse vitam iucundissi
mam, id est otiosissimam, vivo. Quo fit, ut scribero Iongiores epistolas nolim, velim legere: illud, tanquam delicatus; hoc, tanquam Otiosus. Nihil est enim aut pigrius delicatis, aut curiosius otiosis. Vale.
XXXII. Forte Coostlim Titia a intelligitur, ad quem et I ,'. L. 4. Quid agis .... V s. Quid agis rari emo ago ruri ime Z Eum secutus est Nehard. Sed Helmst. Mit. Vet. Quid agis pud agitis' sectiantitiuouam. Inde Cori. eoni. Quid agis pqtad agutiae 2 paid a se M Z ut expressa haec aini e Cie. ad Div. XII, 8, 3: s Vt ei quid tu agas, et quid agatur, scire possim, et etiam quid acturus sis. η - Uitrina viso, vita seu P. Contra vita qua quis noti maiiiir , vila non vitalis. De d --ro dictum ad supra VIII, epist. 21, 5. L.