장음표시 사용
521쪽
rcci κ. t. 1.J , ,Πerodotiis duas tantummodo agnoscit seripturas Aegyptiorum , his olyphicam ae popularem. Ae lieet Diodorna Sieulus
atro saetate tam n Clementis Por. phyrii ius diversam ration om Ruprnmemoravimus, si modo divorsa ost. Ia n quaeritur, utrum Horodoti Dio dorique nurratio conciliari quoatenm eotororum quos diximus auctoritato , an seeus. Zoega quidem ut hine ordiar, qui in eam ea usMam
studioso inquiroro instituit do obolisee. p. 424 140. 54s). Clomentis
ne Porphyrii rationem nrgumenti A peroso congostis tanquam unice veram firmaro est eonatus. Ponit autom illo Aloxandriniis haec ιν in senerae τα ἐπιστολογραφικα. τα ίερογλυτικα. τα σημyoti κα. Contraeoneiliari h nee intor so posso iu
Aoniblablo; il vant mion x Oxpliquor Horodoto et Diodoro do Stello paris passage do eo Phro et diro qno
rarique et pia o oornphi e M Vidi mus sandom Wessotingit sententiam osse. Noe minus patrocinatur Ho-rodoto Diodoroquo Iomardus. quiox Thebni eis monumentis eopiosam his do rohias disputandi materiam orat naetns. Sed idem tamon aliam illius divorsitatis rationem sibi iu-sormavit. Eius ego viri argum n- torum summam hoc loeo subiicien
tum scripturae genera apud vete
ros Aegyptios agnoscit, hieros/9phistim et vulgare: quod alii addunt
Heratisvm genus, et ipsum, cha raetores si apoctavo is, hieroglyphienm suisso. Constare antem hio roglyphicam seriptionem ex pormnltis eliaraetoribus, abs rerum imilations dueti . Vulgarem ex multo paucioribus sexaginta sero numoro . atquo hanc ad alphabotieno seripturae similitudinom n eodero. Sen an son signis eatu tantiam modo in ior so diseropasso hieroglyphistimscriptionom atquo hirent am. Idom
postquam Appuleii locum s Meta morph. XI, 255. pag. 801 Oudon
dorp. exhibuerat, eum quo scriptorem utrnm quo scripturam novisso
iromont les hieroos phea des re ex. et quo los epistolographiques do detix
72 in nota) hoe addit: sibi ad
modum lovin videri argumenin eorum, qui in seriptionis Rcisoli nna ei, raeteros dicant singularos atque hi oratteos osso. In omnibus autem Aegyptiorum monumentis non nisi duas illas charaetorum seripturas conspici, alteram hiem
522쪽
πων νόμοισι τοιοισίδε χρέω -αι. Ἐκ χαλκέων ποτηρίων πίνουσι, διασμωντες ανα πῆσαν Vsi ερρο/, ovκ ὁ μὲν, ο dOυ, αλλα παντες. Huατα δὲ λίνεα φορεουσι αἰεὶ νεοπλυτα,
Hyphicam, cursinam lotisos Eourantes) altoram. Idem pag. 359 hinc ita pronuntiat: Il est dono gran- dement probabie, quo In eo olf- saneo du langage alphabotique vulgaire conduira que quo Jour k l interprέtation partielle, si non totalodo languo hioroglyphiquo. CreuE. in Commenti. Herodd. p. 37 . 378), addens insignem Plotini lo- eum Ennead. V, s. p. 247. Idem
nunc praeterea conferri vult: , Ammian. Mareoll. XvII, 4. g. 8 eum Lindenbrogii not. p. 254 seq. ed. Wagnor. Et Beli ny litoroglyphieo.
milii quidem vix dubium esse vi-dstur, quin ox tribus seri hondi generibus , quas ponit Clemons Alo-xandrinus l. l. , hieralteum ot hier o phicum Herodotus una eaque eom muni sacrarum liaerarum appellatione complectatur; demoticum quod πο-
eat, haud differt ab epistoli , ut vocat Clemens, atque ita vel usu quo diseernitur a priori, quod penes unos saeordotos ost et ab iis
compendium R. tachygraphiam scripturae litoroglyphieae huhnorit satidem, vol plano incognitam illi ma
Miatuisso oxistimo, qui Herodotum do hieratteo et domotico scripturae genere locutum osso vult, exelusis notis hieroglyphicis, qnna ipsas in
ἐκ χαλκέων reor ηριων πινουσιJDo poculis aeneis Aegyptiorum iam ante Ilerodotum retulerat Hellanicus, teste Athen. XI, 6. p. 470 D. Ex ipsis seulpturis picturisque Vetustis cornimus Aegyptios varii generis ot formas poculis vasisqua
e se usos tam aureis quam nrgon
tois, atque aeneis adeoque vitroissiva porcollanteis, ut dicunt; es. Williinson. Topography os Thob. p. 14 . Mannors ote. II. p. 157soq. 220 seq. 343 AOq. 398. III. p. 106. Nune quidem fietilibus o vasis Aegyptios hi horo solitos monet
fio sPraefat. p. XXIX). qni etiam ad III. 14η amandat. vulgo δια-
τες. ubi nos vulgatam retinuimus. Valet autem διασμῶντες r ementea. de emen ea eoquo purnantes. Ad
formulam oliv ὁ μου, ὁ δ' oi, eons. I, ias et quas plura affert Blom.
