장음표시 사용
601쪽
CAP. LXXI. Oi δὲ ειποι δεῖ ποτώuini κ. T. 1 JI o Papremi eons. noti. ad II, 6a. Ad argumentum loel eons. Plutarch. de IA. et Osir. cap. 32. p. 364 Λ, qui eatia Oh cansam hoe nnimal sacrum habori narrat, quod per vim eum matre eoiro velit. Caeterum et huius eapitis ot cap. 73 ar montum Heeatne a Nilosio Nostrum do ro quod tradit Porphyr. in Ens bii Praop. evang. X. p. 466 coli. Crenetor. Fragm m. nntiqq. hist. Pag. 10 seqq.) aeeedonto Klausen. ad Noentnei Fragm m. pag. 128, id uteredam. hnnd mihi persuaderi patiar: vid. Commentat. Herodot. g. 8.Do ipso hippopo auo eons. Willi in
seqq. Adhuc per Aegyptum non invenitur haec bestia, quas in Aethiopiae regionibus superiori hus tantum comparet indeque raro descendii usquo ad Nili statarraetas: antiquitns voro aliter hoc so habuisso praeter seripiorum veterum testimonia declarant monumenta Thebana, in quibus venatio huius hestias exhibetur ocidem sermo modo instituta, quo nunc in torra Sennaar sori solet; vid. Wilkinson. Nan ners olo. III. p. 60 seqq. ipsamque imaginem se Thebanis sculptoris duetam ad p. II. Ac mum ins quoquo hippopotami Thebis involitas esse unamque ex his ndeo Londinum translatam in Musoum Britanni eum idem testatur foe . ser. II. p. 181 ). Quod vero in pugo Papromitarum,qni Nartom venorabantur s. supra II, 63 seq.) hippopotamus eo-lohatur, inde Marti quoquo hoe nni mal eonsecratum fuisse existimes, quod Tis3onis signum osso tradit Plutare i. do I s. et Osirid. eap. 5o. P.
triigo ote. II. p. 147. Sod utrum. quo deum nullum alium osse nisioum, qui in ipsis Aogyptiorum monumentis vocatur O te - Seu - δε- phon, eontondit Rooth. Goseh. d. Philos. I. noti. p. 164 soq. Hora-
pollo Hieroglyph. II, 20 ωραν declarari hippopotamo seripsit: tu cons. Leemans p. at T. pDoιν - ἰδίης τοιήνδεJ ἰδέα ad
In mngnitudino animalis indieanda dissori quodammodo ab Horodoto, ut, ubi seribit μἐγ-ος οσον τε
Ους o u γιστος. mnilis ad Vorum necessisse videri potest . in eo tamen lapsus, quod eaudam hippopotami eum equina eomparat cauda: id quod a voro longissime utiost. In nitis quibusdam neeuratius retulit Diodorna I, 34, qui totam corporis molem non diRsimilem olophanto osso prodit: Plinius vero Hist. Nat. VIII, 25. IX, 12 ete. ot qui oum socuti sunt, ni plurimum Aristo oleam descriptionem repetunt eamque amplissentit . ut iuro miroris multo accuratius hoe anistat ab artificibus expresstim e n-spici tum in numis tum in aliis antiquitatis monn montis. Est unus Achillos Tatius IV. 2, qui accuratiora dodisse putandus ost. Ac ne nunc quidem satis eo ita hase ho- Iaan, quae, uti dixi, in ipsn Aegypto non nmplius reperitur, sed supra eatarraetas tantum in interioris Asrieno regioni hus. Quam vulgo
Iaudant Sehnoideri ad Potri Artedi synonym. pisce. Appond. p. 24 soqq. Lipsiae 1 8s , doloo hune librum mihi non praesto fuisso; post Sehneiderum de his retulit Cuvier.
