장음표시 사용
151쪽
obvius ardenti sese obtulit. Ille reducta Loricam clipeique ingens onus impedit hasta.
Tum caput orantis nequidquam, et multa parantis Dicere, deturbat terrae truncumque tepentem Provolvens, super haec inimico pectore fatur: Istic nunc, metuendae, iace. Non te optima mater condet humi patriove onerabit membra sepulcro:
Alitibus linquere seris aut gurgite mersum Vnda seret, piscesque impasti vulnera lambent. Protinus Antaeum et Lucan prima agmina Turni, Persequitur, sortemque Numam, ulvumque Camertem, Magnanimo Volscente satum ditissimus agri qui fuit Ausonidum, et tacitis regnavit Amyclis. Aegaeon qualis, centum cui brachia dicunt, Centenasque manus, quinquaginta oribus ignem Pectoribusque arsisse Iovis quum sulmina contra Tot paribus streperet clipeis, tot stringeret enses: Sic toto Aeneas desaevit in aequore Victor, Ut semel intepuit mucro. Quin ecce Niphaei Quadriiuges in equos adversaque pectora tendit: Atque illi longe gradientem et dira frementem Vt videre, metu versi retroque ruentes Effunduntque ducem, rapiuntque ad litora currus. Interea biiugis inseri se Lucagus albis In medios fraterque Liger; sed frater habenis Flectit equos strictum rotat acer Lucagus ensem. Haud tulit Aeneas tanto servore furentes: Inrnit, adversaque ingens apparuit hasta.
152쪽
Non Diomedis equos, nec currum cernis Achillei, Aut Phrygiae campos nunc belli finis et aevi His dabitur terris Iesano talia late Dicta volant Ligeri sed non et Troius heroa Dicta parat contra iaculum nam torquet in hostem Lucagus, ut pronus pendens in verbera telo Admonuit biiugos, proiecto dum pede laevo Aptat se pugnae, subit oras hasε per imas Fulgentis clipei tum laevum perforat inguen.
Excussus curru moribundus volvitur arvis.
Quem pius Aeneas dictis adiatur amaris: Lucage, nulla tuos currus suga segnis equorum Prodidit, aut vanae vertere ex hostibus umbrae. Ipse rotis saliens iuga deseris. Haec ita fatus Adripuit biiugos. Frater tendebat inermes Infelix palmas, curru delapsus eodem: Per te, per qui te talem genuere parentes, 'Vir Troiane, sine hanc animam, et miserere precantis. Pluribus oranti Aeneas Haud talia dudum Dicta dabas .morere, et fratrem ne desere frater. Tum latebras animae, pectus, mucIOne recludit. Talia per campos edebat sunera ductor Dardanius, torrentis aquae vel turbinis atri Μore furens. Tandem erumpunt, et castra relinquunt Ascanius puer, et nequidquam obsessa iuventus. Iunonem interea compellat Iuppiter ultro: germana mihi atque eadem gratissima coniux, Disjtigo by OO JIC
153쪽
t Tebare, Venus nec te sententia sallit)Troiana sustentat opes non vivida bello Dextra viris animusque ferox, patiensque pericli Cui Iuno submissa: Quid, o pulcherrime eoniux, Sollicitas aegram, et tua tristia dicta timentem' Si mihi, quae quondam suerat, quamque esse decebat, is in amore foret; non hoc mihi namque negares, omnipotens, quin et pugnae subducere Turnum, Et Dauno possem incolumem servare parenti. Nunc pereat Teucrisque pio det sanguine poenas. Ille tamen nostra deducit origine nomen;
Pilumnusque illi quartus pater et tua larga Saepe manu multisque oneravit limina donis. Cui rex aetherii breviter sic satur Olympi: Si mora praesentis leti tempusque caduco oratur iuveni, meque hoc ita ponere sentis; Tolle fuga Turnum, atque instantibus eripe satis. Hactenus indulsisse vacat. Sin altior istis Sub precibus venia ulla latet, totumque moveri Mutarive putas bellum spes pascis inanes. Et Iuno adlacrymans Quid si, quod voce gravaris,
Μente dares atque haec Turno rata vita manereti Nunc manet insontem gravis exitus aut ego Veri
an seror Quod ut o potius formidine salsa
Ludar, et in melius tua, qui potes, orsa reflectast Bae ubi diei dedit, caelo se protinus alto Μisit, agens hiemem nimbo auccincta per auras; Iliacamque aciem, et Laurentia castra petivit.
