장음표시 사용
511쪽
DE MAHITU FIDEI. 4 . TDOeto n. b. Apostoli petebant. ueperat. -- auctum uobis fi - . Et celesia iii Colleeta pro fidelibus idem fidei augna tuniexorat his verbis: Omnipotens sempiterne Deus, des nobis Fidei, Spei, et Choritiatis auo uentum istud vero non opus SSet petere, Si totuS
Probatur ealem veritas e definitione Concilii Mileuitani, an . . Arausicani seeundi, an . . , et ridentini, SeSS. 6. CR11 3 et cap. 7. ut dictum est ConcluSion praecedenti. Quam utique Veritatem lueuisenter definivit Conuitium Moguntinum elebratum duobu annis OStdietam Sessionum sextam Coneilii Tridentini unde estp. 8 habet quamdam periphrasim illius capitis optimi Sessionis sextae Tridentinae, in haec verba si scosio cum peccatorum emissione, etiam Unc incatio-um, et interiorem reno ationem confert, quaterius per meritum Christri, quod Iam reuenti nunicat, cum venia peccestorum, Dei grestiam, ef er Spiritum cluctum una cum si te si nul spem es haritatem in corde dijusam coepit hisque V0nis in ipso e manentimus, uora sum
mutestur, sed ere existit justus. X quibus Verbis constat Patre illius Coneilii res Seruisso Fidein, Spem et Charitatem qua Conei lium Tridentinum deliniora divinitus infundi in juStilientione, non Ssenetus, Od Ona habitualia in pSo juStissent permanentia, idque ad Catholi eum doctrinam pertinere. IdipSum praeclare Oeet S. Ambrosius, lib. De ocation Gentium, cap. ult et S. AuguStinuS, lib. Dexesturci ratio, cap. . . et . et libi sepe inde eximie On- eludit Doetor num. 14. Quod oportet 1 Here dem inf08am, Propter auctoritatem Scripturo et Sanctorum.
Nonnullae etiam proferuntur ratione a Theologi hane veritatem Sundentes Uerum eum illa pendent ex Sola diVina re Velatione. In letis inquit Doetor O laudatus u. 14. quod ori 1 test emonstrari,
sidem infusam inesse alicui, uiri res supposito de quod celi credere Script irre et Sanctis seu in eli umquom ostenderetur sed sicut
credo eum esse trinum, et unum, it cre o me sebere siden insti--m, quo hoc credo, i hoc a De/ . ut ersiciat animam in actu pri uo: quis perfecte imi sicere, quando perficit. Unu sicut usu lo austatique ri se sedum corpus, perfecte sanat pro statu, in quo est ilia tio risecu dum animam et vim in anima est inciso Dei secet dum tres potentias, quo sies matre ei aut per peccatum, ideo Christus reformesnuo, sicut persici coluntatem er choritatem, sic intellectum Per u .
Nihilominu aftirmare possumus, ideire Deum volui SSe indere Iibitus supernatural OS ut Scilicet actu illarum Virtutum eonnaturaliam lie0rentur eum enim generie loquendo effectus e inparetur ad suam
fieri possit, est eius oriatur u ausa ibi proportionata et quae in Sua Virtute eontineat effectum, o totaliter, vel saltem partialiter. UndHeum nere fidei, Spei, Ot haritatis sint ordini supernaturalis, ut di-eemu Articulo Sequenti, congruum fuit ut licerentur a facultate ad eum ordinem Subli muta et proportioni ta in actu primo ad ejusmodi operationeS: haec autem sublimatio et proportio sit maxime per habitum ulternaturalem jugiter in aeuitate perS0Verantem, et se habentem ut comprincipium eum laeultato elieiti Ua ejusmodi actus sui i naturali R. Quando inim inusa rati lux seeundum se non inbut pro-FRASSE, Theo Loom. VIII. 2
512쪽
portionem eum fleetu. Portet ut Recipiat saltem in Se aliquid, per quod in ne tu primo proportionetur eum esseetu produeendo, et eum in Se eontineat ideo intelloetuS, ut produent aetum Supernnturalem, ad quem de Se non habet proportionem intrin Seeain, proportionatur intriti See per habitum in1uSum intriti Seeum, per quem jam S CRUSaproportionata ad talem esseetum, et illum in Se eontinet. Diosis Ad lieisendum aetum in entitate Supernaturalem, Sati QSt, quod potentia elevetur per Virtutem aliquain tru Seuntem, et intrin- Seeam, et RuXilium dumta Xnt uetustio igitur ad id non Videtur neees Sario requiri habitus infusus. - Respondeo, id