Q. Horatii Flacci Satirae

71쪽

Perdere quis velit. turpi meretricis amore Quum deterreret Scetani dissimilis sis.

Ne sequerer moechas, concessa quum Venere uti

Possem: Deprensi non bella est fama Treboni, Aiebat risapiens, vitatu quidque petitu Sit melius, causas reddet tibi mi satis est, si Gaditum ab antiquis morem servare, tumque, Dum custodis eges, vitam famamque tueri Incolumem possum Simul ac duraverit aetas Membra animumque tuum, nabis sine cortice. Sic me

Formabat puerum dictis et sive iubebat, Ut facerem quid se Habes auctorem, quo acias hoc Unum ex iudicibus selectis obiiciebat; SiV Vetabat: an hoc inhonestum et inutile actuleius disputationem sic finit, ut Ostendat miram ΜSS. discordiam, Barrus, Bar , Rarua, Barius Varug, Baiu8, quibus, post Benueium, aliae arietates accesserunt. Ea res mihi sacere videtur pro nomine proprio, in cuius scriptura, ficti praesertim, Codices raro oonsentiunt. Et mirarer si pro notissimis Verbis pane Vel farre proprium nomen in tot SS. legeretur, nisi Horatius aliquod posuisset Pater ei Ostendit filium Albii, male iVentem, ostendit fortasse et alium filium inopem, qualis erat V. c. arii inops Est oppidum arua Satis. I. V. M. Hinc

nomen, a non Ataret, Ormare potuit.

Doderlinus legit Nonne vides Albiu male vivat inlius utque Barrus f

inom magnum documentum. Interpretatur male vivae tamquam com

mune praedicatum filii Albi et Barri;

et inops tamquam subiectum, cuius praedicatum sit unum documentum.

Filius Albi osse illi videtur avarus,

Barrus maiyu8. Sapiens vitatu quidque petit Sit melius, auasa redde tibi. Quum res aliqua meliu Vitatur quam petitur, ea vulgo haud ita in gravioribus vitiis censetur, a quibus pater filium positis ante oculos exempli deterret. Legendum puto sapiens vitandum quidque petendum Sit, melius caussa re et tibi. Ego satis habeo notare XemplR,

unde Videbis, quid vitare, quid petere debeas. Ita Satir. I. u. 4. Si tu

modo recte Dive are velis, ac non

fugienda petendis miseere Persius Satir. V. 108. Quaeque aequenda forent, quaeque eritia a viri im, Illa

priu ereta, Oae haec carbone notas

ti Caussas et argumenta, cur hoc petere, illud vitare debeas, melius tibi ostendet sapiens aliquis, cuius hoc proprium munus est. Orat. Satis. II.

VIII. M. quid hoc intersit, ob ipso Atidieris melius Plaut. Miles in . H. 3. 20. Num tibi Lippua videor -- uisum latue tibi melius percontarier. Seneca Epist. 94. Praecepta duo

orienti supervaeuum Me nocte nil να-rum. Audire enim debet non tantum

quid sibi praecipiatur, ea etiam quare. Qui Mee eae eum iudieium e fugiendis petendisque, arit, quid i faetendum ait, etiam te arente.

Doderlinus explieat sapiens quid vitatu quidque petitu sit melius Meet, et eur quidque si caussas reddet tibi.

72쪽

Necne sit, addubites, flagret rumore amat quum Hio atque ille 3 Avidos vicinum unus ut aegros Exanimat, mortisque metu sibi parcere cogit: Sic teneros animos aliena opprobria saepe Absterrent vitiis. Ex hoc ego, sanus ab illis, Perniciem quaecunque ferunt, mediocribus et quis noscas vitiis teneor sortassis et isthinc Largiter abstulerit longa aetas, liber amicus, Consilium proprium neque enim, quum lectulus aut me Porticus excepit, desum mihi. Rectius hoc est: Hoc faciens vivam melius; sic dulcis amicis Occurram hoc quidam non belle numquid ego illi Imprudens olim faciam simile 3 Haec ego mecum

Compressis agit labris ubi quid datur oti, Illud chartis Hoc est mediocribus illis

Ex vitiis unum cui si concedere nolis, Μulta poetarum veniet manus, auxilio quae

Sit mihi; nam multo plures sumus , ac veluti te

Iudaei cogemus in hanc concedere turbam.

