장음표시 사용
231쪽
6 vellent aut non it Vellent infirmitate Olivitatis ut pOSSent Subven- tum est ergo infirmitati Votivitatis inmanae, ut dii in gratia inde elinabiliter ageretur et ideo quam Vi infirma, non tamen deficeret si neque adVerSitatem liqua inceretur. Ita ne tum est. Ut Voluntas ho
minis invalida et imbeeilla in bono adhuc parVO perSQVeraret per virtutem Dei, eum et Volunta primi hominis ortis et Sana in bono ampliore non e everaverit, habens virtutem liberi arbitrii: si quamVis non de futuro adjutori Dei, in quo non OSSet per- verare in Vellet; non tamen tali quo in illa Deus operaretur. Ut Vell0t Fortissimo quippe dimisit atque permisit fauere, quod Vellet: si infirmis SerVaVit, ut ipso donante, et inVietissime quod bonum St vellent, et o deserere inVietissime nollent isto e S. Iugustinus qu: paulo longius X Seribenda duxi ut inde appareat upe fuerit Sanet Doetori genuina men de utriuSque gratiae, Sanitatis idolie et et mediuinalis differentia quam aperitu infra declarabimuS: Sed prius Q hae abundantiSSimn me Sse quaedam Veritati SH te colligendae sunt, de quibus inter Catholieo S. tque Haeretico eon Uenit. Covo II avium I. - prce edenti S. Augustini si trins. Ux his igitur sequitur primo, gratiarn Adam in statu innocentiae luisse ee Sariam, ut On Stat e Verbis . Augustini Supra laudatis. Iine in Enchiridio, cap. 106. de primo homini Statu loquens pronuntiat in hunc modum Q Πm is sine ratis ure tunc ullum me-
risum esse Potuisset, quis etsi eccatum in solo Ubero arbitrio eras constituitim non tamen justifice continendi in sudi rura arbitrium, nisi porticipatione immutobilis boni restinum adjuto tum Droeberetur Et eripit sequenti: Sic ergo factus est homo rectus, ut et cinere inera ectitudine posset sine restino a d retorio. Ipsi Subseribunt jus
discipuli maXime . ProSper eap. 18. Contra collestor , Fulgentius D in ruestione, et yratia, cap. 12. DICES: S. Augustinus diserte pronuntiat Adamiam per naturae et liberi arbitrii vires potuisse in bono perseVerare subindeque ad id opu non habebat gratia Pi Obstur antecedens e libro De correptionee yratia, cap. 10. Ubi SSUrit Adamum potuisse per liberum arbitrium Stare, sicut fecerunt Anges sancti, qui cadentibus aliis per liberum arbitrium, steterunt ipsi. Et capite sequenti dixerat: Dederat adjutorium sine quo permoriere non Posset si vellet ut autem collos,
in ejus reliqui timero arbitrio Iline praeelara illa senisentia libri Debono Persea erenti e Qui non infertur in tentationem, inquit, non ,scedit a Deo non est hoc utino is uiribus liberi arbitrii, quoi nunc sunt infuerat homini antequam caderet, quo mersos coluntatis in illius prim e conditionis pro stantia quantum colueri apparuit
in Angelis. - Respondeo. S. Augustinum long aliter in his milibus Sententii usurpare Verba illa uolui in uesturaliter, liberum arbitrium, quam n nobi aeeipi Solent. Etenim per iis furiam intelligit
habituales omne dotes qua primu homo a Deo nec Opta in PostHrofi una eum humanitate tranStudi, Set per generationem. Nu ut enim hilla nati Vitato qua jam a Scimur dieimur ab Apostolo estura filii triae, ita quod Murre nomen originalem culpam Significet et complectatur: si ab illa nativitate qua SP Adamu non peeeasset ues
232쪽
