장음표시 사용
171쪽
PRO A CLUENTIO ORATIO 129 a 34. 123
illis censoribus, orant iudicia cum equestri Ordine communicata, ut viderentur per hominum idoneorum ignominiam sua auctoritato iudicia reprehendisse quod si alhanc apud eosdem ipsos censores mihi aut alii causam agere licuisset, hominibus tali prudentia praeditis certe probavissem res nim indicat nihil ipsos habuisse cogniti, nihil comperti e tota ista SubScriptione rumorem quendam et plausum popul irem 8Se quaeSitum nam in P. Popilium, qui Oppianicum condemnarat, subscripsit L. Gellius, quod is pecuniam accepi8Set, quo innocentem condemnaret iam id ipsum quantae divinationis est scire
innocentem fui SSe reum, quem fortas Se numquam Viderat,
cum homines sapientissimi, iudiees, ut nihil dicam de eis,
qui condemnarunt, causa cognita sibi dixerint non liquere Verram Sto Condemnat Popilium Gellius iudicat isqnecepisse a Cluentio pecuniam negat hoc Lentuli is naria
Popilium, quod erat libertini situs, in senatum non legit;
locum quidem senatorium ludis et cetera Ornamenta relinquit, et eum omni ignominia liberat; quod cum facit, iudicat eius sententia gratis esse Oppianicum condemnatum. et eundem Popilium postea Lentulus in ambitus iudidio pro testimonio diligentissime iudat qua re si neque L. Gellii iudidio toti Lentulit nequo Lentuli existimatione
contentus fuit Gellius, et, si terque Censor cenSOriSOpinione Standum non putavit, quid est quam ob rem qui Squam OStrum censorias subseriptiones omnis fixus et in perpetuum ratas putet esse oportere 3 at in ipsum Habitum animadverterunt.' nullam quidem ob turpitudinem, nullum ob totius vita non dicam vitium, Sed erratum neque enim hoc homine sanctior neque probior
neque in omnibus officiis retinendis diligentior esse quisquam potest; neque illi aliter dicunt, sed eandem illam famam iudieii corrupti secuti sunt; neque ipsi Secu existimant quam nos existimari volimus de huius udore, integritate, Virtute; sed putarunt praetermitti nee usatorem non potuiSSe, cum animadversum esset in iudices qua de re si unum factum ex omni antiquitate protulero, plura
non diuam non enim mihi exemplitin summi et clarissimi si viri, P. Africani, praetereundum Videtur, qui eum esset censor et in equitum censu C. Licinius Sacerdos prodisset, 48
172쪽
clara Oee, ut Omnis contio audire posset, dixit se scire illum Verbis conceptis peierasso si qui contra vellet dicere, Surum 88 eum Suo te Stimonio deinde eum nemo contra diceret, iussit equum traducere ita is, cuius arbitrio et populus Romanus et X terne gente Contentae OSSO On Silerant, ipse Sua scientia ad ignominiam alterius contentus non fuit quod si hoc Habito facere licuisset,
facito illis ipsis iudidibus et salsa suspitioni et invidiae
populariter excitatae restitisset. 135 Unum etiam est, quod me maxime perturbat, cui loco respondere ViX Videor posse, quod elogium recitasti
de testamento Cn. Egnati patris, hominis honestissimi videlicet et sapientissimi ideirco se exheredasse filium,
quod is ob Oppianici condemnationem 30 Cuniam ne epiS-set de cuius hominis levitate et inconstantia plura non dicam hoc testamentum ipsum, quod recitas, eius modiost, ut ille, cum eum filium Xlieredaret, quem oderat, o filio coheredes homines alienissimo adiungeret, Uem diligebat sed tu, Acci, consideres, en Seo, diligenter, utrum Censorum iudieiuna grave velis esse an Egnatii si Egnatii, leve est, quod censores de ceteri Subscripserunt; ipsum enim Cn. Egnatium, quem tu graVem S SQ ViS, XSenatu eiecerunt: Sin autem censorum, hunc Egnatium, quem pater censoria sub Scriptione XheredaVit, censores in Senatu, Cum Patrem eicerent, retinuerunt.
