장음표시 사용
161쪽
Nam Laurens malus est, ulvis et arundine pinguis. Vinea submittit capreas non semper edules. Fecundae leporis sapiens sectabitur armos. Piscibus atque avibus quae natura et foret aetas, Ante meum nulli patuit quaesita palatum. Sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit
Nequaquam satis in re una con8umere curam;
Ut si quis solum hoc, mala ne sint vina, laboret, Quali perfundat pisces securus olim.
esens saginatam, nihi eaeistimas limosae stravitatis inferre Nemo Romanus ostrea ipsa Vocaret insipido. sipiatim saepe ex inerti nascitur, non necessario sequitur. Plin. . . T. 22. Blitum inera videtur, ac ine a-pore, ut acrimonia ulla. Plaeibu atque avibu quae naturae foret aetas, Ante meum nuIli patuit quaesita palatum. Ego binis Versibus locum esse multo commodiorem arbitror post Vs. 39. Lan idua in eisitum iam ae eonviva reponet. Antea dixerat de gallina et multa de piscibus. Praerepta de piscibus in isto
versu finiuntur. Et de natura piscium Sme non stum praecepit. De aetate nihil. Catius quidem, quamquam fm-tinins aliquem lamen ordinem in hac enarratione observat. Iam philosophi est quaerere de natura piscium et avium, in qua re multa sunt supra captum et doctrinam cocorum de aetate quaerere, non tam dissicile est, quin ipsis cocis tuto relinqui possit. Atque aeta plerumque se ipsa in magnitudine, sorma, aliisque rebus aperit. Fortasse Catius aliud audivit, V. c. Piscibua atque avibu quae natura a erat a que ara Artem quivis sibi non temere arroget, ut dicit Vs. 35. Atque ara raris contigit, ut in poesi Naturas Ne laudabile armen an arte Quaesitum est, dicit Horatius in Epist ad Pisones. Sicut in aliis laudibus, cum
ad naturam eximiam, ait Cicero, -- ω erit quaedam ratio an mutisque Metrinae, eum illud neario quia pra clarum ae singulare solet emistere, ita
in culina fieri magister Catii docuerit. Sciendum igitur non modo, qui places sint optimi, quia natura iis .erat, Verum etiam quid ara asserat, quibus assis, quibus elixis convivaesuinius utantur, quo iure aptius --diantur. Natura piscibus multum, strasere haud minus affert. Quod Natura affert, praesertim ex loco natali oritur. Et hoc docuit Ennius, ostendens, secundum Appuleium, ubi gentium quisque eorum inveniatur, hoc est opti- mu quisque, ut sententia ostendit. Praeterea Videndum, an non potius legi oporteat ante meum nulli patuit quaesita palato. Ante me quaesitum est de natura et arte, sed nulli palato, Ut meum, patuit, quae esset optima natura et urs. Idem ex Vulgato non tam perspicue emcias. Hoc eo ducit, ut statuas, quaesit nulli ante me, nunc per me primum patuit. aior laus invenisse, de quo multi se traquaesivere qum de quo nullus quaesivit. Tum, credo, Horatius scripsisset Ante meum latuit nulli quaerita palato. Lepide palatum posuit, pro ingenio, quod ipsum in hac re usitatur, unde et gula ingeni a. Ipse noster mox δunt quorum ingenium Nova tantum matula promit.
Doderlinus fore interpretatur esse deberet. De tali significatione coniunctivi, quem coniunetivum duplicatum vocat, alibi disputavit.