scripsi enm edd. recenti. , iubento
Bredov. p. 100 ot 1lo; sed eundomp. 68 seribore iubentem vαθάριοι
pro Vulg. καθαροὶ, sequi non licuit. Unus Dietseli., quantum scio, recepit.
523쪽
ἐπιτηδευοντες τουτο sic Lστα. τά τε αἰδοῖα περιτάανοπιαι
καθαριότητος εῖνεκεν. προτιμῶντες καθαροὶ εἶναι ῆ ευπρε-
θαριOet ητος εδεεκρωὶ uno Wosso- lingius sex aliorum virorum docto. rum Observationibus hie adnotavit,so sero redeunt, ut Nostri verba ad saeordotos rosorri dohoant Do
que ad omnes Aegyptios; quippe quibus, nisi mysteriis initiari et ad
saeras admitti diseiplinas voluissent eire ume Isio minime necessaria suo-rit. Quam circumcisionis cauΗnviNorodotus nilari, eam ipsam Pro
hoe quoquo addens, non aliam ob
Causam corpus quoque sacerdotos accuratissimo radero. Quae eonis
firmari dicuntur iis, quae Niobuli-riua in his ipsis orienti A regionibus audivit, quaequo alii aliis in torris
Anstralias opinor in insulis, observarunt. Vid. Larcher. not. ad h. l. , qui idem Aneerdotum circumeliasionem ad praecipuam valetudinis Euram, munditie poti simum servandas tam enlido Rub eoelo, reVO-
eat. Add. noliten ad Genes. Pag. isi seq. Iuli. Est quidem ea re hodiequo valdo diseeptata intor viros doetos, qui eortatim in moris
Originem atquo causas inquisiverunt. Do origino moria opportunius institnetur disputatio ad II
104. Do eausis hie nonnulla adiiciemus, quan ad Herodoti Rententiam pertinent, qua munditiei enusasne ordotes eircumcidi statuit. Nam
Iudaeos satis constat ontidem morem recopisso ex Aegypto, ut quihusdam videtur. Vid. Gones. XVII ii seqq. et eotis. Speneor. do ritt. Is ,rr. I, 5. seet. IV. p. 55 AOq. s. 58, ubi varino atque diversae virorum doctorum do instituti huius origino atque eonsilio uno sub eonspectu ponuntur. Post quem alii
id om argumuntum traetarunt, praecipua tamen eura persoeutus est Meinora. in Commanti. societ. reg.
