장음표시 사용
291쪽
Si me sormetur ad exemplar Hus ac modulum. Vel Otiam, id quod multo fit saepius, Sponte atque inscii, cum amore quodam, quos diligimus, imitamur. Plano sicut evenire videmus in consuetudine vitae communis; ut quos valde amant homineS, quorumque On Vietuli bentissime fruuntur, eorum ultro reserant imaginem Vel ipso ostia, Statione, ineessu. In quo diligentius cavendum, ne in Satietatem Sque progrediatur, atque in oeulos Omnium molesto nimis incurrat imitatio quae res existimationem boni quoque virine Sapienti plus aequo minuere solet. Idem ero in re poetica primo lectoribus odiosum, deinde non faeile committitur absque detrimento tum amae, tum etiam ingonii scribentis. IS, ut uno verbo
dicam de gradu suo dicitur quique alias haud
insoliditor primas sibi parte esset arrogaturUS, Verondum ne hac ratione desinat in imitatorem morum.'
Addon fortasse, qui in hanc partem disputabunt, 'hoc illud sesso, quod in divorsis regionibu eXOrtae
saepius sunt Poetarum quasi seliolae, Similes earum,
quae a Philosophis nominantur; quibus nihil in eo genere deterius no cogitari quidem possit nisi forte judicemus, turbam eorum, qui aut Petrarcam inter Italos, aut e nostris Milionum sunt inSeeuti, laudabit aliquid ad opus Poeseos contulisse. Quin saepius usu Venire' aiunt, it quae genteS, quique homines, ad captandas similitudines sint aptissimi, ii plerumque parum de proprio ab ant: V idque confirmant Xemplo potissimum a Russicis literis potito quas dicunt sere nullas Xtare, propterea quod ea gens miris eam facultatem iubeat ediscendi linguas, et facillimo sese flectat ad Omnem peregrini
292쪽
280 Ponuntur nonnulla νιιitantita vitanda. RAEL. XVI.
Verum enimvero haec omnia non tam ad ipsius Poeseos interiorem vim atque animam pertinent, quam ad Xternam ejusdem formam faciemque. Intolligo vim intimam Posseos, illam totio a nobis laudatam, qua quisque potis est ferventia nimis corda carminibus placaro. Nihil profecto, quod Sciam, Vetat eam facultatem Xtare Vel praecipuam in tali scriptore, qui nulla religione tenentur, e propria res alienis Verbis eXprimat. Itaque persaepe mutua sibi sumet verba, imagines, immo Sententias totas styli color, modulandi carminis tenor, nimis accurate sapient dilectum Xemplar non tamen deerit ingenium, non mens divinior, recteque Satis primariis adnumerari poterit, etiam qui lingua non
SU Suo tamen sensus fervide noverit efferre. Minime negamus, detoriorem fore poetam, sed erit utcunque tamen Poeta. Unum Omnium maXime caVendum erit, siquis ad
aemulandum aliquem promptior sit; ne forte sibi doligat idem plano atque isto seribendi genu atque formam. Exempli gratia, qui totus est in Homericis, is, cen- Sebo, Tragoediae potius quam Epopoeiae se addicat. Adjuvabit nonnihil ipsa numerorum diversitas, noinset mittamus saleem in messem alienam, neVeind
tiarum formulas, quibus gavisus sit ille, quem cupidi
Adhibita igitur sex hac parte diligentia, non erit
cur in assidua lectione Xercere e dubitet aliquis, ne scilicet in aliena nimis intentus amittat propriamne nativam Vim. Quin potius uniuscujusque Studiorum non minima par esse debebit, nosse non modore ipSas, verum otiam de re quaque judicia atque allectu magnorum virorum Quod si forte veniat,
293쪽
PHAEL. XVI. Bono Poeseos, multiplicari Lectores. 281
ut 11u et alter eorum, qui ad meliora sint nati, desidia captus, imitatoris partes subeat at multo plures tamen XStitisse par est, qui ne tacerent
prorsus indigne laetum est per librum aliquom forte oblatum, vel etiam libri particulam. Quid i Scotorum ille princeps poetarum, qui si quis alius in
poetica suae quod aiunt fortunae faber erat, nonne et ipse, puer eum SSet, mire commoveri est solitus,l0gondis iis qui anto se flumina sylvasque egregie
laudavoranti iam ergo languebat Hu VOX, cum de suo canere inciperet Quotusquisque eam iam sibi primus inveniet inventam autem et traditam majoribus Omnes, credo, SerVare poterunt, qui X ulla parte sui Poesin attingunt. Porro non Verisimile est, quam valido latontem Oliciant calorem singulae saepe voces aut Sententiolae, Sive etiam syllabarum soni, tempore suo feliciter in auro delati. Multiplicatis autem magnorum Oetarum libris, pariter, ut quivis videt, multiplicantur Opportunitate ejusmodi. Quid multa quibus docausis evineat aliquis, plures fore Musarum cultoreS, regione jam Xpolita per arte ingenuas, quam Cinea se immani barbario, iisdom forme de causis primaria Poesis, postquam in lucem et in ora hominum Venerit, radices agere incipiet, et propagabitur. Hactonus do his conjectura auguramur nune ad re ipsas, si placet, veniamus ipso interrogemUS, quorum causa tamdiu agitur, Graecae OeseOS, OSt Homerum, antistites. Ecquis omnium putet plureSDro Sive Pindaros sive AEschylos, seu qui aliUS nativa vi prodierit vates, modo nomo Π illam inivisset viam Homurus Incerta, fateor, erit diSputatio; sed tamen inde fortasse non malo capietur conjectura, quod qui maxime quoque tempore i
