장음표시 사용
561쪽
γυπτίοισι αἰεί κοτε τα Ουνοuατα ἐστι εν τῆ λέγω δῆ, τα λέγουσι αυτοὶ Αἰγυπτιοι. των δὲ Ου φασι θεῶν γινώσκειν
σθm αι, πλὴν IΠοσειδέωνος. τουτον δὲ τον θεον παρα Λιβυων ἐπυθοντο. Ουδαμοὶ γαρ απ' αρχει IΠοσειδέωνος ουνομα ἔκτηνται, εἰ μὴ Λίβυες ' καὶ τιμέωσι τον θεον τουτον αἰεί.5l νομίζουσι δ' ων Αἰγυπτιοι Ουδ' θρωσι Ουδέν. υτα μεν νυν
nr. 60. p. 947, in quibus nune aequiescoro mali ur. - Ad Armam πέμιος, qune sola ost Herodotes, ut I, 207 Iissa 11ριος, cons. Bredov. P. 268. Vorba των αχλων θειον - ἔν τῆ χωρη valente reliquorum deorum nomina ab omni sore tempore Aegyptiis in torra exsistunt s. Ao-gyptiorum in torrn Oxstiterunt a. obtinuerunt . o Deoi δέ uoi 3ovio υσι κ . r. a. JRopotitur δε ea rntione, qunna su pra ad II, 42 indicavimus. In seqq. dodi eum raeonti. edd. ONνομαGθη- ναι pro ὀsos mini soci. πλην IIoam dico νος v. t. 1.J Neptunum Aegyptios vonoratos esse minimo probabilo est, cum mare ut Typhonium. odorint. Cuius odii causas inuos ligaro huius loei non est. Sod Meolao contes Libycae, multum por maria palantes, deum maris eoiuisso oiusdemque sacra ad alias nationes attulisso Videntur.
Tu vid. Creneter. l. l. III. p. s ot 258 seqq. , qui nune ad Horodoti locum conferri vult infra IU, IMeoll. Eustath. ad IIomer. Odyss. I, 25. p. J3, 46 od. Bas. et Apollodor. III, 15, 4. ubi vid. Heynii observv. p. 338. Add. Hoeth l. l. noti. p. 202 ot quas do Neptuno tradit Gor-hardi Grioeli. Mytholog. g. 23l seqq. , non o Libyn, sed o Caria dot huius
originem repotens. - Mox reliquitatηνttri, ut II, 44, utroque loeon Dindor fio mutatum in ἰκτέαται, quas forma nitia sano Ioeis exhibetur a Brodovio eollectis p. 329. Hoc autom loco nitoroquo II, 44 a vulgata forma non roeodunt libri, quam ut mutarem, nulla apparuit iusta eausa. Reliqui otinua in seqq.
οσι. a Bredo vio pag. 386, quemaoquitur Dindors, mutatum in τι uio Dai: hane enim sormam solam
205, ubi hoe addit: -quo do loeo quid alii iudiearint, ut Moinersius
in libro vernae. histor. erit. Onan.
roligg. I, p. 327, consulto prRetoris mitto. Illud inprimis teneri volo, quod ipsi sae ordo tos historieo diserte declarant, ae ηρωχς sive Eemideos in avis ancris non agnoscere.
Zoega, qui probe sentiret, parum savero hoe tostimonium suas rationi,
Neque heroilus destinetia Aestistii aliquid offerre consueverant. s Statuit Onim vir doetus, Aegyptios priseo novo haud aliiser ne reliquassore gentes inseriis prosocutos osse domnetos doeumentumque huiuη mOris ropolit Qx siridis religionibus, quem restem primitus Philensem post mortem grata hominum memorin ad deos avectum esse putat.) Herodotus nutem de moritiis si . l. nil
loquitur, sed postoaquam deos posuit, quos Graoci vol ox Aegypto vel aliundo adsciverint, simpliciter adlieit illa: onerositis nihil aclerietilius ιν sititini Amyptii rospieions ad Graecos, a quibus hae in re
maximo difforant Aogyptii. Nec
aliam sano in torprotationem permittunt Grnoea seriptoris nostri verba, in quibus dativum observamus verbo
νομίζειν additum, ut supra II, 42ot apud Thneydid. II, ali, ubi eonsul. interpreti. et Vigor. do idiotism. paet. 267. Do tireumonio loci eous. etiam Creueter. Symbol. III.
