장음표시 사용
151쪽
PRO A CLUENTIO ORATIO 66 72. 103
quod aedilitatem se petor cum liominibus nobilissimis et invidiam atque offensionem timere dicebat; OSt XOratu initio permagnam pocuniam poposcit deinde ad id pervenit, quod confici potuit HS sescenta quadraginta milia oferri ad se domum iussit quae pecunia Simul atque ad cum delata est, homo impurissimus Statim Oepit in ius modi mente et cogitatione versari, nihil esse suis rationibus utilius quam Oppianicum condemnari illo absoluto pecunin in illum aut iudicibus dispertiendam aut
ipsi esse reddundam damnato repetiturum Sse neminem. itaque rem excogitat Singuliarem, atque haec, iudices, 70quae Vera dissuntur a nobis, facilius credetis, si cum animis vestris longo intervallo recordari C. Staieni vitam et naturam Volueritis; nam perinde ut opinio est de cuiusque moribus, ita quid ab eo factum ut non factum sit,oXistimari potest Deum es Set egenS, SumptuOSuS, RUdaX, 26 callidus, perfidiosus, et cum domi suae miserrimus in
loculis ante inanissimis tantum nummorum positum Videret, nil omnem malitiam et fraudem VerSare Suam mentem
coopit: ego dem iudicibus mihi ipsi igitur praeter periculum et infamiam quid quaeretur nihil eXcogitem quam ob rem Oppianicum damnari necesse sit quid tandem, nihil enim est quod non fieri possit - si qui eum forte
CISUS e periculo eripuerit, nonne reddundum est praecipitantum igitur impellamus' inquit et perditum prosternamus.' apit hoc consilii, ut pecuniam quibusdam iudi 71 cibus lovissimis polliceatur, deinde eam po Stea ut primat,
ut, quoniam gravis homines sua sponto Severe iudicaturOSPutabat, OS, qui leviores orant, destitutione iratos Oppianico redderet itaque, ut erat semper praepo SterVS t-que perversus, initium facit a Bulbo, et eum, quod iam diu nihil quaesierat, tristem atque oscitantem leviter impollit. quid tu γ' inquit ecquid me adiuvas, Bulbe, ne gratis rei publicae serviamus γ' illo vero, simul atque hoe audivit no gratis,' quo voles, inquit sequar sed quid adfers γ' tum ei quadraginta milia, si esset absolutus Oppianicus, pollicetur, et eum, ut cetero appellet, Ui-buSeum loqui consuesset, rogat, atque etiam PS COnditor totius negotii Guttam asporgit huic Bulbo itaque a
minime amarus ei visus St, qui aliquid ex eius Sermone
152쪽
speculae degrastarant tinus et alter dies intercesserat, Cum res parum Certa Videbatur: equester et confirmator
pecuniae desiderabatur tum appellat hilaro voltu tominum Bulbus, ut blandissime potest, quid tu,' inquit
Paeto γ' - hoc enim sibi Staienus cognomen e imaginibus Aeliorum dolegerat, ne, si se Ligurem feeis Set, nationis magis quam generis uti cognomine Videretur qua de re mecum loeutus es, quaerunt a me ubi sit pecunia. hic ille planus improbissimus, quaestu iudiciario pastus, qui illi pecuniae, quam condiderat, Spe iam atque animo incubaret, contrahit frontem: - recordamini faciem atque illos eius fietos simulatosque Voltu - queritur se ab Oppianico destitutum, et, qui esset totus X fraude et mendasti factus quique en Vitia, quae a natura habebat, etiam studio atque artificio quodam malitiae On- divisset, pulchro adseverat sese ab Oppianie destitutum , atque hoc addit testimonii, sua illum sententia, cum
2 palam omnes laturi essent, condemnatum iri manarat Sermo in consilio pecuniae quandam mentionem inter iudices Osso Versatam res neque tam fuerat occulta quam erat Oeeultanda neque tam erat aperta quam rei publica uenus aperienda in ea Ob8curitate ne dubitatione omnium
Cannutio, perit homini, qui quodam odore suspitionis
Staienum corruptum esse Sen8i8Set ne ille dum rem per- feetam arbitraretur, placuit repente pronuntiari DIXERUNT. hic tum oppianicus non magno opere pertimuit: rem 7 Staieno perfectam esse arbitrabatur in consilium erant
