Omnia quae extant opera juxta Benedictinorum

631쪽

Pueri rusticorum, hoc est, rustici. Ea loquendi forma petita est a Graecis, apud quo πω οε φιλ ορω idem OIanta φιλοσοφοι cimo et apud Hebraeos mitis hominis pro homine saepe in Veteri Testamento ponitur, et alia hujusmodi extant bene multa. ANNOTATIO Io pag. a 34. Anterior bruchus, id est sorte ramias, Unde acta Vox italica ro=icho, et galli a branche. Vido lilourandum Dendrologiae lib. I Ailibrosius vero superiori capite, num 67, per hanc Vocem arbustum aliquod sterile videtur indicare.

ANNOTATI, si II pag. a Q. Ad perfunctionem bonorum, id est, ad ruitionem

S. BRSilius, ει απολαυσε τοῖς δικαίοις. HOC Verbo non Semel

siti, quibus obvia arripiunt.

632쪽

Dψtychum vocat utrumque latus testae Ostreorum, quod moro libri claudatur atque aperiatur, a particula δις et Verbo'πτυσσω, id St, plicare; Seu ὀιπτυχα, id est, duplices tabulin.

Enchoria, graece ἐγχώρια Ves indigenae et nostrates.

lib. XII.

Ille ut depositi proferret fata parentis.

ANNOTATI, 18h ibid. Pia avis, id est, ciconia, de qua laudabiliter loquitur

supra, lib. V c. XVI, num 54 pag. O 2.

ANNOTATI, ii 9 pag. 238. Epilogo, id est, querela eo quod oratores querelas maxime in epilogo et sine orationis adhibeant, ut judices sectant ad misericordiam.

633쪽

Viscera interdum carnes sunt, quomodo Sumuntur apud Virgilium assineid. lib. I, in hoc Versu Tergora diripiunt coει is, et i3cera nudant. 4t hoc loco videtur ea Vox pellem Signare.

Ambrosius etiam infra c. 111 et alibi hunc librum tribuit Salomoni juxta temporis sui opinionem; sed PSetι- depigraphum eum esse postea docuit Hieron mus, et nonnullis scriptorum Veterum Judaeo Philoni, pula anti quiori, ascribi. Unde Cassiodorus en diVin siti. c. v. Nieronymus, inquit, asseri Sapienti in librum non Salomone, ut ustis habet, sed a Philone doetissimo quodam Iudino fuisse conscriptum , quem PSeudographum Proenotavit, Pro 'terea quod usurρationem nomini Portat alterius Putavit aliquando Augustinus eumdem librum

ab Jesu Sirach scriptum suisse, sed doctior postmoduμι

634쪽

6α ANNOTATIONER factus incerti auctoris esse pronuntiavit. Vide librum is, c. v. Retractationum et librum II, c. VIII, de Doctrina christiana, peculum ac nolas ibi in ultima editione subjectas Communior aevi nostri Scriptorum sententia est opus illud alio ac erudit Viro prodiisse, qui proinde divini hujus libri collector, Salomon vero genuinus auctor dici debeat.

Hanc suisse Catholicorum quorumdam opinionem, Ut paradisum et quae de serpentis atque Evae colloquio in Genesi leguntur, Sol Sensu allegorico interpretarentur, AugustinUS lib. VIII, c. I, et Seq. de Gen. ad liti auctor est. Unde non mirum si optionem hanc faciat Ambrosius. Eam tamen sic intellige ut Vol italem praevaricationis pri morum parentum, ac peccati Originalis artum tectum velit. Id ipsemet cum ultimis hujus capitis verbis porte docet, tum aliis ejusdem libri locis, o iis maxime quos ad astruendum peccatum originale Augustinus adhibet,

manifestum CSt.

Ex his colligere sibi videntur quidam recentiores Am brosii fuisse opinionem mortuum MoySem non esse tamen si verba ejus, licet paulo obscuriora perpendantur attentius, animadvertes illum ibi Philonis sententiam xprimero olitisse, quem quidem de Moysis morio sensu

spiritali disserui se constat, de littorali non ita sollicitum.

635쪽

Non moveat quod locum hune nomine Jeremiae cita tum non nisi in Prophelia Baruch reperire sit. Ita enim ultimum hunc laudatum esse apud phirimos constat, quod is esset Jeremiae conVicior ac notariUS.

