Herodoti Halicarnassensis Musae textum ad Gaisfordii editionem recognovit, perpetua tum Fr. Creuzeri tum sua annotatione instruxit, commentationem de vita et scriptis Herodoti, tabulas geographicas, imagines ligno incisas indicesque adiecit J. C. F.

571쪽

558 HERODOTI

κέει ἐμοι νη γυνὴ αυτ η της νυν Ἐλλαδος, προτερον δὲ Πελασπιγίης καλευμενης τῆς αυτῆς ταυτης, πρηθῆναι ἐς Θεσπρωτους '

πρηθῆναι ἐς Θεσπρωτο vul Do

Satis, opinor, manifestum ost, II rodotum unam tantum novisso Dodonam Thesproticam ianumque orn-culum Dodonaeum in Thesprotinconditum. Sunt enim, qui praetorea Thessalieam Dodonam suisse Oxistiment , quam nullam unquam Oxstitisse nunc satiη eertum habemus.

etiam varia, si uno do origino et signisenti no vocis Um3ωνη et veteres et reeentiores attulerunt, ni te

exhibuit ipsum auo Saerae Seripturno i eum in Gones. X. 4. ubi Dodanim) ad hane Dodonam rotulit P. 4. si vo p. 291, alitor sentientibus huius loei nuperrimis interpretibus, qui vol do Rhodo vol de Dardania si vo Troiana torra hie eogitandum esse pronuntiant; cs. Moholi Dio Vtilherinsol dor Gonosis p. 105 seq.

Attulit quoquo veterum scriptorum

do Dodona loeos Forbiger Hand b. d. ali. Geogr. III. p. 880; de ipso situ disquisivit potissimum Pola. queuille Voyage. T. I. Ehnp. XI. p. 94 seq.), qui sellorum sodes ta

num ilio non multum ab suisso aboa urtio statuit, quae nune Iunina dieitur; roporiri ruinas propo Gnr-Mihi: Dodonam ipsam eo loco construetam videri suisso, ubi nune cost, laeta arx conspicitur, montem que eum, qui a septon trions hii ius convallis gurgit, Tomtirim vi-dori ab antiquis poetis tantoporo colobratum. Cum his foro consentiunt, quae alii peregriuntoros in votiorunt, IIollanil, Hobhouso atque inprimis Lonlio Traveis in Northorti Grooeo IV. p. l68-20i, uno excepto Howkins, qui Dodonam vo- . terem eiren Parnmythiam suisso salso statuit. Vid. Arnoth l. supra l. pag. 12 et Sitaungsborielit. dork. h. Akndom. d. Wissens ch. Eu

Wioti 1850. Histor. philol. Class. II. p. im seqq. , qui do Dodonao

urbis situ, propo locum, qui nunc Castri geta dieitur, dubitari vix posse seribit; ut adeo de uno Iovis temia Plo quaerendum sit, quod ipso in monte situm putat, Leahe in Ia- rinae arce, quae unius horno itinero distat a Cnstri geta, Douqueville

in eollo Gnrdi hi, qui tribus horis

distat a Cnstri r En atquo duabus horis septentrionem versus ni, In

nitant quam Galli doeti sontentiam reioeit Lealio itemque nuper I. G. voti IInlin Altinnosisebo Studien p. 26 eoll. 5 l), qui ipso cum lias regiones inlustraret secumque fineptus hane rem animo agitaret, sponto so in eidisse nit in eas ruinas, quas quatuor horarum sputio meridiem et oceaAnna versus a Castrirga ad radi eoin montis olyraikastino adhuc cernuntur nique ad templum quoddam pertinuisso viden tur; ipsi loeo nomen DramiselMous. Equid om haec attulisso satis hal, o, peritioribus diiudieanda. Do etymovoeis Dodonae vid. nilata ab Ε .a Lasauix l. l. pag. 290. ἐπειτα δουλευουσα - οιος ἔρονl Intolligas ex anteeodontibus: δο

loco et in seqq. mutaro voluerunt Valelion. st Reisti ius; quae inmen a sunt, ut, cur ita mutari do-heant, nulla apparent iusta causa. Neque nnte πεφυκvrνγ addendum ευvol ἐκει, ut illi additum voluere, offensi sellieot simplicitor posito

vorbo πεφυκυry, quod hanc. Ob carisam adiecisse videtur Noster, quo arborem veram indicaret et naturalem, eum alia alitor hac in narrations ossent accipienda. Vocatur haeceo arbor apud vetoros modo

δους, modo τηγὀς, φηγος nutem vix roeto intolligitur fassus, eum potius quercus es Ius sit vel, ut Linti statuit silio Urwolt n. das Alterili. I. p. 361 seq.) quercus aegilops. eu ius fruetus ot odi possiant et re vernPelasgis rudibus, qui illas regiones

