장음표시 사용
281쪽
sve imaginarii, tam de dubio, quisi de certo. Term Inus, quo hic utitur menellus, omnem dii bitandi locum excludit. Est enim idem , ac si dicat expresse, nullum posse casum accidere, in quo excommunicationis injustae metus nos debeat impedire ab implendo debito nostro. Altera pars eiusdem propositionis ex aequali causa meretur censiaram. 'unquam eximus ab Eccum, etiam quando hominum nequitia videmur ab eά exsulsi, quando Deo,
Jesu Christo , atque si Ecclesia per charitatem Uixi sumus. Certum est enim, posse contingere casum, in quo homo innocens posset exteritas separari ab Ecclesia per sententiam ex se iniustam ; tunc nimirum,quando,Exempli gratia, Epi sic opus omnes regulas Canonum observavit, nec ex ma parte Ulla intercurrit injustitia notoria, aut ullus e pror intollerabilis.
Propos XCII. Pati potias in pace excommunicarionem se Mathema injustum , quam prodere veritatem , est imitari sanctum Pauldim: tantum abes , ut si erigere se contra Authorismtem, aut scindere unitatem. Haec propositio, inquam, est
etiam valde reprehensibilis. Praeterquam enim , quddfilsissimum sit, & summe iniuriosium S Paulo&Ecclesiae,
asseverare, S. Apostolum fuisse excommunicatum, insuper accedit error crassissimus, cum dicitur, exerceri Ῥjritutem, patiendo n pace excommunicationem injusam: haec pax
praetensia nihil aliud esse potest , quam signum contemptus iniuriosi censurarum Ecclesiae, cum tamen in conscientia teneam Ur quantocius curare, ut ab iis abit vamur, praestando satiSfactionem congruentem , si rei si
282쪽
inis , n vero innocentes, demonstrando tunc innocentiam ac iniustam Vexam. Terminus ille , prodere Rerrtatem,
est etiam genericus , qui aeque potest intelligi de veritate dubia, imaginaria seu putativa, ac de Veritate evidente,& indubitata. . Error propositionis XCII. non minore falsitate sensibilis est. ymus quandoque sanat vulnera,' praecem strimorum Pastorum s alio infigit e Vsus mandato ; yesus restituit , quodi inconsiderato Zelo rescindunt. Falstim est enim,
Iesum Christum unquam sanasse vulnera aut plagas, ab Ecclesia per etias pastores impositas ; falsum est , quod
Christus unquam restituerit, qUod Pastores inconsidera-ro Zelo resciderunt. Certε vel excommunicatio praeceps& inconsiderata, de qua Quenellus, est excommunicatio nulla & abusiva, involvcns iniustitiam notoriam, aut errorem intollerabilem et vel est excommunicatio simpliciterinjusta, tametsi vibrata conformiter ad regulas sacrorum Canoniam. Si sit excommunicatio nulla & abusiva, tunc innocentem nec Vulnerat, nec rescindit a Corpore Ecclesiae , adeoque Iesus tunc non habet, quod sanet, aut restituat. Si vero sit excommunicatio simpliciter injusta, qua homo innocens sine vulnere intrinseco tantum extrinsecis rescinditur ab Ecclesia , rursum Iesus nihil sa.
nat, nihil restituit : non sanat, quia nullum adcst vulnus : non restituit injuste excommunicatum in ius, participandi divinis mysteriis , cum e contrario velit Iesus , ut tali censura ligatus humiliter sese inclinet sub manu & judicio Ministrorum legitimorum,
283쪽
velitque eius innocentiam occulte coronare, ac compenosare abundantia gratiarum, quidquid damni ex privati ne divinorum mysteriorum aciniusta recisione innocenter passius est. Ergb finaliter falsum est , propositiones Quenellinas circa materiam excommunicationis nihil complecti, quam quae sunt vera. His omnibus reflexionibus alta mente ruminatis, nemini dubitandum,easdem propositiones , seditiosas , scandalosas, pernicioses , faventes sis mali , haeresbus , haereticis: quae omnia nullis indigent probationibus. Restat tamen probanda Veritas Catholica,propositionibus damnatis opposita,ex sacra Scriptura & SS. Patribus. II.
