장음표시 사용
101쪽
Est quo vir melior, longe subtilior illo, Qui multum puer est loris et funibus udis
Exhortatus, ut esset, opem qui ferre poetis Antiquis posset contra fastidia nostra, Grammaticorum equitum doctissimus Ut redeam illuc: Nempe incomposito dixi pede currere Versus
Lucili. Quis tam Lucili fautor inepte est, Ut non hoc falsatur At idem, quod sale multo
Urbom osticuit, charta laudatur eadem. Nec tamen hoc tribuens, dederim quoque cetera nam sic Et Laberi mimos, ut pulchra poemata, mirer.
diu duxi, ac probavit idem iam Apitatus in Chronolog. Horatii p. 27. inihi potius scribendum videtur me lenius ille, at quo vir melior, longe et subtilius illo. Cato quo vir melior est, o lenius Lucilium defendit, et longe subtilius defendit, quam ille qui puero in schola hortabatur loris et funibus, ut aliquis exoriretur, qui Lucilium defenderet. Qui multum puer et loris et funibus dis Eaehortatus. Verbum eae r-tatua passive accipiunt. In Cod. Beres. Moratus, Glareanus legit --α- tua, mrhelius ingeniose, acoriae ,
quod valde placet,eininio Conieci: Qui multum pueros loris et funibus
udis Est hortatus. Qui pueros Verberabat, ut ex schola sua aliquis prodiret, qui antiquos poetas defenderet, isque puer natus patre equite, Olim nominandus Grammaticorum equitum doctissimus igitur doctior Catone, qui et eques et Grammaticus erat. Hortari loris, ut Virg. III. Georg. I64. Tu quo ad aeudium atque usum formabis agrestem, Iam vitulo hortare. Et loris et funibua mihi non pincet. Lora et funes non satis differunt, ut sic distinguantur esset enim, non modoloris sed etiam funibus oratio autem longe aptius connecteretur si versus Grammaticorum equitum Metigaimus. Ut redeam illuc abesset e et, opem qui ferre poetis Antiquis posset contra Datidia Noatra. Nempe incomposito dixi pede currere versua Lucili.
Contra fastidia nostra, fastidia huius saeculi, aliorum et mea dixi nempe versus Lucilii pede incomposito currere. Hinc mihi fastidium obiiciunt, quasi, qui aliquid in antiquo meta reprehendit, ideo omnia fastidire censendus sit, nec laudare Velit, quod laude dignum videri possit. Vulgo Grammaticorum equitum Metissimus resertur ad Catonem Nimis puto, remotum. Horatius statim orsu tertio potius subiunxisset. Nec satis, mihi quidem, is aret, . unde discesserit, quo redeundum sit. Ut redeum iam S in Nempe.
Laberi mimos. Iudicium Horatii do Laberio magis confirmatur e ignotis adhuc particulis in libris Frontonis,
V. . . I. p. 24. Ad amorem nileiendum delenimenta rege deliberamenta.
Ubi Ieg. deleramenta. Sic ille scribebat pro deIiramenta, deriVansis λῆρος. Ipse M. Aurelius hoc sequitur, p. 70.
Ieramenta m8urians. Doderlinus caussam octo Versuum
ita agit, ut sere non dubitem, quin Horatium habeant auctorem. Hos sic edidit Lucili, quam is mend teste Catone Defen8Ore tuo pervinciam, qui mala faetos Emendare parat rer- oua, hoe enitia ille, me quo virvietior, longe ubtilior illo. Qui mul-
102쪽
Ergo non satis est, risu diducere rictum Auditoris; - et est quae lana. tamen hic quoque virtus: Est brevitate opus, ut currat sententia neu se Impediat verbis lassas onerantibus aures; Et sermone opus est modo tristi, uepe iocoso, Defendente vicem modo rhetoris atque poetae, Interdum urbani, parcentis viribus, atque Extenuantis a consulto. Ridiculum acri Fortius et melius magna plerumque secat res.
Illi, scripta quibus comoedia prisca Viris est, Hoc stabant, hoc sunt imitandi; quos neque pulcherHermogene umquam legit, neque simius iste, Nil prauior Calvum et doctus cantare Catullum.