Gotting. vol. XIV. pag. 207 seqq. in primis pag. 211 seq. , ubi varias
recenset tum antiquiorum tum re eontiorum do instituti istius vera causa atque ratione. Atque Horo- dolea causa, in qua refellenda plurimum vir doetus insumsit operae reprobata, ipso eam coniecturam
Proseri, qua id praeeipue gentes
in eircumcisione speetasso autumat ut eorporis mutilati otio ac sanguine offuso irata aut invida numina pla arentur. Quod ut Omnino non absonum est a rudium gontium iti- dolo neque rovera non invanitur tum apud antiquas, tum vero etiam apud ipsas recentioros Australiae nati nos; ita tam n vix unicam in Oris enusam fuisse eredo. Aecederentiquo potuit salubritatis cura, ut Philo contondit; quamquam institutum , in quibusdam utile et eor
quo morum, quam nilaetant saceria
dotes . hoc quoquo signum esset xterius, quo membrum virile, ob Vim procreatrieom irim ipsum perso in Orientalium rolixionibus con-neeratum, purum ac mundum servarent. Sod praestat ad ipsa a viro doeto disputata ahlὐgnro Ioetor A,
p. 26s l. l. Alia ab aliis viris doetis de cireumcidendi moro disputata laudarunt Boeti: Woltgesela. I. p. 24a. De Metio Bibl. Arehao-olog. I. 150. Wioner Bibliseli. Roat
dune , itemque Truson: Sitten u. Gebraucho d. ali. Hebriter p. 115 seqq. Ae nostra aetato pleriquo viri doeti cireumeisionem, quam Abra. hamo ut gaern scriptura testatur l. l.) iniungit Deus, Qui ait signum foederis intor me et vos , ad religionem retulerunt, de eo uno dissontientos, quid proprie hoe ritu spectatum fuerit, quaeve omnino primitiva eausa et ratio. Qui pluribus in hanc rem inquisivit. Isaur
524쪽
reioetis causis physiologicis sanita. tisque tuendae rationibus circum- eision m ad saera utique pertinuisse eamque vim habuisse contendit , ut humani ametus deo quasi
consecrati habeantur huius suo consecrationis signum unusquisque ineorpore ipso exhibeat. Dedicatio- uis signum circumcisione exhiberi
statuit quo ius Movors: Dio Phos. nia. I. p. 315. 362. Quod alii viridoeii ita intelligi volunt, ut pro
toto eorpore quod deo offerendum et conseerandum sit, unum idquo insignius eorporis hi mani mombrum conseerotur, deoque quasio ratur in locum corporis totius: adoo ut hie mos in humanarum viis timarum locum, quae usque ad Abrahami tompora in usu suerint cessisse existimotur: vid. Ghillan3: Dio Monaehonops. d. ali. Hebr. P.
1 2 seqq., Trusen l. l. p. l23 seq.Cnusam circumcisionis tib Horodoto
allatam haud prorsus reiici vult Knra s Gogehiehi. d. ali. Bund. I. PRg. l85 seq.), eum vori quid illaeontineat, quod ipsum ad altiora nos ducoro possit, quae spectaverit antiquitas, eum circumcisione hominem deo consperaro atque huius consserationis hoc signum constituore voluerit. Indis ignotum morem ad res sacras spoetaro monuit
quoque Bol,leni Das alto Indion I. p. 29 oui add. Rosen baum: die Lusta eveho im Alterilium pag. 361 seqq. Dunctior: Gesehielito d. Al tertii. I. p. 425 seq. οἱ δε ἴρέες ξυρευνται R. T. a. JCons. ad II, 36 noti. et quas Iudaeorum gaeerdotibus praeseribuntur Num. VIII, 7. XIX, T seq. Ex
Aegypto enim haec et alia eiusmodi, quao in purgationibus fieri
solent, Indaeos necepisse monot Speneer. de riti. Hebrr. III. 5. seel. i. pag. m. 800 seq. - τριτης
do Aogyptiis omnibus: ειμώταλινεα τορεODse αἰεὶ νεοπλυτα, ubi tamen tenondum, lineas vostos vi-dori dietas esse non modo quae ex lino, sed etiam quae ex se inpio S. Aso erant eousoetae. Vid. Uoe-ren. Ideon Ι, l. p. 107. II, 2. p. 13a seqq., Willi inson. Manners etc. III. p. it T. Do sacerdotibus Ao-gyptiis testatur Plinius II. N. XIX,
I foet. 2. 3 haee scribens: ,,Vestes ex gossypio sacerdotibus Aera pii gratissimae. Idem alii affirmant, quos, monento cri, laudat Wytten-bach. ad Plutareh. Moral. II, 1 al pag. 171. Est enim primarius hane in rem Plutarchi locus de Isid. ut tuo . Osirid. cap. 3. pag. 352
στολίαι καὶ ρησις, ubi vid. Parthey pag. Iba seq. , quocum cons. Herodot. II, hi ibique noti. AbΛogyptiis transiit isto mos tum ad
alios, tum ad Iudaeorum sacerdotes, de quibus monet Sponeer. l. i. III, 5. pag. m. 682 seqq. Cons.
