장음표시 사용
281쪽
DE GRATIA SUFFICIENTE. 269eiendae vires, eum sortis armatus assumit alio multos e nequiores igitur ibi nou est sermo de gratia habituali Sed netuali. Tertium momentum non leve ad eamdem Veritatem insinuandam
petitur e lib. De Corremt et Gr&tia, . . ubi docet Si ab hac se nnctione uis se liberabunt inquit qui poterunt dicere non se audi uelium Christi, cum des eae auditu sit quonto minus se liberabunt qui relaturi sunt Perseverantiam ori ac mimus' ustior enim vide re usatio dicentium Non accepi nus audienti quam dicentium: accepimus perseverantiam quoniam reici potest Homo in eo quod
audieras, et tenueras, in eo porSeverare Si VelleS: Hullo mouo autem uici Mest iu quod non audieras ore lores si velles. Quibus fatetur homini ad perseverandum ad 'S' Sumeientem grRtiam, Sine qua non POSSet PerSQVel Rre, et eum qua perseverare poSSet Si vellet igitur ill0 qui non perseveravit, Sumeiens habuit nuXilium qu poterat perse-Veraro, nec tamen PerseVeraVit, quia auXilium piae Vit. Constrincitur hane esse . Augustini montem e illis, quae paulo ante di Xerat et quibus confirmandi superiora verba adhibuit agitur nim n regeneratu merito corripiatur dum Oeent et an uSta Si hae ejus Xeu-Sati O, quam profert S. Oetor, cap. 6. Quiu feci, qui non accepi Quam quaestionem ita solvit Si jam eveneratus et justineatus in mulam Disam sua voluntate Peliabitur certe iste non potest dicere Non accepi. quia acceptam 9ratia re Dei sus M malum mero amisit arbitrio. Unde
initio capitis septimi ait Corripimus tame u Os justeque corri intus, qui cum bene De rent, non in eo runt eae bones quippe in maliam citum sua voluntate mutati sunt tum it inanem fore in dio judicii liane eorum ex sationem: persque antliam non accepimus. Quibus omnibu probandi atque confirmandi istud adhibet, quoniam potest diei: Hom in eo quod reudieras, et tenueras ii eo perserenares si cines
quibu constat S. AuEustinum iis Verbis, ' Se era res si Heli , demonstrare hominem illum Sua ei pa Suo vitio Sua Voluntate. SH libero
REPONES, S. Augustinum hi Verbis in eo quod audieras, et ρ-uueras, in eo pers erares, si velles, aliud nihil docere, quam eum
hominem perseveraturum. Si integram et persee tam perSQVerandi VO-luntator haberet: si enim Velle perseVerare. Si de faeto Pe rnrθ. - Contra luee si Vern Ment, sequeretur . AuguStinum nugari 110c aliud Signifieare, per hae Verba, et Si vellet, quam si Perseveraret, quod ei te omnino nugatorium St. De S. Augustinus eodem modo loquitur de homine apti Zato non erSeVOrante, quomodo de Adamo Sicut enim ad rotundondam baptis ite entoris Xeusationem lane, Pers erantioni non i. id inum p ponit. - res, uelles, cita paulo post ad eamdem use Stionem do Adamo decidendam, cap. 10 et 1 l. quam hi verbis oricipit: L. Ad muci H D do pecca it, sui e severantioni mori accepit' Soepius istud inculcat perseveraret, si vellet Sed uino latentur Adamum habuisse completam perseVerandi potestatem ogitur id in de pee-eatore baptiχato non pere erante ensendum St. Quarta prodatio petitam ratione Theologica. Prima ratio persuadens gratiam sumetentem omnibus hominibus concedi, deducitur X po Sibili divinorum pr.eceptorum observantist quod imi mari potos in hune
282쪽
270 DE GRATI SUFFriCIENTE.modum Deus non pi recipit impoSSibilia atqui pleraque HUS divina proe-eepta Sine gratiae Subsidio hominibu Sunt impOSSibilia nimirum ea quae Sunt Supematurali ordiniS, et quae e naturali ordine graves in sua obserVatione dime ultates important ergo eum Deus istiusmodi praecepta imponit, aut concedit gratiam, qua impleri poSSint aut Saltem qua ire ad illa SerVRnda OSSint impetrari. Sed non Omne quibus talia praecepta praeSeribuntur eadem implent, Vel eorum SerVandorum vires a Deo non postulant igitur eorum aliqui diVinae gratiae reluetantur Minorem admittunt adVerSarii Major ero probatur Primo, ex Seripturis, Deut 30 Maudatum hoc quod ego principio tibi hodie, usu Suprci te St, eque procul positum, seu juxta te est sermo valde in ore tuo, et is corde tuo, ut facias illum. - Secundo, e Couellio