장음표시 사용
111쪽
Vilibus in ludis dictari carmina malis 3
Non ego; nam satis est, equitem mihi plaudere, ut audax,
Contemptis aliis, explosa Arbuscula dixit. Μon moveat cimex Pantilius, aut cruciet, quod Vellicet absentem Demetrius, aut quod ineptus Fannius Hermogenis laedat conviva igellt 3 Plotius et Varius, mecenas Virgiliusque,Valgius, et probet haec Octavius Optimus, atque
Fuscus, et haec utinam Viscorum laudet uterquel bitione relegata te dicere possum, Pollio, te, Messala, tu cum fratre, simulque Vos, Bibule et Servi, simul his te, candide Furni, Complures alios, Ootos ego quos et amicos Prudens praetereo, quibus haec, sint qualiacumque, Arridere velim, doliturus, si placeant spe Deterius nostra Demetri, teque, Tigelli, Discipularum inter iubeo plorare cathedras. I, puer, atque meo citus haec subscribe libello.
Probe hoee etavius optimuβ. Quamquam hoc non e nostris moribus iudicandum sit, nomen tamen Augusti
sic inter Valgium et Fuscum poni, miror. Recto viri docti alium Octavium significari iudicant. Quod Mnt- Ieius distinguit Probet ne octa-
viva, optimus utque Fusem, mihi pro merea non arridet, quod lusus videri possit in nomine Fuge Aristit, Horatio tam indignus, ut vel species Vi
Discipularum inti i ebeo lorure eathedras Horatius acerbissime invehitur in inimicos, a quibus absens el-
Iicabatur. Hi erant poetae iudimagistri Demetrius et Tigellius habebantinaeipulas, ita dictas, ut Mincia pro
Pedineis. Miseram scholarum condi
tionem et imminens undique pudicitiae periculum oratius significavit in
Satir. I. I. I. pae mihi euato in- eorruptissimu omnes Greum Motores aderat. Ipse pater curam pueri nee paedagogo nec magistris conimittere audebat. Dixi ad h. l. nonnulla de moribus turpissimis. Hic praeterea assero pigramma ex Anthol Latin. Burm. . I. p. 453. idquo eo lubentius quia ortasse melius interpretari scio, quam Bumannus fecit De vili Mustistro. In eius teneram suscepit lauto pubem, Quam Ogue rimus discere iterulus. Sed quum uiscipulos nullo terrore coercet, Et ferulis culpua tollere e gat inres: Proiectis pueri tubulis Floralia ludunt. Iam nomen ludi rite magister habet. Acumen Epigrammatis hoc esse videtur: Magister accepit nomen mori, quia in schola ludi Floralia a pueris ludeban
tur. Do est obscoeno omnia nota, Vel
exmartiale I. M. Quia Dralis v tit, et stolatum Permittit meretricibua pudorem 'mindoctus utor discipulas pueros quoquo cogitari putat, nempe
112쪽
is Sunt, quibus in satira videor nimis acer et ultra Legem tendere opus sine nervis altera, quidquid Composui, pars esse putat, similesque meorum Μillo die versus deduci posse. Irebati, Quid saciam, praescribe. Quiescas. Ne faciam, inquis, Omnino versus 3 Aio. Peream male, si non Optimum erat verum neque dormire. uncti Dansnanto iberim, somno quibus est opus alto, Irriguumque mero sub noctem corpus habento. Aut, si tantus amor scribendi te rapit, aude Caesaris invicti res dicere, multa laborum Praemia laturus. Cupidum, pater optime, Vires Deficiunt neque enim quivis horrentia pilis Agmina, nec hacta pereuntes cuspide Gallos
Verum nequeo dormire. Tanta cupiditate Versuum aciendorum ardeo, ut dormire non possim prius quam cu-
