장음표시 사용
581쪽
cliviva gratia stimuli, perseeutioue inconcussa id et dilectione patiuntur. Quos autem Oe modo tantum bonum est, fugere licet Certe tentati hae ratione bona est, leui perseeutio ne niSi De Volente contingit O permittente nee tamen illi et tum est 1ugere tentationem
et ipsam depreeari. Alioqui frustra nos in ornr0 oeuit Christus Et ne nos inuties in tentationem, seu libera nos a malo. Sed Qt peStilentia se fame hoe Oilo bona Sunt nee tamen ea fugere prohibemur, im temerariu erit qui hae mala non fugiet eum poterit illa declinare, Salvi ChriStianarum Virtutum stlieli S. Distinuito secundo eumdem propOSitionem fugere non ieet quod a Deo immis Suin St, ut Si fugam DS praeceperit, concedo si non praeeeperit. mo. At Chri Stus tugam in perseeutione Verbo oeuit et Xemplo. INSTABIS: Qui invitant redinSSionem lugam non praeeipiunt: Sed Christus et Apostoli Christiano ad pus Sione Sustinenda adhortantur Orgo
tugam non praeeipiunt. Quoreta inin alius sententiarum, inquit Tertullianus, cap. i. iubentis fustere et invitantis au passionem contrariam fugin Qui confessus fuerit in me et eoo confitebor in illo coram Putre neo, quo nouo tumebitur fugi us quomodo situlet consitens.
Responcteo Disti Hsuo nis Orem tugam non praecipiunt eum tempuS a Deo pri Stitutum adeS ad Subeundum martyrium coiscedo eum nondum de St. e . Nam cum corono e Dei Histristione es endat
inquit , CyprianuS, lib. De lapsi S, nee possit acrip , iis fuerit hora sumenui, quisquis N Christo manens uterim cadit, non idem Heneus f.
seu tempuN XUectat. Qui utem cum H, H erede et cecidit uectaturus
gentirius autem viciet lupum venieritem, et imittit ones et fusi ergo ne reliquis christianis ingere licet, nam si ure fusere deberes, o Hυbere prinpositus regis strare, sine causia staturus ad tutelGm reuis,
yuam rex ON desideraret, eae licentici ficta scilicet, inquit TertullianuS, Cap. 11. - ReSPoncteo: Di,finutio aute deos sero positis Eerlesiae 1ugere non te es, Si in omne aequaliter aeviat ei Seeutio et tuultu remanent, qui neceSSarium cele Sit inini Sterium obire poSSit. reo si in aliquo dumtaxat perSecutio moveatur, et aliqui remn - 1eant quotquot Eeel QSis noeeSSarii Sunt remo Hoee istineti est S. Au-ζustini, pi St. 108. quae S ad Honoratum .im autem credat, inquit, ta hoc Dominum ieri coquisse, ut uec mrio ministerio, sine quo Di me euot deseraritur reges quos ut fauouine comparavit Nu-
uiu hoc feci ipse, quando portaretibus cireutibus in Lu tum cir- ulus fugit. Qui non utim cclesias coriorem erest, quas ob eo uehertas i ii minus Numquid utinuo apostolus ciuius, ue illum prehen-Jeret inimiciis per fenestram in mortes sub uissu est, et ejus manus bus, Heserta est, ure ibi Ecclesies, uecessario ministerio ei ιγn ab aliis
ratribus ibidem constitutis quoia hortebat, in ieiuni est His quippe sentimus hoc Apostolus fecerat, ut ei sum Ucclesia', que
9 Oj Hi Pers utor illi quo rebat. Vesci tui eruo ei fi Christi, istinistri erbi e sacramenti ejus, quod rincepi sic De misit. Fufiant inninoi ci ita te tu tacitatem, quando eorum quis specialiter es eis 'torinus inueritu e ut ab aliis qui non to e i ritur H ira deserati r
582쪽
Ecclesia, sed proebeant i ctria conservi Suis quos aliter Dii ere nou posse noverint. Cum autem omnium, cle8 episcoporum et clericorum
est commune periculum, ii qui aliis incise ut, non deserantur ab liis quibus uuisent. Et infra: Cur sibi putant indifferenter obtemperandum
esse princepto, ubi lectunt de ciΓitate in civitatem esse uolendum, et mercenarium ou eaehorrent, qui Diuit it Mim venientem et uuit, quo- nicim non est ei cura de ovimus Cur non istas citias Dominicas, verasque sententias, unam scilicet ubi fusta sinitur aut jubetur, alteram ubi aruuitur atque culpatur, sic Hiellistere iuvent, ut inter se reseeriantur non esse contrarice, sicut Hon sunt Et hoc quomodo reperitur furi de locis in quibus sumus premente persecutione, fusilendum esse