ib. At enim senatus universus iudicavit illud corruptum esse iudicium. quo modo suscepit causam. an potuit rem delatam eius modi repudiare cum tribunus plebis
populo concitat rem paene ad manUS OVOQaSSet, eum vir optimus et homo innoeentissimus pecunia CireumVentus diceretur, cum in idia flagraret ordo senatorius, potuit nihil ducorni potuit illa coneitatio multitudinis sine summo periculo rei publica repudiari ut quid est decretum 3 quam iusto quam sapienter quam diligenter SI QUI SUNΤ,
QUORUM OPERA FACTUM SIT, UT JUDICIUM PUBLICUM CORRUMPE
RETUR. utrum videtur id senatus factum iudicare, an, si faetum Sit moleste graviterque ferre si ipse A. Cluentius sententiam de iudiciis rogaretur, aliam non diceret, atque ei dixerunt, quorum sententiis Cluentium condemna-13 tum esse dicitis. sed quaero a vobis num Stam legem X
173쪽
PRO A CLUENTIO ORATIO 135 139. 125
isto senatus consulto L. Lucullus consul, homo Sapientissimus, tulerit, num anno post M. Lucullus et C. Cassius, in quos tum consules designatos idem illud senatus decreverat non tulerunt; et quod tu Iabiti pecunia factum esse arguis neque id ulla tenuissima suspitione confirmas, factum est primum illorum aequitate et Sapientia consulum, ut id, quod senatus decreverat ad illud invidia praesens incendium restinguendum, id postea referendum ad populum non arbitrarentur ipso deinde populus Romanus, qui L. Quinctii fictis querimoniis anton conuitatus rem illam et rogationem flagitarat, idem C. Iunii filii, pueri parvoli lacrimis commotuS, RSimo in-
more et concurSi totam quaestionem illam et legem repudiavit; ex quo intellegi potuit id, quod saepe dictum 138
est ut mare, quod natura Sua tranquillum Sit, Ventorum vi agitari atque turbari, sic populum Romanum Ua Sponte esse placatum, hominum seditiosorum Vocibus ut violentissimis tempestatibus concitari. Est etialia reliqua permagna auctoritas, quam ego tur 50piter paene praeterii mea enim esse dicitur recitavit ex oratione nesci qua Aeeius, quam meam Sse dicebat, O- hortationem quandam iudicum ad honeste iudicandum et commemorationem cum aliorum iudiciorum, quae probata
non essent, tum illius ipsius iudicii Iuniani proinde quasi ego non ab initio huius defensionis dixerim invidiosum illud iudicium fuisse, aut, cum de infamia iudiciorum disputarem, potuerim illud, quod tam populare esset illo
tempore, praeterire ego Vero, si quid eius modi dixi, neque cognitum Commemoravi neque pro testimonio dixi, et illa oratio potius temporis mei quam iudicii et auctori tatis fuit cum enim accusarem et mihi initio proposuis Sem, ut animo et populi Romani et iudicum commoverem, Cumque Omnis offensiones iudiciorum non ex mea Opinione, sed ex hominum rumore proferrem, Stam rem, quae tam populariter esset agitata, praeterire non potui. sed errat vehementer, si qui in orationibus nostri8, quas in iudiciis habuimus, auctoritates nostra ConSignata Se habere arbitratur omnes enim illae causarum a temporum Sunt, non hominum ipsorum aut patronorum; nam
si causae ipsae pro se loqui pos8ent, nemo adhiberet ora-
174쪽
torem nimo adhibemur, ut ea die amUS, non quae OStra auctoritate constituantur. Sed quae e re PS a Causaque 14 dueantur liominem ingenio Sum, M. Antonium, aiunt Solii uni esse dicere detruo se nullam umquam orationem scripsisse, ut, si quid aliquando non pus 88 et ab Se esse dictum, OSSet negare dixisse proinde quasi si quid nobis dictum aut actum sit, id nisi ἰtteris mandarimus,5 hominum memoria non comprehendatur ego ero in isto genere libentius eum muliorum tum hominis eloquentissimi ut sapientissimi, L. Crassi, auctoritatem Sequor, qui cum Cn. Phaneum defenderet, ceu Sante M. Bruto, Omino in diuendo vehementi et callido, cum Brutus duobus recitatoribus constitutis e duabus eius Orationibus cupita