572쪽

ὸς, ἔνθα απίκετο, ἐνθαυτα ιιν, μην αυτου ἔχειν. ἐκ δὲ του του χρηστVριον κατηγησατο, ἐπεί τε συνέλαβε τὴν Ελλάδα γλῶσσαν. φαναι δέ οἱ αδελφεὴν ἐν Λιβυνὶ πεπρῆσθαι υ πο τωναυτῶν Φοινίκων, υπ άγ- καὶ αυτὴ ἐπρhθη. Πελειάδες δέ μοι 57 δοκέου κλγὶθήνια προς Αωδωναίων ἐπὶ τουδε H γυναῖκες,

incolebant, vi tum suppeditasso dicuntur. Hine supra nrbor, quae prima olim alimonia homiuibus praebuerit, hine ipsum eius nomen, quod ab odendo a verbo ταγειν) duetum vix dubitaro lieobit

hine Ox sonitu soliorum, Ex avibus circumvolantibus, aliis eiuκmodi rebus orneula petita, quialia vel apud nostros maiores in Germanorum et Celtarum lueis oceurrunt. vid. Laan a lx l. l. p. 9 seq. s. p. 298 seq.ὶ eoll. Creuger. Symbol. II. p. 34. Wioner Jahrbb. LXI. p. 18 et Κruso Hollas I. p. 443. In proverbium adeo cessit Iovis Dodo-nnot arbor; es. Pint. Phaedr. Png. 2I5 B ibique Iloin dors. p. 342. In seqq. pro ἀμφιπολευουσαν quod Meribi vult αμφιπολευσασαν Cobotitemquo Ε heri Commenti. Sico. I. p. 118 seqq., haud neeosso esso iudico. Noe magis necessarium videtur, in verbis seqq. χρηστήριον κατηγήσατο ora rem institui ) seriboro χρηστηρίου. Tu vido modo

II, 40. III, 134. VII, 8. g. l. αδεχτεὴν ἐν Λιβvη πεπρῆσθαι INoli seribore i ς Λιβυην. Indieare

enim voluit multor, sororem suam

suisso a Phoenicibus, qua in terra dolia commoraretur. Haud infrequens Graecis aeriptoribus lineo orationis breviloquentia, qua praetor motus signi sientiononi etiam commoratio in aliquo loco indientur praepositione ιν. Consimilom usum praopositionis ἐκ notavimus ad Mo-rod. VII, 93 ot ad Plutareh. Pyrrh. p. 169. Cap. LVII.

αἱ γυναῖκεςJ Do usu praepositionis ἐπὶ monuimus ad I, id. Ad rem ipsam quod attinui, sunt qui sabu-lno originos inde ropoli volint, quod, cum apud Epirotas πελείους dietos

misso aenos Hesychius narret, Dodonaeorum quoque sacrorum nutistitos vetulae diei potuerint πίλειαι, quod eommiano alias suit eolumba. rum Vo ahulum. Et seribit Servius ad Virgil. Εelog. IX, 13, Thossalion lingua peliades dici ot columbasot satidiens mulieros. Add. Pausan. X, 12. S. 5 et quao do hissaeordotibus vatieinantibus iam supra ad II, 55 posuimus, quarum clo Domine qunesivit quoquo C. F. IIormann. Gottoκdiensit. Altorth. g. 39. not. 23. Ac sano altius quid in hae tota fabula speetari nihil dubium: quod ipsuiti indo eruere eonati sunt viri docti. Namquo Dodonae in religionibus Iovi addita

orat Dione Venus. cui columi,n erat Onsecrata, quao in Iovis arbore sedens futura canorot, qualem in numis hodiequo servatis rouern con-ApIcimus. . uabohatur illa vitas vitalis quasi symbolum et alimonti primi indietum. Quaro cum Νymphis nutricibus sius Hyadibus Pon-vonite πελειας vult C. O. Muellor. Prologg. E. Mytholog. p. 320. Neque hue roserri non poterit columba, quao post diluvium cum olivno solio eo raparuit, Gonos. VIII, II.

Dionae igitur eum sacra esset columba , nil mirum done sacerdotes eodem nomino columbarum insignitas misso, quemadmodum Ceroris quoquo sacerdotes μελίσσας voea. tas fuisse constat. Tu vide potis

mimum Epirotarum publieavit, RCrou Eero l. l. III. p. 284. Tati. VI.nr. 28 repotitum. Quin s altern pars exhibet arborom soliis ot brachiis distinetam, quibus supersedit colum-

573쪽

560ΠΕRODOTI

Mori βαρβαotu ησαν ' ἐδοκεον δέ σφι ὁ αοίως ορνισι φθέγγε - σθαι. ιι ετια δὲ χρονον τχὶν πελειάδα ἀνθρωπηδεὶ φωνὴ αυδα ξασθαι λέγουσι, ἐπεί τε συνετα σφι ηυδα ἡ γυνή' εως δὲ. υρνιθος τροπον ἐδοκεέ σφι φθεγγεσθα. ἐπεὶ τεω τροπω ἀν πελειάς γε ἀνθρωπηι si φωπὶ φθέγξαιτο et μέ -

