장음표시 사용
541쪽
εμ se Exspectanda. ex notis hieroglyphicis potissimum ducta, quihus
rodoti tonsamus, distingui intor Herculem deum, qualem Aegyptii
habitorint, et intor Horeulem Grae- eorum, heroem potius quam deum, ut qui propter multa in terris egregie perpetrata in eoelum post ει rit receptus. Hunc Aegyptios igno- raro asserit pator historino, ut qui
omnino apotheosin quam vocant ignorasse vidcantur. Quare in eam
potius inelinat sententiam, ut Grae- eos ab Aogyptiis Horeulem necepisse malit, additis caussis, cur ita sibi placent. . Quorum summaeo redit, ut Graeei vetus Orion in-lium numen utiquo acceperint, sed humana forma ot indolo istud sibi
monte informaverint in Ooquo omne virtutis humanao oxemplar reprae-
sontari voluerint, dei naturam quasi
lyt. 1012. pag. 272, ubi plura his
similia oollogit vir doetissimus.
Rhest aeriptis, recentiores elocorunt. Utrumque eaeterum Nostro in usu;
cons. I. 1Ν5. 192. II, 78. I Id. III 15. 38. Plura Sehweigh. Paulo
inde oeeurrit του νομα cΗρακatet , Florontini eod. anetoritato nititur;
p. 201. - Ad ανεκαθεν, quod de tempore adhibetur, es. I, 170. ori τε toti blativi εος τουton os γονέες κ. x. a. t Commode Larchor. laudat Plutareti. do Soerat. Gen. p. 577, ubi memoratur antiquissimum Haliarti in Boeotia sepulerem Alemenae literis inseriptum sor-mao poeuliaris Rod harharao sero
Aegyptiisquo similis: ita ut Agesi-lnus, qui sopulorum aperuit, in Aegyptum mitteret inscriptionis exemplar, quod saeordotes logorent. Aere vera unum quendam ex Aegyptiissaeordotibus legero potuisse tradunt. - Ad Herodoti locum intolligandum hoe omnino tu paueistorior Amphitryonis aeque atque Alemonae genus repeti a Peraeo qui ipso rosortur ad Belum, Aegypti regem. Ita quo Herculos paterua et materna stirpe Aogyptius fortur ex Graecorum tabulis. - Reliqui in textu Aιοσκουρων. licet unus liber Uιοσκορων, Attieo dieondi more. Sed vulgatum recto tuotur Sehaosor. ad Greg. Cor. p. aseo add. Lobeeli. ad Phrynich. p. 235. In AOqq. δαίμων vix dissori signi sientions n θεος sensu latiora dia vinitatis; es. noti. ad III, iis. et των Ουκ ῆκιστα ἀλaci iacia ι
542쪽
κλέος. Aλλα τις αρχαῖός ἐστι θεος Αἰγυπτίοισι Πίγακλέης ' ώς δε αλοὶ λεγουσι, δεεα εστι επτακισχίλια καὶ μυρια ἐς Ἀμασιν βασιλευσαντα, ἐπεί τε εκ τῶν οκτὼ θεῶν οἱ δυώδεκα θεοὶ ἐγενοντο, των 'Hρακλεα ενα Dosti ζουσι. Καὶ θελων δὲ του- l lτων περι σαφες τι εἰδε ναι. ἐξ Aν οἷον τε νυ, ολευσα καὶ ἐς Tυρον τῆς Φοινίκης, πυνθανόμ ενος αυτολ εἶναι ἱρον μα-
κλέος αγιον καὶ εἶδον πλουσίως κατεσκευασαμον αλλοισί τε arti ἔμελλον uνήuην ἔξεινJ Laudat
locum Matth. Gr. Gr. g. 498. p. 944 oh usum verbi μελλειν, quo hio id indieatur. quod ex DrReee
denti hypothosi nocessario eons cuturum erat. Quare Apatos 1lειν idem soro quod εσχον αν, monorate Selino sero in Molott. critico. p. lai, quom loeum adseripsit Cr. Est vero haee loel sontentiar ae profecto , si quidem resera nomen dei eniux Iram a Graeris aereptas I Αο-gyptii), eerte horum memoriam quam
miaxime ponservassent, quandoqui
dem navigationibus et ipsi Aegyptii) tum iam utebantur Et vero otiam Graecorum quidam per mare navigabant. - De sormula onu rivt-στα, relati uiat στα, quae redit II,
aenientiam rationibus nisiam exprimit, sienti λογος αἱρεει , quod annior ra
et plura Wossoling. ad h. l. Sodnπομαι simplieitor ost puro, exi. stimo. ut II, 11, ubi vid. - In seqq.
