장음표시 사용
91쪽
lerent. Sicuti v. c. fabri lignari opera Sunt scamna, Priapi, ita Tarquinii reges I. Caesar sublati sunt opera Brutorum, manibus Brutorum consecta: sunt opera operis quod quasi profitebantur. Brutus noster iam dederat specimen artis, intersecto rege Caesare: Rex Rupilius quoque, ait PerSius est operum tuorum, dignus tu misnu, hunc nobis debes, hoc opus a te artifice exspectamus, Re isto sit tua manus, sit tuus labor, digna est materies hunc interficere constrme pro δ-gioni tuae, ut verbis utar Veli Paterc. II. M. Fortasse magis Orationem p ticam reserret verum hic mihi erede, tuorum e/t. Ita oratius in Carm. Saeculari Nonia si eatrum Me πυδ.
Ovid. III. Mam. 728. opus haec
victoria nostrum est. Ubi male ante Ηeinsium legebatur opus hoc Seneca Epist. 34. 88ero te mihi, meum opume3.
Olim truncus eram ficulnus, inutile lignum,
Quum aber, incertus scamnum faceretne Priapum, Μaluit esse deum. Deus inde so furum Viumque Μaxima formido; nam fures dextra coercet obscoenoque ruber porrectus ab inguine palus; Ast importunas volucres in ertice arundo Terret fixa vetatque novis considere in hortis. Huc prius angustis eiecta cadavera cellis Conservus vili portanda locabat in arca; Hoc miserae plebi stabat commune Sepulcrum, Pantolabo scurrae Nomentanoque nepoti.
Mytiliae esse Deum. Nescio an alii
iam comparaverint ista in Ieremias Epist. s. 45 de simulacris Deorum,
quae πι τεκτόνων καὶ χρυσοχων κατεσκευασμενα εἰσίν. υδεν ἄλλο μηγένηται, η ὁ βουλονται οἱ τεχνίταιαοτα γενέσΘαι Faber Horatianus secit Priapum, et vendidit illi, cui aecenas curam Esquiliarum iri hortos mutandarum commiSerat.
Loeabat Libitinariis, credo, ut DArrent Seneca Epist. 99. Quam multis eum maaeime funus locatur Libitinarii onducunt. Acro ad Satir. II. VI. 9. Est Libitina locus in urbe, quo constituuntur qui efferenda corpora conducunt, et praebent funeribus ne
Hoc miserae plebi stabat commune sepulcrum. Non M perspicuum, quid hoc significet. Tum Commentator docet is puteis, ossis ad sepelienda cadavera pauperum, locus dictus est Pv-tieuli. Talia sepulcra quomodo stare dicuntur Pantolabo currae Nomentanoque nepoti. isera, egena plebs ibi sepeliebatur. Sed neque Pantolabus neque Nomentanus erant ex misera plebe omnia bona sua, ut ait Commentator, comissando OrRVerant. Ut nunc legitur, sunt ex misera illa plebe. oratius, uto, scripsit Pantolabo et 8 reae Nomentanoque nepoti Idem
92쪽
Mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum
Hic dabat heredes monumentum ne Sequeretur.
Nunc licet Esquiliis habitare salubribus, atque
Aggere in aprico spatiari, quo modo tristes Albis informem spectabant ossibus agrum; Quum mihi non tantum furesque feraeque suetae
sentiebat Doderitims coniiciens sepulerum et Pantolabo scurrae Nomentanoque nepoti Fortasse, ait, uterque vivebat, et Horatius iis sortem futuram praedicit. Acro annotavit: Nomentanus prodigus fuit et omnia bona sua comederat; et eleganter his duobus Pantolabo et Nomentano apud Esquilias in publicis strinis monumentum dicit fuisse, quia privatum habere locum non
potuerant, Omnibus suis absumptis.