Nebrr. I, 3. g. 47. Usus quoque Herodoteo loco nuper Est Lano I. l. II. pag. 313, eum quo retulit ad
vestitus rationem, quao Coplis eorumque sacerdotibus nune usitata est. In templorum Aegyptiorum anaglyphis non aliter sors repraesentatos videmus sacerdotes, Iongis nimirum vestibus ad pedes us- quo pertinentibus indutos ot raso
capite, nisi ubi pilei quodam genero ornatus causa ieeti videntur. quod nunc restitutum ostpro βαλε ιυ s. βαλεειν, retinui cum Bredov. p. 326; reeenit. pdd. λα- βiειν. Caetorum πιποδή-ece βυβλινα s. sandalia ex hyblo parata et ipsa ad ornatum quodammodo
portinent; ealceos ex eorio saetos ipsunique sutorem eum instrumentis ad hoc opus Decessariis osten-
525쪽
ἐσθῆτα οὐκ αεστι λαβεῖν, ουδὲ υποδωιατα ἄλλα. λουνται δεδὶς τῆς Ἱμέρης εκάστος ψυχρω, καὶ δὶς εκαστνης νυκτος. ἄλλας τε θρησκ)iως ἐπιτελεουσι μυοιας, ως εἰπεῖν λογω. πώρουσι δὲ καὶ
βοεων καὶ χηνέων πλῆθος τι ἔκαστρο γίνεται πολλὸν Via. Plis εκάστ)ὶς ' διδοται δε σφι καὶ οινος ἀuπελινος. ἐμυων δὲ Ου σφι
son. Mannera ete. III. p. 160. De hyblo eiusque vario usu varias ad res es. noti. nil II, 92.
Chaeremono do abstin. an. IV, 7, plura de sneerdotum ossetis disputans , nisi quod ter hoe intordiu fiori seripsit. Do saeordotum ablutionibus idem auctor est Plutarchus do Isid. atquo Osirid. cap. 75. p. 381 D, ubi narrat, aquam eo adhibori puram undo ibis avis bibo-rit. Undo lotiones solemnes in Iudasorum sacris, do quibus Spone Er. l. l. III, 3. goet. 2. pag. 788 seqq. Idem, monento ., hodio suo sacero
quo noti. Ad ως εμειν λογω II 21 ihi quo noti. De nrgumento Cons. Porphyrii locum laud. Vorbum ἐπιτελειν in robus sacris peragondis usitatum illustravimus ad Ciosilao
sunt ox universa Aegyptiorum sneerdotum conditiono atquo instituto. Cuiquo onim tomplo ampli adioetierant fundi, ex quorum reditu eom. muno templi eonstitit norarium, cui ipsi unus o sacerdotibus Draosuit, ὁ γραuματιστης των ἴρων χέδη ua- Των, ut supra II, 28 voeatur. Ex
hoc aerario Omnium sacerdotum,
qui ad tomplum hocce portinebant,
sumtus orogabantur, ipsaeque sacerdotum familiao quotidianum inde aecipiebant vietum, ut nihil a privatis opibus ossat insumendnm. Ac praetorea singulis sacordotibus pri-Vntne quoquo opes fuisso vidontur et poeulia. Tu vid. Heoren. Id enetc. II, 2. pag. ia2 coli. Diodor. Aio. I, 73. Unde satis apparet, quae sint ιρα χρηuατα II. 28 et
quao h. l. dicantur σι em ι per πεσσόuενα, i. e. eibi coeli, qui e tem plorum norario reditibusquo erogantur sacerdotibus eorum quo familiis. Quod vero h. i. praoter bovinam
ratur, nil mirum: nam anseres indolietis habuisse vidontur veteres Aegyptii, quos omnem curam innnseribus alendis iisdemqne adaptum cibum praeparandis impendisso, ipsas imagines erobrius Ob- vine ostendunt; vid. Willi inson. Innnors etc. II. p. 19. 388. III, Pag. 48. sec. ser. I. pag. 132 seq.
δίδoetii δι στι κtiὶ OIνος reu πί- Qui Aegyptios narravit II, τοῦ vino uti ox hordoo parato, eum nullae sint por Aegyptum vites, idem lamon vini usum Aegyptiis haud plano denogare voluit II, 60.
Et utroque loco addidit ααπἐχινον no scit. vinum intelligatur L νοι - θέων paratum A. eerevisi a. Facit huc quam maxime Plutaretii loeus do Isid. et Osirid. eap. 6. p. 353 A, unde discimus, modico tantum
nee quovis tempore vinum sumsisso Aegyptios saeerdotes itemque re-gos certam quandam vini mensuram praescriptam aee opisso inde ex
526쪽
εξεστι πάσασθαι. κυάμους δὲ Ουτε τι uάλα σπειρουσι Αἰγυπτιοι ἐν τῆ , τους τε γενομενους ουτε τρωγουσι, Oυτεεήνοντες πατεονται. οἱ δὲ δη ἱρέες ουδὲ ορGντες ανεχοντια,
Psammitichi aetate, cum antea illis vinum prorsus osset negRtum. Ρlura ad hune Plutarchi locum, monente m. , adseripsit Wvttonbaeli.
