[Omnia quae extant juxta Benedictinorum versionem]

421쪽

s mundi . Fugiat mi Sei'go a Varilia in Ct i ii ira habendi cupiditatem, Ut as Sequa Inur regia una C in loriam Nutrianius pauperes, ut Christum nutriamus, ut ejus Simia cohaedorcs, in Christo Jesu Domino nostro, cum quo Patri, Simulque sancto Spiritu gloria, potestas, honor, nunc et Semper, Ctin saecula speculorum. Amen.

Habentos laque, si atros, si duciam in introitu sanctorum in sanguino Jesu. tuam initiavit nobis viam novam et viventem, per Vehamen, id est, Carnem suam. Et sacerdotem magnum super domum Dei. Accedamus cum vero corde in plenitudinem fidei, aspersi corda a conscientia malo. Et abluti corpus aqua munda, teneamus spei nostrae consessionum indeclinabilem . I. Cum ostendisset interesse intor Pontificem et sacrificia, et tabernaculum' et testamentum, et promissionem , et multum intercsse; siquidem illa quidem sunt temporalia, haec vero aeterna illa quidem prope interitum, haec vero manentia : illa imbecilla, haec persecta illa typus ac gura, haec veritas. 'On enim Secundum η legem mandati, inquit, carnalis, Sed secundum virtuatum vitae insolubilis . , Et rursus, et Tu es sacerdos in

422쪽

414 s. o. ΠnYsos To III AB AIEPISCOPI . . v. aeternui Ti. acco sacerdotis perpetui talom. Et do iusta mento Illud, inquit, est vetus. Quod enim antiquatur et senescit, prope interitum est. IIo autem novum et habens remissionen peccatorum illud vero nilii talo. hil, enim lux adduxit ad persectum inquit. Et rursus e Sacrificium et oblationem noluisti scilliad Didona manufactum , hoc utem non manu spclum Lithid habens sanguinem hircorum , hoc vero Domini illud stantem sacerdoto in hoc sedentem. Quoniam ergo omnia illa minora, haec autem majora , propterea dicit, II abentes ita quo,h fratres, fiduciam. Fiduciam nilenam a romissione. Sicut peccata, inquit, officiunt et asserunt liudorum, ita fiduciam asserti facit quod omnia sint nobis remissa. Ne quo hoc tantum , sud quod lacti Simus colite redos . et laniam simus asseculi charitatem. In introitu sanctorum. Quid hi dicit introitum Coedum , et progressum ad Spiritualia si Quam initi axit η hoc est, qua in construXit, et a qua incoepit. Initiatio enim suu dodicatio os de tutero initium usus. Quam construxit, inquit, et per quam ipSoest ingressus et Viam novam ct vivontem. Ilic sisendit

spei plenitudinem. Recentum, inquit Conlonditis ton dure nos omnia habuisse majora, si fluidem nunc al ortae sunt portae coelorum , quod ne Abraham quidem tempore contigit. Et recte dicit viam novani et viventem. Nam prima via erat mortis, ducens ad inferos haec autem vitae. Et non dixit vitae, sed eam opp0llavit viventem hoc est

manentem. Per Velamen, inquit, aer carnem Uam.

Ipsa enim caro ei prima illam viam secuit. Ipsam ei carnem initiavit, ut ipso dignaretur per illam ingredi. Velamen autem merito carnem vocavit. Quando enim sublatus sui in altum, tunc apparuerunt ea quae sunt in coelis. AC-ncedamus, inquit, Cum ero corde. Quinam accedamus P

423쪽

Si quis sanctus, de et spirituali adoratione si Cum cro, cordo, in plenitudine sidci, a id est quoniam nihil ostaspectabile, neque Sacerdos, neque Sacrificii ina, nothie allaro. Quanquam nec ille quidem sacerdos erat aspectabilis, sed ipse stabat intus, illi autem extra Omnes, neu pulo tus populus II ic autem non solum lio ostendit, quod sacerdos intraverit in sancta hoc ni in declara dicens, Et sacerdotem magnum super Ornum Dei; sed quo niam nos quoque intramus. Propterea, inquit, in plenitudino fidei. Fieri enim potest ut etiam credat dubitans ut multi sunt qui etiam nunc dicunt, nonnullo rima es Seresurrectionem, nonnullorum autem non esse. IIO nonost de plenitudo. Equo oportet credore, atque do iis quod identur, et multo amplius Naua hic quidem ci rari polos in iis qua videntur : illic autem nequaquam. Hic quidem sensu permittimus illic vero spiritui. 4 Aspersin corda a conscientia mala sistendit, qu sit non solum siles, scd vita quoquo 'lia Pritur, quae ex Virtute glitur, et sibi nullius rei malo osse conscium. Non enim cum plenitudine suscipiunt sancta eos qui non sunt sic assecti Sunt enim saneta et sancta sanctorum Ilic ergo homo nullus intimi prosunus. Illi tu corpore aspergebantur, nos in ipsa conscientia. Quamobrem nunc quoquo licet ipsa aspergi virtute ui abluti corpus aqua munda. η Lavacrum, inquit, non est hic mundans corpora , sed animam. Fidelis