Tridentino, SOSS. . cap. 11 Deus impossiBilia non jubet, sed jubendo mo Het et iacere quoia possi8, et petere quoi non possis, et si uvat ut ossis. - Tertio, e Saneti PatribuS, a Xime a Silio, Homit . . in Heaea Meron: Si probarum, inquit, Operationum Opera penes Nos ita non surit, sed eae ortu Hecessitudine emersiunt, frustra profecto estum istores oendas res et Ou uendas pra78cribtini. Sanet ChrySOStomo, Homil. hi in Epistolam au Hebroeos: Non potest icere homo, non possum, eque accusare suditorem si enim impotentes nos fecit, et deiride imperat, lupa ejus est. S. Hieronymo, lib. . adverSu Pelagianos Deus possibilia mani Lit, hoc nulli dubium est Sed praesertime S. AuguStino pluribi maXime vero lib. 2. De Peccatorum meritis, ea P. . Dubitare, inquit, Non possum, Nec Delim aliquid homini impossibile praecepisse, Heta Deo au opimiandum, et a uNanctum, quo fiat quod jubet, impossibile aliquid esse ac per hoc potest homo si velit esse sine peccato are utus a Deo. Et lib. De Natura et rcitia, hane pritatem pepiUS ineuient, maXime, cap. 43. quapropter, cap. 69. Perte profitetur: Eo ipso quo sit missime credimus Deum rastum et bonum impossibili risu potuisse proe iere, hinc admonemur, et in facilibus
quid ocimus, et tu issicilibus quid petamus.
Denique, eadem Verita hae ratione OnStat prima Supienter praeeipienti intentio est, ut id fiat quod praecipitur sed non potest id quod est impossibile fieri ergo Deus Sapienti SSimu impoSSibilia non praeeipit. REPONES, quadrupliei modo praeeopta diei poSSibilia Primo remotissime, ratione saeuitatis liberi arbitrii ad bonum et malum flexibilis;
SiVe ratione naturpe liberae, quatenu ea paceSt fidei, Spei, et dilectioniS. Fecurius, aut propinquiuS, quatenu homo jam fidem habet, quae Semen Si rationi S per quam impetrare poteSt gratiam neeeSSnriamindbene ViVendum. Tertio, multo propinquius, prout homo jam habet charitatem habitualem, per quam dieitur OSSO Deum diligere. Quarto,PrOXime et OmpletiSSime, quando Volunta iuSpirationi Spiritus Sancti Si praeparatur, ut non modo possit, Sed etiam Velit quod utique non fit, nisi per gratiam elualem, in qua charitas habituali quantaeumque magnn, ne perseeta in aetum exire non poteSt. Quibus Su990Sitis nihil homini praeeipitur, quod non sit posSibile aliquo e his
quatuor modiS; non tamen id empse praeeipitur, quod Sit possibile ProXimo et completiSSime. - Verum contra, Deus nihil praeeipit homini, praeSertim juSto, quin habeat proximam et completam Poten-
283쪽
DE GRATIA SUFFICIENTE. 271tiam Uel ad orandum, Vel ad perandum per gratiam Retualem, ut eo Stat turn e S. AuguStino, lib. De Natura et Gratia, cap. 43. cujus Sententiam profert et probat Concilium Tridentinum Supra laudatum, definien SeSS. 6. e. 11. nihil homini praecipi, quin illico Oneatur et nee re quod OSSit, et petere quod non possit ac proinde quin praeter naturam ne fidem et haritatem habitualem, recipiat in- Super aetualem inSpirationem, Vel qua OSSit praeceptum implere, Vel qua possit auXilium impetrare ad illud implendum. Adde quod praeceptum restat adhue simplieiter impossibile homini habenti naturam fidem et charitatem etiam habitualem, niSi praetere ae tuali gratia ipsi concedatur, Vel qua praeceptum immediate possit impleri. Vel Saltem qua impetrari OSSit auXilium necessarium ad legem implendam nou Seeu a Praeeoptum aciendae eleemosynae restat impossibile homini non habenti pecuniam, nee potenti illam ibi comparare, etiam Si Voluntatem habent eleemosynam erogandi, neenon et Reultatem naturalem, nempe manum ad illum distribuendam Stetit ergo non imponitur praeceptum faciendae eleemosynae homini nee habenti pecuniam me potetiti illam ibi eoua parare, etiamsi facultatem habeat naturalem qua OSSit illam distribuere. t erogare ita praeceptum faetendae HStitiae aut charitati exercendae non imponitur homini habenti tum naturam. tum fidem, tum etiam haritatem habitualean, nisi praeterea habeat
gratiam actualem necessariam ad opera haritatis Xereenda. Vel Saltem modum obtinendae gratiae ae tualis, nimirum gratiam rationiS.