162쪽
Massica si coelo suppones in Sereno,
Nocturna, si quid crassi est tenuabitur aura, Et decedet dor nervis inimicus; at illa Integrum perdunt lino vitiata suporem. Surrentina vafer qui miscet faece Falerna Vina, columbino limum bene colligit ovo, Quatenus ima petit volvens aliena vitellus. Tostis marcentem squillis recreabis et Afra Potorem cochlea nam lactuca innatat acri Post Vinum stomacho pernu magis ac magis hillis Flagitat immorsus refici; qui omnia malit,
Nam laetue innatat aeri Post vinum tomacho. odo pol emis pellavit marcentem. Hunc est, Te- creabis squillis et Afra cochlea. Dicerem et lactuca, sed ea stomacho acri potoris innatat Marcem et aere an recte sic coniungantur dubito, etiam si aee significare posset acer factuδ, acri humor affectus Marcen aliud, similius, postularet, V. c. a um , aegrum sed Horatii esse coniicio: Nam laetue innutat aeris Post uinum atomacho. Stomachus potoris marcens recreandus est rebus salsis, adderem et aeris , ut V. c. lactuca, sed ea innatat stomacho, qui potius serventia Rinat, quam lactucam et alia huius generis Ea, ut et rapula et radices, lassum quidem stomachum perVellunt, Satir. H. m. , sed non post Vi
Dodorlinus: Edidi ex coniectura
mea aeris, pro acri Satir. H. VIII. I. confirmat aeria ircum Rapula, lactucae, radicra, qualia lassum Pervellunt atomaehum. Quid enim aeriatomacho Eo melius eratri M. Fema magis ac magis illis μα-
sitae immoratis resei. Alii legunt in
morsua. Benueius tuetur immorsus, hoc est, admoraua, demorau8, ut Stomachus cibis acrioribus Vellicat , -- citatus fuerit. Recte profecto, si pro immoratis idonea AE taret auctoritas. Properi. III. VI 2I. In morδο ---les videant mea vulnera eslo. Sic plurima ΜSS. Hei ius es alii malebant
immorso. Sine caussa. Nam Meant mea vulnera in ollo mor3 et Sententiae et Latinitati tam pulchre conVenit, ut, si in omnibus ΜSS. legeretur immorao, equidem legendum iudicarem inmorao Statius Theb. III. 628. timesamat, ubi ore eam heumesia eor-nus. Nec prohibem sucra, transmisa morte er artua. Labitur, immor8aque caden obmutui haota Quis non videt quanto elegantius sit in morasque eadens obmutui hasta. Qui clamabat, obmutuit in mora hasta, dum hastam mordebat, in morsu hastae, immurmuratis tae iam 8ae, ut
ost apud Silium V. MI Virgil. Georg.
IV. 236. Illi ira modum supra me,lia aeque venenum Morribus inspirans, et spieula meo relinquunt, in evenis, nima8que in vulnere oriunt.
Valer Μax. ΙH. . II inque ἐenae ultioni morsibus spiravit. In Vess. Patercula III. M. Cleopatra, fruat iis custodibua, illae αε- , morati anee tuo, expers muliebri metua, spiritum reduidit Ru kenius Verba cum Acidalio transponit, mora riti8, an ea pera, et in ante morsu, quod erat in
libro vetusto, sicit. Ego cum ossio et Hes io servem Cloopatra spiritum reddidit in morsu aspidis, dum ab M-
163쪽
Quaecumque immundis fervent allata popinis. Est operae pretium duplicis pernoscere iuris Naturam. implex e dulci constat olivo, Quod pingui miscere mero muriaque decebit Non alia, quam qua Byzantia putuit orca. Hoc ubi confusum sectis inferbuit herbisCorycioque croco sparsum stetit, insuper addes Pressa Venafianae quod bacca remisit olivae.Ρicenis cedunt pomis iburtia suco: Nam acie praestaut Venucula convenit ollis; Roctius Albanam fumo duraVeri Mam. Hanc ego cum malis, ego faecem primus et halec, Primus et invenior piper album, cum sale nigro Incretum, puris circumposuisse catillis.
pide mordetur. Heinsius quoque --iicit immorsu. ollam lactum. Nam neque talis substantiri reperitur X-plum. Quod contendit a mordere deduci immordere, sicuti admordere, δε- mordere, promordere, nihil est Benileius eodem argument immorsu defendit. Si hoc usu receptum fuisset, in tanto scriptorum numero pauca SH-tem testimonia inveniremus. Quare legendum censeo: Flagitat admoraugresei. Vocabula ab litera m incipientia saepe per librariorum incuriam augebantur syllab in ve in omittebatur. Nec dubito, ni ΜSS. --rint, in quibus legebatur: taleae
ad immoratia. Alii correxerunt V Sum deleto ad, cum delere debuissent m.