Add. Parthoy p. 163 et cons. etiam Chaeremon. apud Porphyr. do abstin. animali. IU, 6. Reges Aegyptiorum vinnm bibisse adeoque praelaetos habuisse, qui poeuli ministrandi munero fungerentur, vel x Genes. eap. XL. intolligitur. Neque vero eaeteros homines per Aegyptum vino prorsus abstinuisse, ipsa monumonta sati8 declarare Videntur, quas vites Oxhi boni omnem- quo earum culturam et praeparationem erobrius ostendunt, itemque rations in uvas colligendi vinique torculari Oxprimendi modum, Rmphoras, alia id gonus, de quibus vid. Wilhinson. Manners II. Pag. 146 seqq. i59 seqq. Rosellini Mon. civit. I. p. 3 3 seqq. Hengsten-hore: Dio Bitolior Mosis ete. pag. 14 seqq. Alia dabimus infra ad H, 77.4θυωυ δὲ Ου σφι ἔξεστι πασα- σθωJ Idem testatur Plutaretius de Isid. et Orisid. g. I. pag. 353 D
ubi, monente G. , reliquorum scriptorum locos hae do ro contulit Wytionb. t. III. p. 174 eoll. 8wposs. Q naost. VIII, 8. p. I29 A. Is . Quod vero piseis, ut refert et Plutare ius do Is. et Os. cap. 32. p. 363 C. st Clomens Aloxandrinus Strom. V. I. I. pag. 770 Doli., Aegyptiis olim fuerit odii symbolum, id eo opinor Apoetat, quod Osiridis is Typhono eaosi et in Nilum coniecti corpus pisces dilacerasso sorehantur. Vid. Creugor. S3mbol. II. p. as' ad . tori. Satis Constat, apud Syrios quoquo pisces saeros misso habitos, nee sacerdotibus licitum misso illos edoro aut attingorei Ah Αogyptiis autem Pythagoroi piseium odium di dieisso Oruntur. Cf. Plutarch. 8ymposs. Quaest. l. l. Caeterum mo. HERODOT. I. uero Vix opus, hoe intordietum ad sacerdotes Aegyptios solos portinuissor namque caeloros homines pisces edero osse solitos ipsa monumenta ostendunt; vid. modo quae
ad II, 15 adnotavimus. Quod idem otiam do sabis dietum velim: a quihus sneerdolos abstinuisso, vulgus non abhorruisse reeto ponit Wil-
II, 92. IV, 1 7. Pro πατεονται quidam libri δατέονται. do quo es. I, 216 ihiquo noti. Sod rotinui ra
rius verbum, praesertim cum mox inveniatur πάσασθω. Cons. Britt- mann. Gr. Gr. mni. II. pag. 200,
Herodot. II, 47. 66. Ιv, 186, Blom- sold. in Glossar. ad Aesehyl. Agam. 13M. - οσποιον h. l. est lessumen Hiit sonisuehi). Ad Ioel huius ariseumentum laudant Soxt. Empirie. Hypoth. III, 24. p. 184. Ao satis notum ost ah Aegyptiis vulgo perhiberi Pythagoram assumsisse odium istud in sabns. quod doin adolus scholam transiit. Exstant primarii hae de ra loei apud Plin. II. N. XVIII, 12, Cleoron. de divin. I. 30 tibi vid. Davis. et Creugerin,
II, 58. Hoe autem fortasso minus notum, hinc in Graecorum quoque mysteriis fabas damnari noquo en-rum gustum eoncedi initiatis. quippo quas etiam Ceros, cum roti quas h minitina afferret fruges. omiserit impuras quo eonsuarii. Cf. Creuger.