562쪽
καὶ αλλα προς τουτοισι, τα ἐγω φρασω. Ἐλληνες απ Aθυπτίων νενομικασι. του δὲ Θμεω τα αγαλματα ορθα ἔχειν τααἰδοῖα ποιευντες Ουκ απ' Αἰγυπτίων μυεμαθηκασι, αλλ' απο Πελασγων πρωτοι μὲν Ἐλλήνων απαντων Ἀθηναῖοι παραλαβοντες, παρα δὲ τουτων ωλλοι. 'Aθηνοάοισι γαρ, ηδη τηνι- καυτα ἐς Ελληνας τελεουσι, Πελασγοὶ σ-οικοι ἐγένοντο ἐν
pag. 774 seq. eoll. nolitoni Indion I. pag. 182. CAP. LI.
volunt μαθόντες hoc sors sonsurtih Amraliis edoeti ea instituerunt in-s iretaque tenenι, a. ah Aestistiis re- repta in inti habent. Nee admodum dissori, quod continuo legitur: απΑἰγυπτίων μsticior χασι. Cons. IV 27 toti δὲ 'Eousio ποι εὐντεςJ l. o. Desunt Mercurii statuna ira, vi haheant ere in pudendia. Portinent haec ad IIormas, qui dicuntur, a. lapidos illos formae quadrniae, quibus en-put dei. inprimis Mercurii, impositum est additum quo membrum viri Io erectum, quales isoquenter nn-
liquitus poni solebant in soris, vi- eis. plateis viisque ae torminis omianibus quo foro locis privatis publi-eisue: quos cum plurimos Noster vidisset Athonis, quibus proprium hoc opus quadratum suisse, indoad alias Graeelao gentes urbesve doduetum testis est Pausanias IV,
mum advertit opinor phalli ea forma, quam in Bacchi sacris obviam Ox Aegypto paulo anto ropoliorat. Iloeno do Πormis erodorotur, addidita haec verba, quibus de origino talium sormarum phallicarem aliundor petenda nos edoeeret, simulquo eausam rei non tam aperire quam
seientibus s. initiatis, ad quos ipso pertinebat, significare studuit. EPelasgorum sacris igitur eum ΝΟ - stor Normas repotat religiosamque eansam et significationem his Iapidibus ita eonformatis subesso de-elaret , non erat profecto, quod Zoega do obelisee. pag. 217 seq. ,
Normas ex columellis nil fines agrci. rum designandos positis eum repeteret, phallum non nisi fastigii Oxor nandi eanAn additum putarot omnemque indo Hermarum et usum et
signiseationem ad unum limitum
usum ot ornamentum rostringoret.
Quem satis resutavit Ilorodoti patroeinio suscepto Ed. Gorhard. in Diss. do religion o Hermarum Bo-rolin. 1845) p. 4 seqq. et in altora Diss., qua do origino, signis eatione et usu Hermarum luculenter exposuit: Πyporhoroisei, - uomisello
216 seqq. Deus vero illo Mereurius, eui lino figurae phnllieno eon socratae sunt, a Pelasgis adduetus ad eos deos portinet, qui in Samothraeum mystoriis coluntur Cabiriquo vulgo vocantur neque alius sane est Moreurius illo, do quo Ci-eoro de nati. Deor. III, 22r Mer-enrius unus Coelo patre, Dio matre natus: euius obscoenius exei. tata natura traditur, quod aspectu Proserpinae commotus sit. Intelligitur onim Morcurins it hyphallicus, qui dicitur et ero eto fascino
repraesentatur, eum ratio sit seminalis omnium rerum in natura gonitrix, solis via vegetans. Qui C.
idom vidotur atquo Hormos Chthonius, qui omnium rerum parens omnia hona hominibus praesta ro
eonfunditur eum δη. signifieaturoni in tempus olim fuisse, quo nondum Athenion sos Nollonum in numero suorint habiti; id quod eon-vonit eum iis, quae I, 57 narranis tur, ubi vid. noti. Namqno Atho
563쪽
Dionsos, id est primos Atlieno tor-rao ineolus ad Polasgieam stirpem portinuisso Noster enuntia vornt: hos istitur Atheniensos longo post tem -ΡOro, cum iam Hellenos hahorico pissent statumque Pelasgieum primitivum quasi exuissent, in suam
Noster ait Polasgos advenas συνοι- κον ς, i. e. rana eum ipsis in terra
Attion habitantos: unde patet, hos Polasgos postmodo ingres8os, qui
Nore urii saera statua quo Samothracia attulerint, bene discernon-
dos esse ab illis primitivis Attieaotorrno incolis, quos ot ipsos Polasgos fuisso Horodoti sert sontontia; sod iidoni suisso videntur Pelasgi, qui et ἡ ΙΠελασγικόν ex9truxerunt, de quo Herod. V, 64, quiquo etinni
aliis Horodoti locis commemornu