Probatur meritas Catholica, Propositionibus damnatis opposta, ex Scriptura s Patribus.
Deuter. I 2. II. Qui superbierit, nolens obedire Sace dotis imperio, qui eo tempore ministrat Deo tuo; ex deo creto judicis morietur homo ille, & auferes malum de Israel. Resi. Haec mors est figura excommunicationum Ecclesiae. ath. I 8. I 8. Quaecunque astigaveritis super terram, 'erunt ligata & in Caelo; & quaecunque siseritis super teriam, erunt soluta & in Caelo. Rom. I 3. I 2. Qui resistit Potestati, Dei ordinationi resistit: qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acqui
a. Cor. I 3. Ut non praesens durius againninecumiam potestatem, quam dedit mihi Dominus.
284쪽
a. Nelsa . 8. Qui haec spernit, non hominem sper. nit, sed Deum, qui etiam dedit Spiritum suum sanctum in nobis. Res. Mox videbitur hos textus applicabiles
esse excommunicationi iniustae. Hieri in hac verb. Maecunque astitaveritis M. Potestatem tribuit Apostolis, ut intelligant, qui a ratibus ιμπυatur humanam sententiam divina sententia roborari. imban. I. in Decret. Grat. Cau. II. q. 3. n. quibu . CaVei da est sententia Episcopi, licet injustὸ liget. , Gree. - . hom. 26. in Evang. Is autem , qui sub manu Pastoris est . ligari timeat vel 3D. Nom. - 4. Sem. d. I 8. 1. q. 4. Dicendum , qubd em. communicatio potest dici iniusta dupliciter : Uno modo ex parte excommunicantis, sicut qui ex odio vel ira e communicat; istunc nihilominio habet essectum suum ..... Alio modo ex parte ipsius excommunicationis, vel quia causa excommunicationis est indebita, vel quia infertur sententia, juris ordine praetermisso: Et tunc, si sit talis error ex parte sententiae, qui sententiam nullum faciat ense, non habet effectum, quia non est excommunicatior Si autem sententiam non annullet, haset effectum suum; θῶbet excommunicatus humiliter obedire , Sc erit ei ad meri tum, vel absolutionem petere ab excommunicante, vel ad Superiorem iudicem recurrere. Si autem conteniseret,
uid insta. Contingit autem, quod est debita causa ex parte excommunicationis, quae non est debita ex parte excommunicati et sicut cum aliquis pro falso crimine in
285쪽
iudicio probato excommunicatur; se tumes humigiter iis
mi, humilitaris meritum compensas excommunicamnis ae mis
D. Bonav. l. 4. 'rt..ώb. 2. Dicitur in iure; sententia Pastoris 'ei u tenenda est, timenda .... DI-cendum, quod sententia iniusta dicitur, ex animo,ex causa, ex ordine. Ex animo, ut cum sertur non Zelo iustitiae,std vindictae. Ex causa, ut cum non est meritum scis, ciens, vel certum, propter quod debeat excommunicari iste , cui infligitur. Ex ordine, ut cum praetermittituror do iuris. Si ergo talis Excommunicatio feratur in aliquem. distinguendum est: aut fertur ab habente canonicam imirisdictionem , aut non habente. Si ab habente, dice diram quod renendus, o timenaea; quia non ess subditoram. Et culine femremiaeae majorum: se si contemnunt, graviter fleciscant : Excipiuntur autem duo casus: Videlicet si sententia illa lata est post appellationem legitimam; υι quando continet intollerabilam errorem: ut si diceretur, e communico te, quia credis in Deum. In his duobus cmsbus non qiuaerentes ab Elutionem admittuntur ad e rum probationem: Mias autem πω - uti tur , ns humia ore petanι abstaurionem- Isiae infra. Ab ivit autem Dominus papa in omniatius ad cautelam non propter hoc , quod reputet, fuisse excommunicatos, Vel excommunicandos ἔβdar ostendas Ecelsa sementiam , quantum n e t injusta, esse formirimiam: unde timetur , est tenetur non consideratione iustitiae, sed ob reverentiam Potestatis Ecclesiasticae.