ejus exemplo filii Dei et sanet nascerentur; unde ita sturce nomen Sumit ut ipsam quoque anetificantem gratiam Omprehendat. Ita pluribi sese Xplicat ipsemet S. AuguStinuS; nam lib. 1. et actationum, cap. 15. Pro riis natura dicitur, inquit, H qua sitie Litio creati sumus. Et libro . De libero arbitrio, eap. 19. diSputan eum ManichariS ait: Sic etiam ipsam naturam aliter dicimus, cum pro rie loquimur, Naturam hominis in qua primum in suo uenere inculpabilis fetus est: olite, istam, in qua ex illius amitati poena et mortales, et iuriari, et carni subditi nascimur Daem quem suum uicit γ=ostoliis fuimtis enim et nos naturaliter silii irin. Hinc Epistola 107. ait Naturam ipsam peruiuit in semetipso primus Aciam. Ad quae Verba reSpiciens Cone ilium Arausicanum Canone 21. affirmat, Naturiam per Idam esse se ditam. Si denique naturalem poSSibilitatem appellat Coel0stinus Epistola IV episcopos Gallice, eap. 4. quae Oluntatem in Vitio, et habituali gratia ornatam designat, dum it In proe ariestione Ictinomue homines naturalem possibilitatem et in Nocentiam perdidisse. Simili plane sensu libertatis et liberi arbitrii nomina usurpavit S. AuguStinus, de natura innocente Sermonem Reien S, ut On Stat tum ex eitatis Verbi in Objectione, tum pariter ex Epistola 107. ubi ait Liberum es bitrium ad uiligendum Deum primi peccati oranditate perdidi nus et Sermone . De Cerbis Apo8toli, de prim homine, ait: Moonas liberi arbitrii tres, homo cum conderetur accepit sed peccan o misit quibus nomine liberi arbitrii signifieat voluntatem gratia Sanctifieant O eaelestibus dotibu Ornatam, quae naturali propagatione
CovoIIavium II. - Sequitur . Gratiam medicinalem gratia Sanitati potiorem SSe tribus nXime Charaetoribus 1. Quod illa sit abundantior . . Quod sit potentior . . Quod Sit magis determinativa Voluntati ad operationem. Primum patet ex illis Verbis Christi Domini Joannis 10. Eoo Ceni, ut itam habeant, et abundantius habeant: unde Apostolus ad Romanos b. ait: Ubi abundavit Heli tum, superabundavit et fratici, quae utique oracula luculenter Xpondit S. Ber- nardus in Sermone Super caput 12. ApocalypSi S Vehemeriter, inquit,
uobis cir unus, et mulier una nocuere, seu ratias Deo, per unum nihilominus Dirum, et millierem unam, Omnia restauriaratur, nec Siriemsuus cenore ratiartim. Neque enim sicut delictum, ita et onum,
sed Maece it amni aestimationem beneflcii sonitudo: Sic nimirum sertiueritissimus et clementissimus artifex, usu quaSsatum fuerat, coris eoit, sed utilitis omnino refecit, etc. - Securidum pariter On- Stat ex doctrina ipsius S. Augustini, quam elaro Xpondit libro
De correptione et urcitia, Verbi Supra laudatis, ubi gratiam medicinalem Vocat potentiorem mc orem, et est Pactorein infirmanti Si quidem, et per peceatum vitiatae, ae Vulneratae humanae naturae r medio potentior Sueeurrendum uit, ne tota earnalium rerum cupiditate proStrata jaceret; num, ut Supra dicebat . Augustinus, in sirmitate Misce tu us ipsis relinqueretur voluntas sua, ut istorio Dei, sine quo persei rare /n possent, manererit i vellent, nec Deus in eis opera restir, ut vellent, inter iit et tantas i 'ntiationes
233쪽
erit, quis desiliente instrinitate, nec vellent; ut non ita vellentino initate coluntatis, ut possent. - Tertium denique signifieat hidem S. AuguStinuS. Subjungens Subcentum est situr in initari volun totis humance, ut uicines si stici indeclinobiliter et insuperabilis retur. Quid autem Signisseent verba illa indeclino biliter tim
titiliter acti, de elarabimus infra. CovoΙΙavium III. - Sequitur . Duple adjutorium utro L. Oin statu, naturae Videlicet unocentis et lapSae, utSSe necessarium ne inpe intelle fuale, et ob fucile, Seu habitu in gratiae Sanctificautis,