Quaeeunque immundisservent aἐlata popinis Benileius operinde est ac si dixisset serventia afferuntur, a cocis scilicet e ministris.' Sententia, Puto, haec est serventia, qualia in popinis coquuntur, Vehementer irritantia Nam in convivio, de quo hic agitur, ista non peterentur ex opinis, quae nulli meo essent ignota, et domi melius ac mundius parari possent. Scribendum censeo: Quaecunque immundi fervent aliata omnia. Stomachus marcens minuit omnia aliata, quaecunque in popinis servent, quam lminem, qu-
Vis acrem, in tamen innatantem.
Cibis autem aliatis nihil est serventius, iudice Horatio, qui simul hic odium,
quo herbam detestabatur, e restit.
Calorem in pod. III depinxit Nee
tantua unquam riderum inaedit vapor, Siti logo Apuliae Nec mun- -- meris emeaei Hereulis nursit -- tuosiua aliaeum est omnis cibus, cui alium est intritum cons. Turneb. ad Plauti, teli I. I. M. Ante nultima in aliae contrahitur, ut m VS. 65 muria, et Satir. I. VII. M.
vindemiator. Tum fervent popinis pro in omnia, ut Satis. II. m. M. Silvia
deaetroraum abit. Primuae invenior Legendum uis inveniar. Qui annales rerum O- quinariarum postea evolvent hi inVenient me primum circumminisse, ego invenia circumposuisse Variatur in ΜSS. inreni, invenier. Idem aliis modis exprimi poterat: primus inveni circumponere, ut Sat. II. VIII. II inula est primus amara Monstravi ineoquere: primus inVentor circumposui; ireumpoauisse magis postulat in-
164쪽
Immane est vitium dare milia tertia macello, Angustoque Vagos pisces urgere catino. Magna movet stomacho fastidia, seu puer unctis
Tractavit calicem manibus, dum furta ligurrit, Sive gravis veteri craterae limus adhaesit. Vilibus in scopis, in mappis, in scobe quantus Consistit sumtus neglectis, flagitium ingens. Ten' lapides varios lutulenta radere palma, Et Tyrias daro circum illota toralia Vestes, Oblitum, quanto curam sumtumque minorem Haec habeant, tanto reprehendi iustius illis, Qua nisi divitibus nequeant contingere mensis 3 isDocte Cati, per amicitiam divosque rogatus,
Ducere me auditum, perge quocumque, memento. Nam quamVis memori reseras mihi pectore cuncta,
Non tamen interpres tantumdem iuveris. adde Vultum habitumque hominis, quem tu vidisse beatus Non magni pendis, quia contigit at mihi cura
Non mediocris inest, fontes ut adire remotos Atque haurire queam vitae praecepta beatae.
veniar. Usus Verbi passivi, ut Grae- eum ευρέσκεσθαι, notus est, frequen
tissimus ille in . . de quo optime exposuit inerus T. In Latinis
ipse Horatius Epist. II. I. II2. Invinnior Parthis mendacior. Magna move stomaehofastidia. In aliis morent. Credo in iisdem fuisse stomaehu FRStidia moVent atomachum, turbant, sollicitant. Benueius recte defendit movet, tamqu- solute et impersonaliter. Doderlinus agnoscit subiecta in pueret limu8. Sive oravi veteri erutreae lim is haesit. Auctor Queres p. I3I. Ampullam truncam limosamque aenalaful- eam erulis. Ubi Horatii locum omparavit linisamerus, in sua sabuliseistius praeclara editione, Amstelad. 1829.