i,iditatem istam quotidie expleverim. Iuvenal. Satis. III. 278. Ebrius ae petulans, qui nullum forte Midit, Da poenas, noctem patitur lugentia analeum Pelidae, ubat in faelem,moae deinde supinua: Ergo non aliter poterit dormire. Quis clam omnum rixa faeie in oratii locum ita accipiamus, suadet s. o. Sed, -- tu amor seribendi te rapit. Fraeea pereunte euvia Gausa. Commentator: qua Vulneratus erat hostis, ut Virgilius Et veni Moerat in ter m Sulmonis ibique Franstitur. Ex historia domario hoc sumtum est. Nam Marius adversus Santona talia tela ommentus est, ut fracta mitterentur, ne remitti ab hostibus possent. Versus Virgilii sunt Aen. m. 410 sq. toto eonniaeus orporeferrum Conlisit. mata volans noetis merberat umbras Et enit adversi in tergum MLmonio, ibique Frangitur, aes O transi praeeordia ligno. Eodem modo Galli pereunt a Romanis, hastam tanta
113쪽
Aut labentis equo describat vulnera Parthi. Attamen et iustum poteras et scribere sortem,
Scipiadam ut sapiens Lucilius. Haud mihi deero,
vi coniicientibus, ut serrum pectoribus innxum frangeretur ligno fisso lignum a serro divideretur. Atque ita Acro: ,, Fraeea, quia Vulneratus est hostis ut et venti sq. Quod Commentator de Mario addit, aliam interpretationem monstrat Plutarchus inmari XXV
rem describit: λέγεται εἰ iaείνην
τον αντ αυτῆς νεβαλε, τε ροαζων προσπεσοντα τιν υσσον τελειρεν του
πολεuiου μὴ μένειν δρΘον, ἄλλα ου ξυλίνου λαοέντος et λου, auπὴν ι νε-αι περὶ ὁ σίδηρον, καὶ παρέλ- κεὐαι τι δόρυ δια τὴν στρεβλότητα της , uri ιν ομενον. Hoc arii inventum poetae nostro ante oculos fuisse haud crediderim sic enim Scripsisset fragili pereuntes uspia GaI-ἐω, potius quam fractu. Ges rus aliquid sensisse videtur, cum Verba Commentatoris corrigat, pro ut fruet mitterentur legens e missa frangeremtur. Funisanellus interpretatur Gallos, quorum telum praecipuum esset hasta, gae-gum, Sentire, ea fracta sibi esse pererandum Dodotinus hanc interpretationem laudis. Attamen et uatum poteras et eri-beo fortem. Quomodo fortem nisi in bello Ad bella canenda orati Vires deerant. Quid, si rebus bellicis
accederent in pace gestae Onus oneri. Interpretes fortem ocipere coguntur
in uam gener um, recte, honeste, Strenue agentem Sententia, credo,
unice designat fortem bello, iustum paee. Trebatius oratio suadet, ut exemplum Lucilii sequatur. Quid Lu-essius Scripsitne Scipionem in utroque vitae genere' inime vero Commentator: Si non potes gesta Caesaris scribere, at potes iustitiam et sortitudinem, ut Lucilius vitam Scipionis privatam descripsit Ennius vero bella. Trebatius oratio auctor est, ut illud saceret. Lego Attamen et iustum poteras describere, fortem Scipiadamue sapiens Luci/iua Caesar Augustus non tantum est Vir sortis, Verum etiam iustus. Sume materiam carminis iustitiam sortis Augusti, ut Lucilius --
sit fortis Scipionis: ipsam fortit inem relinque alteri ut Lucilius reliquit Ennio Horatius dixerat quivis non δε- aeribit ulnera Parthi; ergo et melius sequitur poteras Meribere, quam Scribere. Idem verbum in re tali repetitur. Ita Satir. II. II. 130. NOR expulit ille illum nequitieme ellet. Multa, annotavi inmorat Carm. N. II. Adde Oudend. ad Sueton. Caesar. 38. In Livio M. M. Non lamentia lacrimisque tanquam eae8tincto p aequi vivuntristentque fama rerum stratarum recte, puto, ipsius emendavit vivunt ei-τentque, quamquam GronoVius non opus esse iudicat. Hinc emendandus inut. Felix in Octav. p. 256. Naturaia enim eat, et dirae quem timeω, et quem metueris infestare Legendum timueris. Caetorum annotatio Commentatoris sic legenda est: Si non potes gesta Caesaris et sortitudinem scribere, at potes iustitiam. Haud mihi deero, Quum res pinferet. Ita tempus indicatur, quod nec
Possumus nec debemus negligere, nisi nobis deesse velimus. Terent Andr. III. III. 8. Tmo ita volo, itaque postulo, ut fiat, Chreme: Neque Oseu-lem ba te, nisi ipsa res moneat.