HERODOT. I. ubi vid. Vnlot autem sententia: quare horum deorum nomina mustia etiam xeire dehuissent Aegyptii quam nereulis. Nosciunt vero illorum Noptuni et Dioscuror im) nomina, sod Herculis nomen sciunt, quippe qui voro nntiquus Aegyptiorum est dous, unus ex secundo deorum duodecim ordino, qui ex primo octo deorum ordino nati sunt Hiνοντο),
eoronem quoque de nat. deorr. III. 16: ,,alter Hercules) traditur Nilo Ortus, Aegyptius.
regnaro Amasis anno 570 n. Chr. n. , desiit ann. 526. Vid. Larcher.
Horeules hieeo. cuius templum sanetissimum in Tyro urbe h. l. comis memoratur, summus utique Tyriorum atquo Phoonteum deus habe-hatur, haud diversus sero ab sto,
quom Beli nomino Babylonii Ηor. I. 18l ibique noti.) eolebant quem quo Graeci ae Romani tanquam
543쪽
πολλοῖσι αναθήμασι, καὶ ἐν αυτῶ γησαν στηλαι δυο, η μὲν χρυσου απεφθου, ἡ δε σμαράγδου λιθου λάμποντος τὰς νυ
summum deum Iovis nomino designabant. Quo deo Solem docta-
rari ac ropraesentari tinne satis constat, fundoniquo sensu latiori, quo bona quaeque ae mala n Solo eiusque vi in rerum natura afferri solent, accipiendum esse, sive nil
sidera spectes, in quibus Sol eminet. Eiusquo cursum annuum per eooli orbein, si vo ad ipsam rerum naturam speetos, in qua Solis verni potissimum vi ac potostato omnia gignuntur omnisquo omnino rerum
ordo constituitur. Hie igitur dpus, qui et Biatil i. o. dominus) et Mel--rti l. e. urbis rex vocabatur, tiliisquo etiam titulis A. cognominibus gaudebat, quod ab Horodoto noti Iovis nomine, sod uereti is ni)pollatione dos ignatur, id ipsum satis documento osso videtur, hoe dolnomen vere Phoenicium.esso De- quo Graeca ex stirpe repetendum.
Add. Roeth. l. l. I. p. 265 seq. et noti. p. 245 seq. et e s. quoquo Creu-gor Symbol. I. p. 92. II. p. 614 seq. eoll. 451 ed. tori. Raoul Ro-ehetis l. l. , qui eopioso do hoc Hor
ream columnam in Iovis templo Tyrio commemoratam inuo imus apud Euseb. Pra par. Evang. IX. p. 45i: quom Iovem a Iosepho quoquo proin tum c. Apion. I, 1Ν ah hoo Herculo Tyrio non divorsum osse rueto
monet Movors l. l. p. 136 seq. Qui
idem p. 292 seqq. 344 seq.) heno
vidit, eolumnas ad antiquissima numinum orientalium symbola pertinero, quibus omnium rerum ordo firmiter collocatus ac fixus deeln-
ου, ut ait Clemens Alexandrinus Strona. I, 25. p. 41Η. Add. Raoul ROchotto t. l. p. 47 seqq. 84, qui
bene meminit solarium deorum, quibus talia s3mbola piorumque addita invenimus. Pro suciραγδου
pluros libri μαράγδου, qua de seriptura praeter Wnss. nd Thucyd. IV, al eonL Broue lilius. ad Properi. II, 13, 43. Sed veram seripturam praebent omnos eodi eos III, 4 i. Cf. Brodov. p. 122. Ad argumentum sneit Thoophrasti locus Opp. Png.