ituri iudices XXXu sententiis xv absolutio confici poterat: quadragena milia nummum iu singulos iudices distributa
Cum numerum Sententiarum conficere debebant, ut deumulum Spe maiorum praemiorum ipsius Staieni sententia septima decima accederet atque etiam CaSi tum,
quod illud repente erat lictum, Staienus ipse non aderat: Causam nescio quam apud iudicem defendebat facitolio Habitus patiebatur, faeile Cannutius; at non ΟΡ-pianicus neque patronus eius L. Quinctius qui cum esset illo tempore tribunus plebis, convitium C. Iunio iudiei quae Stionis maXimum fecit, ut ne in illo in consilium iretur; cumque id ei per viatores consulto neglegentiu Sagi Videretur, ipso o publico iudidio ad privatum Staieni
153쪽
PRO A CLUENTIO ORATIO 73 77. 105 iudicium profectus est et illud pro potestate dimitti iussit;
Staienum ipso ad subsellia adduXit consurgitur in On 75 Silium, cum sententias Oppianicus, quae tum erat O- testas, palam ferri velle dixisset, ut Staienus scire posset quid cuique deberetur varia iudicum genera nummarii pauci, sed omnes irati ut qui accipere in campo On-Suerunt ei Candidatis, quorum nummo StappreSSOS ESSE
putant, inimicissimi solent esse, si eius modi iudices infesti tum reo Venerant ceteri nossentis Simum es Se arbitrabantur, Sed exspectabant Sententia eorum, UOS Or-
rupto e8Se putabant, ut X ei constituerunt a quo iudicium corruptum videretur: ecce tibi eius modi sortitio 28 ut in primis Bulbo et Staieno et Guttae esset iudicandum: Summa omnium exspectatio quidnam sententiae ferrent leves no nummarii iudices atque illi omnes in ulla dubitatione condemnant hi tum iniectus est hominibus etsScrupulus et quaedam dubitatio quidnam es Sol actum: deinde homines supientes et ex vetere illa disciplina iudiciorum, qui neque absolvere hominem nocentissimum POSSent neque eum, de quo esset Ortn Suspitio pecunia oppugnatum, re illa incognita primo Condemnare Vellent, non liquore dixerunt; non nulli autem Severi homines, qui hoc Statuerunt, quo quisque animo quid faceret, PC-ctari oportere, etsi alii pecunia accepta verum iudicabant, tamen nihilo minus se superioribus suis iudiciis constare putabant oportere ita quo damnarunt; quinque Omnino fuerunt, qui illum vestrum innocentem Oppianicum si 'eimprudentia sive misericordia sive aliqua Suspitione Sive ambitione adducti absolverunt.
Condemnat Oppianico statim L. Quinctius, homo et
maxime popularis, qui Omnis rumorum et contionum Onto Conligere consuesset, oblatam sibi fastutiatem putavit, ut ex invidia Senatoria posset crescere, quod eius Ordinis
iudicia minus iam probari populo arbitrabatur habetur
una atque altera contio vehemens et gravis aecepisse pecuniam iudices, ut innocentem reum Condemnarent, tribunus plebis clamabat agi fortunas omnium dicebat; nulla iudicia esse; qui pecuniosum inimicum haberet, incolumem es Se neminem posse homines totius ignari ne-g0tii, qui Oppianicum numquam Vidi8Sent, Virum Optimum
154쪽
c hominum pudentissimum pecunia OppreSSUm SSe nrbitrarentur. incensi suspitione ueni in medium Vocaro 7 coeperunt et causam illam totam deposcere atque illo
ipso tempore in aedis T. Annii, hominis honestissimi,
necessarii et amici mei, noetu Staienus, arcessitus ab Oppianico venit iam cetera nota Sunt onmibus ut cum
illo Oppianicus egerit de pecunia, ut illo se redditurum
esse diXerit, ut eum Sermonem iudierint inanem viri boni, qui tum consulto propter in eculto Stetissent, ut res patefacta et in forum prolata et pecunia omnis Staieno 29 extorta atque erepta Sit huius Staieni persona populo iam nota atque perspecta ab nulla turpi suspitione abhorrebat: ut pressam esse ab eo iecuniam, quam pro reo pronuntia8Set, qui erant in contione, non intellegebant; neque enim docebantur versatam esse in iudicio
