장음표시 사용
271쪽
impertitur, per quam ad minus admoneatur homo infirmitati Sure, ut ad auxilium gratiae eoniugiat. REPONE 2. Argumentum e praefato textu Matth. 23. deluetum idem esse, quod Julianu Objiciebat . Augustino, ut OnStatis opere perfecto e. 93. Ubi e eodem Evangelie textu olligit ulianus, voluntatem divinam ab lium an interdum impediri quod tamquam
haereticum ibidem Xplodit S. Augustinus, die ens Ignoscendum est, quies in e multum abditu ut homo falleris absit, ut impedititur ab homine B ipotentis et cunctu scientis intentio Partim tontia fiunt, vel ei excogitanda non sus ciuiit, qui putant Deum omnipotentem aliquid velle, et o uiue inmmo impediente ori Posse sicu certum Ierusalem silios suos es illo collisti Oluisse ita certum est eum,
S uolerite, quoscumque eorum coluit colleuisse igitur tantum ab se St, ut argumentum OStrum Calliolidae Veritati suffragetur, quinimo Pelagianum errorem Supit. - Contra . Si lue ita Sint ergo Seno-nsensis Cone illi Patres Pelagiano errore notandi sunt, et Juliani arma, ut post iterum Lutheranorum dogma XSeinderent. Ollegerunt, nam deeret 15. Odem arguinent quo O utimur proba VPrunt O di vini inspirationibus ne Vitabiliter non rapi ut constat caperti illius d reti verbis. Secundo, nemo est qui facile non intelligat grande internos et Julianum alio intere edere, Si duas in Deo Voluntate eum Theologis distinXerit nempe Voluntatem signi, per quam Deu hominum movet per media ordinari ad faciendum quod jubet, eumque
sollieitat ad quaerendum Salvatoris praesidium. Cujus quidem Voluntati eodem cap. Operis imperfecti meminit . August. Subdit enim post jam laudata verba: Convenit auten Scriptura plerumque hominis volunt it , ut quod OH habet, et non potest, admonitus senticis et Qeo, a uo sunt boves omnia iis ligeos poscat Altera est beneplaciti, per iunm fmeae iter hominem proVoeat ad bonum. Priori voluntati resistis ibidem satetur . August. ait quippe Profferea per P Ῥheso , Isai: 1. dictum est Si nolueritis et audieritis me, fauius os
comedet: e quo colligit S. AuguStinus Oluntatem signi. IIoad effectum misericordiae, interdum i pediri licet nota impediatur quoad effectum justitiae. o Sterior autem Voluntas nempe beneplaciti, non impeditur ut ibidem deelarat . Augustinus contra Julian. Si ut dicis. inquit, ab infintione proseriti utique victis, non ebe homo ullia neces e revocari, cur tolus, ceu ni mirares, et an inem sitieus, iolent corporis inciscite, et ferri Diti siesuper Doce a suti Pessim linteu-
fioim revocatur, et ex Persecutore prostrato, illius messe ii quod inpu- cibat aboriosior cocte is futurus se indico risini fur Agnos ei stiam. Ilium Gutem sic Deus quem digno ur, o Ut e S iritus ubi cui spirat.
Julianus autem contendebat quamlibet voluntatem Dei, etiam Voluntatem beneplaciti, per humanam Voluntatem Suo interdum frustrari effectu; no autem contendi inu Sesam voluntatem igni, quae e per media sum eientia deelarat e Signi fleat, impediri posse quoad effectum miseri eordiae licet Semper impleatur quoad effectum justitio :ergo longissime nostra Sententia a Juliani ea distat. Probari enique potest assertio iis omnibus Scriptura textibus, quibus Deus homines invitat et hortatur ad poenitentiam et sectan- dam justitiam. Si Cantic. b. Aperi mihi. - missa, Oenon et
272쪽
260 DE GRATIA SUFFICIENTE.illai Prophetae Oel. 2. Cou ertimini ad me, et ego corivertar ad nos Quibus orbis, inquit Tridentinum. OSS. . eap. 5. libertati nostroendmonemur; leui et gratis neeeSSitatem confitemur, dum respondemus Thron. . Coniserte nos, Domine, ad te, et conversemur e eis namque et Similibus teXtibu colligitur, quod leui proprium est DeiprieVenire OS utSRndo et excitando Orda OStra per gratiam Susti-eientem ita proprium est Voluntati aperire illi per liberum consensum Suum, reddendo vocationem illius emeneom. Prohari potos etiam actem verita illi pariter Scripturae teXtibus, quibu Deu hominum perduellionem, necnon et eontinuam eum
Sua divina gratia reluetantiam et pugnam inerepat et damnat . Sie Isaiae 69. Tota die e anili manus mea au populum increduirem, qui aditur in via non bona post vitationes suas. ProVerb. . ocavi, et enuistis: aeteri ut manum meam, et OH fuit qui aspiceret Matth. 20. Multi vocati, pauci vero electi Cap. 22. Misit servos suos vocare unuptias, et uolebant Denire. Oan. 15. Si ora venissem, et locutus fui
