Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

161쪽

DE EDUCAT PUEROR . p. 14. A, B IS et που, A. C. D. mst. I. a. Hastator Aug. Pol Schotti Iannot Anon. ο δὲ ἔλον, omnino, ut paucis dicam, est et apud alios et apud Plutarchum. Sic supra p. 5. A. Opp. Mor. p. II a. B. 93O Ε. 99O. D. Vii. 325. B. 347. D. 67o RI4. A. παρ- ιαν ἄγουσ3 -ιτηι ιν Unus Bong. habet ἔχουσιν, quod malebat Heumannus quem haud temere offendere poterat nugata in hoc loco, quippe qui magis ἔχων postillare videtur Nam quamquam utrumque promisime usurpatur, ut σαιαν ἄγων et ἔχων tamen differunt proprie ita, ut ἄγαν ad nem, ἔχων habitum, ἔξιν musessionem, significet. Igitur ἔχων ποι μίαν dicuntur cum homiries, qui tibere si uendi vel jus habent, velfacultate valent,uum λόγοι,

in quibus illa libertas, ipse m ines sic est in his locis

Plutarcheis vitarum p. 49. F. 6o. D. 378. C. II. C. 76. D. 36. F. Ἀγών παρ' ria idem fere quod a 'πιά--ἐ--: De Garres p. 5ω C h δ' Εὐριπίδωος νοο παμπιαν ἄγουσα et aliorum loca dedit Wesselingius ad Diodor Sic. T. I p. 693 sed ejus loco Plutarchus magis utitur vel πο---αν, de quo alibi dicemus vel, σέα πηλει quod est Opp. Μor. p. 29. C. s. A. 66. A. 69. E. o. L. I. D. F. Ε. 29. C. 16 B. Viti aeta. B. G. 583. E. Ma RI4 Α μποι γε δη Nodum fane. In hac, ut aliis particulis, τοι et τι saepe confunduntur. Plutarchus Opp. or. p. 94 C: μ' γε φίλου πολλὸς, ubi A. et L habent ριποιγε P. 735. B: μπι γε λάεοι, nedum fumat Vitar. p. 33

C. 655. A. Im I. B. Plato uinom. p. 7oI. F. Dem doco p. 737. . De utraque solana egit Homeveenius Doctrin. Partices. p. 769. 77o. 771.14. B. - γὰρ γέροντές ε ιν αναύκροι, ητα -- τους νέου ανα- ους λαι Sunt sere ipsa verba Platonis Leg.

V. p. 6m C: --ου αναικ'ουσι γέροντες, νάγκη - νέους - αὐθα συα ἀπο--τους. Quae Platonis auctoritate citat Plutarchus Praecepi. Conjug. p. 44. F D Πλα- τοῖς

162쪽

leguntur in Damalaeno s. Sed de suppositis auctoritate libri, ex quo iam Charondae et item Zinuci lae

seruntur, adhuc pi inius R. Benueii judicium, proditiunis Dissere Phalarid. p. I 85--σω. Locum reseri mynius in Prolusione de Fragmentis Legum Charondae, opust Acad. VOLII. p. M. Caeteriam, majorem hujus animadversionis partem jam anno DCCLXVII. adscripseram ad Iulianum l. c. erius tunc editi mem moliebar, nondum eapto consilio edendi Plutarehi in illa igitur ad Iulianum annotatione n leo me hoc etiam notasse: Letim in libalis βοι is dura , fumrum a s ex Hastina Lag. V. momiat etiam Gil. Distatus, qui Mne Plutarcti delium eum ν eratis rMaone ad Demonisum et 'uam Aureis Car--- Midi in in A. I678. Omnis Hoc mihi exemplar postea resta quo abiit ejus quippe non valde curioso a tenaci siqvidem unam illam alterius pretii notitiam,

nec mihi ignotam, habere Heretur. Nunc ejus me tione ac laude Misorem, per me odem, arere nolin.