DHoc quoque, Tiresia, praeter narrata petenti Responde, quibus missas reparare queam res
Artibus atque modis Quid rides 3 Iamno doloso Non satis est Ithacam revehi patriosque penates
SATIR V. cum revehi. einsius coniecerat: iamne, Olo , Non satis est Ithaeam Iamne doloso Non antis 3 Itha revehi. Hoc mirifice placet enueio.
165쪽
Adspicere 3 nulli quidquam mentite, vides ut
Nudus inopsque domum redeam, te vate neque illic Aut apotheca procis intacta est aut pecus atqui Et genus et virtus, nisi cum re, Vilior alga est. Quando pauperiem, missis ambagibus , horres,
Mihi non adeo placet. Caussa enim, cur Tiresias Uyssem sic alloquatur, non apparet valde idonea. oratius scripsisse videtur Tamn dol o Nonaatis eat thacam revehi. Ulysses rogaverat, ut Tiresias doceret, quibus artibus amissa reparare posset Tiresias ridebat. Iratus Uysses quid rideas Tiresias cum paullulum tacuisset, respondet Rogas cur riserim Putabam homini tam doloso satis esse Ithacam reVehi, eumque viam facile ipsum sine monitore esse inventurum. Ea tibi, tam doloso, melius cognita est quam mihi. Heindorfius accipiebat iam non tamquam non iam , i. e. non amplius. Oderlinus hoc esse Latinum negat, non magis quam nemo non, dum ne pro non nemo, nedum Sententiam esse:
tua te ortuna in patriam reversi, iamnunc adeo serocem rebusque tuis non contentum acit' nulli quidquam mentite Ulysses orationem a Tiresia abruptam sic continuat, quasi Verba illius non audivisset, eumque blanda allocutione sibi conciliare studet. Quando pauperiem mi is ambagibus horres, Aeripe. Hemsterhusius operae pretium duxit annotasse: Iungenda Sunt, accipe mirata ambo bus Iam Commentator: omissis multis verbis accipe. idem docuerat. Neque aliter potest, nisi per ellipsin interpretemur quando, missis ambagibus sine ulla circuitione simpliciter professus es, te pauperiem horrere Simile exemplum Verborum ita traiectorum non puto inveniri. Idque eo magis ab H ratio actum esse miror, cum potuisset seribere, V. c. Avie pauperira maris amba bus, heroa, Aeripe. Omnia Latina Virgil. IX. Aen. M. MIlici-
eam timor anaeiu angit mrat Satir- ΙΙ. m. 39. pudor te malus anssit et absolute Satir ΙΙ. . M. Me mee lupua, hac canis angit mros ridicule, qui metu paupertatis angeretur. Horatius Tiresiam et Ulyssem magna Verborum comitate se invicem lacu alloquentes Uysses inceperat: nulli quidquam mentites Tiresias Heroad Ulyssos Augur Tiresias o Laertiades Herestius, ut perspiceretur, quid in constructione verborum poetis liceret, eis, quae ab ipso Horatio dicta sunt, collegit Marime, quia non m puer, eaeclamat Quisquis erit vitae scribam color. Aia cum immeritos ridit, deripit, o a me ferro ue
mens genetriae occidis Orrat . Paene macros arat dum turdo versae
in igne. In istis, puto, exemplis nihil
est quod quemquam, ne in oratione quidem prosa, merito offendat, excepto Paene macros arsit. Ubi tamen in nonnullis ΜSS. legitur Paene arsit maer . Si idoneam exemplorum copiam, isti Paene macros arrit similium, in castigatis poetis inVeniremus, dicerem, eos talia ad cursum orationis impediendum quaesivisse. Adhuc caussam librariis in describendo errantibus tribuere malim. Alia Horatiana, ut dixi, me non offendunt. Horatius ista sic ordinare poetico mori conVenientius putabat, quam si scripsisset geribam, quisquis erit vitae color. eum immeritos oecidit, Gipit Aiax. Nee ferro oecidia metrisem manus
Video iam eindorfium mirata ambagibus ita esse interpretatum: Quo-
166쪽
Accipe, qua ratione queas ditescere. Turdus
Sive aliud privum dabitur tibi devolet illuc,
Res ubi magna nitet, domin sene dulcia poma Et quoscumque feret cultus tibi fundus honores, Ante Larem gustet venerabilior Lare dives; Qui quamvis periurus erit, sine gente, cruentuSSanguine staterno, fugitivus, ne tamen illi
di comes exterior, si postulet, ire recuses.