uberian inter Se contraria recitanda curasset, quod in dissuasione rogationis eius, quae contra Coloniam Narbonen- Sem ferebatur, quantum potest, de auctoritate Senatus detrahit, in suasione legis Serviliae Summis ornat Sennium laudibus, et uilia in equite Romanos Cum X noratione si ierius dicta restitasset, quo animi illorum iudicum in Crassum incenderentur, aliquantum CSSe Commota tu dicitur itaque in respondendo primum exposuit utriusque rationem temporis, ut ratio ex re et ex causa habita videretur, deinde ut intellegere posset Brutus, quem hominem et non solum qua eloquentia, Verum etiam quo
lepore et quibus facetiis praeditum lacessisset, tris ipse Oxuitavit recitatores eum Singulis libellis, quos M. Brutus, pater illius accusatoris, de iure civili reliquit eorum initia
eum reeitarentur, en, quae Vobis nota esse arbitror: sorte
evenit, ut ruri in Privernati essemus ego et Brutus sius,'fundum Privernatem flagitabat; in Albano eramus ego et Brutus filius, Albanum poscebat; in Tiburti forte cum adsedimus ego et Brutus filius, Tiburtem fundum requirebat Brutum autem, hominem sapientem, quod filii nequitiam videret, quae praedia ei relinqueret, testificari voluisse dicebat quod si potuisset honeste scribere se in balnois cum id aetatis filio fuisse, non praeteriSSet ea8
Se tamen ab eo balneas non ex libris patris, sed e tabuli et ex censu quaerere. Crassus tum ita Hrutum ultus e St, ut illum recitationis suae paeniteret moleste enim fortasse tulerat se in is orationibus reprehen8Um, NURS
175쪽
PRO A CLUENTIO ORATIO 140 144. 127 de re publica luibuisset, ii quibus forsitan magis requiratur constant in ego autem illa restitata Sse non moleste assero nequo enim ab illo tempore, quod tum erat, nequent, ea causa, quae tum agebatur, aliena fuerunt; neque mihi quicquam oneris suscepi, cum ita diXi, quo minus honesto uno causam et libere possem defendere quod si volim confiteri mo causam A. Cluenti nunc Cognosse,
anton fuisso in illi populari opinione, quis tandem id
possit reprehendere prae Sertim, iudices, eum a vobis quoque ipsis hoc impetrari it aequissimum, quod ego tub initio petivi et nunc peto, ut, Si quam Ue graviorem do illo iudicio opinionem attulistis, hane cauS perspectant quo omni Veritate cognita deponatis. Nunc, quoniam ad Omnia, quae ab te dicta sunt, T. ζ, Aeet, de Oppianici damnatione respondi, Confiteare necesse est te Opinionem multum fefelli se, quod Oxistimaris me causam A Chionii non saeto ius, sed ego defensurum . nam hoc persaepe dixisti tibi si renuntiari, multabor in animo causam hanc praesidio legis defendere. itan ost ab amicis imprudentes videlicet prodimur, et
est esui quis de eis, quos amicos o Stro arbitramur,
qui nostra consilia ad adverssirios deferat quisnam hoc tibi ronuntiavit quis iam improbus fuit cui ego narravi nemo, ut opinor, in culpa est, sed nimirum tibi istud lux ipsa renuntiavit sed num tibi ita defundissovideor, ut tota in causa mentionem ullam teis fecerim 3num Secus hanc causam defendisse, ac si ego Habitus teneretur certe, ut hominem Confirmare oportet, nullus est locus a me purgandi istius invidiosi criminis praetermi88u8. quid ergo est quaeret fortassis quispiam, dis Mapliceatne mihi legum praesidio capitis periculum propulsare mihi vero, iudices, non displicet, sed utor instituto inuo in hominis honosti prudentisque iudiei non solum
meo consilio uti Consuevi, Sed multum etiam eiuS, quem defendo, et consilio et voluntati obtempero. nam ut haec ad me causa delata est, qui leges eas, ad qua adhibemur et in quibus Versamur, nosse deberem, dixi Habito statime Capite II COISSET QUO QUIS CONDE INARETUR, ilhun esse
liberum, teneri autem nostrum ordinem utque ille me Orare atque obsecrare coepit, ne e lego defenderem ium
176쪽
ego quae milii videbantur dicerem, traduxit me ad suam sententiam adfirmabat enim lacrimans non se cupidiorem 145 esse civitatis retinendae quam existimationis morem liomini gessi, et tamen idcirco feci neque enim id semper faeere debemus, quod videbunt per se ipsam causam Sine lege copiosissime posse defendi videbam in hac defensione, qua iam sum usus, plus dignitatis, in illa, qua me hic uti nolitit, minus laboris futurum: quod si nillil aliud esset actum nisi ut hanc causam obtineremus, lege recitata OrornSSem.
