장음표시 사용
271쪽
PRAEL. XV. Fatone, an Virtuti plus ederit Homerus. 259Gravissima sane et plenissima pietati Oratio quaequo haud ambiguo doceat quanti sit in rebus religiosis ut e prudenter compescant ae OOreentit homines. Quid, quod ab unius modo Dii scintillas nescio quas OX SQ emicaro patiuntur ci
Utcunque clare so Ostendant, cogitatione magiS, quam oculis, corni dixeris. Interdum etiam dant operam, ut sermonibus ipsi utantur ambiguis, qui miram pepeliabunt divinae Mostatis significationem, OStquam sonio Odocti sumus quid ii revera sonent. Denique, quod cursim modo inspiciontibus mirabilo fortasso dictu vidoatur, IIo merum inveni non
modo non temere, sed Otium eXquiSit momento dispenSare quodammodo Deorum Vorum opem teque, Siquem alium, ne prudenter, nil graVissimam rem accedere. Meminit nimirum, se coram Numino se robus eorum loqui Quam vellem idem saepius mominissent et illi, qui eum carminibus laudaron verum DEUM, can0ro debebant non modo Vera, sed Qt graVia, in pudiea re Verentia omni ac roligiono plena.
Sed quoniam orim qui ros hominum divino imperio agi arbitrantur, alii uino ipsum subjiciunt fatali cuidam nocossitati, alii subjicors sibi dicunt
Omnia, Virtutis ot equitatis norma in Re Otiani quaestione quid solasserit princops Poetarum, erit OPPrae pretium Xquiror Eoque magis in se ro laboran-
272쪽
260 Non omnia apud Homer i ut tribui. PRAEL. V.
clum, quod nonnulli in Homericis videro se putanteXpressi verbis conceptum fatalis istius scroti formulam. orbi gratia, quod ipsa dicit Iinorva F,
Sod idorint qui ista sunt sententia, quomodo Con-Veniat eum a nobilo illud jam anto laudatum, Joviso M. Tatum, quod ille, velut oraculum adyto, praesigi voluit univorso carmini :
Equidem non ideo, qua tandem ratione congruat υ περμορον illud cum Orma Stoicorum. Quid nim Nonne aperto dicit, Egistho misso in fatis alium prorSu exitum, ni ipse sua domentia in suum caputo crimen et poenam arcessisset His semella formo sunt, atque X altera parto respondent, lyssis Ondici proces, quibus illo facit periculum procorum, et praesertim Amphinomi, primo an ad inopiam subtexandam satis prompta in manu, d indo an volit tandem aliquis eorum recipere Ο, ut aiunt, nil bonam frugem.
Fuit, ut videtur Minervs in animo, vel devota SerVare capita, Si qui praestar se velint saluto non indignos prorsus Veluti miserrimus gisthus scolore suo attraXerat ad Se Xitium, praetor naturam, Praeterque fatum. Amphinomus autem, eum aeteris sit honestior, rursus docetur quiae sit conditi vivendi.
273쪽
PR EL. V. Procos semel atque iterunν dieinitus ad se nori 261
quantoque periculo versetur aliquis iii prosano isto
Gravissima sane Omnium ratio, quaeque tantum non ante oculos ponat misericordiam uminis Omnia prius tentantis, quam coecum ferri sinat umentia propria. Sod irrita cadit ejus elomontiatam in Amphinomo quam in eo teri S liropteron quod Amphinomus, etsi erat nitito in religiones proniore, noluit se tamen ab infami caterva egregare. Immo in extremo illo certamino adjutorem Se praestabat facinorosis. Ita malo pudore Oriit, ne scilico partibus suis parum sidus esse diceretur.
Denique auguris Theoclymoni torribilo illud ossa
tum quid aliud, obsecro sonat, nisi ut omni crudelitatis culpa liberet ultoros seu Deo Sive homines, Spreto Somel jusmodi monit, Ac pauca indoiterum recitanti sit veni : nam est profecto dig-DiSSimum Carmen, quo Onelii latur omnis hic do Homuri pietato locus':
274쪽
262 Sus a mniserico de dirini sententi P. PRAEL. V.
Obseiuro quodammodo inter Se mi SeeIatur, ut fit, auguris Visa et fortuita quaedam, quae proci aeeiderant, intemperantius epulantibus.
Sod utique omnes documento Sunt, OOS, X mente Homeri, summam habere meritorum cujusque
rationem quod si quid durius et Stoicis propius inculcaverit sequens Poetarum petas, id nostro minime vitio vorti debere. Quin opera data, ut mihi quidem videtur, in hoc in umbit, ut liberas hominum voluntates mirifice temperet cum vi ac virtute uminis.
