Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

201쪽

DE AUDIEΝDIS POETIS. p. 17. B, C asspetitum in Appendicem Scotti, ac duobus Plutarchi lacis confirmatum, hoc ipso, et Opp. or. 664. Di quibus alii duo addantur p. 636. C. de animalis foetu, ινδ.Mπτει-- το ζῶον, scit. τοῖς Osi, vis P. Io84. A de Stoicis, is 3 6 α τι πη--ς, ἡ τινας - ιν αλας ποθέσεις κοσμως 17. B. ωσπερ τροφαι τὸ φ μακωδες, ιγι--αν Vetus est mea conjemara, quam modo probavi, modo repudiari, igitur missam in mendationibus contextui subjectis, nunc ut probabilem propono; haec, ut eo cis in Nin Q mutetur. Priam , quam vulgata ommodam sententium habere possit, non apparet, sive illud μου -κῶδες salutarem adistriam, sive sis Mosam et Oenam- intestigas Deinde in P si v fimilis ratio constat; quia plane convenisa - illo supra tradito praecepto p. 6 C a reiis γραφῶσλ, Discis ποιέ ισι - μένον παινότητι ἀδος πλεrlae M. κατασκευῆς. Et hoc sane loco idem est τὸ φαρμακῶεις, quod χρῶμα. Ac φάρμακοη quidem,pe notare colorem satis eonstat φαν κ H est ocimul e doloris is remissim, sicationem habet: ininum prior nisi uis, certo analogia, posterior utroque confirmatur. Hutarin Opp. m. ι974 C: φανα-δας' -- ἄλλως τὸ ἴδωρ venenata in immo in --bosa aqua. Adamantius Physiognom. I. 7. P. 396 8. M. Symum φαρμαι-- ρώπους dicere videtur

17. C. nam τὸν μωρα--- Pindari esse intelligitur, hujus loci istarchei dicior Mindem sequentium di rum alterin est Sophoclis, inerum Homeri. Neque eiu in iis Pue supersunt, Endari dis extat, neque inta sub

202쪽

hac ima Plutarchi mentione servatus versus, indeque Ira Fragmenta relatus a Brunckio T. II. p. a. I7. C. Μὴ μ' ἄκλ- -- Homer Odyssi Λ. 7a. κατα--- Ald Bas. s. καταλιπειν Hari. osc. a.

17. C. α ν - μώ-- Iliad. Π. 856. et X. 36a. quod et Plato reprehendit Rep. III. p. 432. D. I . D. Μὴ μ' - λέσης αι - Euripidis Iph. Aut Ia I 8. Omnes nostri codices habent λευσσών Euripidis exempla βλ--. H. alc nar Distrib. Fragm. Eurip. p. IV. 17. D. ἔχων μολον Dimotiis vim accuratissime simes et copiosissime exposuit Ruhithenius noster ad rimaei Lex. Plat. p. IO . Veterum locis ab eo allatis addantur Basilia M. Homil. XXI. p. 456. A. Epist. LXVI p. 99. E. Isidori eius IV aa8. Latine elaganter circumscribit Seneca Epist. XXIII. Quemadmodum qui aru runt BNM-mam, ferun ferum in auribus modulationem tuam aetati ε-dinem carius, quin cogisMionem impedis, nec ad feria pastor inunia se Midalarum e prava laudantium sermo Auitis re quam a Pur. 17. D. - τικὴ - - - Δον ἐς της αλαμωας Barinfimus hic sua μων, μοι πινος pro μό- μο τινος per ana- Iogiam se tuetur smilium, ut δέω ,3 τινος pro ὀδμο τι- - . Sic Plato Protagora p. m. B: --m μοι τυγχάνει-εληκος λώματος dimim pro /--xii ειοι Participium quidem Aecusativo Consequentiae, μψον σοι τουτου, quum Me di tirin D, et hujus generis dictionibus non est infrequens. Videatur Suidas voc Μόλον, ubi Aristophania sunt verba ex fine Vespariani, alter Agathiae, ut monuit upius mend. P. II p. VI. Lucianus Nigrin. 9. T. Ly. o. simili argumento: ουτ οδ παρ μον μέμνη- μοι

