Praelectiones academicae Oxonii habitae annis 1832-1841

51쪽

nis 'a' a splendida' diXOrit, audio Sarae, ehernenterque comprobo ; in Poetica, non prorsu concedo nam nescio quid Rhetoricum Sapere Videntur, et ad aures hominum studiosius accommodari.

Audiamus jam illum bono boatequo vivondi ac

morionili Antistit Om, quam graViter tribu fero verbis, primariam is quoque foeminam describat. Ita se ad iotatem OmpOSuit, i erat Otior eorum, quae illa o causa a iobat ut osset miris modi tranquilla, ne unquam fori etur citato gradu quin ad

suum illum Oceanum, DEGM ridelicet et Dernitatem, certo a quieto itinere laberetur', ' Ecquis ista nogot pleno de pectore manaret equis dubito eum, qui ita locutus sit, tacitum quoquo et solitarium, tale aliquidis eum locuturum lQuod si se log0m hujusco loci proforro coret

ipsa nostratium Verba, Sentiretis plane, Di fallor, id quod metuo ne obscurius ediderim; cum ab utroque egregie sit actum, ilium tamen Oratoris summi, hunc Poetae, mei SerVRSSQ. Sod univ0rsa haec disputatio, tenui et arguta cum primis, Vobis am, Academici, pormittatur diligenti non librorum Od Verum etiam artium Vitaeque communis usu si id operae protium vid0bitur aut confirmanda aut refellonda. VeStrae autem rudentis erit, si forte in capite a summa rei vidisse nos aliquid putandi sumus, non ideo OStra Spernari, quoniam non omnibus videamur attulisse aptissima cujuSque Sententiae Xempla.

in Taylor, Funera Sermonis Lad Carbery p. t. i. 476.

52쪽

PRAELECTIO QUARTA

Platonica non male cum nostris conoeniunt. Ponitur duplo Poetarum ordo I deinde declaratur ea partitio, primo, communi Sermone et Prorerbiis I secundo, similitudine, qua tangit Insania Poesim tertis, partitione eorum qui munt quarto languente apud sene amore Carminum. Pro ocatur ad origines Poeseos, de quibus agitur partim probabili conjectura, partim testimoniis desumptis de Sacrosancto Codice, et de Annalibus Barbarorum.

Cieerone comprobata, ' Omnem doetritiam harum ingenuarum atque humanarum artium Uno quodam Societatis vinculo continori . V e sellom equidem praeclari homines, quoni QODSen Sum atque concordiam acutissimo omnium ipsi perSllicerent, eum aliquando justa disputation indagandum sibi penitusque Xplicandum vi et ratione iaml Si SSOnt. Quem eum illi sexquisito sentire, quam ne Urnte OΠ-Strare, maluerint, nobis amo quodammodo Uetore Sunt saeti, o tot studia tam varia, tam late dissita, Poeticam illam voliiptatem anquirentibUS. Quanquam illa quid in Platonis ruetius forsan ad mathematicam quam vocant atque ad am diSci-Plinam Qferantur, quae si do universa rerum

' De Orat. III. Plat. b pinom. Suh n. t. i. 992.

53쪽

tura Sod ad humanioros insco litora noti sino causa transtulit Cicero. Natia prinuina limius Platonis judicio, mira quadam necessitudino DCXuque mutuo inter se respondebant hinc coeli Ot torrarum compagos, illinc an ina mentisque humanae. Ac nescio an orto hic causa lateat, cur decantata ista vis numerorum tum a Platone quam a Pythagora tanto in honor mori habita quorum una ademquo PQ, pariter o physici elementorum Omonta, et musici animorum affectiones, metiri et Oderari possent.