At magnum fecit quod verbis Graeca Latinis Μiscuit. seri studiorum quin pntatis Dissicit et mirum, Rhodio quod itholeonti
tum puer est loris et funibus uilis Horaeus, ut erae opem qui ferre poetis Antiquis posset contra fastidia
nostra, Grammaticorunι, equitum
elissimus grammaticorum, equitum doctissinius, pro et equitum. Pulcher Hermogene8. Commentator: HIronicos. Voluit nimirum, ut pulchro Critiae, et ut Graeci, καλος utuntur. De ermogene speciem pulehri ridicule affectante, non c0gitandum puto.
aeri studiorum Quine putetis D tale et mirum. Alia SS. habent putatis Benileius defendit putetis, loco gemino plane et germano, ut dicit, Terentii Adelph. II. III. . Quid ait illius opera, Syre, nunc vivo festivum caput, Quin omnia sibi postputarit 88 prae meo commodo et Ovidii loco, quem germanisSimum appellat, ast II. 45. Ah nimium faciles, qui eri8tia crimina caedis Fluminea tolli po88e putetis aqua. Haud operae pretium erat lepidum eaput, qui po8tputarit, et facile qui putatis afferre, ad confirmandum seriistudiorum, qui putetis. Usus iste pronominis qui idem sere atque cum significantis, satis superque constabat. Et in Terentio recte ipse Benti praetulit po8eputarat, quia Sequitur et tranatulit. Difficultas vertitur non in aeri qui putetis, sed in quine putetis. Benti.
putat ne aut παρελκον esse, ut, quod ei potius Videtur, interrogativum, certe non confirmativum, ut Prisciano Videbatur. Illud παρελκον nemini, Puto, placebit ut neque enuei placuit, quem adeo Ru ken ad . Terentii non laudare debebat, tamquam docuisset ne videri abundare. Quin semper est interrogativum, et signum interrogationis, saepissime in Latinis et Graecis scriptorum editionibus neglectum, ubique apponendum. In interrogatione sunt Varii affectus, praesertim admirantium et indignantium. In Plauto in-Venias multa exempla: Amphitr. II.
II 60. Paullisper mane Dum Mor-miseat unum omnum. Respondet Amphitruo: Quaene vigilans somnia DCatuli Epithia P. et G. IM. Coniugia an Mo onaoler memet amore Quine fusti tentos incurvans gurgite remo83
103쪽
7S Contigit Α sermo lingua concinnu utraque, Suavior, ut Chio nota si commixta Falerni est.
Quum versus facias, te ipsum percontor, an et quum
Dura tibi peragenda rei sit causa etilli 3 Scilicet oblitos patriaeque patrisque, Latine
Quum edius causas exsudet Poplicola atque
Coniugis, illius qui rugit Dionys.
Halic. I. 78. - τοις αξε μασι πιστευ- σαντες των πρεσβευτῶν οὶ τὰς ἐαυτῶν παρέχονται riστεις Per huiusmodi interrogationes aliquid antecedens refutatur, et Verbum in tempore praesenti ponitur. Ad istam normam locus Horatii non potest explicari P Set, si legeretur: o seri tuaiorum lQuine putarit incile ac mirum, Rhocli quod Pitholeonti Contigit' At Lucilius, dicitis, magnum feeit, Putavit se magnam rem fecisse. O vos seri studiorum, tantam ineptiam Lucilio tribuentes. Illene putasset difficito et mirum, quod tam lacile sit, ut vel
Pitholeonti contigerit Quid significet
Quin putatis, mihi haud magis clarum est, quam in Terentio Lepidum svut quine postputavit. Donatus quidem interpretari nesciit nisi per o παρελκον ut Commentator Horatium: sene syllaba abundat in sententia. c-gis potius Quin omnia Ctesipho dicit: llius opera nune vivo. Neque hoc ei sumciebat. Quin, quin etiam, imo etiam omnia sibi po3 utavit Meyrae me eommodo, Maleaieta, famam, meum amorem et ecculum inae tranatulit Plaut. Bacch. II. III. 77. Nicob. Nae ille, hercle, mihi sit multo tanto earior, Si me illo auro tanto cireumauaerit Chrys. Quin in ipsa aede Dianae eo itum est. Si ibi in ΜSS. esset Quodne in .ga aede Dianae conditum eat 3 haud mutarem; nam quin eodem redit, nempe aurum illud non lacile surripietur contra, probe
Suavior, ut Chio nota commista Falerni est. Et Graeci talem comparationem usitabant, unde Lucian Demosth. Encom. Q. μου τὰ μεν δεο-
μενου, τα δε απειλουντος, παλην λουσαν στερρρω κεραννυντος.