394 ot Plinii Hist. Nat. XXXVII, 5 al. is), qui Tyri in Herculis tem
plo stantem pilam a smaragdo esso narrant, nisi potius pseudosina- raudus sit. Quao alia ibi adduntur do smaragdorum magnitudino exempla, nolim huc transscribere, cum Larcii oro ne smaragdi quidem columna suisso videatur, sed seduverro coloret, doni l intoriour oto it elatre par des lamps. Ile renitis
Euli lapis fuerit, Ox quo eodem constent eOlumnno Iesu itarum intemplo, quod Romao t. Et reapse
aliud quid amaragdi nomino Noster intelligere potuit, quam quod hodio
intolligunt. Qualo vero hoe ipsum sit, quod illo intellexerit, me ne- seire sateor. Consului alios viroqdoctos, qui itidom tantao molis
smaragdum inveniri posso negarunt, splendeseuntem praeterea, cum quo maior et nmplior, eo minus clarior
ot lue idior isto sit lapis. Do specio quadam eius lapidis, quem Nos Feldspiara voeamus, cogitaverat Zoega do obolisce. p. 142. Alii Amn-ragdum noete illuxisso putant adhibita lueorna s. lumino intus PO-sito ; es. L. Bossi Goseli. v. Spnnion I. p. 169. Movers l. l. p. qui Seq., qui do igno cogitat in nra
sempor ineonso columnamque iuxta positam splondorου suo implente indeque resplendoseonio. Cui obloquitur Raoni Rochotto t. l. p. 49 seq. 83, qui iid Larchori sontentiam neeodoro mavult atquo intor alia Lucianum Asteri Do Dea Syr. g. 32 loquontem do Syriao done simula.
544쪽
ero, quod in eapito sert lapidom, cui nomon avrνὶς. unde noetu splendor multus rosulget, ut tanquam niueornis nodos tota rolueoat: interia diu addit Luetati is splendorem im-boeilliorem osse, sod speciem habero valde igneam. Quod in fine legitur μεγαθος si pro μεγάλ-ς nd-vorbialiter potii existimes, hoc uti- quo insolentius di tum videtur; novero μεγάλως reponamus in textu, obstant libri manu scripti omnes quorum auctoritatom recte tuetur Κuoliner. Gr. Gr. t. II. g. 549 Dot. 3, ubi reddit 1nirim in modum. Cons. otiam noti. Ad I, 5 l. At μεγαλως reponendum vult Herold Emondit. Ilorodd. P. I. p. 5. Laetinam, qualem olim iam suspicati Rumus,
hie statuit Dietseli Jahrbh. s. Philol. u. Daedae. LXIX. p. 329. Eltet Jahrbb. s. Philol. ete. Suppl. IX. p. 122) Reiskii probat coniectu
oodicos praobent ιδο νθεντων quod apud recentiores frequentissimum, non rarum nutiquioribus observat Lobooh. ad Phrynich. p. 37ncit. Noe tainon hoc Herodoto con-vontro, qui alteram sormnm unico adhibuit, ostendit Brodov. p. 3UI. Cnotorum antiquissimum hoc Herculis templum commomorat quoquo Arrian. Expod. Alox. II. Isinit. - In seqq. pro ὰν ου Sehao- serus, probante Struvo l. l. p. 32, απ' ου, a reconit. edd. receptum. CL Icoen. ad Gregor. Corinth. dodiat. Ion. g. 18. Libri omnes: ἀψ' ου. ελαι δὲ 1tεα - τοιηκοσue καὶ
διnmM Fuit utiquo Tyrus et maxima et antiquissima Phoonteum urbs, testo Sirabone XVI. p. a Ta. p. 756 et Iosai. XXIII, 7; quod
tamen non impedit, quo minus cum Wossolitigio eam hic Dimis priscam perhiberi credamus. Α sacerdotibus, antiquitatis suae iactatoribus Nostro ut vorba data suerint, fieri utiquo potuisse idem illo seribit, rei oeta Vignotii coniecturn, qua τριηκοσια καὶ χιλια in Horodoto sit seribendum, eum vor hae ratione Tyri initia iusto antiquiora constituerentur. Denuo hane rem disquisivit Lare herus in Cliron olog. Horodot. cap. II. p. 120 seqq. Cum enim, Horodotum vel potius ipsos Tyrios si sequuntur, urbs fuerit condita ann. 2760 a. Chr. n. , id quod nimis roeedit, Larcherus ΡΟ-nit in anno 15so a Chr. n. Tyri origines. Nee tamen patri historino Tyrios imposuisso vult, sed sibi ipsis Tyrios imposuisse, Cum suas urbis originos confunderent eum Sidone, quao ipsa Tyri esset metropolis, condita anno 17m n. Chr. u. Lurcheri aequo no Vigno-lii rationes rotie I vult Hengstun-berg: Do Tyriorr. rebb. p. 10 seqq., qui lieot ipso Tyrum itisularoin aD-tiquissimam habeat, parum tameniis tribuendum esso censet, quae do nimio annorum numero urbis Herodoto saeordotes narrarint, id quo omnino referri vult ad eommunem antiquitatis opinionem, qunpopuli aliis praestantiores as esse atquo haberi voluerunt, eo quod summam antiquitatem sibi n sumorent. Nec domorunt nostra tioia