Uine tegam spurco Damae latus Haud ita rotaoΜe gessi, certans semper melioribus. ,Ergo Pauper eris. Fortem hoc animum tolerare iubebo:
viam sine longa Verborum circuitione paupertatem pertimescere te lateris. Wustemannus missis ambagibus parenthesi includit, et ista verba tribuit Tiresiae dicenti ut mittam ambasses, quia iam multa tecum locutus sum, et tempus urget Doderlinus facit cum Heindoino, neque Verba Tiresiae tribui posse arbitratur, quia Ulyssi multis respondet, et ambagibus utitur, V. c. in s. 55 q. quos ita per ambages obscuritate involvit, ut lysses roget: Num furis, an pruden ludi me, O,
Turdus Sive aliud privum dabitur αν, devolat illuc. I. Douga ad Vidi Art. II. 169. Quin etiam turdoque
rem dominae resti are tuae locum Horatii affert, et scribit sive aliquid privum cibitur tibi. Prudens, an imprudens, ignoro. Sed non libens mutem cum aliud Comparanda est oratio Periplectomenis senis apud Plautum in ii. Glor. III. I. III sq. quem huiusmodi artes non latebant: Ille miserrimum se retur, minimum qui misit mihi. Illi inter e eertant donis. Ego hae mecum munito Bona - inhiant: eertatim dona mittunt et munera. JIbi legam Bona mea inhiant id relatim mittunt dona et munera Lipsius legebat certatim nutrieant et munerant. ,, Ergo Pauper eris. Fortem Meanimum tolerare iubebo me quondam maiora tuli. Tuprotenus unde. Si haec sacere non potes, dicit Tiresias, eris pauper. Glysses respondet: sim nuper. aiora tuli, quam pauperitatem. Tu protenus dic, unde struam divitias. Non intelligo talem orationem. Et tamen illud animum tolerare iisebo vix referri potest ad latus Damae testematim, ut diceret, Secundum Commentatorem: aut subeundum dedecus eat,
Rut amplectenda pauperies. In his quoque non est Verosimile lyssem tam cito Tiresiae concedere. Nec, qui semper melioribus certasset, maiora δε eor tulerae lyssem quidem et Tiresiam magis deceret Ergo Pa eris. Fortem Me animum Merara iubebo. Et quondam maiora ullati. Protentis una M. Tiresias Uyssem tentat, an Vere ita sentiret, ut loquebatur, probe sciens, eum ἀ-
huc pudore quodam impediri, quominum assentiretur vati Callide igitur et iocose dicit: murum esset, lateor, spurco Damae latus tegere. Ergo p-- per eris. Tolerabo hoc sorti animo, inqui Ulysses Tolera, respondet bresias maiora tulisti, quam astu ditatem. Laudo constantiam tuam, et animi magnitudinem Uysaes, qui spinraverat fore ut Tiresias alios modos et Rrtes rei reparandae monstraturus fui
167쪽