Flagret rumore malo quum me atque ille Avidos virinum unu ut aegro manimat. Aegrorum haud ita proprium est, ut isto modo auidi appellentur. Et satis dictum, eos sibitum praesertim parcere, hoc est, non tantum in cibi et potus usu, sed etiam in aliis rebus, quae valetudini nocere possint, cum Vicino funere admonentur. In multis ΜSS. non avidos sed uidea legitur. Hinc puto, optime legemus: Vide, vicinum funu ut aegros Exanimat. Imitare aegros, qui praesenti exemplo vicini funeris ab omni intemperantia deterrentur. Vide, non vides ut Seneca de Prov. 2. Non via , quanto aliter patrea, aliter matres indulgeant Latina sunt viae, viden ut eaeanimat, eaeianimet Cons. oudend. ad Sueton August. 68. Sic ait Horatius, aliena opprobria saepe animos teneros vitiis absterrent me quidem absterruerunt. Nam sanus ab illis mansi, quae perniciem serunt. Nam multo plures umus. Multi poetae mihi auxilio Venient, nam multo plures timus. usteritur quam qui Quam esto, non dixeris quam cossito, durum est. Fortasse scribendum Nam mille et plures timu8. Numem nemini displicebit, sive quasi in coniuratis, ut Scaevola apud Liv. ΙΙ. 12 dicebat Porsenae, trecenti coniuravimua: sive in morem proverbii, quando talia augentur, ut centies, millies. Primi Christiani dicerent: Nam legio et plures sumus, ut in Evang. Μarci V. 9.

73쪽

Egressum magna me excepit Aricia Roma Hospitio modico rhetor comes Heliodorus, Graecorum longe doctissimus Inde serum Appi, Dissertum nautis, cauponibus atque malignis. Hoc iter ignavi divisimus, altius ac nos Praecinctis unum inus est gravis Appia tardis. Hic ego propter aquam, quod erat deterrima, ventri Indico bellum, coenantes haud animo aequo Exspectans comites. dam nox inducere terris Umbras et coelo diffundere signa parabat. Tum pueri nautis, pueris convicia nautae

Ingerere: Huc appellet Irecentos inseris ho Iam satis esti Dum aes exigitur, dum mula ligatur,

Τota abit hora mali culices ranaeque palustreSAVertunt somnos absentem ut cantat amicam Μulta prolutus appa nauta atque Viator Cortatim. Iandem fessus dormire viator Incipit, ac missae pastum retinacula mulae Nauta piger saxo religat, tertitque Supinus. Iamque dies aderat, nil quum procedere lintrem Sentimus, donec cerebrosus prosilit unus Ac mulae nautaeque caput lumbosque saligno Fuste dolat quarta vix demum exponimur hora. Ora manusque tua lavimus, Feronia, lympha.Μillia tum pransi tria repimus atque subimus Impositum saxis late candentibus Anxur. Huc Venturus erat aecenas optimus atque

Oenante haud animo aequo πι- retam omitra. Erat unus contra

Heliodorus. Suntne comites, qui in eadem naVi Fanum Feroniae proficisci rugitabant Servos quidem haud diuinimo iniquo exspectasset e pectare enim significat identidem prospicere,

MI Venirent. hnk ad Sueton. Calig. 50. Horatius minus obscure scripsisset coenantemque haud animo aequo Exspecto omitem. Absentem ut antae amieam. In multis SS. legitur abaentem cantat amieam. Hoc ego melius esse iudico. Oratio per asyndeta celerius procedit. Doderlinus idem censet, atque edi dit absentem cantat amicum.

74쪽

Cocceius, missi mugili de rebus uterque Legati, aversos Soliti componere amicos.