203쪽

arch. Arato p IO27. D. - μεμεληκος quum tibi cur δε- erit εἶναι sibaudiendum, ut hoc loco ish apud scriptorem Epistolae uApidis V. d. Ald. in μέντοι μή εν μαλλον ημῖνα νυν Ἀ Θα ἡ Μωαπος λέγω μαο ' των μις οφάνους φληνα - μώπων ἁθά ποτε μελον. 17. D. Q πψει ἄλλο in ιημένοις πολε - ει σιντλοντος Xylande vertit hujus 'fus rei, quod Graece esset, αὐτῶ τῆ πράγματος τουτου, vel τούτου αὐτοῦ το πράγματος rectius aliquanto erat iasiau M. Grotius naturin, non multo melius Ma non a philosophis solum dicitur verum, sed et in communi usia, o ωπος ἐφάπliis , rem ipsam tangere, τω sim, revera. Hoc loco si vo e communi usu accipiam. Nam apud Philosophos doctrina vino, Am est quatenus revera es quid, et opponitur τω φαπομένω et γινομένω, ei

quod apparet et D quod solum fere est Eleaticorum, Platonis, Aristotelis quae significatio abstrusior est pro hac institutione, puerili ingenio acconamidanda. Si naturam voluisset significare, di,tisset των --, id enim consuetudo postulat. Sed de hoc usu alibi erit uberius dicendum.

Ποιεῖ i, ον, in aliqua re operam ponere, ei sudere, raro eum Accusativo, magis cum Infinitivo dicitur. Plutarch. Theseo p. 4 D: -- Ἐρολέα et 'σάμνον ἔργον ἐντυχεπαμ --Herculem, qui suduerat convenire Theseum. Publi

ρονος ἔρρο, ἀλλὰ - κιναν - συνήορ- τὴν ἄσιν, Publimia sudens non solum hine Hre, sed e movere atque impellera feriri mem rarrho p. 395. C. Catone Min. p. 763. A. 768. B. Demetrio p. 897. E. Dion Chos. Orat. XXXIII.

204쪽

im D. . ANIMADV. IN PLUTARCHI LAE.eta orationis Plutarchi; piando ua erat in omnibus uos-tos lib- Nam cupit Empedocles ουτοι initium versus crus Empiricus Adv. Mathomasicos VII 1a3 octo a serens versus quorum hi suut ultimi

205쪽

quam rem consederandani nonvertere.

Imitationis, tamquam gene is formas esse ricturam et efiti, adeo et veteribus es hodiemis est deerilitatum, ut rideatur omnibus e lippis notum e tonseribus es. Illud

206쪽

facientium ρομν, ἀντινήν, - n non esse sontem hius fgnificationis, sed socium rivulum a propria verbi ἀντι- Ἀψαν vi rarip candi profectum. Ex eadem forma expressum est hoc Plutarchi comparantis memoriam di-ωιlom, in libro de Desectu rac. p. 43a A. eanique vocantis is

ψως την απψς ροφον ν μαντικὴ δυναμιν. v -μην καλῶμεν. Et aliis locis utitur nomine : Opp. Μor. p. 4Ο Ε de maris et uxore ἐκατέρου τὴν συνοιαν ἀνris ροφον in διδόντος, quorum Margus alieri reciprocam refer benevolemiam p. 446 C: η μὰν ἔν-κρασία ταύτας laia διαφορὰς προς την ακολασίαν, ἡ δὲ κράτεια προς την σωφροσύνην αὐθις - τὰς αντιπόφους ἀναλο- γ s. p. 63a D: αντιππον ἔναικε γένος λα εἰρωνειας το πρὶτους παίνους P. 855. D. 936. D. Camillo P. 131. f. ἡμῖν αντις ροφος - τοι τῆς παρούσης νέμνεσις εὐπραξίας Plato Leg.