Adelph. IV. H. 12. e. Quid nunc futurum est i. id enim, quo res
114쪽
Quum res ipsa seret Nisi dextro tempore Flacci
Verba per attentam non ibunt Caesaris aurem; Cui malo si palporc recalcitra undique tutus. Quanto rectius hoc, quam tristi laedere versuPantolabum scurram Omentanumque nepotem,
ipsafert: ι ine hue trana feretur virgo. Hinc illa historicorum, ut Sallustii Catil. V. Res ipsa horturi videtur, quoniam de moribus initiatis tempus admonuit, una repetere. Ubi similia annotavit Cori. Adde Oudend. in Appul. Μetam. IV. p. 247. Re ne tempus ipsum locorum et apeluncae illius, quam latrones inhabitabant, descriptio-Nem exponere uolest. Est adeo in formula notio quaedam necessitatis, ab hoc loco alienae Augustum non valdemat, qui se in eo laudando sibi non defuturum profitetur, i recip8a feret, res ipsa admonebit, hortabitur, incitabit, volentem nolentem coget. Trebatius cupiebat, ut, si fortem Augustum praedicare non posset, eum praedicaret iustum. Hoc sacerem, inquit oratius, si tempus esset Opportunum, et Verba mea per attentam aurem irent.
Nunc illud tempus non est. EXS elabo igitur, donec ea im hoc erat, ut Augustum laudare possim ac debeam. In eo, ut dicebam, non cernitur studium et cupiditas, quae inminratio exspectatur. Haud sibi deesse debet, simul atque ea feret. Legendum puto mu niihi deero Quum res ista feret Latia, illud, o Trebati, quod a me petis feret, Patietur, Permittet, quum se ista dabunt. Ineptum et stultum est dicere haud mihi deero, si res ima feret. Cui male a palpere, reeririerat undique ruetis. Interpretes comparationem duram et inhonestam putant. Ipse Benileius ex MSS. praetuli modos subiunctima indicativis palpare reculcitrat,
qui sunt in aliis MSS. Hoc de Caesare nimis lamiliariter dictum arbitratur, sto paene contumeliose Nihil, credo, in comparatione, mesertim in Satira, quemquam offenderet, si legeretur: Cui uis equua palpure se Ig- cierat, unaique tutus Equus, cui male tempore non opportuno quis Palpatur, nolenti igitur et invito pia tur, recalcitrat, et undique cavet, ne tangatur palpaturo undique calcea intentat. Equo pia r solent, ut V. e. in pratis pascenti frena iniiciant oumque capiant. Commentator: Si quis ficta adulatione aggrediatur Re-rem, repugnat, contemnit et respuit, nec sedecipi patitur.' Cui male estutia et eui male quo perinde est Vide Bensi ad Satir. II. II. 59.
Pantolabum eurram Nomentiaritamque nepotem Apitzius versum elici bat, quia Trebatius non putare potem, Satiram oratii solum consistere in Pantolabo scurra omentanoque -- pote proscindendo. Nec tota Roma, acure quodam et nepote velli in intimorem coniicitur. Et mihi olim versus esse intrusus videbatur, solus ad exemplum Satir. I. VIII. H. Pantolabo acurrae Nomentansque nepoti. Post laedere cogitabam homines, muctiss. Romanos, qualia substantio saepe omittuntur. Sed re amplius per naa --tentiam mutavi. Tretatius, puto, --spexit ipsum illum vorsum Horatii de Pantolabo et Nomentano in Satira I.
VIII. Rectius est, inquit, taesarem, ainon potes krtem, at iustum laudare, quam scurris et nepotes laedere, quam antis scribere, et irritare v. c. antes vinet Nomentanum, ut irritarii maritoreetius Me ita supplenda sunt Quanto rectius laudaro Caesarem non bene Equeretur quam tristi laedere vero.
Doderlino quoque arebatius mune
115쪽
Quum sibi quisque timet, quamquam est intactus, et odit.
hQuid faciam Saltat ilonius, ut semel icto
Accessit servor capiti numerusque lucernis; Castor gaudet equis, V prognatus eodem
Pugnis quot capitum vivunt, totidem studiorum Milia me pedibus delectat claudere verba
versum exempli caussa ex Satir Ι. VIII. II mutatis mutandis citasse videtur.