Paulla igitur melius sibi consuluit Coelius ille antuanus, de quo SerVius ad Virgil. Ecl. II. 05. qui Venditis
omnibus rebus et consumptis tantummodo sibi spatium reservavit, quod sepulcro sumoeret. Treeentos ei us in agruminis dabat heredes monumentum ne equeretur. Explicant: hac adiecta conditione herede monumentum ne equeretur. Itis, uto, monumentum accipi
non potest, sive intelligas ipsum o*pum, SiVe epulorum. Coniicio: Hio miserae plebi dabat in commune e pulerum Pantolabo et eurrae No- meritonoque Nepoti Mille pedes in frontes, trecentos cippus in agrum, Et
stubae monumentum haerede ne equeretur. Cippus dabat tot pedes in sepulcrum plebi et nepotibus, quales Pantolabus et Nomentanus, et cippus si bat tamquam monumentum, ne isti pedet, sepulcro destinati, ne commune illud sepulcrum heredes Sequeretur. Formulam Η Μ Η. N. S. multi exemplis illustraverunt, in his Brissonius p. 680. qui et alteram exposuit: Η Μ.
S. S. H. . S. purun esse me s. numentum sive epulcrum. In oratio certe monumentum et epulcrum
differunt. Plebs misera non habebat monumentum in puteis suis. Cippus monebat locum esse publicum. Astyere in aprico spatiari, quomo tristes. Bentleius ex coniectura qua modo. Horatii puto: Aisere in aprimvariantur, qui modo tristes. Qui modo Esquilias praeteribant, et tristes spectabant agrum ossibus astis insormem, nunc, si Velint, ibi habitare possunt, et iam laeti in aprico aggere spatiuntur. Mugius legebat qui modo tristea, interpretans nunc licet patiari in Esquiliis et in aggere, ubi paullo ante ager ossibus deformis spectabatur. Ergo antehac non magis ibi spatiari licebat. Paullo durius videtur, licet spatiari, qui specta ni, omisso illis. Cum mi hi non tantum furesque in
raeque uetae uno vexare locum.
Priapus non prius in Esquilias venit, quam in hortos essent conversae. Ex eo inde tempore praesentia Dei requirebatur ad arcendos fures et aVes Erret, ut ipse dixit in principio Satime, marima formido furum aviumque Accedebant,
altera molestia, ferae. Feme, Pr-Sertim canes, antea locum Vexare suetae, nunc quoque consuetudinem pristinam
sequebantur, et noctu in Esquilias Ventitabant, tentantes si effossis hic intecadaverum reliquiis. res aliqua cibi inveniretur. Hinc Priapo noV cum novus labor Suetae de feris dicitur, non adeo de avibua, minime de furibus. Nihil enim in Esquiliis, sepulcro
miserae plebis, erat, quod fures praedarentur. Horatius, credo, aves hic omittere non potuit. Suspicor noluerea
ante fureaque propter similitudinem li-
93쪽
Hunc exare locum, curae sunt atque labori, Quantum carminibus quae versant atque venenis Humanos animos Has nullo perdere possum
Nec prohibere modo, simul ac vaga luna decorum Protulit os, quin ossa legant herbaSque nocentes. Vidi egomet nigra succinctam vadere pallaCanidiam pedibus nudis passoque capillo, Cum Sagana maiore ululantem pallor utrasque Fecerat horrendas adspectu Scalpere terram Unguibus et pullam divellere mordicus agnam
Coeperunt cruor in fossam confusus, ut indemnes elicerent animas responsa datu'S. Lanea et emgies erat, altera cerea, maior; Lanea, quae poenis compesceret inferiorem,
Cerea suppliciter stabat, servilibus ut quae Iam peritura modis Hecaten vocat altera, saeVam Altera isiphonen serpentes atque videres
Infernas errare canes, lunamque rubentem,
terarum Vel quacumque de causSR X-
cidisse, et lacunam ex glossa interlineari tantum esse suppletam optime cerio legeretur: Cum mihi non volus es furesque feraeque uetae Hunc vexare loeum, curae sunt aeque labori, Quantum sq. In priore membro tantum omittitur, et hic eo quidem elegantius, quin primum legentibus vix aliam sententiam suggerit, quam nonaorum. Exemplum omissi tantum est inmoratii Satira II. III. M. Frumentiquantum metit Afrisa. Epist. II. I. 257. Si quantum raperem, 88em
Et pullum divelle' e mordicu agnam Coeperunt. Vidi Canidiam adere, scalpere terram, et diVellere coeperunt. Quis orationem adeo soloecam ab Horatio componi potuisse credat Latinitas saltem postulabat coepisse. Sed veneficas non eoepi e divellere agnam, at Vere divulaisae, ostendit cruor in fossam eon sua. Quid multa Legendum: et puἰlom divellere mordicus synam, ricut erat Iugulo non prius aperto, ut sanguis lacilius efflueret, nec pelle ferro deglupta, sed dentibus agnam divulserunt, sicut erat, cum pelle et villis. Nota est formula sicut erat, ως εἶχεν, nihil in agna mutantes, Statim sine mora eam arripiunt. Conserantur interpretes ad Xenoph. Ephes. II. p. 225. d. artem Marriandus
idem restituit Statio Silv. ΙΙ. m. M.
