Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

181쪽

U AUDIENDI POEris. p. IS. B. ars Haec vel suspendebantur e collo, ut mini; verbis utar, quod

est εμώε,ο et τραχηλου vel circumligabantur co ori, quod est 6 Ha vel per os inserebantur, quacumque ratione, bibendo edendo, sorbendo, ingendo, quod est λαμεάνων, et si fit ante vini potationem προ μανειν. Quod non istendit rebsius, accipiens eodem sensu, quo proximum προκαταλαμ. νειν -oc pare, pr munire, et inte

pretem Latinum secus reddentem reprehendens quae fignificatio ut alibi valet, hoc loco abhorret a Plutarchi sententia. Sic est inimili re Sympos. I. 6. p. 624 α των δε

amygdali refert Dioscorides de edic. ater. I. 76 ε δε ε ἄμεικτα προ μανόμενα οσον ubi consulatur doctissimus Saraceniis. Credibile est, utramque formam αμέ- et μέλσος x usu iuisse. De illa significatione e borum προλαμεάνων et λογανών, putidum sit exempla adferre. Hoc loco in προλαμανουσι et πρωιαύ- σανε est quaedam paronomasae elegantia de qua dicemus in Indico Grammatico. I5. B. εὐαγωγοτέραν - τῶν τοιμα ἔσαν Hic usus pronominis τοιουτος minus apud alios scriptores frequens ex iis est, φὰ me norium Plutarchi consuetudine ad corrigendum induxerunt et hoc quidem loco pro των τοιήτων refingens των ποιητῶν, vere mihi et acute egisse videbar. Denique, observata consuetudine, vidi me falso et imperite e Ita admonendi sunt lectores propter eamdem causisam, qua supra eos p. 24. E. admonuimus Sic in Vita Ciceronis p. 88I. B, C hem de carminibus: τῆ δὲ προς την ποhm εὐκολια παίζων χρῆσο λεγεται γαρ ὁ νικα προς τὸ τοι-- τῆς νυκτὸς ἔπη ποιων πεντακώπα suere ad

fau. tamquam fumine ferretur ad carminis sciriptisne In hujus libri fine p. 36. E. λύπως δια - τὰ τοιαύτα est item per appositionem ac subjecti mutationem dictum

Pro ταωτα vel τὰ ποιήματα Alius plerosque locos numero ac pagina totasse sussiciat opp. or. p. 85. C. - Ε. u. D. 36. C. F. C. 4O C. Io B. 18. C. 434. D.

182쪽

Sed et in aliis, quanaquam rarius, observavimus in Platone Leg. VIII p. 643. B: Mi τινα του - initiρον μοῦσαν- λ ωα ἀγαλον ποι ἀνδρων, ψόγονῆα νεπαινουντά τινας, Hemi μοίως ὀρρον το τοιοῖτον. X. P. 674. F. XI p. 684. B. D. XII. 689. A. pinom. p. 7 . B: εἰ ουν τις δάσκοι, κατα τρόπον δε- δρῶ το τοιουτον, -- μη -Θάνων. Et Musonius v. Stob Serm. XVII. p. 6 : αεν- εἰκότως ἐξιου ἀλαό-- τὴν πολ-έ ων - τροφῆ καὶ μέ - ὀλογωι,διδόναι προς τὸ τοι- r et XXXVIII. p. 34 sne.

I5. B. - βρωμα Μν vi d emo requirat τλ: nec tamen ausus sum unius codicis C. au ritate o-tere Graeca consuetudo postulat μι ς βριμνα sine e. Quod do usu Infinitivi cum τῶ traditur a Vigerio et Hommeenio Idiotism. p. 15. et ab hoc, Doctrin. Particui. P. Ia55. quia gussam significat, ab hoc loco alienum est. Alibi in linamho sinulem huic legere aurarum constructionem, opp. or. p. 8o. οἶτος ' νηῆσα πράγματα δἄνματος ἄν ubi is abest in . Venet T. V. et Graeco---tinis editionibus erasum in A a nobis item omissum. Plutarchus Aristide p. 319. B: τ φρονῶν δώ- τις ab . Mὸς est pro τὴν φρόνησιν περιHος, male prudania.

Atque ita restituimus pro vulgato τὸ Quaest. Gr . 95.

