Scotus academicus : seu Universa doctoris subtilis theologica dogmata

161쪽

DE NECESSITATE GRATI E AD MALUM VINCENDUM cloo

OBaiores . Illud 1. Joannis apite . Duriis qui eo cluet, non peccat et omnis v ncitus est ex Deo, peccatum ori facit ergo Sunt aliqui justi in peeeatis. - Respondet S. Augustinus Epistola 95. illud letum uisse de statu haritatiS. et perfectu Victutis, d quem poteS homo per singulare Dei privilegium evehi si uia inquit ibidem, etsi non invenitur homo in hae vita in peeento id in moti dieituro poSSe fieri.per adjutorium gratiae, et Spiritu Dei: quod ut fiat eo-

in celes in Dei ridelium reperitur in quolibet proloetu Xeellentiae atque justitise, qui ibi audeat die ere non neceSSariam preentionemo oratiotiis Domini e Di nitie uobis debites nostra. mane autem mentem S. Evangelis e Sulmeienter apparet ex eo quod apite . Husdem Epistoli aperto a tetur , uiser us, quies peccatum Ora ha -t, 'mus ipsi uos edurimus. - Respondet Meundo libro Di atis isti, en p. 21. Apostolum hi Verbi prie eludere quod asserebat PelagiuS, nempe habere in Se principium boni et mali. Quod ut falsum

demonstret Apostolus docet eum Solum non e care qui e Deo St, hoe est qui jus gratia et elinritate illuStrntur ne pro Venitur si Non enim inquit , Augustium ibidem eap. 20. una eademque radice St. bonorum et mniorum liud enim St haritas radi bonorum aliud si eu9iditas radix malorum, tantumque inter Se disserunt, quantum Virtus et Vitium, Sed planes illa possibilita utriusque radi eis est si eapnX. qui non Solum poteSt homo habere charitatem, qua sit arbor bona, Sed poteSt etiam cupiditatem, qua Sit arbor mala. Sed cupi- ditas hominis quae vitium est homino m)nbet auctorem Vel hominis deceptorem, non homini ematorem .

OuaiCIE . , Illud ues 1 ubi do S. ne haria et Elisabeth onjugo legimus: Erant utem justi ainbo ante Deum incedentes omnisus

manciatis et justiti attonibus Domini sitie querelia ergo illi in peecato ViXerunt, proindeque alii OSSunt Vivere. - Re Sponctet 1. Rnetus Augustinus libro . De Pec a seruom meritis, cap. 13. nihil aliud significari ho loco nisi ominenti justitia ui Sse Laeliariam in priuei- pibus aeordotum ad offeren d Veteris Te Sininenti ne riticia perti nentia: nam Hebraeorum I. legimus Solum Christum esse Prineis em Sacerdotum, qui non habet noesessitatem Sicut illi qui Saeordotum principe dicebantur . neri fletum pro ui primum Ilerre pede attri quotidie, deinde pro populo. Nil autem Oe elogio Contineri docet. si quod non in eo comprehendatur o quod do Se Apostolus ad Phi-Hppensos . Scribit dicens Se secundum justitiam quo in eo, fuisse in quoereses, tu tamen eadem Epistola seribit, se justitium

istam Xi Stimn re non solum detrimen in Verum otium Stercora in

comparation ' justitise. - Dem dei . lib. De Graim Christi, e . in

vi lud die tum osse Secundum quamdam inter homine eon VorSationem probabilem nt quo laudabilem, quam nullus hominum juste pol in necusationis et liminationi querelam vocare quum propterea in Dei conspectu nullariaS. et Huri Xor habui e Pleruntur quin in o homino nulla dissimulatione allebant, Sed ut repparebant ho mini huR. in noti erant oeulis Dei non utoria dictum hoe m eundum illam P0rlectionem justitiori in qua vere atqui omni mode immaculati perseetique vivomus : Ianua se Apostolus Paulus dixit.

162쪽

156 DE NECESSITATE GRATIAE AD MALIM VINCENDUM.

Secundum justitiam, qud e lege St, Se utSSe Sine querela in qua lege etiam ne harin Sine querela convel Sabatur Sed linue Apostoluso u titiam in Stercoribus et detrimentis opula Vit in Omparatione justiti, qua in SperamuS, et Unm nune Surire ne Sitire debemus, ut en unndoque Saturemur in pecto, use nune Si in fide, quamdiu si justus X de Vivit o. I sTAB18. Sanctu AmbroSius lib. 1 intueam se praefato elogio do ueharin et Elisnbeth in1er posse hominem SSe in peeento: ergo. te. - RESPondet ictem Sanctu Augustinu eap. 49. HuSdem libri e Graim Christi, o Sse tominem SSe in peeent Seeundum quemdam modum probabilem ita ut ab hominibu non poSSit in aeeu-Sntioni et crimini querelam Oenri non Rutem Secundum modum

minutiHS XeuSSum, deSt, ut ab omni oujuscumque levissimi peceat imaeula homo Sit eXemptu S. Addit Sanctu Augustinus, quod Si, tune fuit sanet Ambrosii mens ut existimaverit ne hariam et Elisabeth