λαιναν δὲ λεγοντες εἶναι τὴν πελειαδα σθμαίνουσι, οτι Αἰ

58 Πανηγυρις δὲ ἄοα καὶ πομπας καὶ προσαγωγὰς πρωτοι

ha; duas alino columbas humi nr. hori adstantes conspiciuntur: quod ipsum haud seio nn ad tornarium sacerdotum numerum do quo vid. ad II, 553 reserendum sit. De alio huiusmodi nuino cons. strobor in

suit signum sive earum seminarum quae marito mortuo haud aliorum iniere matrimonium more Aeratiorum saeordotali. sed saeris ac robus divinis so plano dicarunt, id nnostro loeo alienum videtur: eumaaeordolos Dodonaoas Nun tam viduas quam virgines innuptae et ea-κtae suisse vidoantur; es. supra ad

II, 55 noti. ot vid. L auix p. sa. p. 298. Nee magis placet, quod monente Creugoro) Anglus homo

universam Herodoti narrationem inde Ortam esso censet, quod nurea columba. Diones symbolum, equereu Dodonaea suspensa suerit.

Nee meliora profert alius vir doetus Anglus in Tho Classieni Iournal. nr. LVIII. p. 390 aeq. Dispu- lasso de his quoquo video Frod. Cordos. in disputationa do oraculo

Dodonnoo Groning. 1826) eap. I. s. 4 seqq. Alia protulit linius libri eonsor in Biblioth. eriti ea See-hodii 1829. nr. 50. pag. 108.

et in soqq. συν/τά σφι subi vulgo arti eulum praeponunt Tot . quem omittit Florontinus) atque ορνιθος τροπον ἐδοκεε στι ut plurimorum

eodd. sert auetoritas) inverso Ver- . borum ordino. Ad ipsum argu mentum videtur notandum, apud Graecos haud raro eos, qui barbari ot origine et lingua vol ossent vel haberentur ob sermonis ruditatem aut loquaeilatom eum avibus, hirundinibus potissimum, comparari adoc quo por eontemtum hirun

solitigio videtur των εὐων η μαντικη osse disinario in templis, quas et responsis ot signis absolvebatur, oh loquitur Seli Oighaeuserus. eum msoci. quemadmodum alias τὰ tortiti do victimis, quas immolantur, ne-eipi deboant. Itaquo intelligenda orit diuinatio e victimis s. haruspicinia, quam paritor atque oraculorum institutum ex Aegypto repeti vult Herodotns. Gronovio olim placuerate. τῶν εὐίων η tici ντικη ut in Modioeo libro Oxstat), i. e. dio nandi per sacer tes ratio. Sed re agatur quodammodo Nostri loeu RII, 83. CAP. LVIII.

Πανηγυρις δε - προσαγωγῶς πρω-

574쪽

Ελληνες μεμα κασι. τεκμοιον δέ μοι τουτου τοδε ' αἱ μὲν γαρ φαίνονται ἐκ πολλου τευ χρονου ποιευμεναι, αἱ δὲ Ελληνικαὶ νεωστὶ ἐποιογαν. IIανηγυριζουσι δὲ Αἰγυπτιοι Ουκ59απαῖ του ἐνιaυτου, πανηγυρις δὲ συχνὸς, μάλιστα μὲν καὶ προθυμοτατα ἐς Βουβαστιν πολιν τῆ Αρτέμει , δευτερα ἐς

Tot di. t. a.J πανηγυρις, quae est lestitima talium nominum sorma ne-eusativi apud Horodotum, seripsi eum recenti. edd. Vid. Dredov. p.

264, qui idom p. 20a etiam do dativisormn Herodoton Ἱσι nt II, Gl.

nuit. προ se γωγας Gronovius explicuit Ohliationes, in ipsa intorpretations Latina ponens adductiones. Melius, opinor, Schweigh.: , Hesyphio προσαγωγη est προοεχευσις, recte: necessio, nempe nil deorum nran. supplicatio. Tu cons. Epist.

ad Ephos. II, 18. III, 12 et in Pho- iii Biblioth. Cod. 280. p. 540, di

. v. roddit solemnes ritus an ortim

quo argumento cons. II, 60. 138. Quod voro sostis pompisque frequentibus uti Aegyptios Herodotus scribit, Id sano quam maximo eon Irmant, quas plurima in Aegyptio-riam anaglyphis picturi suo variis lo- eis eonspiciuntur, ubi et dii reprao- sentantur et pompae, sosin illorum in honorem instituis. Plura Wil-kinson. Manners etc. soc. ser. II.