aeeenseri, do qua verbi noti no cons. Vistor. do idiotism. p. 187 et Seh-sor. Noluit. png. 28. Ad argum on- tum loei haud se io an referri possit antiquum Morcurii signum Ath Darum in arce in Poliadis templon Cecropo, ut sorobant, dodientum myrtorum tuo soliis volatum, ne sei-lieot Mercurius ithyphtillieus, oreetosi Moino repraesentatus, conΝpierius sorot virginisquo eastissimno in saerario talia apparorent. Vid. Pausan. I, 27 et rituart. Antiqq. Athon. I. pag. 471 vors. gormnn. ooτις δι τα λώβM ρων Οὐγια uεμνηται l fi&βιι oui dicuntur dii ma- uni, potentes, qui in Samothracum initiis colutitur, multum eolobrati votorum in rolinionibus. In hi ΑCubiris Samothraciis quartii in locumtonuisso constat Casmiltim s. Cia ianitiam, eundem soro atquo Mercurium . quom modo indicavimus ithy-phallidum in mysteriis cultum, quibus initiatum fuisse historino putrem multa nrguunt. Sod do hiria ipsis h. l. in univorsum ng r non vaeat. Do Cabiris, qui in Samothraeia eoluntur. Horodoto ut
censet varins virorum doctorum doliis numinibus sontentina Wolchori
1202 seqq.), aliorum: quas omnia afforro ab hoo Io eo alienum esso videtur. No quo enim mo sueti omnem hane do Cabiris qnaestionem nostra notato valdo diseepta. tam osso valdeque controversam rundo id eorto mihi probari posse videtur, Cabirorum indequo etiam Casmili a. Moreurii. qui quartus
Cabirorum ost, saera exoriente ni
lata ut vol nomon indient) eum Pelasgis tribuantur, ipsos Polasgos
ex orientis rogionibus in Europam Graeciam ius ipsam ingressos osse. ut supra ad I, 57 eoll. Ρosuimus.
πε s. quod cum rospuat constans Horodoti uaus, meliorum librorum auctoritato eum Struvio Quaest. do
codd. προτερον 'riuri neeipio do Pelasgis, qui, anto iunm in Atti eam migrarint, Samothrnoiam tonuerint. Quod Horodotum dieero negat M.
564쪽
Πελασγων, μοι σαντο. οἱ δὲ Πελασγοὶ ἱρον τινα λογον περὶ αυτου ἔλεξαν, τα ἐν τοῖσι ἐν Σαμοθρθικνὶ αυστηριοισι δεδή-
poni ratus ita, vult valent olim. Mihi haudquaquam persuasit. In soqq. dodi cum Gnis s. μαθοντες παoce mλασγῶν, eum vulgo esset παρα Πελ. μαθοντες.
suit haee Croua. ad Cicer. do nat.
deor. III, 22. p. 605: -Vidolistot
seren rius ithyphallieus est ratio so-minalis ot offaetrix, cum generR-tione rerum . plantarum, nnimalium rel., tum cogitatione et loquela. In utrovis negotio Morcurius offectas prnostat perennes rerum sormas R.
idens. Iam lineo ratio sominalis ot offectrix adseiseit sibi ration mreeoptricem et generatrieem. Illo
est mas, haec femina; illo .m haoeiunia. Verno nutem tempore, quo nati ra donuo Vogctatur ot socianda redditur, sol lunnm dicitur vego-tare et imploro rationibns sontinn-libus , quibus ea rursus implot tor-rnm. , , Nam Mercurium in lunal ontum tabulantur, quia quae luna esseit, on rationis ne scpientias oporum sunt similia, dieit Plutar elius do Isid. ot Osir. p. 367 D. Do facio in orb. Iun. p. 943 B.
Igitur vis vegetans et ratio seminalis solis est, set quidquid eius rationis lunas impertitur, id ei a solo importitum osso signissentur. Igitur rationis saeta pnrticeps luna quodammodo Moreurialis redditur, quatenus qua o in solo inosi ratios ominalis, a Moreurio prosoeta dieitur. Iam Plotinus, qui Mercurium somper exeitntum pne. 321 seq.: 'Ερμῆν μεν ποιουοι thv Gi - χαιου τον τῆς γεννήσεως οργανον
nee ipit eum universo pro ration sominali Oinuo adso opponit maioriam την ετεραν φυσιν) non en- pacem omnium rationum s. id earum, sed reluctant om atque flori lom. Ci-eero I. I., Plutarchus I. I. et Porphyrius sapud Ruseb. Praop. Evang. III. p. 114 Colon.) sigillatim accipiunt do sole vesse ante ot luna v oriata. Cui et ipsum opponunt Mercurium, hoc paetor non continuo ot usquequaque rationibus semitialibus imploro Mercurius lunnm p tost, ut quae ab initio obnititur et suam ipsa 'aliquantisper rationem sectari mavnit; sod illo instatot molitur, donee oa paullatim illam alteram superioremque rationem
recipit atque in se convortit. Nonnunquam tamen prorsus respuit Ohlata, et hactonus o generando do- sistore eogitur Moreurins vid. Tκο- trao schol. ad Lycophr. vers. 698.11 6 ot Etym. m. pag. 104 Lips.). Ilino illa tabula. quam Tullius
attigiti Mercuri sol, mas vel potius solaris o nitis, ratio solaris)ndspiciens P serpinam lanam viris inom) eommovetur ot eum Oa eoire eupit. At illa, utpote Virgo, re luetatnr, irascitur, ultro citroque comment h. e. Proserpina irata, torribilis igiturquo Brimo sive Neis te, eademquo venatrix , nimirum quoad paullutim exhilaretur et eum Morcurio concumbat. Ex quo coitu nonnulli tradiderunt natum esse
Eleusinem herooin Pnusan. I, 38,7), i. e. oum, qui frugum proventum instituit Tu addo Gerhard l. l. png. 209 seq. 256. In alia omnia ahiro video Lobook. Aglaopham.