lato alii, qui Tyrum conditam ad longe posteriorn tempora detrudorent , posthabita Horodoti auctori tate , cui nunc egrexie patrocinatus ost Movors: Dio Phoenix. II, l. p. 134 seqq. 167 seqq. Is enim ea, qua Herodotus h. l. memoriae prodidit,ox Phoonicum annalibus probabilitor ducta, ita fido digna prorsus- quo vera esse ostendit, ut vix quid-
545쪽
εἶδον δὲ ἐν τri TDρω καὶ αλλο ἱρον Πρακλέος, ἐπωνυμίην ἔχοντος Θασίου εἶναι. ἀπικοuνην δὲ via ἐς Θάσον, ἐν τῆ ευρον
quam, quod ullius sit momotiti contra Proserri possit: in quibus
ita aequiescendum esηe Oxi,timo, ut Herodoto sua nune constet nu-etoritas fidesque summa D quaquam derogetur, cum tantam antiquitatem Tyro tributam volit. Tu eon otiam a Cr. adscriptum Gosenium
ad Iosai. XXIII, 4. p. 728. Neo
alios hic eommemoraro attinet, quido Τyri originibus ne rebus gestis Rcripserunt, quando quidem haee omnia absolvit Movors l. l. p. 166 seqq. ipsius etiam loci eiusque Daturae ratione habita; quam in rem eonsorri etiam poAsunt, quae Prau- bot Forbistor tintidh. d. ali. Geogr.
II. p. 66u et J. do Bortour Essalsur in topographio do Tyr. Paris 1853. Add. Ritteri Erilhundo XVII. p. 320 aeqq. , qui Horodoto quoquo
patrocinatur, ad longo posterioromaetatem id ro rondum esse docens, quod Tyrum a Sidoniis colonos ne-espisso tradunt. Monot praeterea
tomplum vetus, quod utin eum ipsa urbo conditum esse narrabant Tyrii, diu demolitum aliudquo eius loeoa rogo Hiram Halomonis aequali exstructum suisso. Atque hoe po-lius suisse templum, quod quingentis quinquagintn post annis Vi-dorit Horodotus. ἐπωνυuιην - μασιου ε Dicit Donbundante vorbo εῖναι cons. Hor- Hannia. ad Vigor. p. 751 et Stobolis.
ad Pausan. VIII, 3 i. g. 4. ori adseripsit Platonis locum in Phao-don. g. li 7, ubi Horodotoi loci non immo mor fuit Iloindorsus p. 19Ν. Quod ad arilumentum attinet, vix erodibilo videbatur Moversio l. l.
I. p. 387), Tyrios deo ab ipsis in
sua urbe culto nomen indidisse ex colonia Transitimque inde et dixissest coluisso Noreulom, ita ius lapsum Osso putat historino patrem, qui Thastam vocaverit oum Horculem, qui in eontinenti torra Tyri enitus Indo nomon Tarsis aeceperit,
- Mihi poetius idem vir doctus l. l. II. l. p. 276) statuisso videtur, h. l. unice do tem plo cogitari posse, quod Herculi,doo suo tutelari, Thasii mercatores in urbe motropoli eondidoritit. ἐν τη εtoos ιρον Ἐρακλέος υπο Φινι ιικιον χρDui νον v. x. a.J Noctemplum, si annos supputaveris emento Norodoti, i. e. 166 ante
Graoeorum Herculem natum, conditum orit anno 1550 a. Chr. n. , ita ut Graecus Herculos natus merit 1384 a. Chr. n. Qui bono diversus non minus ab Aegyptio et Phoenieto quam a Tyrio ae Thasio Hercule, non deus. ipsa origine, sed mortali stirpo prouenitus serebatur, mox in eoelum receptu
oh insignia saeinora. Quom igitur Orion talos habuero deum primigenium, eum Graeci inde neeeptum magis ad humanam sormam ne RPB-ciem conformarunt et in horoem transmutarunt, qui ob ipsius dolium ano gonoro merita in coelum evectus nunc reliquos otiam homines ad similia porpetranda ipsius quo vestigia Ioeenda provocaret. Quao do Thasio uoreule accopimus,ot ipsa Phoonteium deum misso
bol. II. p. sis seqq. , ubi etiam
Thasiorum numi momorantur, in quibus Herculis effigies comparet. I o Thaso ipsa cons. Nostrum VI, 47. Cum enim auri sodinis et metallis conspicua esset insulat, maturius Phoenicum eoloni illi e sed oscoporunt templumquo Herculis, pntrii dei, ibi constituerunt. Quod