p. 270 seqq. 377. δευτερα ἐς Βουσιριν πολιν τῆ σιJ Do ipso sesto vid. II, si ibi-

quo noti. Quod ad urbem Busirinati inoi haec disputat Crougorus Comm. Herodd. p. 110 seq.)r , Quatuor amplius oppida hoc Domino

ipsa, quam modio in Dotta sitam prodit Horodotus. lAd oeeidontn-lom nimirum illa oram Phatnitiei fluvii sita orat, ubi nune loco nomen notissis sivo Ahoussir. Vid. Sehlichthors t. l. l. p. Is se l. Clinm-poll. l. l. II. p. 184. J Do huius ro-ligionibus auctor est Diodor. Sient. I, 85, ubi nomen urbis indo rop tit, quod Isis in hovo Osiridem so-

logiam nominis Βουσιρις. a βους ot 'Dσιρις ductam, sustus Oxplicat Stophanias ByE. in vo . p. 24u ner-kel. Quae nos non moramur. InmZooga do obelisce. p. 288, posten- quam haec ipsa attigit, ita pergit: , , , ,Sobrior Herodotus id tantum pro

dit, in Busiri oppido in medio Dolinsito maximum fuisso sanum Isidis, ni quo in annua colebritato ibi ob eunda universum populum Osiridomplangere consuevisso. Doindo, intorpositis locis Horodotois II, 5sot Gi, Coptici sermonis opo nominis rationem ntitor explicans d etnm arbitratur ex Ae-O iri. quod sit Osiridis septilehrum vid. Iahlous . voee. Aegypti. p. 54 . Tum sie pergit: , , , ,Quod cum pravo intollexis sont Graeei, ad suam linguam rospicionios Osiridom in bove sepultum finxorunt. Qua in enusa hactenus eum Zoega tacit Cham pollion. il)Εrapi. s. l. Phar. II. p. 185 seqq. , etsi in explieando Do mino longissimo ab eo recedit. Nam eum in Rosottana inseriptiono Osiridis nomini articulus Aogyptius additus reperiatur, et Coptorum quoquo monumenta emendatiora no-

575쪽

562 HERODOTI

inen urbis ita scriptum exhibeant: minui: id ipsum voeabulum AOD- σιρις nil aliud osse quam Osiridis

nomen, addito et immutato Aegyptiorum articulo. Deinde omnos quotquot adhuc innotuerunt ot3mologias elevans hae una in re Zoognsontentiam et ipso sequitur, ut Grao- eorum rationem, qua bove sepultus Osiris vrbi nomen indiderit, absuriadam esse pronuntiol. Creu Eerus

ibidem pag. lit seq. in nota hoe addit: Busiridem urbem eandem osse at tuo Taphosirin et sopulcrum Osiridis hoe ipso nomino deelarari tradit Eudoxus np. Plutarch. de Is. oi Osirid. p. 359 s. 473 Wyit., quado ro plurimi aliter iudicavorant. Cons. Zoeg. do oboll. p. 2ris. Di-Rtinguuntur autem plures urbBs, quae hoc nomino veniunt. Vid.

Champoll. l. l. II. pag. 263. 267, qui Tapousiri seriptum esse ab Aegyptiis doeet, et urbem Osiridi propriam significare. ε

rido, restant splendidissimae rui nas, ologantissimis optimi marmoris eolumnis, cultis hominum ani

malium quo figuris ne literis hiorO-glyphicis speetabiles, deseriptas

eum eura a Sicardo, eurioso ex Iosuitarum familia Dorogrinatore, in novis memor. legationum olus ad orientem societat. t. II. pag.

118. is esse lino. Verum hae ruinae, uti quo splendidissimas, qua ominime fugerunt doeiorum Gallorum industriam, non ad Busirin pertinere nune dicuntur, sed ad Diadis oppidiam s. Deton. quod paulo insorius ad eandoin Phatnitiei ostii ripam situm suisso sortiar, nunc cognitum nomino BMheu s. nah-bat . Coptieis in libris seripium Naesi a. Nais i. quod ipsum, seu- sum si speete , optimo convonir eum Graeca st Latina appellation oeontendit Champoll. l. l. pag. Isaaeq. 105 seqq. eoll. Solitichthorat. l. l. pag. 70 seq. , Rennel. l. l. p. Asa seq. not. a. Isidis nutem oppidum Cham pollioni sadem videtur urbs l. l. II. pag. 200), quae ΠΟ-rodoto vocatur Anysis II, 137. Sed ab illorum virorum auctoritato ro- eodit Mannert. Googr. d. Gr. u. Roem. X, t. pag. 574 seq. Nam Busirin Herodoteam set Isidis oppidum vnn eum splendidis illis rudo ribus lpro una eademque habot urbe, quao Busiris vetus sit dieonda . Aeroeentissimus harum regionum p regrinator, Minutoli, et ipso ruinas propo Balthait ad urhom Busirin roserro mavult, indequo suspi-eatur Delon s. Iridis oppidum sortasso templi ipsius suisse appellationem; vid. Reiso Eum Tempet ete. Png. 3ol.