183쪽

Epicurus, quum omnes liberales disciplinas a schola sua et a philosophia repudiaret, compluribus dim et reprehendit earum studiosos, et suos ab illarum missio des o tatua est e minis dictis est hoc in Epistola ad Pythoetan

φῶτε τὸ λι-- άραμνος ita enim verisimillime emendavit vir numus P. Gessendus in Commentario ad librum X IMAE Laertii p. 58. Idem dictum refert Phuarchus'

τω ἐλευθέριον καλ-όνην που - meque Ginendi conjecturam minus probabilem reddit, quod in hoo altero Plutarchi loco, admonitio ad alios referri, ne eodem dicto cum Pythocla communicari, videtur, siquidem in libro illo Plutarchua uicurum et Epicureos plerumque plurali numero indefinite, λέγουσι, κελεύουσι, ponit et contentus fuit, dictum quodque apposuisse, auctore, iisque, ad quos dictum reserretur, universe significatis Quinctilianus quo que eodem notante Gallendo, hoc picuri dimim sig- nifieavit, Instit orat. XII. a. p. Io6a Nam in primis

nos Dicimus a se ipsa dimitiis, qui fugere o nam H plinam navigia Masaeam vel sim jubet. Alii deinde scriptores huic Epicuri praecepto celeberrimum illud Vlyssis famam

adjunxisse videntur, Sirenes velocissima navigatione praetervehentis, auribus bolariun cera obturatis Praecipuo

184쪽

dion Chrysostomus orat. XII. p. - Α, Β ἄμ--

intellactum sit iis, qvi universe accipiunt Morast a navi. siona fugaere, aut sinere minis GL Est quidem Δαμ et ἀκάτιον, limur, cymba parva e vinx, sapha, satis Dequenti mentione in Veterin scriptis, indeque mintita Scriptoribus recentioribus de Re Navali, Lag. Mario p. . O. et do Schessero II. a. p. o. Sed ad αν--- fi

possit notare a rere limirem, Immeris i sim trem tamen η-vigare linire minus possit notaret et utrimique erit contra consuetudinem Graecam. Hoc loco ἀαμ- est velum πα- vigii mari tim; nam et haec est fignificatio Miaia, et prae terea alia, veluti mali maximi in navigio, et meiat ut traditur a Polluce L I. Hesychio in vocet quibus adhibearietur H Stephanus hes i. Gr. . I. p. 63, 64. Igitur α--- τὸ ἀκάτιον est maximum navigii velum sollere, pandere quod frequentius dicitur αν τὰ lata apud Plutarchum in Antonio p. 946. Ε: ἡ Κλεοπάτρας --τα ἄφθησαν H με- - Δαό-- τὰ lata siepius etiam hin- - v Sympos IV. I. p. 66a C: -- ἀν-- διαε λοι iam εἰ mi τὰ laia ἔπαραμενοι - ἡψπὸν ἀπι- De -- rodoti Malignitate p. 87o B Ἀ--ντος--πεν, οὐ a --ιν κροσαμος, οὐδε διαδυς α μα διὰ τῶ μαχομένων, ἀλλὰ λαμπρῶς ἡπαιρόμενος τὰ ψια Theseo p. 7. D. 9. E. Lucullo p. 493. B. In homonyma significatione rerum naviarum et

poetitorum lusit Epicrates Cominis in Athenati Dagmento

185쪽

D AUI FRIIS POETIS. p. IS. D. 177 quod retussit Casaia snua, Animadv. IX. 4. p. 8a Fr

ma dista fiuit, ut mmma, adhibita ala nario IAM . in tu id Fragm. p. v. Et in Aristophania Lysis.

sincuriatur linendo vesarimo, vel cum Biseto is seos et pia rem via tam illi averi lectioni, ut frigidae e Suidata iam ' fus -- Benueis, et probatae Munckio

nis uspiam a tantoriis judicio v---d istine liso Me mihi in loco dissentienti veniam haberi velim.

