장음표시 사용
41쪽
plisque depromere, idcirco iis e sontibus
hauriam quae ibi extant documenta Imperatoriae potestatis in oleis iones, nominationesve Episcoporum. Quamobrem Constantinus ad seditiones potissimum cohibendas suam in electionibus interposuit auctoritatem, coeterisque exemplo fuit, ut ipsum postea imitarentur a). Constantinusi eucra eius filius imperavit, ut Eusebius ,& Maccdonius Constantinopolitanae Sedi praeessent. Anastasius Euphemio Patriarcha deposito Macedonium , Scevophylacem , atque exinde Timotheum suffecit . Scripsit Synodus Episcoporum , nec non ipse Epiphanius ad Hormisdam Pontificem , se
unanimi omnium consensione electum , al)Probatumque ab Imperatore, dc Imperatri
ce, magnatibus, & Episcopis b). Quinimo si fides habenda Sogomeno , e) qui
rom accuratius quam Socrates expendit, nemo non Videt quantum praerogativae so liis sibi usurpavcrit in electione Nectarii Magnus Theodosius cnixe commendatus a
Na Zian Zeno, qui non minus studiose d)
42쪽
EpIsco PORI M. 37 gratulatus est Imperatori Mauritio ob eleae ionem bene sapienterque habitam Patriaris char Cyriaci ; Ac probabile quidem est c-Xemplum hoc Nectarii nominandi desumptum fuisse a Valentiniano , qui Mediolanensis Ecclesiae sinum lacerantibus di sciuionibus praesto fuerat, eam non immerito partem seqtiutus, quae Divino pene Ambrosio suffragaretur a) . Mentionem quoque facit socrates lib. 7. cap. dc 4o. Theodosi limioris, qui
Nestorium nominavit eademqtie de caiisa , ubi Martiae ianus Episcopus diem supremum obiisset, ne rurstis acres susciperentur inimicitiae , concertationesque exardescerent, mandavit Episco
pis, tu Proclum in Episcopali solio collocarent. Quod sane laudi vertit Socia.
res b) Theodosio, & Cyrillus mare imis
cum praeconiis in Coelum extollens Conc. Eph. pari. 3. Can. Is . ait. Aoe rasmum
illustre pii gregis munus est praevio carie usu fragio. Quid quod Arcadius Chrysostomo , Iustinus Paulo Byzantino Presbytero adstipulatus est Θ Tot, tantisque Ecclesiastica Historia referta esst huiusmodi monu-
43쪽
numentis , ut ab iis singillatim enumerandis merito supersedeam . Illud hic adnotasse sufficiat, tanti habitam cam dignitatem , ut cum plures Provinciae in Sarracenorum potestatem venissent, idem ius confirmandi Patriarchas integrum sibi, narrante Theophanc, servare voluerint Principes Saraceni. Venio nunc ad Episcopales electiones Ecclesiae Latinae, in qua quidem certe penes
Episcopos Regesque summa potestatis fuit usque ad ann. 7so. Ita sanxit in Gallia
Con. Aurelian. r. Can. I. Nullos βο- Forum admonente Metropolitano ad ordinationem Conoeerdotis venire detrectet. At electionem contineri voce ordinationis aperitur ex Can. 7. eiusdem Concilii, ubi palam cst tot Episcoporum coetum ad electionem, magis quam ad ordinationem deside ratum . Superaddita est ab Aurelias ensi Conc. s. Can. ro. & II. Regii consensus, aut permissionis necessitas: nuUi Di Uatum proemiis , aut eomparatione liceat ad foci. Sed eum vesuntate Regis Euxta electionem Cleri, ae Plebis , sevi in antiquis Cais nonibus tenetur feriptum , a s Ietropolitano
vel quem in vise sua pr miserit, eum com- Ουincialibus Pontifeκ em seretur.