154쪽
Tum dea nube cava tenuem sine viribus umbram
In faciem Aeneae visu mirabile monstrum y Dardaniis ornat telis clipeumque iubasque Divia adsimulat capitis dat inania verba;
Dat sine mente sonum, gressusque fingit euntis. Μorte obita quales sama est volitare figuras, Aut quae sopitos deludunt somnia sensus. At pri'a laeta ante acies exsultat imago, Irrit atque virum telis, et voce lacessit. Instat cui Turnus, stridentemque eminus hastam coniicit illa dato vertit vestigia tergo. Tuin vero Aenean aversum ut cedere Turnus Credidit, atque animo spem turbidus hausit inanem: Quo fugis, Aenea thalamos ne desere pactos: Hae dabitur dextra tellus quaesita per undas. Talia vociferans sequitur, strictumque coruscat Μucronem nec ferre videt sua gaudia ventos. Forte ratis celsi coniuncta crepidine saxi Expositis stabat scalis, et ponte parato;qua rex Clusinis advectus Osinius oris. His sese trepida Aeneae fugientis imago Coniicit in latebras nec Turnus aegnior instat; Exsuperatque moras, et pontes transilit altos. Iux proram attigerat, rumpit Saturnia funem, Avulsamque rapit revoluta per aequora navem. Illum autem Aeneas absentem in proelia poscit: Obvia multa virum demittit corpora morti.
Tum levis haud ultra latebras iam quaerit imago,
155쪽
sed sublime volans nubi se immiscuit atrae: unum Turnum medio interea fert aequore turbo. Respicit ignarus rerum, ingratusque salutis, Et duplices cum voce manus ad sidera tendit: Omnipotens Genitor, tanton' me crimine dignum Duxisti, et tales voluisti expendere poenas'
Quo seror 'unde abii ' quae me fuga, quemve reducit 'Laurentesne iterum muros aut castra videbo'
Quid manus illa virum, qui me meaque arma sequutiluu ne nefas omnes infanda in morte reliqui 'Et nunc palantea video, gemitumque cadentum
Accipio. Quid ago aut quae iam satis ima dehiscat
Terra mihi Vos O potius miserescite, Venti, In rupes, in saxa volens vos urnus adoro Ferte ratem, saevisque vadis immittite Syrtis;
quo neque me Rutuli nec conscia fama sequatur ..Haec memorans, animo nunc huc nunc fluctuat illuc; An aes mucroni ob tantum dedecus amens Induat et crudum per costas exigat ensem: Fluctibus an iaciat mediis, et litora nando curva petat Teucrumque iterum se reddat in arma. Ter conatus utramque viam ter maxima Iuno continuit iuvenemque animi miserata repressit. Labitur alta secans fluctuque aestuque secundo Et patris antiquam Dauni desertur ad urbem. At Iovis interea monitis egentius ardens Succedit pugnae, Teucrosque invadit ovantes. concurrunt Tyrrhenae acies, atque omnibus uni, Disjtigo by OO JIC
156쪽
ni odiisque viro telisque frequentibus instant. Ille velut rupes, astu in quae prodi in aequor, Obvia ventorum furiis expostaque ponto, im cunctam atque minas perser caelique marisque: Ipsa immota manet. Prolem Dolichaonis Hebrum Sternit thumi, cum quo Latagum Palmumque fugacem: Sed Latagum saxo atque ingenti fragmine Montis Occupat os faciemque adversam poplite Palmum Succiso volvi seguem sinit armaque Lauso Donat habere humeris, et vertice figere cristas. Nec non uanthen Phrygium Paridisque Mimanta Aequalem comitemque una quem nocte Theano In lucem genitor Amyco dedit, et iace praegnans Cisseis regina Parim Paria urbe paterna Occubat ignarum Laurens habet oramimanta. Ac velut ille canum morsu de montibus altis Actus aper, multos Vesulus quem iniser annos Defendit, multosvo palus Laurentia, silva Pastus arundinea, postquam inter retia Ventum est, Substitit, infremuitque ferox, et inhorruit armos Nec cuiquam irasci propiusve accedere Virtus Sed iaculis tutisque procul clamoribus instant: Ille autem impavidus partes cunctatur in omnes, Dentibus infrendens, et tergo decutit hastas. Haud aliter, iustae quibus est Mezentius irae, Non ulli est animus stricto concurrere ferro: Μissilibus longe, et vasto clamore lacessunt.
Venerat antiquis corythi de finibus Acron,
157쪽
AENEIDOR LIB. I9 IS Ioraius homo insectos linquens profugus hymenaeos: Hunc ubi miscentem longe sedi agmina vidit,
Purpureum pennis et pactae coniugis ostro: Impastus stabula alta leo ceu saepe peragrans; Suadet enim vesana sanies; si sorte fugacem Conspexit capream, aut surgentem in cornua cervum Gaudet hians immane comasque adrexit, et haeret isceribus super incumbens lavit improba teterora cruor:
Si ruit in densos alacer egentius hostes. Sternitur infelix Acron, et calcibus atram Tundit humum exspirans, infractaque tela cruentat.