σιν circumsanin e vin aenus jud ira rem quada---- a 4mmo in Latina Vessione eis Manus redditum res immis, ut ex istatis matim acceden ad verturim, et ut perspicuum. Dissenti in codines παραμειν, V. A. C. παρο- - Μost a Schoet Iannot Rodia . anon. Exempl. Turne, res si vulgatam tuentur quamquam iaspectam haberet vehisae, ratio idonea non eriit. rum i est panisi in praesentis actis παρω-r me in partis uvini amissi semine medii me et ut lamia et fignificino passiva est in a istis miniis passivi . ---καλέ ita soritia passiva oris secundi ex analagia deseiani est .seisinisti a si is usu sit με - η πας, nisi tum media, simi neutra in Maedi. Sic - . - est metu tam praesintis activi, - - -- participium avi sti secundi medii Haec monenda erant, quia go in iis ruinatur ad eritas ex netur de his, ut et is diuersis uti iusque verta fignificationum in Indice Gram. maiis et Leia Plutares ν nunc satis nobis vulgatam 4-ndis. In re priamm lagatur mutarchi locu g minua in dio De Virtutemoria p. 45I C: --

186쪽

παντα σιν, αλλὰ ειρα-- ῆ - γωνιας δεομένην ' is a Θράκιον ουδε Λυκούργει- του λόγου τὸ ἔπ- ωι, ------δια -- τὰ ἀφέλιμα τοι βλαδερῶ τοῖ - εις ώλο μεε φυτά - Θεὸς κά ημερίδης το ἄγριον κολοῖ- - ἀμ- - ἀροτρι- εἶτα τιθασσευα καὶ περ--α το κρωιμον id est, mansuefacere e colere utilem pariem, quasi defodere, tueri, circumstare, quod item Latinis dicitis . Sed praesentis constructionis sorana rara est, nec alio nunc exemplo mihi cognita frequens et ordinaria erat, περι- visae vis λογισμώ. Verbum καταδῆσαι habet illud quidem incantandi vim nec abhorrentem a λογισμΗ pertinet tamen, quod et M sius monuit, ad illud lyssis modo memorarean facinus, quod eum narrantem facit poeta Od. . I 8. Pris νηνει' ἔδησαν -- χειράς τε πέδας τε, υμὸν is iram --

15 Ε ουδε γὰρ οὐδὲ Δ ντο- Homer. . . Imquem significavit Plutarchus loco supra apposito, 'pp.

Mor. P.MI C. 15. E. - φησιν ὁ Πλάτων Leg. VI p. 6aa D: quem locum comparationi adhibet mutarchus in Fragmento

apud Stob Sem. CVI. p. 586.3 dijudicat Longinus de

ror, Debfium ψωριδα pro vitio typographico habuisse: hμερὶς est vitis quod vel Stephanus satis docuit mes L. Gr. T. L p. 1468. A. Philo Jud vocat τὴν ἡμερίδα --πελον, De Nomis mini. p. I o A. Ac α - -- ρώσας μελον - ποτὸν κώμης ἀναχέας διον μού M., --λιμπατον ψυχάς - γῆ συμ-ι- Nec Plutarchum dedecet tralatio, quae a proxima Lycurgi mentione commendatur. 15. F. λομα-ὴ legans in hac comparatione verbum.: proprie dicitur de terra ac segete, in primis de vite, quae per luxuriem et Decunditatem λην proseri, id est, herbas sirpessu frugibus nocentes utietatus θλομανει corrigere tentans, ipse Θλομανειν videatur: θλος est anilis fabula, vin Verbum μυμανῶν non nisi mal se habet in rutarem, exempli nussam. At vulgatum et proprio et me

taphorico sensu frequentatur quod post Stephanum Thes. L. Gr. T. HI. 737. monuit P. Wesselingius ad Diodor.

187쪽

D AUDIENDIS MEMS. p. 15. F. 79Sic T. II. p. 533. Et de vitibus maxime dicitur, ut La

ολ καταπι υὴν της γλώτ3ης ὐλομανουσάν τε κοὐ φλεγμαίνουσαν ὀνομάταχν και- σι- orationem lascivientem ac tumentem verborum novitiae Iohannes Chrysostomus Homit. De Fato et Provid. I. T. I. p. 7I8. D - -- Μ-άR τω λόγω τὰ ληιανῶντα - νοίας πιρικόπὶ ς, ἔγκαρπα δενδροερον --. Isidorus Pelusiota H. II tra8 fortasse ex hoc Plutarcheo loco profecit: ἡ γὰρ ποιητικη ἐρον πω τορο θωδες --Θεισα, λην ἔχει το ψεῖδος, υς δονης κρίτου Θρασυν - ἐμερίζει - μομανῶ, το μυθῶδες καὶ Θεατρικον δει-κin μόνη Hippocratis locus, a Stephano allatus, exstat T. LP I6. A. M. Charier idemque apud Stob Serm. LXXII. P. 44I.