inom ad Hermarum muloniatorum intorpretationem inventum osso Putat, idom quoque esso videtiar. quem
attigit Cleoro l. l. n qno Propertius II, 2, 11, ubi vid. Burmarint sed ex omnibus his nihil aliud eolligi
vult, nisi Samothraces Lemniosquo deam quandam coluisso Hecatae ni que Dianao similem nequo diver-ηnm n Proserpina, cuius eum Mercurio furtiva commoreia in mystoriis Cabirorum enarrata fuerint
565쪽
52 λωται. Ἐθυον δε παντα προτερον οἱ Πελασγοὶ θεοῖσι ἐπευχο- μενοι. ως εγω ἐν Λωδωννὶ οἶδα ακουσας' ἐπωνυμίην δε ουδ
τα παντα πρήγματα καὶ πάσας νομας ειχον. επειτεν δὲ, χρο- νου ποHου διεξελθόντος , ἐπυθοντο ἐκ τῆς Αἰγυπτου αari κο-
eongruat anteeedontibus, ἔρον λογον explicant, i. e. καrαYαντα,α. Εquidem ad structuras, quae ad sensum, uti aiunt, instituuntur, rosorro malim τα. Noe Latinis talia insolita. Cons. Corie ad Cleor.
Epp. ad divors. V, 14. CAP. LII.
Ἐθυον πανταJ παντα, i. e. qtina lihel res et hostias e quoque animantium oenere, tibi vulgo supplent τι θυοι titi. quod additum invenimus I, 50, ubi vid. noli., ut non noeesse sit, eum God D. Hermanno
πάντων. nisi omnino malis Herodoti vortia sie accipere, ut Atatuns, Pelasgos omnia saeris in ita pero-gisse, ut ad doos in univorsum preeos sunderent. eum nondum singuli dii ot viribus et nominibus essent diseroti et distineti. Declarat enim hie loeus simplieem illam magisque puram deos eolendi spantheismi) rationem, qualein Palasgi,
i. o. antiquissimi Graeciae incolae, habuisse seruntur, solem, lunam torram, sidera, coelum colentes en- quo omnia eommuni θρων Domino
comprehendontes, ut Plato quoque serit in Cratyl. p. 397 D. coli. Εpinom. pag. 9Ν2 D. Atque haoe Tatio primam quasi periodum pantheismi appellare licet quantum absit ab ornatissima illa tot deorum compositi no laetissimaque sabularum do diis uboriato, qualem postera notato invonimus, neminem fugit ipsum quo uerodoti animum advertisse videtur, qui hane ob eansam, ut fidem invoniret. haud scio
οιδα ἀκοπισας r eum Dodonam antiquissimam sacrorum sodom fuisso
constet. Caeterum de his vostigiis simplieioris per Graeelam cultus cons. Guigniaut I. l. T. II. P. I. pag. 280. Emorte David: Inpitor T. I. p. CXXXII seqq. et Bae am-loin, qui Herodoteum loeum tractavit in i Zoitselirin s. Alterthums iss.
