장음표시 사용
541쪽
DE CAUSIS FIDEI. nectuntur in infusione, seu ex liberalitate uicinia connectuntur, quies Deus totum hominem persica ita quod sicut corporaliter nullum sanavit, uis perfecti . ita etiam spiritualiter non scinat hominem nisi perfecte an et perfectes autem sanitas est, si quantum ad infellectum habes Hem, et quantum ad coluntatem, Spem, et charitatem. Quibus verbis Doetor doeet Secundum legem et iam ordinariam Deum injustifieation simul infundere idem, Spem et Charitatem, quamquam illas Virtute Seorsim CSSit infundere. Prodatur prima pars primo quidem e Concilio Viennensi, ubi determinatur probabiliu esse, tam parVuli quam adultis infundi per baptismum gratiam et Virtute S. Et e Tridentino, Se SS. . cap. i. ubi dieitur in justificatione Fidem, Spem et Charitatem Simul infundi. Unde, inquit, in ipsa bustisicatione cum remission peccatorum hinc omnies simul infusa accepit homo per Iesum Christum, cui inseri ur, Fidem, peni. et Charitiatem. Quae Verba Olim tamen Si Reeipia S, quasi nusquam illae Virtutes eorSim OSSint iniundi quod ita fiet si justifieaudus sit optime ad ea Virtute dispositus, Vel nisi aliqua ex illis virtutibus ut habuerit Subdit enim: Nam des, nisi seu eam spes accedat et charitas, neque uti it perfecte cum Christo neque corporis su Divum membrum escit qua ratione verissime dicitur sidem sine operibus mortuam et otiosam esse. Ubi aperte Supponit fidem quandoque nobi priu infundi, quam charitatem agit enim de totali hominis conversione et juStifieatione qua infidelis Onversus justiti-eatur per inlusionem Fidei, Spei, et Charitatis, aitque fidem inlusam, nisi accedat peS, et haritaS, non efficere o membrum Christi, Sed
otiosam et mortuam SSO, quae uti JUe minu congrue dicerentur. Hi fide numquam nobis inlunderetur ut eharitatem. - Quod autem id non fiat ordinarie probat Oetor e d. . De I fuit. cap. Sura PlureΝ,ote ubi dicitur quod Deu neminem unquam SanaVit, quem e integro non sederit Sanum, ad evius probationem profertur illud Matth. Lubi dieitur, quod totum hominem auum fecerit in abbato, quin et corpu ab intirmitate et animam ab omni contagione peccati liberavit. Subditur autem in eo Canone ratio hujuSe aSSertioni S: Quoedam Him, inquit impietas influelitatis est, ab illo, qui justus et justitia est. Hi mi incitam sperare veniam Congruum Si igitur, ait Doetor, quod DeuS,
qui hominem Sanat perin 1uSionem Virtutum Superunturalium Oum Q integro sanum meiat, ne Subinde, quod re en Virtute Simul infundat. Nihilominus secuncta Par etiam est VidenS, nempe, quod DeUS
interclum prius fidem et Spem in1undat, quam haritatem, ut Oeet S. AugustinuS, lib. 1. Ad Simpliciarium qu 2 cire initium, ubi ait: In quibusdam tanta est gratia dei quanta non suscit iaci obtinen Humregrium coelorum. Loquitur autem de Catechumenis habentibus fidem Sine charitate unde Subdit: N quibusdam ianta est ut jam corΡor Christi, et sancto Dei templo mute itur. Hi ne eone ludit Fiunt eroo inchoationes Medam dei 'onceptionibus similes non solum concipi, sed et asci Dus est, etc. Quibu Verbi Significat . Doctor. aliquem initio Suae conVerSioni pOSSe habere fidem, quamui nondum habeat Spem et charitatem. Quod utique Verum apparet et Oan. 2.
ubi de quibusdam Principibus udreris dicitur Herumtomeri ex Priuo ibu multi restiderunt iii '/im seu Propter Pharismos ori coriste-
542쪽
bantur, ut e Synagoga Ou ejicerentur uileaeerunt eum loriam hominum mastis, quam gloriam Dei. Quibus Significatur eos Prineipes habuisse quidem fidem, non ero Spem et charitatem. Prohatur etiam ratione Congruum enim Videtur, quod quandociliquis habet dispositiones X e prae requiSita ad habitum fidei, eumaeeipiat, etiamSi ob defeetum diSpOSitionis praerequisitae ad charitatem illum non posSit Suseipere: Sed adultus potest interdum habere omnos dispoSitione prae requiSitas ad habitum fidei etiamsi non habeat illas quae prae requiruntur ad haritatem igitur congruum est, ut ipsi fidei habitus infundatur, dum baptismum eum hae dispositione Suseipit, V. g. etiam Si propter indi SpOSitionem habitum gratis Sanetifieantis, et charitati non poSSit recipere. Major conState Olet enim DeuS, quatenuS S auetor naturae, ut gratiae, Ormam produeere Seeundum dispositionem Subjecti Minor vero probatur fieri enim poteSt, ut adultus paratum habeat animum ad redendum, imo et de aeto eredat omnia mysteria fidei, ut revelata a Deo, et proposita abraeeleSin, eenon ut prosteatur illam fidem, quod aecedat ad baptismum, habens aliunde a1 metum aliquem praVum puta, odium proximi, quo in eaS ille haberet omne diSpositione prae requiSita ad reeipiendam fidem, non autem ad reeipiendam charitatem a Subinde posset fidem Sine haritate re ipere.