Christi ministris, quanilo ibi aut plebs Christi non fuerit cui ministretur, aut etiam fuerit, et potest per alios impleri necessarium in sterium, quibus non est eadem causa fustiendi. Id exemplis S. Pauli et Athanasii probat, et deinde Subjungit Cum autem plebs manet et ministri uolunt, ministeriumque substrahitur quid erit nisi mercenariorum illa fuga damnabilis, quibus non est cura de ovibus' - Perperam igitur olligebat Tertullianus plebem eliristianam fugere non debere in perseeutione quin epi Scopi et Saeerdote fugere non debent, eum manere tunium illi obeant propter plebem, alias fugam igito arrepturi Si plebs Sedem mutnVerit uniVei Sa, vel eorum ministerium ipsi neeeSSarium non it, quia alii mini Stri prinsto Sunt, et ipsi Se in aliud tempuS SerVant, eeleSiae aeque profuturi fuga Sua ne alii praessentia. Certe quam neeeSSaria Sit Opera mini Strorum EeeleSipe, quam quo turpis et impia fuga, quando Pleb chriStiana porSoeutionem Ugere non potest, eleganter eXponit . UgUStinus ibidem Innou cositamus. inquit, cum ad istorum periculorum perΓenitur extrema, uec est Ofestas tilla fugiendi, quantus in Ecclesia fieri soleo ab utroque sexu atque omni aetate concursus, alii baptismum lassitantibus, aliis ρ- conciliationem, aliis etiam poenitetitio ipsius actionem, omnibus consolationem, et sacramentortim confectionem et ervationem ubi minisse stes int, quantum exilirim equitur eo qui de isto in tuo Dei non re-oenerati exeunt, vel fati quantus est etiam luctus fidelium suorum qui eos secum in Disce interno requie non habebunt Quantus deni uemitus omnium, et quorumdam quanta Risphemis ministeriorum fministrorum' - Et infra, Objectionem eorum OeeupanS, qui ieebant ministros Dei fugere debere in perSeeutioni diSerimine, ut so pro utilitato celesiae temporibu tranquillioribu Ser ni, liti e habet: Neet hoc sit a quibusdam, quando Non desunt alii per quos suppleatur ecclesiasticum ministerium, ne ab Omnibus deseratur, quos fecisse Atha
nasium supra diximus. Nam quantum uecessariun fuerit Eo lρsioe .
quantumque profuerit quod Nir ille Gnsit in carne, catholica de uorit, quo adversus Ariarios inreticos ore illius et a nore defensia est Seia, quando est commure Periculum, massisque timendum est nequisquam id facere credatur, Hon consulendi colunt ite seu timore m-riendi, mastisque fustieridi absit eaeemplo, quam vivendi prosi ossicio, Nulla ratione faciencium est Disti euitas nutom est quantum ad secuMdam partem Conelu Rioni S, quibus idoli eo modis ligeat interdum fidem Oeeultare, utrum licitii insit uti vestibus et ritibus infidelium id ieeultandum si iam idem
583쪽
Quantum autem ad Vestes, quibus infidele distingui possint a iidelibus diei potest eas esse in quadrupli ei disserentia Primo nam quo Sunt VesteS, quibus infideles distingui solent materialiter a fidelibus,
non quidem Ormaliter, Seu prout infidele Sunt, Sed dumtaXat quatenus pertinent ad talem nationem, quale Sunt eSte Turearum quae magi pertinent ad nationem ut proVinciam, quam n Religionis Seetam unde fit, quod, licet omne e OnVerterentur ad idem Christiannm non propterea ritum antiquum utendi ejusmodi vestimentis deponerent. ConSentiunt autem Doetorses Catholici posse fidelem uti HuSmodi VestibuS, quando, per illorum infidelium regionem transire, aliqua neeeSSita urget vesti enim illa De explieite se implieito continet negationem fidei aut profeSSionem alterius Seetae Nec Obsicit quod alii existimantes eum esse ex natione infideli decipiantur, putante eum SSe ex eadem nationi se eta illa enim deceptio fit perneciden S, et ex ignorantia decepti, quam per se non intendit ille qui ejusmodi Vestibus utitur. DiXi reum necessitas ruet, eum enim Sinctenus Sufficienti non possimu proximi deceptionem intendere, Pr Sertim in re gravi, quali 08Set dum OS 1al Sse eetae ultore eXiStimaret, certum