Cum alibi quisque timet, quamquam est intacetia, et odit. Quid, quem odit Dicunt versus tristes, tristiumque Versuum auctores. Raro Vidi orationem sic contortam, et ellipsin duriorem. Legendum puto Pantola bum a ream Nommeanumque nepotem 'Quem sibi quisque timet, quamquom eat intactus, et odit. Trebatius admonitionem de non scribendis Satiris sententia concludit. Homines ne laede tristi versu, ut laesisti scurram istum et nepotem omnibus aliis, quocunque vitio laborantibus, metum iniicies. Qui, quam is intacti, te metuent iidem te odio persequentur. Quem quisque timet, eum et odit Qualos sententiae a P. Syro et aliis proferebantur, ut
V. c. Ne δε ea multos timeae, quem
multi timent. Et Calignia, teste Suetonio, usurpare solebat illud tragicum: Oderint tim metuant EnniuSapud Ciceron ossic ΙΙ. . Quem metuunt oderunt quem quisque ait, pertisae expetit. Unde Ovid. Amor. ΙΙ. Io. Quem meruit quisque, perirae me. inut. Felix octin. p. 255. Ossitim nostri ferunt multe per timorem Naturale est enim et odiose, quem timeas, et quem metueris, infestare, a possis. Veli Patere. II. M. Laudamdum experientia eo uium est Pansa aeque Hirtii, qui aemper pra diserane Caeaari, ut principatum armis quaeritum, armis teneret. Ille dieritana mori se quam timeri malle, dum elementiam, quam ruraliterae, exametae incautus ab ingratis retipatus est Oudend. ad Sueton. Caesar M. corrigit timere, laudante Ruhn-henio. Ego non laudem Sententia enim repugnat. Qui principatum armis tenet, ille vult timeri, et timetur Verba Suetonii et Plutarchi aliam habent sententiam. Suetonius Alii e diverso opinatum, insidias undique imminentes
semel subire ariu erae quam cavere
semper Plutarchus: πων Δρ βέλτιον ἐσπιν ἁπαξ ποΘανεῖν. δε αε προσδοκῆν. Apud Velleium respondet Caesar Hirtio et Pansae, e nolle timeri, ut viveret; apud Suetonium et Plutarchum dicit, se nolia vivere, ut semper timeret. Dodeclinus annotarii: Coniecturam meam quem pro quum in textum recepi. d. vix sine obiecto stare potest Quem quisque sibi timet, hunc quisque odit, etiam non laesus respicitur notum illud oderint dum metuant. Constructio similis in Iuvenal. I. 17. Quum furem nemo interet Caulibus
aut pomis Liv. I. . Tantam molem sibi a posteria metuebant. Ut semel et Aee sit fervor α-piti numeruaque lueemis. Apparet agi de ebrietate in convivio. Iam in ieetia est subitum aliquid, ut latusfulmine furore, metu sim quod minus apte ad summum illum hilaritatis gradum refertur intonius, dum non sobrius saltat, lentius captus est, quam ut fervor icto capiti accesserit. Et tua iam significat non sobrium, ut non opus sit accedere servorem. Recte V. c. apud Plaut. Casin. III. V. 15. hae meraelo Se uspiam pere ait fore Libyeo. Fortasse legendum Ut ae- me uneto eo ait fervor apiti Caput notum, ut in hilari coena. Horat.
116쪽
Lucili ritu, nostrum melioris utroque. Ille velut fidis arcana sodalibus olim Credebat libris, neque, si male cesserat, umquam
Epist. I. VII. l. Si proderae ui3.puu/toque hemignius ipsum Te raetiare
volo, aecede sieeua ad tinetum Auctor Carm. II. I. II nara Potamua neti Lueui ritu, Mirum melioris utrinque. Interpretantur melioris nutalibus et sensu, implieioris sim. Universe
potius accipiendum, ut Lucretii illud III. 1038. Lumina auia eluia etiam bonus neu reliquit. Qui melior uitia quum tu fuit, improbe, rebus Lucilius, inquit Horatius, in multis, omnibus rebus, tibi et mihi praestat. Quare non est, cur ego illum non imiter, nec tu me ab illo imitando deterrendum putes. Praestantia Lucilii mox etiam in eo ostenditur, quod annotare solebat, quidquid bene, quidquid malo secisset. Comparatio ista aliquid proverbiale habet. Nota sunt
Homeri ερειονα, αμείνονα καταπέφνων.