equidem fieri posse, Sed non ita eonnaturaliter quippe eum habitus, Seu qualitas jugiter in anima ei SeVernn Se habeat per modum Omprineipii, hine St, quod conVenientiori ordine animum OnStituat in eo gradu et Statu Supernaturali, ut Si reVera Sit proportionata et omm 'nsurata dignitati uetus Supernaturali eliciendi lieo enim se proportio et omme Suratio otiam fieri posset per nuXilium aetuale et tranSiens, nihilo minus eum auXilium istud non SSet perSQVeran in anima, ita nee Videretur Sie SSe in ejus potestate, ut eo posset uti pro libito ad li-eiendum aetum, quemadmodum uti potest habitu sibi infuso, et in adiu perseri orante. H, GHue, quod per tre illa Virtute SupernaturaleS homo onSeatur eonStitui in Ordine Supernaturali undo leui ad anianam rutionalem, quae eonStituit homineti in ratione naturae rationali S eonSequuntur potentiae, Seu nevitate intrinSoeae, quibuS Otii ut rationali Operetur Sic ad Statum gratis juStificanti S per quam homoeonStituitur quasi in Superiori natura et Statu Supernaturali debentur etiam potentiae eon uente naturae in eo Statu OSitrae, quibu Operetur oti lormiter ad finem, ad quem in eo Statu ordinatur illae autem n Cultate Seu potentiae non OSSunt e SSe aliae, quam virtute illae habituales SupernaturaleS igitur onVenientius et eonnaturalius homo Oilei uetus Supernaturni QS per Oneui Sum HuSdem habituum quam per eon eui Sum alicuju nuXilii naturali et transeunti S. V TR 1. An habitus illi inius ita subsint Voluntati in operando, ut pro libito ei possit uti, vel non uti Respohcte habitum, Si nequi Situm si V in1USum, non SSe primo et per Se ne immediato ita in potestato voluntatis, Si eut est actu olietenduS, quem Olunta per Se Vel per potentia Sibi Subdita produeere potest, aut lieitivo ut imperative Sed tantum indirecte, et uti tenus Si in poteStat ipsius Voluntatis uti ipso habitu agendo, Vol non a nilo. Nam eum linbitus sit onus Oinnino noeoSSaria et naturaliter determinat e Se ad agendum hine est, quod e So aeui intem, ut inest, inclinet ad operandum O pSo quo poSi in Sunt omni ad Operationein requi Sita nec pot0St volunta eo hibero aetivitatoria natural in illius linbi tu . nisi inserendoui aliqua, qua ad Operationem erant neeeSSar in V. . ut deSi non do proponere ipSi objoetum ire quod tendendum St, et ali cogitationem a Vertendo, ut Sol pSam determinutili nil non agendum. Quem nil
Volunta Don potest directe jus ne tionem linpudiire, sed tantum indiruete, nempe vel laudendo oculos, vel eo in aliud objectum nudi tendo, in eum habitus sive nequisiti Sive salsust, non uee08Sitoni po-
513쪽
tent in in ad agendum, Sed eam usu naturali libertati relinquant, Si illa sit libera inde consequens est, quod habitu indireet Sit Subditu voluntati in operando, atque ita est in potestate voluntatis, ut
habitu operetur, Vel non peretur, et proditent Retum, ut non Pro-
PETE 2. Utrum habitu Supernaturato non Ouuia Virtutem, Sed Qtiam RetiVitato in saeuitati Onserant Respondeo, probabilius Videri habitu Supseruaturale solam regendi neuitutem et Retivitatem, Onautem stellitatem tribuere. Quod utique probatur primo Xperientia: nain uor baptigatus, liget haheat habitum fidei, non tamen ideo Qxperitur majorem saei litatem ad redendum quando fit dultu S, quam Si non esset baptigatus imo adultus haereticus qui ad Catholieam 1idem se recipit liget in sua justifieatione neeipiat habitum fidei, non minus postea X peritur inclinationem et propensionom ad haereSim a subindo habitus fidei infusus non tollit faeilitatem contrariam, quae indueta fuerat per habitum haeresis ergo non confert facilitatem, sed solum notivitatem et virtutem ad netum fidei eliciendum Deinde, Si habitus infusi eonferrent tacilitatem, Sequeretur quod qui habe tit habitus jusmodi magis intensos, etiam deberent aeteri paribu in operando Xperiri majorem nei litatΡm quam ii qui absent eos minus
