장음표시 사용
151쪽
Pontificis confirmatio. Quam ob rem ita apud se constitue runt: Si Liberium in nostram senrentiam traxerimus , omnes bre-υi superabimus . Ex Athan. ibid. p. 832. Ea de caussa per Eunuchos primum , per se deinde Liberium aggressus est Constantius. Sed , re insecta, minis etiam atque exilio franiere voluit Ponti Acis solidum firmumque Ortliodoxiae de endendae propositum. Quod docet ibi Athanasius, & prolixius Theodori tus l. 2. c. I 6. Quae similiter cum Osio egerint pro eadem extorquenda subscriptione, enarrant Atha
nasius ibi, & reliqui Ecclesiastici Scriptores. XVII. Ex iis autem, quae innuimus de AntencyeIlea , per Va Ientis, Ursaciique Clericos in orbem delata, solam.
que Athanacli damnationem promovente, absque alterius suscipiundae conditionis interpositione , quam luculentissime ostenditur Encyclicarum authoritas, si ad Liberii coIIoquium cum Eunuchis habitum paulisper attendamus. In ter alia enim argumenta, quibus imperialia jussa rejicit, illud praecipuum erat, quod jam probatus a Romana Ecclesia fuisset Athanasius, nec absens condemnari posset . Subiungit autem, ex eodem Athan. p. 333. Quia si omnino Imperator curam suam pro Ecclesiastica pace interponere quaerit ,
aisi si seripta a nobis pro Albanasio deleri jubet, deleantur quoque ea , quae contra illum scripta sunt : fiatque deinde. Ecclesia s,eis Gnodus longe a Palaιio, ubi nec Imperator.praesto est, nee Comes se ingeris , nec Pudex minatur , S ubi solus timor Dei ad ovinia sufficit, o Apostolorum institutio , ut eo in loco ante omnia Getesiastica fides asseratur quemadmodum d Patribus definitum est in Nicaeno Concilio Neqile fas es , prius quaesti em de fa iis alicullus , quam de fide Religionis baberi. Primum enim omnis fidei discordia re1cindenda est , ct tum quaestionem de rigoriis fieri oporteι . Tanti faciebat Pontifex sub scriptiones Encyclicae, pro Athanasi absolutione editae, ut
omnino arbitraretur in eo facto necessarium, vel utramque partem a priori sententia recedere, atque in Concilio conia uenire, in quo Nicaenae fidei decretum confirmaretur, unde abs ejusdem prosessione agnoscerentur tandem qui puri,& qui noxii ; vel omnino' flare subscriptioni universi orbis, qui in Episcopis consentientibus Sardicensis Concilii deere
152쪽
Anteneyelieae vero subscriptionem eo se posuisse promo- tam, ut deinde Athanasium , velut Episcoporum omnium subscriptione damnatum , apud ignaros reum , ac depositum traducerent, ipsemet advertit Athanasus, qui in ea-
dem ad Solitar. epistola p. 84χ. , ubi de Constantio, in hunc modum eonc Iudit: Ceterum eum ille quisquid Iibuit in Gelasias tum Italicas, tum alibi sitas designasset , aIlis is exilium ejectis , Hiis vi in suam sententiam pertratiis, ubique per omnia ipsius terrare diffuso , in Alexandriam furorem suum , veluti pestem, con-rIis , in ea re non levi ealliditate usi sani Gristi perduelles , nimirum ut speciem multorum Episcoporum subscrip.rioais praes errent , ct ut Albanasius nullum baberet in perseeutione sua Episcopum, apud quem conqueri posset: ideo praeoecupantes omnia terrore impleverunt , terroremque quasi subsessorem suis dolis associa runt. Ignari vecordes, se in iis subscrip tionibus non voluntaus Episcoporum , sed vim, qμam pos essent,
XVIII. Ex actis histe, atque Eneyelieae Sardicensis subscriptione faci Ie modus colligitur, in aliis subscribendis Encyclicis observatus : Colligitur quoque aut horitas , quae ex Episcoporum consensu , & Pontificia confirmatione eisdem
accedebat. Ex saevissima deinde persecutione, in Episcopos
mota, ut recederent a dato consensu , novaque .subicriptione priorem abolerent; ex minis, exiliis, aliisque adhibitis conatibus adversus eos, qui subscribere detrectabant, magis emicat communis persuasio , Encyclicam nempe subscriptam veritatis esse argumentum . Enimvero Lucifer ,