licet ex prosMis vorbis h. l. et VI, 47 testetur Herodotus, noe ipsum Ρ r go improbabilo sit, tamen C. O. Μuollor Orchomon. p. 1 la) no-
ditam , quam a Pariis Archilochi ae lato conditam Olymp. XVIII. I sivo Inου a. Chr. n. alia testimonia de elarant cvid. Fiselier. Grieuli. Zeit-
546쪽
ζητησιν ἐκπλωσαντες Θάσον ἔκτεισαν ' καὶ ταυτα καὶ πέντε
γενεῆσι ανδρῶν προτερα ἐστι ii του ' φιτρυωνος 'μακλέα
insoln p. 78), longo igitur temporo post primam illam Phoenicum eo loniam, do qun cur dubitemus, nulla pro elo eausa iusta n ppnrol. Tu vid. quas eontra Muellorum disputavit H. Ηnssolbaeli: Do in
3I so a. coli. p. 26. Add. Proheseli: Alii doli' Λeadem. Roin. d Areheolog. Pontis. VI. p. 179 soq. st qnno hanc in rem disputantur a M versio l. l. II, a. p. 120 seqq. 276 seq., qui alia quoquo attulit, ex quibus satis apparet, Thasiam primitus a Phoonteibus osso conditam, et quidem probabilitor anno 141 5 anto
τ0νωνος κ . t. a. J Cum a Cadmo plus quinque generationibus abiisso tradant, vortia Ilorodoti displicuerunt viris doetis, qui pro πιντε roseribi maluerunt o ἐκα vel οκτω. Sod vulgatao loetioni, quam in istiuAmodi rebus valdo obscuris immulare nefas puto, patrocinatus est Larcherus, eum n Cadmo usquo ad Oodipum. Horeulis aequalem, utiquo fuerint quinqua generationes , Cadmi nutom g nonlogiam Noster vorisimilitor cognorit. Qua si vors disputata sunt, Herodoto sua constabit auctoritas. Cons. Larchor. not. nd h. l. et Tah. Chro nol. p. 32η seqq. 344 seqq. - In seqq. verbis: παλαιον θεον Toν Notitiaire αντα pleriquo eodd. Omitis inni articulum τον, quo vix ca- rore poterit oratio. Diotseli tineis inelusit, Dindors prorsus ab iocit. Paulo post sormam ἹIρακλεια, enitis loco unus Florentinus prno-hot Ηρώvisci, eum Brodovio p. l8lrotinui, qui in aliis similibus no- minthus eandem formam n Nostro
θης stolidus. ineptus) vidimus ad 1, 60. Attigit Herodotoa Thoo in Progymnasin. II, n. p. 18 od. Finehit. Vorba ροπὴ noti τῆς sol s. in pompa solemni) explicanda sunt ad ea, quae I. II iam invenimus υπο συρίγγων , alia id gonus.
547쪽
earentur sacri ivm. Ita Sehwoigh.;αυτου, quod de Herculo tanquam vieuma intolligondum, pendet avorbo καταρχοντο, quod in κατήρ - χοντο. ex nitorum locorum nianio gin, in quibus hoc ,ersum nugmonto temporali instructum ost, mutntum vult Bredov. p. 295, quem sequitur Dieisch. At auo ureteror σθαι ιερων), quod usitatum est in Graecorum sacris, auspi in onque omnineomprehendit, quae initio saeri se ii sunt, pilos o fronto victimno nh- seindero, lustraro oam, ni in . Plura
vim propulsandam se eonvertere: nlii: viritim stiarum periculam facere. In
quo scriptores imitando exprosserunt. Vid. plura nil Plutaretii Phialopoem. 10. pag. 4 l. - Cn terram tacito in his eognosens eelehorrimam do Busirido inhia in m. qui Ao-gypti olim rex Ox oraculo quotannis perostrinum ad Aouyptias terras dolatum mactaro solitus suerit. Qui idem Noreulem advenam ndaltaro cum duci iussisset, illoeompodibus senetis so Rotvisse ne Busirim eiusquo filium Amphida. mantem et Chalbom praseonem interomisso traditur. Quno quidem in Graeciam do in translatii vol aliartiseibus nil oculorum sensum trn- dueta in vasorum pieturis roprno- sentantur; cons. Potninros do Vnsos eroes par Millingon. Rom. 18I3. Dr. XXVIII. Noe desunt ni ino Grno-cciriam satiuino similes, ad illam Λο-gyptinim coniicino, si uno minimo nil Graoeiam, ut C. O. M uellero quem Cr. ad h. l. laudavit in Oretio mon. p. 164 videtur, revo-ennilao ot inde in Aegyptum domum translatae dolient existimari. Qui interior sit tabulao sonsus, hic ex-
pro piaculis mactatorum: quem mo-rom p Aton Rublatum esse ab Horeulo vel potius mitigatum. aliis sa erissetis substitutis, idona existimnt.