intenSOS; at o repugnat aperto X perientiae tum quia qui diu 'pide sine mortali peceat Vi Vunt, et Saepe neram Ρnta re quo ninni Pereorum SuSeeptionem, ne honi ODeribus, licet remisse olieitis, gratiam saneti fleantem et habitu infuso in se nugoni, nee tamen poS diuturnam Xere itationem majorem mellitatem Sontiunt in Xerditio virtutum, quam initio igitur Signum si habitu illo faeilitatem non tribuere. Denique, Si jusmodi habitus conferrent ae ilitatem in liciendis virtuosi aetibuS, id agerent Vol per Se immediat potentiam inelinando ad lieiendos ejusmodi eiuS, quemadmodum habitu aequisiti uellitatem conferunt inclinando potentiam, ut promptiu Ote X peditius Suo ne tus Xerat Vel indiroeto et mediato, nempe em uisendo, ut emeneius objecti bonita quatenu conVenien Rpprehenderetur et expeteretur; quemadmodum mea oratio 'epe audientium animo ad aliquod opus praeStandum stimulat i in linat atti utrum diei potest. Non quidem primum, quia alias OSSemia in
nobis sentire ejusmodi inclinationem, at quo ita deprehendere n0s
habere habitus infuso, maXime quando aliundo novimus OS Ont inbero habitu eomparato Ut nequisitos, quod tamen experientia
notum est habitus Voluntati nuSquam in nobis ejusmodi repprehensionem xeitare nisi prius per se immediate voluntatem in remor objuet inelinent, atque ita ei liciant, ut Objectum placent ne Subinde, ut intelloetus hoc ut expetendum apprehendat, et tandem Otiam 1- feetu magis in ejus amorem et proSecutionem XardeSent igitur non
paret qualiter ejusmodi habitus acilitatem possent eonforro. PETRA DENiQUE Utrum habitus de Sit unicus o simplex, volcompoSi tu se aggregatione plurium habituum eorrespondentium pluribus articulis, quom admodum diximus quamlibet eientiam totalom
514쪽
500 QUID. ET GUALIS SlT FIDES HABITUALIS.
tiam esse, quod habitus fido sit unicus id enim doeet S. Thomas, qu . . art. . et Subtili Doetor, dist. 23. num . . ubi ait: si Teneri poteSt, quod Sit una fide omnium redibilium, quia non respieit erodibilia Sub propriis rationibus illorum, Sed ut reVolata Sunt a
Deo, et erodit omnia revelata ab ipso tamquam Vera HSSe eodem habitu, quo redit revelantem esse veracem. Si enim habeo habi- tum, quo credo te SS Veracem, per eumdem habitum ered haec, si quae SSeri S QSSO Vera, quantum eum quo illa Sint diverSarum ratiosi num quia illis non 8 Sentio niSi per euidens, per Oe ei licet, si quod SSentio Veragitati tuae, et ita assentio illiS, ut Sunto te a S- Serta It hie, nam eredibilibu revelatis a Deo SSentio, quia S- Sentio Veraeitati Dei; et si fides rospieit omnia redibilia ut roVe- lata a Deo, non autem Sub propriis rationibus et ideo una fides poSSet SS de omnibus eredibilibus, quamVi geometrientia, et Phy- Stealia, et quantum eumque diVersa, et alterius rationi introduect- rentur hi tamquam redibilia: in omnibu enim esset una ratiosi redendi illa SSo vera quia reVelata sunt a De D. - Probari ΡΟ-test responsi ex illo ad Ephes . . Unus Dominus. Ha sides, Humbaptisma, ubi Apostolus oua parat unitatem fidei eum unitate Dei, et bapti Smatis certum est autem, quod Deu Sit unicia numero, Sicut et baptiSma ergo pari ratione signum St, quod fido eamdem habent unittitem. - Probatur etiam ratione ibi est unieus habitus, ubi stunteum formalo motivum at dei S unieum formale moti Vum, nimirum Verita diVina revelan S, quae eodem modo informat Omnia eredibilia, leo diversi modo fiant illae revelationes igitur etiam fido est uniea Specie. - On en Se tamen illam HSSe unam i Simplicem qualitatem omnino indivisibilem, quasi nullo modo componi poSSit ex partibus intenSiVi ejuSdem Speeiei; et tum Si enim, quod de S, Stetit et aeteri habitu Supernaturale S, Suscipere poteSt gradu inten-
ritorios, Si per Summam ei liberalitatem ; ideo, ut diximus pro sui filiis orat Eeelsesis: Da nobis fidei, spei, et elici ritatis artumentum.
QUID ET QUALIS SIT FIDES HABITU ALIN.