sem ei8, peccatum ou habere ut Hunc autem excusationem non hiabens
de eo cito suo. Et OStea Si vera si fecissem in eis, qua nemo cuius fecit, peccatum non haberent nunc autem et oderunt et me et a rem meum Aetor. i. os semper Spiritu Sancto resis itis. Om. 2. I9Horas, Vtii benionitos Dei ad poenitentiam te adducit 2 Corinth. 6. Exhor-famur os, ne in uacuum ratiami eripiatis Apoe . . to ad ostium, et pulso, si quis peruerit, etc. E quibus logis aperto satis olligi potest, quod interdum pendent e humana Voluntate ut gratia Suum
sortiatur esseetum. VERUM UT HAEC SACRA PRAE SIDIA NORIS ELEVENTO ERETICU Vnri3 Sin hos Seripturae teX tu eXeoptione eomminiSeuntur. Neponunt enim 1. iis aeris verbi Signifieari Vocationem Xternum, non internam vel Si de interna Sit Sermo, non se Spectanda S Vocatio, quae QSt Seeundum
propositum. ObSerVant enim duplieem SSe Vocationem internam nempe, quae sint per gratiam interiorem; et aeternsem, quae fiat per legem et doctrinam. UtriuSque Oeationis istius meminit . August. Epist. 10i his Verbis: Si erus ita proe araret atque operaretur Deus hominis volet fratem, ut tantummodo legem suam atque doctrinam libero ejus adhiberet arbitrio ege Vocationem Xternam Hec vocesti Cne illa cilia, atque secreta egeo Oeationem internam si ejus auere sensum, ut eidem est atque doctrium accommodam assi risum. Et S. Prosper ad 5. apitulum Gall. Si vocatio in Danueli tantum sera dicatione intelliuatur, non veraciter dicitur, quod aliis atque aliis aliter atque aliter proqui etur, si autem ad me tum plantationis et satiouis asse
clatur, litici actum est cum eis, quorum exteriores aures coimorati pulsatae sunt aliud is eis quorum interiorem sensum Deus aperuit. Observant 2. Vocationem interiorem duplicem esse, aliain secuHdum propositum, ni iam OH secundum Propositum Prior est propria Solorum praedeStinatorum poSterior Si reproborum, qui eam rediderunt, ei Eeelesiae membra fuerunt, August. lib. De praedest. Sanctor. ense. 6.
o est enim Deus pro destiuatos multos filios suos, ut eos faciat membra pro estinati nisi Filii sui, vocatione, ques vocati sunt, ui uintuerunt venire ad nupticis illo quippe Docatione et Iudini rocoti sunt, quibus Christus crucifixus scandalum est, et Gentes, quibus Christus
273쪽
DE GRATIA SUFFICIENTE. 26lcru maeus stultitia est feci ea voestione sero destinatos ocat, quam distinxit Apostolus dicens: Ipsis Iud reis et recis, etc. Et lib. b. Contra Iulianum p . . OH Omne qui oliati sunt secundum propositum sunt occisi, multi enim cocati, austi ero electi qui ero electi Isi, eundum propositum Oeati Cur autem quidam Sint Oeati non secundum propositum doeet ibidem, quia ei licet ad utilitatem naSeuntur prsed0Stinatorum. Et Od praecedenti Non ut eis prosio vasa iro , sed ut ipso illis bene utent Orosint Dasis misericordire, ut videli et in t li-οan de quom profundo Glo per stratiam Dei liberati fuerint. Verum
contra: nam ut jam diXimus, impium S RSSerere Deum Xterna Oeedum taXat excitare hominem peceatorem adiconitentiam, et juStum ad Seetanda pietati opera, nee revera Velle ei ullam in Spirationem ullum V auXilium internum ut Se OnVertat, et On Sectetur concedi. Propterea . Prosper Epi St. Id Demetrici em. SSerit voces docentium. et ire a pauinarum quin a eruuitionem audientium, De legentium Deo eripiunt, OH carere ejus virtute, cui serviunt: Subindeque enset internam Oentiora em Semper nne Xam OSSe Xternae. Quod pariter
aperte do e et S. Augustinus Ioel supra laudatis, eum ait lib. De Spiritu et Littera, eap. 19. ρ data est uti citis urereretur gratia cita est, ut te in seretur. Et lib. De Gratis et libero Arbitrio, e 18 Lobe ui inquit arbitrium siue suo fructu prorsus aclinoneretur, nisi prius acciperet liquid Hilectionis, ut ad ii sibi quo rere unde quod jube-bstur inpleret. Falsum est igitur in mente . Augustini Oeationem
OXternam interuae non SSe ConneXam. Nec refert, quod duplicem Oeationem Sanetis Simus ille Oetor ad Struat, aliam Secundum prisO- situm aliam si secuti dum Pro situm. Nam Per Vocationem non Soeundum propositum non intelligit Oentionem pure externRm, nudam et e se insumetentem ad OnVersionem et justitiam; Sed vocationem Su fruetu carentem idque non e inemeaeitate gratio Vo- eantis, Sed e perduellione et malitia humanae Voluntati reluctantis.