mentionem eouniae sentiebant innocentem eunt Ondemnatum audiebant Staieni sententia condemnatum videbant; non gratis id ab eo factum esse, quod hominem norant, iudicabant. similis in Bulbo, in Gutta, in aliis et non nullis suspitio consistebat itaque confiteor, licet enim iam impune, hoc praesertim in loco, Confiteri quod Oppianici non modo vita, Sed etiam nomen ante
illud tempus populo ignotum fuisset, indignissimum porro
Videretur circumventum esse innocentem pecunia, hane
deinde suspitionum augeret Staieni improbitas ct nonnullorum eius similium iudicum turpitudo, eaUSam autem ageret L. Quinctius, homo cum Summa Otefitate, tum ad inflammandos animos multitudinis adcommodatus, summam illi iudicio invidiam infamiamque osse conflatam, atque in hanc animam recentem tum C. Iunium qui illi quaestioni praefuerat esse iniectum meminio illum hominem aedilicium iam praetorem opinionibus hominum constitutum, non disceptatione dicendi, Sed clamore de foro atque adeo de civitate 88 Sublatum. 8 neque me paenitet hoc tempore potius quam illo causam A. Cluenti defendere causa enim manet eadem, quaenuitari nullo modo potest, temporis iniquitas atque in-Vidia recessit, ut, quod in tempore mali fuit, nihil obsit, quod in causa boni fuit, prosit itaque nunc Uem admodum audiar Sentio, non modo ab is, quorum iudicium
155쪽
PRO A CLUENTIO ORATIO 78 83 107ae potestas est, Sed etiam ab illis, quorum tantum est existimatio; at tum si dicerem, non audirer, non quod alia res 8Set, immo eadem, sed tempus aliud id adeo 308io cognoscite quis tum auderet dicere Oeentem condemnatum esse Oppianicum quis nunc audet negare 3 quis tum o88et arguere ab Oppianico temptatum S Soiudicium pecunia quis id hoc tempore infitiari potest 3
cui tum liceret docere Oppianicum reum faetum S Se tum denique, cum uobus proximis praeiudiciis condemnatus esset quis est qui id hoc tempore infirmare conetur 3 qua re invidia remota, quam dies mitigavit, Oratio men 1 deprecata est, Vestra fides atque aequitas a Veritatis disceptatione reiecit, quid est praeterea quod in causa
relinquatur versatam esse in iudicio pecuniam constat: ea quaeritur Unde profecta sit, ab aecuSatore an ab eo. dicit accusator haec: primum gravissimis eriminibu necusabam, ut nihil opus esset pecunia deinde condemnatum adducebam, ut ne eripi quidem pecunia O88et; po8tremo, etiam Si absolutus fuisset, mearum tamen Omnium fortunarum status ineolimiis maneret.' quid Contra reus 3 primum ipsam multitudinem criminum et atrocitatem pertimescebam deinde Fabriciis propter conscientiam mei celeris condemnati me eSSe Ondemnat Um Cntiebam; OStremo in eum asiam Veneram, Ut omni mon-rum fortunarum status unius iudicii periculo contineretur.' Age, quoniam corrumpendi iudicii causas illo multas 2 et gravis habuit, hic nullam, profectio ipsius pecuniae requiratur confecit tabulas diligentissimo Cluentius lineo autem res habet hoc certe, ut nihil possit neque additum neque detractum de re familiari latere anni sunt octo,
cum ista causa in ista meditatione VerSatur, Um Omnin, quae ad eam rem pertinent, et e huius et ex aliorum
tabulis agitatis, tractatis, inquiritis, eum interea Cluentianae pecuniae vestigium nulli tui invenitis quid Albiana Pecunia Vestigiisne nobis odoranda est an ad ipsum cubile Vobis duoibus venire possumus tenentur uno in loco HS DCXL; tenentur apud hominem audaci8Simum tenentur apud iudicem quid vobis amplius 3 ut enim Staienus snon fuit ab Oppianico, sed a Cluentio ad iudicium corrumpendum OnStitutus. cur eum, tum in consilium