Si tota eum v te ruit corrigens sicut erat eum est ruit. Vulgatum intelligi non potest. Alii locum oratii
sic distinguunt, ut ealpere pendeat aeoeperunt Parum, credo, iuVat. Lunamque rubentem Ne foret hiateaeis oge regna latere epulcra.
-Cum in Esquiliis, ait Doeringius, non sepelirentur beatiores, sepulcra in altum exstructa intelligi nequeunt. Intelligo igitur sepulcra recentia, quorum tumuli maiores caeteris esse solent. Alii interpretes ista silentio praeteriisse videntur. Horatius sortasse hoc voluit si multa cadavera
94쪽
Ne foret his testis, post magna latere sepulcrλΜentior at si quid, merdis caput inquiner albis
Corvorum atque in me veniat mictum atque cacatum
Iulius et Dagilis ediacia furque Voranus. Singula quid memorem quo pacto alterna loquentes
Umbrae cum Sagana resonarint triste et acutum, Utque lupi barbam variae cum dente colubrae
in eadem ossa, alia Super alia, sepeliuntur, exsistunt parvi colles, tumuli. Hos tumulos, iam arboribus Vestitos, tamen appellat sepulcra mastria, alea. Cogita . . Sepulcra militum Romanorum in multis regionibus hodie quoque nomine tumi torvin cognita. Post talia sepulcra Luna poterat latere.
Vulgo aliter imago Solis et Lunae, ne quid videant, fingitur Sol a rebus
turpissimis vultum vertit, se caligine tegit, sim De Luna haec annotaVeram Iuvenal. Satir. VIII. 149. Noote quidenι,8ed Luna videt, ged 8iuera test Intendunt oculos. Lucianus de orte Peregr. 36. πειδη ἡ σελίνν ανέτείλεν,
uενντο νεφος, ἐνεκαλυψώunν.Ad hanc rationem Horatius imaginem Lunae insor- mare potuisset, se celanti post nubem. Acro autem aliud egisse videtur: Post magna latere sepulcra ioculariter, o quis ea Videret, latebant post sepulcra. Fieri potest, ut legerit: Serpentes atque videre Inferna errare eanra Lunamque rubentem Mutine his testis, post nastu sepulcra Iatebant. Videres serpentes atque eanes errare, et Lunam, quae facinora ista iam viderat, rubentem, rubere ac,
ne quis homo his factis foret testis, ipsae
Veneticae post magna sepulcra latentes ista perpetrabant. Maona sepulcra iam ustemannus codem sere modo, quo interpretabrer, accipiebat. Dodorlinus: Luna latet post epulcra, hoc est, post nubila, quasi sepulcra. Densa et continu nubila sunt quasi sepulcra unue. Pediaein. Fortasse locus ita explicari potest, ut rideantur tres esse personae, Iulius, et Pediacia, et Voranus, sed proprio sint duo, Iulius Poliacius o Voranus. Quos Priapus non recusuret, quominus essent Venturi, si mentiretur, esse debent homines perditi et infames in Voranus appellatur fur, ita, si Iulius ipse aset personis, epitheto notaretur, ut fur V anus, fragἷlis Pediacia. Notatur Iulius, πο Pediaei appellatus Pediaeta. Iam Iulius et Pediaeta accipi potest, ut olim urbani per iocum scribebant aliquid
esse actum olio et Caesare Cosa. De isto generis seminini usu conserendus Freinsh ad Curtium VIII. I. Variae eum ente eoἰubrae. Haud peius esset Marsae eum dente combrae. Poetae animalia nominare amant a regione, in qua seu Virtute seu vitio excellentia nascuntur. Regionem -- sicam plenam fuisse oportet serpentibus et colubris maxime Venenniis, quia magicus argorum cantu inprimis
Valere credebatur ad omne genus illud rumpendum, et Μars ipsi domitor gementium appellantur. Et Veneficae herbas et alia medicamenta undique
legebant. De mrsis quae dici poterant, dixit Holnsius ad vidit Ari. II.