Summae atque omniti perseet UStitiae uisse, eam postea Sententiam ab se fuisse correetnm. OBIICIRR . Apostolum . ad Timoth. . Seribentem Nouum certam fit certavi, cursum cousummavi, sidem er/ vi in reliquo reposticies mi hi corona justifici hoe nutem non diceret, Si haberet ullum eo Catum ergo reVera erat immuni a deonto. - Re Spondet S. Augustinus lib. 2. De Peccatorum meritis, et remissiorae en p. 6 ApoStolum locutum fuiSSe non Soeundum tutum praeSentem, in quo Orni, Sed SΘ-

Undum Statum futurum, quem prae Videbat e Dei miserieordia ideo talibus Verbis certus Seeurusque gaudebat, inquit S. AugUStinuS. quia de vietoria futuri tanti certaminis ei tum eum. Seeurumque jam fecerat, qui eamdem passionem jam illi revelaverat imminere: non re plenissima, Sed Spe firmissima hae dixit, et quod futurum si e SSe prae Sum pSit tamquam faetum fuerit indieavit . . . qua Domini pollicit tione certissimus erat in illo fine, quem adhue futurum amo fidendo die ni impletum nullum Se habiturum fuiSS pecentum; nam ut alia mittam, miror Si cum verba Sua dicebat, per quae iStiS ViSuS Si nullum habuisse eeentum, jam uerat ab illo ablatus illo Stimulus carniS, de quo a se auferendo Dominum interrogaVerat, si reSponSumque neeeperat Suim ei tibi gratia inua virtus in infirmisi tale perfieitur. Huie tanto viro perficiendo necessarium fuit ut ab illo Angelu Satanae non auferretur u quo proptere eo in phiZabatur. si 'magnitudine revelationum eXtolleretur et Rudet qui Squam quem o quam vel putare Vel dicere poSi tum Sub onere hujus vitae ab omni

OBaioiR A. Illud Christi Do inini Matth. . Estote Perfecti, sicut

Pater auratis perfectus est quae utique peri et i eon Si Stit in generalinbstinoratia ab omni uceato, Sed haec Christus non praeciperet, ni Si Seiret fieri posse quod praeeipit ergo, te. - Respondeo 1 rim quidem

nario Dei auxilio, Sed speetali Dei beneficio, quod utique non negam US, ut Onelusione Sequenti patebit. - Demonoet . . AuguStinus ibidenacia p. l. i. illis Verbis nobi pro ei pit, ut Simus peristet tu aliquo genere

Dain dona Apostolus ni Philipp. 3. diei se perseetum Quotquot autem

163쪽

DE NECESSITATE GRATIA AD MALUM 1NCENDUM 157

perfecti hoc sapiamus et ibidem eap. 12. 1atetur Se nondum OSSO per-1eetum Nori quod an acceperim aut jam perfectus sim si Quod si utrumque inquit Sanctu AuguStinu S. nisi in aliqua re perlectus OSSet in alia Vero non esset unde colligit anetus Augustinus si cap. 15. Non ideo quisque prorsu sine eeent esse intelligitur si quia in aliqua re dieitur esse perleetuS. Quamquam et in hoe possit ita diei ut non qui jam non est, quo proficiat. Sed qui e parte profecit ho nomine dignus habeatur . OB.IICIES . Deus non praecepi hornini id quod moraliter loquendo impoSSibile est ut non pOSSe qui Squam Vitare omni pestentR, erit Saltem homini moraliter impos Sibile Vitare omnia peeeata ergo non praecipit Deus ut homo ab Omnibu peeenti abStineat. - Responte Seraphicus Doctor inta dist. 28. dubio b. si quod aliquid ita re, Vel ne ere duplieit0 intelligitur uno modo pot0St aliqui tacere aliquid quia si per Seipsum sine aliquo alieno nuXilio potest illud implere: Si ali- si qui poteSt Omedere quando Sania est et habet cibum alio modo die itur aliquis aliquid posse, non solum quia potest illud per Se etsi in Se, Sed quin poteSt eum alio, qui sibi praesto est et ho modoo Gipiendo OSSe omne quod Deu praeeipit in OStra potestnte est, si quia ipS qui praecipit praesto Si mehere gratiam adiuvantem om- caeem, quam quilibet justorum impetrare poteS D. Unde S. Augustinus lib. 2. De P cotorum meritis eap. i. profit tu culpam

