장음표시 사용
51쪽
te ampli88imum cito patium percurrimus. Cum multus sit in imaginibus ossianes, apprime micat.
Continuo illius secernimus coelum regionemque, ii roas et heroidas immo et animas, defuncta Corpore, ipsisque quadam Ungimur necessitudine. Acervat similitudine Homerus, diducitque ultra
rem harum nonnullae sunt utique nobiles humiles aliae. Ut plures ab ossiane adhibentur, insignis est breVisque Unaquaeque Dii heroas comparat suos Homerus Geniis anibusque ossianes suos. Similitudines tamen hic plerumqUe a magno Vocat Orbis aspectU, quem Videmus quotidie, uti sole, luna, nebula, mari, copUlis, fluminibus. Sed et acutissimus in una eademque Te, Ut Una, faciem saepe locumque Variante, Ultas propriae perspicit materiae imagines, quas e nobi ViX, ac ne vix quidem attingere M illo autem docente, cum admiratione discimus.
Quod si plurima complectatur paucis ossiani oratio, fulgoremque jactet Undique, Sublimis quo que deprehenditur. Eveles enim ad omnia, quae
52쪽
maxime sua eminent dignitate. Unus fors est Ossiane poeta, qui Ulgare nihil, Vulgari Ve modo praese fert. Si quid eximii sub imis haereat hominum sensibus, si quid in moribus pluris aestimetur, si quid in mundi prospectu perCellat, OVeatque anumos, hoc Caledonius exequitur Vates. In lacrymarum autem ciendis maXime digni fluminibus re bro immoratur. Quamvis enim in magnis sit to-tUS, CUjUSilam una, neSCi quae moestitiae dat gaudia hisque mire perfundimur. Um Homero dirigimus acies Virgilium jucundissime audimus; in Ossianem mutamur ipsum. Quae Sentit, Sentimus queis assicitur, assicimur; ubi et luben ter flemus, quod in optimo quidem poeta Vel pru
Haec, quae de hingaleido materie, per8Oni8, atque eloquio dixi, mente perpendat memor, qui hoc sat legit poema jamque ipsum, nil dubito, plurimi faciet ossianemque principibUS Comparabit p0etis. Si qua ipse spatiatus fuit, minus sit amplus cultusque ager, id illius saeculo regionique
53쪽
tribuendum aequus fatebitur rerum aestimator iniquitatemque temporis, et recitantium accusabit incuriam, si in Phingaleide detorta quaedam, SUUmque extra locum, fortasS Videantur Hoc ubi mecum evolvisSem, pergratiam omnibus ubique gentibus, in Latinarum commune incumben tibus litterarum studium, me putaVi facturum, Si qua ipsis ea impertirer, Vocibu8 numeroque Virgilii exposita, quae uos inter Gaelice noster canebat ossianes. Homero duce antiquissimas invisimus Grajorum urbes horumque nobi opinione8, itUS, Ore8qUevarios domi militiaeque ab ipso describi gaude mus. Res Italas, docente Virgilio RomanorUmque admiramur triumphos. Est autem Celtarum, an liquitus late dominantium populorum, hingaleis
monumentum insigne, quod omnis, qui mentem humanam, diversis se plagis ac temporibus explicantem, Vidissime rimatur philosophus, inspiciat; et, quicUnque poeseos est Studiosior, volutare Velit. Quamobrem in id me contuli totum, Ut nondUm
pro dignitate sat fideliter nitideque evulgatiam
54쪽
hoc poema redderem Latine, VerSUUmque Perscriptum illecebris undequaque emitterem. Quod itaqUe proposui tertium, nunc absolvendum dicendiamque Superest quid de optima sentiam interpretatione Latinisque condendis versibUs.
Quod ad primum attinet, facem praetulere mihi lucidissimam . . Ciceronis verba, quibus rationes, quas duo Athenarum spectatissimi orato res in alterutum habuerant, convertisse e Atticisse testatur. Sic enim loquitur is in egregi SUO Opere de pti. G. Orat. n. 14. Converti ex Atticis
ne Converti ut interpres, sed ut Orator, Sententiis iisdem, et earum formis, tanquam figuri S Verbis ad nostram consuetudinem apti in quibus non Verbum pro Verbo necesse habui reddere; sed genus Omnium Verborum vimque SerVaVi. On enim ea me annumerare lectori putaVi oportere, sed tan- qu m appendere.
55쪽
De convertendis aliunde non eadem tamen est mens hominum. Sunt, qui aliena totidem Verbis ci piant reddi torquent alii, eVertuntque adeo, ut Vix tandem exemplar agnoscatiar UtriamqU Vit erandum hoc, siquidem, qUam UaerimUS interpretationem, ipsius exemplaris imitatio est in sententiis,
ac simillima imago illud porro facilis, qui sapit, fatebitur. Est suum unicuique genti symphoniae
genus Hoc magno Cum animorUm motu pertenta cujusdam aures ab alia iners et absonum putatur, ideoque ejicitur Sic aphid Caledones quaedam invenitur vocum natio, qua ipsi ob longum communemque delectantur Sum At, si e proprio tranferatur Solo, totidemque OnUncietur VO- Cabillis, quae a semet Soluta, idem Significant, Ut in SUlS prorSUS et CUm Stupore, excipietur Idem de omnium populorUm dicendum est eloqUi0, Uod, uti notissimum, non est cur illustrare nitar Quaerendos igitur intellexi eos mihi esse pulchellos diacendi ambitus, qui Saperent Lattiam, ScriptoresqUeadeundos principes, qui Romae, sub Augusti tempora floruerUnt.