sori Apollodor. II, 1, 3 su.; add. Horodot. II. 156. et Plutare h. DoIμ. et Osirid. eap. 2. p. 352: ha - ληνικόν γαρ τὶ Ισίς ἐστι. ubi cons. Parthoy p. 148 seq. Ae pertinent hue, quae ad II, 50 do his deorum

appollationibus monuimus. Aegyptiis enim eum Isis esset et terra at alma omnium rerum mater aegenitrix cons. noti. ad II, 41 et Plutarch. l. l. cap. 38. p. 366), cum

Cororo utiquo e iuvenit, quae Grae- eis et ipsa colebatur terra omnium- quo rorum terros trium mater ne parens, undo ipsum deduetum nomenes quητηρ. n vetoribus iam roeto ita explicatum, ut terrae ma rem invidiearet. Noe mitius Isidi adseribunt cognomon Motira, quod matrem mundi oxponunt, aliaque huius modi, de quibus es. Plutarch. l. I. cap. 56. p. 374 ibiquo Parthey p. 252 soq. eoll. Cre aeter. symbol. II. p. 332 seq. Cum vero in litoroglypliteis notis Nepte nil voeetur mater Osiridis indequo etiam Isidis, pa-

576쪽

Βουβαστιν πολιν ἐπεαν κομίζωνται, ποι εὐσι τοιαδε. πλέουσί

τε γαρ δὴ αμα ανδρες γinναιξὶ, καὶ πολλον τι πληθος ἔκαπέρων ἐν ε καστk βαρι. αἱ μέν τινες των γυνωκων κροταλα ἔχου

tot inde, Graecorum Cererem haud convenire posso cum Iside, sed po- tins eum hae ipsa dea, quae omnium parens ne terrae Aegyptias quasi nutrix habebatur , Rhea - Νπω - Oheame . quas Osiridem et Isidom Perperit, quemadmodum rabor at Libora nati dieuntur a Cerere teste Cicerone de nat. Deor. II . 24. Plura exposuit Booth. Goseb. d. Philos. I. p. 12s noti. p. alio seq.eoll. p. 168 seqq. Wilhinson. Man-

Ners etc. second. sor. I. p. 312 seq.

oll. assu seq. et III. lab. 32. tibi iningo huius doae Nopto a. Not pooxhibotur, Parthoy ad Plutarch. p. iso. Cererom igitur quod Noster

eum Isido eontulit. noque cum Ν - plo doa, id opinor indo explicandum adeoqno excusandum, quia Graeei ad Isidom, quam una Cum Osirido praseipuo eultam per Aegyptum viderant. ntiarnm dearnm foro omnium vim et potestatom transferro indo quo etiam eum Cerero aequaro solebant. CL Wilhinson. I. l.

I. p. 37s. II. p. 305 seq.eoιτα ἐς Σάιν v. x. 1. J Plurado his vid. II, 62. 6a ibiq. noit.

urbis nomon scriptum roporiri in Copticis libris observat Rosso lini Monum. storie. II. p. 6 seq. Iniuria aulam R. I. Fruin Do Man thon. Sobennyt. pag. 63) ab Herodoto eontondit urbis nomen et cloam malo eontandi, eum Bast smse ir

num ait, unde formetur nomen uris

bis Bahaal si. e. η τῆς Baal se. tia ha) vel Botitas , Βουβαστος rHerodotum istitur vult ut urbis sieotiam deao ἐμωνυμου nomen artieulo pra fixo auxisso. Ipsa Graeca urbia sorma Roa;t oeseae apud Strahon. XVII. p. 805 et Diodor. XVI, 11 sonat Eoisiciato si utramque sormam attulit Stephanua Byetantinus . v. In Dolta sita suit urbs ad orientalom Polusiaci fluvii ripam, a quo non proeul ab ipsa nrhe ea natis derivatns ad sinum Arahienmusque pertinuit II. l 58 . Qui nune

appellatur loeus Teu . BaslM i. e. oetus B assis , a. Tes Baala, in soamplissima recens detecta sunt nocli fietorum illius urbis rudera, mi rum in modum congesta, ut miroris , qui tanta molos destrui ot in hune statum redigi potuerit. Constant illa vol lapidibus syonitia Granit) vel lateribus coetis, qua los a Iudaeis elaboratos suisse ere-

nae autem tomplum ea portinore e redunt, quae in medita his redo ribus conspiciuntur nodisseii apten

577쪽

564 HERODOTI

σαι κροταλίζουσι, οἱ δὲ αυλέουσι κατα παντα τον πλοον αἱ δὲ λοιπαὶ γυναῖκες καὶ ανδρες αεχο ασι καὶ τας χεῖρας κροτε --n. ἐπιαν δὲ πλέοντες κατα τινα πολιν ἄλλην γενωνται, ἐγχριμφαντες τηρον βῆριν τῆ γῆ ποιευσι τοιάδε. αἱ μέν τινες τῶν γυναικων ποιευσι, τόπrερ εἰρηκα ' αἱ δὲ τωθάζουσι βοιο σια τας ἐν τῆ πολει ταυτ si γυναῖκας, αἱ δ' Ορχεονται, αἱ δ'

