Opera quae supersunt omnia;

발행: 1860년

분량: 503페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

161쪽

PRO A CLUENTI ORATIO P 103. 113tionem SSe conflatam ne illa quidem testimonia recito, itiae dicta sunt, de HS so, quae ille eum accepis Set nomino iudieii Safiniani, sicut in Oppianici iudicio postea, reticuit atque suppressit omitto et haec et alia permulta, 100 quae illo iudicio in Staienum dicta sunt; lio dico, eandem tum fuisse P. et L. Cominiis, equitibus Romanis, honestis hominibus et disertis, controversiam eum Staieno, quem CCUSabant, quae nunc mihi est cum Accio Comini dicobant idem, quod ego dico: Staienum ab Oppianico pecuniam accepisse, ut iudicium corrumperet; Staienus conciliandae gratiae causa accepisse e dicebat. inridebatur haec illius reconciliatio et persona viri boni 101 Suscepta, Sicut in Statuis inauratis, qua posuit ad Iuturnae quibus Subscripsit rege a Se in gratiam esse reductos exagitabantur eius omnes fraudes atque fallaciae, tota vita in eius modi ratione verSata aperiebatur, egeStaSdonae8tica, quaestus forensis in medium proferebatim', nummarius interpres pacis et concordiae non probabatur: itaque tum Staienus, cum idem defenderet quod Accius, condemnatus est Comini cum lio agerent, quod nos in 102 tota CaUS egimus, probaverunt quam ob rem Si Staieni damnatione Oppianicum iudicium corrumpere VoluiSSe,

Oppianicum iudici ad emendas sententias dedisSe pecuniam iudicatum est, cum ita constitutum sit, ut in illa culpa aut Cluentius sit aut Oppianicus Cluenti nummus nullus iudici datus ullo vestigio reperietur Oppianie pecunia post iudicium factum ab iudice ablata est, poteStesse dubium, quin illa damnatio Staieni non modo non

sit contra Cluentium, sed maxime o Stram enUSam defensionemque confirmet 3

Ergo adhuc Iunii iudicium video esse ius modi, ut incursionem potius seditionis, vim multitudinis, impetum tribunicium, quam iudicium appellandum putem quod i quis illud iudicium appellet, tamen hoc confiteatur ne-CeSSE St, nullo modo illam muliam, quae ab Iunio petita est, eum Cluenti causa posse coniungi illud igitur Iunianum per vim factum est, Bulbi et Popilii et Guttae contra Cluentium non est Staieni etiam pro Cluenti est. Videamus ecquod aliud iudicium. quod pro Cluentio Sit, proferre possimus iiXitne tandem causam C. Fidi

162쪽

114 M. TULLI CICERONIS culanius Falcula, qui Oppianicum condemnarat, Cum prasi sortim, id quod fuit in illo iudiei invidiosissimum.

paucos dies ex subsortitione sedisset dixit et bis quiden dixit in summum enim L. Quinetius invidiam contionibus cum cotidianis seditiosis et turbulentis adduxerat: imo iudicio multa est ab eo petita, sicut ab Iunio, quod

non suae de Qui in munere neque e lege Sedisset paulo sedatiore tempore est aecusatus, quam Iunius, Sed ea lenis ore lego et crimino: quia nulla in iudicio seditio neque vi nec turba Versata est, prima etione saeillime est b- Solutus non numero inne absolutionem nitido minus enim potest, ut illam multam non commiserit, necepi Sse tamen ob rem iudicandam capta nusquam Staienus eadem

lege dixit; proprium crimen illud quaestionis eius nonio fuit. Fidiculanius quid sedisse diuebatur 3 accepisse

Cluentio II CCC c. cuius erat ordinis senatorii qua lege in eo genere a senatore ratio repeti solet, de pecuniis repetundis, ea lege accusatus honestissime est ab- Solutus acta est enim causa more maiorum, Sine Vi Sine metu, sine periculo dicta et exposita et demonstrata sunt omnia; adducti iudices Sunt non modo potuisse honesto ab eo reuna condemnari, qui non perpetuo ediSSet, Sed,

aliud si is iudex nihil scisset, nisi uno i noludi 'in de

eo facta esse Constarent, audire praeterea nihil debuisse.