Concluctenctum igitur Si eum S. Leone, Serm. 16. De I 88. . t te nobis instat pro cepto qui Jyra currit auaeilio necnon et eum Tertuli., lib. Contra Marcionem: Non poneretur eae ei, qui OH haberet Obsequium ebitum leui in sua potestate. Hine Sanctu HieronymuS, lib. 1. Contra Pelagianos Fatemur possibilia Deum dedisse mandata e sese suetor in ustitio sit, si aesa steri, quod fleri non potest. Quod praeclare Sanetus Odo Cluniae ensis Abbas explient lib. 2. Collationum,num. 13. Naturo fragilitatem opponimus Deo quasi nesciat ille quales nos fecit, et oblitus nostro humanoe rastilitatis, imposuerit homini man- lata, quo ferre noli Possit. O coecam Desani profanam temeritateran dupliciter quippe Deum videmur incusare, neque Himo HStu S, quii Oss ' dedit i=npossibile aliquid imperare potest neque qui pius 8 homium damnare pro his, quo Nitare non potest et quomodo staret M Ouipse perhibet jugum meum Suave est Hanc itaque nec justo iniquitatem, nec pio crudesitatem uso ibamus. ARGUMENT, ADVERSARIO It UM EX SCRIPTURA SACRA OBJICIT q.
Cal VinuS, lib. 2. Instit. cap. 3. illud Joannis . O unis qui audicit Patre et didicit, venit u me de quo S. AuguStinuS, lib. De Pragilis finatione Sanctorum, eap. 8. Quici est, annis qui audivit a Patre, et Hidicit, uisi nullus es qui audiat, et discat, et non veniat ad me 'Si 'nim omnis qui audivit a cure, et Mirit, venit 1 rofecto omnis qui non ueni non audivit a Pestre, nec idicit igitur nullus excitatur et illuminatur gratia Dei, quin illico excitantem et illuminantem inquatur. - DiStinguo anteeectens omni qui audi Vit a Patre, et didicit Venit eruditu et Oeatu per gratiam meae In concedo quomodo- Cumque OeatuS, nego. Duple enim Oeationi genu distinguendum QSt, alto ruin quidem quo qui eruditur et Oentur, ut prOXim eredat
284쪽
272 DE GRATIA SUFFICIENTE.in Christum qui audit hoe voeationis genere illo proculdubio diseit,
erodit et venit, ut ibidem doeet S. Augustinus dicenS: multo Vontro Videmus ad Filium, quia multo Videmu eredere in ChriStum sed ubi, et quomodo a Patre audierint hoc et didicerint, non Videmus, si nimirum gratia Sta Seereta Si gratiam Vero SSe qui ambigit 3 Hae itaque rutia, quae Oeeulte humanis ordibus divina largitato tribuitur, a nullo duro corde respuitur D ideo quippe tribuitur, ut eordis duritia primitu auferatur. Aliud ocatiora is uentis est per quod Sollieitatur homo ad orandum et impcttrandum illud Singulare et ine11abile benefletum gratiae emollientis eor, dum istud me non Oneeditur. Cujus mentionem agit S. Augustinus pluribi, Sed maxime traetatu 28. in Joan ubi praefata Verba Oann. Sie Xpondit: Maona alio commendatio: Hemo enit nisi fractus quem trahat, et Quem non trahat, quare illum triahat, et illum non trahat, uoli velle buuicare, si rasu i errare semel accipe, et intelliste risu traheris orci ut trahfris. De priori quidem Oeatione intelligendu est S. Augustinus, ut ipsemet ignis eat ire finem ejusdem eapitis diesens Eryo icthia Patre iaci Christram, et aucii re ac discere a Patre, ut Dentat ad Christum, nihil est alitici quam donum accipere a Patre, quo credat in Christum. INSTABIS X eodem S. August. lib. De Gratia Christi eap. 4 ubi idem textu JOAn expenditur: Quando Deus locet, nou per legis lif-ter'm, sed per Spiritus gratiam, ita uocet, ut quod quisque didicerit, non tantum sonoscendo tueat, sed etiam olendo appetat, abendoque persiciat et isto divino docendi modo etiam ipsa voluntas, et ipsa Occasio, usu sola Dolendi et operandi naturalis possibilitas adjuncitur. Hine eon eludit Omnis qui uidicit a Patre usu solum potest venire seu venit ubi jam et ossifilitatis profectus, et Doluntatis jectus, et cictionis effectus est. Igitur Omni gratia est os lieaX. - RESPoncte primo distinuuendo antecedens quando Deu doeet, non per legi litteram, Sed per Spiritu gratiam estieneem, quae Sane Vel a pestento, Vel ab infirmitate, tune quod quisque didieit, non Solum Videt, Sed etiam ni petit, atque perficit, Oneedo per gratiam Sustieientem, quae OVet Q Sollieitat ad expianda peeenta, et Sanitatem reduperandam, ut im- Petrandam, ctgo Lespondeo secundo, . AuguStinum praefati Verbis, nil l aliud significare, quam quod gratia noeeSSari Sit, non olun habitualis, quae eompleat potentiam, qualem dumtaxat requirere Videbatur Pelagius Sed etiam elualis, quae Oneurrat ad Operationem. Nam, ut ibidem notat . AuguSt. Venire posse in natura oua, et