hominum, Si pecenta non Vitent si Cum Voluntate lium ana. ais, gratia 6 djuvante divina Sine eeento in hae it pOSSit homo OSSe eur non si Sit possem ne illime a VerneisSime θSpondere qui homine no- lunt: sed si se me quaeritur quare nolint, breViter dicam. Olunt si tomines adere quod ju Stuni est, Si Vo quin latet an ustum Sit. Sive si quia non deleetat tanto niui quidque Veli mentiu VolumuS. quanto certiti quod bonum Sit 11OVimuS. eoque eleetamur RrdentiuS.

Desponde secundo, rerum moraliter impOSSibilium duo esse genera. Quaedam Sunt . me te et abSolute fieri possint, numquam in me fient etiam adhibitis quibuscumque Viribus Voluntatis ut deseribere et 1eetum ei reulum digito quaedam sunt quae adhibitis toti et maxiluis viribus Voluntatis feri possunt numquam tamen fient, eo quod illae magine Voluntati vires non adhibentur. Illa quae sunt mora litor impossibilia priori generis nuSquam Deu praeeipit: me Ver Sunt imposSibilia posterioris generiS prie dipere potest, qualis S abstinentia a peccati etiam Venialibus; nam homo eum ordinarii auxiliis, Si eis eoi Sentiret, et tota Voluntati Vire adhiberet impetraret uberiora

nuXilia, quibu immuni a quibus eumque peccati redderetur: o Sed quia inquit Sanctus Augustinus lib. 2. D Peccat uni meritis,

ense. o. nil nonnulla Superanda quod vel male cupiuntur. Vel quae si male metuuntur, Inagni aliquando, et toti Viribus Opus S Volun

si inti S. qua u08 Non perfecte in omnibu ndhibituros pro idit, qui per Prophetam veridie dici voluit non justi obitur ii conspecti tuosi innis ciceris. Tale itaque nos Dominus uturo praeVidens, quaedam

salubria remodi contra reatum, et ineul PECCatorum et inm V t baptismuin dare ne alere dignatus est. Opser se ille misericordiae si cum it Dimittite et dimittetur Obi

164쪽

15 DE NECESSITATE GRATI AD MALUM VINCENDUM.

Cono Ιu Sio Quartu PER EXTRAORDINAR1A GRATIAE A XILIA ET EX SiNGULARI MEI PRIVILEGIO PURA CREATURA NITARD POTEST OMNIA PECCATA VENIALIA. Haec St eommuni inter Catholieos pio

existimantes Deiparam Virginem ho illustri ae singuluri privilegio fuisse donatam ut tradit Cone ilium Tridontinum ess . . anone 23. priori conelusione laudato, ubi anathema dixit in eum, qui dixerit osse hominem fustificatum in otia vita peccata omHia, etiam cenistia stare, uiri in Ueciali Dei rivilemo, in admodum debeata limine Melesto. Subseribit S. Augustinus lib. De uotura, et strat ab

eap. 36. ubi ait: si Xeepta Sanet Virgine Maria, o qua propter O- si norem Domini, nullam prorSHS cum de peeenti agitur, habere Volo quaestionem : inde enim ei mus, quod ei plus gratiae collatum fuerito ad Vineendum omni e parte leonium, quod Oneipere, ne parere meruit eum quem nullum eon Stat habui SSe euentum. Hae ergo si Virgino Xeoptu si omne illos Saneto et anetas eum hie ViVO-

quid uisSe responSuro putremus Z Utrum lio quod isto Pelagius diXit num pQ Sine eeento et juste visisSe, an quod Joannes po- st0lus Rogo vos quantalibet uerint iu hoe orpore eXcellentia Sun- etitatis. Si ho interrogari potuiSSent, nonne nn Oee lamnSSent: Si uiseri nos quoniam eccatum OH habemus, ipsi O Seducimus, eritas in uobis non est is Ratione etiam firmari potest praesens Conclusio. Nam Deus talem grati in humanae Voluntati in quibuslibet OeenSionibus conferre pot0St,

qualom S. Augustinus deseribit libro De Cor est et Gratia, eap. 12. his orbis: Subventum est intimnifati Moluntatis humaniae, ut uiuina oratia indeclinobiliter et inseparabiliter seretur ideo quamvis in-sirma, non amori Hesiceret neque adversitate aliquia vinceretur. Atqui

si talis gratia eonferretur homini in Omnibu poeuandi oeensionibus,nHS quam edereret, lic t decare OSSet, eo quod ju Voluntas indeclinabilit insuperabiliter ad bonum geretur et Vertoretur a malo: ergo fieri posset ex singulari Dei priVilegio, ut homo omnis

QUAESTIO TERTIA.