Milicet oblitos putriaeque patrisque Latini, Cum Pedius auaso Maudat Poplicola. Ante enticium legebatur oblitu8. Est una de pulcherrimis Britanni coniecturis. Idem Latin ex ΜSS. restituit pro Latine. Mihi verum Videtur Latine, et praeterea legendum patriaeque patrumque. Sic et Sanadonum voluisse video. Illud Latine cauδsaaeotiaut enueius Vehementer reprehendit. Non dicit ea-8a ageTe Sed, qua satiram decet metaphora, απιδ eoudare. At Vero, quidquid verbo proprio conVenit, non idem quoque Verbo translato Latine cau83a orare recte dicitur, Latine Maudare Orientum plane est, et in ignotas terras deportandum, ubi incolae Latine Vomunt et Latine Ventrem monerant. Bentleius, ista scribens, non record
batur Iuvenalis Satir. VI. 18 sq. aenon putat ulla Formosam, nisi quae de Tuae Graecula faeta rat: De Sulmonem mera meropiis omnia
Graece, Cum it turpe mastis nostrian eire Latine. Hoc ermone parent, hoc iram, gaudia, curaδ mc cuncta es nilunt animi secreta. Qui ultra' Concumbunt Graece. Insanum Graecos imitandi studium, iam ante Horatium saepe reprehensum uetatem alii et post crevit. Apparet vel ex Iuvenale. Loquuntur, ait, Graece Graece Vent, irascuntur, student, Graece concumbunt Curi Poplicola caussas
104쪽
Corvinus, patriis intermiscere petita Verba foris malis, Canusini more bilinguis 3
Atqui, ego quum Graecos facerem, natus mare citra, versiculos, vetuit me tali voce Quirinus,
Ρost mediam noctem Visus, quum somnia Bra: In silvam non ligna feras insanius, ac si Μagnas Graecorum malis implere catervas.
Turgidus Alpinus iugulat dum emnona, dumque Defingit Rheni luteum caput, haec ego ludo,
non eaeaudet Latine Et in exaudiat ostenditur difficultas omnia Latine exprimendi. vita longe facilius Graece
exprimebantur. Nostri olim caussarum patroni eodem vitio laborabant, semi- latine et semidianesce loquentes, non
bilingues, sed trilingues Exemplum Μiddelge estii, Petrum Grotium, regni Hugonis filium, defendentis, arum valuit. Et quis novit, quanto sudore illi pulcherrima sua oratio constiteriti Equidem in Satira dicere non Vererer: Middelgeestius caussam Neerlanulae
Verba foris malis. Sententia mihi quidem intellectu esset facilior, si legeretur malim. oratius ita cum admiratore Lucilii disputat A. Lucilius magnum fecit, quod Graeca Latinis immiscuit. H. Putasne magnum, quod parvum est Pitholeonti A. At mixtus sermo est Suavior. . In carmine, an et in prosa, cum caussa sit agenda'
A. Non sum adeo ineptus, ut Pedium et essalam esse malim bilinguos. H. Atqui Romanum decet abstinere
Graecis verbis, non modo in Versu, verum etiam omnino non Graecos Versus sacere. O me aliquando tentantem Quirinus Vetuit.
Admirator Lucilii Horatio de lingua
utraque in carmine non concessit parum autem sibi constabat, laudans in Versu, quod in prosa valde culpat. Cum Horatius rogaAset an ut in Versu, ita et in prosa laudaret Graeca Latinis mciis, responsum sane magis ab illa exspectatur qui rogatus est, qu- rogaVit. Atqui ego eum Ginees facerem. Graecos versus sacere plus est, quam
Graeca Latinis verbis miscere. Atqui legitur in ΜSS. quibusdam. Hoc Rrgumentationem melius concludit Aequa Commentatorem quoque devia deduxit: -Eleganter se a Quirino prohibitum ait, Graeca miscere Latinae linguiso. Turgiuus Alpinua iustulat dum Memnona, dumque De me Rhani luteiam caput Horatius in Alpino poetam quendam tumidum tetigit, nempe Furium Bibaculum, ut iam enueius ut ut, quia eundem alibi irridet ob versum male natum Iupiter hibemus en nive conspuit Alpes ubi lepide pro piter ipsum nomen Bibaculi posuit:
Furius hiberna eana ire Onspuit Alpes. Furius isto Versu risu lao
que dedit istius aevi poetis. Iam ex Scholiastis discimus Furium scripsisse carmen de Bello Gallieo. In eodem carmine luteum Rheni cupus frixisse, et alia de Rheno, instar panni purpurei, quibus nunc locus non erM, S-suisse videtur. Quo tempore Horatius hanc Satiram scribebat Furius legerat carmen in quo Μemnona iugulavit, otin quo luteum Rheni caput definxit. Fueruntne carmina diversa, an idem 'Vetus Schol.: Cornelius Alpinus emnona exametris versibus nimirum descripsit, et belle iugulne Memnona