Hic oculis ego nigra meis collyria lippus Illinere. Interea aecenas advenit atqueCocceius, Capitoque simul Fonteius, ad unguem Factus homo, Antoni, non ut magis alter, amicus. Fundos Aufidio Lusco praetore libenter Linquimus, insani ridentes praemia cribae, aetextam et latum clavum prunaeque batillum. In murrarum lassi deinde urbe manemus, Μurena praebente domum, Capitone culinam. Ρostera lux oritur multo gratissima namque Plotius et Varius Sinuessae Virgiliusque Occurrunt, animae, quales neque candidiores Τerra tulit, neque quis me sit devinctior alter. qui complexus et gaudia quanta fuerunt lNil ego contulerim iucundo sanus amico.

Proxima Campano ponti quae villula tectum Praebuit, et parochi, quae debent, ligna salemque. Hinc muli Capuae clitellas tempore ponunt. Lusum it aecenas dormitum ego Virgiliusque: Namque pila lippis inimicum et ludere crudis. Hinc nos Coccei recipit plenissima villa, Quae super est Caudi cauponas. Nunc mihi paucisSarmenti scurrae pugnam essique Cicirri,

Μusa velim memores; et quo patre natus uterque

Contulerit lites ess clarum genus Osci; Sarmenti domina exstat ab his maioribus orti Ad pugnam venere. aerior Sarmentus Equi te Esse feri similem, dico. Ridemus et ipso Messius: Accipio; caput et movet. DO, tua cornu Ni foret exsecto frons, inquit, quid faceres, quum Sic mutilus minitoris 3 At illi foeda cicatrix Setosam laevi frontem turpaverat oris.

Ο, euaeornu Niso et exareeo frona. Μagis, puto, Latinum o tibi cornum foret eae et fran3. At illi foedo eieretrix Set n=n laevi frontem turpavera oris. Locus difficilis. Apugius coniicit ora, id est in margine Horkelius Orbe opponit lumem orbem fronti setosae. Cicatrix

75쪽

Campanum in morbum, in aciem permulta iocatus, Pastorem saltaret uti Cyclopa rogabat: Nil illi larva aut tragicis pus esse cothurniS. Multa Cicirrus ad haec donasset iamne catenam Ex voto Laribus, quaerebat scriba quod esset, Deterius nihil dominae ius esse. Rogabat Denique, cur umquam fugisset, cui satis una

Farris libra foret, gracili sic tamque pusill08

Prorsus iucunde coenam produximus illam. Tendimus hinc recta Beneventum, ubi sedulus hospes Paene macros arsit dum turdos versat in igni: Nam Vaga per Veterem dilapso flamma culinam

Vulcano summum properabat lambere tectum. Conviva avidos Oenam servosque timentes Tum rapere atque omnes restinguere Velle Videres.

Incipit ex illo monte Appulia notos ostentare mihi, quos torret Atabulus et quos

Numquam erepsemus, nisi nos vicina Trivici Villa recepisset, lacrymoso non sine fumo, Udos cum soliis ramos urente camino. Hic ego mendacem stultissimus usque puellam Ad mediam noctem exspecto. Somnus tamen aufert Intentum Veneri tum immundo somnia Visu

Nocturnam Vestem maculant ventremque Usinum.

Quattuor hinc rapimur viginti et millia hedis, Μansuri oppidulo, quod versu dicere non St,

in media onte inter ipsos crines macula rotunda, crinibus nuda. Ego coniiciebam Setosam elisei frontem turpaverat orbe. Recte orbis elyperi, ut Virgil. Aen. II. 227. elypeique uborbe teguntur. Cicirrus autem similis erat Cyclopi Ideo mo rogatur ut altare Cyclopa neque opus esse larVRet cothurnis. Similitudo praesertim, nisi unice spectabatur in setosa Donte, et cicatrice rotunda, instar oculi instonis conspicui. alem Vultum poetae in Cyclopibus describunt. Callim.

fronte latebat, moliet elisei aut Phoebea lampadis instar. Ubi recte Donatus latebat, capillis tegebatur. Ovid. Metam. XIII MI Cyclops de

se loquitur Barba vir , hirtaeque δε- eent in corpore eine. Unum est in media lumen mihi fronte, se in8tar gentis elisei. Exempla ista erant cognita, sed adscribenda putini, ut

coniectura mea verosimilior appareret.