St, quod etiam non liceat absque necessitato ut ejusmodi VeStibuS, nee subministrare tale deceptioni fundamentum. cura dum genUS VOStium S earum quae Surpantur ad dignoscendo infidele formaliter, ut inridele Sunt prout Judaei Romae ex ordinatione summi Pontifieis uti debent galero rubet coloris eorum vero foeminae rubeo Vel cnput debent Obtegere Tertium genus VeStium earum St, quae ad protestandam et Signifie undam alsam religionem RSSumuntur quale eSSent VesteS, quibu uti Solent Sacerdote falsae r 'ligionis in Su communi artum denique genus Vestium illarum eSt, quae non Solum utcumque continent et Signifieant professionem 1alSse eetae, Sed inSuper denotant cultum actualem ejusmodi falsae religionis, quale Sunt quibu utuntur Vel Saeerdote Mahumotaui, vel aeris euri in sui Sacrificiis et Superstitiosis ritibus. An autem hujus triplici generi vestium ieitus Sit SVS idolibus, non On- sentiunt Oetores, ut Videre S apud Lug d. 14. Sess. . qui eorum sententia refert, et partim approbat, partim improbat, ateturque ib. num 42. X tot diverSi Auetorum Sententii poSS hane generalem formari regulam, in qua Orte conVenirent omneS, ut parum diSSentirent; nempe quod Su praedictarum Vestium non Sit licitus quando X institutione aut circumstantiis determinatur ad signitientionum 1alsi eultuS, Seu praVae religioniS. Non repugnat autem, inquit, quod cireumStantiae tale Sint in . quibuS e Sti S OS Si habere Signi sientionem aeque determinatam, ne habent OeeS, puta princeps infidelis praeeiperet subdito Christiano negare fidem et in signum segatae ido gestare imaginem idoli, aut liquid jusmodi hoc enim in casu non est dubium, quod gestatio illius ostis esset Signum negato fidei, t quo ideo, quod SSet Omnino illicita. Cum autem non omnis usu tali uni Vestium Sit semper ita deto minatUS, infertur, quod tune e gravi SSimn auSa liceret uti Vestibu Primi Ot e uncii generis quando Videt ieet, qui hominem Christianum eis utentem videt, eo ipso non determinatur ni judicandum quod iidem deseruerit. Sed dubitare ut judicare potest, quod ad aliun li-
584쪽
iri an diversum tali veste utatur. Qui ampliorem hae de re Controversiam desiderat consulat ipSum de Lugo, Sectione citata, Suarem d. 14. Seet. . et alio Theologiae morali seu praeci e Auctores non enim hujus volumini jam ad linem propdranti congesta materie patitur fuSiorem hae do ro diSeussionem. Unde his omissis, aliqua te Spe Christiana delit istud Sunt.
CUM objueti optimi ac praestantissimi notitiam ejusdein appetitio et i OSecuti Sequatur, inde St, quod affulgent nobis divinae fides
lumine, quo Deu In Optimum, OmneSque cliVina Oju praecellentias deprehendit iis, ae ea cutientibus ieet uult iuspieimus, statim in nobis aedouditur illius OSSessioni a fruitioni desiderium, quo Stimulamur ii ipSiu RSSeeutionem, quem utique Stimulum divinitus in ita Spe OX Uitat Spe enim Si quaSi e animae, non Olum quo subsistit, sed et quo veluti nee iit, et ad Dei unViSSimam OSSOSSionem rapitur et anhelat. se uam utique divinum Spem, Voluti hominis pii thesaurum Si proe-elaro commendat . B inardus, Sum . . in Sal. Qui habitat si Hs eo una, inquit mihi omnium promiSSionum auSn, lue tota ratio meae si XPoetationi S. Prietendat niter meritum Sustinere Se nete ponduS illo et re Stus, jejunare bis in Sabbato dient, OStrem non e SSeo Sicut eo tem hominum glorietur mihi autem a thoerere Deo bonum est, ouere M Omi, O meo mem meam Sperent in aliis alii forte hie
in Seientia litterarum, hie in astutia seduli ille in nobilitate, illeo in linitate, ille in alia qualibet Vanitate eonsidat: propter te omnia
detrimenta ieei, et ut Stereor arbitror, quoniam tu e Domine SpeS mea Speret, qui Vult in in orto cli Vitiarum ego vero ne ipSa qui clem nisi abs te victui neeQSSarin Spero, nimirum Verbo tuo confidenS,