Atque idem fugientem haud est dignatus Oroden
Sternere, nec iacta caecum dare cuspide vulnus: obvius adversoque occurrit, seseque viro vir contulit, haud surto melior, sed sortibus armis. Tum super abiectum posito pede nixus et hasta: Pars belli haud temnenda, viri, iacet altus rodes. Conclamant socii laetum paeana sequuti: Ille autem exspirans: Non me, quicumque es, inulto, Victor, nec longum laetabere te quoque sata Prospectant paria, atque eadem mox arva tenebis. Ad quem subridens mixta egentius ira: Nunc morere ast de me divum pater atque hominum rex Viderit Ilo dicens eduxit corpore telum. Olli dura quies oculos et serreus urget Somnus i. aeternam clauduntur lumina noctem. Laedicus Alcathoum obtruncat, Sacrator Hydaspen Disjtigo by OO JIC
158쪽
Partheniumque Rapo et praedurum viribus Orsen Μessapus Clonium e Lycaoniumque Ericeten ;Illum infrenis equi lapsu tellure iacentem, Hunc peditem pedes. Et Lycius processerat Agis: Quem tamen haud expers Valesus virtutis avitae Delicii a Thronium Salius Saliumque Nealces, Insignis iaculo et longe fallente sagitta.
Iam graves aequabat luctus et mutuamavors Funera caedebant pariter pariterque ruebant Victores victique neque his fuga nota, neque illis. Di Iovis in tectis iram miserantur inanem Amborum, et tantos mortalibus esse labores: Binc Venus, hinc contra spectat Saturnia Iuno:
Pallida Tisiphone media inter millia saevit. At vero ingentem quatiens Μezentius hastam Turbidus ingreditur campo. Quam magnus Orion, Quum pedes incedit medii per maxima Nerei
Stagna viam scindens, humero supereminet undas; Aut summis reserens annosam montibus ornum,
Ingrediturque solo, et caput inter nubila condit: Talis se vastis insert egentius armis. Huic contra eneas, speculatus in agmine longo, obvius ire parat .manet imperterritus ille, Hostem magnanimum opperiens, et mole sua stat Atque oculis spatium emensus, quantum satis hastae: Dextra mihi deus, et telum, quod missile libro, Nunc adsint voveo praedonis corpore raptis Indutum spoliis ipsum te, Lause, tropaeum Disjtigo by OO JIC
159쪽
Aeneae. Dixit atridentemque eminus hastam Iniicit illa volans clipeo est excussa, proculque
Egregium Antoren latus inter et ilia figit: Herculis Antoren comitem, qui missus ab Argis
Haeaerat Euandro, atque Itala consederat urbe. Sternitur infelix alieno vulnere, caelumque
Adspicit, et dulces moriens reminiscitur Argos. Tum pius Aeneas hastam iacit illa per orbem Aere cavum triplici, per linea terga, tribusque Transiit intextum tauris opus, imaque sedit Inguine; sed vires haud pertulit Ocius ensem Aeneas, viso Tyrrheni sanguine laetus, Eripit a semine, et trepidanti servidus instat. Ingemuit cari graviter genitoris amore, Ut vidit, Lausus lacr3maeque ex ora Volutae. Hic mortis durae casum, tuaque optima saeta, Si qua fidem tanto est operi latura Vetustas, Non equidem nec te, iuvenis memorande, silebo.
Ille pedem reserens, et inutilis, inque ligatus cedebat, clipeoque inimicum hastile trahebat.
Prorumpit iuvenis, seseque immiscuit armis: Iamque adsurgentis dextra plagamque serentis Aeneae subiit mucronem, ipsumque morando Sustinuit. Socii magno clamore sequuntur Dum genitor nati parma protectus abiret; Telaque coniiciunt, proturbantque eminus hostem Μissilibus. Furit Aeneas, tectusque tenet se. Ac velut effusa si quando grandine nimbi
160쪽
Praecipitant, omnis campis diffugit arator, Omnis et agricola, et tuta latet arce Iator Aut amnis ripia, aut alti fornice saxi, Dum pluit in terris ut possint, sole reducto, Exercere diem: sic obrutus undique telis Aeneas nubem belli, dum detonet omnis, Sustinet, et Lausum increpitat Lausoque minatur Quo moriture ruis, maioraque viribus audes' Fallit te incautum pietas tua. Nec minus ille Exsultat demens saevae iamque altius irae Dardanio surgunt duci hi extremaque Lauso Parcae fila legunt validum namque exigit ensem Per medium eneas iuvenem, totumque recondit. Transiit et parmam mucro levia arma minacis, Et tunicam, molli mater quam neverat auro: Implevitque sinus sanguis tum vita per auras Concessit maesta admanes, corpusque reliquit. At vero ut vultum vidit morientis et ora, Ora modis Anchisiades pallentia miris, Ingemuit miserans graviter, dextramque tetendit.: Et mentem patriae subiit pietatis imago.
Quid tibi nnne, miserande puer, pro laudibus istis, Quid in Aeneas tanta dabit indole dignum'
Arma, quibus laetatus, habe tua teque parentum Μanibus et cineri, si qua est ea cura, remitto. Hoc tamen infelix miseram solabere mortem; Aeneae magni dextra cadis. Increpat ultro