76쪽

Signis perfacile est Venit vilissima rerum Hic aqua; sed panis longe pulcherrimus, ultra Callidus ut soleat humeris portare Viator: Nam Canusi lapidosus aquae non ditior urna: Qui locus a forti Diomede est conditus olim. Flentibus hic Varius discedit moestus amicis. Inde Rubos sessi pervenimus; utpote longum Carpentes iter et factum corruptius imbri. Postera tempestas melior, Via peior ad usque

Bari moenia piscosi dehinc Gnatia lymphis

Qui laeva a forti Diomede re conditus olim Benileius Versum, tamquam spurium eiicit, a praecipue de caussa, quia locum eo ere ei ne Latinum quidem videbatur. Prudenter tamen addit, se non meminisse, quemquam sic esse locutum. Doeringius hanc rationem habet gravissimam, altera Benileiana graViorem, qua permotus ineptum arbitratur, quod conditor Canusii hic more Geographorum nominaretur. Et hoc ego ineptum puto. Neque Versus ita positus apte referri potest ad illud oppidulum, et tamen referri debet. Quod

ad locum eondere pro colonos in locum deducere, locum rhe in8truere, multis saepe intolerabile visum, ut Graecum πιζειν νησους Sim. post Salmas.

ad Tertuli de Pallio p. 170. illustrarunt ossius ad Pompon. elam. I. 18. Boecter ad Veli Paterc. I. 3. et Oudend. ad A Q. Metam P. 1 l.

Propterea igitur non erat, cur ent-leius versum eiiceret. Et SerVare malim, ideo, quia ad oppiduli nomen signis perfacile indicandum, non sufficit dicere, panem in eo esse longe pulcherrimum et aquam Vendi quamvis ex mentione Canusii intelligatur, suisse Canusio vicinum. Omnia recte procederent, si Horatius scripsisset: ansuri oppidulo, quod versu dicere non est Sionis perfacile est: loeus a forti Diomede Conditus est olim venit vilissima rerum Hic aqua; sed panis longe pulcherrimus, ultra Callidus ut soleat humeri portare viator. am nugi lapidosus aquae ne diti urna. Horatius ea nocte mansit Aequintulit. Pergere potuisset Canusium, ibique manere. Sod panis ibi erat lapidosus neque qua copiosior, quam Aequotutii. Canusium non erat ditius urna aquae. Urna aqua ut alibi urnatiquiui Horatius postero die sic praeteriit Canusium, et recta contendit Rubos. Bari moenia piscosi, dehine Gnatia lymphis. Benueius ex ΜSS. dein, ut

tium. Sed quid Gnatia mi legitur pro 'nutia, praeterquam in itinerario Antonini Aphaeresis, qua Prinnuntiatur Gnatia pro Egnatia, Videtur

Orta ex consuetudine vulgi, nec scio in ut a recentioribus, sic ab antiquis

scriptoribus in libros translata. De ista consuetudine, qua et poenia pro ma-pania dicebatur, praeter alios, egit Munckerus ad Fulgenti Μythol. III. p. 121. Horatium ab usu communi recessisse minus verosimile est, quia sacile posuisset Bari moenia iamri; hine Eonatis lymphis. Sic et concur-Sus consonantium vitatur. Si Gnaeia scripserit, fortasse fecit, ut incolas, quasi male Latine loquentes, irrideret. Talo exemplum est in Plauti TrucuLIII. II. l. Perii rabonem quam esse aleam hune belluam Quin tu arrhabonem diris respondet alter Ar

77쪽

Ιratis exstructa dedit risusque iocosque, Dum flamma sine tura liquescere limine sacro

Persuadere cupit Credat Iudaeus Apolla,

Non ego; namque deos didici securum agere aevum.