Plaut. Epid. III. IV. 10. Strenuiori deterior iis aedieat auia pugnas, de illius ore sunt sordidae Liv. XXVI. 15. Ut oloriari possis, multo fortiorem, quam ipse virum ab te e-
Ille velut fui areana oodalibus olim Credebat libris. Quid olim hic significet, mihi non apparet Tam Otiosum videtur, ut versui tantum explendo positum dicas, et abesso potius malles.
Horatianum erat Ille velut filia qui areana sodalibua olim, Cre bat libris. Quod saepe aliquis fiscit, ut arcana fidis sodalibus credat, hoc Lucilius faeiebat libris, ut iis sua arcana crederet, ibique deponeret. Utriusque loquendi
formulae exemplum est in Satir. I. I. 23 sq. Ne sis pereurram, ut qui iocularia et, ut pueri olim dant eruatula hiana Metor . Acro annotavit rim Lucilius ex Anacreonte Graeco traxi et Alcaeo lyricis, quos ait Aristoxenus libris prin iis vice amicorum usos esse. Legendum videtur: Hoc Lucilius ex Graeco traxit Anacreonte et Alcaeo lyricis. Ita loquuntur Scholiastae,
ut V. c. Porphyrio ad Vs. Q. Tra ctum ex Graeco hoc vi αποψοιτο. Neque M aD seMerat uaquam Decurrena alio, neque i me Oerere, absolute, pro remiserere non eat Latinum; si absoluto poni Videtur, res ex antecedentibus acile cogitando repetitur. Qui contrarium defendebant, utebantur loco Ciceronis de in V. 19. Quia, quod homine in a fortuna,
nulla Pe rerum gereri rum, mi es aenique, eleetentur historia maximeque eos videre mammua re γεωδaudire et Moere velle, qui a pesereninaMune eon et aeneetute ni res commate praecedente, ut iam Benileius animadvertit, subintelligitur. Atque hinc ortasse explicanda sunt illa Sallusti Iugurth. 85. At ego eis, Quirit , qui, p-tquam eonsules faeti
sunt, acta maiorum et Graeeorum
militaria praeeepta legere seperint: homines praepωteri. Nam gerere, quam feri materius, re atque um priua ea. Cortius ex onsules facti repetit on-3ulatum, fer eonautea ego e actu maiorum repet aeta res gestas. Illi, ait,arius, praeposteri, faciunt posterius id, quod re atque usu prius M. Antea Consules creantur, quam aliquid egerint, quo ostenderunt se consulatum mereri. Nisi tale aliquid ex sententia elici possit, gerere est Vitim sum, et ab optimis interpretibus eorrectum, ut in Liv. XXV. 22. et L. M. ubi legebatur movere gereone et promeret rigaent, inserto rem, ut a praecedenti syllaba interceptum. Ru ken ad Veli. Paterc. II. m. utitur
117쪽
Decurrens alio, neque si bene quo fit, ut omnis
Votiva pateat veluti descripta tabella
Vita senis Sequor hunc, Lucanus an Appulus, ancepS:
his exemplis, ad confirmandam similem emendationem Helasi in Velleio, et sordes ista cadentis Latinitatis in bonis scriptoribus non esse tolerandas iudicat. Horatius igitur non scripsita male, a bene se erat. Potuisset
ex more Latino: Neque rem males aerat aquam Decurrem alio, msue si bene. Ubi in priore membro Qx sequenti repetitur neque a rem Bene gesserat. Sed illud sententiae, quae hic requiritur, non e Veniret. Bentleius cum Lambino reposuit e -- ae, in quibusdam editis inventum vi ab Helasio commendatum, et illud
interpretatur: nusquam alio, prsteterquam ad libros decurrens, seu bene ei Q aerat in soriisendo, seu male. γο- vis illo die scribere amabat, sise plus tum ad studium, seu ut Saepe mu enit, ineptior, eum is sinentibus, Seu inersis Vix credo Horatium ista
de Lucilio fuisse dicturum. Nam qui Lucilium ita reprehendit, ut Horatius
eum reprehendit, is ponere non potest, talem poetam unqu- utasse, Musas sibi non favere. Ducentos saepe Versus stans pede in uno faciebat. Aptus ad studium an minus aptus esset Lucilius, Versus nascebantur, inque libros reserebantur. Atque ita poscebatur magis ederet quam esserat. Illud e --rae Vulgo exponebant: sive quid ei mala Venerat, siVe Prospere, chartis suis committebat. Ad haec Bentleius: senempe hoc pacto eadem redit sententia, quam Cruquius Orrentiusque Volunt. requius an si Voluerit, dubito Annotavit: Neque a male γε- serae. Sic habent omnes scripti odie , et existimo non esse inseriorem altera lectione, quae habet e erat.