53 Neque me illin oratio commovet, quod ait Accius indignum esse facinus, si senator iudicio quempiam circumvenerit, legibus eum teneri, si eques Romanus hoc idem 11 securit, non teneri ut tibi concedam hoc indignum esse, quod cuius modi sit iam videro, tu mihi concedas necesse est inutio esse indignius in ea civitate, quae legibus continentur discedi ab legibus hoc enim vinculum est huius dignitatis, qua fruimur in re publica, hoc fundamentum libertatis, hic fons aequitatis mens et animus et consilium t sententia civitatis posita est in legibus ut eor-ΡOra nostra Sine mente, Si civitas in log suis partibus, ut nervis et Sanguine et membris, uti non potest legum ministri magistratus, legum interpretes iudices, legibus denique idcirco omnes servimus, ut liberi SS POSSimus.11 quid est, Q. Naso, cur tu in isto loco sedeas quae vis est, qua abs te hi iudices tali dignitate praediti coerceantur vos autem, iudices, quam ob rem e tanta multitudine civium tam pauci de hominum fortunis sententiam
fertis quo iure Accius quae voluit dixit cur mihi tamdiu potestas dicendi datur quid sibi autem illi scribae,
quid lictores, quid ceteri, quos apparere huic quaestioni video, volunt opinor haec omnia lege fieri totumque hoc iudicium, ut ante dixi, quasi mente quadam regi legis et administrari quid ergo haec quaestio sola ita guber-1iatur quid M. Plaetorii et C. Flaminii inter sicarios 3 quid C. Ordhivi peculiatus quid mea de pecuniis repetundis quid C. Aquilii, apud quem nunc ambitu CRUSadicitur quid reliquae quaestiones circumspicite omniS rei publicae partis: omnia legum imperio et praeScripto iis fieri videbitis si quis apud me, T. Acci, te reum Velit
177쪽
PRO . CLUENTI ORATIO 145 - 149. 129
sacere, elamus te lege pectiniarum repetundarUm non teneri neque hae tua recusatio confeSSi Sit aptae pecuniae, sed laboris et periculi non legitimi declinatio. nunc quid agatur ot quid abs te iuris constituatur vide. 4 iubet lex ea, qua lege haec quaestio constituta est, iudicem quaestionis, hoc est Q. Oeonium, cum eis iudicibus, qui ei obvenerint os appellat, iudices quaerere de veneno. in quem quaerere' infinitum est QUICUMQUE
dem lex statim adiungit reeita. DEQUE EIUS CAPITE QUAE-R1TO. cuius qui coierit convenerit non ita est quid
ergo Si die. QUI TRIBUNUS MILITUM LEGIONIBUS QUATTUOR PRIMIS, QUIVE QUAESTOR, TRIBUNUS PLEBIS deincep Omnis magistratus nominaVit - QUIVE IN SENATU SENTENTIAM DIXIT, DIXERIΤ. quid tum QUI EORUM COIT, COIERIT, CONVENIT, CONII NERIT, QUO QUIS IUDICI PUBLICO CONDEMNARETUR QUI ΕΟ-RUM. quorum Videlicet, qui supra Scripti sunt quid intersit utro modo Seriptum sit, etsi est apertum, ip8 tamente nos oeet ubi enim omnis mortalis adligat, ita loquitur: QUI VENENUI MALUM FECIT, FECERIT: Omne Viri,
mulieres, liberi, servi in iudicium vocantur; si idem duco tione Voluisset, adiunXisset: QUIVE COIERIT. uno in
CSt: DEQUE IUS CAPITE QUAERITO, QUI MAGISTRATUM HABUERIT INUD SENATU SENTENTIAM DIXERIT: QUI EORUM COIT, COIERIT.