102. Nos addere possum Fronton. p. 322. Si Maro quis patre natus viperaδ, lacertas, natrice timerae, nonne essenerare viaeretur Ex sin
95쪽
Abdiderint furtim terris et imagine cerea Largior arserit ignis, et ut non testis inultus,
Horruerim voces Furiarum et facta duarum.
Nam displosa sonat quantum Vesica, pepedi Dississa nato ficus; at illae currere in urbem. Canidiae dentes, altum Saganae caliendrum Excidere atque herbas atque incantata lacertis
Vincula, cum magno risuque iocoque Videres.
poetarum consuetudine nuper ininemosyne eidens emendandum putavi Virgil. Georg. I. 2. Aminaeas ulmisque adiungere vites, pro Maecena8, ulmi8que adiungere vitra Rem quoque attigit Burm ad Claudian in Rufin I. 353. Di asa nate euo. Priapus supra
dixerat olim truneus eram culnus.
Faber me fecit Deum. Inde ego Deus maxima formido sum avibus et furibus. Et omnis oratio Priapi est vel- ut Dei. Cur hic se appellaret incum ZFieri potest ut alii iocum in re ista inveniant nescio quem lepidum Horatius fortasse scripsit: Dii a nate nisua. Quo modo Vespasianus apud Sueton. 20. Uuleum veluti nitentis habuisae
At illae eurrere in urbem malim: At illas currere in urbem Canidiae dentes sq. Sic ista uno tenore celerius acta ostenduntur. Videres illas currere, Canidiae dentes, Saganae aliendrum et herbas et vincula excidere videres.
Ibam forte Via sacra, sicut meus St OS, Nescio quid meditans nugarum, totus in illis; currit quidam notus mihi nomine tantum, Arreptaque manu: Quid agis, dulcissim rerum 3
Ibam forte ia Mora. Benueius de suo inseruit Dam ut forte Displicebant ei Vulgata, tamquam concisa, diSSO- Iuta et hiantia ibam via sacra Accurrit
mihi quidam Equidem si ut, quod in
nullo Cod legitur, legeretur in Omnibus, potius delerem. In abrupto narrantis ira et indignatio iam statim eminet. Quid rastis, dulcissime rerum ' Prae- sero alteri distinctioni, quid ostia, dulciarime, rerum Iam olim de re ista fuisse dubitatum, apparet ex Commentatore, qui docet ordinem esse quid rerum vis Quod lautus et Terentius coniungere solent quid rerum, hocmOVere nos non debet, ut et Horatium hic coniunxisse iudicemus. Dufeissime rerum magis conVenit ingenio garruli hominis, Horatio nomine tantum noti, eumque alloquentis, quasi iam a pueris maximi amici fuissent. Ruhnken. ad Terent. p. 102. annotavit, Dequens esse apud poetas pulcherrime rerum pro pulcherrime hominum Formula mihi sic explicanda Videtur: pulchev rime, dulciarime rerum, est omnium rerum, mecumque ubique in terris sunt, dulcissime, pulcherrime ante om
nia. Iam res OmneS, Omnia, comple
ctuntur quoque domino. Illud om-
96쪽
Suariter, ut nunc est, inquam, et cupio omnia, quae Vis.