Euiebius, Dionysius, aliique subscribere renuertes, exilio quidem multati sunt , sed condignas quoque constantiae laudes sunt promeriti. Quod si pro unius hominis innocentia per Encyclicam confirmata , & declarata , gravissimas passi sunt persecutiones sanctissimi doctissimique Episcopi,& piaculum existimarunt a praestito consensu recedere , quanti ponderis ,& authoritatis suisse arbitrabimur Ency- cIicas, dogma quodpiam ex Episcoporum consensu definientes λ Qua fide , quove obsequio susceptas λ Quanta constantia propugnatas λ Atque haec dicta sint ad ostendendam veram originem scissionis orientalem inter , & occidentalem Ecclesiam, utque constaret , quanto consensus Episcoporum
153쪽
rum , in subscribenda Encyclica datus, esset in aestimio apud Primitivam Ecclesiam
I Domiηicorum Cursorum .. II. Cursas publicus is ora Pe Varum Rege inductus , eidemque adflicti bomines Angari dicti III. Eorumdem pariter in Romano Imperio constitutis . IV. Privati Cursores. U. Cursores Ecclesiastici . VI. Ab Apostolis pro Gnodica HierosoL Gηeilii sunt adbibiti. VII Paulus racbico, Dominieci Cursore usus est . VIII. Dominicorum Cursorum in EGIsis electio, ex Ignario, ct Augusino expensa IX. Alorum dotes atque praestantia. X. Eligendorum examen in Pres teria instituendum XI. Quomodo oprianus Saturum, re optatum delegerit c XII. Eisdem Cur aribus Enoclicarum custodia tradebatur. XIII. Diaconi plerumque fuerunt Dominici Cursores . XIV. Id ex usu Eunomianorum confirmatur XV. Cur exigit a in Gr-soribus doctrina, ct cur iidem Presbueterii disputationibus interessent. XUI. LIIustratur id exemplo P6briati , Ecelsae Auxandrinae sub Orsilo Cursoris . XVII. Dominici Diaconico ut Citales Imperiali diplomate muniendi erant . XUIII. Horum celeritas XIX. Ad Ee Iesasticas dignitates saepe assumti. XX. SS. Codices custodiebant , ct Eno- cIlais subscribebant.. XXI. Autograpba Primicerio Iradenda. XXII. Qui apud I p. Mestriani . XXIII. Lis te. stimonium reddebant Glycopi . XXIV. Ad Clericatum a1 sumti .. XXV. Qui Subadjuυaia XXVI. Subadjuυae Clerici Cursoribus cooptati iaI. T. Ncyclicarum nomine , argumento , atque aut horita-xo te, ex Ecclesiarum consensu emanante , expensis, quae velut interiora Eneyclicae epistolae sunt existimanda, ad
154쪽
ad exteriora modo describenda progredimur . Atque rem omnem a sitis principiis repetentes & originibus , Cursorum conditiones primum investigabimus : quasdam enim in illis sui me exigitas, ipsa Encyclicarum dignitas facile suadet ;quippe quae essent velut Ecclesiarum quaedam munitiones,' pro unitate fidei, atque animorum sarta tectaque custodienda , de fruendisque pravis consiliis . Quare ut haec illico, & tuto denunciarentur, latores erant instituendi, quorum opera, egregia illa quidem & spectatissima , res definita innotesceret, quosque in Ueteri Testamento suisse institutos,
II. Qui vel primis labiis Populorum, & Rmum publicarum priscos mores receptasque consuetudines delibarunt ,
Optime norunt , cursum publicum , di Cursores ad publica de nuncianda decreta , Provinciarumque acta , semper fui me in usu. Quotquot autem orbis Monarchiam vel habuerunt, vel affectavere, sive etiam pacificum Regnorum dominium quaesiverunt, ii quoque cultiore methodo officia Cursorum, S publici cursus dispositionem introduxerunt. Ad haec primus intendi me videtur Rex Persarum Cyrus. Is enim ceristas mansiones in via publica , dimensis itineribus, & miliaribus assignatis , constituit , in quibus homines, & equos collocavit , qui unius diei iter celerrime possent conficere . Ii, ut ad proximam stationem pervenerant, sive epistolas, sive quid aliud sibi contraditum aliis ibi manentibus nuntiabant , tradebantque , atque illi statim aliis sequentibus, donec