AN. ET ITALI HOMO INDIGEAT GRATI AD PERSEVERANDUM IN FUGA MALI ET BONI PROSECUTIONE.

NOTANDUM . EX S. AuguStino, lib. De bori persei raritia', cap. 1. persi orantiam duobus modis poSse considerari Primo quidem absolute, prout eam ibidem S. Augustinus defluit Isserinius, inquit, donum Dei ess/8 ers straritiam, quia tresque is Mem Perseseratur in Christo Mein utem ilico, quo vitia istes initur in qua sutummo Ioulum es ne cadatur. Securido pol SQVorantia reccipitur secundu qui I, qua Sellico aliquamdiu VS tu perse erat in boni proSeeutione, et versione mali, sed urgento tontatione in Hecatum labitur, lis enutem perseverantia dieitur tantum secundum quid, quia non ad ipSiuSvit terminum duravit perseverantia sero Simpliciter, Omnis on dieitur, iis morte Oronatur, quantum eumque brevi luerit tempore:

Nam, inquit ibidem S. Augustinus severantiam, suo in Christo

165쪽

DE NECESSITATE GRATI E AD MALUM VINCENDUM. 159 que is ueni, nullo more ho isse dicericius est, qui oui usque in sine u potiusque aries buit unius anni elis,

et u intum mirari potest, si cisnec moreretur fideliter Diaeis, multorum auriserum, Si aestium temporis ante mortem a dei

cibilites te defecit.

NOTANDUM . Duobal iterum modi aliquem perfeVerare usque iusinem P imo, quidem inde berate eum OS ad Cepinna gratin m anctificantem, et antequam ullum Reium liberum Xercent, moritur ut dum infantes moriuntur post Susceptum apti Smum ante Sum rationi ,:Similiter, dum dulti OS aeee pinna ustirientionis gratiam diem e X-tromum claudunt antequam ullum liberum Retum Xereenni. Secun D. - Pranti us hie in finem fit libere, cum post nee tam Sancti imcantem gratiam j tu aliquamdiu Visit, et in ObserVanti mandatorum tentationum Victoria, ne virtutum Xereiti ad mortem usque jugiter serse erat. lueritur itaque hae: utraque serSeVernntix iis

tale Dei donum a grati habituali et inuetineant distinetum. NOTANDUM 3. Auxilium Supernaturale hominibus a Deo eo DeeSSum ut d livent a malo, et faeiandi bonum. OSSe dupliei generis inliciden im commune est, aliud nutem peeiale in nune est illud quo lDeus largiri Sol et Omnibus. Cum prseeeptum aliquod implendum nutSupsernn dx tentati in Oecurrit: iuius meminit S. AugustinuS. lib. Dei a bitrio, cap. 18. Liberum arbitrium, inquit, sine closus admoneretur, uiri, ius aeripere aliquid revectionis reddi sibi V unde quosi jubebatur impleret Spediate Vor amilium est, per quod ut dein . Augustiuus loquitur lib. r-

Gratia, cap. 11. In bono recipiendo, et Persei eranter feriendo a tur uobis ori solum posse quod Olumus verum etiam velle quod inmus. Tria igitur ii Sunt determinanda Primum quidem quod non sui sietat homini gratia justis eationi adie evorandum, Sed rix terea requiratur ne tua te aliquod supernaturale nuXilium: Secundum quod illud aiuxilium Sit vel internum. Vel XtΡrnum. Tertium, Ru i t qualiter possimus illud uxilium promerori.