Do . . . . . . .

i. tum etiam illi quinque, qui imperitorum hominum rumusculos aueupati tum illum absolverunt, iam suam Clementiam laudari magno opero nolebant, a quibus si qui quaereret odissentne iudices in C. Fabricium, sedisse se disterent; si interrogarentur num quo crimine is esset au-CUSatu praeterquam Veneri eius, quod quaesitum Habito diceretur, negarent; si deinde essent rogati quid iudi- ea Ssent, Condemnas Se se dicerent; nemo enim absolvit. eodem modo quaesitum si esset de eamandro, Certe idem respondissent tametsi ille una Sententia est ab Solutus, sed illam unam nemo tum istorum suam diei vellet. 100 utor igitur facilius suae sententiae rationem redderet:

isne, qui se et sibi et rei iudicatae constitisse dicit, an ille, qui se in principem maleficii lenoni, in adiutore Sella et conscios vehementissimum esse respondet qUO-rum ego de Sententia non debeo disputare; neque enim

163쪽

PRO A CLUENTIO ORATIO 104 108. 1lbdubito quin i tales viri suspitione aliqua perculsi repentina de statu suo declinarint qua re eorum, qui ab SOl-Verunt, miserieordiam non reprehendo, eorum, qui in iudieando superiora iudicia secuti Sunt Un Sponte, non Staieni fraude, constantiam comprobo, eorum Vero, qui

sibi non liquor diXerunt, sapientiam laudo, qui absol-

Vere eum, quem Oeenti8Simum cognorant, et quem ipsi bis antea condemnarant, nullo modo poterant, On-

domnare, cum tanta consilii infamia et tam atrocis rei suspitio esset iniecta, paulo posterius patefaeta re maluerunt ne ne e faeto Olum Sapientis illos iudicetis, sed oretium ex hominibus ipsis, quod hi fecerunt, rectissime ne Sapientissimo factum probetis, quis P. Octavio Balbo ingenio prudentior, iure peritior, si de religione, officio diligentior aut sanctior commemorari potest non absolvit qui Q. Considio constantior quis iudiciorum atquocius dignitatis, quae in iudiciis publicis versari debet,

peritior quis virtute, consilio, auctoritate praestantior 3 ne is quidem absolvit longum est de iii gulorum virtute ita dicere, quae, quia cognita Sunt ab omnibus, Verborum ornamenta non quaerunt qualis vir M. Iuventius odosuit ox vetere illa iudicum disciplina qualis L. Catilius Mergus M. Basilus C. Caudinus qui omnes in iudieiis publicis iam tum, florente re publica, floruerunt. ex eodem numero L. Cassius, Cn. Heius, pari et integritate et prudentia; quorum nullius sententia est Oppianicus absolutus atque in his omnibus natu minimus, ingenio et diligontia et religione par eiS, UOS ante Commemoravi, P. Suturius, in eadem sententia fuit. O inno 108

centiam Oppianici singularem quo in eo, qui absolvit

ambitiosus, qui distulit cautus, qui condemnavit OnStans OXistimatur haec tum agente Quincti nequo in contion 39 neque in iudicio demonstrata sunt; neque enim ipse diei patiebatur ne per multitudinem constitatam Consistere cuiquam in dicendo licebat itaque ipso postquam Linium PerVertit, totam causam reliquit paucis enim diebus illis et ipse privatus est factus o hominum studia defervisse intellegebat quod si per quos dies Iunium accusavit, Fidiculanium aeuusare voluisset, respondendi Fidiculanio PoteSta facta non Sset ae primo quidem omnibus illis

164쪽

116 M. TULLI CICERONIS

16 iudicibi is, qui Oppianicum condemnarant, minabatur iam insolentiam noratis hominis norati animos eius a Spiritus tribunicios quod erat odium, di immortales quae superbia quanta ignorantia sui quam gravis atque intolerabilis adrogantia qui illud iam ipsum acerbe tulerit,

ecquo illa nata sunt omnia non sibi ac defensioni suae condonatum esse Oppianicum, proinde quasi non satis signi osse debuerit ab omnibus eum fuisse desertum, quis ad patronum illum contulisset erat enim Romae Summa copi patronorum, hominum eloquentissimorum atque amplissimorum, quorum certe aliquis defendisset equitem Romanimi, in munieipio suo nobilem, si honeste putasset: ius modi causam posse defendi. nam Quinetius quidem