602쪽
τετραπουν ἐστὶ, διχηλον, οπλαὶ βοος, σιμον, λοφιγ' ἔρον ια-
mente Opinor addendum es vel simile quide tiam quo hic omnino sensum magis quam id, quod gram- mattea structura po tulat, seeutus esse Noster videtur, qui mox Aeri
psit οπλαὶ βοός, se. εἰσὶ, deinde vero ad priora τετράπουν isti eo υν) respieions dixit siti ν 1ο-
νην, φαινον χαυHόδοντας, quod eontinuo excipiunt aecusativi ου- ρην καὶ ωονὴν, ad quos ἔχον ex antecedentibus reseras. Et comparari eum his poterunt ea, quas Iobi seriptor XL, tu seqq. do hae bestia affert, quam vocat Be/-υι s. P---t, qua voce Aegyptiorum lingua signifieari bodem aquatilem addunt itit Erpretes. χαυλιοδονtας ταινονJ Cons. Diodor. l. i. ot noti. ad Herod. II, 68. Minus reete linoe tradi monent naturae Ohsorvatores, monent ipsae quas in vetustis monumentis reperiuntur imagines, cum ore elaus minimo compareant dentes. Vid. Cu-
cerium est. Nam cauda heluno tam brevis ne densa, ut vix apparent quare sui Inm eandam linud scio noro tins dixerit Aristoteles l. s. Et . eonvenit Achilles Tatius i. i. Por- peram Diodorus l. l. boluam dieitobeti δὲ -ὶ κέρυον καὶ φωνην nx-
ξυστα ποιεεσθω ακοντια ἰξ αυ- tost ακοντια dolovit schao rus, invitis codieibus, probanto Bredo- io p. 29. quem secutus Dietaehuneis eorto inclusit. Utrumque certe voeabulum, ut vulgo adhibent, non valde differt notiono; quippe utrumquo iaculi habet Do tionem, eons. I, 34. 52, Et evatos in Bokkeri A Deedd. p. 284, 18 sxplientur ακοντιον, sed ξυστον propriis adiectivum est spoliavin. rasum , quod ubi solum ponitur, mente suppleri poterit o κοντιον, ut substantivum. Quaro iam Boehartus sIIie- rogo te. II. lib. V, 14. pag. med. 757)
seu dolabra expolita Quod ut urgere nolim, ita in Herodoto eerto nihil abi ieiendum ossct persunNum habeo. Aristotolos l. i. dieit δο- ρατα; Plinius siliat. Nat. XI, au)r, , orti crassitudo talis, ut indo tornentur hastae: et sibi d. VIII, 25)i hippopotamus tergoris ad se utagaleasque impenetrabilis. Atquo otiamnnm Ahyssinino ineolas hoe
corio crassissimo ad senta uti re
huseum eongruunt recontissimorumvirr. docti. observationes.
δριες. retrae: nos: VisHotier. Hoc voro animal eum per Aegyptum non invoniatur, do alia quadam hostia hio eogitandum vidotur Williinsonos Mannorκ tr. III. p. 27. noe. sor. II. p. laz), praesertim cum ipsa vox ενυδοις latius paloat et, quodcun-
quo in aqua vivit animal, signifiearo possit. Quare vel do laeeria Nilotion eogitandum putat, vel deletinoumone, qu&mvis supra II 6 memorato; nadii Ammian. Marcell. XXII, 14, qui hydrum genus ichnerimonia dixit. Noster insta quoquo
Quod ad pisees nitinet, nonnulla diximus ad II, 37.
603쪽
ῆγηνται εἶναι. νομιζουσι δὲ καὶ παντων ιχθύων τον καλευ- μενον λεπιδωτον ψον εἶναι καὶ τῆν εγχελυν. ἱρους δὲ του - τους τοὐ Νείλου φασὶ εἶναι, καὶ τῶν ορνίθων τους χηναλω -
nit Straboni XVII. p. 1167 A. sive p. 812. Sod Plutaretius hune piscem Aegyptios aversatos esse sertiabit do Isid. atque Osirid. cap. 18. p. 358 B. Grnoeum nomen nil nisi aquamosse denotat; ut eerto piseis intolligatur necosse sit, quinquam is v l oxeelluisse vel singularo quid habuisse videatur. Galli doeti, ut e Sehiseighuousori nota intelligo, eum esse dixorunt, qui nune nominatur Piamblertis misis. Setinoide rus in Lox. Graeeo vocat prinum Bonni. In Linnaei systomato diei turr Cyprinus νυι eens Nilotietis. Aliis est Charia intis denuae: quae omnia eum incerta vi doantur Willi inson. Manners etc. III. Ρ. 59ὶ suspicatur, hie de eo piseo cogitari posse, eui nomen apud indigenas: Aeth et ιδεν s. Stimo denui, qui magnas habeat squamas; in ipsis sculpturis Aegyptiis se hune piscem ropraesentatum invenisso negat. Quod ad nnytilliam attinet, haud inepto Larehorus eompnrnt
Athen. VII, la. p. 299 E. F. Quao
de piscium sacrorum munitis prosoriantur, do iis nondum satis liquet. Cons. Reinhard t. l. l. pag. 30. al. καὶ των ορνίθων τους χηωα - λωπεκας J De uti pansere rons. Schnoidorum ad Aristotel. II. A.
VIII, 5. 8. pag. 601 eoll. in Lex.