14. B. -δίκην Locus alia et magis illustria exempla postulabat quod partim jam notavisus in Disp. de Scris

163쪽

DE DUCAT PUERORUM: p. M. B. 5s-- Libelli Sin. II. Pari. I. v. II. q. a. AEurydicen

Iubraticana, quae mvectior jam aetate liber mim ipsa suo, rum instituendorum caussa literas didicerit, et Epigramma hic appositum, in iis quae supersunt aliis veteribus monumentis legere nos non meminimus. meumannus et

He ingemas singulares quisque de hoc argumento disputatione invisumserunt, iubiectas illorum editium. Ut rem Paucis comp4ectar una est ex cognominibus in historia proditis mulieribus odis in quam illud vigium cadere possit, Philippi Alexandri, patris, altera uxor, A data Illyrica, memorata Satyro apud Athen XIII. p. 557 C hanc a Philippo, mutato nomine, Eurydicen appellatam fuisse, scribit M. Perigonius ad lim Vari Hist. XIII. 36. ex conjectura a quidem, ut videlius quippe nullum a uuem citans. Philhlum multas, praetor Olympiadem habuisse uxores, constat et aliunde, et ex illo Satyri loco : et illius uxorem Eurydicen memorat Arrianus Diped Alex. III 6 p. III. De hujus filia Cynam eaque nepti in diae, Aridae uxore, docte disserunt linius et Perigonius ad Elianum l. I. Sed eadem qu modo Hierapolitana dici potuerit, non apparet quand quidem nulla Illyrici urbs Hierapolis cognita est Forte scriptor hujus libelli, ipse ἁνιςωπος, haec turbavit, ex duabus ejusdem nominis mulieribus Illyrica et Hierapolitana, unam faciens ut suus ipsi relinquendus sit error i-

gramma Latine etiam reddidit F. A. Bonata Carin Antiq. Lapid T. I p. 6a et Iaa retulit Brunckius Anesin. t. Poet. Gr. T. III. p. 18, unus soriasse versus secundus habeat aliquid difficultatis: Tovius Epist. Crit in

Indice voce οἴ ς, corrigendum putavit οπον . . -ον. Meg. εἶ Hν et quidam libri in hoc vocabulo variant:

per desederium, idem est quod πιγαώνων του ἔρωτος, potiridi fiderio suo et sub τόν audiendum H - vessimile ex hac in Epigrammatibus dedicationem habentibus frequente ellipsi. Videant metangerus ad h. l. P. I9I.

et Brunckius i. c. p. 67. Imur sensus est, iis te II.

164쪽

helli pars simiEtudinem stili Plutarchei resert ut non. Procul a re aberrare videatur nostra conjectura prodita in Conclusione Disputationis de Scriptore hujux libelli, hano Hrtem esse a Plutarcho judicium suum huic discipuli chriae subscribente Unum verbum συρ ερι σειν eo sensu, qui hoc loco postulatur, perfriendi, sis facto exsequendi, eriplandi, non satis probum esse diximus. Nam proba signifieatione est Opp. or. p. 878. E. 894. A. et a nobis restitutum 71. F. ubi notat una complacti. ut eomprehendere. Et quod apud probatissimum scribendi auctorem Isocratem - μάνων simili sensu poni videtur in Nicocle p. 53:- is το πολέμαρ πλεο-είας περιειληφοντι, omnes besii commo--itate εο plectuntur: videtur poni, non ponitur; qui sonsequendi et efficiendi notio inin inmor*ne . oris .

165쪽

IN LUTARCHI LIBRUM

DE AUDIENDIS POETIS.

gis, in quibus fuerim Excerpta ἐκ των Πλουτάρχου ora τοῦ - δει τὸν - ἀμήων ποιηματων Videtur etiam significar, hunc librum Servius ad Virgilii AEn. III. I r nisa currus, Mamae rex, fisus D anuis gia, quod Thraces is moderata vino dedires conspiceret, itos omnes toto regno exesia jussi, ut feribit Plutarebus e in opusculo, quod is Poetarum inii Dis eri ι si quidem Servii haec est annotatio, et periinet ad mentionem Lycurgi a Plutarcho factam in hoo libro p. 5. D, ta in item excerpta posuit,acarius Chrysocephalus in Rhodonia apud Villoisonunt in Anec- dotia Gr. T. II. p. Io: ἐκ των μικιον του Πλουτάρχου πως δῶ τὸν νεον ποιηματα ἀκουών. Nam in Lampriae Catalogo Num. I post lacunam legitur ἀκουειν, quam scriptu-xam talem fuisse integram πιος in πο ρ πω ἀκού- Con jectura est primi editoris sive vera, sive fassis et Num. CCVIII. rvvs ηματων, vel πο τῶν τις ναυτιον ἔπιμέλε- ab hoc superstite libro liber diversus fuisse videtur, et fortasse ipse titulus ex duo a duorum titulis librorum mnflatus;