REPONES, quod ipSa indispositio ad reeipiendam haritatem eum indignum meiat, ut ei fidei Supernaturali habitu eon1eratur ae proinde qua ratione non poteS recipere eliaritatem, eadem non poteSt fidem OnSequi. - Contra, demeritum, Seu indignita SumeienS, ut Deu moVentur ad auferendum habitum eliaritatis, non Sustieit, ut itidemmoVeatur ni auferendum habitum fidei, qui onSerVatur in anima, etiam deperdita eliaritate igitur pari ratione indignitas ad reeipiendam charitatem non obStabit, ut qui reeipere possit habitum fidei. Proba furco Hsequentia non enim Si major gratia, quod Deu peceatori gratiam fidei infundat, quam quod eam in ipso onSerVet ne unum magi SDeum dedeeet, quam alterum igitur utrumque ex aequo fieri poteSt. Ex iis apparet stelle eoneiliari pugnantem uetorum Sententiam ei rea infusionem fidei conjunetim, Vel eorSim a charitate, et gratia Sanctificante, quod nempe Deu nuSquam infundat habitum fidei, sine habitu charitatis, quando Subjectum Si Sumeienter dispositum ad utrumque habitum exeipiendum; infundit vero unum Sine Ritero, quando habo quidem dispositionem ad receptionem uniu habituS non ero ad reeeptionem alteriuS.Con Iu Sio Eouncta. - ΑCTUS SUPERNATURALES FIDEI, SPEI,
ET CHARITATIS IN NOBIS VIATORIBUS GENERANT HABITIS NATURALES ET ACQ HSITOS CIRCA IDEM FORMALE OBJECTUII, IN QUOD ACTUS SI
PERNATURALES ILLORUM HABITUUM TENDUNT. Hae QS pariter Oetoris
in o. d. 23. . . ubi probat dari in nobi fidem aequisitam tum quia S. Augustinus dieit, quod non crederet Vangelio, Seu rehu in ipSocontentiS, nisi crederet celesiae Catholicae ergo potest aliquis ere-dero Evangelio ob Solam celeSi se auctoritatem eum autem OSSi teredi fide humana rebus approbati ab Ecclesia, Sequitur, quod OSSit illii lido nequi Sit erodere mySterii fidei contentis in Evangelio. Tum
543쪽
quis Si puer Judaeus non baptiZatu eduearetur inter puero ChriStinnOS, De Seiret e SS Judaeum, aut non baptigatum, ipse iisdem Omnino mySterii eroderet, quibu erederent Chri Stiani at non rederet per fidem infuSam, quae non eoueeditur infideli Sine baptismate, quod ipSenon aecepit igitur rederet per fidem aequiSitam. Confirmat ex eo, quod no ipSi redamu multi rebus ex relatione parentum, et aliorum, quo non VidimuS 6 Igitur, inquit, pari ratione propter eamdem Veritatem eredere OSSemu fide aequiSit eadem mySteria, quae fideo divina redimuS. Tum cientque quia Si aliqui bapti ZatuS, qui reo didit fido infusa omnibus articuliS, incidat in sereSim Olendo ere dere uni articulo, puta Trinitati perSonarum, in eo Statu non m si lius habet fidem supernaturalem, ut Supra dictum St, nee tamen minus firmiter redit aliis artieuli S, quam antea, quRtenu ipSOS si propria experientia pereipit, qui enim labitur in haeresim proptero negatam realem Christi Domini eorpori in Eueharistia praeSentiam, o Xperitur Se non minu firmiter eredere unitatem Dei, perSonarum Trinitatem, Incarnationem, etc. quam antea a non illis eredit fido infusa, quia illam perdidit per liseresim igitur credit fide aequisita; si ae subinde datur illa fide aequisita, non Solum aetualis, Sed etiam habitualis o Nec refert, quod Doetor ibi asserat illam fidem aequi- Sitam non comparari per elieito aetu Supernaturale fidei infuSse Sed dumtaXat per actu mere naturaleS; Suffiei enim quantum ad
pr0pOSitum, quod approbet cetor dari fidem aequisitam ire idem objectum ormalo, in quod tendit habitus fidei infusus quod etiam alibi probat, maxime Quodlib. 14 ubi XpreSSe ait, quod Deo immediate revelanti posset quis credere credulitate acquisita. Quod Rutem reVera ne tu Supernaturale producere possint habitum aequiSitum naturalem, patet, quia aetu produeit habitum, quatenuSpotentia per eum Sen Sibiliter moVetur, Sive ertur in Objectum: at intelleetu eodem plane modo pereeptibili, ae veluti Sensibili ortu in Objectum per Retum Supernaturalem, a per naturalem igitur uterque uetus in eo produeit habitum. Major constat, non enim aliter per aetuS repetito facilitatur potentia, et habitum aequirit produeendi aetus SubSequenteS, quam quia, ut dierum St, illi aetUS, ut SenSibileS, relinquunt ui Vestigium in potentia. Vinor probatur non enim aliter potentia e parte sua influit in actu SupernaturaleS, quam in naturales, ne illi eam SenSibiliter aflieiunt aliter, quam hi ita ut nullo