Nec, si quid miri faciat natura, deos id

Tristes ex alto coeli demittere tecto. Brundusium longae finis chartaeque Viaeque est

fario ueri ut Praenestinis conia rateleonici. Ibi legitur annotatio eursii: OTRXat Praenestinos, ut male Latinos. Talia sunt Syria pro 38yria, vani pro Hispania, ut discimus ex Capella et Glossario serieulus Arnobio, Muri tua Tertulliano. Lymphis iratis. Scribendum puto Nymphis. Vocabula lymphae et Nympho ubique confunduntur. V. Benileium admorat Carm. III. III. 15. Marriand ad Statii Silv. I. III. 65. In iudicanda vera seriptura considerandum, utra rei propositae magis conveniat. Hic magis convenit Nymphisiratis constructa Egnatia, hoc est, Nymphis Deabus iratis, ut in notasormula nutu Dis iratia. Persuadere cupit. Credat Iudaeus

Apellc. Apelles Απελλει, Apella, nomen Iudaei, de quo, quod dici poterat, dictum est ab interpretibus ad Epist Paulli ad Roman. XVI. 10. Iam omnes Iudaei a Romanis habebantur

et dicebantur superstitiosi, ut mirum sit, unum prae caeteris omnibus sic nominari, ut proVerbium actus sit, veluti Iro pauperior, ita pelta Auperstiti rire. Et unde, quaeso, isti risu et ioci, nisi ex adspectu rei alicuius vel hominis ridiculo Sic Satir. I. VIII. 60 postquam Priapus pepederat quisn-

tum displosa Vesica sonaret, Veneficas fugam capessero eum asino risu iseoque videbat, dum Canidiae dentes, Saganae caliendrum, herbae et Vincula excidebant, et Carm. IV. XIII. 25. de Lyce, vetula cornice Possent ut iuvenes visere fervidi mito non sineris Delapram in inere Deem. Ubi tale aliquid in Egnatia, quod Horatio et comitibus dedit risusque De quo

Egnati cupit persuadere Verum Sse miraculum Horatius non credit, quia didicerat Deos non curare, si natura

quid miri faceret. Sic idem simpliciter negabat. Iam Egnatis est omnis, tota Egnatia. Unde tam subito tanta multitudo confluxit, quae Horatio persuadere cuperet vilius certe erat Gnatia credit, ut in pod. V. 48. Et otiosa redidit Neapolia Et

omne vicinum Oppidum. Horatium scripsisse puto Pergua

re eupit redas udaeva pelta. In oppido Egnatiae habitabat Iudaeus nomine Apello. Hic peregrinis sinum monstrabat, in quo tu identidem sine flamma liquescebat Saxum sere sacrum haberi, praesertimis Iudaeis, qui simile quoddam miraculum in antiqua religione Osaica Venerabantur, non est, quod miremur. Et quis noVit, an non saxo isti vicina steterit proseucha'Iam pauper Apella, enarratoris ἐλ-

γητου, munere fungens, Stipem merebatur Glle peregrinis ante omnia sinum ostendebat Senex mendicus, pannis obsitus, ardore genti suae proprio inter multas gesticulationes Graece et Latine balbutiens, Horatio persuadere

cupit, ut credat, Verum esse, quod de saxo narrabatur. Talem Iudaeum non sine risu et ioco videre et audire

poterant. Quin ipsum nomen Apel ne in Iudaeo, quasi in pelle Romanis occasionem ridendi et iocandi praebebat.

78쪽

Νon quia, MaecenaS, Lydorum quidquid Etruscos

Inooluit fines, num generosior est te,

Ν0 quod avus tibi maternus fuit atque paternus, Olim qui magnis regionibus imperitarent,

Ut plerique solent, naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum. Quum referre negas, quali sit quisque parento

Natus, dum ingenuus, persuades hoc tibi vere, Ante potestatem ulli atque ignobile regnum

cim qui momi legionibus imperitarent. In paucis ΜSS. regionibu8, quod nonnulli quoque interpretes coniecerant. Sed imperitare magis m-prium legionibus, iisque, ut exercitibus imperare, tamquam proverbio dicitur de insigni honore et potestate Seneca Epist. 86 animum quidem eium Scipionis in coelum, ex quo erat, redii e persuadeo mihi non quia magno exercitus duxit, hos enim et Cambyges furiosus ne furore feliciter usus, habuit; sed ob egregiam moderationem pietatemque Erant, ut notum, duodecim Lucumones, reges duodecim regionum. Unus Lucumo praeerat praesertim in bello; tunc enim potest illius magis conspiciebatur. Priseerat mmnia mionibus, coniunctis exercitibus, quos duodecim restiones illius imperio committebant. Res domesticas singuli Lucumones curabant. Res, uis, fero similis nostrae, quum Principes Arausiaci iuro haereditari omnes Provincias complectebantur. Ante potestatem Τυιli utque onobile innum. Potesta et reonum hic non differunt. Fuerit ullus et apud regem et patro et plebem in magno