quo homo HStu bene agere pergat a perSeVeret, et esse leStem illuminatione in intellectus, qua OgnOSeeret bonum Soetandum, malUIn rugiendum quibu duobus auXiliis OnVenit inter Catholi QOS, OtHaereticoS; non ira de Voluntati adjutorio Seu deleetatione caeleSti, qua meitur et OVetur Olunta ad bonum de hae namque eo utrOVertisur an utrique intui fuerit nec OSSuria, ut Xpendemu infra. Dixi 1. Adjutorium habitualis gratiae in utroque Statu neceSSarium ad gQndum et ei SeVerandum illa Se ille et perSQVerantia. qu Erepetitis divino eliaritati ne tibii eontinetur non ero tiOS quaedam eluti inerti perseverantia, quae nullum ae tum comprehendat. Atque adeo non est Sensus, habitualem gratiam SSe neeeSSariam ad permanendum in habituali gratia ut aliqui Videntur Xplicare: hoe enim per Se ridieulum apparet Sed potium inhitualem gratiam SSe nece S-sariam ad perse serandum in eluali Dei amore, Seu ad OVOS am OriSRCIUS XercendOS; quo Sensu praesens assertio nihil habet dissiduitatis
et controversiae, o totie a S. AuguStino confirmatur, quoties praedicat possibilitotem iani Adam eone sana, et liberum arbitrium adlamandum Deum.
Dixi . Adjutorium cognitioni utroque in Statu noceSSRrium fuiSSO: quam assertionem Oeet S. AugustinuS, lib. 3. De libero arbitrio, eap. ultimo, ubi illius adjutorii uecessitatem repetit ex e en a quae integrie, atque Orruptae naturae communi eSt: oluuiotem, inquit, Oriuili, ad faciendum quodlibet, fessum idest allevius rei cognitio), quid autem quisque De sumest, Dei respuiat, ininisu quo nis tesuscitur, nullia Dotestos est quod etiam 'primum hominsem et Angelo pertinere podem loco amrmat. Hine libro De miritu e littera, cap. o. univea Se pronuntiat: Nemo hahel in O- festat quid ei centa in mente Q loquitur autem de eo itione D deliberata, quam Adamu innocenS. perinde ne HuS OSteri accipere a Deo debuit: non vero de cliborn quam in potestatae Sua habuerit. HO utrumque donum, habituale et ne tun te tam niuriae integru quam Rnae uisSe nee QSSarium, apserte Significat . Augustinus libro
Di et oratiis, ubi Pelagi, dicenti, Non Peccare tostrum est ita respondet: Si re inti sano hominis motu es loqueretosis modo inus, m liceret ori Decces strum tantummodo sit ηυ u trum esset, uom ibi ad utorium Dei es D tumen sanis oculis, quo ad uti ideonis promere volentibus. Quibus verbis u0n dieit, quod ibi esset adjutorium Dei tamquam lumen sanis oculis; sed ut duo auxilia distingueret, Signanter ait Ibi esse cui utorium Dei, i tu quom tu neri sanis oc--
236쪽
tis, etc. Quin nimirum duo tam innocentis adjutoria eo inpleetitur, nempe habitualem gratiam, quam generali nomine a Grato tum Dei, et caelestem illuminationem, quam lumen quo adjuti Videant, appellat. D buit autem hoc loe istud utrumque adjutorium comprehendere;
quia domon Straro Statuerat in Statu innocentiae, non peccare nostrum inntuin modo non OSSO, quam Vi peden re nostrum SSet, atqueinde non
actuali grati tantum ommemoranda uit, Sed etiam habitualis quae in eo statu noeeSSario, Simul eum libero arbitrio justum opia operante, concurrebat hine'nim equitur quidquid boni in eo statu fieret, non tantum propter actuale adjutorium, Sed etiam propter habituale, ad se gratiam reserendum SSQ. Cum igitur se in on10SSO Sint apud omne tam Catholicos quam Haeretieos, ut Saltem pauci Sint, qui adverSu doctrinam in Superioribus Corollariis traditam reelament restat determinandum, in quo maxime a praeeiSe OnSiStat gratiae sanitatis a medicinali differentia. Cire quam SSignandam triple capitali asSignatur Sententia Primaeontendit eas inviuem in o disserro, quod gratiae sanitatis dissentiri possit, non in medietnali. Secu Hua utriuSque diserimoni eo repetit, quod gratia Sanitati praeter auXilium habituale, solum habeat an-D0Xum auXilium intellegiuale, non autem auXilium delectationis, quo speetaliter ameeretur VoluntaS et moveretur ad Volendum Tertia vero sententia triplo hoe auXilium in utroque Statu deSiderat, Sed eum Summa disparitate infra SSignanda. Quorum omnium ut evidentior se indilior habeatur notitia, placet hane tripli eoua sententiam Sub distinetis Paragraphi QXpendere.