Quum adsectaretur quid vis3 occupo. At ille: Noris nos, inquit docti sumus. Hic ego: Pluris
Hoc inquam, mihi eris. insere discedere quaerens, Ire modo ocius, interdum consistere, in aurem Dicere nescio quid puero, quum sudor ad imos Μanaret talos te, Bolane, cerebri
Felicem l aiebam tacitus, quum quidlibet ille
Garriret, Vicos, urbem laudaret Ut illi Nil respondebam, Μisere cupis, inquit, abire: Iamdudum video; sed nil agis; usque tenebo; Persequar hinc quo nunc iter est tibi. Nil opus est te
Circ 1agi quendam volo visere non tibi notum; Τrans Tiberim longe cubat is, prope Caesaris hortos. Nil habeo quod agam, et non sum piger, Sque sequar te. Demitto auriculas, ut iniquae mentis asellus,
Quum gravius dorso subiit onus. Incipit ille:
Si bene me novi, non Viscum pluris amicum, Non Varium facies nam qui me scribere plures Aut citius possit versus quis membra OVere
ntum Variis modis ponitur. Plaut. Menaechm. V. H. 61. wu rei rerum omnium. Talia sunt quia omnium, 8olia omnium, sim In Appul Apolog. p. 583. Quis munium vel Migue rerum peritus, non iuugenda omnium rerum. Sed ita pergens, inciderem in formulam redere, eoni ere rerum, de
qua Perigon ad Sanctii inerV. p. 172. Pluris hoc, inquam, mihi eri8.
Qui ita loquitur, hic iudice Cl. Bootio, alterum blando sermone ad colloquium invitat. Hoc nolebat Horatius. Ergo aliud dixit. Sed quod aptum est, Bootius
non inveniebat. Recte, puto, Vidit Fortasse non indignum Horatio responsum erat Pliniis Hoc, inquam, haud mihi
eris, Horatius Vanum et stolidum garrulum semel ablegare cupiens, rustice et irate respondet: ego non sum doctus, nequeam doctos non est igitur, cur propterea te mihi commendes. Peraequar. Bentleius ex SS. pro--quar, quod est honori caussa, cum per8equar aliud quid notaret, a sententia poetae alienum Rullinenius non faciebat cum Benileio, annotans Graecos quoque διωκειν sensu bono ponere. Non video, cur hic unice bonus sensus requiratur Garrulus iam erat Offensus, cum videret oratium Velle abire, et comitem molestum effugere. Nil agis, inquit, usque tenebo, sequar te et per-
Sed persequi saepe non differt a simplice sequi. Vel in Terentio eranteTempla nonnulla, quae enueium
hic retinere potuissent, si esset recordatus. Et omnino talia pendenta sententia totius loci, V. o. uesan. Convis. 4. εἰ γουν ελησω ἀπαλλατ- τεσΘαι νυν, ου ἐάσεις με νη-ον ἀπελΘεῖν, - ἔξεις , ω παρακολου- σεις.
97쪽
Μollius invideat quod et Hermogenes, ego cunto. Interpellandi locus hic erat: -Est tibi mater,
Cognati, quis te salvo est opus 3 se Haud mihi quisquam:
omnes composui. Felices Nunc ego resto.
Confice namque instat satum mihi triste, Sabella
Quod puer cecinit divina mota anus urna: Hunc neque dis venena, nec ho8ticu auferet e is, Ne laterum dolor ut tussis, nec tarda poda ας Gαrrulus hune quando consumet cunque loqu-ω, Si viret, stet, simul atque adoleverit ela8.