honore, si talem ante restrium non

habuit. Commentator potestutem interpretatur regnum Alterum utrum, credo, uinciebat ad enuntiandum illud Anio Tullum, regem ignobili genero. Sed isnobile regnum Tulli significat, rem Romanam Tullo regnante nec floruisse, neque ulla rerum a rego vel populo gestarum ama, neque institutorum laudo fuisse illustrem Livius autem narrata. 31 devietis Sabini in magna gloria magnisque Opis reonum Tulli et totam rem Romanam fuisse. Regnum adeo erat nobilis, quamquam Tullus ivnobilia, ut V. c. thone illo apud Iustin. XXIV. 6. qui ob virtuti bene fici muttia nobilibus reonum Macedoniae res etiantibus ignobilia ip/e prseponitur. Haud magis Latinum videtur reonum mobile ulli, quam si V. c. diceres Conaulatus

tonobilis Tullii ieeronia Coniicio: Ante potestatem αιι atque Unobilis Anei. Horatius Tullum et Ancum

exempli caussa coniungit Carm. IV. VII. 15. quo dive Tullua et Ane . Epist. I. I. T. Numa et AneM. Lucret. III. 1038. Lumis suis oeulio etiam bonus neu reliquie Poeta ipse libertino patre natus, amabat talas reges, nulli maioribus ortos. Erant autem o Tullus et Ancus ignobiles. An

cus vulgo nominatur nepos Numae, pater erat nullus Tullus habebat matrem Aersum. Cons. Duker in Florum

79쪽

Multos saepe viros nullis maioribus ortos Et vixisse probos, amplis et honoribus auctos; Contra Laevinum, Valeri genus, unde Superbus Tarquinius regno pulsus fugit, unius assis Non umquam pretio pluris licuisse, notante

Iudice, quo nosti, sputo, qui stultus honores Saopo dat indignis et famae servit ineptus,

Qui stupet in titulis et imaginibus. Quid portet

Nos facere, a vulgo longe longeque remotos 3 Namque esto, populus Laevino mallet honorem

Romanorum reges fuisse, quorum Riter patrem non habet, alter matrem. Horatius s. m. eosdem reges cogitat: Quo patre ait natus, num ignota matre

inhonestus. Quanto igitur nobilior Μ--

cenas, cui iam avtia maternu atque

yaerentia fuerint nobilest de Superbus Tarquiniua restrispulatis ussit. Ita enueius ex ΜSS. cum vulgo ederetur fuit, quod erat in aliis ΜSS. Credebat hoc solum librarios impulisse ad loeum corrumpendum, quia fusi praeterito tempore et priore syllaba producta, vi sententiae hic requiri arbitrarentur. Sed Xempla, quibus probare studet, praeteritum tempus minime requiri, nihil probant. Primum affert ex auctore carminis in bitum Mae natis s. 25. Sic illi viaeere, qui-b fuit aurea rimo Quae bene prae-rimet tmodo pulsa fugit. Ego in ea a Latinitatis non utar auctoritato

poetae, qualis iste fuit, plane inepti. I hoe ipsum distichon indicio est. Quis enim probabilem sententiam inde eliciat Scripsisset saltem quibus ἁ- fui aurea Uiroo. At quid miri, si

pulsa a bene praecinctis, postea eos δε-git Non puto, conaretur redire, ut pulsi Tarquinii conabantur. Noque aurea Virgo, si sit Astrea, pulsa fuit, sed sponte sua terras coleribus imbutas reliquit. Alia exempla, uisu fugit, uisus abi, putaua regit, etiam minus rapta sunt defendendo tempori praesenti. Nam in illis narratur quod semel et ipso illo momento accidit hic quod ante Aecula accidit, atque deo exprimitur per tempus praeteritum, ut