105쪽
Quae neque in aede sonent certantia, iudice arsu, Nec redeant iterum atque iterum spectanda theatri8. Arguta meretrice potes Davoque Chremeta
Dilogos ait: nam dum describit quemadmodum iuguletur, intelligi vult ab ipso potius iugulari.' Huiusmodi Scholia nos faciunt incertiores, quam fuimus. Recentiores ulterius progressi,
vel Epos Aethiopiae excogitarunt, vel Tragoediam Memnonem. Dissicile est in tantis tenebris aliquam lucem dispicere. Interea dum iustulat Memnona et dum se me Rhemum me quidem ad unum idemque Epos de Bello Gallico ducunt. Certius aliquanto hoc
a Furio scriptum constat, quam inm- nona vel Aethiopidem Fortasse Horatius eundem Furium respexit Satir. II. I. 13. neque enim quinis horrentia puta omina, nee meta pereuntea vide Gallos Maeribat, quasi dixisset Alpinua ceris poeta non bene describit; et, si haud melius possum, non facere praestat. Horatius istam Satiram misit Trebatio Trebatius sui comes Caesaris in bello Gallico. Neque illi, credo, placebat Epos Furii
Bibaculi, neque Caesari Augusto, qu-- quam fortasse multa de laudibus essent immixta, quas hic quoque in rebus Gallicis mereri diceretur. Furius igitur in eodem carmine iugulavit Μ-- nona et Rheni caput luteum desinit. Iulius Caesar multa proelia contra Germanos pugnavit. In uno Gemmus, quod poeta finxit, quamquam et facile fleri potuerit, ut multis exemplis dincemur, Germanus igitur Romanum ad certamen singulare proVocavit. Furius certamen inepte et ridicule depinxit. Certamina singularia in bellis olim erant equentia, ut privata nostra, honoris vindicandi caussa, prorsus in O-gnita. Unum ex antiquissimis erat Memnonis cum Achille, adeoque celebratum, ut sere proverbii loco haberetur. Auctor quidem Belli Usp. 25. Illi tamen procul dubio ad eonstrediendum in aequum Deum non uniauai Meendere, praeter unum Antiatium Turpionem, qui inma viribuβ, eae adcersariis fisi parem rare neminem, Gotare eoepit me, ut fertur Achil-ιia Memnoniaque e greaava, Q. Om peius moer, eques Romanus taliam-stis, ex eis nostra ad eonstrediendum
pro eoua est. Si Furius non instituit comparationem Germani militis et Romani cum Memnone et Achille Germanum nominare potuit Memnonia,
quod ipsum ad aliquod nomen Germanum sono accedit. Man, men, min,
in multis antiquis linguia inrum significat. Quam late pateat in lingua Germanorum, qui et Mannum inter conditores suae gentis celebrant, nemo ignorat. Hinc Manno, Menno et multa in compositis hominum et locorum nominibus. Amuta meretrie potea. orkelius Iocum ita emendandum putat: muta morerie plaees Davoque Chremeta EItidote senem, Omis sarrire, O peu Unus virorum, Fundani, Non magis laudat garrire libellos, quam si quis diceret Virgilium non arma virumque cecinisse, sed libros Ginisse de Aenea. Mihi in mentem venit arguta in meretrice pote Davoque Chremetu Eludente amem omi garrire labello. In meretrice et avo, in persona illorum, in partibus illorum tutandis, ita ut omnis oratio mulieri et servo conveniat Epist. II. I. Ira. Quantus ait Dossennus auribu in paraεitia. Ovid. Remed. A. 383. Peceat, in Andromaehe Thaida si quis ogat Fundanius in his describendis unus Vivorum potest garrire, et garrire suaviter et comiter Proprie ipse Fundanius est eomis, ut eomi Lucilius S. M. Poetae opitheta sic transferre amant ut loqui-
106쪽
Eludente senem, comi garrire libellos, Unus vivorum, Fundani Pollio regum Facta canit, pede ter percusso forte epos acer, Ut nemo Varius ducit molle atque acetum Virgili annuerunt gaudentes rure Camenae. Hoc erat, experto frustra Varrone Atacino Atque quibusdam aliis, melius quod scribere possem, Inventore minor neque ego illi detrahere ausim Haerentem capiti cum multa laude coronam.