Feliceas Nun eo resto. Virgil. Aen. XI. 59. Felix morte tua, neque in hune ervata dolorem Contra est vivendo vici mea fata, superateδBestarem ut genitor Hinc emendandum puto Veli Paterc. II. 49. Nune proposito operi sua forma reddatur, a prius gratulatus ero Q. Catulo, duobus Lucullia, Metelloque et Hortensio; qui eum in invidia in rep.
ruisaene eminui entque in peri- eum, quieta, aue ere non praecipitata fatali ante initium bellorum rivilium mortesuneti sunt. Legam fellei ante initium MIlorum civilium morte funeti sunt. Bli floruerant in rep. et eminuerant sine periculo quieta aut certe non praecipitata Tiscitus Agric. 44. Filia atque uaeore veratilibus potest videri etiam beatus, incolumidi vate, forente fama, salvis nitatibus et amicitiis, futura es mage Postquam Cicero de Oratore ΙΙΙ. 3. sententiam istam de felici mortis opportunitate longe pulcherrime
elaboraverat, multos nactus est imitatores, vel patres Ecclesiasticos Hieron. Epist. 35. Felix Nepotianu' qui haec non videt Feliis, qui ista non audit. Noa miseri, aut patimur, aut patientea fratres nostros tanta perspicimus Epist. 95. Felix morte ua, qui non vidit patriam eorruentem Ambros. T. I. p. IIM. Raptus est, ne in manua inei rei inrbarorum Noptus e ne totiua orbis acidia, mundi
em, civium morim, ne po3tremo anetarum virginum, quod omni morte aerebiu est, collumonem rideret.
Namque natae fatum mihi triste. Sabella Quod puero ecinit uiuina
mota anus urna. Benueius corrigit mota divina anus urna. Sic mihi iuncta non placent anui bella divina. Esset enim tautologia, quia anus Sabella et divina, propter lectum erini mota urna idem significant. Exempla enuei parum huc sacere Videntur. Acies Vulcania est ignis, domus Plutonia est Orci 8. Iam recte aciei Vulcaniae additur horrida, recte domui Plutoniae additur eaeiriε; non recte diceretur acies Vulcania tonea, neque domus Plutonia infera Sic anus Sabella hic non respuit quidem epitheton, respuit autem divina Fortasse legendum Namque instat fatum mihi triste Sabellae, Quod puero mota cecinit divina anus urna Virgilius dixit Aen. IV. 6I2. Si tangere portus Infandum eaput, a terri adnare necerae est, Et si fata Iovis p eunt. Aen. I. 376. D inefata Deum feeti perore precando. In Satiris saepe ad talia alluditur, et seria in ridiculum vertuntur. Fatum Sabellae,
ut faea Iovis, Deum, id quod Sabella
sata est, quod puero cecinit, verba δε-
talia Sabellae, dictum Sabellae, ut Horat. in Carm. Saeculari: Mosque
98쪽
Ventum erat ad Vestae, quarta iam parte diei
Praeterita, et casu tunc respondere vadato
Debebat, quod ni fecisset, perdere litem. Si me amas, inquit, paullum hic ades. Inteream, si Aut valeo stare aut novi civilia iura; Et propero quo scis. Dubius suam, quid faciam, 'inquit,
Tene relinquam an rem. Μe, sodes. Non faciam 'ille, Et praecedere coepit; ego, ut contendere durum Cum Victore, Sequor Maecenas quomodo tecum 3 Hinc repetit. Paucorum hominum et mentis bene sanae.
Nemo dexterius fortuna est usus Haberes Magnum adiutorem, posset qui ferre secundas, Hunc hominem velles si tradere dispeream, ni SummOSSe omnes. Non isto vivitur illic, Quo tu rere, modo: domus hac nec purior ulla est
Noc magis his aliena malis nil mi ossicit umquam, Ditior hic aut est quia doctior est locus uni-Cuique suus. Magnum narras, vix credibile. Atqui Sic habet. Accendis, quare cupiam magis illi Proximus esse. Velis tantummodo quae tua virtus, Expugnabis et est qui Vinci possit, eoque
verace cecinisse Parcue, Quo semel dictum est. Et fata appellantur libri Diales, sata continentes. EX Sententia loci satis perspicitur, fatum Sabellae a nullo acceptum iri de fato, quod ipsi Sabellae accideret.