Et quondam maiora tuli. Iu protinus, unde Divitias aerisque ruam, dic augur, c VOS. Dixi equidem et dico captes astutus ubique ΤeStamenta senum, neu, si afer unus et alter Insidiatorem praeroso fugerit hamo, Aut spem deponas aut artem illusus omittas. gna minorve foro si res certabitur olim, Vivo uter locuples sine gnatis, improbus, ultro Qui meliorem audax vocet in ius illius esto Defensor fama civem caussaque priorem Sperne, domi si gnatus erit foecundave coniuX HQuinte, puta, aut Publi, gaudent praenomine molles Auriculae, tibi me virtus tua fecit amicum:
las anceps OVi caussas defendere possum;
Eripiet quivis oculos citius mihi, quam te
Contemtum cassa nuce pauperet: haec mea cura est,
Ne quid tu perdas, neu sis iocus. Ire domum atque Pelliculam curare iube fi cognitor ipse; Ρ Sta atque obdura, seu rubra Canicula findet
Set, ac timens, ne augur discederet, subito exclamat dic protenus unde ait eam. Dixi, respondet Tiresias, et iterum dico. Non alia est in quam quae iam a me monstrata est longe melius abest, qui sequitur ausur. Divitia aerisque ruam, dic augur, arere . . Schra rus emendaverat struam Ru henius in Praefat. exici helleriani emendationem istum appellat palmariam. Operae tamen pretium arbitror considerasse qum Scaliger annotavit de loco Plauti Rud. II. VI. M. Di me corruere po38 aiebas divitiaa explicans coniticere, macervare,e--Θροίζειν. Seu rubra anicula Milet Infantes statuas. Versus inepti poetae, quem Horatius ridet Ineptum rubra, ineptum ridet quid autem infantes' 'Sive cum Commentatore interpreteris ramicta, quae loqui non possunt, sive cum aliis quia in foro stabant, ubi fari debebant, sive recenteR, Viceredibile est tale quid vel furioso in mentem venisse. Dicere potuit fumantes. Hyperbole tam stulta convenit canimiae rubrae, findenti statuas. Poeta cogitabat fortasse ligneas, cum Vero Vel non addiderit materiem, vel Horatius additam ridiculi caussa miserit, Ogitari quoque possunt statum marmoreae
Doderlinus ridiculum ponit in infans pro mutu8, quam significationem infans non amplius habebat, sed aliam acceperat, ut more puerorum πυ--tis vel indiserti. Et lacile fieri potuit ut Furius Bibaculus, ad exemplum Furii Antiatis, non enim eosdem fuisse puto, nonnulla Vocabula ad significationem primariam reVocaverit, et alia finxerit Quod fecisse Furium Antiarem scribis ell. . A XVIII. I. reprehensum propterea a Grammatico Caesellio Vindice. Vindex quoque hunc versum reprehendit Increscunt animi: virescit vulnere virtus. ibi in ΜSS.
168쪽
Insantes statuas, seu pingui tentus ma8o Furius hibernas cana nive conspuet Alpes. Nonne rides, aliquis cubito stantem prope tangens laquiet, ut patiens, ut amicis aptus, ut acer 3 Plures adnabunt thunni, et cetaria crescent.
Si cui praeterea validus male filius in re
Praeclara sublatus aletur, ne manifestum
Caelibis Obsequium nudet te, leniter in spem
Adrepe ossiciosus, ut et scribare secundus Heres et, si quis casus puerum egerit Orco, In Vacuum Venias perraro haec alea fallit.