Grnec. s. v.), qui recte admonet
Aoliani N. A. X, 16. V, 30 et XI,
38. Est autem tinas ta doma Lin n. quas vulpis instar cavoenas torrno habitat, et vero etiam ad domesti cas Aegyptiorum hostias portinebat. Cur sacram habuerint Aegyptii , nihil seimus, nisi quod Norn-pollo I. Aa in hieroglyphicis litoris hae avo filium designari aeribit,
quoniam caritato erga natos illa prae ceteris excellat. Tu cons. ad h. l. notam viri docti Leomana p. 228 oi add. Wilkinson. Manuersete. se . ser. I. p. 3li seq. II. p. 22n soq. eoll. 122, qui hane avem
qui est Saturnus s. Xρονος pater- quo Osiridis habetur. Paucas avis per Aogyptum olim frequentissimao et ad varios usus adhibitao mumiasndhue ropertas esso idem addit. Vid. etiam Rooth. G cli. d. Philos. I. noti. p. 110. 132. et cons.
rodianus tradiderunt: eons. Goet1
ling ad Thoodosii Gram m. v. 238 ut Lehre v. Aeeent p. 254 seq. Alii vulgo τοι νιξ. De ipsa voceolusque originntione nune non quaeram: Aegyptium Iv-enes s. Phenes i. o. aae rem affert Williinson. Μnnnors etc. see. sor. II. p. 228),
tans et palmam assert arhorom, et purpuram et ipsam gentom hoe uno eodem quo sero nomino deelaratam. De argumento potius monendum videtur sano gravissimo paueisquo
de larandum, quid sibi volit haoetota do phoonice avo narentio, quo quo redeat tabula per totam anti- . quitatem celebrata. Ac primus quidem duobus sermo ante Herodotum suoculis phoenicis mentionem sa-eoro videtur Iobi seriptor, huiusnvis eogniti otio Ex Aegypto opinordueia, XXIX, 18r quo loco vocem: ri iam antiqui Grasei interpretes it mquo Talmudistas do phoenice avo intelligunt i quibus doctissimi
604쪽
μιν Ουκ εἶδον, εἰ μὴ οσον γραφῆ ' καὶ γαρ δὴ καὶ σπανιος
quique nostrae aetatis interpretesneeodunt cons. L. Virgol: Exeget. Hand b. E. A. T. II. p. 1 G seq. ed.
broit, virum doetissimum et eoilogam aestumatissimum, nune necessisse laetor, aliis parum recte de arena olim cogitantibus. Post Herodotum, quom ipsum in his ue-eataei scrinia compilasse dieunt est Κlauson ad Hecataei fraguam. P. 126 seq. , sed vid. etiam Uenrichaon l. l. I. pag. 6 not.), plurimi scriptores de phoenice retulerunt, descri-hentos Herodoteam narrationem et plerumque amplificantes atquo exornantes, quorum loeos suppeditabit
p. 242. Add. Henriclisen. Comin.
veterum loeos exeussit ipsiusque sabulas rationem reddere conatus
res viri docti, quorum libros allatos reperies omnes apud Grnesso: Boitrii ge E. Literat. u. 8ngi 'des Mittetaliors p. I 2. not. 2, de Phoenico expoκuorunt; nostra nutato
seqq. eius libri, quo iam ad II, 42 eq. usi sumus . idolor: Ilandi uetid. Chronolog. I. P. 186 Feq. , alii, ne praecipue Lepsius: Chrotiologio d. Aegypt. p. 180 seqq. Nos Pau-
eis hie dos ligninur. Nequo etiim quae alia alias apud gentes orientis potissimum traduntur similia, exponere nune vacat; in univerasum monuisse sufficiat, Aogyptiorum phoenicem avem esso fictam; de qua quae memoriae prodantur tum apud Herodotum, tum apud alios, on ad tesserarias ne symboliens rationes pro antiquitatis more
esse reserenda. Astronomiens enim
rationes si respexeris, prisei illi Aeg3ptiorum sacerdotos phoenicis adventu indicare voluisse videntur magni illius anni conversionem, quae multorum s l. o. quingentorum
nrinorum vulgarium cyclo eum nh- solvatur, recens quasi natum nil
duent tempus. Quod cum praestet sol, cuius cursu talis periodus do-stitatur illiusquo anni magni sat