Nam ex eo, quod quis bene vel malo gessit, eius vita laude Vel vituperatione digna censenda est, non item, si quid cui vel eme vel male cedat, quod sortunae potius quam personae adscribi debet ut omittam ora gerat non Satis apte posse accommodari πιν arcanis, quae bene gesta Vitam commentant, contra, δι tale. Disserunt
scilicet ea res mihi male e sit, et est rem male o si. Difficultas in eo Vertitur, quod male gessi non absolute ponitur. Mihi legendum videtur neque e male ste erat uoquam Securreri alio, neque si bene.
Lucilius faciebat sere, quod faciebant Pythagoraei, qui non dormiebant, nisi se ipsi interrogassent: πῆ παρέλπιτ δ ερεξα τι-οι δέον ου ἐτελέσθη sic ait poeta: δειλὰ μὲν ἐκπρηξας,
ἐπιπλησσεο nστα δὲ τέρπου. Si te male gesseris, dole, Si bene gaude.
Haec ille in libros transferebat, arcana ista, quae alii amicis fidelibus, credebat libris. Hinc igitur omnis vita
Lucili cognoscitur, seu recte Seu Secus quid egisset, quibus virtutibus
modeste gaudere posset, quae Vitia reprehendere deberet. Si quid ei prospere
seu infeliciter cesserat, hoc non pertinet ad areana, et alii quoque cognoscunt, Lucilio tacente. Horatius in eo Lucilium imitatur. Credit Sermonibus et Epistolis areana, Virtutes et vitia, laudat se et vituperat, quod alii non aciunt, nisi apud aures fidelium amicorum. Appareret, credo, Lucilium ita egisse, si scripta haberemus integra. Contrarium ex Fragmentis probari non potest. Lucanu an Appuluδ, ancem. Cur ista de se adiecit Vult credo Venusinus sum, unus de colonis, in confinia Lucaniae et Appuliae missis, ut bellum arcerent, non inferrent. Ergo ensem in vagina teneo, si non iniuste
Dodorlinus: Ego natu Venusiae,
118쪽
Nani Vonusinus arat finem sub utrumque colonus,
Μissus ad hoc, pulsis, vetus est ut fama, Sabellis,
Quo ne per vacuum Romano incurreret hostis,
Sive quod Appula gens seu quod Lucania bellum Incuteret violenta. Sed hic stilus haud potet ultro
Quemquam animantem, et me veluti custodiet ensis Vagina tectus; quem cur destringere coner,
Τutus ab infestis latronibus pater et rex Iupiter, ut pereat positum rubigine telum, Nec quisquam noceat cupido mihi pacis At ille,
Qui me commorit, melius non tangere clamo,
Flobi si insignis tota cantabitur urbe. Cervius iratus leges minitatur et urnam,Canidia Albuti, quibus os inimica, Venenum,
coloria militari, gente adeo bellicosa,
grediar, nisi lacessitus. Rauchensteinius fere interpretatus erat, ut ego. O pater et reae Iupiter, ut preeat p itum rubigine telum. Est Callimachi, ut notum: Zε πάτερ, ως Xαλυβων παν tetrύλοιτο γενος, redditum a Catullo Iupuer, ut Chalybum omne genua perent. Illi bellum universe sic detestantur. Horatius alio modo ista in rem suam convertit Telum, ensis; telum positum, ensis agis tectus, pereat rubigine. In eo positum mihi salis supervacuum videtur. Longe melius opiter, ut pereat potiti rubigine telum. Ex POTIUS transpositis literis nascitur POSITU. Neminem ultro