etiam ut modo dicere cepit Pelagius in oratia, qualemlibet eam sentia qua ipsa, ut dicit ossibilitas adjuvatur venire autem jam in voluntate et opere est. Non est autem consequens, ut qui Dies venire, et ianiueuiat, uisi id voluerit atque fecerit. URGEBIS X Odom S. AuguSt. eap. 13. Husdem libri: Qui nonis quosi heri debeat, et non facit, nondum didicit secuudum oratiam, seu
securicium te me non secundum Spiritum, sed secundum litteram: igitur omnis qui bonum opuS 0gligit, non 'en Setur gratiam internam Sud dumtaxat externam habere subindoque, vel gratia Susti elon nulla 'St, O dumtaXnt ex torna. - Distinguo antecedens nondum didicit secundum gratiam Meneum et completam eone 'd0 seeundum Suili-
285쪽
eientem, et quae Suo ruStratur effectu, propter negligentiam Vel resistentiam Operanti S, ego AgnoVit enim per internum ibi pri stilum auxilium, quanta Sit Sua infirmitaS, quantumque di Vino geat pro sidio, quod SuppleX Xorare debet Sed quia hujusinosti in Spirationi non obedit, ne divinum auXilium impetrat, ideo simpliciter dieitur non didici Seso, aut nondum nudiViSSO; auditus enim Spirituali proprie Si ordis RSSenSi , ut praeelaro doeo S. August. lib. De Hono As t ρrcius. e. 14. Iures, inquit, audiendi ipsum est orium Gediendi,u qui haberent venirent ad eum, Q quem nemo venit, nisi fuerit eiciatum a Patre ipsius Eoorta nur eruo, atque Proedi mus seu qui habent aures audierecti obedienter omnes radiante qui ero eas suha ut sit in eis quod scriptum est, ut audientes non audiant audientes
uidelices corporis sensu, ori audia ut cordis Ssensu. Ouaico . at Vinii illud Epist ad Rom. ap. 9. Non est colentis, usque curreri is, sed miserentis Dei. Atqui Si qui Voentu non obtem perni, Sitque in ejus poSitum Voluntate, ut obtemperare possit, Vel non obtemperare, reet etiam diei poterit non St dumtaXat mi Se mutis Dei, sed etiam volenti et eurrentis homini bonum Sectari atque 3SS qui quia miSericordia oerentis non magis determinabit ad bonum puS, quam obedientia Oenti, quod piae auro non erunt igitur vocationi illi non potest homo Obluetari. - Re SDoncteo, QXtum illum Apostoli intelligendum ess de singulari Vocatione illa, qua quis linteo denter ad ulla merita, ellione iter et eximie Oentur ut Xplicat, August. lib. . ad in dicionum, . . enim est, inquit, Out leutis, neque urrentis, Seu miserentis Dei, quis etiamsi multos vocet, /orum tomeri miseretur, quos ita vocat quom do eis statum est, ut sequontur. Quae utique Xpositio maXime quadrat menti Apostoli iu- tondit enim ibidem rationem proferre, cur poetali Oentione Deus Voen Uorit Jacob non ESau, ut patet o textu Distinguendia est igitur voeatio illa Singularis ii OD Versione, Seu perationi HStitiae, quae Orationem illam eon Soquitur conversio enim o Deo, et nobis vocatio nutum soli Deo tribuenda St. Iam utique Veritatem gregie Ommendat . Augustinus lib. De rati e timero arbitrio, cap. 5. ubi urget Pelagian OS qui perperam teXtum illum ne hariae, Convertimini ad me, et quo corivertar ad vos, interpretabantur, ut sempe homin Se OnVersionem Su: Virtuti, non Dei grati: tribuersent Nec attendunt,
inquit S. AuguSt., qui hoc sentiunt quis uiri onum D/i esset etiam
tatum nostrarum, set hujus-odi alia, quo commemorare tonsum esset. Quibus verbi S. August. significat ora vorsionem vostram nrti in divinae partim humans voluntati esse tribuondam quod maximo ur ie illo 1 Cor. . , Gratia Do su in id qu0dsum atque ut ostende et ei limeruis arbit tum mox ut lis et gratia Hus in me neu non fuit, Aod plus Omnibu illi laboraVi. . . Tamem ue JλΝ Muntas siue ratis Des utetur boni aliquid osse, contiouo cum ii. is,set: gratia ejus in me neva non fuit, Sed plus omnibu illis laboravi subjunxit, liqui rite non ego nutem, sed gratia Dei mecum inest, uri solus, s uralia Dei mecum uec rati iri siorestis De cum illo. Quibus si ineat conversion0m osse partim hu-
286쪽
27 DE GRATIA SUFFICIENTE. manso, partim dii inse Voluntati tribuondam, i eo priueipaliter divinae
Voluntatis et miSerieordiae Sit opus. Quod autern Sol Voeati Deo sit tribuenda, ibidem docet Ut autem e celo vocemur, et jam mouiis, respicacissima vocatione converteremur, oratici Dei erat sola, quis meritastis erant m loria, Seu mala.