gestorum ordo & relationes ad Regem quantocyus pervenirent. Qua de re Herodotus I. s. & I. 8., & Xenophon in Cyropaedia I. 8. Qui ministerio huic primitus deputati sunt , iidem dicti Angari, voce nec Latina , nec Graeca, sed origine Persica . Hesychius, & Suidas ita eandem explicant: Angari, Tabularii, qui alii aliis succedentes , alis quo mittebantur. Per hos publica decreta misse delata, prodit Iosephus l. I r. c. 6. Misit Angaros dictos ad omnes genistra . De eisdem Gruterus de OT Dom. Aug. 3. I ., Britanius de Regno Persarum I. p. I 7., Rhodiginus Antiq. Lect.18. 8. Pancirolus in notitia dignit. Imper. Orient. c. s. Gothosredus in Codicem Theodosianum , & alii qui de viis publicis tractatus ediderunt , in Tomo X. Thesauri Antiq.
155쪽
Rom Graevii. Inde nata vox Auariare , pro compellere , vi cogere nolentem: Hoe sensu usurpatur L. Viae 4. I. I. D. de Veteran. L. Ab his Io. I. Angariorum L. D. de Vaiscat. & excusat. mun L. neminem tr. C. de Saerosanctis Ecclesiis , & apud S. Augustinum l. 3. de consensu Evangelist. c. I O. Ad legem dictam de privilegiis veteran . Ulpianus . Viae sternendae immunitatem Veteranos non habere , Iulio Susano referimum est Nam nee ab intributionibus, quae possessionibus fiunt, Veteranos esse exensatos , palam est. Sed ct naves eorum Angariari posse , Aelio Firmo , ct Antonia Gara Veis teranis rescriptum. Ubi interpretes explicant vocem Auariari , aliquid ad usum Reipublicae capi & compelli. III. Morem eundem, Romana assumta Monarchia, servavit Augustus, de quo Suetonius in Augusto c. 69. Ouo celerius , ac sub manum annuntiari , cognoscique posset , qu a in quaque Proυincia gerereIur , juvenes primo modicis in:erυallisper militares vias, debine vebicula d sposuit . Commodiκs id υisum est, ut qui a Ioco iidem perferrent literas , interrogari quoque , si quid ν es exigerent , possent. Similiter de Traiano Aurelius Victor de Caesaribus c. i 3. SimuI noscendis onus, qu e ubique e Republica gerebantur, admota media publici cursus . Hinc ratio constat, qua Principes tanta celeritate ad fines usque Imperii miserint literas , easdemque receperint. Etenim per militares vias ordine, debitaque distantia stationes erant dispositae ut propterea Imperatori minime opus fuerit, quaquaversum per Imperii partes literas dirigere, edicta, rescripta, aut mandata, quum haec, ut tradebantur, celerrime per Cursores publicos essent delata . Hinc etiam Aristides orat. ult. Tom. 3. scripsit. Quocirca nihil Imperatorem opus est Imperium totum misere pervagari, nec variis comis meatibus singula sabilire , rerram eaIcando, cum pugier orbem totum commodissime per epiolas regere quae mox ut scriptae sunt, velocissime , tanquam ab avibus , deferuntur . Eaὸem de re audiendus Procopius , sub finem Arcanae Historiae ex versone Iollannis Vincentii Pinelli. Romani Imperatores , tui antea fuerunt, modum excogiIarunt, quo cuncta sibi quamee errime posseηι ηunciare, , ni scirent quae ubique inter hostes
agerentur, ct siqua in Civitatibus sedistio, vii quid Mikd ira promisum e praesidibas , vel aliud quoaecumque oriretur , ct ut
156쪽
a naa tributa velociter ω tuto transmitterentur. Publicum ergo, o relerem quemdam ubique cursum hoe modo isseisuerunt: Viro exis pedito ad iter diei stationes constituerant qaeandoq- octo, quandoque pociores , πω t mo minus quinquc , quod primum eveniebat : qua resima vero equi is singula mansione stabulabautur, S ibidem Hippocomi aκ curandos quos poterant equos, eraut deis