Posset qui ferre Munda8, Hunc hominem velles a tradere. Aptior esset sententia, si garrulus oratio sic responderet Nemo dexterius fortunate Maus habere Magnum adiutorem, posset quiferre seeundas, mie homini uelles a tradere. aecenas, dicis, est hominum paucorum ci mentis sanae. Igitur nemo dexterius usus est Ortuna, quam tu, qui tantum apud eum Vuleas, ut primas sere partes iam nuncngas. ReVera e Fortunassilius. Trade mihi secundas, et Videbis, quam cito omnes alios Submoveriου. Tu eris, me adiutore, primus ego contentus ero, si sim secundus. Aequo animo partea
secundas seram. Horatio blanditur, quasi omnia apud Μaecenatem posset. Et Horatius de radendo eo non o Diabat, tantum respondens ad id, quod garrulus de primo et secundo lom dixerrat. Sic ibi, inquit, non Vivitur meo nas in eo vulgarem consuetudinem vino non sequebatur. Ita iam erat tempore Augusti, et deinceps Sueton in n. a. Per hanc insinuatus Neroni fariis summum inter amissa locum emine.
Non isto vivitur illis, Quo tu rere, modo. Ita enucius ex ΜSS. odidit:
in aliis erat inimus. Venustius oeat; dicerem et modestius, quia generali . Generale . . in his spectatur, Ovid. Μetam. I. I44. Vivitur ex rapto Seneca Epist. 91. Nihil horum indi
gnandum est. In eum intravimus mun
dum, in quo his imisu visitur.
99쪽
Dissicitus aditus primos habet. Haud mihi deero;
Μuneribus servos corrumpam; non hodie si Exclusus fuero, desistam tempora quaeram:
Occurram in triviis deducam Nil sine magno Vita labore odit mortalibus. Haec dum agit, ecce
Fuscus Aristius occurrit, mihi carus, et illum Qui pulchre nosset Consistimus Unde venis 3 et Quo tendis 3 rogat et respondet. Vellere coepi, Et prensare manu lentissima brachia, nutans, Distorquens oculos, ut me eriperet ale salsus Bidens dissimulare meum iecur urere bilis. Certe nescio quid secreto vello loqui te Αiebas mecum. Μemini bene, sed melioriisTempora dicam hodie tricesima sabbata: vin tu
is Curtis Iudaeis oppedore 3 Nulla mihi, inquam,
Ee prensare manu lentisaima me-ehia. ire dissentiunt interpretes inexplicando lentiarima. Recte iam acceptum est ab inardo, ni fallor, ad Petron. 18. pigra tarta, Surdu, Segnia, nihil commota meo pressu Legebat
nempe preMare, ut alii Priseser pren-δare: preMare ortum Videtur ex pregare Briscchia autem lentissima sunt
hominis lentissimi, ut o rei pectora, et alia huiusmodi. Male salatia Ridema disgimulare. orationem acies omnino magis Latinam scribendo Male falsum idem, dissimulare. Tacit Annal. IV. 60. Fal--m reni ens vultu. Silius I. 398.
8aevum arridens Auctor carminis Horatio tributi, III OVII. 67. Persuum ridens Venua. Talia multa sunt apud Graecos metas, ut nobilissimum illud Homeri δακρυοεν γελρν, et Sapphus αδυ φωνασαι, dulce riuentem Horatii. Hodie tricerima abbata. umeruS septenarius a Iudaeis habebatur omniali sanctior. Apparet in die septimo,
septimo mense Septimo anno, Septem
diebus festi paschalis. Nescio an hinc constitui possit sabbatum aliquod tricesimini. os certe sabbati a numero quodam nominandi notus est vel ex Ν. T. Luc. I. I. ubi memoratur mββατον δευτεροπρωτον.