Tui maximo hie veniunt determinrenda: Vrinhun quidem utrum fidei habitus infusus veram ne perfectam habeat rationem Virtutis: cunctum, utrum habitus ille dicendus sit SpeeulativuS, Vel praetieus Tertium denique, an Silii Seui si via S, Vel dumtRXat SSonSivus. Quod ut percipiantur Videntius, ΝοΤANDUM 1. Virtutem generatim distribui in moralom, o intolluetualem. Moralis St, quae ordiuntur ad OPUS, Seu Retum X O in δε-raliter bonum intellectualis, Vero, ure tendit in Verum, quatenUS Perfectivum intuli uetus, ut ipSemo tradit Ari St. 6. Ethim, eap. 1. 2. O . , . Insuper Virtus intellectuntis poetari pot0S dupliciter ; alio enim ostsimplieiter intolluctualis, ne or Se dum inXnt ordinatur nil perimetiO-
515쪽
nem pSiu intelleutus eonsistitque tantum in Veri cognitione et apprehenSi Ono alici Vero est partim intellectualis et partim ut alis intelloetuali quidem, quatenus tendit in Verum OguOSeendum quo perfidiatur intelleetu moralis ero prout illa Veri cognitio et apprehensi ordinatur ad informandam Voluntatem enim que dirigendum in stetibus moralit0 boni et ieiendis Rursus, haec Virtus intello e tualis moralis oti Siderari poto St. Vel quatenus St Vera Vel quatenus est periecta virtus aliud enim est, quod aliqui habitu sit Virtus et aliud quod Sit virtus perte et : ad primum enim Sumeit, quod Virtuti eSSontium t desiit itionem habeat ad Soeundum Vero requiritur quod habent modum ne perleetionem Virtutis. Seu quod Ordine hominem ad finem ultimum Simpliciter : Nam, inquit Arist. lib. i. Physici, uirtus est d, ΝΡ =sit O perfecti Q optimum unde libi docet Virtutem ps Se id, quod iacit habentoni Simplieitor bonum et opus Hu reddit perfectum. Quaeritur ergo utrum fides Secundum Se et quatenu a haritate et pedistinguitur sit Vera Virtu ne perfectR. NOTANDUM . Praetor habitum inlusum fidei in intollectu resid --tem, quo inclinatur ad assentiendum Veritatibu propositis lieo in o. videntibus alterum communiter admitti in Voluntate quo Settieet Oluntas inelinatur impserandum intellectui, ut iraebeat assensum
propositioni revelatae, quamVis obseuro et inevidenti quem habitum quidam Volunt HSSe Specialem Virtutem Obedienti P. ut O et Modin n. lib. 4. De eetes in Deum inde, cap. 2. Quoniam inquit, nemo poteSt redero nisi eaptive intellectum in obsequium idei ut cloe et apo- Stolus en p. 6. Actorum. O 2 ad Corinth. Rp. 10. nullus autem potest eaptivare intellectum, ni Si eum Subjiciendo imperio Voluntatis quod uti quin proeStatur lem virtutem obedientialem. Aliqui tum sessio, Tract. De se inuestinat oti AH urum s hominum, disp. 1. Seet. M. rtione 2 existimaut osse habitum religionis. Nonnulli ero eum Vn- lentia. Trnet. De side, qu 1. unet. i. dub. 1 contendunt OSS bitum studiositatis, quippe cum ejus metum sit repplicare intello e tum, non solum do lie iendum suum ne tum Sed etiam id illeiendum talitur, aut liter Circa hoe vel illud objectum. Sunt itiam riui iXistimant habitum in Voluntato residentem, quo ipsa inclinatum ad OVondum
insit intulloetui si inui et Voluntati sed quod ille habitus sit quidem duplex physice, 0raliter Mutum ruitieus, quia ordinantur ad
his sententiis mihi robatur moti quidem rima, quia obodientia per se solum habet pro moli Vo pro ineptum superioris honestas ero erodendi mota SV praeceptum superioris, rite et Sit materi supra luam
possit cadere raeceptum undo serius debet SSe honesta, quam proe eipiatur; ne subinde honoSta illa poeta n habitum alterius virtutis, quam obedienti: e. Non etiam secunda, quia ibi fletum motivum vi tutis oligi0uis est voluntas oxhibundi cultum debitum in Signum lnotam Suprenue Xeellent in D i ni vello tredere implor ejus Veraeitatem non est pro eis velle se exhibere talem mullum revorentium: siquidem daemonos redunt divit e voraeitati, nec uam Oti id
516쪽
502 i. UID. ET GUALIS SIT FIDES HABITUALIS.