in quo abjeci omnia: Quo rue rimum eunum Dei, et justitiam si sus, et omni GH icientur vobis, empe tibi derelictus est pauper, si orphano eris subulor. Si mihi praemia promittuntur, per te obti-o encla Sperabo. Si inSurgant ni VerSum me proelia, Si S: DVint mun- stus, Si remat malignuS, Si PS ear ad Versu Spiritum OneupiSent, si in to ego Sperabo. Fratre hoc Sapore, o fide Vi Vero est, ne aliuS sententia dicere poteSt: Quonium υ es Domine spes meae nisio cui in tu Sit ei Suasum n Spiritu, ut quemadmodum monet Propheta,
jacte omitatum suum is Domino, Selen S, quod nutriendia Sit bo odo juxta illud quoque Potri Apostoli eap. 5. Omnem solicitudinemo estram uicientes in eum ipsi enim cur H uobis D. - Qua
uixit eati esse firmam animo0 nehoram : Confusimus, inquit, aute evitam Propositon spem, quam sicut anchora' ab us animo tum tam Hi sic nam et in cederet usque ad uteriora Delaaninis Spes enim
est j iiiiissimum animi nostri sulcrum, ne Velut renchora aera, quae nutnntom nimiam ne inter hujus vitae procellas Ot tompoState fluctuantem ob irmat, ne rei, optato cursu deviet, et in prostellos hujus
mundi pelago unus ragium incurrat. - Quapropter nue tu Augit Stinus
585쪽
DE SPE THEOLOGICA. 569ogregie ait Hanc spem is terram sanctum tamquam anchoram seres o mus, ne in isto mari turbati riuus, a re uus in ad nodum enim deuGrai, 9uo is arichoris est, recti uicimus, quod jam in terra sit, licet adhuc fluc et sic contro hujus pereurinationis uost me tentiationes spes vostra fundata est is illa ei itate eius ilem. - aeteruin non ita multa Sunt, quae de divina spe disputare Solent Theologi quodire ne in
relerentia illiu natura et praeStantia fruStra teramus tempuS. OmneS
de ipsa Solita agitari introversia ad tria oti imum apita reVO-camVS, inquirente Videlieo quid et quali sit illa divina virtus; quodnam illius Dbjectum a Subjeetum; qui et quando HuSdem ne tu Silebeant ex praecepto eliei, quae tribu in sequentibus Quaestionibus
UID ET QUALIS SIT DIVINA SPES.
NOTANDUM I. Huju voci spes Signinentionem S Se multiplieeti Q. Signifient enim interdum nee tum et nSSionem appetitu SenSiti i, quo in bonum arduum studii, qua ratione inter paSSione recenSetur: alia etiam liabet ejusdem rationis ReeeptioneS. earum ei omnibus omiSSis, utpote non thseologi ei S, tripliciter a Theologis Solet usurpari primo quidem pro Objecto Seu bono quod Speratur. Si ad Rom. N. ridetur est spes. Et ad Titum . Expectantes beatam spem, et Hi ritum foris masn De . Secundo interdum usurpatur pro eo, ad quem Spe dirigitur: Si plerumque Seriptura sacra Deum OStram Spem appellat. Hin Sal. 13. 0m Mus spes sus est
et Psal. l. υ es, qui aetraxisti me de ventre, spes meo b uberi us
de qua hie est Sermo, proprie Recipitur Pro ne tu Spei, quo bona Superianturalia peramus a Deo: Sic ad Om. . Spe sulci facti su-us. Cum auteni habitus denominetur ab actibus, ille habitu Supernaturaliter indutus, qui ad eum notum eliciendum inelinat et Stimulat dieitur etiam SpeS de qua Ob eap. 19. Reposita est hinc spes mera in sinu in o. Et ApoStolus 1 ad Cor. 3. Maneo tria hinc, sicles Ues, et hesi iis A quod utique non de actibus, qui transeunt , Sed Solum de habitibus qui permanent, OleS intelligi. De hae nuto in ultim Spei
speetet ad intellectum, ut voluntatem. Fuorunt enim, ut refert Do eto d. 25. . . qui Xi Stimarunt spem non esse distinetum n fido et Charitate, quin inquit . . O, M t diei, tuos Spes aggregat in Sequodammodo duas virtutes, Sellimi idem et haritatem nutus enim Spol qui te ectare includit certitudinem, et hae eortitudo pertinet ad intellectum, et fidem ineludit etiam deSiderium quod pertinetn voluntatem; et si sit desiderium moritorium pertinet ad charitatem, quae perficit Oluntatem : Sicut igitur X peetatio Ortoet O ua Oritoria ineludit Ortitudinem intellectus, ei desiderium voluntatis ordinaue,
ita spes ut 1 irtus por10 et diceretur in ludere ser quamdam Aggr gationum idem et charitatem Secundum Oe Onoretur virtus Orlin.