Doderlinus legit Hodie tricesima, gabbata Hodie tricesima mensis dies
eSt, eademque sabbata est. Exemplum quidem ei non cognitum St, quo V. c. diceretur tricesima aprilis pro pridie Maii, vel prima pro calendis, VerOSimile tamen videtur ita in sermone ulgari Romanos fuisse locutos. Si qu4d valeat in hac caussa Acro, qui ex n-tiquioribus habere potuit, Acro ita locutus est, ad orat. Satir. II. II. 4. Decimo septimo Decembris Saturnalia celebrabantur.
Viis tu Curtis Iudaeis oppe res Nulla niihi, inquum, Religio omnia haec sunt oratii. Quin oppede D-dstius Ego quidem oppedo. Nulla mihi est religio, tricesima ista sabbatam non deterrent aut retardant, quominus audiam, quod secreto te mecum loqui velle aiebas. Ita Sententia melius convenit poetae irato, quam mi dissimulanti. Viis tu oppedere pros ede, ut Satis. II. I. M. Vis tu homines urbemque feris praeponere silvis.
100쪽
Religio est. At 1 sum paullo infirmior, unus Multorum ignosces; alias loquar. Hunccine solemrim nigrum surrexe mihi fugit improbus, ac me
Sub cultro linquit Casu venit obvius illi
Adversarius, et Quo tu, turpissime 3 magna Inclamat voce et Licet antestari 3 Ego vero Oppono auriculam rapit in ius clamor utrimque, Undique concursus Sic me servavit Apollo.
Lucili, quam sis mendosus, teste Catone Defensore tuo pervincam, qui male actos Emendare parat versus hoc lenius ille,
Lucili, quam ala mendostia. Sintne octo versus Horatii, an non sint, iam olim a viris eruditis disputatum est. Doeringius in Programmate a. 1822. Horatio tribuit, Elchstadius in Programmate eiusdem anni abiudicat. Quaestio optime intelligitur ex annotatione Doeringi in ed. Hor. a. I824. An Eich- stadius responderit, ignoro. Gesnerus putat, si Versus octo non sint Horatii, antiqui tamen et ingeniosi hominis opus videri. Sed hoc per se non est Rrgumentum neque pro genuinis, neque pro antiquis. Simuretus V. c. se in ΜS. aliquo invenisse dixisset et antea incognitos primus edidisset, eum esse auctorem suspicarer. Sed inveniuntur in antiquissima editione Zarestina, et antiquioribus ea SS. Qua aetate autem SS. ista conficiebantur, nemo tales Versus componere sciebat. Ut ut est, non abhorrent ab ingenio m-ratiano et forma Satirarum. Pervineam. Qui aliquid pervineet, hoc se ita demonstraturum esse profitetur, ut omnibus plane persuadeatur. Si Cato versus Lucilii emendare parat male actos, non sequitur, Lucilium poetam fuisse valde mendosum. Cato enim hic illic errare potuit. Hoc Rrgumentum sane, ut a defensore Lucilii
Sumtum, probat multum, non usque adeo, ut inde pervineas Pluribus argumentis et Verbis praeterea opus erat, quam oratius nunc utitur. Cato, defensor alioquin Lucilii, Versus Lucilii male actos emendat. Hinc per- Vincam, Lucilium esse mendosum. Argumentatio non oratiana Fortasse scripsit Lucili, quam is mendoma, teste Catone, Defen8ore tu prope vineam Lucilius est poeta mendosus. me sortasse iam ex eo constare P
sit, quod Cato facere parat. me enitia ille, me quo vir melior lano subtilior illo. Doer edidit quo melior vir adest. eininius annotavit orae quo vir melior. Ita vulgo nec reiicio propter locum, quem
est ocupat quod similiter positum habes apud Virgilium M. Aen. 509.
Sed nune es omnia quando Dee animus δυρος, mecum partire laborem. At cum
libri sere habeant, quo melior vir est, hoc ipsum, cum prorsus ad imitationem Horatianam dictum sit, recipien-