XII p. 689. G τοῖς περὶ τον πόλεμ απτ ροφον ἀ-ιδώ - δόξης παρασκε ν, i. e. bellis latissi parem reddentes, item laudem ibid. p. 6 . H. Adverbium ἀντι-ψω item est in Plutarchi Opp. Mor. p. 558. C. 66o. E. m. D. Ergo vis nominis est, par, reciprocus, ab altera parte responderia, veluti duis formias ei dam generis. In ponderibus est αντί - λωπος, in ordinibus ἁντί χος in aliis alia. 17. F. ζωγραφίαν - ῶνα με μομένην - ποίησιν, --σινε σι κταν την ζωγραφίαν Addito auctore Simonide memorat Plutarchus de Gloria Athen P. 346 F ὀ Σιμον τὴν μὰν ζωγραφιαν ποίη- σι πωσαν προσαγορεύ- την δὲ ποίησιν ζωγραφιαν --αν Sympos. IX. 5. p. 748. A. t o vitiose. De Discern Adae ab Amico p. 58. B: μιοι δὲ ζωγραφίαν σκοπῶσαν ἁπεήναντο ποιητικην Pseudo-Plutarchus de Vita Homeri . I 6 p. MI edit Galet: ι δὲ - ωγραφιας &-καλον πιμηρον φαίη τις, κυν ἀμαρτάνος κά γὰρ ais τις - σοφῶν, ἔτι ἐςὶν η ποιητικη ζωγραφία λαλῶσα ἡ ζωγραφία ποιητικὴ σκππῶσα Auctor ad Herenn IV. 84 Simam loquens pictura se pictura taetrum poema abri use. Et imitatus videtur Cicero Leg. III. I vereque dici ροι si, magistratum esse legem loquemam, υνα autem mutum magia inarum quem ad locum consulatur A. Turnebus. p. 8. A. Θαυ- ρον οὐχ, καλὸν, ἀλλ' in ἀμιον Rerum, quas ipsa aversamur et aspemamur, tamen Imagines et

207쪽

D AUDIENDIS POETIS. p. Is A. Imfimulacra imitando expressa libenter videmus, audinaus, cognoscimus. Quaestionem iisdem fere exemplis illustravit, et praeterea ex quibusdam naturalibus caussis repetivit Plutarchus Sympos V. I. uc pertinet locus classi-eus Aristotelis de Poetica Cap. III τι υ γὰρ μιμ δε

σύμφυτον τῶ ἀνθρώποις ἐκ παίδων ς β καὶ τότε λαιφέρουσι των ἄλλαν ζώων λ μ απικώτατόν ωι, οὐ τὰς - - ποιωτα διὰ

in his verbis prius illud, - μόνον mutandum videtur in ρορώμενον, siquidem ratio antecedentium verboriun postulat

Activum neque hoc Tyrwhittit aciem fugit, hunc locum

eum illo priore comparantis.18. A. φάμαχος - Μη- τεκνοκτονιαμ TMOma

208쪽

. inpellis Venus Coa ut Hom reseri 36. q. I. De ut' quo et ipso artifico egi N. Heinsius ad Ovid. Trist. II. su et pluribus ad hujus copias additis Franc. Iunius in Catalogo Artificum p. 15. et seq.18. A. Θέ- τὴν Ορός-μπροκτονίαν Atqui Plinius Η. N. XXXV. 36. q. M. Thoodorus pinxi abires matrem

anomachi Orestes trib. 3. 3o De utroque . Iunius Catal Artific P. -8. a II. Forte Plutarchum memoria se-

fellit.

I 8. B. Παρράσιος τὴν 'Oδυσσεως πιο νο-ον -- HOC Parrhasii opus non aliunde cognitinii. Memoratur quidem ejus in s Plinio H. N. XXXV. 36. . s. sed nulla

addita significatione peculiaris argumenti. Et in hoo fuit Euphranoris celeti ata tabula, eodem auctore Plinio ib. 36. q. H. -- bis a tis tabuias 'bos, disses s auata vesania bovem tim quo juv----. Videatur idem Fr. Iunius Catia Art. p. 87. et I4I seq.I8. B. Xαιρεφάνης ἁκο- ους ὁμοίας θακῶν προς ἄμας JChaerephanes pictor hac una Plutarchi mentione sertur. At Nicophanes memoratur ut pictor Plinium. N. XXXV. 36. q. 23 ut πορνόγρα , meretricum, vel marriri rumamorum, pictor Athenaeo XIII. p. 567. B: κυν ἀμαρτοι i, τους ζ'-- - - δὲ--- - ταωτα καλως γραφέντων Πολέμων, - - τῶν, Σικυωνι πινάκων. Forte Chaerophanes mine conruptum sit ex vero Nicophanes.

Et Parrhasius adeo in hoc genere iudere labat, ut est apud Plinium XXXV. 36. f. 5. inaeis e minoribus aberulis si fines, eo genera pestilantis ori se seriem Lascivae hujusmodi tabulae memorantur iubinde Veteribus quos et ipsorum interpretes adeant qui phara cognoscere cupiunt veluti Suetonium Tiberio XLIII. ibique Casan- bonum Propertium II 5. 23. m. cum nota Brouisufii: Ovidium Trist. II. 5as cum explicatione Burmanni.