ανασυρονται ανι στάμεναι. ταυτα παρα πασαν πολιν παραπο-qunntur, ipsis eo rmantur ima ginibus, quales adhuc praebent veteris Aegypti monumenta. In quibus occurrunt mulieres erepitaculum sive sistrum agitantear nisi

malis in Horodoteo loco κροταλα de m=Maiis intelligere, ut proponit Wilhinson. Mannors II. p. 318 coli. Ree. Eer. I. p. 27s item quo Rossol lini Monument. eivit. III. p. sis, qui non de oo Instrumento, quod Itali nune voeant νι Hera hie eo-gitandum osso putat, sed de cymbalis parvis, qualibus adhue utun tur saltatrices io mclay nune vocantur) per Aegyptiim. Tibiae automenoque varii generis frequentissimo

Invoniuntur, quarum usus admodum communis videtur suis o per

Aegyptumr vid. modo Willi inson. l. l. p. 232 seqq. mi seqq. ain, qui varii genoris tibicines exhibet, item- quo Rosset lini l. l. p. 26 seq. IG.

Neo minus frequenter comparent canonios mulieres praesertim in ima

ginibus illis, quas Wirhinson, alii exhibuerunt, manibus plandent a es. Wilhina n. l. I. pag. 2au : idonim ipsum in elioris usitatum suisse ad eantum dirigendum vocemqno adeo adiuvandam observat Rossollini I. l. p. 58.

mus tibiam in Baeehieo sesto; quarunon mirum in hoc quoquo sesio tibino locum misso, ut in reliquis sero huius gentis sustis solemnibus, Dionyso s. Osiridi eonsecrati Α, cum cithara magis ad sacerdotus aluus cultum reconditiorem pertinuisso vi-dontur. Indo Osiridi quoquo adseribitur tibin i Pontori, qua surasgontes rudos quo exeoluerit; nee otii in illa ad alteram notatem Peristinore videtur, qua in detorius iam lapsa suerit notiqua musion An rn, sed aequo iure priori novo adscribonda, ubi in vulgi sestis noees

Rovocavi ἐγχρίμ ψαντες, quod Gai Α-

dam in ἐγχρωαντες. quam formam

ab Horodoto alienam osse natis monstrant ea, quae attulit Brodov.

p. 48. Ex Horodoto hue pertinetit Ioel: II. 93. III, 85. IV, 113. IX, DA. Add. Aeschyli Prometh. Iariod. Blonis. Valet autem appellere, appropinquure, eum primitus sit punsere, riadere, et de scorpii volvospao ictu se quentor usurpetur. Vid. Rulinhon. ad Timaei Lex. Plat. p. 104 seq. et alia, quao hic lania dant interpretos. - Verbum τω quo mox Noster utitur, r et o exponit Timnous Platoniens pag. 26 l) χχεναων, GκωπTεεν,3ιασυρειν, ubi videntur doetn Rulin-honii nota. rei 3 ἀνασε os vim ἀνι arsuεν Jἀνασυρεσθcii est vo tes adducoro, tollero, ita ut corpus donudoiur; id quod plorumquo indoeontium ost hominum minusque pudicorum. Consor Diodor. Nic. I, 85, ubi Wesso lingius ni tu in udat Casauhon. ad Thoophrasii Charael. II. pag. ianot ad Sueton. Λuxu fit. cap. 82. In Aorapto autem Da portinobant ad ipsum sestum, qualia indo non mirum ost otiam in Graecorum Tho sua ophoriis reoepta suisse. ubi quae de eonviciis, quibus mulieres Eo inia

578쪽

ταμ ην ποιευσι. μεαν δὲ απίκωνται ἐς Βουβαστιν, ορτα - ζουσι, μεγάλας αναγοντες θυσίας ' καὶ οινος ἀstar ελινος αναισιμουται πλεον ἐν τῆ ορτῆ ταυτη νι ἐν τῶ ἄπαντι ἐνιαυτω τω ἐπιλοίπω. συμνοιτείοσι δὲ, ο τι αννὶρ καὶ γυνή ἐστι, πλην παιδίων, καὶ εβδομηκοντα μυριαδας . ως οἱ ἐπιχώριοι λέγουσι. ταυτα μὲν δὴ ταυτri ποιέεται. 'Eν δὲ Βουσίρι-6lως αναγουσι τῆ Iu τὴν ὁρτην, εῖρηται προτερον uot. τυπτον