I. In oratis medicinalis in hoc a sanitatis oratia istierat, quod
hui issentiri ossis, illi vero uecesse sit assentiri. Ea fuit pestitutis et haeretie Lutheri sententia, hominem in Statunatu se a Sso, non OSSe ullatenu gratis dissentiri ut pluribi docet, maXimo Vero in lib. De servo arbitrio Quapropter Concilium senonens morito rem ruant illum in Manichaeismum incidisse, quando Pelagianismum Vitare conatus St, ut non raro eontingit haeretiei S; solent enim ab uno Xtremo in lium non minus Vitiosum doelinare.
Coneilii verba sunt In errorem Manis ' in idit Lutherus, Hum nimis suaei et scrupulos devita Pelasium metuens namque liberum Phi- tritim cum Pelamo est erre, omne bonum opus, quoi homine, Deo tribuit, et divino oratiae nil prorsus libero cirbitrio. Sicque tollens omnino liberum arbitrium Lutherus iactus est Manichoeus reum et uis esse Pelauianus. Cui peSSimae doctrinae SubseripSit Calvinus pluribi, sud maximo in Antidoto Tridentini ad Sess. . art. 5. ubi a Patribus illius Concilii si loquitur In o allustinantur, quod motum H λἰλis auferri omniant, qui melliam electionem nobis retio at Deni9ue in eo falluntur, quoia nullum observiant inter reuenera Bois ratiam, quin miseria uostro AHLvenit, et primam, quo Adce data fuerat, uiscrimen, quo liliuenter uoustinus e ona, dicens istam ratio'n0ν habuit primus homo, qua numquom D 'il esse malus fiat ' quippe
era adjutorium, quod Hesereret cum uellet, ori to fieret ut vellet. Νει Potensior est v, at ira in ρι hi λὶ lii Adam, quo sit tioni ut velimus. Hinc lib. 2. Inssitusionum, en p. 5. n. 10. do nuXilio gratis in oe
237쪽
utIque erroneam Sententiam, ut proseribamus sit testem nec sua stu consensum sed in es elinquis issentiendi fastu ud Subindeque fletitia est omnino illa difforentia, quam inter gratiam SanitatiS, et medicinae constituunt. P o tur hae veritas illis omnibus Seripturae textibus, quibus amari deelaratur in intunaturae Sisti gratim uxiliis, tiarn omplet sumeto, lihi ide0que ipsi motion internae voluntatis, ita ut qui bono inora itu 'praeStare uuam utique voratntsem mort inius dolo ia tisti hi
mandati paruisse eunt pot0stato ad oppositum, si ita n eo itari obul SSet neque enim comptoto paror potuit, nivi quando at od: einali praeventus et xeitatus est ad parondum illa aut sua in
senS haereti eorum non potuisso non paror
Eadem Verita apparet ex illo Isaiae d. Quid tu, bui vine e me ei non feci H ectoni, ut o H et ui os et eoit ,huso Quibus verbi Deus de lari litis on laseritur, quod jus divin metio dati non paruerant: sed hae querela nullam justit poeioni prae tenderet, Si gratin medicinalis ira n boniani pili voluntat orminaret, ut ab eo non Π0sset ullatenus rosilim. Nam imi respondere potuiSSent, Deum amplius vino sui fastofo hi ui ueXPeetatum fruetunt res res, monim illi oneodoro gratiam ii is
utSSet DeuSIlla gratia non me in XΡΘctare, ut insea inuerest uvas a''quin expectaret aliquid imp088ibile, nee magis rationi muginum
Matth. 23 ubi similiter, a reus eo quo ritur Ierusalem, Ierus -- Puo es votum conore re Unin tuos, suem modum y uiuo cono si ullos suos sus alas, et uoluisti l si e nim voluntas plano Atinus1-toria esset Si eis pia fui, et gratia nee saria, ut congregari vellent quemadmoduni oes, Calvinus sit ous illam non up ditavit ut Judaei antecedent r, neque velle eongregari, neque parere voeanti