586쪽
non formaliter, ne Sinipliciter, Sed Secundum quod aggregat ormnliter in Se duas virtutes It Doetor. Secunda sententia eorum St, qui existimant Spem esse actum intellectu indistinetum a de quia Videt ieet ideo peramia aliquid, quia redimu Deum esse fidelem in Suis promi8SiS. Tertia sentem is contendit quidem Spem ad intellectum pertinere, quamquam non eliciatur e habitu fidei; sed sit aetus judieii, quo intellectus judient Deum ibi daturum beatitudinem, e eo
quod promisit Se illam coneeSSurum OhSerVantibu mandatum, ne Suhiud eum sit fidelissimus in promiSSis, inde Sperat Se beatitudinem illam eon Seeuturum, Si priveepta Servaserit. Quarta sententia eorum est, qui XiStimant Spem SSe quidem aetum VoluntatiS, Sed omnino indistinetum ab nutu charitatis, quia Volunta eadem virtute eliaritatiS, qualis ponitur u Velle ordi Datum, eadem disponitur ad ordinatum nolle, nam X Aristotele, lib. 1. ρ nimia, teXtu G. Ii'ectu)n est judeae sui, et obliqui igitur pari ratione eadem Virtu charitatis, quae disponit ad amandum bonum praeSens, pariter di Sponit ad desiderandum bonum absens Sieut graVe eadem graVitate qua tendit in terminum non habitum, quie S dit in pSO termino, ubi eum comparaVit ae per On- Sequen eum Volunta determinetur ad amandum Deum sibi praesentemper charitatem, per eamdem disponitur ad illum desiderandum, Seu
NOTANDUM ;. Quod etsi numerosior ne elebrior Theologorume in tu QOΠVeniat Spem SSe ne tum Voluntatis, nihilominu inVicem eontroVertunt qui Silam Sit ormaliter ille eius. Duplex enim generatim est actu VoluntatiS, alter quidem fugae et Versioni a malo alter vero proSeeutioni et neeeSSu ad bonum. Certum est autem Spem non SS Retum fugae, quia non habet malum pro objecto quandoquidem malum, qua malum St, non deSideretur, nee Per tur. sed potius timeatur neque etiam Versetur circa Objoetum ab pSO e-eedendo, Sed potiu ipSum amplectendo, et ad ipsum per asseetum ne edendo neeeSSum S ergo, quod Spe Sit Retu proSeeutioniS. Cum nutem proSecutioni ae tu Sit dupleX, aliu Settieet, qui dicitur aetus prOSeeutioni amieitiae, qui tendit in objectum propter Solum ipsius eXeellentiam ; alter Ver proSecutioni S OneupiSeentiae, quo aliqui Stendit in bonum, non propter Solam illiu eXeellentium, Sed quatenuNeonVenien nobis, ut aliiS, quo diligimu , quaeritur muSnam Pro- seeutioni Retu Sit peS. Quatuor igitur hie Sunt determin nuda primum, utrum Spe Sit Virtus Theologi ea secundum, utrum Sit a fide et eliaritate realiter distincta tertium, utrum Sit actu voluntatiS et Omnino idem cum deSiderio, seu proSecutione concupiSeentiae, qua aliqui deSiderat Sibi ipsi honum quatenu bonum Suum proprium quorsum, quo Sint Spei SpeeieS. Cono1M Sio rima. - REVERA PES EST VIRTUS, EAQUE THEOLOGICA II: 'e S communis inter Theologo contra Durandum in .diSp. 26. u. 1. dicentem Spem non eSSe Virtutem nisi improprie et largo modo Sumptam muta, inquit, Virtus e PhiloSopho, Si diSpoSiti perfecti ad optimum per nutem, eum Vedietur eir bonum arduum, Rbsens, et nondum POSSCSSum, non Si dispositio perfecti ad optinium, ut neque fides, quae versatur circa Deum obScur tantum modo eognitum.