κ. T. a. J Aogyptii eum sues avor sati sint . quas uno tantum dio sosto Lunae mnetabant, ut Noster assorit infra II, 47. alii quo testantiar scriptores, in nunti Valetionarius pro των rescribi orων. ut oves intolli gantur svum loeo. Quod eum Sehol-jorshomi anna liber eomprobaro vi iadoro inr exhibens oῖων. reeoperunt Sehwofgh. niquo Gaissord. ac ro- cenit. quoquo editores; nos a vulcain Ataro maluimus, cui antis onipsa pntrocinari statuit Larehorus,qnno II, 47 momorantur. Do ho bus nil saeri seium adhibitis vid. suapra II, 38 seq. χηναον pro vulg. χηνιων Florentino si Sancrost libro eum Boii horo et rerenti. edd. seripsi. Cf. nrodov. p. 2cia. Donnsoribus es. noit. ad II. al. κῶς αν Onetoa ανθρώπους θυ-ois xl Herodoti quidem notate ab Aogyptiis minimo homines osso mniactntos anno iunm erodamus lieot hi storino patri, eum iam antea Amnia sis rex humana saeris in per Aegyptiam quibusdam in locis fiori soli in sustulerit, ot omnino Persarum o en patione in hiseo multa mutata suisso perquam sint erodihilo. limoni in Dor Aogmtum quoquo homines in sacris nanctatos adeo quo vi
548쪽
5 35126 ἔτι δε ενα ἐοντα τον φακλεα καὶ δει ανθρωπον, ως δή φασι, κῶς φυσιν ἔχει πολλας μυριαδας φονευσίας Καὶ et ρὶ ιιὲν του -
vos combustos esse, praesertim homineκ pero inos ac rusi eoloris,plii ros tradunt scriptores, seo. Empiric. Pyrrh. III, 22 l. p. l Ta Bolik. Diodor. I. 88. Plutaretir Do Isid. et ostr. cap. 73. p. a,u B. Porphyr. do abstin. II, 55, qui uiorque ad
qnid quod Sole uelim tradunt librum seripsisse περὶ τῆς παρ Αἰγυπτίοις ανθρωποθυσως. teste Atiion. IV.
p. 172 D. Sod maturo iam snovum morem desiisse, quem testo Porphyrio l. l. abrogavit Amasis, nisi iam anten id laetum esso erodero mulis deo lararo milii videntur ipsa Aegyptiorum monumenta, o quibus nullnadhue innotnorunt certa hominum in ipsis saeris deorum in honorem mactatoriam vestigin, cum nemo huc rotulorit viros hostes aut en ptivos ad supplietum ductos nut a rego victoro eaesos in ipsa Pugnn, qualos sano in illis monumentis eonia spiciuntur. Vid. Williinson: Man ners etc. see. ser. II. pnu. adiseqq. et e s. Parthoy nd Plutaret, . l. l. p. 272 seq. . Ghillany: Monaehonopser d. Hobr. pag. 623., qui Horodoti quidum notato atquo etinmanton piablieo nulla humana sacri seia diis oblata esso ut concedit, ita clam atquo occulto Aegyptios talibus saerissetis non nbstinuisse probaro studot. Sod haoe ab Ilo rodoto aliena sunt.
vtiomodo uerisimile ait. Malim equidem : quomodo congentianeum sive probabile sit. cum id Herodotus indiearo velit, quod per rerum DR-turam flori minimo potnorit. Cons.