238쪽
226 DE GRATIM ME DIGINALI. potuerint. Item Actor T. Vos semper Spiritui Sancto resistitis. Jerem. 10.
Expandi manus meas ista Hi au populum non credentem, et contradicentem Missos faei alio conteXtu idem insinuantes. Probatur ealem assertio auctoritate Conciliorum imprimis vero
Coue ilii Senonensi decernenti eoiitra Lutherum Deeret 15 auxilium gratis non SSe tale, cui reSiSti non poSSit. Ait enim: Nec tale est trahentis Dei auxilium cui resisti non possit quoties enim Dominus coluit conoresare filios Ierusalem, sicut uallina congressa pullos suos sub alas, et uoluit Frustra certe Stephanus Iudinos urce cervicis et incircumcisi cordis aruueret, qui semper Spiritui sancto rρsisterent ἰfrustria Paulus Thessaloniceri se admoneret, spiritum ne aetinctuerent, si ininis inspirationisus homines inevitabiliter raperentur. - Idem elarissime docetur e Coneilio Tridentino, SOSS. . an. q. ubi ait: Si quis re erit, liberum hominis arbitrium a Deo motum et excitatumuihi cooperari assentiendo Deo excitanti atque vocanti, quoad obtinendam justiti attonis gratiam se Hisponat ac proeparet, neque OSSedissentire si velit, seu eluti inanime quoddam nihil omnino assere me-reque passis se habere, anathema sit. Ubi advertendum est 1 utrumque Concilium loqui de auxilio estieaei; nam Tridentinum loquitur de illo, cui homo reipsa consentit et eooperatur, cujuSque Ope ad propriam justificationem Se disponit de eodemque loquitur SenonenSe in de-eret citato, nimirum de nuXilio reipsa movente et trahente liberum arbitrium ad OnSenSum, et emu Ope eurrimu in Odorem unguentorum ejus, ut addit ibidem paulo post advertendum 2. Liberum hominis aSSensum et OOperationem explieari a Tridentino per hoc, quod possit inspirationem illam a Vieero, et diSSentire si velit. Advertendum 3. Juxta doeti in rem utriusque Concilii, posito et Stante auxilio meaei, possi esse diSSenSum et abjoetionem , deSi hominem reipsa praeventum auxilio et Iacaei, ut de stet consentit et Ooperatur, OSS Si Velit non OnSentire, et diVinam in Spirationem motionemque abjicere id enim perSpieue Signifieant orba illa Coneilii Senonensis non est tale Dei trahentis auxilium, cui rosisti non possit neenon et ista Concilii Trident. Cnn. 4. I berum arbitrium a Deo motum, et excitatum, ita cooperari assentie Huo Deo excitanti, atque vocanti, ut possit dissentiri, si Melit.