8. B. ποιητ- - Ακις -τα - -- μα-ρὰ - - ει - μανικῶς παγγέλλω Sic et praecipit Auctor de Vita Homeri, qui perperam Plutarchus diuitur, , 5. edis Galei

209쪽

DE AUDIENDIS POETIS. p. IS. C. MI P. 284 Ε δε μὴ μόνον αρετὰς ἀλλὰ κή κακία ψυχῆς is ταις-ιήσεσι πιαρι σι λύπας τε καὶ χαρὰς κο- μους - ἐπιθυμως, οὐ χρὴ αἰτιῶδεα τὸν παιπ'ν, παρόντα δὲ μ ιμῶ ου suo τὰ χρεια - ἀλλὰ - τὰ φαυλα ubi e conjectura corrigo: Dιοχα αὐτόν ποιητὴν γὰρ ἄνω δει ν -- ου μόνον τακ τ λ. In exemplo, quod describendum dedi Oxonieli fi-bus typographis, correxeram α--α τὸν Mnπεν ποιν, γὰρ ἄντα δῶ μιριῶ haec, caeterum similis, tamen lenior est mutatio Aristotelis ad hanc rem pertinet praeceptum Poetic Cap. II 'nia δὲ Mριλται οἱ ει αενοι πιρμοντας,

I8. C. M βο--- φονον τροχιλίας καὶ πνευμ ον ροῖζον sΘαλώδης τμον In hujusmodi sonis imitandis ac diligenter exprimendis actores scenici laudem ponebant. Haec ematone dum videntur, cujus exstat illiustre praeceptum, quo futuros reipublicae suae cives ab imitatione scenica, praesertim hujusinodi, abstinere jubet, Republ. III. p. 36. G TI M. πιπου χρεμετsζοντας, καὶ ταύρες μυκη--ους, -

210쪽

Res proverbialem nam celabritatem, in fabulae sormam redacta a Phaedro, omissis personarum nominibus, exstat V. . ubi et Neveletus hunc Plutarchi, et reinstemius illum supra appositum Platonis locum adfert est et apud Erasmin Mag. p. 473. Parmeno comoedus fuit Athenis aetate Demosthenis meminit eius IKschines or. contra Timarchum p. 284 D: προ- is τοῖς κατ αγρὴς Διονυσβου

κωμωδων οντων, ΚολυτΤε, - Προμένοντος τῶ κωμικου πο που ἀπόντος τι προς το χορὸν ἀνάπου -- ita enim certissima correctione pro παραμενοέος restituitviter Wolfius. --dem alia in caussa memorat Aristoteles Problem. XXII. s. 18. C. - Θεοδωρος τὰς τροχιλίαςJ Nobilis tragoedus --dem fere aetate de quo subinde meminit Plutarchus, ciuus locos notavis Perigonius ad Mian. V. H. XIV. Ut ubi quod Theodorus poeia ragoedis vocatur, error est 2 imL Nam antiqui, qui quidem alicujus sint a uiritatis, eum histrionem revicum perhibent quorum locis a Perigonio allatis addatur Demosthenis orat pro Corona p. 476. A et Aristotelis Rhetorio. III. a. Et quod poetae suas ipsi tragoedias egerunt, hoc non eo valet, ut propterea Theodores poeta vocaretur. Et si fiat poeta, non επαριτης vocaretur: quis enim umquam Eschylum, Sophoclem Euripidem, ποκριτην τραγορδια, vocavit, licet sua apsi quoque egerint dramaic Neque vero fuit poria magistis hic Theodoriis quippe alii Veterum loci non huc valent. Suidae Θεόδω ποιπὴς ος ἔγραψε διάφορα δι--, Mnia Κλεοπάτρα δἰ ἡπῶν, profecto et aetate et argumento diversus est. Hesychius voc Πελεθοό- Θεόδωρος ὁ Κωρο

νεναι primum interpolatus est in illo ὁ Κωνκος, quod recte delendum judicavit Perigonius deinde hi aliqui, qui erunpoetam fuisse dixerunt, non addiderunt cujus generis poeta fuerit; ut eum cum aliis Theodoris poetis confudisse

videantur. Diogenes Laert. II. I . viginti memorat Theodoros, in his postremum tragicum, Mosis, ποιητὴς

τραγοεδιας quem ab hoc histrione diversum esse, ipse nu-

라틴어 텍스트