ται μὲν γὰρ δὴ μετὰ την θυσίην πάντες καὶ πασαι, μυριάδες

vicem ineossunt, aliis eiusdem g noris ioeoso dieiis et pernotis enarrantur, Aegyptiam quodammodo produnt originem. Addit Cron Eo- rara: , Quin hodio talia ne similia

ttra v. x 1. J Vid. not. ad II, 3Tot II. CLp. LXI. εχηται πρότερον μοιJ Vid. II, 40 ihi quo a nobis notata, et cons. ad II, 59 do urbo Busiri notata. Iam satis palore credo, hoceo so-stum, quod Busiridis in nrho Isidi peragitur, osse institntum in ho Dorom ea si Osiridis; quo ipsnm

plieavoris, erit resorendum svid. not. ad II. 50 . Osiris voro eum domitor bovis et arator quasi primigenitas haberetur, et huiuses animalis capito vel exuviis. aliisquo ad agrieulturam pertinontibus signis

tis Oxplieantur ritus huius rasti, quales momorino prodnntur a Nostro II, 4o, ubi vid. not. Ferebat Antoni fama Osiridis a Typhonoenosi mombra ab Isido eorreeta. in hovom ligneum conieeta, byssinoeircumvoluta, hie loel esso reponita. Vid. Diodor. Sie. I, 85. Est igitur, ut dixi, festum in honoromeaesi Osiridis institutum ad servandum ac conseerandam memoriam

institutas ni, Osirido agriculturno omnisque Vitas enitioris. Indo luetus et planctus, tit vero seribit Nostor Osiridi nomon, Ob quom talia fiebant, prae religione eetnn . ,, Ubi onim sunt verba Crotigori Corram. Herod. p. 13a AOq. Osiri dom eolebant Ρlangebantquo sacerdotes, noli dubitar os et nnnuum eursum solis et Nili vicissitudinos,quao ei cursui respondorent, decla-rnre voluisse. Eam in rem nihil lueuientius potest cogitari, quam loeus Hollodori in Aethiopp. IX, 22. p. mi ed. Cor. Porti noni nimirumhnoe ad ration m nreanas diseipli nno, quam orionialium turrarum ho minos a vetustissimo indo novo ad hunc diem usque arennis itoni lito-rn rum notis designaro solent. Erat illis in oris, si populi sensa explores , Osiris quasi ipso saluber fluvius, cuius vigor conditus quasi profundo in puteo statis vieibus otomorgobat et rursus desidebat. Quo-eirea nil mirum, habitos osso Nilum ot solom, tantopero intor sa congruentes suis et neeossibus et Yocessibus, pro uno eodemquo deo; quom et mori diceroni et revivis ero, quatenus sol debilitatus oldesse iens vires dein eops recipit ne novus quodammodo redit seons. not. ad II, 28J. - Undo Norus filius vindicaro pntrem Osiridem a Typhono at suo ipso vigoro ne virtuto virtutem vigorem ino patris rosurro dieitur. Do quo cons. II, 144. τυπτοντο μεν γαρ δη μετα την θυσίην κ. x. 1. J Particularum μὲν ol δε usum in his o accurato Qxposuit Worsorus in Aeti. phili. Μο-nace. I. pag. sa. Licet enim du

579쪽

566 HERODOTI

τοι ὁ Di lamen uno μὲν ros absolvitur; quod Do mireris, modo eo gites seriptum ossor ossi μὲν γαρ Aiγυπτιοι καὶ Αἰγυπτίω plat, τυ πτονται fu i v. Noquo indo ad duelpossum, ut cum C hotio pro ουτοι

42 Invonimus et πτεσθαι T Fer, se in ali ius dei honorem uerberares. in 70endis xihi Derherihua aliquem dissere. Add. II, 132 ot es. Dorvillo ad Chariton. p. 4il, quem iam Wossaline. attulit, et Κ uehuor Gr. Gr. q. 553. Quaro haud opus scribero etti; δε τ 3πroxrret i. e. in itis Idoi seil. uero honorem , ut contra meliorum librorum auctoritatem affert Aldina, nee magis id ossiet putom exomplis a Valchenario ni latis , quae a nostro loco nonnihil aliena videntur. Ipsos Aegyptiosita ingentos sequo in luetu serien

86 ot vid. Horodot. II, 85 ibique

quo minus, quaB se rota x mysteiariis didieorat ab Aegyptiorum sacerdotibus, divulgaret. Osiridem voro intelligendum esso supra iam

monuimus. - Ad en, quae eontinuo sequuntur, cr. eonserit Leatio Ies prinei paux monuments Ε -

σι xim , ad sacra peragenda, saeνέ' eatum ut monet Schaosemis ad Dio nys. de composit. verbor . pag. au6. Quaro non placet, quod proposuit Wannowski Suntnx. an omni . Grneee. Pars Lips. 18aa. p. 87 rtempore scieri perassendi. - surtis, nomi Sattiei eaput adeoqne inferioris Delta, nonnihil remota orientem versus a Can pleo fluvio sita orat. Splendidissimorum nodis ei orum, quibus olim ornata fuit urbs, pauca rndera dispersa adhue conspiciuntur ad vi eum Ssa s. Satini His Gar. in quo cernitur Elymon

Aogyptium, quod Mi suisso vult Cham pollio l. l. II. p. 219. Vid.