156쪽
iretur, Cluentilis et Cannutius abesse patiebantur cur cum in consilium mittebant, Staienum iudicem qui pecuniam dederant non requirebant Oppianicus querebatur Quinctius flagitabat; sin Staieno ne in consilium iretur, tribunicia potestate effectum est y a condemnavit.' hanc enim condemnationem dederat obsidem Bulbo et ceteris, ut destitutus ab Oppianico videretur qua re si istinc causa corrumpendi iudi ii, si istino pecunia istinc Staionus, istinc denique omnis fraus et nuducia est, aine pudor, honesta ita, nulla suspiti pecuniae, nulla eorrumpendi iudicii causa, patiamini veritate putes nota atque omni errore sublato eo transire illius turpitudinis infamiam, ubi cotura maleficia consistunt ab eo invidiam discedere aliquando, ad quem numquam neee8SiSSe eulia Pam Videtis. at enim pecuniam Staieno dedit Oppiani-Cu non ad corrumpendum iudicium, sed ad conuitiationem gratiae. tene hoc, Acci, dicere, tali prudentia, etiam usu atque Xerei tutione praeditum sapientissimum esse dicunt eum, cui quod opus sit ipsi veniat in mentem proxime necedere illum, qui alterius bono inventis obtemperet in stultitia contra si minus enim stultus
est is, cui nihil in mentem venit, quam ille, qui, quod
stulte heri venit in mentem, comprobat. Stam OnCiliationem gratia Staienus tum restenti re, cum faucibus Premeretur, Xcogitavit, RiVe, ut homine tum loqueban-85 tur, a P. Cethego admonitus est. nam fuisse uino tum hominum sermonem reeordari potestis Cethegum, quod
hominem odisset et quod eius improbitatem versari in republica nollet et quod videret eum, qui se ab eo pedu
ei fidele consilium dedisse in hoc si improbus Cethegus
fuit, videtur mihi adversarium removere Voluisse Sinerat eius modi causa, ut Staienus nummos se eeepis Senegare non posset, nihil autem erat perieulosius nec tu pila quam ad quam rem necepisset confiteri, non St8 consilium Cethegi reprehendendum vorum alia CallSntum Staieni fuit, alia nunc, Acci, tua est ille eum repremeretur, quodcumque diceret, honestius diceret, quam
Si, UOd erat factum, fateretur te vero illud idem, quod
157쪽
PRO A CLUENTIO ORATIO 84 89. 109tum explosum et eiectum est, mino rettulisse lemiror.
qui nim poterat tum in gratiam redire cum Oppianico Cluentius qui cum matre haerebat in tabulis publicis
reus et accusator condemnati erant Fabricii nec elabi alio accusatore poterat Albius nec sine ignominia calumniae relinquere necUSationem Cluentius an ut prae varicaretur nam id quoque ad corrumpendum iudicium pertinet. Sed quid opus erat ad eam rem iudie sequestre 3 et omnino quam ob rem tota ista re per Staienum potius, hominem ab utroque alienissimum, Sordidis Simum, tur-Ρi88imum, quam per bonum aliquem virum ageretur et amicum necessariumque communem sed quid ego haec pluribus quasi de re obscura disputo, cum ipSa pecunia, quae Staieno data est, numero ne Summa Sua non modo quanta fuerit, sed etiam ad quam rem fuerit ostendat 3 sedecim die iudices, ut Oppianieu absolVeretur, Corrumpendos fuisse ad Staienum escenta quadraginta milia nummum esse delatu si, Ut tu dicis, gratiae Onciliandae causa, quadraginta Storum accessio milium quid valet si, ut nos dicimus, ut quadragena milia sedecim iudicibus darentur, non Archimedes melius potuit discribere. At enim iudicia facta permulta sunt, a Chientio tu δ' dicium esse corruptum.' immo ero ante hoe tempus omnino ista ipsa res suo nomine in iudieium numquam est oenta ita multum agitata, ita diu iactata ista res est, ut hodierno die primum causa illa defensa sit, hodierno die primum veritas vocem contra invidiam Drs iudicibus freta miserit verum tamen ista multa iudicia quae Sunt ego enim me ad omnia confirmavi et sic n-ΓnVi, Ut doeerem, qua facta postea iudicia desilio iudicio dicerentur, partim ruina similiora aut tempestati quam iudiei et disceptationi fuisse, partim nihil contra Habitum Valere, partim etiam pro hoc Sse, partim esse eiusmodi, ut neque appellata umquam iudicia Sint neque X- istimata hic ego magis ut consuetudinem SerVem, Uam 89 quod os non Vestra hoc sponte faciatis, petam a Vobis,