in Virgilio: Fama volat pulsum regniserari e paternia domenea et in Catalectis Cuius et ob raptum putii quere Penates Tarquinii putrio Atius atque pater. Ubi non Latinum

esset eam e nec linquunt, etiamsi edere tempus imperfectum complecti videretur. In oratione prosa discrimen per constructionem cernitur Lactantius Nimirum aeneae Saturnus a iuvene neue victus est, ae poliatus imperio Fuoi igitur e uisu' et in Daliam navisti venit. Ce et 'liquis Deum gae, qui putius Gi, qui fugit, qui latuit rata in Horatio postulaturiustu, priore producta Librarius, credo, sensit, sed metro obstare intelligens, mutavit in fuit. Hoc non secisset, si melius exemplar ante oculos habuisset, in quo legeretur: una Superbus Tarquinius fugit pulsu restris. Verba in scriptis oratianis centies mala transposita inveniuntur, mesertim in Satiris confitenti ad II. V. 59. II VI 29. nec minus in Epistolis, ante omnes in Epistola ad Pisones.

Namqtι esto. Sententia ost Populus, aliae saepe malus iudex, negat honores nobili, qui non meretur. NOS,

populo sapientiores, illud iudicium laudare debemus. am ac eundem O-

80쪽

Quali Decio mandare OVO, Censorque moveret

Appius, ingenu si non 88em patre natus: Vel merito, quoniam in propria non pelle quiessem. Sod fulgonte tralii constricto gloria curru

Non minus ignotos generosis Quo tibi, Tilli, Sumero depositum clavum fieri id tribuno 3

Invidia a revit, priVat quae minor esset.

Nam ut quisque insanus nigris medium impediit crus Pollibus et latum demisit pectore claVum, Audit continuo: Quis homo hic Θ et is Quo patre natus 3μUt si qui aegrotet quo morbo Barrus, haberi Ut cupiat formosus, eat quacumque, puellis Iniiciat curam quaerendi singula, quali Sit sacie, sura, quali pede, dente, capillo: Si qui promittit, cives, urbem sibi curae, Imperium ore et taliam et delubra deorum;

Quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,

Omnes mortales curare et quaerere cogit.

Tune, Syri Damae, aut Dionysi filius, audes

Delicere e saxo cives, aut tradere Cadmo 3

pulum honores dare nobili non merenti, fac me, ignobilem a censore moveri: Vel merito moVerer, quia non in mea pelle quievissem. Obscura sententia. Scio num saepe vim habere connectendae orationis, Vide . . Duher. dFlori moem p. 4. hic tamen melius puto Iamque eato Pone contrarium. Iam fac populum nolle honores dare Decio noVo, et Appium movere aliquem, me Verbi caussa, si non ingenu patre natus essem quid tum iudicaremus Quod ad me attinet, recte

Appius secisset, Vel propterea, quod

non intra fortunam mansissem, ut tu, Maecenas, manere cupis Vel infra fortunam tuam. Horatius de se nunc

proprie non loquitur, idque in s. 45

significat: nunc ad me redeo, libertino patre natum. Scribere potuisset: --rque moveret Appiuo, noenu qui non e et preere refugi Me merito, quoniam in propria non petie quis et. Sed amat sibi non Rrcere. Doderlinus ante hunc Versum Versum excidisse coniicit, qui responderet antecedenti V. c. ivere perpetuo longe longeque remotos oratio sic quoque melius connecteretur. Et credibile est in Satiris versus nonnullos excidisse, ut alios transpositos, alios iniectos.

Quo tibi, Tilli. Benueius recte praetulit alteri scriptura Tulli. omina ista ave permutantur. Vide et Oudend. ad Sueton. Caesar M. Ut si qui amrotet. Facilius putem: in a qui aegrotat, et mox insolet et eooee. Ut si quis aegrotat morbo Barri, quacunque eat, iniiciet curam, sic, si quis promittit, coget.

Delisere e ais eice aut radere Cadmo. Commentator: nam capite

damnati de saxo Tarpeio praecipitabantur. do quo radiitur praecipitatus et