pro iniit, ut Gerentiam Deo exhibeant igitur, te Non etiam tertia, quia studiosita ordinatur ad regulandum reppetitum Selendi, set ad rei Duanda Vitia ibi OPPOS ita, nempe euri OSitatem et ignaVin m. Seu nimietatem et negligentiam a Velle redere nil id non Ordinatur tum quia Supponit seleutium et notitiam illius quod redendum est, tum quin aliqui StudioSUS OStquam OVit quod credendum St, O test nou Velle illud erodere, a Subinde Studio Sita non movet ud eumasSensum. Non denique quarta, tum quin habitu fidei proprio intellectualis est, ae subinde ad Solum intelleetum spectat, tum quia Velle edere, et redere de saeto, pertinent nil diversiis aeuitates, ae subinde otiam pertinent ad diV0rsos habitus; Si enim pro diversi stetibus civersarum potentiarum idem habitu Sufficer 't, ONSO Heu, fidi Us. quod pro diversi actibus Voluntati et intellectu Sumeeret uti HS in Litus, quod omnino at Sum est. - Censeo igitur prohabilius habitum, a quo ne linatur Oluntn ad imperandum intellectui, ut absentiatur propositioni reVelatae QSSe Specialem quemdam habitum, qui oeari potΡst habitus pice jectionis. Ita oeent Suare tu . pari. v. i. et di St. 3. De Ficle, qu . . et plure alii ReeentioreS, etiam e nostris, maximo Castillo d. . u. . n. 19. habitus enim, Si eut et potentia' speeifieari debent per ordinem ad objecta Si eiulia: at honeStas reperta in Voluntate ei edendi est specialiter distineta ab objediis aliarii in Virtutum, ut O di XimVS ac Subinde Speetat nil speein te in 'irtutem, quae reete OteS Appellari pia molis esuritatis, quippe cum per eum habitum pio OVeatur Volunta ad imperandum intelle 'tui, ut SSentiatur propositioni reVelata'. Dim euitas igitur est utrum habitu fidei in intelleetu residens, et quatenus di Stinguitur ab ho habitu pue motionis, Sit Ver VirtUS RU Orfecta. NOTANDUM . 3. Ex Aristotele, libo . De Anima, duplicem esse cli- Scursum: alium quidem ObjeetiTum, et alium ormalem. Objecticus est omne illud objectum, Seu objeeta illa, quae inter Se talem habenteonneXionem et dependentiam, ut e natura Sua postuloni di minare aetus intellectus, qui ad diSeui Sum formalem concurrunt. Fo malis Vero diSeui Sus S argumentatio, quae est oratis, in quo servositio minus nota infertur eae notiori, Sive interim illa propositio nota Sit lumine naturali, Si Ue Sit VidenS, Si tantum certa. Inde neceSSario requiritur, quod in discui Si plure interveniant cognitiones, quodque
ultima enuSetur e prioribuS, Si V in genere auSse meientiS, ut d Oeet S. Thoin 1. Part. qu. 14. Rrt. 7. SiV in genere enuSpe maturinii Sseu dispositivae ae habentis e per modum conditionis lintecedentis,
ut vult Durandus in . di Sp. s. u. 2. Insuper advertundum M S sensum fidei Ogitari poSSe niti discursu dupliciter se imis quidem,
ita ut ex praemi 8Si continentibus divinum testimonium deduc proturnSSenSu Veritati teStinentae, . . quidquid Deus dieit 8 Verum sed dicitis esse trinum in ei SoniS, et unum in SSent in ergo Orum est; lo, ita ut e praemiSSi crediti eliciatur SSensus alterius Veritnti S V. r. Omni homo eSt risibilis sed Christus est homo ergo est risibilis. Hine Ontro Vortitur inter Theologos utrum fidos nitaturdis eursu a prOPOSitione revelata, tam ad revelatam, quam nil non ro
517쪽
QUID. ET DUALIS SIT FIDES MABITUALIS. 503 an fides sit vera et perfecta virtus Secundum, ni sit diseursiva
tium an Sit poeulati VR. Vel Prneti ea. Cori Iu Sio rima. - UIDES INTELLECTUALIS SEORSIM A SPE, ET CHAR1TATE EST QUIDEM VERA VIRTUS, SED NON SIMPLICITER PEI
PECTA It communiter Omne Theologi eum Doetor in . dist. 36. n. 0. ubi supponit doctrinam communem, idem, Spem et Charitatem esse virtute ThoologicaS. Probatur otiam ratione De ratione Virtuti est, primo, quod perfidia potentiam in ordino ad liquem notum bonum, et honeStum: sectivus, quod netu ille Sit quodammodo arduus et di mellis; tertio, ut e Se dicat ordinem ad finem ultimum, Sitque e nn tura Sun aptus, ut ad illum referatur Sed tria haec in habitu et ne tu fidei reperiuntur, etiam Seorsim a charitate primo namque se iu-elinat et determina potentiam intelleetivam ad rectam Operation m. credere enim reVolanti bonum Si notabile: Similiter perfidi potentiam intellectivam, quippe ipsi notitiam ingerit longe praeStantiorem quam Sit quae eumque Seientia et Ogniti naturalis. Seeundo, ne linat darduum et di melle siquidem illi cile est assentiri oritatibus inevidentibuS, et plerumqu contra, ut Saltem praeter eommune udietum rationiS. Denique, ex natura Su Ordinatur ad finem ultimum, nempse
Deum: ideire enim mysteria detegit ne declarat, ut faciliori negotio
voluntas ad divinum morem ReeendRtur.