At dixi fluere hunc lutulentum, saepe ferentem Plura quidem tollenda relinquendis Age, quaeSO, Τ nihil in magno doctus reprehendis Homero 3
Nil comis tragici mutat Lucilius Acc13
tur ore placido, amico, tristi. Eloquentia, ut Suada habitat, eae in ore et labria dicentis. Et ne quis putet minus recte labellum poni pro labro, cogitet Iuvenalis illud dissito compeace
Po/lio restram metu ianit, eae ter percu o. oratium scripsisse ooniicio regum fata ante. Facta regum QR-nuntur in carmine epico, fata in tragico fata, calamitates, miseriae, quae regibus acciderunt. Horkelium idem coniecisse Video Apittius non accipit, quin faeta constituunt tragoeuiam, non
fato. ulta de re ista dici possunt, et iam ab aliis dicta sunt. Quaestio
minus ad h. l. pertinet, quam quid sententiae loci conveniat. Vel carmen tragicum ita cum pio iunctum, OS-tulat discrimen. Horatius nunquam dixissset Pollio canit facta regum in carmine tragico, Varius in epico Fucta proprium cst epico. orat Epist. ad Pisones 3. Reais tae regumque ducumque et tristia bella Quo aeribi
Nemo dixerit ea stestas regumque ducumque quo scribi possent numero monstram AeAchylua recte dixerit: quo numero sata regumque ducumque, tristia sata, scribi possent, monstraVit Aeschylus et Sophocles Fuctu et fata centies conrunduntur. Conseratur egregia disputatio Benueii ad Epist. II. I. 6.Doderlinus faeta tuetur, quibus et
Nil omis traoiri titiae uelli Aeer Non ridet versus Eun gravitute minores Lucilius igitur in Satiris
suis reprehendit Accium et Ennium: cur Horatius Accium nominat tragicum, hoc est ruffoedio clyhum, ut interpretatur Commentator Nominari ita non potuit, nisi exstiterit ei dem nominis poeta, in alio carminum
tisse volunt huius Accii patrem Sed in
historia literarum Romanarum non nratio istius Accii habetur, ut unquam dubitari potuerit, uter Accius nominα-retur. Ipse Horatius Epist. II. I. M. eum sic ponit inter antiquos Mina, Ennium Pacuvium, Afranium Satis
Sophoclem appellavit tragicum, nemo Romanus Terentium comi m. Si quod alii volunt, idem Aocius et comoedias scripsit, minus quoque idonea esset caussa, cur hic rusticus appellaretur. Iam Lucilius mutui Versus ocii. Qui versus Accii mutne ille corrigit et emendat, meliores facit, ut arbitratur. Ita Lucilius esset Grammaticus, Aristarchus aliquis, Vel Cato, qui
107쪽
Non ridet versus Enni gravitate minores,
emendare parabat versus Lucilii. -- tenus Lucilium ex agmentis et iudicio Horatii novimus, minime is erat, qui tale munus recto susciperet Versus nonnullos Accii parvi aestimare,
vituperare, ridere poterat, Poterat muttire sed an unum ita mutare sciret,
ut emendatior dici mereretur, valde dubito. ulta ei deerant, ingenium, peritia, usus, Gempla, quominus hoc rite perageret. Quid esset lente estinare, rem Recurate considerare, scribendi laborem ferre, prorsus ignorabat. Qui vitia scriptoris sentiunt, iidem propterea artem corrigendi non possident. Iocari, cavillari acillimum est Hoc, puto, faciebat Lucilius. γο-
Idem ridebat versus Ennii gravitate
minor . Commentator ominu strar
quan oportet. Porphyrio: Non ergo etiam Enni versus ridet, qui minores sunt quamquam dignitatem eius possit assequi. Ubi legendum Videtur: qumnqui dimitatem eius po88int 88equi. Ridet versus qui sunt minore graVitate Ennii melius Commentator iungit versus Ennii, minore oraritate. Gravitas non est Virtus, qua Ennius prae caeteris metis censetur. ---
quam vel in fragmentis multi versus gravitate conspicui reperiuntur, Veluti belli ferratos postea caetera, et multi alii sine dubio reperirentur, si scripta integra ad nos pervenissent, Annales V. c. unde Livius initia Historiae suae it ornasse videtur, ut multa disiecti poetae membra in iis appareant. Quamquam igitur Ennius oravitate minime fuit destitutus, multa tamen carmina composuit, in quibus gravita non laudi, sed vitio duceretur. Quare Luciliussio dici non potest Versus minus m-
Fortasse Horatiana melius intelligerentur, ita concepta Nil omis eruolei mutat vellius Enni' Non ridet ver- sua est oravitate minores Lucilius mi genero dicendi garriens, Ennium,
saepe etiam extra tragoediam, tragi more sortius loquentem et tumentem, mutat truseus figurate, ut Graecis τραγι- , τραγωδεῖν Ennius, iudice Lucilio, ibi, ubi locus non erat, interdum proiicit ampullas, tragice ampullatur. Hos versus mutat, aliud Verbum alii substituit, pleraque Servat, atque ita mutat, ut versus in ridiculum detorqueantur, παρενδεῖ. Ratio Graecae parodiae ex Comicis discitur, Latinae exempla animadverti nonnulla
in Plauto Notum illud Terentii Eunuchi III. V. 42. ut quem Deum qui
templa eoeli summa oritu concutit.