275쪽
Homerum eo tempore viguisse, quo credibile ι eum marini desiderio rerum heroicarum angi Optimo Groecarum literarum fato evenisSe, ut is potissimum coeteris omnibus specimen et Gymplar ediderit. Quaeritur an Poetico profuerit, optimum quemque primum ferme viguisse Pauca quaedam de Minoribus, qui vocantur, Poetis. ALcinum, Sappho, Archilochum, Simonidem, suo quemque genere fuisse Primarios.
ERAT in animo, si forte meministis, Academici,
quoniam nos in Homer primum, uti par erat, experiri decrevimus equid valeat sententia nostra de Summa rei poetieae), erat, inquam, in animo, XCUSSiSprius ipsis carminibus, deinde accedere ad historiae monumenta, si quae forte tradiderint Veteres, quae ad rem nostram OnVenirent, de Vita fortuniS, indole, nerO-
sanet vatis . Ut ut enim jejunae nimis atque tonueSeXstent, injuria temporis, illae reliquiae, magnopere tamen ad confirmandas hujusmodi conjecturas pertinebit, si modo bis torvo rem acu totigisse Videbit nur: in minus, parum tamen infirmabitur bene ac prudenter a nobis inita ratio.
276쪽
264 Videndum, de Homericis quid docuerit Historia. PRAEL. XVI. ciuina iis Homerum cum milite notis Teo uri sentire
quan eum ducibus astrorum et Optimatibus. Quis non videt, istiusmodi argumento praecipuum quandam vim addi, si forte ipsum eum gregarii unquam militasso memoriae sit proditum quod si nemo ros iis ita arravorit, manebit tamen argument Sua Virtus, atque ut ita dicam, probabilitas. Id modo
unice cavendum, ne Orte nostrorum nimii amatores, Historiam in partes nostras invitam ne reluctantem
Igitur eorum, quae nos Videre nobis videbamur in Homericis, haec fere Summa erat laborasse Poetam iugonti desiderio temporum quae Oeantur Herotest; quod ut Xploret, erit Sisse eum auguramur Iliadem florontibus annis, Vergentibus Odysseium inuarum in utraquo, et X pSO argumenti tenore, Vel e personarum dolectu, quibus praecipuae parte darentur, Vel narrandi ac leonili gonore vel denique e Seriptoris sontentia de republica se religionibus, manifesto
satis set porto tradita, seprehendimus illum, quem modo dixi, animum. Illud tantum interest, quod in Odysseia mitigatur et quodammodo languet fervontior Iliadis set maximo Achillis impotus tum quod hic navigantium, illi bellantium Verius X- primitur indoles.
non ovi do carminibus lisis seprompsimus. Nunc intorrogandi auctores de digni, e quam parte ora Ogorimus nuguria. on equidem arbitror, laturum me in lueoni aliquid, praetor ea quae Viris doctis probo jam diu cognita sint, conclusa. Verum et nos eum tironibus loquimur, et non Orat utcunque mittendus illo ootis int gra sui parte mane foret atque
277쪽
PR EL. V1 be fura de Homeri etate nostris faeero. 265 Ac primium quidem de aetate Scriptoris pauca quaedain praemittenda OnSO non quo ut Om VCX-atissimae quaestioni quidquam me allaturum novi; Verum erit Ortassis Operae pretium, Si demonStrabo, omnes ferme de a re doctorum virorum sententius
intra os quasi limites Oncludi, qui satis commodo cum nostris Onjungi possint et con iliari. Nam tDuris illo Santius', qui in longinquum maXime tempus loci obsidiononi Troicam, o magni inter nostrates Viri, qui ViX centum et quadraginta annis sejungi an volunt ab Olympiadum initio h discrepant illi quid om in roteis, ita tamen, ut in Homeriei non magno negotio OnVeniat inter eos. Sive enim annos ante Christum mille torcontum amplius cum Duri de isto, si V eum era toti nongento modo tribuannis X cidio Troj ratum erit utcunque disertum lineydidis' testimonium reditum Heraelidarum octoginta modo annis ab Ilio capto sejungentis. Quod si, Mit sordio auctore, ponere quis Velit Iliadona anto oraclidas, se ipsum illud tempus habebis, quo maXime opus erat ad nostra consi manda. Atque in hane partem manu quasi ducunt temporis notae, hic illic in carminibus ipsis sparsae cid suod acute pro suo more docuit ille quem modo nominavi, Historiae Graiorum apud Anglos non minimus auctor'. Qui profecto non levem habet conjecturae Suae do sensionem, quod ViX uspiam apud ΠΟ-
Diorum Oliori es menti Onom sori rerum recentiorum; mutuli soli, Versarum urbium, Stirpium gentiumque in cladem ne ruinam aetarum Quantum autem QR