Secunctam partem locet Doelo n. 3 ubi ait: si si useritur uirum Fidos et Spes in Ch ritate QSSent virtute S: Diei 0test, Si eut priuS dictum est de virtutibu moralibuS, quod in peei Sua OSSunt S Sosi perfectae, in quantum Solliget Sunt prineipia propriorum ae tuum msi poetu propriorum Objectorum; Sed perfectionsem illam ultima ira, si quam habent in attingendo finem, ad quem ordinantur ex elinritatΡ. non OS sunt habere in ipSa. Et haec quidem perseeti tam in mo- ratibus, quam in istiS, licet dieatur eo in muniter esse in attingendo finem per aliquain operationem elieitam, SiVe per aliquem ordinem istarum, Vel eorum ne tuum ad finem, potest tamen diei praeeipue in oe, quod est nec optari a Deo, ordinando beatitudiit ma Sic quippe nulla Virtus, nee HUS aetu neeeptatur Sine haritato, IDU sola dividit inter filios regni, et perditioni o. Dic RS 1: Virtus Si qua ponit potentiam in ultiino gradu perfectioni S debitae suo elui Sost fideS, Cum it Obseura, non communient intel- leetui ultimum gradum perfectioni debitae Suo elui non nim ipsi oommunient inritntem et evidentiam igitur eS Solum virtus improprie et late Sumpta, quatenus idoli eo signifieat habitum laudabilem
inclinantem ad bonum. - Distinguo majorem ita constituit Vol in genere, Vel in peeie, concedo in SP ei tantum, nego. Verum quidem est quod omni virtu debeat onStituero potentiam in optimo Sui. Si optim mu necipiatur in genere et uniVorSaliter: un libo Otii in virtu voluntatis diSponit enm ad honestatem, quod OS Optimum Voluntatis et quaelibet virtus intolloetu di Sponit eum ad 0gnitionum Veri, quod Si optimum inteliseetus. Si autem sermo sit do optimo in Speeie, ni Suni est: non nim qua libo virtus voluntatis stori illi Supremum gradum On stati S hoe iam quo Soli iliaritati ompotit;
518쪽
eum tamen aliae etiani Virtute Sint in Voluntulo. Nee etiam omnis virtus intellectus assertis Supronium gradum Videnti se; nam eientia
Physica non est in eo Videnti pe gradu in quo est Mathemattea. Ad rationem ergo virtuti Sume it, quod in inllibiliter attingat bonum sui potentiae, quod e Aristotele colligitur 6. Ethic cap. . et 3 qui ali rem conditionem non postulaVit. Id autem maXimo ompetit fido Iieetenim illa Xeedatur R eientia Secundum Videntiam tamen Seientia pro0Stantior St, tum in Supernaturalitate tum in ortitudino et in-1allibilitate propter quod potiori jure meretur appellationem virtutis. DICES : Fides non numeratur inter Virtutes intello eius ab Ari-Stotele Urgo Signum St, quod eam pro Virtute intellectu non agno Verit. - Nego OnSequentiam non enim mirum St. quod fidem notie0mput erit inter virtute intelleetuales Siquide in ipse non agnovit nilom divinam supernaturalem eum inlallibilitatis Xeollentia quam in se Theologi agnoscunt. Fidem Rutein humanam merito inter Virtute non numerRVit, eum Sit XPOSit errori in quem, quantum Side Q, poteS intellectum indueero quod poti Ssimum obsint dorinitioni virtutiS, ut OnSint. Cono Iu Sio Scto uncta. - FIDES CHRISTIANA NON EST DISCUR
VELATAE SUNT. me est Subli S Doctori in dist. 24. num. 14.