Ubi Donatus: IIαρενδέα de Ennio. Sententia tragica, sed de industria, non errore. Omitto alia, quae in Satiris Romanis et Epigrammatis inveniuntur. Ipse Horatius dedit eaeempla. neptus poeta Furius dixerat Iupiter hibernus
sana nive convult Alpe8, Matius, Versu mutato, Furius hibernas canunive eonspuit Alpes. Plura ex Horatio non addam, sed omittere non με-
sum, quae leguntur in Vita Virgilii:
Hobtrectatores Virgilio nunquam defuerunt. Nam ne Homero quidem Prolatis Bucolicis innominatus quidam rescripsit Antibucolica, duas modo Eclogas, sed insulsissime παρενδησας, quarum prioris initium est: Tityre, itosta calda tibi eat, quo murine fagi'
sequentis: Die mihi, Damoeta cuium pecus, Ure Latinum Non, verum Amonis no8tri te rure loquuntur. Alius recitante ea ex Georgicis Νυ--δ'ara, aere huclua subiecit, harubiis
'ioora, febrem. Lucilium tali modo egisse in Ennio, intelligi poterit ex annotatione Servii ad Aen. XI. 60l.
late ferreus haatis Horret sester. Versus Ennianus vituperatus Lucilio dicenti per irrisionem debuisse eum dicere: horret et alget Unde Horatius
108쪽
Quum de se loquitur, non ut maiore reprensis 3
de Lucilio Non ricle versus Ennistraritate minorea. Verba debuisse eum disere sunt elicionda, quippe X altero Scholio huc illata, ut centies in Scholiis istis accidit Ennius dixerat: Iate ferreus hastis Horret ager Lucilius per irrisionem dixit Horret et alget ager Lucilio non placebat ferreus mulini Versum, addito et alget; ambigue, nam quod ferreum est uisset, et Versus aloet, rigidus est. Qui versus Ennii sic mutabat, idem versus Accii ridebat, quos gravitati tragicae parum respondere arbitrabatur. Animadverte autem, contraria et OP-
posita sibi scribendi genera, Ennii orationem tragicam in Annalibus, Accii humilem in tragoediis. Mutare et ridere idem significant Gravitate minore Commentator interpretatur ,minu3 στω quam oportet. Porphyrio sequi minore sunt, quamquam dignitatem eius possit assequi. Seu ut emendaVi: qui minore su/ t, quam qui dignitatem eiu possint assequi. Si Versus reprehensi sunt minores a avitate, dignitatem poetae non assequi OSSunt, sunt inferiores caetera gravitate Gravitas Verborum propria est tragoediis,
erat inprimi Aecio. Iam Pacuvius, cui Atrea legebat, mora et grandia in ista raooedia agnoscebrat 'teste Gellio . A. ΙΙΙ. II. Aectu atque Pacuvius, ait Quintil. Instit orat, . . 97. lurisainia gravitate sententiarum,
verborum pondere, et auctoritas per-δonarum. Ovid. I. Amor. XV. 9. Ennius arte carens, animo8ique Ac- eiu oris.