278쪽
266 Homerus fortasse Heraclidarum inqualis e R EL. XVI.
res valeat judicari potest e usu plurimorum Poetarum apud quos nihil Olennius, quam ut vetereSinducant vaticinantes et Oraeula proferentes, de rebus ipsorum, qui Scribunt, tempore futuris. Nobilissima sunt Eselivli atque Pindari Xempla qui quo propius ostrum aetate ac patria attingant, eo magis miretur aliquis, penitus forme carere eum artificio
ut ita dicam poetico, quo illi tantopere delec
Multa praeterea congessit Mitfordius, quae minime silentio erant praetereunda, si modo cecidissent intra Homericos terminos. Eadem itaque praeterita Poetam arguunt Vetustiorem, quam ut eorum notitiam aliquam habeat. Etiam, Strabone, ni fallor, haud pauca ejusmodi colliget apertus atque nee Oeulus Verbi causa: quas ille AEtoliae urbus ab Horaelidis initium ait habuisso', do iis sermo solis tacetur in amplissimo Pootae Catalogo. Jam trabo Homerum, veluti ertissimum indicem, plane se prosequi testatur circa Ora Omne et litora Graeciae. Quin o Iliado todysseia locorum cognitionem adeo plenam erui POSSO censet, ut res aliquando in dubium revocandas doceat, tantum propter Homeri silentium. Porro erodiderim eodem pertinere, quae sub initio duod ei in Iliadis libri habuntur do castris et aggeribus Graiorum plane obrutis ac deperditis.
279쪽
PH EL. XVI. esse, Noe huic senteriti repugnant. 267
Crodidorim inquam, Homerum in hae parte narrationis suae ungi quadam solieitudine. O forte suum illud κριβ non servasso vid0atur in regionibus illis depingendis. Itaque vim illani estumque fluviorum set euani si vo fingit sive narrat, cum magno Orborum trepitu, quo Sit cur minimo mirentur homin0s nullus reliquias in mons operis Oxstare. Qui si multis ipso saeculis fuisso a Trojano Ollo divisus poterat absque ullo negotio causari ipsius semporis injuriam. Jam vi consentaneum videtur olui in Xponendis locorum mutationibus tam religi OS Operam OSuerit eundem plane taeitum foro in versionibus nobilium domorum atque in migrationibus gentium. Hujusmodi sunt ea, propter quae Visus os nonnullis Homorus viguisse prope Sub rQSti tempora, X-ulantibus adhuc a Pelolionneso oriensibus. Atqui, ut ingenue falsear, sunt quae huic sententis non mediocriter Obosse videantur. Proforro possit aliquis Ephori sontentiam a Strabone recitatum, Unis ratiOnom reddit, cur Homorus Cretam appellet
ριεων S. Appellaverit itaque Crotum Omprus sex confusetudino hic Trojanorum temporum illi suorum. Soquitur illieo scripsisse eam post PeloponneSum a Doriensibus d vietam. Nam Althaemonos ille Cuju RUSpietis κατομπολις facta est Creta, OPOS esse dicitur emoni, Hus, quem Hocta Pelopidarum domo, Myeenarum regem constituerunt Heraclidae. Urgemur praetore hine Horodoti taleulo, illino
280쪽
J Socrates, seVO jam grandior, tradith, annis formo Septingentis, Suo tempore Peloponnesum a Spartanorum majoribus coli. Herodotus autem, cum sit Isoerato dimidio foro saeculo prior, ait quadringentos modo annos interfuisse inter Se et tempora Homeri atque Hesiodi. Ex his officitur Dorienses tenuisse PeloponneSum, a Seente Herodoto, quinque ferme saeculis dimidio auctis distare autem Homerum et Hosiodum a reditu oraclidarum annis centum et quinquaginta, a riua Obsessa, ducentis et triginta. Ac Vereor equidem, an Herodotus in temporibus his e statuendis non Optimos auctores adhibitorii
nolim tam n ejus testimonium eleVaro, Cum Prae-
sortini id non malo convonia cum calculis ab Eratosthono subductis quibus, ut bene norunt INDOS, hinititur recepta Graecorum annalium serios. Illud moneo; non obscure se hoc ipso in loco cum indicasse, homines etiam tunc tomporis in ortos fuisse demtate summi Poetae Ita enim illo Hσίοδον και
ρους γενεσθαι, καὶ ου πλεοσι. Omnino intelligas non
omnibus idom idori quo facilior nobis sit venia, in alteram partem, si res ita tulerit, discodentibus. Eo autem tonus ab Horodoto discedendum arbitror, Ut sub ipsis potius Horaclidis Homerum viguisse eXi Sti-mOm. quo Ompore coloniae passim de lueobantur, ubi jam saeta fuerat κατομπολις Creta. Videlicet, aestuantibus otiamnum animis, intelligo oraclidarum mentionem potuisse omitti Caetera Omnia satis bono quadrant. Ad sumniani, ut id sit ad Os os dicam noli erit