Erit igitur deorum nomen sθιοὶ)do rivandum a Verbo θειναι, τιθιναι. ponere. collocare, indeque ordinare;
ut θιοὶ sint ii, qui omnia in mundo ordinarint et eonstituerint. Indo Clomotis Aloxandrinna libri primi Stromin. in fine deum Osos) di
τάξιω καὶ την διακοσμησιν. Hine porro θεος Eustathio in IIomer. p. 1148 s. 1202, η ost ὁ πάντα τιθεις καὶ ποιων. Alia dabit Creugor. in Symbol. Iv. pag. 632 ssq. eoll. I. p. 16. Est enim praetor alios Plato, qui in Cratylo p. 397 C D θιοπις dorivari vult a vortio θεειν. ut dii, qui antiquissimi mors, Sol, Luna,
Terra. sidora et eoolum a motu, quo sidera haec celeriter moveri eonspiciuntur, hoc aceeperint nomon. Alias nune taeobo etymologias, hoc unum addens. videri quoque hoc nomen eo alum aut eiusdem sors stirpis at ino Latinorum detis, Dis, Graecorum Βευς, Σ3ευς. unde Zεt ς postpa ortum; quibus omnibus aliisque aliarum gontium similibus nominibus vix aliud quid olim desimntum misso vidotiar, nisi poeti f. supremi numinis notio; es. Baeumle in I. I. p. iiD. 3 π a x ε ω δε, χρονου πoiani,
3ιεξσλθόντος v. e. 1 l Quod olim logobatur ἐπεί es tu, pro ἔμειrεν, dentio tuo tur Bonodietus in Aet t. philol. Lips. Vol. II. p. 28 . itant periodus ab hae partieula inei.
566쪽
μενα τὰ Ουνοματα των θεων των ἄλλων, Θιονυσου δὲ υστερον πολλω ἐπυθοντο. καὶ μετα χρ γνον ἐχρηστηριαζοντο περ ι των Ουνοματων ἐν Θωδωνyi' το γαρ δη μαντήων τουτο νενόμσται ρIMOτατον των ἐν Ἐλλησι χρηστηριων εἶναι, καὶ ἡν τὸν χρονον τουτον μουνον. ἐπεὶ ων ἐχρηστηριάζοντο ἐν τῆ Λωδωνηὶ οἱ Πελασγοὶ, εἰ ανέλωνται τα Ουνοιιατα τα απο των βαρβαρωνοκοντα, ανεῖλε το μαντηῖον χρασθαι. απὸ μὲν δὴ τουτου του -
χρονου εθυον, τοῖσι ουνοειασι των θεων χρεώμενοι. παρα δὲ
IIελασγων Ἐλληνες ἐξεδεξαντο υστερον. Ἐνθεν δὲ ἐγένετο 53εκαστος των θεων, εἴ τε δ' αἰεὶ γησαν πάντες, ὁκοῖοί τε τινες τα εἴδεα, οὐκ ηπιστέατο μέχρι Ου πρωνὶν τε καὶ χθὲς, ῶς εἰπεῖν
ipsam Pelasgorum sedom. Vid. classicum Homeri loeum Ili. XVI, 233soqq. Odyss. XIV, 327 seqq., atque Ephori apud Strabon. VII. p. 564 es. Ephori Dagmm. Od. Mara. p. i5 M; do Homori loeis disputat Hoyno Exeurs. II. ad Iliadis l. l. T. VII. p. 283. Alia addit C. F. Hormanni Grioeli. Sitiat saltorth. g. I not. 17.18 εα quart. Cap. LIII.
lorshem. libro eum roeenti. editt. adscivimus pro vulgato αει. Εltet in Quaest. Horodoti . fascio. nit. P.
IX) hune Ioeum tangens voculum δε, quae a quibusdam libris abest, sed a molioribus rotinetur, rotin priposse ait, si seribatur δὴ citii. In
quo me quidem asseruientem non habet. In seqq. εῖδεα significant speciem, qua illi dii vulgo repraesentati fuerint. μεχρι Ου πρωνὶν τε καὶ χθ seqrroco ην τε καὶ proverbialis locutio, qua illud indicatur tompus, quod nuporrimo praeterfluxit, proximo antecedit. Exempla s Do. mo thens et Iosopho praehot Wos sol inius tum ad h. l. tum ad Diodor. Sicul. II. 5. Pertinet hue quoquo Plato De Lege. III. pag. 677 D. simili in ro eandem locutionem adhihons, quae ex Homero Ili. II, 303, ubi es. interpreti. repetonda videtur. Hinc quoquo SO-piens ad finam e intis usquo excurrat, aliquoties interrupta aliis in-ioriectis periodis, anneoluthia structurno Iaborntis ot additamento verbi ἐπυθοντο altera vice a librariis adiecti. Quae tamen morito editoribus persuadero illo non poterat. Vid. Bredov. p. 108. Ad subso-quontia cons. quae ad II, 50 initi diximus: do Dionyso eons. etiam
εl ανεχωνectit Coniunetivus hieminimo sollieitandus, qui explicari