Prodatur primo e Seriptura aera illis omnibus ΘXtibus quibuSSignificatur hominem justum divino egere auXili nil perseverandum: si e sal. 5. Pro Didebam Dominuis in cum semper, quo his ris mihi ne co--oDeor. Et Sal. I b. Fiat manus uia super

166쪽

160 DE NECESSITATE GRATIAE AD MALUM VINCENDUM.

Egregio an Veritatem Colligit, et probat Sanctu Augustinus, lib. De Dono persever. e oratione Domini ea si Si enim nil doeu- si sent non SSent, inquit, e . i. hae Dominica oratio nobis ad eau- SRm gratiae, quam defendimuS, Sola sum eo ret; quia nobis leuit in quo tamquam in OStr gloriemur . Et en p. 2. Vero quisquam si eorum St, qui non ibi poSent a Deo ut perseVero in eo eum ipsa si ratione, quae Dominie nuneupatur; quia eamdem Dominu docuit, si quando oraturin SanetiS, nihil eneraliud, quam perSeVerantia possito intelligatur is, Quod utique demonstrat X Xpositione benti Cypriani ad Singulas ejusdem orationi particulas si Primo namque orando Deum sanctimetur ornen tuum, id petimu et rogamuS, inquit beatu Cyprianus, ut qui in baptismo Sanctilienti Sumus, in eo quod QSSe depimuS, perSeVeremuS. Quid eum dicimus, Veniat si eouum tuu n Non aliud poSeimVS, inquit Sanetus AugustinuS, nisi ut veniat, et nobiS, quod esSe Venturum non dubitamu Omni bus anetis ergo, et hi qui jam Sancti Sunt, quid orant, ni Si ut in ea Sanctitate, quae illi data est, porseVerent neque enim alitersi i veniret regnum Dei, quod non aliis. Sed hiS, qui perSeVerant si Sque in finem certum est esse Venturum. Fiat esuritas tua, eum jam acta Sit, inquit Sanetu AuguStinus, eap. 3. in ei Sciliceto Sanetis cur ut fiat adhue petunt, nisi ut perseverent in eo, quod si SSQ oeperunt Panem Ostrum quotidianum a uobis hodie. Haee

verba, inquit Sanetia AuguStinus, eap. 4. OStquam protulit XPO- Sitionem Sanet Cypriani, ei SeVerantiam prorsu a Domino Sanctos indieant poSeero, quando hae intentione leunt, Panem uostri mo quotidicinum a nobis o te no a Christi orpore Separentur, Sed si in eadem Sanetitate permanenni, qua nullum qu inde Separari me reantur, erimen admittant. Jam Vero, inquit ibidem estp. . cum

di eunt Sancti, Ne nos inducos iu tentestimo , quid aliud quam ut

si in Sanetitate ei Severent precantur Nam prole et concesso Sibi isto Dei dono .... ne inferantur in tentationem nemo Sanetorum eSt, qui si non teneat Sque in nem perSeVerantiam SanctitatiS; neque enim

si quiSquam in propoSit Christianitati perseverare desistit, nisi in tentutionem penitu inferatur: si ergo concedatur ei quod orat, ut si non inferatur in tentationem in Sanetificatione utique, quam Deo donante percepit, De donante perSiStit . Probatur Secuncto ex Conciliis Arausienno Canono 10. Ad tu orium Dei etiam renatis ac Sanctis A per est implorandum, ut aia linem bonum pervenire, vel iri bono possiti opere perdurare. Tridentino, pariter Sessione . cap. 13. ait Similiter e perseverantio munere, e quo scriptum est, Qui Persea eraveri usque iri finem, hic salvus erit quod qui em aliuncte ciberi non potest, nisi ab eo qui )of Hs est iam qui stat sta ere, re perseverGnter stet es eum qui adjt, estituere. Unde Canone 16 perSeVorantiam appelint Masinum donum. Et Canone 22.

si doeornit: Si quis rei erit justificatura ei sine peciali auxilio Dei.

in accepta justities perseverare posse, ne cum eo O t posse, GHG-theni sit. Probatur tertio X summis Pontificibus; nXime Vero Innocontio

primo, in reseripto ad Contalium Carthagin senso in quo te habet: Quamvis hominem redemeris a promteritis peccotis, a ueri sciens iterum

167쪽

DE NECESSITATE GRATI E AD MALUM INCENDUM 161

illum osse peccare, ad marati uem sibi, sic ut posse illum, e post istes cor fere multu servavit, atque quotidi a pro stat He remedis, quibus uis freti conmique uitiamur, uilestenus hun nos lucem terimus errores. Necesse est eo , ut quo auxili se in i-us, o merum adjuvante lucan r. Item e CoeleStiui Epistola, cap. 6 ubi P praelatis verbis Iunoeenti interi, Neminem, et ioni baptismatis orati trenovatum, idoneum esse ad superanda dioboli insidias, et ad vin- - carnis c cupiscentim, nisi per quotidianum ad fortuis Dei