587쪽
DE SPE THEOLOGICA. 571Primam partem prohat octo n. 10. Omnis habitus ne linatis ad
netvin bonum et Oni ei reum stantiis affectum revera St VirtuS: Sed tali eS Spes igitur. te. Probat rite euens Sperare Deum, Ut Summum bonum, Si aliquid One Stum, et oti torme reguli legi Hernae,
quippe cum Sit praeceptum a Deo, et aliunde nullum Sit bonum per-1eete Satiati Vum reaturae rationali , quin Solum Stud bonum infinitum est igitur appetitio illius boni est actus honeStuS. Deinde actus ille etiam affieitur ei reum Stantiis bonis quippo eum liat per media ab pS De ordinata : unde quamquam appetitio boni inliniti possit esse illieita qualis uit in Lucifero, tamen desiderare bonum infinitum per media ab pSomet ordinata non poteS QSSe niSi bonum. DHES 1 Per Spem aliqui desiderat et X peetat aliquid tamquam
bonum ibi proprium a Subinde fertur in bonum non qu hono, tum, Sed qua utile sol Omnis Virtus debet tendere in bonum non qua utile. Sed qua hon Stum ergo Spe Non St Virtus. - Negat Secunctam Partem majori Docto n. 12. Nam quod quis desideret sibi bonum, non officit honestati illiu aetuS. quando desiderat illud per media proportionatR, et a ratione die inta; neque enim ei reum stant in illa perSonae, Qui bonum appetitur. Rrint rationem Ormalem boni quando enim Voluntas desiderat bonum ibi, non Variatur proptere ipSum bonum intrinSece, Sed Olum Xtrinsede quatenu ex eo quod te ipSum Volunta appetat, bonum Stud aeeipit denominationem voliti et desiderati a voluntate, quae denominatio poteSi dare euasionem intellectui ad Ou-eipiendum respeetum rationi inter ipSum bonum et Voluntatem. INRTABIS: Omni RetuS. quo utimur truendi S, non poteS Censerinetia Virtuti S: Sed etia Spo talis e Si quippe eum per eum VoluntaSamo bonum inlinitum propter Sei9Sam non autem propter Xcellentiam ipsiu boni. - Negat minorem octor non enim Volunta Sic Sperando bonum inlinitum utitur mendis, quia non utimur fruendiS, quando Volumia bonum quod propter Se amandum St. Ut perfectionem OStri quando reVera illud bonum Si nostri perfectivum, nee
illud volumus tamquam aliquid minus bonum, quod nobi in Serviat ad aequisitionem alicujus boni. Sed solum illud optamus tamquam
bonum pria StantiSSimum quod 110 pertietat et efiiciat beatoS. DICRA 2 Nulla paSSi eS Virtu Sed Spe QSt unum undecim RS-Sionibus igitur non est virtus. - Responcte Doctor D. o. Spei nomen Se re qui Oeum Surpatum ad Significandum illum motum appetituS sensitivi circa bonum SenSibile, ut aequisitu ne ite qua ratione noueS VirtuS, Sed paSSio aliter Vor Spo nomen usurpatur ad ignis4eandum habitum inelinantem ad actum ire bonum Spirituale futurum quatenu inimo perseetiVum. O lio modo St Virtus Probat Secunctam artem octor nempe quod Sit Virtus theologien num. 11. Virtus Onim illa St theologica, quod reSpieit Deum ut objectum quod, et aliquid divinum tamquam objectum quod ni ita PS de Spe, ut die emu QvIStione sequenti igitur Si virtus theologiea. Deinde, inquit n. 15. re Vulgo conditione requiruntur ad Virtutem theologicam, per qua diStinguntur non Solum a Virtutibus moralibus. Sed etiam bis 'quisitis Per ne tu Virtutum SuperunturR-lium prima quod Deum respiciat pro primario Suo objecto: unda, quod habent pro regula primam Ogulam Umnnorum C tuum,
588쪽
1ion nutum aliquam regularia nequisitam tertia, quod immodi ut infundatur a Deo. Si eut ii causa friciolato duae quidem priore conditione possunt competere fidei, Spei, haritati aequiSitae, quae tendunt in Deum tamquam iri objeetum, et habent aliquid divinum pro prima regula fides quidem di Vinam veritatem, spe divinam idelitatem, et charitas divinam honitatem Sed desieiunt in tertia, quia nempe non infunduntur a Deo Dee OnSequenter Sunt Supernnturale in Substantia, quales Ss debent Virtute Vere theologicae. DICES 1: ulla virtus theologie est inter duo Xtrema vitiOS per CXee S,um aut defeetum Sed Spe habet duo Xtrem VitiOSa, nempe praeSumptionem et deSperationem igitur non debet censeri Virtus theologiea