15. F. ὁ μαμαγόρας Proverbii vim habet mandragorambiit e, ab hujus vi soporifera tetistit Masmus p. 376: post eum Stephanus Schediata. I. 6. T. Hemtainus. ad Luciani Timon. p. m. Mus cum vino comparatio est apud Plutarchum Sympos III 5. p. 65a C. hilonem Iud. p. 896. A Xenophontem loco vexato Sympos IL-- τω - ἄπι -- α ων τὰς ψυχὰς τὰς μὰν λύπας, ἄση, ε -δραγόρας, τοῖς ρώποις - ω, τὰς δε φιλοφροσύνας, ηοσπεe ἔλα- - Ἀγάγ. Ita emendaveram, quum vidi, item - του ανθρώπους Grotium ad Stobaeum Sem. XX. p. 7o. codice Paris annotasse τοι ἀνθρωaοις Athenaeus I. p. so . . simpliciter habet ἀν-ους, Artemidorus I. 68. --ος, quod ornarius vertens dolores, videtur aut invenisse aut correxisse τας νέας, vel α μόνας, nec 3 Vem -- gnopere aberrasse. In variis lectionibus Collationis Gmnovianae in Athenaeum et Artemidorum nil est medelae aut varietatis. Attamen inc adhuc mendum Xenophonti, quod sic sanandum putem του ανθρακας κοιμίζει, carbun etilos δεδει ut adhibitus fuerit adversus haec ulcera ut

adversus ignem sacrum, quod Plinius tradit XXVI. 74 ubi vid. Harduinum: δεραε expositus a Foeso a con Hiin

188쪽

m. p. 39. mandragoram viti adfisum ei vim stan -- pertire, alibi legere me non memini. p. 6. A. aeris τώ Σοφοκλεα Locus, inad schina, non aliunde cognitus, hinc in Fragmenta Sophoesia resam a musterio T. II. p. a ammtio in Excerpta P. 45. Dictio non magis poetica quam in illo laborate Archidam. p. I7. ἔ- ἄν - πι - - - τοις πραγ-σι - τῆκαροῖς - ως ἀνάγκη - τὸ τέλος ἐκμάν-- -- I6. A. II- - - κωδοὶ In Pi ovem metrio. Schotti, I8a exstat sub tumne Aristotes Physi quidem deprehemsi Metaphysiis ἀλλὰ κακὰ - παροι iam, πολλὰ ἀδον tis Plato in Dialog Spurio De Iusto p 33 AD a si παλα παροιμάα ἔπι is πολλὰ ψω που tu se cum genera significatione faciendi, tum ver se culiari fugaridi, a qua nimio meta, dicitur quam multi vix amarit, e quibus praeter Lexi gramis satis est nominis Taylorum ad Lyam Epitaph. p. a inctianduina etinidem p. 435 meae iugium ad Herodoti II 53. Alia est λέεις - νο-μ- quae stem in laude, saepe etiam in vitio ponitur, in Dionysio I . Compos Vein. q. 6. M. istes ad Pon pei. l. 6 Longino Suhl. IV. M. ubiubis. Nos inra adsere et VIII erum Boo de dis

189쪽

DE AUDIENDIS POETIS. p. 16. R. IBI eum ramen ' Em τὰ ι; - ταὐτὰ δεῖ ἔχων τὴν λωποιιαν istin atque hoc interest intis Iliadem et Odysseam νειεν γὰρ λιας ατλουν Α παθητικόν ἡ Ῥωσσώα πεπλεγμπιν, ἀναγνώρισης γαρ mi μικέ quibus locis non sine intelligentiae huctu ad Ratur P. Vi rias in Commentario P. Ira. II 8. 19. Πλεκων 4νιγμα- est apud Plutarchum π.M . p. 988. A. M. A. λα- φώς ex iuit, gravius ad vi id. - . Aul. 579. Πλέκω λόγρου, δόλους, --χανὰς frequentiorem etiam habent usum. μένων, --, et similia hoc sensu magis sunt fere motica quae attigit ad hunc locum Ginsius. Caeterum μεσου et σύνhaer non modo paxonoeninae concinnitatem, sed veram disjuncti nem habent hinc, ompositio, ad verba a dictisnam

sertur illa, di positio, ad mae M aro eum neutra quia dom per se sua et fi sester ea figiscatione valent, sedis ut verba vel sin aut diserte addantur aticisci sit audiantur. Apud Ari telam quidem promistae distria;