166쪽

I5s D., ANIMAM IN PLUTARCHI LIB. nam in eodicibus Venetis hujus Catiam Ninn. Cinxest se nis amis, et Num CLXXII. τις ναυτου Amει - :porro in eodem Catalogo Num. LVIII. -- -'τικῆς aliud, quam hujus libri, est et nomen et argumentum, idque magis usitatum ac tractariun Plutarchus quidem nomen suo libro unis a Chrysippi libro, cognito nobis ex Diogenis Laertii mentione VII. - περὶ του - δήτων ποιη- ρώπων --, addito is, , quo magis confilium, et aetatem, cui scriberet, declararet. Et ante illum, teste eodem Laertio VII. 4 sectae hujus conditor rano librum edidem περ ποιητικω ἀκροασπως dimiaica auditione, id est, u modo poetis audiendi sint. Nam late patebat hic locus non solum per Philosophorum scholas, sed per totam vitae homanae, maxime juventutis, institutionem. Quo magis operae pretium nos facturos existimamus Plutarchi consilio

dii inua explicando.

DE PROPOSITO HUIUS LIBRI.

Qiu primus Plutarcheos morales libros ita disposuit, sive Aldus Maninius, sive antiquior librarius, ut hos tres eo, quo nunc sunt, ordine in principis poneret, is quam-- argumenti, naturae, et antiquitatis rationem sequi voluit. Nam a natura proficiscentibus occurriant deinceps γέ σου πω, αδ- ἁγωγὴ, quod est argumentum libelli De EdMariona. Porro in se in partibus duae sunt ad ingenium animumque formandum principes, et Veteravit usu oesebrais, Poetarum lamo, et redolaphoris cognitis illa, prior et pueritiae adjuncta, hoc is libro a Poriis Ati omina e dicita Mae, posterior et cum ineuntis adoles nitan studiis conjuno proximo libro Da acta ---S AEaιisus decusata. Sed iste De Educa no m. xius est: hi guranam sunt et vero ex Plutare o ingenio

Ηui tituli professio est .v τῶ πως δώ τὸ -- -κη'mae μύωπι quomodo juversis poemais audire debeat, id est, legere, im Mero. Nam ακήων, --, proprie Mu rea est aliorum

167쪽

dicta inritas perisere sed etiam tralata notione, legere, Iacta vel iucta a pera, et inialigere interpresari. Quas notiones T. De us ad hunc locum diligenter exponit et nos uno satis--us huic animadversioni significandis exemplorum amis. Sio tur ἀ- usurpat Plutar--us Ois. Μοri p. 659. . 788. B. 898. C. O . D. Iinosi L. O36. E. Imo K Iaa. B. Vii. 9a C. 614. A.

Aristides T. II p. 3M. Longinus De Sublim Cap. XLIII. Porphyrius De Autro Nymph. . 16. Athenaeus sorte ita

-πωndus erat, de quo dubitat Casa onus p. 486. E. Disteutem, quem hoc libro institust Plutarchus, meat

νέω, juvenem hoc, tamquam honestante, nomine significans uua, quem conmauni usu παῖδα -rum vocare Poterat. Etenim Poetarum lactis, certe initia ejus, erant puerilis insututionis, tradita a Grammaticis. Sod apud in ininti an puer ad aetatem sere adultam ma-bati inde transferebatur ad Rhetorem, qui sua item institutione, cum tramitione opthnorum solutae ora vis Seriptorum liationem quoque Poetenim omμει itur ut et

aliunde colligitur, ae diserte prodit istactilianus Inst. r.