modo OSSimus percipere ae diStinete cognOSeere, utrum ProducamuS Retum Superunturalem, an Vero dumtaXat naturalem; et conSequenter eum potentia eodem modo Se habeat ire Objectum Per Retu SupernaturaleS, Re naturaleS, inde fit, quod quemadmodum actu naturales producunt habitum, etiam et Supernaturale debent producere. - u-Frmatur ipsamet experientia, qua OnStat juStOS, qui Saeptu Se Xercent in aliquo et Virtuti SupernaturaliS aequirere magnam in j iis exercitio facilitatem; quod est apertum Signum eo aequirere habitum naturalem ergo aetu Supernaturale hujuS modi habitum gignunt. OBIICIES 1 Aetu non producunt habitus, niSi Simile ei a quihur geniti Sunt atqui ne tu Supernaturale non generantur ab habitibus naturalibus ergo illi nequeunt HuSmodi habitu prodire re. - Distinguo majorem: metus illi non producunt inbitus, misi omni ex
544쪽
parte similes illis habitibus, a quibu Sunt geniti, ego aliquR ex parte, concedo. Habitu autem geniti per aetu Supernaturale Sunt similes habitibus infusis, non quidem Secundum rationem Sup rnRturalitatiS, Sed Seeundum rationem inelinationi et determinationi potentis ad tendendum in Voetum ad hoe enim Sumeit, quod potentiam formaliter inelinent ad elieiendum aliquem aetum circa Objectum formale ejusmodi aetuum Supernaturalium, tibStrahendo ratione naturaliS, Vel Supernaturalis; hoe ipso enim quo potentia ita inelinatur, Sumeienter determinatur ad istum aetum 1acile eliciendum. OBJICIES . Non minus distinguuntur fide aequisita et iniuSa, quum Seientia et opinio Sed eientia non poteS parere habitum opinioniS, ne opinio habitum Seientiae igitur RSSonSus fidei elieitu propior auctoritatem Dei non potest generaro habitum credendi, propter Solamauetoritatem humanam. Nego majorem, et ratio diSparitati eSt, quod opinio et Seientia habeant omnino distinet objecta ormalia fide autem infusa et aequisita non distinguuntur pene objecta ima malia Siquidem utraque tendit in idem Objeetum Ormalo, nempe in rem re, elatam redendam propter auctoritatem Dei absurdum ni in QSSet dicere, quod non poSSet qui Viribus naturae credere aliquid SSO Verum, qui eS reVelatum a Deo, Sicut poteS erodere aliquid eSS Verum, quando judieat hominem oraeem Stud dixisse, nam Sine dubio Dei revelatio probabiliter eognita est fortiu motivum, ut induecti hominem ad redendum, quam revelatio hominis nucle quod, Si non poSSet qui ob idem motivum erodere fide humana et diVina, Sed ne- eQSSario moVeri deberet alio motivo, ut eredat per fidem humanam, et alio per idem divinam, Sequeretur, quod etiam OgnOSeere OSSet, quando OVeretur uno motivo, et quando OVeretur altero et On- Sequenter OSSet OgnOSeere, quando eligeret aetum fidei SupernaturaliS, aut quando dumtaXnt liceret stetum fidei acquisitae; et Si uparitate rationis distinete posset cognoscere, quando habere charitatem Supernaturalem, et quando non haberet, et per eonSequenS POSSet cognOSeere certo abSque ulla QVelatione e SSe in Statu gratiae, aut non SSe quod utique erroneum eSSe demonStrabimu agendo de gratia juStisseante Constat ergo idem aequisitam et insu Sam OSSe VerSari ei rea idem objectum orinale, et per idem motivum. Quoia rumpi' confirmatur: OSSet enim Deu revolare homini, Vel EeeleSise, quod SuhVenire pauperi, V. g. SSet honestum honeState naturali, nihil re- Veland de partieulari honestato, quam haberet ut condueit ad Vitam aeternam quo in eaSi poSSet Voluntas per habitum naturn lem miSerieordiae tondere in illum etiam ergo habitus naturali tendor potest in objeetum Sola fide naturali cognitum.