ut signifieat idem S. Doetor Verbi laudati lib. De Pro . Sanctorum.
cap. 16. die enS: Oentione non Secundum propOSitum Oeato fuisse eos qui noluerunt Onire d nuptiaS: eertum enim St O re User a Patrofamilias fuisse in eo re et cum intentione ut venirent invitato Sae vocatos, ut e Sint X Evangelico teXtu nit enim S. Luca eap. 14. diuod Pateria milia misi servum suum hora coenoe rei me invitatis ut oenirent quies a latates sunt m Hia. QuorSum enim eo nam in Strueret. multos in Vitaret ad eos SerVO dirigeret. Si nimo Sine ero ad coenam non voearet Me Evangelista unctationem, et repulSse Oeatorum causam proter e Parte V antiS, Sed X parte ipSorum Oeatorum: ait enim: Et coeperunt si uul Omnes excusari quam XeuSationem. puram Nolitionem et Oluetantiam Voluntati luisse docet S. Matthodus, cap. 22. ubi eamdem Parabolam rei renue, Sub nomine uuptiarum ait: suos iocare in itatos ad nuptios, et nolebant .
Quod autem se fuerit mons S. Augustini, nempe suo per vocationem
ficare, Sed internam quoque Voluntati gratiam hoc nomine eomplecti, sume isenior olligitur se lib. 2. et a foti um, en P. 1 ubi anilido et se de Ver Christi gratia mure victrix est, et Praedestinat ii qee it, disputasse. In cujub quoestionis solutione tu iuit, oborestum est
274쪽
262 DE GRATIA SUFFICIENTE.quidem pro libero arbitrio voluntatis humanae sed vicit Dei oratia: nec nisi ad illusi e veniri potuit, ut liquiuissima veritiate dixisse intelli tur Apostolus quis enim te disceruit Hinc est quod eo l0eoamrmat hujusmodi oeationem desse debere, quin voluntas homi His sola usu suspicit, ut juste, recteque vivamus, uis adjuvemur miserico Hic D i. Hine St, quod ibidem si illam deseribit vocatio ista est est et is bono voluntatis quod in lib. De Pro destinatione Sanctorum Sie X- pressit: Qua vocatione sit credens Hine denique quod ad HS neeeS- Sitatem elarius Xplicandam ait: oluntas ipsa nisi aliquiu occurrerit, quoia delectet, atque invitet animum, moveri nullo modo pol est. Quae omni manifesto Significant, Oentionem illam, de qua loquitur, ipsam quoque Voluntati gratiam ompleoti Siquidem illa est, quae deleetat animam, quae scit bonam siti utatem, et quae miserico uia Dei Hjuste, rectequq it endum edeSSaria p9Θllatur. REPONE 2. Ad testimonia Seripturae Supra ei tata, Oeationi etiam interus interdum reSiSti, Sed a Oneupiseentia, quae in ipsi etiam juSti remanet, ne plerumque anetiSSimi divini Spiritus motionibus
Sentiente. Si primum, ut contigit ApoStolo, qui Rom. . distebat: Nunc autem jam non est speror illud, seu quod habitat in me peccatum, deSt, concupiscentia, tune rebellio illa carni non est pestea tum Ormaliter, Sed dumta Xa osseetive, Seu peceat originalis effoetuS, ut pluribi docet S. Augustinus, maxime lib. 3. Contra Iuliaritim, cap. 26. ubi ait Concupiscentiam Non consentiente spiritu si opera iacim Handa non perΓenire. Si Secundum igitur Olunta reluetari O-teSt gratis interiori. Quod autem de hae posteriori resistontia sint intelligendi Seripturae toXtus, patet quia damnantur in locis allati RScripturae Sanetae, qui Vocationi Dei, et Spiritui Saneto resistunt: igitur resistentia illa Si culpabiliS, ae proinde Voluntaria. Secuncta probatio ex Conciliis. - Gratiam Sumeientem admittendam 8Se Statuerunt et definierunt Congilia; ne primo quidem Concilium Valentinum tertium celebratum in Gallia tompore Leonis IV in quo an . . decernitur, Non ideo malos perire, quia boni esse usu potuerunt, e quia bovi esse uoluerunt. Hine enim colligimu 1 gratiam mali eonferri, qua boni SSe OSSent, nam in gratia tale QSSO non OSSunt neque Olum gratiam, quae illuminet intellectum; nam per istiusmodi gratiam boni esSo homine non OSSent 2 gratiam ubiis repudiari, quia boni SSe noluerunt gratia autem repudiata qua homine potuiSSent esse boni Si VoluiSSent, est gratia sumetens igiturndmittenda. - . Eadem Verita Statuitur in Cone iis Sononensi eole
brato tempore Clementis VII sub Illustrissimo Cardinato et Franeis Caneollario Antonio a Prato illud enim decreto 15. si nos divinis inspirationibu non Semper emeaeiter moVeri Statuit, et colligit o Seriptura aera Nec, inquit, tale est trahentis Dii auxilium , cui esisti non possit quoties enim Dominus voluit - mare filios Ierusalem, sicut gallina conorestat pullos suos sub alas, et uoluit Frustro Stephanus Iudinos uriae cervi sis, et incircumcisi corvis aruueret, in sempρὶ iritu sancto resistereret Frustra Paulus Thessalonicenses H-