44쪽
At cum Regum permissio in praeceptum facile descisceret, Concilium Pariis
siense a. irritas, nullasque pronunciavit electiones omnes, quae sola Principis auin thoritate, nullo Cleri interveniente, po pulique consensu , terminarentur . Conis firmatum est hoc statutum in Conc. Paris. s. Regio Clotarii a. Diplomate, huiusmodi tamen clausula, qua electionum potestas in Regem tota denique refunde batur . Integrum enim ipsi erat, quem Episcopi, Clerus Populusque elegerant, confirmare , aut ex Aula mittere Episcopos ad vacantes Ecclesias , data Metropolitano, di provincialibus facultate eius examinandi , qui in album Ecclesiasticae Hierarchiae
In Concilio Rhemensi ann. 63 o. ininnovata antiquissima electionum libertate, Dagobertus I. Thesaurarium suum Desiderium misit, ut Cadurcensis Episcopus crea retur, utpote quem Abbates, Clerus, populusque eius Civitatis postulavissent ca . Nec minus obviam ivit Clotarii Diploma hi Conc. Cabilonense sub Chlodovaeo a Can. Io. Quamobrem non infrequens fuit
sal Acta haec ipsi publicavit dini ira saluatiis in pula melina Editione Capitaurium .
45쪽
illud quasi mediu in temperamentum, ut ab Episcopis, S Populo is probaretur, quem
Rex nominali et . Iussit Theodoricus sanis chinn Quintianum in Arverna Ecclesia con- , stitui; Et statim mis nuneii , eonvoeatis Pontificibus O Populo, ipsum in ea cathedra collocarunt: Haec tib 3. Hist. cap. a. habet
G rcgoitus , cndat Regi curae fuisset, ne Quintianus a se nominatus Episcopis, plebi lue displiceret. Ita quoque Clodo- miri Regis iussu Ommatius Turonensem Episcopatum adeptus cst ; quo non multis post annis donati a Clotii de Regina Theodorus, & Proculus. Ita Episcopatum Buthenensem a Regina Brunechil de impetravit Innocentius Comes Gabalorum, Bituri censem a Gunt ramno B: Sulpitius, A gathensem a Rege Visigothoium Leuva Fro
Nec commentitia igitur, nee impossibilis est ca concordia Populi , & Episcoportim cum potestate Principis in elocti Ο- nil, . Magno certe Gregorio, quem incorruptum Canonum vindicem , intrepidumque Ecclesiasticarum libertatum defensorem Omne S cc Re norunt, perfacilis, &consentanea visa est ca suffragiorum conspiratio, quandoquidem decreVit, ut Au
46쪽
& a Monachis eligeretur . Obeunte te non alius ibi quaeumque obreptionis amitia ordinetur, nisi quem Eex eiusdem Pror inei e eum consensu Monachorum jecundtim timorem Dei elegerit, ac providerit ordinandum a lib.
Occupabant quandoque Episcopi praesentare Regibus eos, qui Episcopatu digni
reputabantur , quosque Clerus , Populusque mox eligebant. Postulavit a Chil deberto Rege, a quo invisebatur in extremis agens Lugdunensis Episcopus, ut nepotem suum sibi successorem daret Nicetium ; Assensus que est Rex, & Nicetium populus tunc elegit. Carolomannus Dux , & Princeps Francorum in Conci io Liptinensi an. 7 3.
elegit Episcopos consilio Cleri , optimatum, laicorum , & ipsius maxime Bonifacii Mo-gumini Archiepiscopi, qui vices Apostolicae Sed is per Gormaniam , & Gallias
agebat , cuiusque plane opera Pontifices ad novos Episcopatus constituendos adsensum praebere coeperunt, cum antea usque
ad Gregorium VII. in ea re conti cui siet illorum auctoritas. Baronius fretus testimonio Lupi Ferrarensis Abbatis existimat, hoc demum Pipino concessum a Zacharia. At
47쪽
At quomodo coeteri Francorum Reges eodem iure frui potuissentὸ Silent enim veterum monumenta , nec Baronius perspicue ostendit undenam reliqui Reges illud mutuati fuerint, neque omnino Lupi verba indicant quod in mentem venit supra laudato Baronio. Verisimilius ergo Pontificem Pipino affensum fuisse, non ut eiusmodi sane praeditum iurisdictione, sed ut eum, qui de re quapiam consultus vel approbat, vel disicia tit; idque eo animo feci si se Pipinum , ut rem gratam faceret Zachariae , cui multis devinctus erat nominibus, vel ut paratiores in recipiendis a se
constitutis Episcopis effceret populos, si eosdem Pontifici quoque placuisse intelligerent. Nam quod in Liptinensi Concilio incoeptum fuerat super novis Episcopis
perfecit Pi pinus in Suossionens , nec a semel affumpta auctoritate unquam recessit, ut in Concilio Vernensi an. 7yy. Can. a. testatur, ubi ait, se constituisse Episcopos, qui Metropolitarum vicariam Operam a
Interim fas est animadvertere, Gregorium, e cuius historia decerpta illustriora exempla retulimus, nusquam suis querelis has regias nominationes tamquam
48쪽
Canonibus infensas exagitare. Reges, qui distraherent , Clericosque , qui sacras emerent dignitates acerbius perstringit; ipsis Vero nominationibus ciusmodi vitiis minime laborantibus haud refragatur. Ne Concilia quidem ipsa sibi cum Regibus decertandum duxerunt, immo ne certabant quidem de eo, quod capitalius erat, ne mitterentur
ordinandi Episcopi e Regiae Domus familia . Et sane si quem Rex nominat, eundem postea Clerus elegerit , iam salva sunt omnia, nec aliquid aut ex Populi, aut Cleri privilegiis perit. Ideo Conco
Tolet. II. Can. I statuit, ut a Rege propositus illico valeat consecrari. Confirmat hoc etiam Canonum Collector Graistianus dist. 63. eap. II. f. electiones cap. quia , cap. Reatina seq. Innocentius III.