H. a. Sed Plutarchus docaenum universe nouunat, nec misminatim Grammaticum, aut Rhetorem, aut Philosophum: discentem more νόον, -- p. 4 L.F. 5. D. 18. B, C. m. D. M. C. 3 A. 4. D. M. B. D. 6. A. 7. Α. Ε.18. A. M. B. m. Ε. 3a A. M. C. F. 36. D. 37. A. tquamquam vis proprie distinguitur a inrua, illi philos,

phia, hine μι--α adjunguntur, v. c. in Amatorio P.

69. Di ταμ 3. κι- ΜΘ.-- αναλες - σιω-ς, - φιλο-----ς tamen uno fignificat puerilem aetatem filii sinSMari, nusque aequalis Cisandri fissi M. Sedati ad quem hunc librum seritat, ut conmentem institutioni filiorum, quippe puerorum et adhuc sub paedagogo degentium p. 15. A. 18. E. 36. D. Poetarum enim temoni inesse praeparationesi ingenii ad Philos iam p. 15. F. M. D, 37. At euius is biso juvenis demum pueritiam egressus, a QMisentiam ingressus, deposita veste Inaerili, tradit quem morem nostra interpretatione attigimus ad initium libat .. του ἀκού- De Racta Audiendi Rasi mi M. α

168쪽

Porro in tituli professione est πῶς quomodo, non μή

quod hoc enim, juvenem debere poemata cognoscere, ut ne, mini dubium sumebat neque etiam quaerit, τίνας κάλ-ως ποιπώς, quos e cujus generis metas juvenia cognoscere debeat exempla apponit ex principibus eorum, quorum lecti nem consuetudo antiquissima ad institutionem juventutis consecraverat Homero Hesiodo, Archilocho, Pindaro, Simonide, Theognide, Eschylo, Sophocle, viripide, enandro. Nam alii si qui nominantur, Xenophanes, Empedocles, Philoxenus, non ut Poetae in juvenili aetate tractati tractandive, sed nude ut alicujus sententiae auctores memorantur.

tam hoc ipsum πως, quomodo, qua ratione juvenis poetas cognoscere debeat, quum late pateat, et multas variasque habeat partes vel, quomodo facillima certissimaque via ad eorum intelligentiam perveniatur; vel, quomodo sint pronunciandi, recitandi, discendi vel ad quemnam usum referendi, ad rerumne scientiam ex iis colligendam, an ad judicii elegantiam, an ad ingenii cultum, an ad doctrinae ornamentum, an ad liberalem animi oblectationem, an denique ad virtutis honestatisque fructum, vitamque prudenter regendam una illa postremo loco dicta pars tractatur et haec ipsa non tota, sed partim non ut vi ostendatur, qua Poetarum lectio dirigatur ad virtutis se licitatisque adoptionem sed ut praecepta tradantur, per quae caveamus, ne Poetarum nos lectio de rebus divinis humanisque perverse sentire ac judicare assuefaciat, propositoque virtutis Ductu frustretur. Igitur argumentum propositumque libri his quasi finibus continetur: uomodo juvenis poemata legere debeat, ut nil inda nec judicio erroris de rebus gravissimis, ne animo et moribus maritatis sufeipiat.

Dicit poemata, universe nec Poetas quosdam, aut i cos eorum, aut genera poematum ociussit nec selectum et eclogas suadet locorum probandorum, nec exsectionem

improtandorum ita disserit, ut si totos et integros legi velit et loquitur de Poetis, qui vulgo in scholis et institutione puerilis aetatis terebantur. Horum carminibus quum

169쪽

DE AUDIENDIS POETH. po4. D. 16I. aevi longinquitas inchominum perpetua admiratio speciem

opinionemque quamdam divinitatis adjunxisset, quam confutare periculosum esset Plutarchus rationem designavit τλ ή- των σχημάτων, intelligendi poemata, quae ratio ad hiberetur iis locis, qui a vero rectoque alieni viderentur, atque ita adhiberetur, ut in discentis animo nec auctoritas Poetae pravitatem dicti commendaret, nec pravitas dicti-a unitatem Poetae labefactaret. Hoc erat ejusmodi, ut interpres et magister ista dirui omni ratione tractaret, in