Probat auctoritate . Augustini, lib. 18. D OLM., cap. l. ubi loquens de iiS, quae eontinentur in Seriptura aera dieit quod illa cu/menclatia si in nobis divinis eloquiis, quam cis eri ino, meritorum concertationibus inculcata re non hominis numiuin, sed Dei loquium contemnere formida et, qui illa cognosceret, nempe qui 'tradit Sunt in Scriptura unde Onoludit Oetor, si quod qui ei S Sntitur habet habitum non quidem Seientiae , Sed anitum quo immediate Sessentit omnibus et Singulis, et non uni propter liud. si de his, quae traduntur in Seriptura, quini in si aliqua illi tradita
pro Rrenturi aliiS, non RSSentiret eis quin si probata : sed uili boto diei in unono SSentit, non quin probatur modo dicto, sed Solum si proptΡ auctoritatem Dei, rationse cujus minediate assentit omnibus traditis in Seriptura, non uni propter aliud per Syllogisti eum diseursum . Idem doeo S. Dama Seenus, lib. 4. De Fide, cap. 12 probat fidum non S, in qu siti an Nee eon equenter diScui ivam. Hine aiietus Ambrosius, lib. l. De Viue, ait: Auferte hinc oroum enta, ubi sidos
vii inritur, qua Si die 'ret non esse ratiocinundum. Quaproptor Tertullia nu . lib. De pro scriptio Hibus, cap. i. ait Nobis curiositas inus ut os ' stum, nec inquisitione post Coauoelium cum credimus, nihil
qui proebetur praemisso sive prinei pio distinguitur realiter ab eo, qui
ei satur eire eone luSionein indisSsensus Fidei ire divinam revolati ,- num u0nii Stinguitur realiter ab nΝΝ n Su, qui S de re revelata igitur nS-ssensus ipse non est proprie diseursivus Major constat, di Seursu Onimo, oratio, in qua unum infertur X li O: nn in torretur ut 'in unum P nlio. Si od in ne tu quis assensum praeberet principio et conelu -
519쪽
Sioni hie uim sensus esset Simpl0X non eri illativus Minor otiam est videns objectum enim formale as Sensu fidei est res re elata, non quidem considerata uiaterialiter et Seeundum Suam sentitatem, sed tormaliter Seu redupli eati ut revelata a Subinde quando aliqui S SSentitur rei reVelatae, etiam SSentitur revelationi. - Hsi motur X eo quod habitus fido distinguatur ab habitu theologico, ut conveniunt omne Theologici S disti eo non aliunde Stinguitur, quam quia Theologia est formaliter diseurSiva, Supponen divinam
alteram eliciat: de Vero unie intuitu divinam reVelationem et rem re elatrem immediate attingit. - Deinde di Uin re olati immediate, o Sine di se ursu reditur ut quod igitur, et articuli1 nb pSR QVO- latuS. Antecedens constat in illo enim argumento probari potest aliquid SSO Gera a Deo revelatum. Consequentiti probatur exemplo Vi Sioni S quo Inndmodum enim re colorata et illuminata immediate Videtur quia olor et lux ipsi rei in existente videntur tuam 'diate. Color quidem ut ObjOetum materiale Vi Sus tu Vero ut Objeetum jusformale tqui reS quae QVelatur a Deo. Si Objectum tantum Rieriale nutu fideici divina pro revelatio Objoetum formale ergo uni eoo Simplici actu fide eredit rem revolutam et dignam re elati orae M Subinde rides non Si diseursi Ua. - en ire, assenSUS ille Uint Xat Si proprie di ScurSi VUS. quando per aliquod judicium anteeedenS duo aliqua ita judieantur esse et Ondem. Vel conjune in , t X HOCOndeSSO liud etiam videatur eon eodendum atqui internus 8S Susii dei non requirit illud judicium antecedens de OnneXion re OlR-tionis eum re revelat igitur illo actu non Si di SeurSUS, O COI Sequenter habitu ad eum uel inans os discursivus Major esset X communi Oetrina Dialecti eorum doeentium ad argumentationem duoroquiri judicia. 0mpe judicari debet de bonitate consequentiae. Et proinde etiam judietum terri debet de eonneXione Xtremorum Cum medio, et ex vi istius judicii de tali consequentia, Ssensu debet dari
rei enuntiatae pser eone lusionem Mirior ero probatur tum quia Unudo aliqui credit Deum sese trinum . . . non ideo praeei Se et OrmRliter credit rem ita eSSe ob eonnexionem, quam extrema huju propoSitioni Shabent inter Se et eum ipso Otivo seu modio scilicet di Uinn OUP latione ne id ei reo assentitur ex eo, quod Videat talem conneXionem,