moneret, Piritum ne extinguererit, si divinis inspirationibus homin
275쪽
inevit Biliter raperentur. Ex quo Oraculo colligitur, gratiam interdum suo frustrari effecturi non e defeetu illius coeunditatis et virtutis, sed X delectu humans Voluntatis eluetantis Idipsum definitur in Cone illo Cotoniensi celebrato anno 1536. Sub Hermanno Rr 2 QRP. 32. his Verbis: Quamquam convertestur ac D inum, nisi tractus per Patrem attomen emo hic excusatiouem pro texat, quod si trahatur, cum ille semper stet ad ostium Nisans, nimirum Per internum, et externum cer me moriens, ut convertamur a Lia nostrapessima, etc. Quibus et similibus verbis tum aperi tradit admittendam esse gratinua Sumeientem, ut se una Sumeero videatur hujus Conei lii 0finitio ad illam veritutem adstruendam. Nominem Vero terreat, quod One ilium nit: e mo-entum quid Ῥὶ et ire, in uti Deus nori stet ad ostium, et uiset, quodque Hia interpre ClithoVeu cap. 33. Sie X-plient Deus interiore impulsu et inspiratione nos assidue remonet neque enim, ut reet Didaeu Alvare annotat, SonSus St, quod pro quolibet momento quilibet posteator reeipiat in se stuXilium Sumeiens
ad Salutem: nam eum dormit, ea te non moVotur aetu Sum cienti auxilio: Sed hae Verba e communi loquendi 11Su. Xpli danda Sunt.
3. Denique et potissimum do finitur se Constitio Trid0Dtino Sess. 6.en p. 11. ubi aperte doeet nobi gratiam Umeientem adesse ad ei Vanda divina praecepta quam tamen D terdum respuimuS, ait enim:
Deus impossit illa non jubet, sed jubendo monet, et facere quos possit, et petere quod uori ossis, et ad uves ut possis. Quam sententiam Videtur Conei lium hausisse e S. Augustino, partim ex lib. De Naturae atia, ea p. b. ubi iisdem prope Verbi primam habet hujus ententiae partem Deus impossibilis non jubet, sed jubendo monet, et facere quod possis, et petere quod Non possis partem autem alteram X aliis sejusdem Sancti Doetoris locis, in quibus oe et Deum petentibus annuere prae Sertim lib. 4. Id Hon actu se, eap. ultimo Sub finem: i etans, inquit, providenter instruis, et petentes clementer exaudis, quod utique concordat illis Christi Domini orbis dicentis Matth. i. Imrite et accinietis o quin is et invenietis pulsate et aperietur Do-bis. - quibu gratia Sumeiens manifeste adstruitur Oe urgumento justis eatus quilibot dum praeeeptum ei imponitur, monetur taeere quod P0SSit, aut 'tere quod non possit igitur habet inspirationem internam ne Seoretam, qua te monetur Reere, aut Petere; nam exterior tantum admonitio, nisi omitem habent Tatiam, non
arcet impossibilitatem implendi praecepti, Ied potius illius dissicultatominget X OeeaSione ; quia, inquit S. Augustinus, lib. De seisitu et Littera, cap. 3. Ubi sanctus adjuvat Spiritus, ex quamvis bona, ause prohibendo, esiderium Mum, quod enim concupiscitur sit ju- euudius dum vetatur subinde tuo Conei lium agi do intortori Vocatione et motion voluntatis: a pleriquo justi fleat noe ne iunt quod praecipitur, ne petunt auxilium ad istud aetendum : orgo alterutri saltem inspirationi est tunt. REPONE I. Ad Concilium Haleusinum, illius SenSum es Se quod mali non e praeseientia di Vin aut alio simili ad pedeundum ompulsi uerint aut noeesSitati, Sed Sua mala Voluntate originali vel
276쪽
264 DE GRATIA SUFFICIENTE.necessitatem, ut lius esse H M osses. Et postea dicio ejus alique-, sed eae merito proprio iniquitatis creui uos condemnari, nec ipsos cilos deoperire, qui boni esse, potuerunt, seu quiti bovi
esse uoluerurit, suoque Diti iri mosm amnestionis, vel merito orioinalis Dei etiam actualis permauserunt. Confirmatur hae reSponSi tum quin Coneiliuin istud condemnavit quatuor ea pitula CariSines Synodi limn quia hune QSSO HuSdem Sensum 1acile colligi potest ex mente Praesidis
illius, ei lieo Rhemigii Lugdunensis lib. De tribus pistolis, et Deterienda veritare Scriptures . - Verum hae re SPOriSio rorSu e Stvana, quamVi Onim reVer Constitium de ternat mulo non se proe-Sei sentia Dei necessitatos uisse ad peccandum, Sed ex Rin Sua Oluntate se Originale vel Retuale egeatum Vitiatari nihilominus perte cloeet malos ideire perire non quin boni SSe On potuerunt, Sed quia SSe noluerunt igitur Conei lium eo neodit malo habuisse suff-eten auXilium, quo poterant Salvari et eSSe boni, Si Volui8Sent quod tamen inutile prorSu et vanum offecerunt e perduellione Sua matre voluntatiS.