Sod do his ipsi id orint nunc moneo, Siquid alter- utor de rebus physicis Oraculi in odiderit, idem sex ejusdem sententia in Vita quoque et in moribus probabilem certe rationem habere. Doinde notissimum Platonis locum de Poetis e re publica abigendis, Siquis propius paullo inspeXerit, in-Veniet San μίμνησιν illum, quum tanquam Summam rei poeticae ponit nobis eximius auetor, non carmine solo

et Versibus contineri, sed latissimo por omnes diffundi artes, quibus imbui solent puerorum animi. Eas ordino

cum tangit Plato, unoque nomine μιουσικὸν appellat,

id ipsum, ni fallor, indicar videtur, quod nobis longe

lateque serutantibus veri visum est simillimum singulis artibus, quae ingenuae Oeantur, Suam quandam insesso Poeticam, Videlicet e ea parte, qua quaeqUO POSSit animo mederi, uri S umore studiis tumenti;

proprie autem Poeticam alipellari, quae ad istud munus aptissima Sit nata, quaequo illud adeo, ut proprium, sibi vindicet donique prae setori apti S-8imam inveniri, quae verbis utatur numero adStrictiS. Habemus ita tuo P Osseos Artem, rudibus Utcunque linei descriptam quam propius jam intueamur licebit atque in genora odi ordine quosdam, SerVato

54쪽

42 Poetin partim mi rii, parti j Imitatores PRAEL. IV.

Inodulo Poeta partiarnur. Quo in loco imprimis illud

constantissime tenendum esse arbitror, quod quidem res ipsa admonet eorum, qui Poetae Oeantur, duo omnino dari genera : nam partim homines Sua Sponte, desiit rio commotos ad Scribendum accedere, si forte aut aegrum unimum, aut incitatum, effundere aemulcore valeant partim, alio aliis de causis, O-rum, qui ita Scripserint, SententiRS, Orba, numerOS, imitari. Illos igitur Primarios quosdam, sive Vernacul OS, Suoquo dure Poeta nominemus caeteros Omnes appellari putemus similitudine quadam, vini muneris, non ipsa rei Veritate. Quod autem eo potissimum discrimine notari velimus divorsa Poetarum genera, nihil sane OVum aut reconditum proferimus cum apud Omnes sere homines jamdiu in proverbium abierit, asei Poetam, non fieri:

μύθοντες δε λαβροι

Innumera Sunt haec, et in re omnium quae ratione omnino careant, si aut imitando, ut Verba numerose

componendo, Satis digne poterit aliquis Poetae munus se officium xsequi. Quid enim proeliViuS, quam hominem modo non prorsus inertem, Studio paullo sterior adhibito imitatoromiseri plano sepidissimum lAut quonam in genere magis proderit, invita Iinerva, limae labor, quam in versibus feliciter concludondis Ut in eo orissimo dieatur quod demathsemati eis dixit Cicoro omiuom fere ei sci- sentiae vehomentius videri studuisse, quin quod Olu-orit, consecutus sit h. Utrisque igitur sua tribuatur

De Orat. I. 3.

55쪽

latis Sod non erit ea Oetarum propria, si liuidem provorbi sunt audienda quorum in Ommuni sermone statuondo Summa Semper est habita auctoritas. At vor illa omnia nobiscum faciunt, eam Poeticae voluptatom tribuentibus, quae, nisi natUra praeeunte, non modo penitus disci, sed ne desiderari quidem. noque ulla e parte intelligi possit. Νeque vero non est credibile, huc eam quoque Spe ili r Seniolatiam, quae Olore quodam i=isania germanum Vatem tingi voluerit. imirum, ut ad primum illud revertar. sequo flagrantior animorum

affectus, neque is qui nimia laborat aegritudino facito sibi donogari patitur liboro quasi spatiandi locum

quantumque auguror, fit non raro aer furore hosce poeticos, ut homines ad verum dementiam ne adi gantur. Itaque et Democritus illo fortu sanos Holieon PootasV X elusisse et Plato saepius ejusmodi proponit dicta. O δ' , inquit, 'a νευ μανίας

, φανισθη. Quid ' ipse Vatum Anglorum Coryphaeus,

nonno tria nobis genera Statuit, tanquam inter se cognata et similia primum eorum qui mente sunt capti, alterum amantium, tertium Poetarum it semo aut in insanientis esse diXerit, neque accuratam istam

verborumque pulehorrimam illam Harmoniam. Quin Statuimus, neutri harum, simpliciter et e Sua Vi, universae Poeseos larios Mari, sod qui his voluti

In Phaedro. t. iii 245. A. The Lunatic the Lover, and the Oet, Arem imagination ali compaci, V et C.