dehent seeundum Eam rationem, doqua monuimus ad I, 53: M sie so llen. Nam eoniunetivus est dolibo rativus, ut roclo vidit Worsores in Aeti. phili. Monaee. I. p. 233 seq. Qnod vero paulo anto Oraeulum Dodonaeum omnium, quae in Graeeia sunt αρχαι oecteto ν των ἐν Ἐχ Drσι χρηστηρίων , antiquissimum dieitur, id de ea terra, quae post demum Graecino nomon aecepit, olim Polasgis oecupata, intolligendum; indieat ipso anetor II, 56: δοκεει
oraculo, quod omnium sore eonsensu antiquissimum Graeeino habetur, assoremus ad Herodot. II, 55. Indo
non mirum oraculum ipsum ac doum
illi e eultum haberi Pelasgicum, eiusque saeerdotes Aellos, Dodonam voro
567쪽
λογιμ. Hσίοδον γὰρ καὶ Ouηρον ηυκίην τετρακοσιοισι ἔτεσι δοκέω μευ πρεσβtπερους γενέσθαι, καὶ Ου πλέοσι. Ουτοι δέ εἰσι οἱ ποιήσαντες θεογονίζν Ελλ σι, καὶ τοῖσι θεοῖσι τας ἐπωνυμιας δόντες. καὶ τὶ surς τε καὶ τέχνας διελόντες, καὶ εἴδεα imαυτων σημζναντες. οἱ δὲ πρότερον ποιηταὶ λεγομενοι τουτωντων ανδρῶν γενέσθαι Dστερον . ἐμοί γε δοκέειν, ἐγένοντο
πρεσβυτερους γενεσθαι l Horodotum anno 484 n. Chr. suisse natum v. A. Goll. Noeti. Attiee. XV. 233 vulgo ponunt, nisi eum Sehoollio sin Setinoidomini Philolog. IX, 2. png. 211 seq.) malis ponero annum 489
voro cum parum congruat iis, quao apud auetorem vitae Itomor. I. 38 legimus, undo Nomorus i 102 a Chr. n. vixisso putandus sit, eo olim inelinariint viri docti. ut altoru-irum loeum vitio inhornro Indoquo
sinendandum penserent. Unum Aus-
δεισι. In Nerodoto nil mutari lieo-hit, si qua eodicum auctoritas, ne argumentis pugnnndum in Oiusmodire, quae tot tantisque difficultati hiis premitur ob Dim in m tomporum obscuritatem. Larehorus Volloium P toreulum I, I secutus Homorondsignat annum sim: nlii alium; qnno hio diseoptare non attinet, cum ad Homori potius historiam . quam ad Herodotei loel interpretationem pertineant, in quo suam ipsius do Homero opinionum prosori historino pater; quao opinio si do uno No mero non uni at, eorto ad illam valebit aetatam, quam Homericam appollant quidam, et in qua omnino corpus istud earminum, quod ΠΟ-
mori prae Ae seri nomen. compositum esso contendunt. Hosiodum voro atquo Homerum eoniungit H rodotns , qui si minus a quales suo-rint, certo, quno plurimorum est sententia, non isto distare putentur et ad ianuit Laero novum resorantur. Sed iam Herodoti notatosuisse, qui hoseo poetas ad antiquiora rotulerint tempora. eolligore mihi posso videor ox verbis postadioctis: καὶ ου πλε σι. Do roliis o suis vido Excursum ad h. l. , in qnoquno sequuntur verba: ουτοι δἐ εἰοι si ποιήσαντες θεογονιην Ἐλχησι v. x. a. tractavimus. οί δε προτερον ποιηταὶ aεγοαρ-
Orphoi, Musaei, Lini, Eumolpi,
aliisquo nominibus sorobantur: ut non tam illos hominea post Homorum vixisse, quam earmina illis tribui solita sorius condita censor vidori debeat. Noe vero inde in- rri nut potest aut debet. quasi Horodotus statuati nullos Omnino anto Πomorum ot Hesiodum missopo ins . nulla suisso carmina: id quod omni rerum rationi nil vorsaiatur; fieri enim nullo modo potuit, ut in rudi et n nullo alio poeta
subaelo et tractato sermone Cariamina Nomorien et Hosiodea elahornrentur; et sunt infinita in iis ipsis, quae nutiquiora carmina partim testantur, partim arguunt. Quas Oadom soro ponit Crotagorusit. li., praesertim cum ipso Heroia dotus pluribus locis carminn et Anern videatur rommemorere, 'unctad prius tempus sint revocanda
568쪽
poetas Homero priores II, 23; ut inde quoque appareat, respexisse Nostrum en earmina, quas sun ipsius solato sub salso Orphei, Lini aliorumque nomino serebantur, eum ad seriora tompora pertinorent. Ne
quo aliter do hoo loco statuit Lo-heeli. Aglaopham. p. 347, quem una cum Nounio, Crouaoro, aliis salso ita statuore eontendit Cron: De Orphoo p. 16 seqq. . rum Herodotus de poetis ipsis loquensearmina his postis postmodo tributa intellistoro haud potuerit, sed id potius elaro ne disertis verbis