EXPLioAio Divinae Fidei objeet et habitu, ex quibu tamquam ex principii proeedit actualis idoS, recto ordine oecurrit onSideratiose diseoptatio de jusmodi fido nutu. Cum autem hi Sit duplOX, H temus videlicet, qui si ipsemet asson sus firmus in auctoritat ' Dei
545쪽
DU ACTU FIDEL DIVINAE. 529sibilis, ae declaratio actus interioris fidei, seu illius professio per aliquod Siguum Xternum et apparenS, quo internu fidei actus manifestatur et declaratur, hine de hoe dupli et stetia agendum erit itipi Psenti Articulo, inquirente ne reSol Vent 'S: Primo, quid et quotu-plex sit de ne tu internus: Secundo, quae Sit ejus ortitudo Tertio, qualiter et quando Sit neeessariuS: Quarto, qua ratione Voluntas ad ipsum concurrat Quinto denique quomodo et quando noeeSS Sit X-tserno signo fidem prosit ri
QUID ET QUOT PLEN SIT ACTUS FIDEI INTERNUS
NOTANDUM . Hane proferri dei definitionem ab aliquibus Theologi S e S. AuguStino, qui lib. De Prcedestinatione Sanctorum, e . . dicit credere nil aliud esse, quam cum assensione Ouitare quam utique definitionem Si explieat . Thomas. u. . art. 1. ii Velit illis verbis comprehendi genuS, et disserentiam ipsius fidei; nam evitatio locum generi tonet assensus vero denotat disserentiam ipsius eius fidei a cognitione Videnti, quatenus Significat aliquam libertatem in ipsa adhaeSion intellegius, qua firmum praebet SSenSum alicui propOSitioni propter solam auctoritatem divinam. Quod utique explieari Videtur ex ipSomet S. Augustino, qui lib. De Dirim et L stera, cap. 31. ait: Quid est credere uis consentire verum esse, quod dicitur Itaque
ass/Misus ille, licet non itinetu VoluntatiS, qui Otiu dieitur muserimus. est tamen elieitu dependenter a consenSu Voluntati S; quapropter SuareZ.diSp. 6. Seet . . . . et de Lugo, diSp. . Seel. 3. n. 30. PPrime notant, quod etsi illa explicatio S. Thomae Videatur Reuta, non tamen
est ad mentem . Augustini quippe S. Augustinus ibi non inten-d0bat deliniro dum divinam, sed Solum Xplieare aliquod medientum generieum, O quo probaret contra Semipelagianos non o DuProgreSSum Vel augmentum SQ etiam ipsum initium dei obser in uobis esso e Do gratia. Ad quod usurpat iam cogitationem, quae videtur genus fidei divinae periam enim Videtur conVenire u in fici se humana ex ea autem infert iidem ad Salutem poetantem Sse dumtaXat e gratia Dei; quoniam, inquit S. Paulus ad Philipp. 3. x sumus suscientes aliquid mites re e nobis, quasi ex uobis, ei licet in iis quae ad pietatem pertinent ut ibidem explicat Sanctus Augustinus :quapropter alia investiganda est fidei definitio. NOTAN IMM 2. Definitionem fidei, quam Ommuniter recipiunt lieologi tradi ab Apostolo ad Heb. 11. ubi ait Est autem si l/ s substo rerum merandarum, ar mentum usi ahq rentium. In qua definition0lit sermo de de actuali, quidquid in contrarium reclamet Erasmus, qui in suis Annotationibus ad eum locum vult nomino dei hi non significari ne tum intellectum, Sed voluntatis qui dicitur siducia quo etiam Sententia Videtur tuis Se S. Dumaseoni, lib. I. I, Vide, e . 11. at licet senserit ibi uisse Sermonem de fiducia , non amori de illa Solii, sed simul tiam de de intellectuali, ut explicat Magist0r Sententiarum di St. 23. Idque olligitur X pS ConteXtu Apostoli qui postquam in fine cap. 10 dixerat Iustus eae siue visit Statim ea . l. indipit se ad in fide di re Hs aute- illi sperandarum subsis
546쪽
530 DE ACTU FIDEL DIVINAE. erum a Vumentum ou apparentium ei de eadem subdit Sine De impossibile est placere Deo quia ac rectentem ad Deum Portet credere, quia est. Quod quidem ad intellectum pertinet, et postsea de eadem fido
addit Fide intellistimus aptata esse saecula Derbo Dei, te et lia exempla assert, quae Omnino dicunt SSenSum intellectualem. Aufertendum etiam non ibi Sermonem instituero Apostolum de do obj0etiva. Seu de objecto fidei, Sed de de ipsa formali, Seu de assensu