Symbol. Iv. p. 572. Bol,lon: Das alto Indion I. p. 194-196. Equidem hoe modo adiiciam: Aegyptiam
aham saeram pro loro A. Nerumhio Uecioso, cuius radix et fructus odi
527쪽
elit atom post ad aliam eommunem sabam translatam esse contendit eo-
quo refert, quod Aegyptiis sabas
odere haud licuerit. In verbis Ου καθαρου μν 3Iναι Oσπριον sonoseiro ait Benediet. Aeti. somin. reg. Lips. II. p. 286), quo resern-tur φιιν, indequo mutari vult in μήν. Equidem voeulam ad fabas
ἐπεαν δε τις αποθανη κ. t. a. JHace nemo non intelligit ad saeor dotalem ordinem s. tribum s A te noA nppellare solemus) pertinere; de quo eonf. II, 164. 166 ibiquo noti In quo etiam hoc tonondum, singula collegia sacerdotum eodem fore modo inter se discreta et se. inneta misso, quo omnis snterdΟ- talis ordo a reliquis ordinibus suo-rit distinetus, ita ut nemini licii orit ad aliud transire collegium, sodfilius patris collegio adscriptus maneret. Quo vel ea saetunt, quae supra de eommuni templorum ne- rario atque reditu monuimus. Cons. Neeren. l. l. pag. l27 coli. Diodor. Sie. I, 73. - αρχιερεως o melioribus libris repositum pro vulg. ἀρχιερευς damnat Brodov. p. 1s4 ah Horodoto seriptum esso ratus ἀρ- qua forma Noster usus est II, 151. 142. 143. Equidam eum Dindors. et Diotaeh. a eodd. meliorum nuctoritate diseedero nolui. Re primum inter sacerdotes Aegyptios loeum tenero eos, qui hoc nomine significantur, reete quoquo monuit I. Franx. in Corp. Inser. Gr. T. III. p. 305 seqq.; sequitur ὁ προφητης. qui in Inscripti. Dr. 4607. 4840. 4902. 4945. 4946 commemoratur. sequuntur alii, de quibus vid. Franet. l. i. Druinanti Iiisetirist. v. Icosetto) Ρng. 1 5
Ἐπατου εIνω νομιζουσι non satis eohaerere putabat Wosselingius in-doquo scribendum: τους δε uti θα-ροος βους τους εὐσενας κ. g. a. Noe tamen, si quid video, opus inserero καθαροὐς vel propter verbaro veton ει,εκα, eum sensus ait: eiam Oh eausam, ut intolligant, quinam boves mares revera puri sint Epaphoquo sacri, hunc in modum illos explorant. Quae cum ita sint, C. Sehwenekio assoni iri nequeo
randi munus obtigit. Cons. II, 47. I, 195. Ad rom eons. Horod. III, 28. Diodor. I, 8η et Plutareti. de Isid. ot Osirid. cap. 3 l. pag. 36a, B, undo intelligimus, rusos tantum boves ab Aegyptiis immolari, n
euratissimo ante instituto examine, eum, si vel unum pilum nigrum albumve haboret victima, maetari non posset. Nee raro in monumentis
Aegyptiis, quao continet grando opus Gallorum, istiusmodi boves
viet imae eonspiciuntur. Monet vero Wilhinson. Manners etc. sec. Rer.
ptiorum monumentis conspici quO- quo boves nigris ot rubris punctis s. notis insignitos noque a snoris exclusos, aliis haud seio an diis
pro eolorum si vo notarum diveris sitato conseeratos.
528쪽
ειναι δίζVται δὲ ταυτα ἐπὶ τουτω τεταγμένος τῶν τις ἱρέων. καὶ ο ρθου ἐστεῶτος του κτήνεος καὶ υπτίου, καὶ την γλῶσσαν ἐξειρυσας, εἰ καθαρη τῶν προκειμιένων σquqιων. ταἐγὼ ἐν ἄλλω λόγω ἐρέω. κατορα δὲ καὶ τὰς τρίχας τῆς Ουρῆς,
εἰ κατα φυσιν ἔχει πεφυκυίας. ῆν δὲ τουτων παντων si καθα
l 22 ως, σοι μανεται βυρλω περὶ τὰ κέρεα εἱλίσσων' καὶ επειτα γῆν σηιμαντρίδα ἐπιπλασας ἐπιβάλλει τὸν δακτυλιον ' καὶ Ουτιο απάγουσι. ασήμαντον δὲ θυσα-ι θάνατος ηἐπικέεται. δοκιμάζεται μέν νυν τῖ κτ=νος τροπω τοιώδε. Θυσίη δέ σφι ν δε κατέστηκε. ἀγαγοντες τὸ σεσομασμένον 39 κτῆνος προς τὸν βωμῖν, ἴκου ῶν θυωσι, πυρ ἀνακοάουσι. ἔπειτα δὲ ἐπ' αυτου Οινον κατα του Φληχυ ἐπισπείσαντες καὶ ἐπικαλέσαντες τὀν θεον
pag. 162 et Ilorod. VII. in i ibi t.