quam enusam umquam ante di Xerat, eum annos nil quinquaginta natus esset quis eum umquam non modo in

patroni, sed in laudatoris aut advocati loco viderat qui quod rostra iam diu vacua locumque illum post adventum L. Sullae a tribunicia voste desertum oppreSSerat, multitudinemque desues aetam iam a contionibus ad veteris consuetudinis similitudinem revocarat, idcirco cuidam hominum generi nulisper iucundior fuit; at idem quanto in odio postea suis ipsis fuit, per quos in altiorem locum

111 ascenderat neque iniuria facite enim ut non solum mores et adrogantiam eius, Sed etiam Ohum atque amictum atque etiam illam usquo ad talos demissam purpuram recordemini is, quasi non esset ullo modo ferendum se ex iudicio discessisse victum, rem a subselliis ad rostra do- tulit etiam querimur saepe hominibus novis non satis magnos in hac civitate esse fruetus nego usquam umquani fuisse maiores, ubi si quis ignobili loco natus ita vivit, ut nobilitatis dignitatem virtute tueri posse videa-tUr Sque e pervenit, quoad eum industria cum inno-1i Centia prosecuta est; si qui autem hoc uno nititur, quod

sit ignobilis, procedit saepe longius, quam si idem ille

esset cum isdem suis vitiis nobilissimus ut Quinctius nihil enim dicam de ceteris si fuisset homo nobilis, quis eum eum illa superbia atque intolerantia ferre potuisset 3 quod eo loco fuit, ita tulerunt, ut, si quid haberet a natura boni, prodesse ei putarent oportere Superbiam autem atque adrogantiam eius deridendam magis arbitrarentur

165쪽

PRO A CLUENTIO ORATIO 109 113. 117

propter humilitatem hominis quam pertimeScendam. Sed 41 ut illuc revertar, quo tempore Fidiculanius absOhitus St, tu, qui iudicia facta commemoras, quaero, quid tum SSO existimas iudicatum certe gratis iudicasse ut On 113demnarat; at causam totam non audierat; at in contioni bus a L. Quinctio vehementer erat et saepe exatus illa igitur omnia Quinctiana iniqua, fal8a turbulenta, popularia, seditiosa iudicia fuerunt esto potuit S se innoeens Falcula iam ergo aliqui Oppianicum gratis condemnavit; iam non eos Iunius subsortitus est, qui pecunia accepta condemnarent iam putabitur liqui ab initio non sedisse et amon Oppianicum gratis condemnaSSe. Verum, Si innocens Falcula, quaero qui sit nocens si hi gratis con- delimavit, quis aecepit nego rem esse ullam in quem- quana illorum obiectam, quae Fidiculanio non obiecta sit,

aliquid fuisse in Fidiculanii causa, quod idem non esset

in ceterorum aut o iudicium reprehendas tu, cuius ita accusatio rebus iudientis nitebatur, neces Se St, Ut Silio Verum esse concedis, Oppianicum grati Condemnatum es8 fateare quamquam Sati magno argumento

esse debet, quod o tam multis iudicibus absoluto alcula nemo reus faetus est quid enim mihi damnatos ambitus conligitis, alia lege, certis criminibus, plurimis testibus cum primum illi ipsi debuerint potius cousari

de pecuniis repetundis quam ambitus nam si in ambitus iudieiis hoc eis obfuit, cum alia lege Causam dieerent, certe, si propria lege huius peccati adducti essent, mulio plus obfuisset deinde si tanta vis fuit istius criminis, Ut, 1 i5 qua quisque lege excisis iudicibus reus faetus esset, tamen hau plaga periret, Cur in tanta multitudine accusatorum, tantis praemiis, ceteri rei facti non sunt hi profertur

id, quod iudieiuni appellari non oportet, P. Septimio

Scaevolae litem eo nomine esse aestimatam euiu rei quae consuetudo sit, quoniam apud homines peritissimos dico, pilaribus verbis docere non debeo numquam enimo diligentia, quae solet adhiberi in cetero iudicio, eadem reo damnato adhibita est in litibus aestituandis fero tu ris dices aut, quod ibi eum, quem Semel condemnarunt, inimicum utunt esse, si quae in eum lis capitis inlataeSt, non admittunt, ut, quod e perfuncto iam 88 ar-