Setilieti thorst. l. l. pag. 68. IlerOdotua aliquoties urbis saeit montionem II. 169 AOq. Nam splendidum in ea Minervao templum, in quo Aegypti reges sepeliebantur. Prn teron collogin sacordotum illie so robant . unde Graeeorum sapientes sua didieisso seruntur. Quas tamen nune mittimus; quaeramus potius qualo fuerit festum, do quo hie Nostor rotari, et in euiusnam numinis honorom institutum. Roso. runtur nonnulla do hoe sesto II iri et aeeurata templi. in quo por-ngitur, Oxhibetur deseriptio II, 1 D. Nam Osiris in hoo, Minorvae quod

conne ratum erat, templo sepultus serebatur. Quas si eum hisee eomponamus, vix dubium erit, hoc quoquo sostiam Osiridis in honoromsu Isso celebratum, in memoriam opinor eorum, quae illo hominibus attulorat bonoseia . quaequo ipse passus orat mala ad mortem usqi omiseram n Typhonis manibus inflictam. Minervas quod sostum adseribitur II, 59), hoe tenendumost, Minervam hane ot ipsam Isi dem vocari a Plutaretio sDe Isid. et Osirid. eap. s. p. 354. eap. 62. p. 376 , nequo adeo, si interiorem vim ac notionem Saltieas deae spe-

580쪽

etos, differro ab Isido, ad quam

quae aliis proprio numinibus eonvenirent, translata haud raro osse supra iam ad cap. 60 observavi mus. Aeeodit, quod Isidem novi mus in Osiridis caesi honorem ne memoriam eolebrandnm sesta poromnem Aegyptum instituisse. Minerva autem haec, quam Salino colebant, quamque secundam dieitCieero Nilo ortam Do nat. Deor.

III, 23 apud Aegyptios voeabatur Neira. ipso toato Platono in Tim.

p. 22 A. et Hosychio s. v. quo ea Domino ipsum Graeeum Ἀθηνας nomon duetum Volunt ses..Hoeth. l. mox l. noti. p. 43). No- quo alio nomino voentur illa in in

soriptionibu a litoroglyphicis, in quibus praedicatur mayna mater R. dea.deorum muter, domina coeli. seni rix solis e quas omnin ad vim et notio-nom huius deas Pertinent, quae matoriam primitivam doeinrnt, omnia in rorum natura n se ipsn proserentem suisquo viribus quasi ei montem: unde in eius statua vortin

l. l. pag. 176 seq. Ex line voro intortore Sattieno deas notions innupta quo natura haud scio an repetendum sit, quod Grapoi scriptoros Mandom eum Minorva rontonderint. Do hae Aegyptiorum Minorva eonis serri quoque potorunt sun Ρroiulii Hiri Abhandit. d. Borlin. Ahnd. his t. phil. Class. ann. 1820 et 1821. pag. 134 seqq.

λυχνα καίουσι θ τα λυχνα neutro genere Ionum o eonsuetudino diei monent Grammatici ad h. l. , Hesyeb.

s. v. , Pollux X, 115 et Athon. XV. p. 701. Quod sequitur Luυχνιον,

Grammati ei attulorunt Grasei ex hoe loco, eum Attiei dixerint θι votita

Ad voeem υπα θριος, quam Noster

otiam adhibuit VII. Iis, es. Thonans Mag. p. 367 et Plirynich. p. 251,

tem frequens omnino lucernarum

usus in sacris Aegyptiis; in Sattico hoeeo Osiridis sesto ideo adhibitue os Ro videntur, ut dous illo

tanquam solis ignisquo praeses eo-loretur. Qua oadem de eansa postmodo Serapidis in saeria lueornas usurpatas invenimus. Cons. Creu- tori Dionys. p. 225. Noe Minomao non conveniunt lueo ne, quippe quas Itieis et purissimas quidom est don atque prnosos. Quin etiam mo- minisso iuvat lueernae magicas sivo mundanas, quas Merenrio tribuitur, ut omnia perspieiat mundana ne terrestria noe quidquam ipsum latent. Cf. Creuxerus Symbol. II. pag. Ios. Quod vero lueernarum neeonsionem in Iudaeorum quibusdam festis hine quoquo originem eopisso videri vult Apeneor. do riti.

seqq.), plano aliam enmquo altiorem et sublimiorem lucornarum vi-dori significationem apud Iudaeos, Othnicarum gentium an perstitionibus plane oppositam. Quod deni- quo ad ipsam lueorn nrum in hoorasto adhibitarnm mnteriam attinet,

III. p. 101 eoll. Il2. ens videri oultro saetas ipseque exhibet viros

Aegyptios eum tali lucerna accensa procedentes. Da aliis vasis o vitro saetis per Aegyptum idem dis-pntat pag. 89 seqq. ἐμβύφια ἔμπλεα αχος καὶ ἐλαίουJ

i. e. vascula sale et oleo replesa.

라틴어 텍스트