Qui testamentum tradet tibi cumque legendum,
nuere et tabulas a te removere memento,
Sic tamen ut limis rapias, quid prima secundo
Cora Velit Versu solus multisne coheres,
erat virescunt. GronoV. virtus contrahi posse ex virtute arbitrabatur. Mihi Verum Videtur, quod editum est vir cit vulnere uirtus, Vel quod alii Volunt, uirescunt ulnere vire8. Ut ut est, metu virescere finxit a viribus, quod
ex verbis Gellii apparet: pristinas Vi
res reciperare vireaeere. Quare non
assentior Doderlino, putant Furium scribere potuisse in eunt et revirescunt, αναΘάλλουσι Quod ad mutatam a Furio significationem infantis attinet, Porphyrio oratium Verbo sic usum esse putat Satir. I. I. T. infana pudor. Manifestum est infantem a non fando nunc dixisse nec enim in aetatem relatum est. Et loquela insantium et mutorum est eadem. Sed in
ista loquela tamen est onu8, Unt κνυζηΠατα ασnua. Ergo inepte in statuam referretur. Cetaria re eme Commentator: Cetaria loca sunt iuxta lacum, ubi cete, tynni, et alii pisces capti saliuntur. Legendum amnantur. Seneca Epist. m. ivamia piarium, in hoc lauaa, ut te eatatum perieula non adiret is, et quamvis acerrime pelago aeviente, Me M auxuria porrus u , in quibus distinctos piscium greste saginaret.
Ne manifestum Coelibis obsequium nudet te Iungemus manis eum Obsequium, an te manifestum Si te a nis tum Horatius, credo, potius Scripsisset manifestum Coelibis obsequii: ut Sallust Iug. 35. Manifestus tantiaeeleris. Sed in utrstque constructione obsequium te nudabit ita sussiciebat, ut nemo desideraret. Qui uuatur, hunc manifestum teneri res ipsa loquitur, nec tale Verbum explicatione egebat. Egebat magis oelibis. Fortasse legendum: Ne manifesti Coelibis obsequium nude te. Recte Acro: Coelibis, hominis sine liberis. Habebat quidem ille filium, sed tam male V lidum, ut nemo dubitaret, quin brevi
esset moriturus. Ergo pater iam nunc quasi coelebs erat, erat manifestus co leb8, omnes in eo, quamvis filius vi-Veret, iam nunc orbum agnoscebant. Dodertinus: e libis, i. e. tam mcoelibis. Hic autem coelebs non tanto obsequio colendus est, quanto qui iam roer est, ne prodat morbum filii et spem orbitatis esse caussam adulatio
169쪽
Veloci percurre oculo. llorumque recoctus Scriba ex quinqueviro corvum deludet hiantem, Captatorque dabit risus Nasica Corano. Num furis, an prudens ludis me obscura canendo 3
se Laertiad y quidquid dicam, aut erit aut non: Divinare etenim magnus mihi donat Apollo. Quid tamen ista velit sibi sabula, si licet, ede.
DTempore, quo iuvenis Parthis horrendus, ab alto Demissum genus Aenea, tellure marique Μagnus erit, forti nubet procera Corano Filia Nasicae, metuentis reddere soldum. Tum gener hoc faciet tabulas socer dabit atque,
Ut legat, orabit ultum Nasica negatas Accipiet tandem, et tacitus leget, invenietque Nil sibi legatum, praeter lorare, Suisque. Illud ad haec iubeo: mulier si forte dolosa Libertusve senem delirum temperet, illis
Accedas socius, laudes, lauderis ut absens.