stiuati: Decedeatibus υero sibi ad stationes probatismis equis , qui eos agebant, decem ferme dierum iter vicism coinciebant, agentes quo modo significavimus . De publici cursus introductio. ne, usu , & desuetudine videndus Spanhemius Differt. p. depraestantia , di usu Numismat. IU. Nec publiei tantummodo Cursores , ad Reipublieae mandata deferenda eIecti , sed privati quoque erant, quos Iongἡ commendatiores habebant, ad epistolas ultro Utroque mittendas. Tacitus enim in Agricola cap. 43. Supremo quidem die momenta deficiemis per dispositos Cursores nunciata conis stabat . Et Suetonius in Tito c. 9. Coafestim ad alterius Matrem, quae procul aberat , Cursores suos misit , qui anxiae Hlium saIυum nantiarent. Et m Nerone c. 9. Ister moras per- Iatos is Curs e Phaontis eodicillos praeripuit. Eorumdem frequens quoque mentio est apud Ciceronem in epistolis. U. Adinstar publiei hujusce cursus , Ecclesiae primitus suos disposuere Cursores , non quidem mansionibus, statio. nibusque distributis, eum Ecclesia tunc non Respubliea,sed in Republiea esset: freti autem hospitalitate fidelium , quae tecfera verae EceIesiae erat, uberem habebant Cursores proventum , quo & itinera perficerent , & ossiciis omnibus exeiperentur . Horum itaque in sacris originem , dc antiqui. tatem iiivabit exponere , unde & requisitae conditiones
VI. Ut Encyclicarum exemplar quoddam in Hierosolymitana Synodo Act. Is . , ita Ecclesiasticorum etiam Cursorum dederunt Apostoli, quos quidem Dominicos Cursores prisca illa aetas indigetabat . Di recturi enim per tres Pa Iaestinas, & eonfinitimas Provincias Synodicam, in quali. bet Ecclesia recitandam, duos Presbyteros Paulum, & Ba nabam, duosque vellit Cursores , Iudam, fit Silam delegerunt . Sic enim ibi v. 22. Tunc placuit Apostodis , o Solori
157쪽
PRIMA.ebiam eum Paulo, ct Barnaba Iudam , qui cognominabatur Bar- fabas , ct Silam, υiros primos in fratribus . Hinc crescente deinceps fidelium, ministrorumque numero, factum est , ut, quoniam praeter epistolae de nunciationem , plerumque instruendae erant Ecclesiae, Diacono Dominico cursori Presbyteri Doctores associarentur, qui praedicationis , aut disputationis munus , ut in V. sequenti dicemus, exercerent.
In deligendis autem Carsoribus Sila, dc Iuda , qui Synodieam epistolam deserrent , adhibita sunt Iudi eum in eo
coetu considentium vota, U. 23. Placuit nobis in unum collectis eluere υiros , re mittere ad υοs , eum carissimis nostris Barnaba , ct Paulo Msimus ergo Iudam, S Silam. Nerue perperam diligentem rei huius memoriam ab eo coetu actam existimandum . Q ium enim dirigendarum Encycli earum formam Ecclesiis traderent, instruere easdem voluere, quo modo Dominici cursores essent deligendi, ut videlicet illi tantum a Timantur, qui industria, diligentiaque υiri primi inter fratres habebuntur . Et sane propriam in Officio diligentiam , initoque delectui respondentem , apud Ecclesias factis testati sunt Silas, di Iudas: quippe Cursorum more Synodicam apud easdem recitantes, atque hortantes fideles, ut Apostolica , ac Conciliaria praecepta, atque dogmata, summo obsequio susciperent, ostenderunt reipsa primos se inter fratres esse, subdente Sacro textu e Iudas autem, o Silas, S ipsi eum essent Propbetae, Wrbo plurimo consolati sunt fratres , er eonfirmaυerunt. Donum illud Propheticum , quo dicuntur praediti, nemo non videt intelligendum esse de Prophetia illa secundi gradus, quam extraordinaria ratione collatam , ad exbortationem, S consolationem idelium , Apostolus docet I. Corinth. c. I 3. , di de qua abunde disseruimus in Tractam de Prophetia , quem typis , si vita viresque suppetant, mandare consilium est. Chrysostomus autem hom. 33. in Acta Apostol. rationem quaerit, cujus gratia, Synodicam emissuri, tanta circumspectione , di sollertia Apostoli versati sint cum in delectu Cursorum, tum in eorumdem trutinandis, morum, doctrinae , industriae , sanctitatisque dotibus; & concludit id merito factum, ut videlieet ex hisce personis, a quibus omnis suspicio vel minimae pravitatis aberat, universi fideles mit.