aggredior, ut Venusinum decet. Ensis me, veluti vagina conditus, custodiet. Quem cur destringere coner Pereat illud telum potius rubigine, nec quiS- quam potius mihi noceat. At vae illi, qui me comm it, et ensem vagina nudare coegerit. Scholium Porphyrionis corruptum est: Tractum ex Graeco hoc: Ἀπολλοιτο idem enim significatve quod illic i. e. utinam. egendum, ut quivis Videt, sic ἀπολοιτο et
At ille sui me commorit, meliu8
non favere elamo, Flebit. Irato ueri-- et acerbior comminatio convenit, quam per parenthesin ostenditur. Et velitis' non fanuere habet amaram ironiam -- inque eo est maior acerbitas quam vi
ἐρῶν, μnδε καταγελjν τῆς ποφραδος ἐν σοι ποι γραδα ὁ βίον ὁλον ἐργάσεται Quare in Horatio mallem illi, Qui me eommorit, omelis non tangere, clamo. Inter Acronis Scholico hoc legitur: Ut me non tangas illi clamo. Val. Flaccusa. 256 Clamantemque patri ostentabui Iehillem. Flebit, et insignia tota antabitur urbe Plus autem est cantaritur, quam meis carminibus divulgabitur. sabula fiet. Cogita . . illud, quod est apud A. Gen. N. A. V. V. Tunc igitur, quod in Etrusco haru-
apices male Omulente animadveraum vindicatumque fuerat, restis hie geste factu cantiatu8que δε a pueris urbe tota fertur Malum congilium eo ultori, almum est. Vel potius p rimum,
ut et in Hesiodeo, ἡ δε κακη βουλῆτω βουλευσαντι κακιστn. Et Verbum
in huiusmodi sententiis omitti solet.
119쪽
Grande malum Turius, si quid se iudice certes. Ut quo quisque Valet, suspectos terreat, utque Imperet hoc natura potens, sic collige mecum: Dente lupus, cornu taurus petit, unde, nisi intus Μonstratum Scaevae vivacem crede nepoti Μatrem, nil faciet sceleris pia dextera mirum, Ut neque calce lupus quemquam, neque dente petitios; Sod mala tollet anum vitiato melle cicuta.
Ne longum iaciam seu me tranquilla senectus EXSpectat, seu mors atris circumvolat alis; Dives, inops, Romae, seu fors ita iusserit, exsul, Quisquis erit vitae, scribam, color puer, ut sis Vitalis, metuo, et maiorum ne qui amicus
Frigore te feriati Quid quum est Lucilius ausus
Primus in hunc operis componere carmina morem,
Detrahere et pellem, nitidus qua quisque per ora
Dente ἐπua. Vulgo in hac re utuntur exempla leonis, ut Natura dedit
ροις. Sed exemplum My magis Satiram decet. Nil orie aeeleris si deaetera mirum Ut neque cute lupus. Interpretantur pia per antiplirasin pro immo. Agnosco potius lusum quendam,.
haud dissimilem Ovidiano Fast. IV.
555. Stulte pia mater et clun non M, eelerata fuisti. Pro mirum ti Benti coniicit mirum ni Μihi dudum in mentem Venerat nimirum ut II nunc eo magis placet, cum einekium idem voluisse video misellus tentabat mirum: At neque ulce lupu8 quemquam, neque denteferit bos Goel-lerus mirum, Quin neque sq. Oder-linus emendationem Μeinehi recepit.
Seu mora atria circumvolatilis. II parum accurate antecedenti membrogeu me tranquilia senectu eopeceat, opponitur. Desidero iam Seu moratiam atri circumvolo alia. Μor Semper et ubique circumvolat, nistri orbem ireumsonat alia, ut canit Gratius Cyneg. 348. circumVolans autem modo hunc mortalem, modo illum arripit. Hoc nihil significat nisi omnibu moriendum eat. Dixisset Horatius seu fiam Se X, seu mihi moriendum sit. Dicendum erat seu iam brevi moriendum sit.