noti. Huie negotio praesecto sneordotes Plutarchus loeo laudato v cat σφραγιστάς. ἐν λλω λογωJ i. e. in titia nώπ- rationis parte, ut liono intellexit Schweigh. Respexit Noster ea, quae III, 28 traduntur. In seqq. cum Gais s. scripsi tot των pro τοντίων nequo voro εἰλίσίων pro ειχμσων, quod cum Brodov. p. 95 roti nondum eonsui. ἔπειτα et hoc loeo et cap. seq. in laetum reliqui, ut ει νεκα initio
cap. Oh codd. eonsensum, quo spreto reconit. edd. ox Brodovii canono 1πειτεν et ει νεκεω. Stoxoro non Obsecutus sum pro απόγοvsi insoqq. coniicienti αναγουσι, vid. Praefat. ad Herod. P. X.sημαίνεtcia - εΩίσσωνJ Porti nent haec ad sacerdotem, qui bo-vom signat papyro circa cornua eir eumvoluto. Signatoriam terram
memoratur, comparant intorprotes eum erriti Asia ieri ad obsignandum npta, euina mentio apud Cleor. in
νοντο. Addit doindo Plutaretius o Castoro, sigilli seulpturam exhibero hominem in genua desidentem manibus post tergum reduetis, iugulo onso imminento. Exhibot talo sigillum saepius in hieroglyplileis sculpturis repertum Wilianson. Man-nera ete . see. sor. II, p. 352. Noe vero more ae ritu tesseraria quadam rations indieari victimas animalium in humanarum Ioeum quasi substitutas, ad Oo ut hostiao anima quasi vicaria pro meliori hominis anima offoratur, monuit Ε. ab Lia-saut xi Classi sche Stud. d. Alterili.
Insteia 31 in ' tanto D - ἐπισπείσαντεςJ i. o. in ara vinum supra ho- aliam libant. Verba ἐπ' αὐτου, qua immorito viris doetis displicuorunt. cum Gronovio ad βωμον rasorrideboni. Ad vortia κατα του ιρη&υ eonf. IV, 62, ubi ondoni locutio, ad quam portinet quoque Homerien m
ταλῆς. Cf. etiam ad II. 12 i. s. a.
In proximo antecedentibus seripsi enm Bredovio p. 65, quom Diotsch quoque sequitur, Ithio ἀνακαίουσι pro vulgata πνρην καίουσι. C s.
529쪽
τάμνουσι την κεφαλην. σῶμα μὲν δη του κτηνεος δείρουσι κεφαλη δὲ ἐκεινη πολλα καταρησαμενοι φερουσι, τοῖσι μὲν
ὁὲ φεροντες ἐς τὴυ ἀγορηι απ ων ἔδοντο ' τοῖσι δε αυπαρεωσι Ἐλληνες. οἱ δ' ἐκβαλλουσι ἐς του ποταμου. καταρε - ονται δὲ, τάδε λέγοντες, τισι κεφαλησι ' εt τι μελλοι φνίσι τοῖσι θυουσι Αἰγυπτω τῆ συναπάσs κακον γενεσθαι, ἐς κε φαλην ταυτην τραπέσθαι. Κατὰ μέν νυν τας κεφαλας των
capito abseisso intelligit, parum recto loci senistitiam pereepisse videtur. Equidem Bredovium secutus p. lis dodi ἐκεινη, ut infra II, 133 ἐκεινον pro νεινον, et supra I, 209. Diotsel, h. l. reliquit intactum κε lay, sed mox ἐκείνην dodit. Dativum, qui ot hoc loco et IV, 184 additur verbo καταρῶσθαι, iam Homorus addidit Odyss. XIX, 330. Satis vero ipso ritus arguit, pro piaenio haberi animal, in euius caput omnia sua poeeata quasi coniicerent quodquo hominum sce- lora quasi luens diris devoveront. similo institutum apud Hebraeos invenitur Lovit. XVI, si seqq. 21 seq. , ubi merito ad Herodoti lo- eum morem quo Aegyptium provocat Sponeor. de riit. Hobrr. III, 8. pag. 1064. Atque inveniuntur ipsa anaglyptia Aegyptia, quae hosce ritus ad oeulorum sensum traductos exhibent. Vid. Costag. in Doscript .
verbis quodammodo repetuntur priora verba: φερουaι, τοῖσι μεν ανὴ κ. x. 1. Ubi nota usum partieularum μὲν et δε. quae in priori rationis parte sibi inuleoni opponuntur τοῖσι μιν αν - οῖ δε φέροντες , cum in posteriori δὲ dis pliciter posita et protas in et apodositi ineipiat τοῖσι δὲ αυ - Oi δ' ikβαλλουσι). Monnorunt Wersor. l. l. p. m. 93. et Butimanti. l. l. Nec movoor iis, qui, ut Parallelismum quendam membrorum indueerent, priori in membro δὲ anto φεροντε o mutarunt in μὲν,
quum aliis quoquo Ioeis ut IV, 126. IX, 48 in priori periodo in
rum est et quibus Graeci adsunt merea ores, hi igitur eaput in fortim ferunt et vendere solent: quihus vero Graeci non adstini, hi onput in flumen conii 'iuml
minos) hostiarum capita, quibus gustandis ipsi abstineant, obiicierocodilis eomedenda, qui in laeu bus ideireo saetis ab ipsis nutriantur. Et portinent hue quoque Plutaretii verba Ioeo supra laudator διο xii μὲν κεφαλεν et Ου ίερειου να-
δι eoiu eisoις αποδίδονται. Cuiusmodi improeation a apud Iudneo nitori solitas in hirci eaput novimus ex Lovit. XVI, 2 l.