OBJICIES . Illud primae ad Corinth. l. Quis te discernit quiues utem habes, quod non accepisti Quibus Apostolus Signifieat, neminum POSSe dipSUm diSeernere, noe de proprii meritis gloriari id enim soli gratiae tribuendum St, ut explicat . AuguSt. lib. De Pro destinatione Sanctorum Ni hil, inquit, huic seresui Apostoli, quis to discernit
tam contrarium est, qu&m e sui meriti quemquam loriari, tamquam ipse sibi ea fecerit, Hori ratis Dei seu oratia, quo bonos Dsceruit a cilis, Hon quia commuriis est bovis et malis. Sed, inquiunt adVorfnrii, data grati Sufficiente duobus hominibus, cui unus obtemperet niter eluetetur, qui obtempera erit pote Si diuere, quod Se di- Seernat ab eo qui obluetatur, et o propria SH Obedientia gloriari: igitur contrudi eo ApoStolo. Responcte primo, priPter ApoStoli mentem hane illationem X ejus Verbi inferri; siquidem ibi Apostolus non agit de operatione grati , qua unu ab alio diSeernatur; sed de illo dissidio intor Corinthios suborto, quod aliu Se Pauli, alius vero Apollo diseipulum gloriaretur ApOStolus autein in id unum ineumbit, ne in hominibus glorientur, ut OnStat e eap. 3. V. l. tum capite sequenti proSequitur idem argumentum, hortaturque ne unu adVerSIIS alterum infletur, Sive pro Apollo, Sive pro ui PS tu gratia, quia in Verbi dispensatione alter eloquentior, alter Spiritualibus doni instruetior videbatur, ne Statim adjungit: Quis enim te disceruit quiu autem habes, quoia non acceseisti Si autem accepisti, quiu gloriaris, quia si non acceperis. Iam Saturati estis, jam divites facti estis, te. Ne autem existimarent dissidium illud osso ovendum ob titulum Apostolatus, quo donatu erat ipSe Paulus, non vero Apollo, docet ideire fideles por Se ad fidem rege pio non habere Supra alio anSam gloriandi, quod ut probet, adjungit Puto enim, quod Deus Os Ap tesos novissimos osteHuit, tamquam morti uestinatos ne Si diceret: non est quod vel nostri ausa ei Ssura in delesia aetatis Vol co quod ab Apo- Stolorum aliquo Vo baptigato fuisse gloriamini, quid enim est Apostolus homo morti deditus, Vietima pineulariS, Spectaculum mundo et hominibus. Nespouueo se uudo, quod Si haec Apostoli Verba ad qu:estionem 1 2 Sentem tradueantur, uti de aeto pei Spepo ea Surpa VitS. Augustinus, ut Stenderet contra Pelagianos quod non Sumu SH1ficiente eogitare aliquid e nobi S, tamquam o nobis, Sed tota noSti RSu ieientia e Deo Sit, ut ex nuS principe, Sic, inquam, Sur sento
praefato teX tu, istinouo em nemo potest dicere, quod Se di-NCPrnnt, Simplieit et bSOlute, Oncedo: Seeundum quid et quatenus per gratiam di Vinam motus eSt o niluta , nego. Quemadmodum enim puor adhue Serihendi arti imperitus, dum dueento a dii gente seri bendi Magistro, litteras aliquas format, ut etiam integra Verba d Seribit, non pol 'Si jactare e Simplicitor SeripSi Sse, quamquam tamen reVern Seripserit; sic qui mandatum Dei Servaverit, alio non inelente, qui Oeatus fuerat per Similem gratiam non potest Sine arrogantia dicere Simplicitur, quod ipse mandatum deerit, idque ab alio Se discre-
287쪽
verit: leui tamen puer, qui regente Seriba formavit aliqua Verba. vero potest dicere Se Seripsisse, et hae ratione δε alio se disere i SP. qui similit0 1ion Seripsisset ita potest homo in hypothesi proposita ami mare, Se aliquatenu diSerevisse, non ain n proprii viribus, Sed gratiae bene fiet adjutus. - Neque Ver qui te Se discernit. ' ratiam nimirum Dei qua pro venitur et juVntur. OD tradicit Apostolo prohib0nti solum homini dieere, quod Se di Seernat moriando e propriis Viribus et quasi de Ono quod non nee sepserit imo potius imitatur eum do in Apostolum dicentem Gratia Dei sum V quod suis oratici illius in D ccleuci non fuit plus enim omni scies ravi, te. Quibus verbis sibi tribuit Apostolus aliquid supra aeter id tamen propriis Viribus non deputat. Sed gratiae benefieio Quam utique interpretationem probat . August. lib. De Spiritu et Littera, di