nuntiaverit, nullos ante Hesiodum et Homerum unquam, o sua scit. sentantia, exstitisse. At quo huie sententias obstaro Dogni inon, quod supra II, 23 Homorum aut alium quem poetarum, qui anto Oxstiterint, commemorat, quoniam poetas Π mero priores hie Nosior dieat oeommuni vulgi opiniono, non e sua ipsius senistitia, qua praefracto ullum ante utrumquo poetam exstitisso alium poetam negaverit. καὶ τα μὲν πο oere tit Uωδι, Moseioεῖαι λέγουσιJ Intortistit ea, quae eap. 52 Darravorat. Scripsi ιosarei
ιρειαι, quod rueentiores editoros roia
ιρειας pro vulg. - ηας. - Caetorum haee rursus candidum Horo doti studium religionemquo vori tradendi salis produnt, qui tam ne- eurate, quas ipRe sontial nut statuat, ab iis, quas tam a neceperat, distinguat. Idem in eapito sequenti observaro licot, tibi legimus: τονδε Αἰγυπτιοι χογον λιγουσι. Add. eap. 55 init. .eci δέ Hsιοδον - εχονταἰ i. e. ea quae vid Nestodum et Homertim
spectant. Haud alitor Noster III 16 siti. Ν2. 186. Loeutionem indosumsit Pausanias I, 2. g. 4, ubi plura Stobolis. CAP. LIV. δυο γυναικας tostae ἐκ si βιων ἐξαχθηναι J Noli intolligere ancerdo ea feminas, qualos in Aegypto
non fuisse monuimus ud II. ab Aod saeras seminas saeordotumque ministras, Aooδουλους, ut vulgo appellant. Ipsa Horodoti vortia II 56 hoc indiearo videntur: eusnFoην Οἰκος. res mino λευ ovatis ιν
Μετο N. T. a. Noquo inmen indo so-quitur, seribondum hoc loco es so
ost sententia. - In seqq. verba ἐς Λιβυην ποηθεισαν, qune Vulgo vertunt: Min Libyam pendi am accuratius eum Larchoro sic reddes: fuisse venditam, vi in Libyn nhδε- eeretur. Cons. mox en p. 5n: καὶ
bis απο a m to ω γε visθαι lihoriorem quendam usum praepositionis απο . nune pro υπo posita videtur,oxposuit salippo in Inhrbb. d. Philolog. Suppl. III. p. 2 T. Tu cons. Herodot. VII, 102. 172. IX, 66.
569쪽
lorum antiquissimum dixerat Dodo naeum, de euius origine hoe ea
seritur. Ilaee enim regio nn liquissima Graecias sedes. undo et gonios et religiones per reliquam Graeciam propagatao sunt, quas ipsna ex Aegypto adueetas esse, Πero. doti in haec neen ratius inqnirentis ot diversas Thobanorum s Aegyptiorum) ae Dodonaeorum sacerdotum narrationes afforentis sert testimoninm. Ae plures viri doeti do oraculo Dodonaeo Oxposuerunt: Fr. Cordos in Dispnt. de Orneulo Do donaeo Groning. I 826, qui ad Doueationis soro tempora circa annum 153u a. Chr. n. oraculi oriines revocat, p. 58 coli. p. 22 seqq. Ios. Arnollit Vober das Tanhonorahelvon Dodona. Wion. 1840. E. V. Lasanix: Das polasgiselle Orahel des Zena En Dodona. Wurethure.
omnes nilares ah hoe loeo alienum Psse puto, quo id mihi propositum est, tit Herodoti vorba roelo intol ligantur no diiudicentur. N quosnim in animo est eum iis eontendere, qui Horodoto plus sapore ni- quo do rebus Graecorum antiquissimis historiac patro molius sit, ἱedoeti vidontiir inde quo omnia ea, quae ex Aegypto in Graeeiam illata illo dieit, Ox opinionibus postera domum notate per Graeciam propngatis fluxisso eontendunt, ipsum H rodmum erroris insimulant . Mihi
potior Hor doli nuetoritas, qui quodox Aegypto Dodonasi oraeuli origi nes ropolit, haud advorsari videsne iis, qui hoc orneulum, quod Tuaer-σγῶν 13ρnνον dixit Hesiodus sapud Strabon. VII. p. 2263. 327. eoll. Reymn. Chi. 4lu et Homer. Ill. XVI, 23a soqq.), Pelasgieum fuisse sin
inunt; modo ropntes, quas do ipsi Pelasgis Ooruinquo originthus ad I, 56 monuimus. Quod voro saerno seminao Oraenium Dodonao condi disso soriantur, hoe ad praeeipuum harum seminarum, quippe sati diearum , honorem in colonia rocenseondita resori Πeoren. Ideen II, l.