294쪽
282 Homero quid debuerint cinterim 'o si PRAEL. XVI.
ista insita pollobant set aethorio ardore, idem plerum quo Ομηριxωτατοι omnium suerunt. Recolite,
quae80, quo tulit Graecia poetas, rovissimo illius saeculi curriculo, sed in aetornum memorando, quod a Pisistrato usquo portino ad Ptolomaei Philadolphi tempora Pisistratum intelligo eum, qui primus, is dos dicto, sparsa maximi ootae membra in unum corpii collegit, atque in suum ordinem redacta odit in munus popularibus suis. Quo facto, Xoritur illico nova rerum poeticarum faeieS, OVn OrieS divinorum vatum qui ordo ab Alcaeo incipiet, dosino in Apollonio Rhodio. Atque ut mittamus Sophoclem Euripidem, aeteros, de quibus erit, uti sporo, alio illo disputandi locus, utrumne debeant Primarii nostris adnumerari Pindaro corte set schylonem istam palmatri negaverit; quorum uterque ΠΟ- mori studiosissimus erat. Sod campus illo latior sest, quam ut in eum hoc tempore ingredi lepat. Duo modo Verba addam, d Pootis, qui Minores Vocantur; quae quidem nΡΡellatio, ut opinor, o mole non e dignitate interpretanda est; quoniam pretiosa horum monumenta adeo nobis invidit aetas, ut vi uno atque altero vorsu plurimi sint hoc sempore superstites. Os inter Ut Iiorunt omnes, eminent praesertim splendida duo paria Alcaeus, Sappho, Archilochus, Simonides: qui omnes, Xcepto Simonide, re etiam metricasNOVRVOrunt, ered ut OSSet unde corda aestuantia plenius et molius OXprimerent. Atque Alcaeo qui dona vi supersunt viginti ver-SUS: quo magis miremini divinam plano vim indoloria quo, quod Se tam elare ac tam Vehementer effuderit, spatiis tam Xiguis conclusa. Duo loca prosorum, elicissime congruontia cum iis quae de isto
295쪽
PRAEL. XVI. Poeto Minores Alcinus: Sappho. 283
scriptor tradidit Horatius. Primo, an ii iam do in litore, recenti naufragio, aetatam canit navem l .
D indo ut erat soroe et libero ingonio, reprehendit vel se vel alium, pudore mal laborantem.
Nescio quomodo mihi persuadeo, vo o brevissimis hisco oliquiis colligi posso Scriptori illius iθος,
usque o cum Homeri eis conveniens, ut in utro-
quo nauticum aliquid agnoseas, idquo intolligas non do longinquo sumi, sed media inter oricula
odoceri, et inuri quodammodo. Quocum etiam, nis allor, non male conspirat stabilis illo sed amon Vehementior cursus umororum qui Alcaici nominantur; qui rapido initio paullatim se compescunt ne retrahunt, et ad clauSulam Vergunt praevi Sam, quasi constantis gubornatori impetu. Donique si qui muSieorum modus caeteris ollicosior abori debet, o respondere suspie Or Alcaieo VerSIIS. Porro tanquam Alcaeus severiori Lyricae, Sic mollioris et magis amatoris parons, ut videtur, habenda est Sappho modos autoni ejus Lyricae nunc obiles et interrulatos, nunc ludo oeoque propiores, apte Sati S
296쪽
284 Poeti Minores; PRAEL. XVI.
exponoro identur Sapphica quae Oeantur carmina, partim crebris ictibus et quasi singultibus Offracta, partim, Velut aura secunda, colori tor et aequabilitor decurrentia. Atque haec una fortasse Graiorum putanda os minimum ab Homero didicisso VOX Poetae virilis et casta cum Foliis furoribus parum concordare poterat. TeStatur autem Omnis antiquitas, nimis Vera eam cecinisse : itaque in rebus inhonestis O miserrimis meruit sibi utcunque primariae nomen.
Considerate nunc alium, quem leno pectore O-cutum satis confirmat unus ille vorsus Horatii, Archilochum proprio rabios armavit ambo.' Illud quidem rabies, Vereor ne durius sit dictum, siquidem conjecturam capere licet ab Archilocheis quae supersunt. Videlicet eorum est aerior quidem onus, Stamen, qui mitigetur tenerrimo sensu conditionis
hujus vivendi, humanaeque agilitati.