num is est Cluentius certe non est qui ergo est Cluen 149tius qui tumen essendi causam suam lege noluit itaque abicio legem morum Cluentio ero tibi tamen, Acci, pauca, Iane ab huius causa Seiuneta Sunt, respondebo; est nim quiddam in hac causa quod Cluentius ad Se est aliquid quod ego ad me putem portinere hie Ua putat intereSSe e re ipsa et gesto negotio, non lege defendi; ego autem meu existimo interesse me nulla in disputatione ab Aeolo videri esse superatum non enim mihi haec causa sola dicenda est; omnibus hic labor meus propositus est, quicumque liet facultate defensionis contenti esse POSSUnt; nolo quemquam eorum, qui ad8unt, Xistimare me, quae de lege ab Accio dicta sunt, si reticuerim, om- probare quam ob rem, Cluenti, de te tibi obsequor, no-que enim legem recito neque hoc loco pro te dico, sed ea, quae a me desiderari arbitror, non relinquam.
178쪽
',' Iniquium tibi vi detur, Acci, esse non is leni lembus
cius modi est, ut commutatis eis opus sit legibus, non ut liis, tune Sunt, non areamus deinde quis umquam ho Senator ceu Savit, ne, cum nitiorem gi adum dignitatis bonosidio populi Romani esset consecutus, O SQ Uini et durioribus logum condicionibus uti oportere 3 cmam multa sunt commoda, quibus caremuS, quam Ulta O- tosta et dis fiuilia, quae subimus atque line Omnia tantum lionoris et amplitudinis commodo CompenSantur. On-Verte nune ad equestrem Ordinem atque in ceteros ordinescas dem vitae condiciones non perserent; putant enim minus multos sibi laqueos legum et condicionum a iudiciorum proposito e S Se Oportere, qui summum locum civitatis aut non potuerunt scendere aut non leti Verunt. 15, utque ut omittam leges alias Omnis, quibus no tenemur, ceteri autem sunt ordines liberati liano ipsam legem RQUIS IUDICIO CIRCUMVENIRiζΤUR, C. Gracchus tulit eam legem
pro latebe, non in plebem tulit postea L. Sulla, oi non populi causa remotissimus, tamen, eum eius rei quaestionem hac ipsa lege constitueret, qua Vos hoc tempore iudicatis, populum RomanRm, quem ab hoc genere liberum neceperat, adligare OVO quaestionis genere ausus non est quod si fieri posse existimasset, pro illo odio, quod habuit in equestrum ordinem, nihil ouisset bentius quam omnem illam acerbitatem proscriptionis Sune, qua est usus in veteres iudices, in hanc unam quaestio-
i52 nem contulis Set nec nunc quicquam agitur mihi re
dite, iudices, et prospicit id, quod providendum St, nisi ut quester ordo in huiusce legis periculum Oneludntur neque hoc agitur ab omnibus, sed a nueis nam ei senatores, qui se facile tuentur integritate et innocentia, quales, ut Vere dicam, Vos estis, et ceteri, qui sine cupiditate vixerunt, equites ordini senatorio dignitate proXimos, Concordia coniunctissimos esse cupiunt; Sed ei, qui sese Volunt Osse Omnia neque praeterea quicquam CSSe aut in homine ullo aut in ordine, hoc uno metu e Utant equites Romanos in potestatem suam redacturoS, Si Con-8titutum sit, ut de eis, qui rem iudiearint, huiusce modi iudicia fieri possint. vident enim auctoritatem huiu Or-
179쪽
PRO A CLUENTIO ORATIO 15 - 155. 13 idinis confirmari vident iudicia comprobari lio metu
propOSito Vellere se aculeum Severitatis e Strae posse
considunt quis enim de homino audeat paulo maioribus 15sopibus praedito ore et fortiter iudicare, cum videat sibido eo, quod coierit aut consenserit, causam esse dicendam o viros fortis, quites Romanos, qui homini ola 56rissimo ac potentissimo, M. Druso, tribuno plebis, restiterunt, cum ille nihil aliud ageret cum illa cuncta, quae tum erat, nobilitate, nisi ut ei, qui rem iudicassent, huius eo modi quaestionibus in iudicium vocarentur tune C. Flavius Pusio, Cn. Titinius, C. Maecenas, illa robora Opuli Romani equestrisque ordinis, non fecerunt idem, quod nunc Cluentius, ut aliquid culpae Suscipere e putarent reeusando, sed apertissime repugnarunt, eum haec recusarent et palam fortissimo atque honestissime dicerent