Conversio, phoenia, quo ipso haec conversio indieatur, solis utique est avis; ad solem solaresque ruisti onos hine sp etntit, quaeCunque do eo roraruntur, ad solem spectatndoo sorma habitnsque avis et Eolor purpurEus ae splendidus. Ex Arabia, quae orientis solis est toriara , proficisci dicitur, patrem moris tuum i. e. tempus praeterlapsum, hoc annorum cyclo nbsolutuma myrrha ad ovi instar involutum inam tempus praeteritum inelusum quasi tenetur Noe unquam inde elabi potest) dolaturus Heliopolin, i. e. Solis in urbem: quippe Sol est, qui
tempus praeterlapsum in As quasi reeipiat atqui condat, novum t m pus donuo editurus. Ita tuo phoenico signiseatur temporis certa quaedam periodus solis eonvoriasio no nildue in Et quingentis sermonianis nbsoluta, hono diseernendanti nitora illa periodo, quam Sothiacam appellant atque eum Phoenicia periodo haud raro et antiqua
et roeentioro aetato consuderunt,lieot ad 1 quo formo annos illa pertineat; vid. Lepsius i. i. p. 180. 18 3 seq. Hase paneis ad intolligentiam sabulas Herodotoas doela ratu nunc Rufficiant; quae qui reputaverit, is opinor intolliget, cur postera inprimis notat adeoqno Christiana pro in or alitatis Pt re- sum. ι vitinis symbolo phoenix habitus suerit. Vid. Lepsius l. l. p. 183. 195 et praecipue Graosse l. l. p. 74 seqq. ἐγώ uis uιν Ουκ ειδον, εἰ un
riae, ae tantummodo ex pieturia aera
605쪽
ἐπιποιτα σφι δια ἐτέων ως Ηλιουπολῖται λέγω ψι) πεντακοσίων. φοιταν δὲ τοτε φασὶ, ἐπεαν Οἱ αποθανI O πατήρ. εστι δὲ, εἰ τῆ γραφιῆ παρομοιος, τοσόσδε καὶ τοιόσδε ' τα μὲν αυ-τos Πλυσόκοιια τῶν πτερων, τα δὲ ' ἐς τα μάλιστα αἰετω περιήγησιν οπιοτατος καὶ το μεγαθος. υτον δὲ λέγουσι μηχανασθαι τάδε, ἐμοὶ μὲν ου πιστα λέγοντες ' εξ 'Αραβιης ορμεωμενον, ἐς το ἱρον του Πλίου κομιζειν τον παrέρα, ἐν σμυρνρ ἐμπλάσσοντα, καὶ θάπτειν ἐν του 'Hλίου τω ψω. κομίζειν δὲ Ουτω ' πρωτον της σι ιυρννὶς ώον πλάσσειν, οσον τε δυνατος ἐστι φέρειν ' μετὰ δὲ πειρασθαι αυτο φορέοντα ' ἐπεαν
pie iam cognovisse avem; ex qua signifieatione haud scio an eo Oscatur egregium scriptoris studium summaque fides, qua in singulis otiarrandis accurateque describendis utitur: quod idem etiam e veris bis seqq. εuοὶ μεν ον πιστα λε- γοντες satis apparet. Locutionem
pol. 1005. Troad. 6Ν2 illustrat valelionarius; cons. II, I 8. 86. III, 24. I. 164 ibiquo noti. Et reapse
aie pietam repererunt avem in monumentis Aegyptiis doeti Galli; ut,
quaes Herodotus scribat, Indo optime eonfirmata inveniantur. Ex hibuit Williinson. Manuers etc. sec.sor. Supplement. Pl. 30 A. eoll. T. I. pag. 204 imaginem phoenicis, quam putat ex ipsis monumen tia duelam; alias exeitat Irao ut Ilo eli et te l. l. pag. 322, not. 5 a Gallis doetis observatas: eon seras quoque Lopstutii l. i. p. 183. ως ' ουπολιται χιγουσιJ Intolligit, eredo, sacerdotum collegium, quod summum Holiopoli floruisso accepimus. Vid. supra ad II, 3ihique noti. et II, 7. Ea uὲν αὐτου ronaollo uti τῶν πτερωνὶ Plinius Η. N. X, 2: ,, uitae narratur magnitudine. auri sulgore ei rea colla , cetora purpureus ot Aellillos Tatius III. cap. 25. D. 215 s. p. 30 Iae. κεὐρυσται μIντα πτερα χρυσω val πορτνρα. Quae assero, ne quis eum Salmasio
ad Solin. p. 385, h) hie scribendum putet χρυσοκοκκα pro χρυ- so Mouci: quod eum denotet aureaeoma instruetum, hie aeque bene ad aureum pennarum avis e lorem transfertur. Atque his ipsis eoioribus, aureo et rubro, pietas avis pennas adhuc eonspieimus in Aegyptiorum monumentis, monente Iomardo. Cons. quae ei tantur ab Ilonriclisen. l. l. png. 7. not. 17.