lib. I. epist. 76. Platina in vita Bonifacii III. Quod autem nonnunquam Canones ab elee ionibus laicos, ipsosque Reges, ac Principes removere conentur a , nihil obstat, cum illud solummodo caveant , ne Reges expulso Clero ad electiones procedant , neve ullam consecrationem Ecclesiastico iudicio, confirmationique prae-
49쪽
DE ELECTIONIBUsmittant a). Nemo enim aliunde non pcr spicit, imperatorum, ac Principum semper fui sic Ecclesiam prostratam erigere, ut Optime observat Gersonius , sive quicumque ille sit, qui librum conscripsit Statu Ecclesiae in veteri, o novo Testamento. Qua propter Honorium Imperatorem , etiamsi visus sit falcem in Ecclesiasticam messem, ut dicitur , immisisse , nemo plane vituperat, immo Ecclesia aequo , & alacri animo cius legcm de cicctione Romani Pontificis amplexa est b) , eique tamquam insigni benefactori gratias quam plurimas habuit. Marculphi formulae exhibent supplicem Civium ad Regem libellum , Regitimque ut a Gregorio quoquc vocitatur praeceptumide Episcopatu, quem Rex precario conserebat praevio Episcoporum , Pro-
certinique consilio , ut ecce, Cognoυimus antistitem N. ab bae luce migrasse , de cuius ficeessore follicitudinem eongrtiam una cum Pontificibus , vel Troceribus nossi is plenius tractantes decrevimus illusiri Viro N. Fou-tifcalem iii ipsa Urbe committere dignitatem.
ibus verbis omnino planum fit, Regibus iam persuasum , sui ipsorum iuris esse, &
50쪽
ossicii , ut tamquam Populi Red oles ad electiones cum ipso concurrerent ca . In Germania itidem antiquitus conti git, ut Clerus,& Populus simul cligerent. Dein sicuti Romani Imperatores, ex quo Christianam fidem amplexi sunt, Epist pos ipsi faventibus aliis costituerunt, hinc successores quoque idem fortasse usurparunt, eo magis quod teste Gelasio Ep. II. plurimum fuerint Augustae Trevirorum com morati . Quoniam tamen nihil memoriar proditum invenitur, id temere affrmare nefas est. Unum illud in dubium revocari nequit, quin posteaquam electiones ad Galliae Reges partim pertinuerunt, idem etiam mosi invaluerit: in Provinciis iis omnibus , quas victricibus armis Galli subegerant, ut in Germania prima, & secunda , in maxima item Sequanorum Proviniscia, nec non Belgica prima; quae quatuor Provinciae ex septemdecim Gallicanae Dice- cestos integrae postmodum ad Germanicum Regnum pertinere coeperunt. Neque ullae suppetit ratio, cur minorem sbi Francorum Reges in Germanos, quam in Francos
la) Histe affines sunt formulae a Sirmondo editae in Appendi-ee tom. 2. Conciliorum Galliae . ia in Praelatione antiquo Episcoρον, quae errat tom. 3. cope. sener, Edit. Lab.