56쪽

41 Confrmaretur nostra in ristotolo. Η EL. IV.

remediis scito a potenter uti noverit, eum donnim et Sese et vocari Pootam lA D0scio quidem an id quod dicam doctioribus satis probare l)ossim mihi certe Summu quoque ille Mityli σεως auctor et laudator Aristoteles, tale aliquid, quale nos, Poetarum discrimen gnOSeero Vide tur, quo in Oeo Tragoedos docet, qua ratione affectus

infodisse animo significetur imagine quaSdam rerum longinquaruin, easque ut contemplari homines, aut aegro tanquam amore proSequi, Oblito plane eorum, quae praesto sunt Illa autem ultor VOX ευφυιας, quam alite notet imitatorum genus, huc illuc colorses animos dividentium, ingenio scilicet, non affectu;

Quid, quod illorum etiam, qui carminibus Dyendis

dant operam, aiidem forme partitionem facit communis hominum vox et opini, Sicut enim, cum fidibus cantatur, alii eum amore et studio auscultaro, alii, praeseripto judicar solent, et formulam quasi popularem equi ita sunt qui sua sponto dulcissima quaeque Polmata arripiant, qui Volii invento the- Sauro gestiant, qui se uno domum incidisse putent in unicum illud animi ova mon laborisquo sui fatale remedium : Sunt otiam liquo Vereor ne maXima parS hominum vadunt, quibus ita suaves sint VerSiculi, ut stello ninon Poosi arcant. Jam hoc lectorum diScrimen O aliora parto Osponder illi, quo Scrip

e Poet. C. O.

57쪽

itid sit, quod senescentibus langueatio is i5 fores optimo motari ii Ximiis nomini non ultro

osso illiti videtur, quod saepius Musarum amicis

molestiam quandam injieor Solo : Dum omne non Romel opinor, Udi imUS, Cum quererentur ingenui hominos cossare Paullatim, anni labentibus, at tuo

in nihilimi tandem abiro juvenilom illam Ooseos

contemplandae Olmptatem. Ac ne Orto suspieemini, qui ita loquuntur, nunquam reVor POOSin eo adamasso, Sed tantum, ut fit, Orem OSSisse Potnilaribus studiis novo aturam ipsam incusetis, tanquam a noVerenti quodam odio delicias mortalibus Semel concessas nulla ratione dimore soleat attendite, quaeSO, Unm apte Omnia eum OStri congruuntae consentiant. Acrioribus idolieo animorum stimulis qualos forme sunt adolescentium praesontius

romodium adhibendum erat Sed cessante morbo QOSSar medicinam nemo unquam indignum putavit. Itaque postquam ipso tempor in se rosodit Phantasio aestus, cum ut Otorum Ompotos Sunt saeti, aut sporaro desinunt homines, aut vitae negotiis alio trahuntur tum frigero Poetarum lecti nisi si quom, veluti in amoeno divertieulo, seu gravitor imitando ne perito, Seu iam OrOSO Catiendo, tenent. Igitur non tam si oplorandum, istas aliquando languore dolicias quam lucr api onendum, tamdiu a durasso, quamdiu pia fuerit. Quae cum cogito, solet mihi in meritona volatro aurae litus, quam X Oceanomano adspiraro torridis aiunt torrarum regionibus: ita plano torridam vitae tempestatem dulcisSim quadam aura Poeseos bonignum volitit umen temperari. Verum, ut liue, unde abii, OVertur qui, SenUScentes, poeticam voltiptatem desiderare Se niunt,

quid aliud quam taciti nobiseum intentur, Poesin

58쪽

proprie vereque dictum noli nisi plena mente porcipi, O ita quidem animatis hominibus, ut nequeunt incere, nolint eloqui quae autem Voluptate cum ea conjungantur, mitiplices sane, lateque diffusae, assiquando Poeticae appolluntur, δευτερ ως, ut cum Graec is