p. 486, qui illud quoquo iam intolligi posse monet, cur Dodonaeum oraeulum Pelasgos iussorii Aogy- eptia doorum nomiun adseiscere, quas inde ad Graocos Omnino pervenerint. Nam modia in Graoeia Polasgorum in seditina eonditum erat Dodonaeum templum oraculumque Aegyptiorum a sacerdoti
invenitur, εἰς ponitiar. CL otiam adnoti. Ad IV, 145. Do ipsn nr-horo dicemus ad II, 56. In asqq. voeem Λι βυας in Λί ς. qua forma accusativi contracta Noster in aliis nominibus uti solet, mutari vult Bredov. p. 27l ot hoo loco et co-
570쪽
: εκ Θηβέων τῶν Αἰγυπτιέων ἀναπταμένας, τuν μὲν αυτέων ἐς Λιβυην, τὴν δε παιγὰ σφέας απικέσθαι. ἱγμένγὶν δέ μιν ἐπὶ φηγον αυδάξασθω φωνῆ ἀνθρωπηλὶ, ώς χρεων εἴη μαντήωναυτολ υιὸς γενέσθαι. καὶ αὐτους υπολαβεῖν θεῖον εἶναι τό
ἐπαγγελλομενον αυτοισι, καί σφεας ἐκ τουτου ποιῆσαι. τλιν
δὲ ἐς τοὐς Λίβυας οἰχομέννὶν πελειαδα λέγουσι A ιμ- ος χρηστήριον κελευσαι τους Λίβυας πω δειν. ἔστι δὲ καὶ τουτο Aιος. Θωδωναίων δε αἱ i ρεῖαι. τῶν τῆ πρεσβυτατύ ουνομα ην IIρο- μένεια, τri δὲ μετα ταυτην Insurρέτη, τῆ δὲ νεωτάτyὶ Νικαν-Ι3l δρη, ἔλεγον ταυτα. συνωρολογεον δέ σφι καὶ οἱ αλλοι Βωδωναῖοι οἱ περὶ ro ἱρον. Eγὼ δ' ἔχω αυτέων γνώμην τηνδε. 56εἰ αληθέως οἱ Φοίνικες ἐξ,ήγαγον τας ἱρὰς γυναῖκας, καὶ τ ὶν μεν αυτέων ἐς Λιβυζν. τ)ιν δε
quibus eadem forma obvia, quRm ipsam in tanta talium rerum ineonstantia, omnibus libris mss. invitis, mutaro haud austin. ἔμι δε καὶ xo Deo Aioci Ex hoe igitur loco satis manifestum fit, IO-vem Dodonaeum ax Herodoti mento non alium esso atquo Iovem Aegyptiorum Thebanum do quo eous.
18 l), solemquo indo repraesentare Omniumque eorum, quas solis vie metuntur, auctorem serri, mundi totius et sabri torem et procuratorem: do quo plura vid. Apud Crougor. I. l. III. p. ls2 AOq. Ar- noth. p. 15. Emgrie David: Iupitor I. p. 123 seq.Bωδωναίων δὲ αἴ ίρειαι N. et . 1. JAnetor ost Strabo VII. p. 328 s. p. b ) primitus viros oraeulo praesuisso, deindo tres mulieres vetulas. Neque alitor Euripides tosto Schol. ad Sophoel. Trael, in. leto tres didiorat seminas vaticinantes, Alii duas posuerunt; Herodotus et ipso tres vocat sacerdotes: qui numerus logo eonstitutus ne receptus suisso vi doinr. Plato Phaedr. p. 244 Bὶ nullum num oram declarat Dolphiens et Dodonaeas sacerdotes
coniungens, eum Pnri modo orneula edidisse videantur. Ipsa trium Raeerdotum s. eolumbarum, ut ap-
pellabantur ses. ad II, 57), nomina
haud minus insignia sunt. Nam IIoos ἐνειαν di xorim Providam, Ob ipsam rerum suturarum scientiam illi tributam: ut adeo non opus sit eum Valekenario aeriboro, invitis praesortim libris seriptis, Ilaευμεν ιαω. i. e. Benevoltim. Benisnum. Tιμαρετη est quase virtutom eolit magniquo aestimat; Mκανδρ' quae viros vincit, i. e. , ut Lasauix pag. 8
2973 intolligit, innupta, virginitat in servans: si quidem eastitate virtutem eaque ipsa poritiam rerum suturarum nequiri consentaneum sit. Addo eundem p. 14 seq. Dodonaeussaeordotes quoquo eonam morat Phi
oraculi areolas, quos Sellos s. ue Ios appellant atque rimuros, En erorum Dodonaeorum ministros at.