Dimae deseriptione intolligunt: mn- vult Sehwoicha usorus circuma riptionem, te conmur. ut Galli dieunt. Unde nostro sermone plerumque reddunt: fmrias. Minus recto, menquidem ex sententia, cum muntur viai to μέγαθος et quaro malim do tora forma avis ealerna sive hn-hitu eius qtie delinentione intelligero. proboque Langium, qui unus mihi roeto reddidisso videtur: titissere se xtuli. Nox rotinui Douεώμενον, librorum plurimorum ex auetoritate. a Diotschio ex Brodovii praecepto mutatum in oos Foμενον.
rham ad orientis regionis, unde exoritur sol, indicium pertinere, vix monitu orii opus; eodem quoquo pertinet Arabiae eommemora tio, qua torrn nd orientem ab Ao-gypto sita declaratur; es. II, 8, LepΑius l. l. p. 185 seq., qui etiam
de ovo monet, ex quo secundum votorum, Graeeorum inprimis opinionem omnis mundus prodierit. πειραίθαι αυτο φορεονταJ Do
participii usu eons. ad 1, IT. Mox
606쪽
δὲ αποπειρηθῆ, ουτω δὴ κοιλήναντα το 6όὀν, τὀν πατέρα ἐς 138αυτο ἐντιθενω. σμυρννη δὲ αλλ si ἐμπλάσσειν τουτο , κατ' O Gτου ωου ἐγκοιλ νας ἐνέλγκε τον πατέρα ' ἐσκειμένου δὲ τουπατρος, γίνεσθαι τὼ Dτὐ βαρος ' ἐμπλάσαντα δὲ κοπι ζειν μιν ἐπ Αἰγυπτου ἐς του Ηλίου τὼ iρόν. ταυτα μὲν τουτον τον ἴρνιν λέγουσι ποιέειν.
μονες' οῖ μεγάθει' ἐοντες ιιικροὶ δυο κέρεα φορέουσι, πεφυκότα ἐξ ἄκρiὶς τῆς κεφαλῆς, τους θάπτουσι αποθανόντας ἐν τω ἱρῶ του Aιός ' τουτου γάρ σφεας του θεου φασὶ ειναι ἱρους.
Εστι δὲ χῶρος τῆς 'Αραβίης κατα Βουτουν πόλιν μιάLστά κ33 75
ἀνθρωπων DDfltiuως δηλήuονεςJAd argumentum loel saeiunt Aelianil ei N. R. XI. 17 ot XVII, 5. Periinuisse videntur hi serpentes ad Cerastas. do quibus Diodorus ro. sort III, 40, ubi cons. Wossoling., quao tamen hostiao eum venenatae sint, hoc minus ad Horodoti vorba quadrare nΡparet. Qua eadem oxenusa nil δε suas. quao dieittitur, hinorpontos referri no lueuiat. Consor Boottiger. in Amalth. II. pae. 188so a. in not. In anaglyphis Aogyptiis hos serponisA duobus cornibus Insiunos conspici, intellexi ex Miniitori Reiso ete. pag. 38 . Neotamon genus nut spodio in hostiolaoaeen ratius do finiri posse, Dorsuusit milii RoInhardi. l. l. pag. 30. Wil-
218. II. p. 216 seq.), qui ipso prope Fayum et in insula laeus Mooridis
talom serpentem vidit, Dequontos roperiri eosdem nil per suppriorem Aegyptum, rarius in regionibus inferioribus , sed admodum nocivos et perientosos esse addit adeo, ut eorum morsus mort m afferat. Quod Horodotum haud expertum esse Videri laetatur vir doctus, eum illoso πιδαιιῶς δηλήιιονας dicorol. Mu-mias huius hostias reporiri IdomIIRI ODO T. I. asseverat in Thoharum neeropoli. Nomen apud Arahos: me biI Ko-ν on, npud Liniinoum vipern s. colafer certistes. Similes serpentes eoru- staμ in Libya Noster affort IV, 192. - Ad locutionem μεγαθε r siti κο ulcons. I, 51. votis θάπτουσι ἀποθανονταςJ Itae Florontino cum Gaiss. edidi liaee, quae vulgo leguntur inverso ordino: τους ἄποθανοντεις θάπτοvσι. Satis antem consint, non solum in anaglyphis Aogyptiis reporiri Morpentes reprnesentatos, verum etiam ipsn cndavora medie ala in hypogneis et cryptis cons. quae supra laudavimus ad II, 673 exstare. ronto v γάρ - ελπι ιρουςJ Sor- pons veteribus Aegyptiis ut omnino immortalitatis, ita Iovis potissimum Thohaiei symbolum eidemqno conse rutum animal. Indieat enim Dumon se ipsum quasi revelans per tempora, tempusque inde aeternum et quno alia eum hoc coniuncta sunt. Cf. Creug. in Symbol. ΙΙ.