REPONE 2. Ad Concilium Senonense, illius auctoritatem nullam aut modicam esse, quod sit dumtaXatione illi Provinetali a nullo summo Pontilio approbati. De incie inius Sanetio nihil eonfert ad adstruenda nigrntium Sustieientem quia, inquieS, non loquitur de gratiis interioribus Solis, Sed abstrahit ab interioribus et Oxterioribus ; loquitur enim de gratiiS, quae Semper Sunt in promptu, et qua quolibet momento ab muS atqui certum St, inquies, quod non habeamus quolibet momento gratia interiores igitur loquitur de gratiis abStrahendo ab interioribu et exterioribus. - Denique distinguendum est maXime in Conciliis, quod deeroti Seu definitionis loco ponitur ab eo, quod tamquam ratio selinitionis Seu deeroti profertur nam quando definiunt Concilia Agunt ut eo=tu Saeri quando Vero rati Oeinantur, agunt humano more Subindeque interduin labuntur atqui in hoc quod itatur decretum sido , nempo quod lim necessitas libero ari, tris ori rasu- dicat, ratio illius definitionis est, cum illa semper sit iri Promptu, uecm0m utum quidem proe erest quae utiquo rati minu probanda Videtur. Igitur nil quidquam juvat, ne ullatenu nobi Suffragatur prae-1nti Concilii Senonensis decretum. - Contra . si Certulla St, inquit si unus lib. b. De locis Theolmicis, eap. 4. quod Coneilia PrOVin si talia, niSi Sint poeuliariter reprobata, ommuni celeSiae Selen lin. Vel etiam implieito eo sensu eommendantur, Si ad CeleSiae commH- Dum notitiam pervenerint; non enim fit aliquo paeto VoriSimile, ut
Concilii Provincialis toto orbo divulgati haeresim Eeelesia diu di si Simulaverit s. Fuit aute in istud unonens Concilium non modo di-Vulgatum toto orbo Christiano, sed etiam notiSsimum jam ex ope HSurpatum fuit a Catholi eis Doctoribus ad explicanda et Solvendas Conti OVOi Sia ue auxiliis. Insuper Coneilium Tridentinum inquit Suare Prole in . . De oratim, ea . . quod post Viginti uno C lebratum est, Virtute approbat totum doctrinam de gratia, quam Oncilium Senonense tradidorat, quin eadem ero magis explicata ne O-cupletata docet a defluit. - Denique, non medioereni huic Synodon uetoritatem eone iliat, quod Parisiis habita sit, illique pra ter Episeop interfuerint celeberrimi quique saerae aeuitatis Theol0gie Parisiensis
277쪽
Doetores; quodire eam Synodum doctrissimorum virorum coetum p pellat odocus Clietoveus illius aetati e eleberrimus Doetor, et Cerrimus Lutheri debellator in libro, quem inseripsit Compendium ve- itatum ad si lem pertinentium contres errori eas Lutherariorum a er-tiones eae cretis in Concilio Senone usi apud Parisi celebrato. E PONES . Ad Concilium Coloniense, illius auetoritatem nobi nullatenus opitulorici tum quia illi praefuit HermanuuS, quem OSten propter haeresim, et ab obedientia Romanae odis apostasiam Pius III. Pontifex, et Carolu V. Caesar Arelli episeopatu dejecerunt: Tum qum illo logo in nostra probatione laudato, Cone ilium agit dumtaXat de poenitentia, non ero de gratia tum denique, quia per infe muni erbum, per quod Deus ibi dieitur OS Semper commonere, non poteStintelligi nisi gratia intellectus muniem gratiam admittebant Pela-mani unde sit onSequenS, quod Si hujus loci SonSH Sit, quom libothominem habere Semper gratiam Sumeientem ad Suam OnVerSionem
Constitium lio Pelagi doetrinam approbavit. - Contra . Si e Apost in Hermanni aliquid ex Cone Colon auctoritati deo ederet, plu-rtinum quoque lesen Coneilio, aliisque derogaretur, quod illi praefuerit Osius Cordubensis, cujus postea usu tam uneStUS Xtitit, ut do eo Cardinalis Baronius ad linum 57. num. 18. ita Seribat . - eravit lapsus si proeteritorυm omnium casuqu, sis Orioenis, De Tertulliani, De quorum vis filiorum t. ceris. Cui non Concilio hic interfuit, atque ma a pars fuit, ut Ditertino Arelatensi, Neocres triensi, Alexandrino, an eost, uobus sonis atque aviumenicis Concili Nico no ac Sardi erisi, et aliis quorum memoris excidit Hunc illum ipsum Osium, quem et Ariani Synodorum Principem dicerent, et Do qui formulam concepisse ἰ hunc, inquam, in Conciliabulo Sormiensiis ominiose rostra in turpissime factum 'ss ejus lem Poeni dei