166쪽

118 M. TULLI CICERONIS

bitrantur, chim de reo iudiearunt, neglegentius attendunt cetera itaque et maiestatis absoluti sunt permulti, quibus damnatis do pocuniis repetundis lites maiestatis essent nestimatae, et hoc cotidie fieri videmus, ut reo damnato do poeuntis repetundis, ad quos pervenisse pecunias in litibus aestimandis statutum sit, eos idem iudieos absolvant quod cum si non iudicia res eluduntur, sed hoc statuitur, aestimationem litium non osse iudidium Scae-VOla Condelamatus est aliis ocriminibus, frequentissimis Apuline testibus omni contentione pugnatum est, uti lis lineo capitis aestimaretur: quae res Si rei iudicata pondus habuisset, ille postea vel isdem vel aliis inimicis reus hac lego ipsa actus CSSOt. ii , Sequitur id, quod illi iudicium appellant, maiores autem nostri numquam neque iudicium nominarunt equut,roinde ut rem iudicatam Observarunt, nimadversionem ntque auctoritatem Censoriam qua de re ante quam dicere incipio, perpauca mihi de meo officio verba adiunda

sunt, ut a me eum huiusce perieulo ceterorum quoquo officiorum ut umiuitiarum ratio conservata esse videntur; num mihi cum viris fortibus, qui Censore proXime fuerunt, ambobus est amiCitia, eum altero vero, istuti pleri que QStrum Seiunt, magnu USUS et Summa utriusque

ii offieiis constituta ne pessitudo qua re quicquid de subscriptionibus eorum milii distendum erit, O dieam animo, Ut onmem orationem meam non do illorum fauto, sed duratione censoria habitam existimari velim a Lentulo autem, familiari meo, qui a me pro Ximia sua Virtute Summisque honoribus, quos a populo Roman adeptu e St,

honoris causa nominatur, facile hoc iudices, inalpetrabo, ut, quam ipse adhibero consuevit in amicorum periculis cum fidem se diligentiam tum in animi libertatemque lieondi, ex hau mihi concedat ut tantum mihi sumam,

quantum in huius perieulo praeterire non POSSim. a me tamen, ut aequum est, omnia aut pedetemptimque

dicentur, ut nequo fides huius defensionis relicta neque cuiusquam aut dignitas clausa aut amicitia violata esse ii Videntur video igitur, iudiues, animadvertis Se Censore Sin iudices quosdam illius consilii Iuniani, cum istam ipsam causam subscriberent. hic illud primum Commune pro-

167쪽

Ponam, tunquam animadversionibus censoriis hanc civi

tatem ita contentam ut rebus iudieatis fuisse; neque in

illud C. Getam, cum a L. Metello et Cn. Domitio con-

Soribus e Senatu eiectu e8Set, censorem S SQ pSUm postea factum, et cuius mores erant a CenSOribu repreliensi, tum postea et populi Romani et eorum, qui in

ipsum animadverterant, moribus praefuisse quod si

illud iudicium putaretur, ut ceteri turpi iudiei damnati

in perpetuum omni honore ac dignitate privantur, te hominibus ignominia notatis neque ad honorem aditus neque in curiam reditus esset nunc si quem Cn. Lentuli 20 aut L. Golli libertus furti condemnarit, is omnibu Ornamenti ami8Si numquam ullum honestatis suae partem recuperabit; quos autem ipso L. Gellius et Cn. Lentuliis, duo consores, clarissimi viri sapientissimique homines, stiri et captarum peeuniarum nomine Oina erunt, ei non modo in senatum redierunt, sed etiam illarum ipsarum rerum iudiciis absoluti sunt neminem voluerunt maiore 43 nostri non modo de existimatione cuiusquam, Sed ne pecuniaria quidem de re minima esse iudicem, nisi qui inter adversarios convenisset; quapropter in limibus legibus, quibus Xceptum est, de quibus ausi aut magi- Stratum apore non liceat aut iudicum logi aut aliorum