ut me, dum de his singulis disputo iudiciis, attente nudiatis condemnatus est C. Iunius, qui ei quaestion 33 praefuerat; adde etiam illud, si placuis tum est On-
158쪽
sae, sed ne legi quidem quicquam per tribunum plebis Luxamenti datum est quo tempore illum a quaestione ad nullum liud rei publicae munus abduci licebat, e tempore ad quaestionem pSe abreptus est at ad quam quaestionem voltus enim vestri, iudices, me invitant, ut quae reticenda putaram. libeat iam libere dicere. s quid illa tandem quaestio aut disceptatio aut iudicium
fuit putabo fuisse dicat qui volt hodie de illo populo
concitato, cui tum populo mos gestus est, qua de re Iunius causam diXerit; quemcumque OgnVeriS hoc respondebit: quod pecuniam acceperit, quod innocentem circumVenerit est haec opinio at si ita esset, hac legeaeeusatum oportuit, qua necusatur IIabitus. at ipse ea lege quaerebat.' paucos dies exspectasset Quinctius tintneque Privatus aecusare nec sedata invidia volebat. videtis igitur non in causa, sed in tempore ne l)ote State Penas omnem ceu Satoris fuisse multam petivit qua lege Τquod in legem non iurasset, quae res nemini umquam fraudi sui et quod C. Verres, praetor urbanuS, homo Sanctus et diligens, subsortitionem eius in eo eo die non haberet, qui tum interlitus proferebatur his de causis C. Iunius condemnatus est, iudices, levissimis et infirmissimis, quas omnino in iudicium adferri non oportuit; ses itaque PPreSSUS St, non ausa, Sed tempore. O VOS Cluentio iudicium putatis obesse oportere quam ob causam si ex lege subsortitus non erat Iunius aut Si in aliquam legem aliquando non iuraverat, idcirco illius damnatione aliquid de Cluontio iudicabatur non,' inquit sed illo idcirco illis legibus condemnatus est, quod Contra aliam legem commiserat.' qui hoc confitentur, OSSunt eidem illud iudicium fuisse defendore 3 ergo' inquit ideire infestus tum populus Romanus fuit C. Iunio, quod illud iudicium corruptum per eum putabatur.' num igitur
hoc tempore causa mutata est num alia res, alia ratio illius iudicii, alia natura totius negotii nunc est a tum fuit non opinor ex eis rebus, quae e Stae SVnt, rem' Uliam potuisse mutatri quid ergo est causae quod nune BOStra defensio audiatur tanto silentio, tum Iunio defendendi ui potestas repta sit 3 quia tum in causa nihil
159쪽
PR Λ. CLUENTIO ORATIO 90 96. 11 lorat praeter invi am, orrorem, Suspitionem, Contione Scotidianas odition a populariter Oncitatas noeusabat
tribunus plebis idem in contionibus, idem nil subsellia; ad iudicium non modo de contione, sed etiam cum ipsa contione veniebat gradus illi Aurelii tum novi quasi prothoatro illi iudicio aedificati videbantur quos ubi accusator conuitatis hominibus complorat, non modo dicendi ab eo, sed ne surgendi quidem potesta erat nuper inpud C. Orchivium, conlegam meum locus ab iudieibus Fausto Sulla de pecuniis residuis non est Constitutus, non quo illi aut eXlegem esse Sullam aut causam poeianiae publicae contemptam utque abiectam putarent, Sed quod necusante tribuno plebis condicione aequa disceptari posse non putarunt quid conferam Sullamne cum Iunio an hunc tribunum plebis cum Quinetio an vero tempus cum tempore Sulla maximis opibus, cognatis, adfinibus, nee S-sariis, clientibus phirimis haec autem apud Iunium parva et infirma et ipsius labore quaesita atque conlecta hic tribunus plebis modestus, prudens, Ora modo non editiosus, sed etiam seditiosis adversarius ille autem acer-bUS, criminosus, popularis homo ac turbulentus tempus