nostro interno nam de Objeetna Sunt re quae Sperantur, et non apparent fide autem quae hie delinitur Si SubStantia rerum SperandRrum, O Rrgumentum non appRrentiumri ae Subinde eo distinguitur ab objecto dei objeetum enim non St SubStantia, Seu lundamentum Sui pSiUS, neque argumentum probat Seipsum . Utrum aut 3m praefata fidei desinitio Reeurata sit, an Vero Sit dumtaxat ejus dona udo eneomium, ut Vult raSmuS, aut Sol illiu per 'oetu deseriptio ut Volunt aliqui Theologi determinandum St. NOTANDUM 3. Omne actu interno fidei iniuSpe SS HuSdem pe-eiet utpote eum habeant dein Objectum ormale, sempe divinam veraeitatem et idem motiVum, Oe St, eamdem roVelationein divinam, quae non variatur Specie, licet di Stinet: Specie objoeta manifestet Nee obstat, quod aetuum fidei aliqui Videantur affirmanteS, alii vero ingant0S, puta cum redimu id non QSSe, nee uturum SSe, quod n-liter a Deo negatur, exempli grati eum redimu inferni mna nusquam liniendaS, quoniam Deu a SSerit illas SSe aeterna hie enim RSSenSuS, quam i Videatur negatiVuS, nihilominu eS reVera alli ruintivus non enim ad ni iam ob cauSam redimuS, quam quia DeuS. qui vera est in dicendo, Sta revelaVit. Unde actus ille potius est RSSen SHS quam diSSenSUS. Adde quod non redamu poena inferorum nuSquum finiendRS, quam quia erodimu illa fore aeternaS: credere autem aliquid SSe aeternum, non St SSonSu et diSSenSuS igitur uetus fidei non Videntur hae ratione Specie distingui quamn brem hi supereSi investigandum quomodo diVidatur nutu internus divim fidei pone diversum modum tendendi in Deum proponentein Objoeta restenil R. ConoΙu Sio rima. - FIDES RECTE DEFINITUR AB APOSTOLO:
SUBSTANTIA MERUM SPERANDA ItUM AR UMENTUM NON APPARENTIUM.
Ita Serasteus Doetor, dist. 23. art. 1. u. . eum caeteri Theologiae inneipibus Quam utique ConcluSionem Si egregie Probat si Tuue definitio, Sive notissenti QS reet aSSignata, quando nihil eontinet superfluum, nihil etiam diminutum. Et hoc est quando per ipsam noti fientionem ipsius definiti esSenti plano indieatur Olo aperte manifestatur, et ab omnibus alii Separatur: hoe nutem si reperire in propoSito, Si qui attendat. Nam ipsa fides oeundum S si Sentiam Suam liquid roSpiet e parte intellectus, et aliquid ex parte fleetus. Iabet ni in fleetum Stabiliro, et intollo tum illumio nare. Et in quantum assectum Stabilit, dieitur subsiclutia, sive lun- , lamentum in quantum nuto in intellectum illuminat, dieituri
mentum ut ergo plene fidei essentim explicaretur, oportuit eam definiri, sive Misicari, ut diceretur substantia simul et rer momtum; obset ni in dos nitio t0tam ossuntiam desinit in se laudore:
547쪽
DD ACTU FIDEL DIVIN F. bolo debet etiam nihilominus perte norifieare. Quoniam ergo habitus virtutis duplieitor notissestri habet. Videlicet per finem ultimum. Oto per Suum Objectum finis autem ipsius id ei onsistit in aeterna bea- titudine quana Speramus, et ita in rebus Sperandi : Objectum autem consistit in Veritate non ViSa et ita in rebus non apparentibus ideo opportunum fuit fidem deliniri per re SperandaS, et non apparent PS, ut te noti fientio fidei non Solum essentiam definiti Xplieare pioneo per intellectum et aff8etu in Sed etiam manifestaret aperte per finemo se obioetum Debet etiam definitio definitum ab omnibus aliis mo parare. Et quoniam fides ormata distingui habet a fide informi di- stingui etiam habet ab habitu cujuslibet alterius Virtutis: a fide. inquam in1Ormi distinguitur in quantum ustentat totam fabri mo Spiritualem ab alii autem Virtutibus in quantum veritati non visaeo adit adliserere. Ideo quantum n hae duo dicitur Substantia rerum spernndarum ut di Stinguntur a fide informi et argumentum nouo apparentium, ut distinguatur ab habitibus aliarum virtutum. Et ste patet quod prsedi et notisse alio nihil eontinet superfluum, nihil dio minutum nee S in ea clausula ne dietio, im ne etiam SyJl abno Otiosa Fatendum Si ergo ipSam SSe OnVenienter et Semridum artem SSignatam . ita quod in Q habet Veritatem, OnVertibilitatem, evidentiam et Suffieientiam de persee te et e plete, ut ne Pe-