286쪽
Id ibid. q. s. Dicendum, quod est loqui de potentia absolvendi, & excommunicandi, prout potest in hos a xus, vel de jure, vel de facto. Differtur enim, facere, &iuste facere. Si loquamur de facto, si Episcopias excommunicet non contumacem, praetermisso iuris ordine, in facie Ecclesiae excremmunicatus es, quam is injusse iata sit sententia, ct tenetur eam sustinere : alioquin ex hoc ipso contem tu e ciιur dignus excommunicari, o litatuae apud Deum. Id. orem. I. Dom. II. flos Pentecos. Tales ergo contum
ces aures 'ad obediendum , quando non aperiuntur Dei digito; necesse est, ut quandoque feriantur Petri gladior Id est, sententia Excommunicationis. Amsuta is auris iam ejus dexteram; non percussit aliud membrum, quam auriculam; quia sola in obedientia contumax excomm nicationis gladio ferienda est; quidam autem non attem dentes, manum, Pedem, aut quodcunque membrum amputant; quandoque propter quamlibet causam excommunicationis sententiam fulminant : nihilominus tamen gladius iste semper timendus est : iuxta istudS. Gregor etia rum iuste an injum obliget Pastor, Pastoris sententia timenda
es. Vae ei, qui non subest, i Ue si sorsi an ligatur; ipsam sea
obligationis sententiam ex alia cul mereturi, Gers is disicussistius abfert. Sententia Pastoric eriam injus a cte. Stat, aliquas sementias Pastoris vel Papae, & suorum Commissariorum non esse tenendas ; imo nec timendas , dum sunt iniustae: & hoc in multis casibus. I. Si sententia lata sit poae appellationem legitimam. a. Si con
287쪽
as. Igitur secundum ipsum Gersonem dantur sententiae pastorum injustae, quae tamen tenendae sunt & timeriadae; asserit quippe,dari quasdam injustas sententias, quae nec tenendae nec timendae sint.
Nihil peiorem de Ecclesia opinionem ingerit eius inimicis, quam videre illic dominatum exerceri stiprandem fidelium, & foveri divisiones propter res, quae negfidem laedunt, nec mores. Q
VEritates eo devenerunt, ut sint lingua quasi peregruna plerassique Christianis, S modus eas praedicandi est veluti 1dioma incognitum: adeo remotus est a simpli citate Apostolorum, & supra communem captum fidelium ; nequCsatis advertitur, qudd hic defectus sit unum ex signis maxime sthsibilibus senectutis Ecclesiae,& iraenes in filios tuos. I.
Sosis Naturalis Propositionum.
'GIhil pejorem de Ecclesia opinionem ingerit eius Inl-micis, quam videre , reus defacto Hident, illic injustum dominatum exerceri supra fidem fidelium supressione Menatisonscientiari-; & severi divisiones per censuras reiuramenta praestarida.propter res,quae nec fidem laedunt, nec mores: ἔπι -δ res s-ν qumque propositisnes yans jera syrata, quas Win ascipula dum abjurare sub panis raram M. VerbDiqitigod by Corale
288쪽
. ' veritates, dei devenerunt, ut sint lingua quasi pe-hegrina plerisque Christianis, se consequenter maxima parti Ecclesia; & modus eas veritates praedicandi est veluti Idio ma incognitum pori ue Christiani ; adeo remotus est 1 simplicitate Apostolorum ,& supra communem captum fidelium ; neque satis advertitur a Passoribus o Ministris primis , aliasque inferioribus , quod hic desectus a piscisa δε solorum , cst recesus ab usu se trad/tione avi Apostilici sit unum ex multu signis maxime sensibilibus senectutis, eo fustionis, & defcctionis Ecclesiae, nec non signum irae Dei in filios suos,ides in Ecclesiam Misu mensi ra, quibuου comonisur. Nemo ignorat,& in hoc libenter consentimus Authori sex Columnarum, posse dari abusus in Ecclesia. Ememplum saeculorum praeteritorum id satis demonstrat; nec minus de hoc convincimur quotidiana & personali experientia. Verum enimvero sitntne hi abusus, vel pomini ne esse de natura illorum abusuum, quos Que nellus publico