hane serpentum Vonorationem ad Indorum superstitiones rovocat. A
gyptiorum doo Κnoph Thobis aliis quo loeis e alio surpontos suis se sneros statuit Soyssarthr Boitriigo ote. II. pag. 103. CAP. LXXV. νατα Bovio υν πολινl Bulos urbs alia hie est atqno illa, cuius mon-
607쪽
ακανθαι κατακεχυαται, τοιόσδε τις ' ἐσβοDi ουρεων στει - νῶν ἐς πεδίον μέγα ' το δὲ πεδίον τουτο συναπτει τω Αἰγυ-
tio II, 50. 63. l55. Portinuit ad Aegyptum insoriorem. Nunc eius in loco invenitur vicus U-meib. Cotisor Solitichthorsi. l. l. pag. 83.
84. Itoliquos votorum scriptorum des liae urtio locos dabit Forbiger: Handb. d. ali. Georr. II. p. 77ssoq. Arabiae signitientio noti nil tor sero accipienda atquo eap. et 3. Cogitandum enim do on regione, iuno a Nilo Orientem versus ox tenditur. Quao vero do serpentibus alatis at tuo do ibido hie enarran tur, ea Qx Hoeataoi libris dodue invidori statuit Κlauson ad IIecataei agnin . p. 132. περὶ τῶν πτερωτων οτωνJ Sorpentes alatos alii quoque scriptores noverunt, ipsoquo Noster commemoravit III, l07. Tu vid. Pausan.
IX, 2s ot Aolian. N. A. II, 38,
ubi Setinoiderus monet osse lucertas volantes, di amnes uestin es Linn. Huo quoque reserunt Iesai. XXX, 6, ubi seriaph Dolana memoratur, aut, ut in Septuag. legitur: ἔκγονα ασπιδων πεrou νων. Alia dabit
Boeliart. Hieroetote. II. lib. a. 12. pag. 423. In Herodoti loeo Miot., Gallus nitor interpres, intelli ut vultvmllum misratoriam, qui Aogypti rum arvis tam Doeivus sit. t o Metistis igitur illo cogitat; in quo si
obloquitur Letroniis in censura Vor
la, cum hoc quid om cortum sit, volantos serpontes veterum minimo ad insocia, quae vocantur, pertinuisso. Do loeustis cogitari non posso indient quoquo Wilhinsoti. Manners et c. see. sor. II. p. 2lu.). Nequo omnino per Aegyptum liuiusmodi sorporitos nintos reperiri no- quo in monumentis repraesentatos
conspiei idem uaserit, ut Herodotus sano hie lapsus vel per alios in orrorem inductus videatur. Inquisivit quoquo in haec Ti edomanti: Anatomio n. Naturgesellichte des
seqq. qui et ipse serpentes alat M pro sabulosis habet, cum nulla istiusmodi bestiolao rovera inveniatitur, noc per Aegyptum nee alias per rogiones Arabino, Aethiopiae, Libyae, nee denique in ipsis anaglyphis veterum Aegyptiorum istas compareant. Quem vero in II erodotea narratione 3 ibis persoqui traditur sorpentem, is Tiodemanno videtur osso comber ceras ea, qui Nilo eroseonto passim per Aegyptum reperintvr ip Msquo in ann-glyphis sempor soro una eum ibido repraesen totur. Ob celeritatem, qua hi serpentes per Aegyptum suerint diffusi, alatos diei potuisso sorp tos, idem vir doctus suspieatur: do draconibus volantibus reeentiorum hic eogitari posse prorsus
ακανθώςJ In tolligit spinas s. Ossia serpentium. Alias c κανθη dieitur spina dorsi, ut IV, 72. Ad nostrum Joeum facit Aetiol. Apollon. Rhod. Iv, Ilio: tot των O picis ν ὀστῶ ακαν.