nenim est qui promisit a Quidnam vero promisit ut si dolis sit Quod hi uc oportet duce duro , et regnum intrare. Nihil

ergo Curiose scrutare, neque rationes exige. Res Obtrae egent sile. Et considoremus, inquit, invicem in provO- acutio neu charitatis et bonorum opserima Non de Serentes collectionem nostram, ut quidam solent sed consolantes,

he tanto magis, quanto videritis appropinquantem diem . n

i Hebr. X, 24, 25.

424쪽

Et rursus alibi dicit Dominus tropo istra illi sol , liciti sitis Nunc ni in propinquior est nostra Saalus sat rursus, Tempus ,reve est Quid est, u Non deserentes congregationem nostram P Novit ox conventii et ex congrcgatione mullam esse vim si bi ni in sunt, inquit, duo aut tres congregati in noni in me . illic suma in medio eorum . Et rursus sint unum , Ut Ct nossianum Sumus Et torum , si omnium erat anima una, sol OP Uniam'. 'On hoc autem solum, sed etiam quod augeatur charila per congregationem. Si augeatur antem charitas, necesse est Ut etiam augeantur quae sunt Dei.

. Oratio, inquit, fiebat sine inici missione a populo'. Sicut consuetudinis est quibusdam. Ilic non solum osthortatus, sed otiam reprehendit. Et consideremus invi cem in provocationum charitatis et honorum operum.

Novit hoc quoque seri ab eorum congrogatione. Sicutonim serrum serrum acuit, ita etiam conventus au et liaritatum. Nam si lapis lapidi attritus ignem emittit quanto magis anima animae admixta PQ ido; non dicit, Adae unitationem, sed Ad provocationem charitatis. Quid est, ad

provocationem charitatis Ut magis diliganti diligantur:

Et bonorum operum, hiat capiant aemulationem. Si onina securo majorem vim habet ad docendum, quam dicero; multos vos quoque habetis doctores, hoc in multitudine facientes per pura. Quid est, occedamus Cum eros corde P IIoc est absquo hypocris ot simulatione 'ae enim, inquit, Cordi timido, et manibus dissolutis ac P missis Nullum, inquit, sit in nobis mendacium. alia quidem dieamus, alia vero sonitamus. IIoc est enim mon-dacium 'equo simus pusilli an inii, hoc enim non est veri cordis. Ex eo quod non credamus, essicitur ut simus

425쪽

pusilli animi. Quomodo autem hoc erit Si nobis orto

persuadeamus per sident easpersi corda s Cur non dixit, mundati, Sed aspersi Volens Ostendere disserentiam eorum quae aspergunt, alterum quidem dicit esse Dei, allorum vero nostrum. Abluere enim conscientiam et aspergere , est Dei in Veritate autem accedere, et cum certa ac plena per idem persuasione, est nostratin Deinde

etiam dei dat virtutem ex verilate et eo qui promisit. Quid ost, Et abluti corpus aqua munda Ps Quod natandos emicit, aut quae non habet sanguinem. Doinde addit id

quod est perlectum, nempe charitatem. v Non deserentes scollectionem nostram. Quod quidam faciunt, et scindunt conventus. Hoc illis prohibet. Frater enim a fratrea adjutus est sicut urbs munita. Sed consideremus invincem in provocationem charitatis G Quid est, Consido. breuius invicem cinam si quis sit Virtute praeditus, eum imitemur, eum aspiciamus, ut diligamus et diligamur. Nam a charitate sunt bona opera. ΙΙ. Magnum bonum est conventus a congregalio. Ipsa enim eam charitatem reddit ardentiorem, et ex ipsa omnia Dascuntur bona. Nullum est enim bonum, quod non per charitatem sat Eam igitur inter nos confirmemus u Ple-hnitudo enim legis est dilectio . Non est nobis litis laboribus, neque sudoribus, si nos alter alterum diligamus.