roditor . Certe nemo Sanae menti ex illo Si lapsu deasionem sumpserit leaenae Synodi Hielendae igitur pari ratione non St eur Hermanni Archiepiscopi a Sus Synodi1 in ColonienSem, ut Catholieus
ante praefuer3t, infamare nitantur dVersarii. - secundum diuo, ludiernua SSemdVerSariorum reSponSionem, quamquam initia Concilium agat e profeSS de providentia, non ero de gratia nihilominu aperte Significat neminem OSS Salutarem p innitentiam regere, niSi ad id mo- Ventur et adjuVetur per gratiam, quae aliquando Suo fruStratur effectu, filRnd nempe humana voluntas pro Sua libertat ipsi obluetatur, ut ibidem mono Coneil. - Aia tertium dico per internum Verbum quo Deus dieitur nos commonere, nedum Signifieari illustrationem humani intellectus, Sed etiam Voluntatis motionem, utpote eum ibidem Concilium agat de Salutari tinnitentia, ad qua in non Solum intellectus illustratio, Sed etiam voluntatis moti iv eooperatio mece SSari t.
REPONE I. Ad ridentinum, o Cone illi aput adversus Lutherum et Seetatoros illius eonditum fuisse, qui mandata Dei non solumnioribus, Sed et justis etiam eum ne tua libu auxiliis, Munt esse inali Ossibiliari non autem dVersu eos, qui juSti Muut aliquando tum Ornndi tum operandi gratiam negari, unde mandata Dei iant illis imposSibilia. - Verum hae responSi prorSu QSt utili S quamvis enim hoe caput prodSertim dVersus Luthorum editum uerit Sententiam tum 'Ii XΡ0Sitam Supra praemiserunt PatreS, tamquam emeaeissimam
278쪽
266 DE GRATIA SUFFICIENTE.n errorem di etiam Lutheri prorsus confutandum. Si enim justissentus,vo gratiam habet, qua OSSit mandat complore nee non Oneut i Seentiae dote elationem ineore, Vel Saltem qua ossit auXilium istud implorare, quid Ob0SSe poteSt quominus justificatus logom Dei possit imploro Et revera Conei lium e line Sententia, aliisque similibus idem colligit. Unde eonstat eos orthodoXae religioni doetrinae dVersari qui dicunt, HStum in omni bono opere Saltem Venialiter est ea re,
aut, quod intolerabiliu est, poena aeternn Hereri. NEC VALET DICERE, Verum SSO, quod Dei praecepta non Sunt impossibilia Sub eonditione, nempe Si Volunta adjuVetur , sed inde non Sequi, quod omnibus ad SerVanda Dei manduta detur gratia sumetens. Contra, mandatum, quod non S POSSibile, niSi Sub aliqua eonstitione gensetur absolute impOSSibile reSpectu ejuS, ui imponitur, nisi absenteonditionem neeeSSariam, Vel medium liquod per quod illam eo ditionem necessariam possit Ssequi sed mandata Dei sunt impossibilia respeetu hominis justi beati, nisi habeat gratiam Sanantem, Vel medium per quod illam poSSit obtinere ergo justisseat non Sunt possibilia, nisi habeat vel gratiam operandi, Vel talem gratiam impetrandi et
Tertia probatio ex auctoritatem Augustini. - MiSSascia ei omnium Sanetorum Patrum, qui . Augustinum praeeeSSerunt, Vel Secuti Sunt Sententias, quibus aperte Signifieant humanam Voluntatem divinae gratis interdum obluctari jam enim ea Sumeienter reconSuimus Sectione princedenti, referendo nempe eorumdem Sanetorum Patrum testimonia ad Vincendum, gratiam ChriSi non ne eessario et inevitabiliter humanam voluntatem ad bonum impellere. Unieum proferam S. Augu-Stinum, et u patroeinio maXime moriantur haeretiei hie enim sanetissimus Doetor pertis Verbis pluribi loco gratiam Suo frustrari e11oetu propter obluctationem humanae Voluntatis, in cujus libertate est gratiae eonSentire et diSSentire. Hi tamen non XSeribum omnia illius sanetissimi Doetori testimonia, hoe enim taedioSum