uotinui ἐν τω, quod quatuor opti-mno nolao libri tuentur, quodquo unum pineet Struvio Quaest. do dial. Horod. I. pag. 38, eum ἐω ω ut quidam libri hie asserunt) ab Herodoti serinono prorsus sit alienum. Sed cons. II, Νa ibi illo noti. Pro
δαται. quod reieci eum Iaredo v. p. 328; cons. otiam Loboeli ad Sophocl. Λlae. p. 403. In seqq. συν- cirrim accipiendum: eonti vi ea I
608쪽
ΕUTERPE. II. 76.595πτίω πεδίω. . λογος δέ ἐστι, ἄμα τω ἔαρι πτερωτους ἴφις ἐκ τῆς ' πί ς πέτεσθαι ἐπ' Αἰγυπτου ' τὰς δε ἴβις τας ορνιθας απαντώσας ἐς τqν ἐσβολχὶν ταυτης τῆς χώρης ου παριέ-νω τοὐς ἴφις, αλλὰ κατακτείνειν. κώ τqν ἴβιν δια τουτο τοεργον τετιμῆολα λέγουσι 'Aραβιοι μεγαλως πρῖς Αἰγυπτίων ομολογέουσι δε καὶ Αἰγυπτιοι δια ταυτα τιμαν τὰς ἔρνιθας ταύτας. Εἶδος δὲ τῆς ιιὲν ιβιος τοδε. μέλαινα δεινῶς πασα, 76 σκέλεα δὲ φορέει γεράνου, προσωπον δὲ ἐς τα μάλιστα ἐπί-
ximum vim sorpentium conficiunt, eum sint nves excelsae, eruribus rigidis, corneo proceroque rostro; avertunt pestem ab Aegypto, cum volucres angues ex vastituto Libyae vento Asrieo invectas intorseiuntntquo consumntit; ex quo si, ut illae nec morsu vivae noceant, ne Odore mortuae. Ubi alios votorum locos hae do ro attulit Davisius. Add. Bochari. l. I. καὶ την ψιν Aια eto veto κ. r. a.JDo ibido omnos voterum scriptorum locos exhibot Leemans ad Norapollin. Hioroglyph. p. 24n. Nunc rarius nuem per Aegyptum reporiri satis constat. Vulgo ibin eam intelligunt avem, quas dicitur Tan- aqua this Lin n. Sed probo hine distinguendum osso avem Aegyptiis saeram docuit Clivior. , neeurato examino instituto si adhibitis tum veterum de hae avi locis tum ipsis
muni iis dissociis. Eam otiim esse commonstruvit, cui Domen Numenitis ibis s. this relisiosa eouriis), albo coloro insignem, eapite et collo
nudo, romigum apte thuη, rostro et pedi hiis niuris, remigibus seeundariis olongatis violaceis. Quae Annequam optimo eonveniunt eum Herodoti descriptione, quao si do Tantalo accipiatur. Horodotum turiaptior lapsum esse diens necesse est. Vid. Annal. d. museo it hist. Dat.
t. IV. pag. iis seqq. 126 seqq. 132
Manners cte. soc. sor. II. p. 220seq. Aegyptium avis nomen misso
οὐ eontondit Champoll. l Eg. s. l. Phar. I. pag. 295. Cum Onim this Nili in foeta, vormos, ni in Oiusmodi confietat es. Plutareh. de Isido otosirido eap. 75. p. 38 l) simul quocum Nilo croseonto appareat, inde Aegyptiis saera habita est avis pro Nili eroseontis signo indoque Mor- eurio squi Nilum erescentem metitur et universo huic noeotio prao ost) eonsecrata. Cons. II, nT. Indo nil mirum, in Aegyptiorum monu-moniis saepissime hane nuem conia spici, eandemquo singulari curaeonditam fuisse iti eryptis. Plurado ibides disputata iuvenio a Lang-gu . diss. do mumiis avium etc. pag. 22 seqq. et Reinhardi. l. l. Ρng. 22 5. Quibus add. SeyssarthBoitriteo E. Koni iss. d. ali. Ae
milom Indorum avem, cui nomen tinnsa. rovocat indequo siusdem venerations m ropolit.
torum eons. do ibi de Strabon. XVII. p. 11 Is s. 823 D. Monent vorore enitores thidem ntyram Ilorodoti osso Hidem fiat inelum Cuuiorii; quaonvis quotannis aliquot diebus post adventum altorius ibidis ad Nili ripas comparere dicitur . euius tamen nullam adhue ropertam osso
609쪽
πλὴν κεφαλῆς καὶ του αυχενος καὶ ακρων των πτερυγων καὶ του πυγαίου ἄκρου ' ταυτα Θ , τα ειπον παπια, μελΩι νά ἐστι
busdam cornicis species esso videntur. Selineidero in Lex. Grne . A. v. nnutis crea Linn. videtur, nisi quod in istam avem non quadratr ηtrum Morrntum. Ε votoribus Pruolor Herodotum Aristoteles II. A. X, 1. 17 et Aolianus N. A. Iv, 5 oius
avis potissimum meminerunt. Tων iacer Oti 1νω vi sic scripsi eum
Gaissordio prcibatis quo libris, idquo
deo; in Sanorosii libro nitis inod uobias quod Oxstat μυομενεων, id plaeet Brodo vio p. 22l, qui mox otiam ει λεπιμενίων invitis eodie ibusseribi iubet, ni I. 123. - Vorbis etῶν δ' ἐν ποοὶ μῶλλοι εἱλεπιιιένων moisι ὰνθρώποιm intolligitur gonus inneis domosticum s. earum ibidum, quilo magi κ intor homines ot eum illis vorsantur; ἐν ποσὶ quid sit, mon-Mirant, alia ut iaceam, loei II, lat. III. 7s. Ad ipsum verbum ειχευ- ι ἐνιδεω eotis. VIII. 12 ibiquo noti.