necuSure, haec ignominiae causa praetermissa est timoris enim cauSam, non vitae poenam in illa potestate 8S Voluerunt itaque non solum illud ostendum, quod iam 12ividetis, populi Romani suffragiis saepe numero CenSOriRSSubScriptione eSSe Sublatas, verum otium iudieiis eorum, qui iurati statuere maiore cum religione et diligentia debuerunt primum iudiues, Senatores equitesque Romani, in compluribus iam reis, quos contra lege se lania Ro- cepi88 SubScriptum est, Suae potius religioni quam en-Sorum opinioni paruerunt; deinde praetore urbani, qui iurati debent optimum quomque in lectos iudieos referre, numquam ibi ad eum rem censorium ignominiam impedimento SS Oportere duxerunt censores denique ipsi Saepe ea numero Superiorum censorum iudiciis, si Sta iudicia appellare Voltis, non totoriant atque etiam ipsi inter se censore sua iudicia tanti e88 arbitraritur, ut alier alteriuS

168쪽

120 M. TULLI CICERONIS

itidicium non modo reprehendat, sed etiam roscindat ut nitor de sonatu movere velit, alter retineat et ordine amplissimo dignum existimet ut alter in aerarios referri aut tribu moveri iubeat, alter vetet qua re qui vobis in mentem venit haec appellare iudicia, quae a popul rescindi, ab iuratis iudicibus repudiari, a magistratibus neglegi, ab eis, qui eandem potestatem adepti Sunt, com-

mutari, inter conlegiis discrepare videatis quae eum ita

sint, videamus quid tandem censores do illo iudicio cor rupto iudiens se dicantur a primum illud statuamus, utrum quia censores SubScripserint, ita sit, an, quia ita fuerit, illi subscripserint. Si quia subscripserint, videto quid agatis, ne in unum quemque nostrum Censoribus in POSterum pote Statem regiam permittatis ne subscriptio censoria non minus calamitatis civibus quam illa acerbissima proscripti possit adferre ne Censorium Stilum, cuius mucronem multis remediis maiores nostri rettuderunt, aeque poSthac atque illum dictatorium pertimesca- 124 mus. Sin autem, quod Sul Scriptum St, quia Verum est, idcirco grave debet esse, hoc quaeramus, Verum Sit an salsum remoVeantur auetoritates censoriae tollatur id ex Cau Sa, quod in eati Sa non est; doce quam petuniam

Cluentius dederit, unde dederit, quem ad modum dederit,

unum denique a Cluentio profectae pecuniae vestigium ostende vine deinde honiam virum fuisse oppinnicum, hominem integrum, nihil de illo umquam Secu8 SSO X- istinantum, nihil denique praeiudientum tum auetoritatem censoriam amplexato; tum illorum iudicium coniunctum 125 eum re esse defendito dum vero eum fuisse Oppianicum constabit, qui tabulas publicas municipii manu sua Corrupisse iudicatus sit, qui testamentum interleverit, qui Supposita persona salsum testamentum Ob Signandum curaverit, qui eum, cuius nomine id obsignatum est, interfecerit, qui avunculum filii sui in servitute ac vinculis necaVerit, qui municipes suo proseribendos oecidendosque UraVerit, qui eius uxorem, quem Oeciderat, in matrimonium duxerit, qui pecuniam pro abortione dederit, qui Oerum, qui uXores, qui uno tempore fratri UXOrem sperato Sque liberos fratremque ipsum, qui denique uos liberos interfecerit, qui cum venenum privigno Suo dare

169쪽

PRO A CLUENTIO ORATIO 123 128. 121

vellet, lanifesto deprehensus sit, cuius ministri Consciis quo damnatis ipso adductus in iudicium pecuniam iudiei dederit ad sontentias iudicum corrumpenda dum haec, inquam, de Oppianico constabunt, neque ullo argumento latentianae pecuniae crimen tenebitur, quid est quod te ista censoria, sive Olimius sive Opinio fuit, adiuvare ut hune innocentem Opprimere posse identur 3 quid igitur censores secuti sunt ne ipsi quidem, ut gravissimo dicam, quicquam aliud dicent praeter sermonem atque sumam nihil se testibus, nihil tabulis, nihil aliquo gravi argumento comperisse, nihil denique causa cognita statuisse dicent: quod si ita fecissent, tamen id non ita fixum esse deberet, ut convelli non ieeret non utareXemplorum Copia, quae Summa St, non rem Veterem,