et judicet do nitate istius consoquentia illatae X anteeedenti. Ut maXime consint de hominibus idiotis et rudibus qui licet neSeiant
judicar de boni tuto consequentiae ex antecedenti. Nihilominu praeclaro actus d0i lieiunt, et interdum longe Xeellentior S. Urim
qui peritissimi sunt Th0ologi. - Confirm&stir si judicium istud requireretur ad fidem, consequens esset, quod qui meliu apprehenderet
ConneXionem illam X tremorum noua pse Oritatis ei eden in . O di Vimer VelationiS, et neutius penetraret 'uitatem Stiu eon Sequent in X intecedenti O Otiam porseetiores elle ei P aetii di rinae dei quemadmodum qui melius petioli a connexion m licujus veritatis scientissese Cum medio eienti fleo. ne tum perfoetiorem scientia : Sed hoe
520쪽
tenus significat illationem rei X alist, it eum diQui Su, One do araguinentum improprie dietum, et quatenu dumtaXat Signifiea Certitudinem Seu SteriSionem ne OnVictionem QR rum rerum, quae nec SenS nee ratione comprehenduntur, fit cum di SeurSH, ne O. O nutem posteriori modo poStolus fidem appellat argumentum ita quod quemadmodum argument di SeurSi V de Venimu in cognitionem rei, quae X ut in infertur, et ipsa Vi argumenti OnVincimur ad certo Sssetiliendum Veritati ejuS, Si etiam per idem diVinam habemus cognitionem
rerum a Deo reVelutarum, non minUS Certam, quam Sit ea cognitio quae per argumentatione et demonStrntione eertiRSima Comparatur.
DICES : Eodem modo, Sol Vnt proportione philosophandum Si do assensu fidei di in se, ne de assensu fidei humanae ut hie elicitur perdi Seu rSum ergo et ille. - Nego majorem quantum ad praesen in Stitia tuin , et rati diSparitati est, quod si de humana non tertur in ipsam auctoritatem humunam, tamquRm immediat et per Se certam, Sed ut ortam et cognitam per aliquid aliud, puta per Xperientiam do probitate vitae, et perseeta Seientia diuenti quibu maXimo eo Stare debet humana uetoritas, ut OVent ad SSenSum undo intellectus potest ex cognitione HuSmodi prinei piorum inferre conetuSionem eoutinentem Ssensum ut divina ride immediato ortu in ipsam auetoritatem Seu veritatem Dei; Sieque intelleetus illi soli tamquam Br- mali motivo innixus, determinari potest a Voluntate, ut LSque ullo diSeursu tendat in quodcumque obieetum materiale di Uinae si de , quemadmodum ob ertitudinem pri inorum principioruin immediate tendit in assenSum ejuS modi principiorum. DICES : Si non esset nee e SSarium, ut assensu fidei iure perdiseurSum, una propoSitio do id non deberet inferri ex alia Ased ita sit plerumque ; nam 1 ad Corinth. 15. Si rati ei natur ApOStolus : Si mortu non re ur ut eryo Distus OH resurre te Sed Christus reSurreXit ergo mortui reSurgent. Similiter . Onn. eap. I. primae suae Epistolae, Si discurrit: Dili mu uos Di Dic n, quoniam ipse prior dilexit nos igitur fide eS diSeurSiVa. - Distinguo minorom non deberet fieri inlis illati in ordine ad ipsum interentem, quasi ipse egeret tali di SeurSu, ut propter SSenSum uniti PropOSitionis OVeretur ad SSentiendum alteri propOSitioni Ox ea deductu .eoneod in Ordine ad OS qui non cognoSeerent propositionem do- duetam uisse revelatam, ni Si ieret tali illatio, nego minorem Ail ejus autem probationem reSpondet Doelo n. 15. illo Seriptum textu non SS Vera argumentatione : si Quia inquit, argumentum est de re aliqua aetens idem de ea quae alia erat dubia : ideo in argu si mento proprie dicto reditur et OnSentitur OneluSioni propter Rr gumentuin et Hus Videntiam. Sed Si Paulus dixisse istud, mortuis esur ut tantum credidiSSem ei tune, Sicut modo : noe est majoris si or malitatis illa eo ne lusio, quam Si Simplieiter narra SSet eam : Simio liter sicut redo eo ueluSioni Vol eonSequenti, si et antecedenti, et O OnVordi Sicut enim credo, quod mortui reSurgent ei Odo Chri- si tum reSurreXiSS , quin nullam Ortitudin m ab mus de Christi m- Surrectione, ni Si e teStimoni aliorum, sicut patet per Apostolum.
ubi supra, qui dicit: Si Christus mori esurrexit, tu eui, uui fatal