erseverunt iam bono conversutionis acceperit. DICES : Homo justu Vitare poteSt omne malum, quo amicitiam Dei perderet ergo Speciale donum quo perSeVeret usque in finem, minime requiritur Patet antecedens homo namque justu habet gratiam Sanctifieantem, use 9Sum in Statu, et ordine Supernaturali Onstituit: e subinde potentem ei licit ad omne tentationes inuendas solvenda omnia salutis flendicula. - ego antecpuens ad id namque non Sumet Sola habitu illa gratia, Sed praeterea requiruntur etiam elualia auXilia ut actu perseVeret Sque in finem; nam ut verbis sanet Augustini eap. i. De non Perseverantire, utar. De ilici

persei rariti loqui-ur quia perseveraturus es in sine , quo si atra itum si usque is sinem si autem tum est perseveratum usque in Memi, non es stolo Non resque dicant homines, perseveraH- ' cuiquam sistum usque is sinem, iis cum ipse ceneri D est, e pertus fuerit usque in sinem. Dii Es: Fieri potest ut homo justus Statim post aceeptam justitiam

moriatur Sed in eo eaS non eget aliquo auxilio actuali a grati habituali distincto ergo praeter illam nihil ad perseVerandum deSideratur. Respondeo Primos hie non SSe Sermonem ut diXimus de perSexerantia illa indeliberata. Sed de voluntaria qua nempe homo paratu est ad Vindenda omne tentationes, et Superanda omnia ostendicula quae

Salute remoVerent. Despondei secutius liane praematuram mortem non

equidem aliud gratiae actualis donum, Sed saltem est aliud donum Xterme protectioniS, quo unu P e alio eligitur et rapitur, ne malitia mutet intellectum jus, aut ne lietio decipiat animam ejuS: quod sane Singulare divinae mi Serieordis benefletum est, si non inter

Di CE 3 Christus Dominus copioSe restituit omnia, quae per Adamis edatum uerant dempta est enim apud Deu*ωνι u redemptio, et uti a nuavit si lictum, super undo it rotior at si non pedem

Adam, perSeVerantia eone in fuiSSet Huc steris per Solam gratiam habitualem ergo nune etiam omnibus justi conceditur. - Distinguo majorem pluS OStitutum ui homini per Christum, quam per Adam tuerat mi SNum in quantuin homo nune habet non solum potentiam

ad per Verandum, quam habebat Manius, sed otiam donum quo demeto perseveret, quod Adam non habebat ut docet anetus Augustinus, lib. ei Gratio, cap. 11. concedo plus restitutum insilio Sensu, quod singulis liminibus fuerit concessum, ut aborem omnia nee Saria e parte Dei ad perseVerandum ne enim peraeverantiae donum, quod omnibus h0minibus in statu innoeentiruidrte inisse eone sum, nune paucioribu tribuitur; multi enim suntti Pauci vero electi.

168쪽

16,2 DE NECESSITATE GRATIM AD MALUM VINCENDUM.

Diui Gratia est Xeellen divinae naturae participatio, quae vim

gratia habituali, et generali Dei concursu illi obito potest aliquis perseverare. Confirmatur antecedens lis verbi. Cone illi Mileuitani, Canon 8 si Si qui diXerit patiam, per quam justisseamur per Chri-

si tum Valere ad Solari remi SSionem Oedntorum, quae CommiSS SUNt, set non in adjutorium, ne iterum committuntur, nathem Sit D.

Respondeo distinoueodo rite deos gratia habitualis sum eiens est

eum Oncul Si generali, EX SO, et Speetnt Sedundum propriam Virtutem, Oneodo: Sumeten QSt e parte Subjecti, et homini in pSi nego. Lieo senim gratia habitualis meaeitatem sum cientem habeat, ut quodlibet 0eentum et ejus occasione eXpellat tamen ad id in homino lapso non St ussicienS, ni Si Speciali nuXilio uleiatur a roboretur setonim otSi gratia an et animam eluendo eulpam non tamen Hu SR-nitat in X integro restituit auferendo infirmitatem, quae ex parte On-Cupiseentis Suboritur. Iu Concilium autem di eo gratiam qua justiri

eamur, Valere in adjutorium, ne eeeat eommittantur, ubi grRVe non urgent tentutione et OeeaSione poeeati eoncedo ubi vero alse Sunt ad peeeandum illecebrae, praeter gratiam habitualem, neeeSSuria Sunt auxilia Specialia, quibu unim HS in VerSione mali, et boni proSeeutione roboretur.