Platon. do Ropubl. V. pag. 473 A. VII. p. 180 B. Aelian. N. A. II, 28, ubi Horodoti non immemor fuit
in ευμενεἰη , quod in simili sora mula in Heliodor. Aethiopp. IX.
p. 42i invenitur, ubi denotat veniam. inrisentiam. Eam vero ndiis aequo niquo horoibus sibi polit Herodotus, ut qui do rebus disso orit , quas tangoro notas sit, eum ad areanas religioties ac mysteriornm doctrinam portinctant. Cons.
supra II. 4. Similes formulae apud Nostrum aliquoties roperiuntur II, 46. 47. 19 sn. C s. XLVI. Oi; θυουσι Αἰγυπτιων Οἴ εἰρηti ἐ- ω n J Mondosios intelligit, eons V, 42.
ωνται μναι οῖ Μενδησι o. Oeio primi ordinis doos Aouyptiorum ntiali stimus ud II. 43, uti igitque eosdem quoque Thoo Smyrnaeus in fragm. de arithmot. Et music. Png. Ina od. Buliald., quom excitavit Roolli. Goseh. d. Philosoph. I. nott. p. 64 ini totum hune de Aegyptiorum deorum ordinibus locum prist
549쪽
τερους τῶν δυώδεκα θεῶν φασι γενέσθαι. γράφουσι τε δη
symbol. II. p. 48. I98 seq. 238ὶ,
I. p. 228 seq. 257 seq.), Bunson Aogypt. Stello ote. I. p. 423 seqq. Εκypi's Plaeti otc. I. p. 366 seq.), alios, ita tractavit, ut singulos
singulorum ordinum deos eonstituero orarundem quo Domitin o monumentis Aegyptiis eruero studoret, I. p. tau soqq. 148 seqq. t eui mox oblocutus ost Lopsius Uobord. ersten Aestvpt. G5ttorkreis 'iti: Abliandi l. d. Bori. Ahad. d. Wis son sellast. 185 l. pag. 157 seqq. , qui idem ex Aogyptiorum monumentis primum deorum ordinem eonstituore conatues est, in singulis huius orditiis diis indieandis a Hoethio quam maxime dissentiens. Dis quibus singulis disceptaro huius loci non est: quas tid Horod tu mox plicandum pertinent, on nsseramus. Hoethium enim si sequimur, hi primi ordinis dii, qui sunt octo, o quatuor primitivis numinibus,quao ponit idem vir doctus . ema nation 3 ita orti putantur, ut hiceo
primus deoruiti ordo oxhibeat deos in ipsn rerum natura constitutos, i. e. vires Nnturne, quibus omniaeontinentur: quos o sdom indo hiros i. o. magnos ae potoni A diei eonsentnnoum. Ac primum intor hos loenm Roothius tribui vult si deo, qui quod primus o primitivo numino A. spiritu emanavit in rerumque naturam transiit, v Oeatur Pan. i. e. emanans, transmistrans,
deum, quo omne quasi conorationis principium omnisquo in rerum natura vis genitrix doelaro tur, aliis quoque ad idem spectantibus suisso ornatum nominibus, adooquo vocatum uiar. Seph s Arsaphes , i. e. deum genitorem, generatorem, et Mon hus. Men s. i. e. croatorem, a quo ipsodoseondat Graecorum Μενδης, idem vir doctus addidit: qua voeu himetim signiscari eum contenderot Boeliart. Hior Eoic. II, 5a, recte iam eontra monuit Inblonstii Voee. Ao-
rum sermonis aeminalem. 9eneran
tem . Decundum, ita ut Aegyptii
sooeunditatom naturno signifieare voluerint. Hircum vero ob maxi
mam generandi Vim es. Diodor. Si eul. I, 88 hule deo sacratum voluerunt ipsumquo deum hi rei partibus praeditum repraesentarunt: quamquam, quod iure mireris, in tot anaglyphis Aegyptiis nulla adhue huius dot imago, qualem H rodotus eorto indicat, est reperta; vid. Hiri: Uobor dio Gogonstandodor Κunsi etc. pag. 12l, Roeth. l. l. noti. pag. 7 l. Unus Minutoli uoiso ote . pag. Ma) retulit, in eryptis a Bolgonio apertis Inventum
tum, quam testo Horodoto illi triabuerint Aegyptii; neque hoc praetermittendum, quod urbis Mendo
sia o numi Momanorum aotato susi monstrant hi reum. Vid. Zoeg. Num m.