p. s. ubi eum dixisset Quando us areis eum anima rationali, ut ei credat. profecto et ipsum elle credere Deus o eratur in homine, et in omnibus ejus res eoi nos fonsentire autem Do otioni Dei, vel ab a dissensire, sinu Hi.ri propria volunt tis est. Subjungit Statim: Quin es ora sum Hest, quod ictum est, quid habe quod non iecopi Sti erum etiam tonsi Dicit aecipere suippe hat ei Hu-, ρ uisus hoc auuit, uisi si sentiendo se per hoc quid habest, et quid accipio Dii est oecipere autem et haber usique ac iolentis et rabentis est. IXsTΑnis Gratia quae bonos diseeruit a mali non St Olinmunis bonis et malis, ut sto. S. August. verbis in objectione laudatis: niqui gratia sumeton e munis os boni et malis orgo per illam
non potest fieri diserotio. - Distinguo majorem Gratia quae honos diseernit a mali diseretione sei Ioeta qua qui eruitur de pote Sinti tenebrarum. Ut tranSfertur in segniam Filii set non est communis bonis ot malis, One edo e di Serotion por quam quis e praeparat ad illam perte tam diseretionem, non St illa communis gratia bonis et malis, o omne inim tam boni quam mali vocantur a Patrelamilias ad nuptias, et Pater noster eoelestis faeir oriri solem suum super bonosset malos et pluit rorem et imbrem gratia, Super justo et injustos.
OBaici 4. Illud ad Philipp. 2. Detis est qui Peratur in uobis celle, pro bona voluntate. Quibus Apostolus significat non solum
operis initi uini Sed et oti Sum reationem soli Deo esse libuendam: igitur nullus relinquitur loeus gratis sussieleuti cui resistatur OmniS. quodcumque tandem illa Sit . mea est, quae Solum Velle ae itin nobis. Vel simul Velle atque pertie ero. - Re SPOncte Primo, e
Velle et perfidore se quibat tantum abest, ut recte olligaturnos On 08- ratiae, quinimo exinde inferri te nos ipsi gratiae posse resistere et ideire magnam esse mee iovem et ausam
288쪽
hane habent, et bene operantur, ne Sibi blandiuntur in operibuS non haboron quid timerent, Sed abSque Ulla ormidine Suam Salutem operarentur. Ilesponde Securido, diStinguendo arit edeus Deus operatur in nobis velle et perfidere, Vel Sine nobiS, Vel nobi Seiam, Oneedo: Sine nobi tantum nego. Nam per gratiam Operantem Operatur in nobis Sine nobi S per eooperantem Vero nobi Seum, ut docet S. August.
lib. De Gratia et libero iarbitrio, estp. 19. Ut Delimus, inquit, sine Hobis operatur incipiens cum autem volumus, et sic nolumus, ut faciam his, uobis miri cooperatur se sicieris. Hi ne S. Bernardus, lib. De Gratio et ubero arbitrio, praeelare ait Deu hoe tria scilicet cogitare, velle, et persicere feratur in nobis et primum, scilicet cogitare, in uobis Ν
eundum, scilicet Vello, Hobiscum tertii m, scilicet persigere, per nos. ARGUMENTA PETITA EX CONCILIIS ET SANCTIS PATRIBIS AC RATIONE IILOLOGICA OBJICIES 1. an. 4. Concilii Arausienni, in quo si legimus : Si quis, ut a pec cito tiruemur, coluntatem ii tram
Deum expectare, non autem ut etiam puroari vel us per Spiritus scin si tu fusionem, et operationem in nobis steri consitetur, resistit ipsi Spiritui sancto per Salomonem dicenti P ceparatur voluntasti Dominor et Apostolo salubriter proedicanti Deus est qui operatur tu nobis, et elle et pertiee e. E quibu Si iniereS, quod ut a peccato urgemur,
Dou Voluntatem nostram non X peetat ergo gratia quaeVi S OStram doterminat voluntatem emeaeiter, et Subinde nulla datur gratia ulti-eiens. - Distinguo anteCectenS: Deu non Xpeetnt Voluntatem nostram, quaSi hae deberet Hu gratiam pro senire, et proprii viribus sese ad illam praeparare, ut Volebant Semipelagiani, Oneedo non expoetat OStram Volunt item Sequentem motum pSiu gratiae, ut ei eo Setitiat, nego. Quod autem e Sit mons Cone illi, apertiSsime olligitur X alii eanonibuS, RXime o SeXto, ubi nathematigatur
quisquis humilitati aut obedientio humano sim juris uratia auxilium,