DioE 5 Gratia abituali consert jus ad gloriam, quae in gratia velut ruetu in emine Virtualiter eontinetur, juXt illud Joannis: Semen Dei est is illo ergo continuatio gratiae eum gloria e debito.

et non e Speetali grati eontingit Subindeque ei SeVerantia faeiens conjunctionem gratiae eum gloria, non Si Speetale donum a gratia habituali distinetum. Nego consequentiam : licet enim homo uStus habeat jus ad gloriam, quamdiu gratia habituali illHStratur: non tamen habet jus ut usque nil mortem in gratia perSQVeret quippe Umratione liberi arbitrii re bonum et malum quamdiu vivit defleeteropoSSit unde quando qui a Deo ita liberaliter protegitur, ut non amittat gratiam instante Orto, maXimum est et Speei aliSSimum benesiuium e praeeipuu effectu praedestinationiS: Sicut e contra quod aliquis permittatur mori in peeento, Seu peccatum illiu eum Ortoeonjungi, Si ultimu effoetu reprobationiS, ut docet Sanctu AuguSt. . lib. De ἰouo perfecera Hii E, eap. . si V duobu pii S inquit, Ur ute donetur pol SoVerantia usque in finem illi autem non donestur, inlutabiliora sunt judicia Dei. Illud tamen fidelibus debet esse eor

Dii ES DENIQUE: Deus Sua gratia justificatos non Oserit nisi ab eis prius desseratur, ut docet Concilium Tridentinum, OSSionem eap. 2.

his verbis: Deus uti oratici semel justificat erit, uisi ib

is Prius eseratur quae Verba desumpta Sunt e S. AuguSt in D. lib. De Natura ei malia, cap. 26. Atqui Si non daretur omnibus gratia noeeSSaria ad persoVerandum Siluo in insem uiuo, Deus deSereret aliquo justi tento priuSquam ab eis desereretur ergo gratin persoverandi neceSSari debet AS eonno Xa eum gratin habituali. Nego minorem Deu Di in momnii denegas gratiam id tersu --

169쪽

DE NECESSITATE GRATI E AD MALUM VINCENDUM. 163randum, nisi illi qui prius pinna deseruerit sive deSortione propria, sive impropria. Duple enim distingui potest deserti Dei, nempe propria qua Deli deSerit animam quani per gratiam sanetisse antem inhabitabat, Velut Sanctuarium et templum suum, juxta illud Christi oraeulum Joannis 4. Si quis rei si me stilletur nil in tusionem apud e m aeteranus quod utique semplum dieitur deserere dum ratione Ortalis peceat illam sanctifieantem gratiam ab Dima remo' et alter autem dieitur impropria, qua Deus equidem non solvit Daieitiam quam habet cum nim juSta, nec anetisseantem gratiam ab ea inllit, Sed ob justas licet deuitas rationes providentite, ipsi animae quam inhabitat non confert gratia qua Silam actuales, quo videntur SSe necessariae ad aetus Virtutum oli-eiendos. se nutem auxilii denegatio dieitur desertio, sicut analeus timidum deserere dieitur, dum illi denegat subsidia quibus indiget. Hujusmodi autem desertio est improprie dieta quia Deus animam Sua

patientia. mi eitia et gratia Salaetisse te non destituit quamdiu inmortale eeentum non lubitur.

tur praefata Coneilii verba Xponi de hae dupliei dese

tione: nam Verum Si Deum non rem OVere ab anima gratiam Sancti- item quamdiu Om jUStu PerSQUernt nee per mortale Peccatum

D seum des rit. Similiter Deus numqua in denogat auxilia poeta linhomini quibus perseverare posSit usque in finem, nisi antea homo D una deseruisse videatur, Vel 9Sum non Orando Vel de Se Prae-- mendo Ordo namque Divinae Pi OVidemiae St. ut Om eon Sequatur perseverantiam per rationem, et Sciduam bonorum operum produ-etionem. Unde qui non perseverat usque in finem in bono ideo non vorat quia esset ab oratione et humilitato, ratione eamus d010-etionis homo prius Deum deserit Superbiendo, et ab oratione OSSando. quam Deus hominem deserat non largiendo nuxilia specialia, quibus

bonum prosequatur et Vei Setur Rium. ConoIu Si SQ uncta. - DONUM PER REVERANTIAE DUO CON-kT ET IMPORTAT NEMPE UEL COLLATIONUM INTERNI AI XILII ACTIALIS EFFICACIS IN JUSTIS, QUI DIU PERSEVERANT VEL EXTURNA DE PROTECTIONEM. ET SINGULAREM NISERICORDIAM IN IIS MI a MORIUNTUR. Haec Cone lusi duas inVol Vit partes, quarum Prima e finitur a Concilio Triclentino SesSiolae . Cnnone T. ubi

ait Vixerit justineratum Dei in auaeitio meciali Dei in se e tra

se, et cum Posse aria hemo sit. Quibus verbis Concilium non Solum denotat gratiam aliquam praeter sanctificant m et habitualem SS neeeSSariam ad perseverandum. Sed etiam Signissent esse liquod actuale auXilium quo homo in aedepta justitia

veret.