Art. Poet. Cap. 6 λέγω δὲ λέξιν αὐτὴν την ταν μέτρων - ου' et mox λέγω - μῶ , τὸν σύνεισιν νων πραγ-των.

- . a. se τῶν ὀνο-Σων σόν, ris. Nec in Capite I, quod consere nos jubet reisus, quidquam in Rhetoric ad Alexandr. Cap. . -- δὲ ἀνομώων συν-εως δηλωσομενοῦ in σαμ δε M sa σενεισιν - μάτων ibidem, δεῖ δε --α ' nam in praec uo opere Rhotofices Iabro III. I. a.

Iocus hic sere vitatur . - λεμ- Dionysii Halicam ei exstat liue -- σαν-- - - de sis ira orationis. Est et caput Longini de hoc argumento, in inro de Su Iim XXXVIII inscriptum ----σως, ubi ait se de ea alia. libro oonscripssiser videatur Iac Tollius Συνθωως- κτων mutarchus Sympos m. s. p. 747. D. exemplis ostendit et qui sit hujus nomine latet scriptor de ita Homeri, homo Rhetoricae quadem peritus, quam . 5.

et 16. nostrae editionis vocat συν- ιν mimdem i. r. Vocat

190쪽

is, D. m. --ADV. IN PLUTARCHI LIB. es confructis, viae facis omnes partes rationis inquabilirarperpolitas. Δώ- ις apud Rhetores habet varias ignificationes praecipua est diis sionis, quam idem Auctor ad

Herenn. I. a. distinguit ab inventione, elocutione, memoria,

pronunciatione, itaque definit di uiri est ordo e distributis quin demonstra quid quistis in locis Misol eandum porro elocutionis partem facit eo Oinionem IV. a. iamdem distributionem iisdem sere verbis persequitur Cicero de Invent. I. q. sed ita ut spintionem magis opponat inventioni hac definitione: sepositio es rerum inventarum in W-dinem distributis ut item Plato Phaedro p. 34o D de or tione scripta, nec publice dicenda, ditarens, duos facit

ejus numeros, ορεσιν et διάθεσιν Plutarchus rexim libro p. 44. Dci duas secemit partes laudis, alteram τὴν Θεων τῶ λόγου M. προαιρεσιν, alteram τώ λέειν Ἀδεεσιν - πιμώνων, id est elocutionem vel disseisionem rerum dictarum atque inruenιarum recte distinguen λειν et διάθεσιν.

Alia est item significatio hoc ipso libro, proxime, p. 7. B: de qua ibi dicemus.

ται διὰ τούτων ita Valchenarius emendavit, adhibito hoc Plutarchi loco, ad Euripidis Phoen. p. o. Vocem Αἀρώ- κελος Risnkenius tractavit ad Iram. p. 36. Ad rem praesentem facit Plato Polit p. 178. C: ὁ λόγος μιν ωπερμον, την ἔξωθεν μὲν περιψα λικεν ἰκα- ων, - ου τοῖς

φαρ κοις -- συγκράσα των M ,-- νάργειαν ὐκ α--- φέναι Aristides r. Plat. I. p. 39 . τὸ κάλλι ν της τέχνης ψτελεώτατον, - γραφιγκ' ἡ τλαςικην εἰνα λαφέρει, οὐτ' ἔς ινη του χρωμ πο μίξις ἐγγυς γὰρ γει το εἰκ-εν της ἀλωάας. I 6 C. ὁ Σωκράτη τους δὲ Αἰσώπου τοῖς μεσι μου --μιζεν. Sumtum e Platonis Phaedone p. 376 Ε. 377. A. quem imitatur Iulianus r. VII. p. ao7. B. Priore loco Platonis est ἐπιένας του του Αισάπου λόγους posteriore, λο-

라틴어 텍스트