158쪽
tentium Ma isterium , aut horitatemque colligerent, fideique propositis definitionibus facilius assentirentur . oportebat enim inquit S. Doctor epistolam adesse solum, ne dicant quod dolo extorserint, quia aIta pro aliis dixerint Propter boe enim neque Paulus venis soIus , neque Barnabas, sed etiam alii ab Ecclesia, ne suspectus fit ostendit quomodo fide digni sint .... Post episolam etiam ipsi sermonibus exhortantur . Nam ct bac re opus erat, ut S ita omi suisis e Iiberarentur ἰ ct 'ipst , inquit , cum essem Prophetae , sermonibus multis exbortabantur fratres . Ostracm bis Adesitatem illorum . Haec Chrysostomus Quibus illud addimus,diligenter proinde annotata haec sui me , Spiritu Sancto dictante, ut ossicium hocce, Ecclesiis usque adeo profuturum , instituerent ,
rationemque examinis atque deIectus edocerent.
VII. Apostolicam eandem diligentiam, & sedulitatem in eo, quod praeiverunt Dominicorum duorum Cursorum exemplari, habitoque tam anxie soliciteque delectu , ut nonnisi viris spectatissimorum in Ecclesia morum ossicium illud traderetur, exercuit deinde Paulus in suis emittendis Encyclicis Epistolae enim ad Ephesios, & ad Collossenses, ut in Dissere. II. dicemus , expressiam habent Encyclicarum formam. Ambas ut in orbem dirigeret . Tychicum Diaconum delegit, cujus dotes enumerans, spectatissimae fidelitatis esse asseveratu Ita ad Ephes. 6. P. 2I. Omnia vobis nota faciet nebisus, frater ebarismus, o fidelis minister in Domitio. Et in altera ad Collossienses v. 7. Omnia vobis nola aciet Debicus , 1r,rter ebarismus , ct fidelis minser, S c-semus ix Domino. Ut enim Apostoli, scripserint licet Synodi. cam, praecepta atque dogmata in eoetu stabilita minime scripserunt, sed , oretentis de nuncianda , missis Presbyteris, &Cursoribus consignarunt ; ita Paulus, multis praeter epistolam oretenus Tychico traditis, probatam ejusdem fidelita. tem merito commendat. In ceteris vero Pauli epistolis omissum ideo latoris nomen reor, quod ex primario earum instituto non ad universas Ecclesias essent dirigendae , sed quarumdam tunc Ecclesiarum institutionem spectarent. Id quod apud Patres posterioris aevi licet animadvertere , qui ubi in epistolis de communi Ecclesiarum utilitate agunt , Cursoris nomen, dignitatemque annotant; quod omittunt
159쪽
privati negotii epistolam dirigentes . VIII. Ex Ecelesiis deinde, Apostolico exemplo institutis , ut quaelibet, atque imprimis spectabilior, suum habuit Dominicum cursorem, ita nonnisi praemissis per Episcopum, aut Presbyterium examine,ad ejusdem delectu in veniebat. Illustre perseverantis hujus solicitudmis exemplum habemus ror in epistolis S. Ignatii Martyris. Ad Smyrnaeos enim , quum eorum 1elum erga Antiochenos, Syriaeque Ecclesias disi fusum commendasset, ut prosequantur , hortatur , di suspicionibus consulant , i postorumque fraudibus ; atque Ob id rationem Dominici Cursoris deligendi in hune modum proponit n. II. Quo itaque opus vestrum ab solatum sit tum super terram , rum in Coelo, decet ad Dei bonorem , aer Ecesina vestra eIigat Sacrum Legatum, ut eum ad Syriam usque -nerit, cingratuletur illis , qκod pacem consecuti sint , cs j am receperiat magnitudinem,qrestitutumst illis suum eorpus. Digna igitur mibi res visa, ut aliquem vestrum mistatis cum epistola , quo -d eum illis glorifera Deum. Quem hic Sacrum Legatum appellat , in epistola ad Polycarpum nuncupat Diυinam Cursorem, suadetque ad Eneyclicas, mutuasque Epistolas uItro citroque perserendas, virum eligi contestatae fidei, dc pietatis.