Cum de se loquitur non ut maiore reprengis Commentator: Non tamquam maior sit his, quos reprehendit. Acro: quando de se loquitur, non sic
dicit quasi melior sit illis poetis, quos
ipse reprehendit. Porphyrio secum ita sua ostentat scriptaque Enniana reprehendit, ut non tamcn Ennio se prae- Ροnat. Per quae vult intelligi Horatius et sese ita Lucilii versus mPrehendisse, ut non tamen se ei anteponat. Vere, puto. In hac autem sententia loquitur in altero membro repetendum est cum de se loquitur, loquitur non ut de maiore Lucilius ipse agnoscit
se non maiorem, sed minorem, et facilius esse reprehendere, quin emendare. Idem erat iudicium vidit Epist.
ex Ponto III. IX. 15 seqq. Non ea mratio eat, sentire et emere morbos; Sensus inest eunetis: tollitur aree α-lum Corrigere a rea eat tanto sola ardua, quanto Magnu Aristarcho maior Homerua erat. Alii, ut iam Gesnerus, legunt Cum loquitur, non ut maiore reprenatis i. e. cum de
se loquitur Lucilius, ita loquitur tamquam de maiore iis, quos reprehendit. Lucilius ita, locutus de Ennio, de se
loquens, diceret maior um mnio. Tam vanus et ineptus non erat, neque
sic notus ex oratio. De sententia non dubito, sed an Horatius eam istis Verbis expressisset, hoc dubiis. Multo clarius et magis Latino expressisset . Cum loquitur a re, ut de non maiore
Dolertinus quoque in Vulgata scriptura trium Versuum explicanda haeret mutat pro reprehendi ei non placet. Cogitabat de Verbo mutando in mordet, accipere tamen malebat de pa-rodia Lucilius, ait, Omis PM Oratione, longe diversus a tragica, Orationem Accii interdum plus quam tragicam, ridet in parodia, dum am in comem et Vulgarem transmutat Ennium contra ridet tamquam nimis humilem et pedestrem, et Ono epici carminis destitutum. Tum legit: Non ridet versus Enni gravitate minores' Cum de ae loquitur non ut maiore reprenata Cum loquitur de se, non loquitur tamquam de maiore re-Ρrensis
109쪽
Quid vetat et nosmet Lucili scripta legentes
Quaerere, num illius, num rerum dura negarit Versiculo natura mugis factos et euntes
Μοllius, ac si quis pedibus quid claudere senis,
Hoc tantum contentus, amet scripsisse ducentos
Ante cibum versus, totidem coenatus Etrusci Quale fuit Cassi rapido serventius amni Ingenium, capsis quem fama est esse librisque bustum propriis. Fuerit Lucilius, inquam, Comis et urbanus fuerit limatior idem, Quam rudis a Graecis intacti carminis auctor, Quamque poetarum seniorum turba; sed ille, Si foret hoc nostrum sat dilatus in aeVum,
Quale fuit Gam rapido ferventitis
omni Ingenium uorat Carm. IV. u. de Pindaro, qui Ferve immens que ruit profundo ore Attuli, ut fortasse emendarem est. Paterc. ΙΙ. 105 Intrata protinus Germanis, stibaeti Caninefates, Attuarii, Brueteri, recepti Cherusci, et inaninimus, o noδera elade nobiἰia transitu Visurgis. -- licio immensi amnes, et mox Oatra elade nobilis, transitus Visumis. Alii aliis modis ista tentarunt; eransit iam est Rhenani. Quam rudia et Graeeis intueri ear-
misi auctor. Hi de Ennio, illi de Lucilio dictum putant. De Lucili V rum mihi videtur. Et hoc Μeinekius defendit, ut defenderat C. F. Hermannus in libello Academim, qui interpretabatur quam idem esse atque quam pro eo quod minerius non laudat, accipiens, Lucilium, quem oratius limatiorem fuisse dicere Volebat, quam ab inventor rudis Graecisque intacti minis exspectari possit, se ipso, novi generis auctore, limatiorem fuisse diciminisse Fortasse simplicius erat: Quam rudis et Graecis qui istaetiearminis auctor, quam esse debuit, potuit, esse solet, est, qui noVum QRrminis genus, idque a Graecis intactum, primus elaborarit. rudia
earminis eum esse, qui primus Fescenninos Versus cecinit.
Si fore hoe nostrumfato dilatus in aecum. In aliis delatus et delapatio. Talia saepe in SS. oonfunduntur, V. e. Lucan. X. 433. vixitque Pothini Munere Phoebeos Caesar dilatus in ortua. Ubi in Beria delestus. Non idem, puto, significant dilatus et delatua. Discernero conabor. Nasci debebat inventor Satirae Romanae, nomine Lucilius quando, homines nesciunt. Dies Lucilii natalis a fato constitutus est Fatum voluit eum plus
quam saeculo ante hoc aevum Vivere.