530쪽
θυομένων κτηνε cor/, καὶ την ἐπίσπεισιν του οἴνου. παντες Αἰγυπτιοι λιιοισι τοῖσι αυτοῖσι χρέω 'αι ομοίως ἐς παντατα ἱρά ' καὶ α - τουτου του r/otιου ουδὲ ἄλλου oυδενος ἐμα υ-
χου κεπαλῆς γευσεται Αἰγυπτίων ουδεις. υ δὲ δὴ εξαιρεσι ς 40
των καὶ η καυσις ωιλη περὶ cuλο ἱρον σφι κατέστηκε. τὴν δ' ων μεγίστην τε δαίμονα ῆγηνται εἶναι, καὶ μεγίστην οἱ ορ- την ανάγουσι, ταυτην ἐρχομαι ἐρέων. ἐπεαν αποδείρωσι τουβουν, κατευξάμενοι κοιλίην μὲν ἐκείνην πῆσαν ων εἴλον.
Ηaeo roeto vix diei vel eerto eum autione quadam esse accipienda monot Wis hinson. Manners ete. II. p. 222. 37s. 383. see. ser. II. P.
eum in Ae ptiorum monumontis erebro conspiciantur victimarum enispita oblata in doorum altaribus. vel una eum nitis hostiarum partibus ad eoquendum adhibita. CAP. XL. II δὲ δη ἐξα οσσις των ε ρων καὶ τὶ Μαυσις v. x. a. J ἐξαιρεσις dieitur
eae teratio. quas fit visceribus s. intestinis o eo oro oxtractis. Lariaeherus divinationem lite respici putat laudatque Xenophontem in Ana bas. II, 1. I. T. Verum alia Graocorum, alia Aegyptiorum, do quibus nihil istius modi rotatum invoni,
vit Sponeer. l. l. IV, 1. p. 1 2
modo, quo Aegyptii ad Isidis se stum, Israelitas ad dei sui fosta
ταυτην, cuius loco Schwgh. st Gaias. dederant ταυτη, eum in ono libro inventum esset ταυτη. Vul- statam hono tuetur Struve Spoe. Quaost. Herod. p. 28 not., unde haec apponam: , negligenter suo moro Herodotus locutus est ταυτην, quod grammati en eum την
i. o. ἐνὶ μγιστην δαμονα iungit nd ορτην referens. Sententia enim est: την δὲ μεγίστην ορτην τῆ με- ωeη δαίμονι αναγουσι, ταυTηvoχομαι ἐρέων. Ad loeutionem porosicia io Fων cons. II, 35 init. I idom autem intolligendam esse, vel o proximo onp. liquet. ἐπεὰν ἀποδείρωσι τον βουν πατ/Dξψιενοι v. e. 1.J Seentus sum Sehwoighnon . et Gnissord ., qui e pluribus libris ita odiderunt. Vulgo enim linne in modum haeeee leguntur: ἐπηυ προνηστε Dacirari et i Isivαὶ ἐκ ξω κατεvξωνται. θυουσι τον Io Ρω καὶ αποδε ραντες κοιλιην tiλω ἰκειωηω πῶσαν ἐξ ων ειχον nbi nemo non videt en Ox parto proferri, quae infra quoque reseruntur, quaeque his ita a seriptoro relata suisse vix verisimile videtur. Matthino vntentam retinuit, nisi quod tineis inelusit altorem ἐπηυanto κατευξωνται et pro ἐκεινην seripsit κεινην. Et hoc quidom
Schwoletinousoriis quoque reposuerat, cum κεινην idem valeat at que νενην, hoe sero senaur totum a/domen exen erant l. e. intestina omnia ex alvo eximunt , viscera vero in eorpore relinquumt. Nam κε - την κοιλιαν idem esse vult atquo κενείονα, alvum, abdomen, in quo
sunt intestina. Equi dom nullam iustam vulgatae loetionis ἐκείνη ω de sorondae causam perspicio, si quidem κοιλίην ἐκείνην eodem modo dictum Reeipio quo paulo ante πε-
.cia η δὲ ἐκεινη. Setineidem, in
nor B. t. Brinh in Setinoidoisini Philolost. VIII. p. 42i ad similem
τερα dicuntur, alvus inferior; qui simul sumti πῶσαν κοιχίην emetia