Ao pit. imperati. p. li T. 2 i5. Le-psius l. l. png. ird hunc Mondosiorum doum, qualem Horodotus h. l. unum ex octo diis primi ordinia deseripsit, hono discorni in bot ab oo deo, quem in superiori Aegypto Chommi s. Panopoli euliatum erim Graocorum Pnno vulgo componunt, cum Mendesiorum deus,
qui nil primum ordinem portineat, Osirim quem primo cirdini ad seriptum poniti quasi doolaret altera onquo peetiliari sub sorinane nomen suum ab ipsa urbs potius necoporit: quam in rom amri Diodori loeum I, 25 seri hontis: του χοιριν . . . . πολλοὶ Πανα νενOui κει ai. Alii Horodotum lapsum osse contendunt Mondosiorum do on adscribentein, quae potius addoum Gem s. Ehem, omnium rerum generatorom, pertineant: cons. Williinson: Manners et . se . A r.
550쪽
καὶ γλυφουσι οἱ ζωγραφοι καὶ οἱ αγαλματοποιοὶ του LIανὸς riἄγαλμα, κατάπερ Ελληνες, αἰγοπροσωπον καὶ τραγοσκελεα
αοι 1id ιον ἐστι λεγειν. σέβονται δὲ πάντας τους α ιγας οἱ Μενδνησιοι, καὶ μαλλον τους ἔρσενας των θηλέων, καὶ του
eoll. 143. Caetorum nomon Mendes nee urbi nec nolito inde cognominatorovera olim misso contendit Cliam- pollio 1 Egypt. solas l. Pliar. II. png. 124, cum no non Aegyptium fuerit segmun an Erman s do in gre-nadet, dunbus postremis voeulis ideo adiectis, quibus urbs insorioris Aostypti distingueretur ab ea quas in media Aegypto suerit Achmvn masna, Gra eis quae dieitur Hermopolis mauna. Et cognomon a torrae in dolo ductum, quae stranatis Punicis) sit seraeissimn. Utut est, non multum urbs remota orat a Diospoli et Ilusirido urbibus, marique propinqua, testo Strabono XVII. p. 802 s. p. 115l A. R. Nunc loeo nomen As uns. Oshm , vid. Selilichthorst. in Googr. Asric. Herodot. p. 73, coli. Cham poli. l. i. p. 128. γοάτοπισι τε δη καὶ γλ pουσι κ .et. 1. J γρατειν h. I. unlot ponere,
pie tira repraesentare, Eoque discornitur a verbo γλυτειν. de quo cons.
tis neeurati sunt scriptores: cuius generis ot alia exempla reperiuntur. Mox cavo mutes Τραγοσκε-
λια ut nimirum eum substantivo τωγαauci conveniati, cum illud por- tinoat ad IIανός. struetura Graeeis seriptoribus haud insolita. Similia quasdam affort Matth. Gr. Gr. φ. 4ad. p. 810 seq. not. De Pania ima milibus Graecis consor uis Winholamann. Opp. lom. IV. p. 7s. VI. 2. p. 23l od. Dresd. C. O. Mnellor Handb. d. Arehaeolog. g. 38 . G. eonsort Tho classio. Iournni. vol.
ΟιJ IIaoe ita intelligo, ut Aegyptii
Pana minimo talom deum existimavorint, saeto caprina hirci ius podibus instruetum , sed similem eun- dona reliqnis diis ropraoson inverint, quos sellieot animnlium partihus cir natos conspicimus, ut Isidom hii culas eornibus, Iovem arietis en pilo praeditum, alios aliis attribu tis. Causam moris Herodoto Leno. ut equidem existimo, cognitam rasotamon prolatam religionis gratia, indieavimus supra.
masculino genere ndhibeatur. καὶ ω Πιον τους ἔρσενας eo ν θη-aεωνJ Capros Iaircosue cur magis honorarint, haud latebit Eum, qui, quas de Panis natura supra dixi mus Doeunda omniumque rerum g nitrice, reputavorii. In verbis 8oquontibiis haeserunt interpreton variaquo tentarunt. Sine eausa. ut mihi vi doliir. Nam primum in vorbis καὶ τουτων Or αἰπολοι riuus uita νας seu in i nperto tot των pertinot ad oeιγας ἔρσενας, ut hircorum pastores maiorem quam en prarum honorem tonero dienniur. L eutio Hπολος αἰγων nihil habet nbaoni. quum aliquoties ea usus suo rit Homorus. v. e. Odyss. XVII, 2d6.
269. Haec igitur verba καὶ tot - των - hουσι) si por parenthesin quasi interiecta aeeipias, nihil in
eo Osrondes, quod verba sequentia ἐκ τουτων εἴς μάλa arte κ. T. a.