Probatur 3 auctoritate Sanctorum Patrum, qui lariSSimo doeent Deum ita voeare et juVaro OnSentiente ad bene operandum, ut OS- sint non onSentire Oeationi et auXili gratiae, ut reipS eonSentiunt. Ita Sentiunt Patres Graeci, imprimi Vero Origeno 1. Periar-elion e 1 ubi postquam docuit omnem animam rationalem Sse liberi
arbitrj eompotem, subjungit Si nostri arbitrii sumus, iustissare forte
possunt aliquin virtutes diabolico ad peccatum, et lice juvare ad salutem nori tamen necessit ite cossimur ne assere recte, et male. Sub-Seribit Irenseu lib. 4. Contra cereses, cap. T. Qui operantur illud, inquit, gloriam et honorem percipient, quoniam operati sunt bonum, cum possent non operari illud; hi autem qui illud non operantur. justum uuicium recipient Dei, quoniam non sunt operati bonum cum .possent perrari illud Prse aeteris vero hane veritatem deeinrat Sanctus ChrvSoStomus pluribi, maxime Hom. 19. in GeneSim, ubi ait: Quia liberi arbitrii esse nostram naturam fecit omnium Dominus, quin
239쪽
su sunt, omni si misericor lici s per exhibet et sciens a condites in rofundo mentis, et arcanae hortat ur, consulit, conatusqueu tros flos reprimit et uecessit itera uinique non imponit, sed con- uis remediis appositis, totum in myrotclutis sentensia situm esse Diniuit. Et Hom. l. in cap. 26. Matth. De Docutio, inquit, ullum coit nec mentem eorum qui istu em colunt contemnere ullo modo violentat; sed horto ur quidem accousulit, et omnibus modis bonos esse Persuadet si vero aliqui reluctantur, nullo modo comi tit boni esse velint. Ubi nomine violentio et coactionis nee esSitatem a virtute di-Vino grati se Xeludit. - Simili modo loquuntur Latini Patres praeeaeteris autem Veritatem hane aperte doeet sane tu Cyprianu EpiSt. 5. Ad Cooelium, ubi ait: Non increpuit recedentes, aut iter commi- iis tu est, sed magis coriversus ac Apostolos suos stoli: Numquici et vultis abire fersans scilicet leuem qua homo libertati suo relictus, et M arbitrio proprio constitutus sibimet ipse, vel mortem appetit, et
Salutem adeoque ad unum illorum non adigitur antecedente aliqua DeeeSSitnte. - Onei nil anetus Ambrosius, lib. 2. De Jacob et ita beata, cap. 3. ubi ait: Qui h et suorum actuum pot68fatem, is prO-fecto liber est eam autem poteStatem non habet quisquis anteeedenter neeeSSitatur ad agendum, ita ut non OSSit non agere Subindeque S. Ambrosius ab homine libero regendi neeeSSitatem proSeribit. Adstipulatur Sanetu Hieronymia S lib. 2. Adversus Iovinianum, ubi ait Liberi orbitrii nos condidit Deus nec virtutes nec ad Ditis Necessitate trahimur alioquin ubi necessitas est, Ne damnati nec cororia est. Quam utique Sententium refert et approbat . August. lib. De Nasura et gratia eap. 65. Quapropter hie auetisSimu Doetor CujuSpotissimum auctoritate Suum erroneum dogma propugnare nititur Cnl-VinuS, pluribi declarat penes OStrnm Voluntatem eSSo gratis ConSentire vel dissentire Clarissime vero lib. De Spiritti et Littera, cap. 4. ubi seribit Profecto ipsum velle credere Deus opera ur in homine, efii omnibus misericor ita ejus proe venit uos consentire autem Oeationi Dei, vel dissentire ab ea proprie voluntatis est. Quibus Verbis . Augustinus duo inter se eoueiliat, quae ab se tiei nulla arte Soeiari posse dicunt alterum, Deum per gratiam Suam meaeem operari in nobis velle et credere, idest quidquid boni Agimus alterum, ita haec operari, ut tamen gratiae, Per quam ea Reit dissentire poSSimuS. Quod autem reipsa reprobi reSiStant rutiae Sibi oblatae, atque per OOS
stet quod non illi consentiant, oese idem S. Augustinus, lib. 1. Id Simpliciarium. quaeSt. . exemplo Sa : Noluit Esau, inquit, et non cucurrit sed etsi voluisse Dei adjutorio perrenisses, qui etiam
velle, et currere revocando moestaret, His Docratione contemsem reprobustierat. Ubi sermonem facit de oentione intern n. deque adjutorio ipsius VoluntatiS, Sine quo non poterni eurrere et servenire: Dalaa lioqui non tetiSSet per ipSiu Voluntatem et Ontemptum gratiae, quod non curreret, et perVeniret Sed per defeetum et GSintiam nuXilii nee sarii. - Subseribunt ipsiu diseipuli, maximo sanetus ProSperlib. 2. ocatione Ventium, cap. 26. Deus, inquit, ad obediendum sibi ipsum Delle sic oriat, ut etiam perseveraturis illam Potest tem,
quin potest nolle OH auferat. Et sanetu Anselmu in eap. 6. Matth.