Friore te feriat. Tale frigus potentium est instar fulminis, quo Iupiter serit. Hinc illud procul a sce, procul a fulmine. Quem Iupiter serit,
mortuus est, quem Augustus, aecenas frigore serit, is quoque mortuus est in aula, in amicitia nobili, nullus est, non Vitalis. Iocose igitur dixit feriti te frigore. Ita iam fiebat aetate Augusti, magis sequentium Imperatorum. Sueton August. 66. Neque temere eae omni numero in amicitia eius
ieri reperientur. Idem Suetoniuvnarrat, Agrippam ex levi rigoris suspicione, et quod Μaroelius sibi anteferretur, Μitylenas relictis omnibus, se contulisse. Domitianus apud Tacit. Agric. 40. tali rigore tamquam fulmine, Agricolam sortit: Eaeceptuaque
brevi osculo et nullo sermone turbae ser vientium immitatu rat. Nitidus qua quisque per ora Ce
120쪽
Cederet, introrsum turpis num Laelius, et qui Duxit ab oppressa meritum Carthagine nomen,
Ingenio offensi, aut laeso doluere etello Famosisque Lupo cooperto versibus Atqui Primores populi arripuit populumque tributim,
Scilicet uni aequus virtuti atque eius amicis. Quin ubi se a Vulgo et scena in secreta remorant
Virtus Scipiadae et mitis sapientia Laeli, Nugari cum illo et discincti ludere, donec Decoqueretur olus, soliti Quidquid sum ego, quamVis
Infra Lucili censum ingeniumque, tamen me Cum magnis vixisse invita fatebitur usque
Invidia, et agili quaerens illidere dentem, offendo solido nisi quid tu, docte Trebati, Dissentis. Equidem nihil hinc diffugere possum.
Benticius non accipit, quia repetitio eiusdem syllabae ineedit introratim Ruribus ingrata est. Scholiastae diserte notant edere hic poni pro incedere, et Lambinus Torrentiusque ex Plauto
Pseud. IV. I. 45 afferunt: Non pror- δυδ, verum eae tran8vergo edit, umicanee solet. Ipse citat locum, ut dicit, aptiorem ex Casina II. VIII. at
eandidatus eat hi mastigia, ubi nulla sit mendi suspicio, quia ne ierationi carminis repugnaret Equidem in Horatio emendationem einsianam omnino accipiendam esse arbitror Quod ingratum sonabat uribus Benuei in
cederet introrsum, non Sonabat auri
bus Heinsit. Et ille habebat, si quisquam, Muta et Super S. Apparet ex omnibus ad Veteres poetas viri excellentissimi annotationibus, apparet ex ipsis illius carminibus Latinissimis. Est genus quoddam allitorationis, quod antiquis poetis adeo non displicuit, ut
saepe data opera quaesivisse Videantur. Exemplis in o nota abstineo. Se hastas minimo contemno. Sed si contra perpetuam optimorum scriptorum consuetudinem unum modo exemplum norunt, neque illud satis certum, e non tanti aestimo, ut Horatium ab illa consuetudine recessisse putem. Dee re quasi consecratum est Versu Virgiliano: Esto, quae divum in a restina, et altero vera ne a patuit Des. Ipse Horat. Epod. V. A eu quieunque es felicior, atque me nunc
Superbus ineedis malo. Incredibilo est Horatium ibi, si metrum lay11abicam Vocem posceret, unquam scripturum fuisse operbus revis. Plautus Verbo incedere saepe utitur librarii saepe, ni allor, mutarunt in edere. Iul. III. V. 43. Iam hose abaestitos enaeaa, edunt, petunt recenti.
Ibi scripsit ipse, puto inredunt, et
cenaea est duarum syllabamin. Statim VS. T. sequitur eum incedunt. In eodem s. 52. Di ad postremum edit miles aes petit. Leg. inredit L cus corruptus affertur in Varrone do
L. L. p. 180. d. Speng. In Casina II. VIII. 10. At eandidatus edit Memastiola admittenda fortasse est ethlipsis A enni tu ineedit hie -- stima. Ut Bacch, IV X. 46. B