ritissimi Philosophorum posSent eam artificialiu et OmpletiuS S-
D1CΕ Fides Si qualitas ut diximus igitur reete non dieitur SubStantia. - Respondet Seraphicus Doetor, quod SuhStantia Sumitur duobus modis Scilicet proprie et transumptive, Seu per appropriati O-nem Pris is quidem eum Significat materiam vel formam SubStantialem, Vol OmpOSi tum vel rei muSque Mentiam. Per a pro riotio-um autem, quando ipSi On Venit aliqua proprietas Substantiae. Hoenutem poStoriori modo fide dieitur Substantia quin videlicet est fundamentum abrien Spirituali S. quam SuStinet quemadmodum Substantia sest undamentum nee identium et materia undamentum Ormarum.
rum rerum, ure sim nidentur. DICRA 2 Nulla virtus est argumentum. OC Ullum argui notitum sest virtus sed fides est Virtus igitur non reet dieitur argumentum. Respondet idem Seraphicus Doctor, etiam argumentum Sumi. Vel
proprie, Vel per appropriationem. Proprie quidem argumentum dicitur quatuor modi primo, pro ratio ei natione : secundo, pro re prolixioris diseursus colleutione : tertio, pro medio in quo eon Sistit totavi argumentationi : quarto denique, pro ipSa propOSitione maXima in qua eonsisti totius illationis firmita S quae omnia argumentum idcirco leuntur, quoniam arguunt mentem, eamque illuminant qua-ipuus niti sui deprehendat et O firmiter adhaerent. JUX in quam ne eepti noua fides diei potest argumentum rerum non apparetitium quia mentem arguit se illuminat, ut pro beat SM:ΠSum rei obseure proposito propior auctoritatem divinam . quom modum argumentati mox et intellectum ut adhaereat propositioni manifestatae et probaue.
DicΕ Per fidem redimus poenas aeternas suturas sed illa
548쪽
532 DE ACTU FIDEL DIVINAE.dulitas non St Substantia rerum Sperandarum, Sed potiti timendaruinae lugiendarum igitur mulatu definitio non convenit omni nutu 1idei. - Responctet ictem Seraphicus Doctor ad minorem quod ei edulitas supplieiorum OSSit con Siderari, Vel per modum objecti, Vel per O- dum fini ; Si autem, inquit, rerum Sperandarum non per modum objeeti, sed per modum sinis; ideo enim redimu aeterna Suppliein. ut indo stimulemur ad beatitudinem aeternam RSSequendη m. DICES DENIQUE Fide est SubStantia totius sedi fiet spiritualis : sed ad istud aedificium non minu eonfert eharitaS, imo longe RgiS, qua in SpeS, ne subinde de non minus diei debo substantia rerum diligendarum, quam Sperandarum igitur praefata definitio non St Suffieions. Responctet item Seraphicus Doctor, quod congruentius fide dieatur SubStantia rerum Sperandarum, quam eredondarum, Vel diligendarum:
per Oe enim, inquit, quod dieitur Sperandarum, magi datur iniselligi finis virtutis, qui St pSa beatitudo expectata, quam per hoc, quod dicitur credendum. Vel mandum, Vel timendum. Num isti actu non tantummodo Sunt in inem Sed etiam in ea quae Sunt ad finem. Verum, Si qui rem penitius in Spietat, stello deprehendo eum Subtili Doetoro . 23. praefatam desinitionem Apostoli potius esse deseriptionem fidei per Suo esseetuS, quum Reeurniam definitionem. Unde reetiuStidos elualis infusa definiri potest, dicendo, quod siue est actualis
assensus firmus ac certus intellectu creati, in auctoritate Dei obscur revelantis fundatus. Dieitur assensus, per quod quaSi generi e eonVenit eum plurimi Retibu intelloetuS V. g. eientiae, OpinioniS, et fidei humanae Dieitur actualis, ut di Stinguatur a fide habituali. Additur supernaturalis, ut appareat illiu diScrimen ab Omnibu aetibus naturalibus intellectus Additur sirmus et certus, ut diStinguatur ab opinione, quae non OVet ad RSSen Sum certum et firmum Sed probabilem, o dubium Denique additio propter auctoritatem Dei, ut distinguatur
VINAE FIDEL ELICI POTEST, NEMPE VEL CREDENDO Deo, VEL CREDENIM