Minor consiste Siquidem desperatio et prae Sumpti Opponuntur Spei, illa quidem per defeetum, se Vero per Xe0SSum M Orotiam sit evidens enim Vero non potest eo inmitti XeeSSUS in fide, quia impossibilo ost, quod aliquid imi firmitor erodatur ne in Spe, quia non potest Deu nimi desideruri, ne urgentiori inVestigatione et inquisitione Xoptari ne denique in charitate qui Deu non poteSi plus amari, quum Sit amabili S. aut debeat amari igitur Spe non est clieenda Virtus theologien. - Responctet octo n. 24. Hessarido majorem: OteSi enim concedi, inquit, quod Virtus theologie Sit proprie med in non X nrt Objecti, Sed e parte NeeSSuS qui poteSDeSSe innetu neque inde equitur eam di Stingui a morali virtu enim Oralis habet Xeessum, et defeetum non Solum ntione modi aetuS, Sed etiam ratione Objeeti, in quod tendit illo uetus Seeus S autem de Virtute theologien, quae non poteS habere XeeSSum ratione Objecti, quia eum illud sit infinitum, non potest Xe edi ab Retu Virtutis, qui in eum ei tur, et ideire non poteSt firmiu eredi eo ne eonStuu-tius in eum Sperari, ne ille ardentiu amari, quam mereatur. PoteSttamen poeeari in istud Objoetum infinitum ratione modi sendendi in illud, nempe per etiam immoderatum, qui magiS, ut minuS, quam par esset, in Stud Objeetum tonderet. Qua ratione ides potest esse inedia inter levitatem, qua qui RSSentiretur irmiter ei quod DO eStita erodendum undo illud Eeel0S. 19. Qui cito credit, levis est comi eo inter pertinaciam, qua quis nimi reSistit credendi S molens alicui assentiri, niSi ntione naturali id SSe Vorum Stendatur: Si etiam
ninore nimi potest quis θndore in aliquod diligibile, si 'ut et nimis
remisse: ieet non possit nimi tendere in bonum infinitum an nudo. De nimis firmiter ipsi credendo. Simili ratione poS QS intor deSperationem et priae Sumptionem, quatenus deSperan non Vult de Siderare Deum, ne in eum Sperare praeSuinen Vero Vult et deSiderat ipsum, Sed per media improportionata Sperans et O deSiderat Deum per med in proportionat et rationabilia, et te utrumque hoe Vitium X eludit; nequo noeeSSO St, ut Virtu quaelibet rebeat duo extrema, quorum uno motur X OSSive Objectum illius, et nitor minus inton So. Diosis irtus theologien vorsatur dumtaXat ei rea Deum sed Spes non Solum habet pro objoeto Deum pSum O, Sidendum, sed Otinua media, nempe rutiam, et dona, quibUS eouiparari poteSt ejus pos ΝΡ,sio igitur non Si die nita Virtus heologie n. - Distinguo majorem Virtus theologie Vorsari debet ei rea Ouin et bonum iu creatum, tamquam iren objectum si iniurium et Specillentivum, --
589쪽
cedo tamquam ire uni eum Objectum, et Omnino Sim PleX. mo. Quemadmodum enim fide non ei Satur dumtaXat ire ea quae omnino diVina sunt, Sed etiam ei rea ea quae facta Sunt, ut Omnin Christi mySteria, et omne propositione reVelata S et leui haritas tendit non solum in Deum, Sed etiam in proXimum Sic etiam Spes ordinatur ad Deum tamquam ad Objectum primarium et adaequatum ad gratiam autem et media ondueenti ad OSSOSS Onom Dei, tam suam ad Objeetum Secundarium. ConoIu Sio SQ ouncta. - SPES EST REALITER A FIDE ET CHARITATE DISTINCTA. Ita Oeto n. i. ubi onclusionem te Prodat, primo, quo Sit istincta a ficte, quia nullum desiderare est erodere: Sed omnis eius fidei Si credere ergo Spe non St adem euin fide. - DeiHHe, Sperare idem est ne desiderare: est Q Siderare Si ne tu Voluntatis erodere autem Si ne tu intellectus igitur ide et Spes non Sunt unum et idem. - De Hique, Si idem
QSSet Sperctre OS On Secuturo Vitam aeternam ne redere nos illam RSSecuturOS, Sequeretur, quod OSSe eertum quod quiSqui Speraret On-Secutionem Vitae aeternae, haud dubie eam SSet OnSecuturUS: Objectum
senim fidei est verum infallibile sui ho manifeste alsum est plurimi namque ii dole Sperant beatitudinem quam tamen Propter morum improbitatem set inalem impaenitentiam non RSSequentur. - Cousirmatur etiam contra ut horum qui erm. . uc res sim doeet Spem esse eamdem eum fide quam pro sidue in aeeipit; quod utique erroneum sest nam si fides et duet idem SSent, nugaretur APOStolia S, cum