se l)otuisse iudicio populi Romani in amplissimum locum
pervenire, si Sua Studin ud honore petendo conferre voluissent sese vidisse, in ea vita quasi splendor inesset, quanta Ornamenta, quae dignitaS; quae e non Contem -Ρ8i8Se, Sed ordine Suo patrumque Suorum contentos fuisse et vitam illam tranquillam et quietam, remotum n Procellis invidiarum et inluseu modi iudiciorum sequi I luisse aut sibi ad honoros petendos aetatem integram 51
restitui oportere, aut, quoniam id non OSSet eam Ondicionem vitae, quam Seeuti petitionem reliquis Sent, manere iniquum esse eos, qui honorum ornamenta propter Periculorum multitudinem praetermisissent, populi beneficiis esse privatos, iudieiorum novorum periculi non en-rere Senatorem hoc queri non pos Se propterea quod encondicione proposita petere coepisset, quodque permultaeSSent Ornamenta, quibus eam mitigare molestiam OSSet, locus, nuctoritas, domi splendor, apud extera nationes
nomen et gratia, toga praetexta, Sella curulis, insignia, sa80es, eXercitus, imperia, provinciae quibus in rebus
eum Summa recte saetis maiores nostri praemia tum plura peccati pericula proposita esse voluerunt illi non hoc reQUSabant, ne en lege accusarentur, qua nunc Habitus Reeu Satiar, quae tune erat Sempronia, nunc os Cornelia; intellegebant enim ea lege equestrem ordinem non teneri, sed ne nova leo' adligarentur laborabant Habitu ne hoe i 15
180쪽
quidem umquam recusavit, quo minus vel ea lego rationem Vitae Suae redderet, qua non tenetur; quae si vobis condicio placet, omne id agamus, ut haec quam primum 5 in omnis ordines quaestio perseratur interea quidem, per deos immortalis quoniam omnia commoda OStra, iura, libertatem, salutem denique legibus obtinemus, legibus non recedamus; simul et illud quam sit iniquum cogitemus populum Romanum aliud nunc agere vobis rempublicam et fortunas suas commisisse ipsum sine curae8Se non metuere, ne lege ea, quam numquam ipse iu88erit, et quaestione, qua Se Solutum liberumque esse ar- 156 bitretur, per paucos iudices astringatur; git enim sic causam T. ecius, aduleseens bonus et disertus, omnis civis lembus teneri omnibus vos attenditis et auditis silentio, sicut facere debetis A. Cluentius causam dicit eques Romanus ea lege, qua Senatore et ei, qui magistratum habuerunt, soli tenentur mihi per eum elusareo in arcu logis praesidia constituere defensionis meae non licet: si obtinuerit causam Cluentius, sicuti vestra nequitate nixi confidimus, omnes existimabunt, id quod erit, obtinuisse propter in nostentiam, quoniam ita defensus Sit in lege autem, quam attingere noluerit, praesidii nillil 15 fuisse hic nunc est quiddam, quod ad me pertineat, de quo ante dixi, quod ego populo Roman praestare debeam, quoniam is vitae meae status est, ut omnis mihi cura et opera posita sit in hominum periculis defendendis video quanta et quam periculosa et quam infinita quaestio temptetur ab accusatoribus, cum eam legem, quae in nostrum ordinem seripta sit, in populum Romanum transferre conentur; qua in lege est QUI COIERIT, quod quam lateas tent Videtis; CON XERI aeque incertum et infinitum est;
CONSENSERIΤ lio ' Vero eum infinitum tum obseurum et Oe-CUltum: FALSUMVE TESTIMONIUM DIXER1Τ; quis de plebe Romana testimonium dixit umquam, cui non hoc periculum T. Aeci auctore paratum esse videatis nam dicturum quidem certe, si hoc iudicium plebi Romanae propositum 158 Sit, neminem umquam esse confirmo. Sed hoc polliceor omnibus, si cui forte hac lege negotium faces Setur, qui lege non teneatur, si is uti me defensore Voluerit, me eius causam legis praesidio defensurum, et vel his iudi-