Adiuvat hoc quoque, sed vincit longe prius ipsum
Corvum deludet hiantem. In Scholio Acronis et haec leg tur: Recte dixit corvum quia morsibus pascitur. Paulyus morsibua cum signo interrogationis edidit, dubitans, credo, an ita ab Acrone scriptum sit. Scripsit, puto: mortui paacitur Fortasse aulos haec et alia emendavit in Qua tioni-- Critidis, Aeronis et Porphyrionis Commentariis Horatianis quem libellum non vidi. Pulchre Commentator , Mica, et quicunque inhiant
morti alienae, amissa praeda comi Vincantur delusi non minus enim senibus inhiant ob divitias, quam corri sectan
Qui quid dieam, aut erit aut non Recte iam Commentator: Aut Verum dicam, aut mentiar. Iocatur in ambigua responsa Vatum, irridens Apollinem Satirico more. in quoque Receperat Lambinus, et eleganter explicavit enueius. Die achius comparini cum vate dialectico apud Ciceron. de Fato VI. Adde Lucianum in Philopat. 15. et 16. qui disputationem
σίον ΘανατωΘησν παρὰ της δικης. εἰ δε γε - τουτο πράενς βιωσ κα- λαις Coniectura Elchstadii o La-eiade, qui ui dicam, an erit, aue non Divinare rihi magnus donante Apollo est quidem ingeniosis, Sed puto, minus acutam sententiam habet, quam scriptura Vulgata. Doderlinus interpretatur quidquid dicam ore aut non ore, erit. Hor tius, puto, Tiresiae personam ita ridiculam finxit, ut, quo quid currilius dictum sit, eo magis ex ore illius exiisse rideatur. Uinei longe priua ipsum πυ-onare copui. Horatius lusit in imagine urbis oppugnandae, quae caute adita expugnatur. Lucianus de Calumnia 19. eandem imaginem pinxit de calumniatore astuto καθάπερ ad Ἀν
170쪽
Expugnare caput. Scribet mala carmina vecors; Laudato. Scortator erit: cave te roget ultro
Penelopam facilis potiori trade. Putasne Ρerduci poterit tam frugi tamque pudica,
Quam nequiere proci recto depellere cursu 3 Venit enim magnum donandi parca iuventus, Nec tantum Veneris, quantum studiosa culinae.
Sic tibi enelope frugi est quae, si semel uno De sene gustarit tecum partita lucellum,
aliquid cogitavit. emo quidem Romanus illis temporibus sine risu praetermisisset, quibus mos erat vel ex Verbis, quae longe ab obscoenitate NSunt, occasionem iocandi rapere. Vide Quintil. Institi Orat. VIII. III. M. Venit enim magnum donandi parea iuventus. Haec Variis coniecturis tentantur venit magno, venit enim ma-ynum l). Venit, venalis erat, mihi propterea non placet, quia Penelope sic se ipsa vendidisse, Vendit se, Pr Ossollicitasse videretur. Benueius legebat Veni enim indignum donandi
parca iuventus. Ita Tiresias dixisset: inventus ad Penelope Venit, et orem indignam, non satis donaVit --cusans parcimoniam iuventutis scilicet. Non credo oratium Tiresiae hanc orationem tribuisse. Conieci Venit enim magnum donanti parea iuventua.
Iuventus venit illi, pro ad illam Ovid. Art. I. l. Non alis eae venia tibi, me vate, puellam. Martiat. q. Ti. Et quia nulla venit, tu mihi,
δOmne, veni. Quam proprium in his rebus sit venire, docuerunt interpretes ad roperi. II. IV. 34. Plautus in utroque Verbo coniungendo lusit, Menaechm. V. IX. M. Venim uxor quο-que etiam, i quis emtor venerit. Ubi sortasse legendum Uzor quoque etiam venibit, si quis emtor venerit. uVentus autem venit Penelopae onanti magnum, donaturae pudicitiam: onare, dare, nota Sunt. Horat Carm. III VI 27. Cui donet impermissa raptim gaudia Adulter ista emit de eorum preti u emtor, ut oratius alibi.
Tales emtores non erant proci.
Doderlinus sequitur interpretationem veniendi, quamquam illi displicet venit sic in initio sententiae positum, et
nequiere postulare videtur venerat.
Quae si semel uno De metuat rit Deum partita lucellum. Melius, puto, legeretur unum. Non senex est, quo perducitur, sed lueellum Lucellum est orium. Si semel unum lucellum gustarit, ut canis corium, deinde a nullo absterrebitur, ut neque canis a corio. Quodcunque lucellum, undecunque arrideat, non a senibus tantum, sed ab omnibus etiam potiundi ea cupidis. De sene, nempe isto,
quem descripsit. Simile aliquod lucrum memorat Appul Apol. p. 52. Olim
meret. Cum isa plerique ae uxoris noctibus pactaeuntur. Hine iam illa inter virum eis rem colluato. Qui