56쪽
Rotundo eloquitur 88iane Oreri sed prae Latinorum, admodum abrupta est ejus loquela Hinc copulationes adjeci transitionesque artis nitidae. konnulla item praetermisi leviora adjunctari ensexentiolamque semel atque iterum mi8cui aptam, cum id res postularet mea. ec ullum inde Ossianis mens detrimentum patitUr. Quae ecum agitat poeta, circumStant atque informant, animantque ip8iU8met versus. Abjiciantur hi, continuo vivida vis carminis diffugit, deliciaeque, Vibii tenebamur Superest solumodo elangiten eXanimUm Corpus Constat id Homeri et Virgilii exemplo, aliorUmque poetar Im, qUOrtim pulcherrima opera, Ver8ibus poliata suis, in aliam totidem nude sententii linguam OnVertuntur. Unde fiat non equidem quaero : at id experitetia comprobatur. Quapropter Versibus extuli Phingaleiden eoque USUS UmmUmero, UO placuit Romanis heroum fusius celebrare facta. Ossiani autem versu latissime discrepant ab iis,
57쪽
quibus arma Virumque suum prosequitur Virgilius. Sunt etenim brevissimi primus tertiusque ob quandam vocalium litterariam, qui biis immoratur vox, similitudinem consonant ut, sinemo quisque completum plerumque prae se fert Sensum, facilique cursu delabitur Quin Maelica in ua multo est
Latina expeditior il dactylos curat, aut spon- deos, ali OSVO, UOS NOVerim, pedes. Dissolvendus itaque mihi erat ver8U8 88iani8 ΠOVUSque Condendus, qui tamen exemplari innata progrederetur indole. In id ergo incubui, ut priore 88iani vel ti pessundato corpore, in illo, quod ipse denuo creavi eadem omnino SSet materie8, pulcherque ordo; idem ubique robur atque m CSta 8; eadem laCrym bilis facies, eademque per omnekinfUS mens artus; ut idem denique Ο88ianes, Romanorum donatus c, vitate ipsorumque apprime edoctUS linguam, sua carmina Virgilii in morem modularetur, Immenso pror8U labore, noVoque ingenii acumine fingendi sunt Latini VerSUS: agendUmque Veluti, si ex durioribus undique conquisitis lapillis,
58쪽
variosque induti colores, ac mire compositis, vitam spirans imago, atque in aeVUm duratura, Confici tur Si quis in syllabarum brevitatem longitudinemVe non peCCet, VerSUmque Seni concludat ped bUS,IUrisque Verbis, haud multum praestat. uupam 'Vitat, non meretur laudem Quoties rite diducitur versus, essicitur Verbomm SOnUS, qui, Vm gravibus temperan a CutOS, COnCentum imitatur, creatque Interest quo quaeVi res Ordine locetur: ad sedis, quae quarta St, primam Syllabam attollitur VOX, magisque ferit. Eo igitur est loci quidquid in versiis decursu talem pro sua dignitate postulet contentionem. Ubicunque item Vox haeret, id illic ponitur, quod moram admirationemque On- sciat sui. Hanc nunquam violat legem Virgilius. N ec satis est quemVi SeorSim nitere VerSUm, ni, sicut sequentibus aliquantulum Concinit, Sic UO-que ab illis discrepet ob alia quo fit ut mira jucundaque Onoriam enaSCatur arietas. Componitur hinc versus, qui ad finem VSFe nuncietur, nullaque mora impediatur alius in varia caeditur frusta,
59쪽
quorum alia majora, alia minora sunt hisque in moratUr VOX, Variis uti stationibus.
Tantae molis erat Romanam condere gentem Vix e conspectu Siculae telluris in altum Vela dabant laeti, et spumas salis aere ruebant, Cum Iuno, aeternum servans Sub pectore Vulnus, Haec secum Mene incepto desistere victam, Nec posse Italia Teucronum avertere regem 3Quippe vetor fatis. JEN L. I.
Quae suis sunt locis longiora vocabula, optimas adferunt Caesuras, moraSVe praesertim Si Spondeis abundent quod ex his Virgilii versibus continuo percipimUS.
Luctantes ventos, tempestateSque sonoras. 2EN L. I-DOna recognoscit populorum, aptatque superbis Postibus. N. L. 8.
Binis non incongrue concluditur VerSU Spondeis, ubi res magnifica, vel lugubris, StuporemVe ciens animi decantatUr.
Chara Deum soboles, magnum Jovis incrementum. ECL. 4
Sic etiam de noctua dicebat idem Virgilius.
Quae, quondam in bustis ac culminibus desertis, Nocte sedens, serum canit importuna per umbras.-MN. L. I 2
60쪽
Νec aliter de capto, coramque adducto Sinone:
Namque ut conspectu in medio turbatus, inermis Constitit, atque oculis Phrigia agmina circumspexit. N. L. 2.
VerSUS, Unius syllabae coinclusus Voce ingentem habet Vim.
Insequitur Cumulo praeruptus aque mons. EN L. I. Sternitur, exanimisque tremens procumbit humi bos. AEN L. 5.
Venuste suspenditur sententia:
Ac velut in somnis, oculos ubi languida pressit Nocte quies, nequidquam avidos extendere Cursus Velle videmur, et in mediis conatibus aegri Succidimus. N. L. .
Si queis utitur Octa, Vocabulorum OnUS Per belle, qua tractat, rebia assentiat, ut harum re missa Daedam VOX, alius inde salit varietatis fons, vivaque VerSUS gratiR.
At tuba terribilem sonitum procul aere canoro Increpuit. JEN L. s. Quadrupedante putrem sonitu quatit ungula Campum. AEN L. 8. Accipiunt inimicum imbrem rimisque fatiscunt N. L. I.