. Omnes partes Verteret, donec eam praeberent ansam, qua apprehensa in sententiam redigerentur Convenientem cum,mestate, nec repugnantem vel pietati erga eos, vel justitiae erga homines, vel reliquarum officiis virtutum, prudentiae, sortitudinis, temperantiae. Dissicile profectonmotium, bonam potius, quam propriam suamque Poetae adjungere sententiam : praesertim si interpres abstineat ab allegoria quod fecit Plutarchus, reprehendens adeo alle-- ginicos interpretes p. I9. E. 39. A. Quamquam rectis-- adeo judicii Criticus Longinus de Subl. IX statuit

complures Homeri locos non nisi per allegoriam ab impietatis crimine vindicari posse. Et haec proprie dicitur allegoria, qua is la ad physicam rationem redigitur.

Nani uerum genus, quo sabula dictumve Poetae a propria sententia ad aliam eamque moralem con ertitur sententiam dudum ab omnibus Philosephis usitatum erat; usdem exempla ponit frequentati a Zenone, Cleanthe, Chrysippo, Plutarchus p. 33. C. 34. B. 38. C. Et breviter ejus rationem significat Dion Chrysostomus r. II.

p. 7. D. Alexandriim Macedonem, admiratorem Homeri differentem faciens; δεῖδε τοῦ ποιητὴ τα μὲν in πιιιιόου---τος - παραινουντος αποδέχεB- - ως γυώνου μόνον, πολλὰ δε - μείζονre κοὐ καταγελῶντος oportet Poetis alia a aeripere, ti fuadentis es admonentis alia, ut narrantis MMummodora muti autem, ut visuperariis ac deridentis. Atqui fi interpres tam multis variisque ad sententia pravitatem expugnandam instruitur machinis, unam certe semper inicacem experietur, nec ullo in loco haerebit:

praesertim si fine speciemque probabilitatis migrare au-

170쪽

deat. At Plutarchus verissmilitudinis ubique rationem habuit ut ejus acumen ac doctrinam mirari debeamus qui, quum tam arctos sibi circumscripsisset fines ususque instrumentorum ad immutandam sententiam, tamen tam niuitas petaosas, nec a grammatica ratione abhorrentes vias aperuerit, quibus dissicultas expediretur. Hae viae et interpretandi ratione a Plutarcho des tae, ut ea summatim ac deinceps capitum ordine complectamur, hujusmodi sunt. II. Iuvenis animo infixum et in promtu habeat, Poetinossicium esse fingere, materiam ruinis et siris fictum magis oblectat, quam verum haec cogitatio eontinuo munit Iegentis animum adversus fabulas delans, et insem: quaa fabulas poetae vel ipsi non credunt, et indiei praebent se eas non credere, ita minus nocent vel credunt ipsi, itaque legentem facilius in eumdem errorem abripiunt: tum

illis Philosophorum opponenda auctoritas, Empedoclis, Xenophanis, Socratis, de rebus divinis nil stiri profiten

tium.

III. Ut Picturae, ita Meseos, est incium quoque imitatio in qua spectatur non an argumentum fit bonum et pulcri , sed an diligenter ad similituduiem imago expressa sit istu turpis amo vel oratis probabiliter et ad

delectationem commotionemque audientis exomata, apud um non debet valere ad eam probandam ut bonam.

IV. Et quandoquidem Poetae indicia praebent, quid ipsi probent, haec indicia diligenter xuit animadvertenda. Sunt autem vel diserta, aut pluribus verbis explicita, vel uno epitheto declarata, veluti de Pandaro ταωφρένας ἄφρονι -δειν vel obscurius fignificata erat lacinoris, ut Euripides Irionem rotae amum secit Homerus Martis et Veneris adulterio ostendit, pravam musicam et orationem pravos et effoeminatos parere mores in Junonis fraude Iovem ad concubitum pellicientis factum vituperat iracundia et minis Iovis erga Iunonem. Nec Pus est has fabulas per allegoriam pervertere et ad physicam rationem traducere, fingenda conjunctione aetheris et aeris ipse enim Poeta solutionem praebet moralem suas

라틴어 텍스트