clamore exprobrat in faciem Ecclesiae, libro nempe in omnium manus devoluto ὶ Quis nisi Lutheranus, nisi Calvinista, nisi obstinatus Iansentanus attentabit Ecclesiam calumniari, quod exerceat dominarum supra fidem fidelium ' quod serueat decisiones stropter res , qua nec fidem iadum , nee mores ' quod veritates in ia eo urique deveneiarint , ut HInon annuntientur, vel si annuntiantur, Di in lingua quasi fleregrina res ue Chrimanis, & quod modus, eas pradicandi i vetari Idisma incognitumst Ecclesia tantoperε Asirexerit.'recesserita plicitate Apostolorum suo modo
praedicandi & tandem, quaaH defectus sint ex signis maxin is
289쪽
sinsibitibussenectutis Ecclesia , se ira Dei in sili seos, id est, in Ecclesiam suam, et hisque membra, quibus componitur Ex tali est te quis cognoscat prototypon seu originalest tam ex atra descriptione &depictione quis vaticin bitur columbam illam unam, electam, perfectam; illam Christi Sponsam, totam pulchram fine ruga& macula; illam Spiritu sancto obumbratam Ecclesiam petram illam , contra quam portae inferi non praevalebunt i an-lion ex hac pisiura coniicitur Babylon illa magna, confusa, prostituta, polluta meretrix illa praetensa , contra quam haeretici spumante ore, corde & calamo enutiunt iras suas ὶ Ex horum venenatis scriptis sine dubio Que-nellias deprompsit colores suos nigerrimos, quibus depingit Ecclesiam bina hac propositione S seqQ tibus. . Verianuamen qualem de seipsis enhrmat emgiςm Que nellus, eum ita temerario reflectendo depingit, vel potivis monstruose deformat Ecclesiam 3 cum instar Lutheranorum & Calvinistarum iniuriis tam atrocibus Ecclesiam Romanam lancinat differtne a caeteris Sectariis quid ad haec Apologista pro causa sui Clientisi Videamus, an non aeque mereatur annumerari haereticis , ac Quenellus ipse, cujus in se suscepit patrocinium. ,, Non potest, inquit, a Quenello imputari cri- is mel , qu6d erexerit ae contra abusus in reflexionibus,, suis genericis, nisi supponatur, eum intendisse oontra ipsam Ecclesiam suas reflexiones acuere, destruendo,,principium infallibilitatis: vel nisi supponatur,eum has is ce reflexiones tacito odio applicasse Pastoribus in Eccle
290쪽
ι, sta Praesidentibus . . . . . duobus verbis ad haec responde ,, tur. Licetne hominibus, scrutari cor alterius, ad inve- si stigandas vias eius absconditas, & intentiones, ex quia is bus operatur licetne hominibus, sese constituere iudis, ces cogitationum occultarUm , quarum solus Deus te-ristis estὶ ex principiis ipsis , non ex intentione judicanis dus est Author, ejusque opus. , νNihil subdolo hoc argumento falsius. Ecclesia niliis supponit in eondemnatione alicujus libri: solummodo iudicium fert super ea, quae aforis patent, re quae ab omnibus dignosci possunt ; Ecclesia humiliter Sponse suoi dijudicanda relinquit secreta Consilia inimicorum suorum; hinc propositiones pravas,contra sanam doctrinam enascentes, iudicat ex terminis, quibuS componiantur , sectandum propriam, naturalem & obviam eorum significationem putque ejus iudicium clariore Maiestate, tanquam de vultu Domini, prodeat, hinc naturali termin xum significationi saperaddit tempus , circumstantias, naturam libri, quo propositiones illae continentur, α praeserti- , Ut iam notavimus, adiungit characterem Meonversationem vitae, statum & situm Authoris, sic proponentis. omnia isthaec extrinseca sunt, de quibus
Ecclesia semper pronuntiabit iudicium rectum & infallibile. Ergo summus Pontifex noni damnat propositiones , quibus Quenellus se sublevat contra abu- fias, praecisi ex eo , supponar, menellum in sinu cordis gerere consilium absconditum, eas applicandi Ecclesiae, vel Fodsuno τ , Quenellum suis reflexionibus