Eam ctem veritatem diserte tradit sanctus Augustinus lib. De Corti eap. 12 h i, requit, in tanta infirmitate vitte hujus, in qua tamen infirmitate propter lectionem retinendam porri et Vir o tutem Opori 'hat. ipsi relinqueretur Voluntas Sua ut in adjutorium Dei. Sine quo e 'Verare non ' sent, manerent Si Vollent ne in Deus peraretur ut vellent, inter in ei tantas tentatisne in in- , firmitate sua voluntas succumberet, et ideo perseverare non l

170쪽

164 DE NECESSITATE GRATI E AD MALUM VINCENDUM.

quia defieientes infirmitate ne vellent, ut non ita Vellent infirmitate

quod primo II mini, inquit, qui a Deo bonum, quo factus fuerat rectus,

acceperat po8Se usu mori, posse ipsum bonum non sieserere datum est adjutorium persevera H lim, si quo fleret ut perseveraret, sed in quo per liberum arbitrium perse Uera De Hon posset. Nunc ero GH si tu re-onum Dei et grestiam Dei proe lestiuatis, non fiantum tale rejutorium perse erantio iacitur, Seu tale, ut is ipsa perseverantia donetiar, Non solum ut sine isto OH perseverantes esse non O8sint, verum etiam ut per hoc donum nou His perseverantes sint. Quibus aperte Signis eat non Solum auXilium Speciale a gratia habituali distinetum neeeSSarium esse ad pei SeVerandum in iiS, qui dVei Su tentationes, et pecenti illeeebras, ad mortem Sque pugnant, Verum etiam illud nuXilium esse mea et esseetum Ortiri. Secunda par etiam ConStat nempe quod adulti qui post acceptam gratiam cito moriuntur habeant ei SeVerantiae donum, per modum Protectionis a gratia habituali, et stuXiliis ei adjunetis distinetum. Nam perseVerantia proprie diei QSt donum proveniens e speetali Dei mi- soricordia et proVidentia: Sed illi qui post gratiam aeeoptam ito Oriuntur habent perSeVerantiae donum proprie letum, Si non internum, saltem externum protoetioni Dei eo e miserieordia in eo Statu X hae vita mortali eripientis ergo in eis etiam pei Severanti eSt donum a gratia habituali distinctum. Major eonStat ex prima ConetuSione Minorem Vero XpreSSe tradit S. AuguStinu eap. 1. De OH perseverantice: Ha H Dero, inquit He qua inu asti'nus, perset e GH tiam,

qua in Christo perseveratur usque is finem, nullo modo habuisse Hicendus est, qui usu perseveraverit usque iusinem potiusque hanc habuit unius uni uelis, et Mantum infra mitari potest, si Honec moreretur deliter Dixit, quam multorum an uorum, si aestium tem poris ante mortem a dei stabilitate efecit. Quibus signifieat illampei SoVerantiam, de qua Contra Semipelagiano diSputat negante QSSe speciale Dei donum, illam, inquam, consistere in oe, quod fideliter aliquis moriatur, etiamsi Sit unius anni fidelis, aut unius mensis diei vel horae, Vel quadrantiS, Od Settieet in Statu gratiae auetiri eantis mortem obierit. Unde eap. T. ejusdem libri seribit: Mese a verita quam sit cuiquum, Ressare usuum Dei esse perseverantiam usque in sinem hujus Disce, cum cito huic, qua uia volueris, ipse de siuem, quem si iacit ante mimine ulmi lapsum, facit hominem perseverare usque H uem seia mirabilior, et delibus evidentior arvisas bonitatis Dei est, quω etiam arvulis, quibus obe lientia non est illius aetatis ut Hetti .

latur hinc oratia. Quibus aperto doeet etiam parvulis Sum rationis ante docedentibu concedi donum perseverantiae natis; non quidem inturnum et aetuale meaX, evius illi Sunt ineapneeS, Sed Xternum, et ex singulari protoetione et providentia Dei di Sponenti eorum mortem pro tempore quo Sunt in gratia et non inentis eo diutius Vivere,

ne graVioribus tentationibus et peceatorum illecebris ae liberi arbitrii Vertibilitati expositi gratiam ante mort in deperdant: u X in illud Sapienti: O Naptus ιλst. in malitici mutare tutellectu in ejus, aut ne sic tio eripere aui novi sus Quare licet illud perseverantiae donum non it in tornum