hoc tranquillum atque pacatum illi id omnibus invidiae
tempestatibus concitatum quae eum ita es Sent, in
Fausto tamen illi iudices statuerunt, iniqua condicione
reum causam dicere, eum adversario eius ad ius aecusationi Summa vis potestatis accederet quam quidem a tionem vos, iudicos, diligenter pro Vestra Sapientia cogitare et penitus perspicuro debetis, quid mali, quantum periculi uni cui quo nostrum inforro possit vis tribunicia, conflata praesertim invidia et contionibus Seditiose Oncitatis optimis herculo temporibus, tum, cum hominesse non iactatione populari, sud dignitate atque innocentintuebantur, tamen Deo P. Popilius neque Q. Metellus, clarissimi viri atque amplissimi, vim tribuniciam Sustinere potuerunt; nedum iis temporibus, his moribus, his magistratibus sine vestra sapientia ne in iudiciorum remedii salvi esse possimus non fuit illi id igitur iudicium studieii simile, iudices, non fuit, in quo non modus Ullus
est adhibitus, non mos consuetudoque SerVnta, non QIUS Rdefensa: vis illa fuit et, ut saepe iam dixi, ruina quae-
160쪽
dam atqtie tempestas et quidvis i totius quam iudieiuni aut disceptatio aut quaestio quod si quis est qui illud iudicium fuisse arbitretur et qui his rebus iudicatis standum putet, is amoti lianc causam ab illa debet seiungere: ab illo enim, sive quod in legem non iurasset sive quod lege subsortitus iudicem non esset, multa petita esse dicitur Cluenti autem ratio cum illis legibus, quibus a
Iunio multa potita est, nulla Ote St X parte SS AEOns iuncta.' at enim otiam Bulbus est condemnatus.'ndde maiestatis, ut intellegas lio iudicium cum illo non osse coniunctum. at si lio illi crimen obiectum. statuor, sed etiam legionem esse ab eo sollicitatam in Illyrico C. Cosconii litteris et multorum testimoniis planum faetum est, quod crimen erat proprium illius quaestionis et quae res lege maiestatis tenebatur. at hoc obfuit ei maxin10.' iam ista divinatio est, qua si uti licet, Vide ne mea Coniectura multo sit verior: ego enim sic arbitror Bulbum,
quod homo nequam, turlpis, improbus, multis flagitiis contaminatus in iudicium sit adductus, idcirco acilius esse danmatum tu mihi ex tota causa Bulbi, quod tibi commodum est, eligis, ut id esse secutos iudices dicas. quapropter hoc Bulbi iudicium non plus hui obesse causae debet quam illa, quae commemorata Sunt ab accuSatore, duo iudieia, P. Popilii et Ti. Guttae, qui causam do ambitu dixerunt, qui accusati sunt ab eis, qui erant
ipsi ambitus condemnati quos ego non idcirco QSSO arbitror in integrum restitutos, quod planum fecerint illos ob rem iudicandam pecuniam accepisse, sed quod iudicibus probaverint, cum in eodem genere, in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent, se ad praemia legis Venire Oportere; quapropter neminem dubitare existimo quin illa damnatio ambitus nulla ex parte cum causa Cluentiis Vestroque iudicio coniuneta esse possit quid, quod Staienus est condemnatus non dico hoc tempore, iudices, id quod nescio an dici oporteat, illum maiestatis e S Se Condemnatum; non recito testimonia hominum ho- ne StiSsimorum, quae in Staienum sunt dicta ab eis, qui M. Aemilio, clarissimo viro, legati ut praefecti et tribuni militares fuerunt; quorum testimoniis planum saetiam 8tina ime eiu Opera, cum quaestor esset, in Xercitu edi-