Speciatim quoque admonet , id, adhibito in consilium Presbyterio, fieri oportere. Sed ipsum Sanctum Martyrem audiamus. Decet in Deo, Beatissime Pobcarpe, Comitium cogere Deo deeretismum , ct eligere aliquem, quem valde ebarum hin beatis , ct impigrum, qui poterit Diυinus Cursor appellari, illumque eo denari borare , ut profectus in Briam, glorificet -- Iram impigram ctaritatem in gloriam Gristi. Quotquot hic 3 6 in Cursore dotes requirit Ignatius, postulat & Augustinus
epist. Io. ad S. Hieronymum . In ea enim Cyprianum Diaconum epistolae latorena ita collaudat , ut simul brevi oratione praecipuas in quolibet Dominico Cursore dotes accurati describat . Gratia in promendis epistolis, diligentia in eustodire iis, alacritas in perferendis, o fides in reddendis . Ex quibus liquet, quanti ossicium istud Ecclesiae penderent, di
IX. Fidelitatem ceterasque in Cursoribus dotes , atque virtutes merito Apostoli, paulus, Ignatius, & Augustinus commendarunt . Etenim in Ecclesia cum pace , fideique
160쪽
unitate nihil sit praestantius, tum ad utramque fovenssam dissitas inter , ingenioque, di moribus diversas nationes , nihil Encyclicis est accommodatius ut propterea necesse suerit , media praesto esse ad utriimque finem assequendum aptiora , cujusmodi dubio procul est, viros tanto muneri exequendo pares adfuisse . Quam ob rem ad pacem atque Ecclesiarum commoda plurimum conserebat, ut principa Itores Ecclesiae Cursorem Dominicum haberent , fidelem eum quidem , moribusque probatissimum, qui epistolas circumquaque deserens , Ecclesiarumque inserviens necessitatibus , sibi di ossicio commendationem adscisceret . Grande sane officium, in quo quicumque tritimum claudebant diem, insigni velut honoris monimento, singulari ejiis muneris commemoratione in sepulcrali lapide incisa cohonestabantur . Unde inter Christianorum priscas inscriptiones Christophorus Breuverius , dc Mansenius in Antiquitat. Treviren. hanc adducunt : Ursacius Cursor Dominicus . Eundem titulum & nos plerumque usurpabimiis, ut nostrum Encycli earum latorem a publico Imperiali discriminemus. I andem, quoniam Dominicus Cursor subscriptum Encycli eae exemplar apud Ecclesias relinquere tenebatur, imo & vota Episcoporum suscipere , respondentem professionem trutinare, consensum vertim a ficto dignoscere , profitentium fidem expendere , atque iis, quorum haec nosse intererat renuntiare; vir equidem minime illiteratus, ae indoctus esse debuit , qui haec exequi munera pro dignitate posset . Quamobrem mirum non est, s Ecclesiae, Apostolis praeeuntibus, in deligendo cursore examen praemiserint, atque ad personae industriam,diligentiam , fidelitatemque attenderint, omniaque Candidatorum merita ad sollertem severamque
X. Frequens apud Cyprianum occurrit mentio Cursoriscnjusdam Dominici, cognomento Saturi, de quo nos breviter , quoniam S. Antistes copiosius de eo disserit , illin Lque ministerio ad deserendas epistolas plerumque usus est ;nobisque insuper momenta suggerit, quibus, quae hactenus disputavimus, firmius adstruantur, nec modica asseratur lux
institutioni , exigitisque in Dominico Cursore conditionibus. Cernens diligentissimus Praesul in suo secessu , ob sae-