non hominum potentem aliquem aut gratio Sum proferam: nuper hominem tenuem scribam aedilicium, D. Matrinium, cum defendissem apud M. Iunium Q. Publicium praetores et M. Plaetorium C. Flaminium aedilis curulis, persuasi, ut Scribam iurati legerent eum, quem idtim isti cenSOre aerarium reliquisse e SubScripserunt cum enim in homine nulla culpa inveniretur, quid ille meruisset, non quid de eo statutum esset, quaerendum S Se duXerunt; nam haec quidem, quae de iudiei eoi rupto subSeripSe 127runt, quis est qui ab illis satis cognita et diligenter iudicata arbitretur in M'. Aquilium et in Ti. Guttam video

esse subscriptum quid est hoc duos esse corrupto solos pecunia dicant ceteri videlicet grati condemnarunt. non est igitur circumventus, non oppreSSUS pecunia, non, ut illa Quinctianae contiones habebantur, omne S, qui Oppianicum condemnarunt, in culpa Sunt ne Suspitione ponendi duos solos video auctoritate censorum adfinis

ei turpitudini iudicari aut illud adferant, aliquid Sese, quod de his duobus habuerint compertum, de ceteri non comperisse. nam illud quidem minime probandum est

ad notationes auctoritatemque censoriam exemplum illose consuetudine militari transtulisse statuerunt enim ita maiore noStri, ut, si a multis esset sagitium rei militaris admissum, Sortito in quosdam animadverteretur, Ut metus

videlicet ad omnis, poena ad pauco perVeniret; quod idem sacere censores in delectu dignitatis et in iudicio

170쪽

122 3I. TULLI CICERONIS

civium et in animadversione vitiorum qui convenit nam miles, qui locum non tenuit, qui hostium impetum vimque pertimuit, potest idem postea et miles esse melior et vir bonus et civis utilis qua re qui in bello propter ho-Stium metum deliquerat, amplior o mortis et supplicii

metus est a maioribus constitutus; ne autem nimium

Duilli poenam capitis subirent, ideirco illa sortitio om-129 parata est hoc tu idem saetos censor in senatu legendo Θsi erunt plures, qui ob innocentem Condemnnndum CCH-niam neceperint, tu non animadvertes in omnis, Sed Cari e S, Ut elis, et nuco e nudiis ad ignominiam sortiero hab0bit igitur te sciunt et vidente Curia Senatorem, Opubis Romanus iudicem, res publiea civem sine ignominia quemquam, qui nil perniciem innocentis idem Suam et religionem pecunia commutarit et, qui pretio adductus eriliuerit patriam, fortunas, liberos civi innocenti, is consoriae severitatis nota non inuretur tu es praefectus moribus, tu magister veteris disciplinae ne So- veritatis, Si aut retines quemquam Selen in senatu Seelere tanto contaminatum aut statuis, qui in eadem culpa sit, non eadem poena adfici convenire aut quam condicionem

supplicii maioros in bello timiditati militis propositume 8Se Voluerunt, eandem tu in pace constitues improbitati senatoris quod si hoc exemplum ex re militari ad animad- VerSionem censoriam transferendum fuit, sortitione id ipsum factum esse oportuit; sin autem sortiri ad poenam et homilium delictum fortunae iudicio committere minime Censorium est, Certe in multorum peccato carpi paucos S ad io nominiam non oportet. Verum omne intelle imUS

quaesitum iactata res erat in contione incognita causa probatum erat illud multitudini nomini licitum est contra dicere nemo denique, ut defenderet contrariam partem, laborabat in invidiam porro magnam illa iudiein Venerant: etenim paucis o Sten mensibus alia Vehemen erat

in iudieiis ex notatione tabellarum invidia versata Praetermitti ab censoribus et neglegi macula iudiciorum posse non Videbatur homines, quos ceteris vitiis atque omni dedecore infamis videbant, eos linc quoque SubScriptione notare Volaterunt, et eo magis, quod illo ipso tempore,

SEARCH

MENU NAVIGATION