SSet, Sed praecipua dumtaXat reostΠSebo. Primum itaque testimonium, quo O S. Augustino probari potΡst hominem divinae gratiae interdum obluetari, ae proinde non omnem gratiam SSo emeneem, potitur X e quod oeeat pluribi, hominisndulti peeentum in eo eo Si Stero, quod Dei gratiam eontemnat ni tuo repudiet. Si maxime lib. o. eap. 19. De libero arbitrio Cum Deus inquis, ubique sit proeseus, qui multis modis per creaturam sibi Domino servientem aversum ocet, doceat credentem, consoletur sperari em, uili 'eutem adhortetur, conantem au juvet, exaudiat deprecantem, uori tibi
leputatur ad culpam quod invitus tonoras, sed quod uessis quo ere quod ignoras, neque illuci quod vulnerata memBra non collisis, sed
quoia olentem sanare contentalis istes tua Proseria peccata urit, etc. Quibus ei te nil videntiu ad gratiam Sumeientoni SSerendam. Nec calet reponere eum David Parae lib. 2. De libero arbitrio eap. L.
hae anto natam Pelagi haeresim uisSe Seripta ab AuguSt eum adhue errore a Ssi onSium detineretur. Nam eadem S. August. in lib. De Nesturci ei Gratia, cap. i. ubi Pelagianos aerius oppugnat, totidem verbis deseripsit. Ut autem omnQm n e divinae gratis irrogatam injuriam blegaret, Subdit ibidem si Ita et exh0rtatus Sum quantum potui
279쪽
ad recte ViVendum et gratiRm Dei non VaeuaVi, in qua natura humana jam tenebrat atque Vitiat illum inniri non potest et in
nari. o Quibus verbi Sumeienter denotat eum seriberet illos libros De citura et ratio, Se prorsu fuiSS liberum ab omni errore ei rea gratiaria, maXime Vero a Semipelagianismo admittente initium fidei X nobis esse; siquidem Verbi mo laudati aperte profitetur se Dei gratiam non evacuaviSSQ. Sine ques ut ures humaua jam tenebrata atque Ditiata luminari non potest ac sanari. AgnOScit ergo naturam non poSSe illuminari nisi per gratiam Subindeque atetur ad eam illuminationem fidein esse neeeSSariam, tamquam pinu gratiae benefletum.
Ilis adde omni illius sanctissimi Doetori teStimonia, quibus Sserit ideire peccatores in X tremo judici damnandos esse, quod Ohlntam Christo redemptionem Sint aspernati. Si trae in tu 36. In Jonn. euis Christus, se primo areare, poste i judicare, eos judicando in striam, qui clivari uoluerunt eos perducendo ad citam, qui credendo fialutem non respuerunt. E quibus olligere te et quod leui illi tantum in
judiei coronabuntur qui Salutem non respuerunt: Si illi dumtaXnt condemnabuntur, qui niVari nolueruns. deoque gratiam Sanantem reSpuerunt. Hine praeelare lib. 2. De umb. . . . formidabilem Christi judici Vultum. te. Orntione in haec Verba deseribit Inimicis suis, inquit culti era uia demonstraturus est propter quod dictum est per
Prophetam: Videbunt in quem pupugerunt: non ut eis dico si ut Thomst quies Didisti credidisti se incens eos eritas dicas:
Ecce homine u quem crucipaei, tis, ecce Deum, et hominem is u credere uoluistis. Videtis ulnera, quae tristiaeissis iurios itis latus quod upugistis, qu0Msem et per os, et pro ter O apertum est H. e fame Hintrore Doluistis. Secunctum momentum petitur ex illo apud S. Augustinum Irequenti axiomate: D tis non re erit si non deseratur. Si libro De Nat res et 'stia eap. 26. nit Sicut ulnere cliaudies iis iues curatur ut sanato malo Proeterito futurus dirigatur instressus sic mala nostra OH t hoc sum supereus medicus sanos, ut illa jam non sint sed ut e Pter recte ambulore possimus quod quidem etiam sani non nisi illo adjuvante poterimus. Nam medicus homo cum sana erit hominem, jam
refers surient dum elemeritis et limentis corpo Mibus ut suem
sanitas apto sit idio convalescat, atque Persistat, Deo dimittit, etc. Ipse aut Deus cum per mediatorem Dei et hominum, hominem Iesum Christum, spirit iliter sanat eorum, et in eo mortuum, id foust