quoquo diligontissimum involatri Ho-rodotum, quod tam aeeurnio duplox ibidum genus distinguit, monoro vix attinet. Do Ailae nora supra diximus. do miri aua eadem quosncrn vid. not. nil II, I5 eoll. II. u . ψιλη τὴν κετοχὴν καὶ την δει- ρον πῶσανJ Ad structuram quod
attinet, speetant haec ad praegrossa
stia αινα. ut semininum sit, quem
nceusntivo qualitatis ut aiunt nd-dilo. In fine cap. ad voees: siv
otiamnum sunt disti nota. discrevit Herodotus. Est enim Λogyptus ad Nili utram qne ripam si in . Per nit quot diorum it inorn sortilis friistibusquo colonilia nΡta; quam rusticit neolao habitant, vaeordotum im-
610쪽
porto subiecti; quas sequuntur regiones, pastorum potius sunt at- quo nomadum, nee frugum cnpares. unpropter rusticos Aegyptios etnetricolas bono Noster distinxit anomadibus, procul dubio vitas minus adstricino ne sevorao doditis noe simili modo sneerdotum imporio parontibus. Cons. Hoeron. I loen
hie de memoria rerum sessarum aut obseruaramim in D tirum temptis et ad
posteros prepassanda: id quod seriplo potissimum fit. Quam ob romotiam Aogyptii, ut porgit Schweigh.
diountur λογιώτατοι. i. e. omnium maxime periri. rorum prnecipue praeteritarum, patriae, antiquitatis ete.
Do qua huius vocis notiono diximus ad I, l. Cons. quoque Dun-son: Aogypt. Stello in d. Wolt te Ach. I. p. 25 not. qui roeto roddit: die hei mei em tinferri letifenet Noblon ad Gonos. XLI, 39. p. 38s. Atque omnino indo Aegyptiorum sapientia per totam nntiquitatem valde eotobrata, ut in proverbium adeo abi rit. Do quo bono monuit Gosenius in Commenti. ad Iosai. XIX, l2. pag. 621, ut ad h. l. adscripsit Cr. Cons. etiam Πerodot.
thos ἐνω ἐς διάπειραν cimvnuηνJOtios esto eognovi seu quibuscum mo Ongressus sum. Cons. II. 28 eoll. I, 17. Mox eum Gaiss. dodi διαχρεωττω pro vulg. δη χρεωφω, eum partieulao δη vix ullus hic videntur es, o Iocus. Recenti. odd. ox Brodovii prnoeepto ot h. l. et paulo post dederunt δeceχρέοντm. Quod sequitur ovoucino υσι oua sani eorpus , nequo ad purgationem enna, quao per alvum fit, ut inoearn, quae Vomendo fit, speetare, ipsa Nostri vorba μίτοι si καὶ κλυ-σuce τι satis declarant. De quo verbo in ro modi ea frequontor adhibito eons. Foesius in oecon. Hippocrat. p. 6ol. Ianus 1851. II. p. 182. Caeterum scribit Diodorus Sie. I, 82 idom, quod Horodotus do Ao-gyptiis: τὰς δὲ νοσους προκατα
θηρῶσθω, quod venuiorum proprio ost, ad alias ros transferri. quas sectamur et quibus valdo studemus, satis notum. Uine freqnons apud Platon om de indagandito veritatis studio ac vero ipso investigando. Vid. Crouxori laudd. ad Proeli eom- metit. in Platon. Alcib. t. I. p. III. υγιηρίστατοι πάντων ἀνθρto πων,
minum υνηροτατοι dicuntur. Undo huic quoque loco satidem sormam rostitutam vult Brodov. p. Gn. 2IA, quom sequitur Diotsch. Sod libri, qui plorique asserunt υγιηριστατοι, quidam otiam υγι στεροι, non ad dicunt, nee ulla causa npparet, Cur Nerodotum aequo atque in aliis, hie