In Paulo, inquit, idetur cineris, deSt, ne Mitans, Dei volun cis, eu
240쪽
non est, qui ci licet sit percussus, fameri volunta, libera, ut
se et si ellet. e. OB aECTIONES PETITAE EX SCRIPTURA SACRA. - OBJICI INT H ERETICI varios Seripturae teXtHS quibUS probare eontendunt Tatium OneeSSamin Statu nuturo lapS non ubeSSe quoad usum libertati voluntatis sed illam nocessitare ne detorminare ad eonSensum. Si 2. Paralip. 30.
In uilina faeta est manus Domini, ut rearet eis cor unum, ut scerent juxta pro emtum euis et Principum erbum Domini. Cui simile est illud Egeehielis 36. ubi ou Si Judaeos alloquitur: Dabo vobis
or novum, et spiritum NOUum OH Gm in medio est i et auferam cor lapideum e carne ira, et ab Lobis cor carneum, et spiritum meum
ponam in medio vestri, et faci&m ut in princeptis meis ambole is. Item illud ad Philip . . Deus est qui in Obis operatur celle, et persicere pro bona Uluritate sua. - RESO oncteo, echis omnibus textibus nihil aliud posse olligi, quam quod ad per Salutis ita egeamus gratia Dei prae-Ueniente et eooperante, ut Sine illa ullum tale opus fieri possit ad illum finem . AuguAtinu pr 'eitatis os o citandi teXtibia utitur eontra PelagianoS, et Semipelagianos, lib. De Dotio Persei eranti re, et lib. 2. eontra dua Epistola Pelagianorum. Nespondeo . Quod oceis
textibus non equitur grntiam anteeedenter noeeSSitare. Voluntatem; quamvis enim dum nobi tribuat cor no Tum et Spiritum OVum, et 1aeiat ut in praeeepti ejus in itemus dotquo Velle et perficere pro bona voluntate emeintque, ut elimia et faciamUS, Xinde tamen non sequitur, quod id aetat per UXilium anteeedenter laeeeSSitnnS, ertantae omeneiae, ut illi diSSentiri non poSSit vo intas Deu senim dupliciter agit, ut Xereenmu Oper Supernaturalia, et ad Salutem per tinentia primo quidem moraliter, illuminando intellegium et alli eiendo Voluntatem per gratiam prae, Onientem Secundo PhySi eQ, OOperando eum Voluntnte OnSentiente per gratiam eone Omitantem, non autΡm determinando lor gratiam intecedenter neceSSitantem. OBJ1CIUNT . Alios varios teXtus. Quibus Signineari idotur Doum ita meneiter Voluntatem OStram OVore et nil opus fleetere, ut ab eo prorsus eSSar non OSSit S te Sther e 14. Deum rogat: Transfer cor illius nempe Assueri Regis ira odium hostis vostri ergo inquiunt Esther intelligebat eo Assueri Rogis divino auxilio in odium
hosti Judaeorum ita poSSe tranSferri, ut e poSito, non OSSet aliter evenire. Illue eon Spirant omnes illi teXtHS quibus signi fientur Dei vo luntatem OmnipotentiSSimam S Se ne quemquam ei OSSe QSiStere.
Si Esther 13. Non est qui luce possit resistere Doluriisti. Isaiae M. Consilium meum stabit et omnis voluntas meo si t. Rom. . Holunt tristis quis resistit Ergo Si Deus uti ut S Sentia ejus gratiae, non
possum ei diSSentire. - Respondeo, quod etsi uni ea ne implieissima sit Dei voluntas, inmen ratione divinae operationis et deliborationis, multiplex a Theologi distinguitur, nempe OSiti UR. et PermiSSi VR: aut edens, et OnSequens; me , et inelli ea X absoluta, et conditionata. Unde diStinguo Hsequens non possum diSSentire, et reluetari voluntati Dei meae et abs0lulso, de qua intelligendi sunt praelati Seripturae teXtus, eoneodo voluntati inemeaei. Vel dumtaxat 1-
liene sub e0nditi e pendente a libero h0minis arbitri0, cujusmodi