sicci impium, et cum au perfectam sanifestem, o ff. ad Perfectum vitam justitiamque per luxerit non si erit, Si non deseratur, ut ii seniper justeque Datur Sicut 'nim oculus co foris fioni demi in sanus nisi uni re turis a ljusus non Dotest cernere sic homo etiam
perfectissime justii casus, is externa luce justitia dictuitus adjuvetur,
eur justi obligentur ad nnabulandum in Via justitiae, quo merati om
istam. Rationem 'ujus bligationis hane profert Deus, qui
280쪽
268 DE GRATIA SUFFICIENTE.uratia bustineotos non si erit, uiri, in ab eis deseratur. Ubi Conei-liuili addidit Oeein priu8, quam . AuguStinu non habet, ad hane veritatem et ejusdem S. Oetori mento et artu inSinuandam. Ex quibus si licet argumentari Deu hominem juStum, donatum aetun-libus nuXilii necessariis ad proselendum in Via justitiae, non deserit subtrahendo illi Sua divina subsidia, nisi prius ab eo voluntario deSerntur, Spernendo se ipsa Oblata auxilia igitur possunt homines divinis nuXiliis interdum Obluctari, quibus proficere poterant in injustitiae: Sed illa Subsidia, quae reSpuuntur, Sunt gratiae Sumeientes igitur admittend2 Sunt. HEPONES. praefatum . Oetori eonteX tum intelligendum esse de gratia habituali ita quod Deus justo non deserat Substrahendo eis gratiam sanctificantem, niSi priu ab ei deSeratur per peeeatum mortale. - Contra, . Augustinu ibi loquitur de Substractione ejus gratiae quam adVersu Pelagiano RSSerere Volebat Summe eeeSSariam ad Salutem sed Pelagiani nusquam negarunt gratiam Sanetineantem ad SRlutem QSSe neeeSSRriam, nee R . Augustino adversus illos dimidante umquam uit probatum quippe eum de gratia Sanctificante eum ei nulla li erat, Sed dumtaXnt de gratiis actualibus igitur utilis et una Si nil ei Sariorum reSponSio Deiriue idipsum aperte eon State Seopo illius apitis unde prseiata Verba deprompta Sunt PelagiuS numque mi mabat, Hon esse Necessariam misericordism Dei, ut non peccemus, seu quies pecces rimus quod toto illo capite S. Augustinus validissime refellit, ostendendo justificatum non deSeri a Deo per Sub-Strnetionem gratiae aetualis neceSSRriae Ru pie Vivendum. Certum Stigitur X pS AuguStinianae disputationi Seopo non hie Sermonem de illa desertione, quae tibitualem gratiam, Sed de altera, quae tualem tantum Substrahit Patet illud ipsum e his Verbis, quibuSallatam vulnerati comparationem ad inStitutum Suum eoommodat, sic moles ostres non ad hoc solum supernus medicus sanat, ut illes jam ori sint, Sed ut de inter recte ambulare possimus, usu quiue minui non nisi illo adjuvante poterisnus. Quibus aperto Signissent gratiam adjuVantem, quae hominibu etiam aniS, atque adeo habitualom gratiam habentibus, adhue neeeSSaria St, ut recte inbul Rre OSSint. His Hae quod ideire S. DOetor probat Deum non deserere hominem justum, ni Si ante deSeratur, Quia inquit, non deserit si uori deseratur ut pie semper justeque nivatur sicut enim oculus corporis etiam pu- issim sanus, uiri caudore lucis adjutus risu potest cernere, sic etiam
homo perfectissime justi usus, nisi afferriti luce justitio ui initus IH unetur, non potes Dicere. Quibit AuguStinus Stendit justos perfectis sim justi fiento Sine grati actuali perSeVerare non OSSe, Sed gero continuo Dei auXilio, quod erte Deus non denegat: nam, ut Subdit S. Augustinus, Sana ero Deus, non solum ut delecti, moti reces imus, sed ut Proestes etiam uepeoc us hoe eSt, ni continuo nuxilium justistestto, ut re et Vivat Si Velit quibus aperte Signissent se ibi agere de gratia uetuali qui ni in praestat ne eeeemuS, Profecto non Substrahit quod nee Sarium St, ut non peccemus at non tantum habituntis. Sed et Retuali gratia est necesSaria, Ut non peccemus, quia
Ox xi solius liabitualis non p0ssumus Via i divaria vitare peccata, gravioresque tentati0ues viseere reddendus enim est uimus, ei adji-