Si diem natalem Lucilii, si Lucilium hoc aevo Vivere voluisset, ille a satoin hoc aevum suisset dilatu8. Omne id, quod in homino vel re aliqua fieri debet, nee statim fit, non statim repraesentatur, hoc in homine et re differri, ipse homo et res dister, in aliud tempus dicitur. Ex huiusmodi formula exempla iudicari possunt,qum Oudend. ad Sueton. Caesar M. et alii ad alios scriptores attulerunt. Locutio variata est a Claudiano De Laud. Stil. ΙΙ. 454. In quem distulimus melioris saecla metalli Consu adest, quod idem est atque quem distulimus in
110쪽
Detereret sibi multa, recideret omne, quod ultra Perfectum traheretur, et in versu faciendo Saepe caput scaberet, Vivo et roderet ungues. Saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint Scripturus, neque te ut miretur turba, labores, Contentus paucis lectoribus. An tua demens
Voce sententiam quandam, is mora. tiano minus aptam, separare non poS8umus. Gesnem annotaVit: Nulla propositarum lectionum dilatus, delatus, delapsus vel auctoritate vel ratione
caret. Dilatu tamen mihi dignitatem quandam habere videtur. In ista viri praestantissimi annotatione est aliquid, non satis. Dilatus in hoc aeVum si gnificare potest aevum seu melius seu peius, prout sententia postulat. Ι ΗΟ- ratio postulatur melius, limatius. Delatus significaret petua, quod sententia respuit is elati, ait Serv. ad Virg. Aen. ΙΙΙ. I9. necessitatis est, nam voluntate aliquo non deserimur, sed venimus. Inviti adeo deferimur, quasi cursu deiecti, detrusi, quod Verbo attigit Gnken ad Veli Paterc. I. I. Recte v. c. Horatius defertur in aevum Claudiani, ut conditione et tempore inserioris Lucilius non recte in aevum Horatii, tempore tantum inferioris, sed propterea non peioris. Si quaeritur tantum de tempore, alia erant Verba et phrases, quibus exprimeretur. Ut
in dialogo de Causs. Corr. Eloq. l.
Si aut vos priorisus saeculis, aut isti, quo miramur, his nati essent, ne Deus aliquia vitas mira8, vestra
tempora muta et Calpurn. Eclog. VII. 74 fetiae, quod in uec tibi uecula primu Indulgente Deo demittere contiole anno8. Cum verbo di reri in
multis Oonveniunt errari, reservari in hanc rem, huic rei, ut Graeca ἀναβα εὐαι, nρεῖ-αι, φυλάττεψαι εἰς τουτο. in explicandum puto Act.
καλεσαvένου nρnΘῆναι auro εἰς τηντου Σεβαστο διάγνωσιν. Paulus -- pellabat, ut sua caussa servaretur, disserretur ad cognitionem Augusti. Et in eodem capite a 4. 'O ἐν Ουν Φῆστος πιτεκρίθn rnρειψαι τι Παυλον εἰς Καισάρειαν, ἐαυτον δι-ελλειν ἐν ταχει απορευεὐαι. Ita isehend.
et alii recte ex SS. pro ἐν Καισαρείρ ediderunt. Significatio autem via
diversa est. Paulus nρεῖται εἰς Καισάρειαν est, Paulus, caussa Pauli aervatur, differtur in Caesaream, iudicabitur Caesareae, quo Festus brevi esset prosecturus. Ιinius Epist. X. m. Postularitque ut eo Oseerem pro eribunali. Quod eum est me protinua facturum, prolaturumqua pro ettinnem uisissem, ut longiorem Mem --δtruendam auosam darem, aeque in aliam civitatem eoonoscerem, petiit. Π-lud cognoscere in aliam civitatem, significat proficisci in aliam civitatem ut ibi cognoscerem. Sic Actor XXm. 11. εἰς Ρω- μαρπυρῆσαι Diod. Sicut Fragm. lib. XXI. p. 55. nun-rρίου ρυλαττομένου εἰς ΙΠέλλαν. Saepe illum ret , iterum Moeui a lem in Scripturus. Recte Acro: si Vis scribere ea quae mereantur legi, saepe stilum ac Vertas, ut adhibeas lituram male scriptis. Post mereantur excidit, puto, iterum. Alii iungunt iterum scriptur . Soclea notio iam est in illum vertua. Iterum, bis decies bona et optima carmina leguntur. Otum est Platonis δὶς καὶ τρὶς τὰ καλα, et Horatii Meles repetita plorebunt. Doderlinus quoque iungit iterum testi.