Via os quae sua sponte ducit ad virtutem Sicut enim in via publica, si quis invenerit initium, ab ipso ducitur, nec duce opus est ita etiam in churitate, solum apprehendo initium, confestim ab ipso duceris et dirigoris si Charilas,hinquit, patiens est, benigna est, non cogitat malum L , Si cogitet quispiam ipse apud Se quomodo erga se, sic et erga proximum sit assectus. Sibi nemo invidet: omnia botia sibi precatur se praeponit omnibus pro Se Vult omnia

LXXXVII. I

426쪽

sacere. Si ergo in alios quoquo sic assiciamiar, omnia soluta sunt mala : non sunt inimicitiae non os avaritia et plura haben i cupiditas. Qui senilii, ut plias habeat, seipsum Vο- tuerit rati clare poculo; sed contra Communia igitur omnia possidebimus, nec cessabimus nos ipsos congregare. Et si hoc faciamus, locum non habebit injuriae accepi; recordatio. Quis enim in animum induxerit seipsum odisse,

et a se sibi illa lae injuriae meminisso PQuis voluerit sibi ipsi irasci Annon omnium maximo nobis ipsis ignoscimus Sisic etiani secti fuerimus in proximos, nunquam erit injuriae acceptae recordatio. Et quomodo, inquit, fieri potest ut

quispiam proximum aeque diligat atqno so ipsum Si hoc

alii non secorunt, recte existimas hoc sieri non posse. Si ii autem secerunt, perspicuum est quod hoc a nobis non fiat propter nostram ignavium et socordiam. Alioquin autem nihil praecipit Christus quod non possit fieri, cum etiam multi ejus praecepta superarint. Quis autem hoc soci PPaulus, Petrus, dolus Sanctorum chorus. od si dixero quidem quod Cilexerunt proximos, nihil dicam magnum inimicos ita dilexerunt, ut eos qui sunt nanimes nemo magis dilexorit. Quis enim elegerit ire in gehenns in pro iis qui sunt unanimos, cum in regnum abiturus esset Nullus.

Sed Paulus hoc elegit pro inimicis, pro iis qui cum lapidibus

appetierant, pro iis qui flagris eum ceciderant. Quaenam ergo nobis dabitur veniata quienam excusatio, si ne minimam quidem partem dilectionis quam in inimicos suos ostendit Paulus nos in nostros inicos ostendam ras Beatus

quoquo O se ante eum, pro inimicis qui ipsum lapidibus appotierant voluit deleri do libro Dei . David quoque videns cos qui ipsi restiterant interluit, dicit: Ego pastor, peccavi: isti aute in quid fecerunt 4 Saulum quoque cum haberet in manibus, noluit de modi tollere, Sed servavit,

427쪽

idque cum ipse venturus esset in periculum. Si autem hae

sacla sunt in Veteri, quamnam Ssequemia NOS Veniatia,

qui in Novo vitam agimus, et nec ad eam quidem, adrinam illi, pervoniamus mensuram P am si justitia nostra non abundaverit plus quam iustitia Pharisaeorum et Scribarum, non intrabimus in Pgnum coelorum. Cum autem etiam minus habeamus quam illi quomodo intrabimus pn Diligito. sinquit, inimicos ostros, et eritis similes Patri vestro, quia est in cetis . o Diligite ergo inimicum. Non enim illii in beneficio asscis, sed lo ipsum. Quomodoliar Do ossice ris. Ille si a te norit dilectus non multum lucri socii sui tenim dilectus a conservo. Tu autem si conservum dilexeris,

magnum fecisti bacrum; emcoris eoim Deo similis. Vides quod ibi gratificaris. non illi Joam praemium tibi, non illi proponit. Quid vero, inquit, si sit malus Tanto majores tua in rces, et de improbitale illi debes h bere gratiam, etiamsi innumserabilibus sit assectus beneficiis. Nam nisi

valde suisset malus, non libi valde crevisset merces. Causa itaque non diligendi, nempe dicere quod sit malus, cadum os causa di Iigendi. Tolle advorsariiam, nempe antagoniStam, et coronarum tollis Occasionem. on vides quomodo athleta decortant calathis arena impletis P Tibi autem nono' us est in ioc studium ponere Vita est plena iis suae te exercent sortemque reddunt ac robustum dion vides quod etiam arbores quo magis Ventilantur et agitantur a ventis, o fiunt sortiores et densiores Et nos quoque si simus lenes et pallentes, priuatis etiam sortes et Vulidi. Ram vir,

sinquit, patiens et longanimis multus est in prudentia : quis est autem pusilli animi est valde insipiens . Vides hujus quanta sit laus illius quanta accusatio Valde insipiens, hoc est, admodum. Non simus ergo pusilli inturnos animi. Noli sit nim hoc ox inimicitiis, sed ex eo quod pusillo si

428쪽

mus animo. Quod si fuerit sortis, omnia facile seret, nequc quidquam poterit cum demergere, sed ad tranquillos deducet portus. Quo detur nobi omnibus cons qui gratia et benignitatu Domini nostri Jesu Christi, cum quo Patri una cum sancto Spiritu gloria, imperium, honor, nunc et Semper, et in saecula saeculorum. Amen.