Deum, VEL CREDENDO in Deum. Hae QS communi apud Theologos. Probatur: Tot modi aliqui aetu poteSt Xereeri, quot habere potos diverSa tendentius in Suum objeetum pri ne ipato at fides tribus modis tendere potest in Deum, qui St pSiu Objectum pri ne ipale. Primo namque tendit in pSum tamquam in Objectum materiale et attributioniS, et Si habetur primu RetuS, qui S creuere Deum, hoe QSt redor Deum SSO, Seu exiStere Seeundo fido tendore potest in suum objeetum formale, quod St pS divina reVelatio, Seu auctori in RDei ovolantis Si exurgit Seeundu stetu fidei, nempe credere Deo, ei licet aliquid revelanti, Seu proponenti tamquani erunt quieti ipse nec alii nee allere poteSt. Tertio denique, quis tendere potest in Deum per pium Voluntatis affectum inclinantem intellectum ut sentiatur propositionibus dei, et Si tertius aetus admittitur, nempe credere in Deum, idest, erodendo in ipsum tendero tamquam in nomultimum perifroetum Voluntatis, Seu ut loquitur . Augustina , O n. lΝ.
549쪽
DU ACTU FIDEL DIUIN E. 533 amare, crederisi is eum ire, credendo ei ad inrere, et men ris ejus
lucorporari. - Olim tamen Xistimo tres illo modos tendendi in Deum importare totidem actus fidei realiter iStinetos enimvero in quolibet ne tu divinae fidei tria haec includuntur, nempe credere Deum, credere Deo et credere in Deum : Si quidem quilibet verus ne tu fidei divitis hab0 pro Suo materiali obje et Saltem attributionis Deum ipsum, pro Iormuli uetoritatem Dei revelantis, proceditque ab intellectu ut stimulato et ex eitat a Voluntate : Sed hue tria nihil Sunt aliud quam credere Deum credere Deo et redere in Deum: ad proinde tres illi modi erodendi non important diverso aetu fidei. - Constrinatur: si enim aliquid obeSset quominus se tria uni et eidem actui eo inpotore OS Sent. RXime quin peeentore POSSUN Credere Deum, et ere- dei Deo non autem eredere in Deum quia pio Voluntati affectu in pSum non feruntur: at Oe Verum non apparet: siquidem dum Pedeatore Sunt, profitentur Se redere in Deum: non quidem Solum in persona Eeelesiae, ut Significat . Thoma S, Sed etiam in persona propria Unde S. Bernardus Serm. 24. in Cantico poeentori tribuit fidem in Deum quod utique Sumitur e Seriptura Joanni 12 ubi dieitur mi incipibus multi credide uni in ρυ- sed propter Pharismos non consit oretur, ui e Syno ejicerentur si uae in en sim i inuin, syi quam morian Dei illi ergo, qui istuntur in
Christum reclidisse orant revera pecentore, quippe cum mam homines quam Deum offendere timerent. Unde hi SostomuS, Hom. 52. in Matthaeum Ni hi prodest, inquit si credas in P trem, et ilium, ritum notum, uisi recte nixeris.
TR IM ASSENSUS DIVINI FIDEI SIT CERTIOR QUOLIBET SENSU SCIENTI J VEL NOTITIAE NATURALIS
NOTANDUM 1 Quod eortitudo est j rmita et ora Stantia ilieujus rei. Quae St triplex Selli eo uertitudo objectiva, Hubjecti fornistis. Cortitudo objecti est uod Sitas, et immobilita rei in Se Hie equo duplex est nimirum nocessitaS, Pt in ariabilitas essentim, et Hor, quae Soli Deo competit et necessitas essent quae est uere stria conne Xi praedienti eum Subjecto. Qua rursim tripleX: prima metaph VSi ea, qua nequidem divinitus res i0test essent iter. V. ' homo Si rationalis. Secunda physi en qu do Saltem naturaliter pr mitio non pot0St esse falsa, . . omnis igni e0mburit.
tiam non inmeit Certitudo tot alis est nee Saria de torminatio cognitionis ad veritatem uase eonSiderari potest et X parte Suae allvo ex parte Sui Obj peti. Primo Sensu illud dieitur sertius, quod habet certiorem am, moti Uum: Si ei lue m tu fidei certior est ne tu Seientiae, quia Veritati divino, innititur. secundo sensu illud dieitur certius, quod plenius 8Soquitur intellectus, et O identius percipit, qua ratione eius Sesentio certior dieitur actu fidei, quia objecta Seientiae, utpote ni hi oportionata. uacilius loreipimuΝ Certitudrmandi, si si intelloetus ni leui olfe et propior motivum ininllibile.