A nobis impetrare non possumus, ut hujus operis dixi sionem ab Ambrosi prosectam arbitremur Malimius thim tribuere sciolo cuipiam, qui cum pleraque omnia, de quibus apud Philonem libris duobus agitur, in hoc tractatu contineri adVerteret, eum quoque bifariam dividen dum esse judicavit : Sed de praeposter illi id praestitit, ut ibi posuerit secundi libri initium, labi ne caput quidem incipere oportere l. Longe sane commodius ab eo loco, tibi vir sanctus ad agendum de secundo sacrificii Caini vitio aggreditur, initium duceret Secundia liber. Cum autem divisio illa , etsi absurda, ab antiquissimi aevi manu

scriptis ad editionum tempora perVCDCrit, DOS qUOqUC OZm,no qua in citationibus consUSi orialUr CenSuimus essu relinendam.

636쪽

696 ANNO ΤΑΤIONES. primo numero suisse dictum, quo postea sublato non minimum obscuritatis toti huic loco sub Ortum est.

Id est, commenlariis caelestibus, Sive ut paulo anto dixerat, libro Nitin.

Lacunis frequentioribus et manifestioribus interscindi tu hic liber, quam ut de temporis in eumdem injuria lucri, vel incredibilem Scriptorum Scitantiam accusaro non liccat Enimvero ut hic ejusm0di omissionum, O1mnia

exempla non proferamUS, Videntem Sane ac normem αυακολουθια ibi deprehendere OSt. Quae hic, amabo, seu sus cohaerentia et consecutio P Sed planum sic caput ab initio perlegenti, non modo illum o Genesi Versum Verumtamen carnem in Sanguine antinoe non comLucti3, Gen. IX, O, praetermissum esse : at ea quoquo desiderari omnia, qui bus haec eadem verba sanctus Doctor eXplicuerat, et Undo

collegorat in hunc modum Ideo in principio, etc. Constat igitur Ambrosianum hoc opus mutiliam esse Duc proindo mirum, si quae indo non semel laudavit Augustinus, illic jam amplius non reperiantur.

Manifesta est hoc loco lacuna, sed cui nec manuscripti nec edili mederi queant. Pulamus tamen eam non atq

637쪽

stuppleri posse addita octila primum, 'litana nihilominiis

inducere in exlum ala Si non UmUS.

tulus est. Quibus e Vocibus gemina potest nasci dubitatio. Primum enim cur Ambrosius, libri hujus dixit, non librorum 'Dividitur cerio commoniali haec in duos libros; et divisionem aliquam necessariam esse tiam magnum illud utriusque discrimen clare loquitur, tum Sanctus ipse Auctor, qui primis eorumdem librorum capitibus lucubra tionem Suam e partiturum, atque adeo id sibi jam ab initio primi suisse propositum salis declarat. Quapropter nobis persuaderetur haud invitis illud operis libro unico ab Ambrosi comprehensum, partibus Ver duabus istillas seculis temporibus librorum Vocabulo ab iis, qui summo fere easdem inter se discrepare animadverterunt, suisse inscriptas Etenim liber primus a Jona Aurelianen sium episcopo, qui sub Carolo Calvo imperator floruit, in lib. 11 deInstitui. laicali haud semel nominatura et apud Hugonem de Sancto Victore citatus reperitur liber Secundus. Alteram autem circa titulum dissicultatem movet quod Gratianus ac B. Thomas, aliique nonnulli quae testimonia ex hoc tractatu depromunt, ea in librodo Patriachis extare dicunt. Sed a id neuti piam abhor rei auctores illos in excerplis ac libris suis S. Patrum opera eo titulo qui tunc temporis sitatior erat, laudare solitos. Quamobrem diu antea hanc memorato

operi faciam inscriptionem jure dixeris. Et sorte non alius huic rei locum dederit, quam Cassiodorus. Cum enim ita loquitur citem θαnctu3 Ambro3ius de Patriar-

638쪽

inent facti qum3tionibus Suao iter nodas ι, de Institidi v. loci. c. I dubitim non est quin inter alios libros de Patriarchis tractatum quoque de Abraham complexus suerit. cc illud cuiqua ni absurdum videri debet, quando revera sanctu Doctor de praecipuis Patriarchis commentationes elucubraverit, quas ipsemet initio libri do oseph recenset, atque inter Se comparat . t ut sit, dubitare polos nona huic ipsi de quo loquimur, operi lituliam de Abraham in mitum ab Ambrosio fuisse, cujus etiam Ciratio haec ab ipso redditur : Quoniam , inquit, per ordinem hujus quoquc Patriarchoe geSta conδ lucrare anἰmum stibiit. Quibus Sane Verbis operis summa quasi oculis Subjicitur. Quoi circa illiud non alio, quam de Abraham in