hoe St, OSteriorem aett. OBIICIE 2 Varias S. Augia Stini et ejus Discipulorum Sententias. quibus signifieari videtur divinam gratiam OSSe Semper emeneem, nec humanam voluntatem Squam ei obluctari. Verum quoniam plurima Sociis sententiis jam Sol Vi Sectione praecedenti, hue duintaXat unam aut alteram Subjieiam : imprimi Vero id quod docet S. Augustinus eap. 10. De Gratia Christi Sec nos eam gratiam Dolumus isti ali quando faterantur, qua futuro ulorio ma itudo Non solum promit titur, verum etiam creditur et speratur, uec solum revelatur sapientia,
erum etiam et matur, Hec suadetur Olum Omne HOH ONum est,
erum et persuadetur. Et aliquanto post Hanc debet emotus Vratiam consiferi, si cui non solum Dociari, etiam esse Christianus. - Responcleo, praefatis verbis . Augustinum illi aliud signi lieni se quam quod praeter legem et doctrinam, in quibus totam gratiae rationem
et virtutem ivponebat lilagiuS, aliud deSid retur auXilium qu non solum undontur Onan ' quod bonum St, Verum otium ea Suadeatur.
Unde id om sanetus Doetor lib. 2. Deris inperfecti, e . Ibi Pelagian0ssi niloquitur Admoueo ut intellivatis, 'iti ratio sitis inimici, e uana operari Deum voluit te inquimus hominum, non ut uolentes credant, usu absurdissime icitur, sed re uites ex uolentibus strant
289쪽
DE GRATIA SUFFICIENTE. 2 Tuon sicut iacit metor homo docendo et hortansio, minando et promittendo in sermone Dei, quod rus es sit uiri Deus intus ineretur, et ellet per infestigabiles vias suas cum enim verbis Doetor plantat, et i sumus reicere forte credit auditor cum vero dat in mentum Deus irre ubi credit, et prosilit ecce quid uteres inter levem et romissionem, inter litteram et O ritum. Quibus verbis . Augu-Stinus earpit Julianum, qui Volebat Judaeo per legem set Gentiles per naturam seri posse filio Abrahae; quod ut alsum demonstret
S. Augustinus, ostendit legem in Spiritu in tu operante hoc St, sine gratin doptionis, inutilem et ruStraneam 8Se; nam, ut ait lib. Do spiritti e littera, eap. 19 Leae data est, ut si cuia quia eretur urcula data est, ut eae impleretur Lex autem per Se ad gratiam adoptioni non ultieeret nisi aliquod salutis initium gratiae sibi annoxiam ab avetor legis inveheret. Igitur non aliter . Augustinus docet Deum in nobi oporari Velle quam quia praeter gratiam Xternam legis et
cloetrinae, etialia internum auXilium SubminiStrat, in quo nullum Prorsus bonum OSSemu Velle et operari. OBaiciES . Gratia sumeten in nostra Sententia non videtur ullatenus di Serepare a gratia possibilitatis, quam admittebant Semipelagiani: sed talem gratiam possibilitati repudiat S. AuguStinuS, eamque refellit pluribi maxime lib. De Gratici Christi ergo gratia Sumeiensa viris Catholieis non debet admitti. - ego majorem gratia enim poSSibilitatis quam impugnat . AuguStinus, longi Ssime dister a gratia Sumeiente, quam dmittimus, ut colligere ieet X eodem S. Augu-Stino referent Sententiam Pelagi de ipsa possibilitatis gratia, lib. De Grretim Christi, e . . ubi Pelagius ait: Nos, inquit, sic triti ista istin- ini us et certum Delut in ordinem festa partimur Primo loco posse sis fuimus secundo Uello tertio SSe. Posse in stura, velle in arti trio, in me tu locamus P -um Gud, idest posse ad Deum proprie Dertinet, qui illud creatura suo contulit e uo ero reliques, hoc est Deli et s.sq. ad hominem referericlo sunt quia de arbitrii fonte descendunt ero in voluntate et opere bono laus hominis est, imo et hominis
qui ipsius voluntatis et operis possibilitesten dedit, quique ipsam
possibilitatem rati suo se bucat semper suae illo. Ex quihus Pelagii
Vorbi constat operi possibilitatem Seu naturalem potentiam, et a Deo
et gratiae divinae auxilio adiuvari. Sed pse illud adjutorium nihilnliud signifieare volebat Pelagius, quam legem atque doctrinam, Pecenti dimisSionem, et Christi Xompluin, ut podem libro pluribi doelarat S. Augustinus: qui e Contra cloee adjutorium quo poSSibilita nostra adjuVntur e e quamdam occultam inSpirationem, Sive Virtutem Spiritu Sancti Si enim mentem Suam aperit initio e 13. Husdem libri:
H , ii luit si si trinia uicendia, certo sic uiciatur ut sitius f interitis ocim Deus mini memiabili mavitate rei tur infundere, ora mium /ρ reos qui plantant, et fari extrinsecus, Seu tirem seipsum, qui incre- montum suum ministrat occultus ita H non ostendes tiantummouo latem, cerum etiam impertia charitatem: sic enim O et Deus eos qui securicium Propositum vocati furit, si uul - et quid. an sc re, et qui I sciant suere. - quibus patet . AuguStinum aliter de gratin possibilitatis, quam Pelagius sensisse. - Dissentiebant insuper inuleum ei rea modum quo Christi grati adjuVaret: nam Polagius volebat dum-
290쪽
taxat gratiam possibilitati ordinari Solum ac potentiam naturalem quam adjuVaro et perfidere deberet; non Ver eoueurrere ad netionem et operationem Augustinu Vero docebat gratiam Dei operari in uobis non Solum poSSO, Sed etium Velle et perficere, Seu On Solam possibilitatem, Sed etiam Volitionem et aetionem Ius Pelagius adseribebat liber arbitrio OnSenSum, quem gratiae Prde Stabat Sanetu autem Augustinus Ontendebat OnSonSum hune magis priueipaliter tribuendum QSS gratiae. Igitur longum S diSerimen inter gratiam Suffieientem. quam admittimus, et gratium pOSSibilitati quam adstruebant Pelagiani. P imo namque Pelagiu adjutorium possibilitati in extrinsedis tantum nuxilii constituebat nos autem eum S. Augustino gratiam Sus ieientem in Secreta peratione Spiritu Saneti onSemri eSSe reponondam. Secundo, licet Volagius orte admiserit gratiam aliquam possibilitatis internam, non tamen SenSit illRm SSe neceSSarium d Singulo aetus pietatis, sed dumtaXnt ut adiltu serent, ut jam pluries monuimus; nos Vero gratiam Sullieientem ad Singulo actu desiderandam osse profitemur. Tertis, Pelagiu gratiam possibilitati Solum volebat ordinari ad potentium, non ad aetionem unde eonSeuSum principaliter adseribebat libero arbitrio; OS autem contendimu gratiam Susti-eientem te Voluntatem excitare, ut ad Olendum et operandum necessaria Sit gratia Oneomitnn es ut SequenS, ratione et u determinati et onsenSu Voluntati gratiae virtuti priueipaliter deputatur. OBJICIES . Idcire Massiliense tamquam reretici damnati sunt, quod nuXilium ad redendum . eeSSarium Xi Stim RVerint unigere, ut homo praeventu credere OSSetis Vellet atqui gratia Sufficiens quam admittimus os ejusmodi ergo Semipelagiani SubSerihi inus. Re-SPondeo, negariclo majorem, imu fulSitn apparet e damnata hae pro-Ρ0sitione Semipelagiani admittebant interioris oratia praevenienti H cessitatem re tuoulos actus, etiam au initium dei, et in hoc erant haeretici, quod vellent eam ratiam talem esse, cui osse hum GH Doluntas resistere, et Obtemperare. Quam utique propositionem Innocentius X alsam et serotienia declaravit, et uti talem damnavit. ni Sumos igitur Semipelagianos dei re damnato eSse, quod admiSerint gratiam Suffieientem praeVenientem, cui OSSet homo et OnSentire, Si vellet, Vel disSentire Sed errabant maXime quod doeerent nos afreetueredendi mere naturali et praeveniente OSSe gratia in fidei, aeteraque consequenter dona promereri, ut jam septu docuimus. OBIICIES . Gratiae effieneia non pendet a liboro arbitrio: Sed si daretur gratia Sumei S, quae per eonSenSum Voluntati fleret emem illius emeaeitas penderet a libero arbitrio ergo nulla eSt admittenda. Distinguo majorem gratiae efficacia non pendetis libero arbitrio in Retu primo, puta virtu illa, quam habet ad in Odam Voluntatem indoelinabiliter eoneodo emeaeita in ne tu Seeundo, Oe St, On-SenSus datus divinae voeationi non pondo a libero arbitrio, nego: nam, ut docet anetu AuguStinuS, lib. De spiritu et littera, cap. i , l. Ilis modis quando D us assi cum animia rationali, ut ei credat. . . Pro festo et i)ysu H velle credere Deus operatur in homine, e is omnibus
misericorum ejus orari eui uos consentire autem vocutioni Dei, vel heu uissentire, sicut uixi, proserio voluuialis est.