550쪽
se Rutem Oritur Vel ex Xperientia, qualem inbemu certitudinenido estior ignis vel X Videntia lumini naturalis, quali est ortitudo ei rea prima principia Vel o debita illatione, qualis est ortitudo de eone lusione ex praemissi in legitima forma et materia de eta. Undo ad ortitudinem quatuor o Doetore in Prooemio lib. 1. Post. colliguntur Onditiones prima St, ut intelleetus firmiter adhaereat. Secunda, ut illud, ut adhaeret, Sit esertum Tertia, ut motiVum propiorqu0 adhaeret sit infallibile. Quarta, ut motivum Sit debite applientum. NOTANDUM . Ex 110Stro Alon Si qu. 68. memb. . art. 1. 6 Quod si inter ea quae ortu leuntur, quo am habent ortitudinem e Se ipsi S qua Ham Vero X alii S. EX alii eserti tu linem habent, ut A prineipii eonetuSioneS, et X artieuli fidei, quae Sequuntur ad r- ticuloS; quia Deu juStu est, reddet unicuique Secundum per HUS. Quae vero habent certitudinem e Se ipsis Sunt tribu modi S. Nam si quaedam habent ortitudinem ratione Videntiae, ut principia, quae Sunt per Se nota, ut, e quolibet aspirmatio vel negatio quoddam si Vero habent certitudinem ex informatione On Seientiae, et hae est si ertitudo fidei, SiVe formatse, eum enim prima Verita ipSam idem inSpirat, Si eonSeientiam informat, ut Si aliqui cogitur ipS' Vi si dentia eonsentire isti Veritati omne totum majus S parte ita di si habitum infusum fidei, ipsa informatione OnSeientiae aretatur, et
si Ogitur eonSentire Veritati primae propter Se unde Sicut negaret hoc: Omne totum majuS St Sua parte Ontra suam Seientium, ita negaret si quemVi Rrtieulum Ontra Suam eonSeientiam. Et ideo S. Ignatius, si eum Ompelleretur, Ut eguret Cliri Stum, reSpondit e non posse negare, quia nomen HUS habebat Seriptum in Orde. Unde ad pro- bandum qualem impressionem aetat fide in mento, post mortem Hii in Ventum est nomen Christi Seriptum litteris aureis in ordo si ejus. Item quaeus in habent ortitudinem SonSu Xperientiae, quali S QS eertitudo per modum guStus, Vel taetus talis certitudo est in Virtutibu re Speetu Suorum Objectorum, et in fido formata reSp et asi redibilium primae veritati D. NOTANDIM . Variam Sse Theologorum Sententium in assigna da praeeiS ratione, eur de Sit certior qualibet alia notitia. Quidam enini eum Metano eontendunt 8SenSum fidei esse eertiorem Seientia ineundum Se non ero Secundum OS: alii Vero Volunt illam maiorem certitudinem SSe repetundam e parte objeeti, non ero Subjeeti, ita
quod de sit quidem ortior qualibet eientia e parte Dei, quia impossibilo est ipsum falli et fallere; eientia vero Sit certior e partΘSubjecti, quam fides, quia fides Seeum patitur dubitationem, non Veroseientia. Nonnulli majorem illam eortitudinem repetunt e firmiore n- dieation ipsius in subjecto ita quod fidos longo tenti eiu et immobilius inhaereat intellectui, quam quilii, set habitus Seientiricus. Suui tiam, qui ingeniose et acuto philosophantoS, dicunt dona esse quidemeertiorem Scientia appretiati Ve, non ero aliter. Quem nil modum nim,
inquiunt, ille ensetur magis diligero Deum, qui paratus Si umia propter ipsum relinquere; Si illo dicendus est appretiative magis CertuS, qui paratus est mnes a Sensus naturales deS 'rere propter a
sensum fidei. Tandem volunt aliqui ideo assensum sidet 0rtiorem esse quolibet ressensu Seientifico, uen0n et eo qui pr0e didit ut intelligentia,