Idom quo Ocul caelum et terra contemplatus Sit, disens ab altero λειψάνω, quod eis praesertim Critieis commendatum Velim, qui negant rem e ea parte felicitor cessisso votoribus Pooti.
Fragm. xiv ap. Gaisford, Poet. Min. t. i. 294. Ibid. xiii P. 293.
297쪽
PR EL. XVI. Archilochus Simonides. 235
Fuit ergo i is hioque JOOta X eorum genero, qui viam sibi primi inve11erunt, Non modo U- moris innovandis, Verum etiam vi ne lumine sontentiarum Satyricorum, qui Vocantur, anteSignRIIUS,
volut Alcaeus, Sappho Lyricorum. Restat Simonidos, Elegiarum si non auctor, id enim in dubio, ut nostis, olinquit Horatius '' at certo qui in lugubri eo genere, judicio Veterum, prima tulit. Illo, ut Arellilochus, cum Suis oculis consideraret
casus hominum, Omnsemque hane malorum arietatem, propter quae, Oneopta paene formula, mortales a votoribus Equi nominantur hanc, inquam, contomplatus Simonides, Sed de longinquo magis, et sedatiore mentis Oculo, curas leniebat talium carminum tenore, quae dulcedine quadam sua Ocerent homines, lacrymas osse ut ait quidam voloptimam nostri Sensus partem. Unum atque alterum OXscribere liceat quae genere quoque dicendi commonstrent Homeri vestigia minime dubia.
Diximus o Postis Minoribus quos ideo cursimeXeitandos putavi, ut confirmarem, patia Oeseos Hellent eae propior omorum non cireum Scripta fuisso, sed in latius didueta: simul ut teste eos
299쪽
Tragoediam Dicae Homero Eschylum multa multis eae partibus debere discrepare autem partim distione minus facili, partim simpliciore historiarum stola id quod evincitur in unaquaque Tragoedia. Disputantur nonnulla de ordine, quo Meque scripta fuerit. Eschylum Homeribis annumerandum esse vel ruter bellicosam venam. Templa, Proesertim nautica de Persis adferuntur. Negatur irrideri ista Tragoedia Persas: docetur praecipuas in ea esse religioSc Sapientiae
ΡΙΝDARUS, Academici, divinitus paene VPOllavit illos, qui ejus tempore dabant operam
SeVeriori Oelieae, nomine tanquam solenni et Vito, Oμηριδας'. Qua Oee significavit, Opinor, non tam
fore eos imitatores Homeri, quam in eorum ingeniata fit ab illo dori vari flumen quoddam generosi Sanguinis quo fiat, ut legentibus nusquam non illius viri vigeat memoria, quique remotissimi inta robus Homoricis, Homerica tamen indole quodanii Od colorentur ut illi, qui voluti peregritiantur in ea regione, agnoscant indigena patri Ori Sliabitu.
300쪽
288 sinum genus ab Epico fuisse Oriumlum. PRAEL. XVII.
Jam videndi irini, an ea res ita se habeat, non modo apud eos qui singuli carmina serit Serunt, VerUm etiam in universo genere Poeseos. imiriam, ut ab Homero caeteros Epicos, si ab ipsa Epica credibilo est omnem Tragoedorum nationsem apud Graecos initium ne episse. Ecquid felleius potuit convenire eum rapido isto ac vehementi ingenio, quam Ut, mutnta
demum forma. On Sicut ante, Vnte narrando, Verum ipsi, quorum fastinora narranda QSSent, VOCe, VultU,
geStu, fabulam coram peragerent Ioministis, Aristotelem OXompli loco proponore Homerica potissimum
laudare. Quota nempe sui parto distant colloquia Tragica ab Epidis Tantum interest, quod hi Semper legitur, τον δ' παμιειβόμιει/ος προσεφη, τον δ' γημείβετ επειτa. Vel tale aliquid Tragoedia, facta jam audacior, Statim ex Heroum persona re omneS
Ex his sessistitur communia multa fore Homericis cum ragoediae inventoro, quisquis tandem illo fuerit. Fuisse autem, re et Veritate, I schylum, constat Veterum omnium ostimonio siquidem Tragoedis nomine pl)Ollandus erit non is modo eanentium et agentium pliaratuS, quem primus ad Ornavit hospis, Sed gravior haec et cultior fabularum docendarum Tatio quae et Seria quaerat, amotis nugis, et adhibita
altera perSona, liropius ad sermonem Vitamque Ommunem a cedat. Verum enim Vero, praetor ens parteS, qua in
origine ragoediae tribuimus Eschylo, quod is videlicet l)rimus Omnium aetoros o pulpita in molius mutaVerit, arrepto ludorum genere quod invoXerat Thespis, versoque in overiorum Iusarum usus: SQntimus i lan . carminibus ipsius logendis, multis