Diss inscriptum litui reperire est. Primum librum constat e Sermonibus compo Situm SSO, quos sanctus Praesul ad Catechumenos qui jam nomen odorant ad baptismima et competentos erant, habuerat. Hos potissimum ipso per se docere consueVerat; et quod Ore tradidisset, postmodum in libros rodigere. Id autonico sacer instituerat, sive quo illorum postulatis morem gereret, SiVo quod ipse Sponte Sua eisdem prospiceret, ne quae pretiosis illis baptismi sui temporibus audierant pro miserantque, Sibi unquam Xcidere X memoria paterentur, ac intulit in utilitatis consortium alii quoque admitterentur Christiani. on ita quidem manifestum est librum secundum X similibus OnSturo concionibu verum cum

huic rei nihil sit quod videamus opugnare, de hoc etiam libro idem judicium atque de primo ferro non immerito

639쪽

Ila interpretare ac si diceretur ii ad Ob di ilia insoles cens conjugalis necessitudinis seu conjunctionis leges recuset ObSer Varo.

Subobscura locutio, quam tamen idem hic alere existimanius, ac felices sive commodae, ut sit sensus Gonsat commodo sunt in division hujusmodi possessiones; quia minuitur meritum utiliorum, quod Sint minii amoenae, et amoeniorum , quod sint minus utiles.

Actor arri idem est ac rusticus oeconomus Inserius autem Vocalis dicitur vel qui scite canit, vel moderandae Vocis pronuntiationisque magister, quem etiam phonascum xocilabant.

Nonnulli occasionem ex his verbis arripuerunt, ut Anibrosium perperam do adulterio sensisse a liminiarentia P. Atqui certum ost S. Doctorem constanter docuisse prolii bitum suisso adulterium lego naturali, eamque legem nemine ignorari pula invincibiliter unquam potuisse. Id quidem tum ex aliis ipsius operibus Cognoscere est, tum ex hoc ipso libro liquido constat. lenim ubi narrat quem-

640쪽

admodum Pharao Saram, quam in palatium abductam

uxorem ducere cogitabat , postquam conjugatam isse cognovit Abraham restituit, ita loquitur : Etsi natura ferus ac barbarus tamen signisicat. . . et adulterii crimen sibi esse caτondum. Qui Proetendit ignorantiam , condemnat intemperantiam. Nec mirum si barbarus usnoυ it naturin .... Ita major eae naturas, quam legum ProeScriptio St. Neque ero pulandum est haec de solo

adulterio quo uxor aliena polluitur esso intelligenda. Nam praeterquam quod generalia Verba sunt, proindeque ad unam adulterii speciem non restringenda, vir sanctus hoc ipso capite asserit quod mulieri non licet, iro non li cere; et in capite septimo ait: omnes Miri mulierisque concubitus nulla legitimi matrimonii sorte celebratos habere suam culpam. Itaque dicendum existimamus eum ideo scripsisse adullerium ante Ialam Moysis legem non visum suisse interdictum, ut significaret illis temporibus eam circa adulterium ignorantiam extitisse, quae etsi non omnino culpam tolleret, haud modiocriter tamen illam minueret, id ost Vincibilem ignorantiam. Nemo enim ne gaverit istam in uro naturali posse inveniri, et XCusare, ut aiunt colobriores theologi , sin minus a loto, saltem alanto camque osse de qua Scriptum Sit apud Luc. XII, 48. Qui autem no=ι cognovit, et fecit digna plagiδ, vapulabit paucis. Et hoc sustici bat cum ad Oxcusandum fibrahamum apud eos, quos alloquebatur, qui eadem perpetra

Verant ante suam adsidem convorsionem tum ad eosdem

ab hujusmodi crimino in postorum revocandos, cum jam ipsis nulla de ignorantia suppotero excusatio. IIanc autem responsionem eo magis admittendam remur, quod Λmbrosius infra num. 27, hanc Patriarchi actionem De minus probatam ess testetur, ac lib. de Paradiso, C. XIII, D. 65, atque alibi do cadum tanquam do vero peccato loquatur.