loquar et adoptiVo quasi nomino appellari lΝoquo oro me in quis intelligat velim, quasi quenquam ab omni parte Primarium ab nilum

esse existimem qui optime Seiam, operi longo Velardontissimi cujusque Vati plurima ργα quae O- Cantur μερη X necessitate innecti solere praesertim cum Vivida vis ingenii, postquam semel in carmina eruperit, partim ipsa sui Sensu delectotur, inrtim varias Recondat volutitates spe laudis numerorum dui Odino; imaginum varietato ne pulchritudine; magnorum, qui Olim fuere, Vntum memoria et aemulo quodam amore. Sed non ejusmodi rem tractamus, quae adeo ad ViVum resecari obseat. Ille nobis serit primarii ordinis Poeta, quem, cum legimuS, IJleraque sentimus ex animi sui mi otia scripsisse qui leraque aliter, Secundarum erit partium suppro hic quantumvis ingenio, et robus sit gravior, et orbis stilendidior. Haec omnia quo planiora sani, accedendum videtur ad ipsa divinae artis incunabula, breviterque de Poeseos Origine, tum quid ratio edoeseat, tum quid antiquitas Daemoriae Diandaverit, di SSerendum.

Primum id quod initio diximus, nihil rationi tam

ConSentaneum, quam commotis animis orba ne

Voces quae si Omo tantum sorte quadam an divinitus dicam in numeros Diodosque inciderint; si

59쪽

PRA L. IV.

Testiι-ιia quadam de Libris Sacris desumpta. AT dum prodeat ali liuod sina ite carminis. Extomplo, qui prius vagi fluctuabant, curarum et cogitationum

20StUS, Ordine ferri, unoquo Contineri alveo eo trahi aut confluere omnin, Um undequaque in montomveniunt: tuae dum colligere gestit Phantasia dum nocte dieque Ornat a componit, sensim sibi m0dontii homines, neque tamen e mutari indignantur. Hoc formo ritu, Academici, credid0rim lirim Posesin necreVisse modo ne expressi Dei oraculis quod multis placuit acceptam referamuS. Obis Vero, vim ipsam romedii quaerentibus, non adeo multum intererit, utrum caelitus id dolatum an usu fuserit

longo comportum.

At nim mera sunt haec inSOmnia, quibuS qui volset, ingenioso ludet Voritati orto non admodum proderit.' Immo vero nonnihil proderit, Si, qua ration tanta ros tam levibus oriri potitori initiis, probabiloni modo conjeeturam capiet. Quid si, ut

in re omnium ObScurissima, utque alium paene in mundum Omota, aliquid etiam asserre conamur, quod

tostimonii sit loco ' Voroeundius hic et religiosius,

volui sacra forenti, incedendum mihi sontio nequeo tamen mihi temperare, quin dieam quid in aniniumvonserit. Viri docti omnium, quae hodie SerVantur, vetusti SSimum esse armon judicant Lam otii ad uxores offatum s cujus licet ignoretur Oeensio, per ipsa orba satis indicatur, conscientia caedis inquietum et aegrum, quid fecerit, Versibus mundasSe: siquidem Versus sunt dicondi, quibus Hobi mi orborum comploXionibus utuntur. Itaque, qui primus hominum carminibus Operam navasse fertur, fecit, ut videtur angor animi, remedii it solati, causa.

60쪽

Atquo una dicimus Lamochum, cujus filius nutu milior princOps erat ei thara canendi g quo erodi bilius esse vid sentur, patroni Poesi origi nona dedisse. Quanquam erunt fortasse, qui carminis vestigia multo ante Vidisso se putent: noque enim non poeticum aliquid sonaro ipsum divini Judicis dictum, quo Ille primum pravitate lapso Corripuit', Quod pae edix rim summi illius viri qui aerae Popseos fontes duco auctor nobis aperuit quem non ud aras, ut aiunt, in hujusmodi re sectari, paene mihi religio Ost Coetorum sanctissima Verba audiamus :

Postrona virum ipsum alloquitur:

Prosecto, ni fallor, Subos his, obseurior ii Ot, Poe-seo Sapor Sed rem committimus doctarum aurium