olim tarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritalis , jam non relinquitur pro peccatis hostia. Terribilis autem quaedam expectatio judicii, et ignis aemu Litio, quae consumptura est adversarios . I. Quaecumque arbore plantatae , et as quoque adhibita diligentia agricoliarum manibus et laboribus excultae, nullum seruiit fructum, radicitus avulsa jaciuntur in ignem talo quid sit etiam in ilhun in alione, nempe iubapti sinate. Nam postquam nos Christus plantarit, et spiritualem perceperimus irrigationem, si deinde nullum fructum Ostenderimus, nos expectat ignis gehennae, et flamma quae non potest extingui. Paulus et go cum adhortatus esset ad charitatem, et ad serendos fructus bonorum oporum, incitatos a melioribus ut benignioribus; qui unam ca sunt i quod introit uni habeamus tu sancta , quam initiavit nobis viani recente ui hoc ipsum rursus ita loquens facit otiam a tristioribus ut molestioribus. Nam cum dixis

429쪽

iudinis est quibusdam, Sed consolantes, et tanto magis,

quanto Videritis appropinquantum diem illa quippe est

sussciciis ad consolationem subjunxit si Voluntario enim spe cantibus nobis post acceptam nolitiam veritalis; opus est, inquit, bonis operibus, et valde opus est. Vo-oluntarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam, veritatis jam non relinquitur pro peccatis hostia i Id est mundatus es, liberatus es a criminibus, factus es filius. Si ergo revertaris ad priorem vomitum, uPSIS manet abdicatio et ignis, et quaecumque sunt hujusmodi. Noncst enim secunda hostia Hic rursus nos adoriuntur qui tollunt poenitentiam, et quicumque cunctantur Venire ad

baptisma. Hi quidem dicunt non esse eis tutum venire ad baptisma, siquidem non est secunda remissio. Ιssi vero dicunt non esse tutum iis, qui peccarunt, impertiri mystaria, si non est secunda remissio. Quid ergo dicemus utrisque P Quod hic non tollit poenitentiam, ne eam quae

per poenitentiam sit placationem , neque expellit et dejicit

per desperationem eum qui est lapsus. Non est usque adeo inimicus nostrae salutis, sed secundum aufert lavacrum. Non enim dixit: Non est amplius poenitentia , aut non Stamplius remissio sed, Non est amplius hostia, hoc St. non eSt amplius crux secunda ioc enim vocat Ostiam. na enim, inquit, hostia consummavit in perpetuum eos qui sanctificantur, non sicut judaica, neque Saepe Propterea enim tam multa susquedeque disseruit de hostia , quo dsit una et Una non hoc solum volens ostendere, quod in hoc disserat a judaicis inuinetiam ut reddat securOS, Ut con gruenter legi Judaeorum non amplius aliam expectent hos

tiam Voluntarie enim peccantibus nobis, inquit. idos quam sit propensus ad ignoscundum y Voluntarie, inquit.

peccantibus nobis. Ignoscitur itaque inv0luntariis. Post

430쪽

v acceptam notitiam critatis nati Christi dicit, alit om nium dogmatum. Iam non relinquitur pro peccatis hos, tia. Sudoluid α erribilis autem quaedam expectatio, judicii, et ignis aemulatio, quod Consumptura est adver- , sarios. Non solim dicit insideles, sed os etiam qui sa-ciunt contraria virtuti, aut quod idem ignis apprehendotetiam domesticos, qui adversarios. Deinde signi scansquἹm sit edax, eum veluti animavit, dicens Ignis aemulatio quae consumptura est adversarios. Sicut enim sera irritata ot esserata . non cessaverit donec aliquem comprehenderit et exederit cita etiam ille ignis, tanquam quispiam punctus aemulatione, quos apprehenderit non dimittit, sed rodit et dilacerat. Deinde etiam subjungit rutionem minarum, quod id merito et jure fiat. Quod quidem confert ad fidem, quando ostenderimus quod jure fiat. . Irritam quis faciens legem Moysis, sine ulla miserantione, duobus vel tribus testibus moritur . , Sine ulla miseratione, inquit. Quare nulla venia, nulla est illic misericordia Atqui lex est Moysis ipse Dii multa constituit. Quid est duobus vel tribus Si duo, inquit, vel tres testimonium tulerint, statim dant cenas. Si ergo in Veturi, ubi lox Moysis sit irrita, tantum est supplicium; quanto magis hic Ideo ita dicit e Quanto magis potatis adoleriora mereri supplicia qui Filium Dei conculcaverit, set sanguinem testamenti pollutum duxerit, et Spirituin gratiae contumeliam fecerit .

ΙΙ. Et quomodo conculcat quispiam Filium Dei 3 Quando qui est ejus particeps in mysteriis, peccatum, inquit,

secerit, non eum conculcavit non eum despexit Ut

enim nullam habemus rationem eorum qii a Conculcutitur:

ita etiam qui peccant, nullam Christi habent rationem, e sic peccant. Factus es corpus Christi, et da te dia