ait ad Ephos. 3. In quo scilicet Christ0 habemus ciuesani per sidem
sus Sequeretur enim quod haberemia fiduciam per fiduciam, quod OSSet aperta nugatio undeo ad Cor. 13. re Virtute theologicas tamquam tria distinet numerat, eum ait Fides, spes, charisa trict ec, te. Idem Oeent S. PatreS. a Xim ChrySOSt. Hom. D Fide. Spe, et Charites fρ. Et Aug . Hom. 22. De erbis Apostoli Domus Dolcredendo unciatur, sperando eristitur, dilfendo robatur. Hine in fi- hiridio eap. . ait: Distin enues est siue a spe . Similitor probat eam osse a charitate distinctam : Primo, quiae inritas est amor remigitise, quo Deu diligitur propter Seipsum . ita
quod non minus diligeretur amore ei Rrituti S. etiamsi nusqunm R er 'B- tura rationali esset possidendu : Spe Vero S umor Oneupi Seentiae, quia Si amor, quo aliqui concupi Scit Ouum. untenus est bonum suum proprium unde Si aliqui non onSideraret quod ex DOSSeSSione
Dei haberet beatitudinem, non desideraret ipsam possessione in deSiderio Speici igitur Spes a charitate distinguitur. - Dein S. D Selmo, lib. De Concoxilio, cap. 1 . . Voluntas habet duas fleetiones et inelinationes nempe unam justitiae, qua POSequitur bonum propter Seri et aliam Ommodi qua pro Sequitur bonum quatenus sibi eonvenien ; prima autem e ii affectionibus est nobilior quam securida igitur distinet habitus ponendi sunt in Voluntate in ordine ad aetus, qui ompetunt ipsi secundum diversa ista ine linatione ; et on-quenter deSiderium Spei Ompetens ipsi, quatenus habet affectionem Commodi, non Oritur a voluntate, quatenu habet justi the assectionem. Unde spes et charitas mora Solum distinguuntur Pene metus, 'u
590쪽
possunt hahere, Sed etiam penes diverSa asseetioneS, Seeundum quas perficiunt Voluntatem. - Deinde, inquit Seraphie a Doetor, dist. 26. Art. 1. u. 3. Quemadmodum in patria re erunt dote Seeundum treSanimae ireS, quaruoli una reformabit et OnSummabit rationalein, Videt ieet ipsa Visiori alia oneupiseibilem, videlicet dileetiori tertia irascibilem, Videlicet ipsa tentio, Seu OSSOSSio, Si et in Via neceSSe Stponere tres Virtute theologiea S, fidem cui visio, haritatem eui di-leetio, et Spem cui OSSeSSi reSpondent. DICEM: Homo dumtaXat habet duas aeuitates perseetibile per habitus infusos in ordine ad Deum, nempe intellectum, et Voluntatem ergo Susieiunt duo habitus infusi, videlicet fides, quae intelleetum, et eliaritaS, quae Voluntatem perficit. - Negat consequentiam Doctor num. 26. quin, inquit, Volunta liabet duas metiones, et duo generane tuum, quibu correSpondere debent duo habitus infusi intellectus Vero non ubet ullo uetus, propter quos debet habere duos habitus per Se infuso ae Subinde re distincti admittendi sunt habitus.
ConoIMGio Θνtia. - SPES EST ACTUS VOLUNTATIS IDEM CUM DESIDERIO It Doetor num. 19 ubi Solvit argumenta, quae contra hane
Probatur Spe fortur in bonum absens ut OSSidendum: Sed actu ille, quo bonum abSΡn ut possidendum appetitur, est desiderium ne Subinde Spe QS Retu appetitu eo neupiSeibilis, quo Voluntas tendit in Deum, quatenu Sibi Ommodum et OnVenientem. D 1 CL 1 Desperan desiderat beatitudinem : Sed non habet Spem ergo deSiderium non St Retu Spei Probatur m or, quia triStatur de beatitudine amisSari nemo autem tristatur de amiSSione rei, quam non OneupiSeit igitur, ete. - Distinguit majorem octo n. 20. Desiderat desiderio inestieae et onditionato cotieedit desiderio meaei et RbSoluto, negat. Ad probationem di eo quod quidem nemo tristetur de mi SSion rei, quam non Oneupiscit; sed ut tristitiam absent doejus amiSSione, non Si nee0SSe, quod illam Oneupisent absoluto et omeneiter, ut patet exemplo projicienti mereo in mare, qui riStatur de earum amissione , quia inemeaeit 'r et conditionat Vellet ea con-SerVare, niSi deSSet perieulum vitae. D1CE Eodem habitu quis mare potest ultorum more amicitize, et oneupiSeere ipSi bonum, et eodem etiam habitu potest qui amare bonum prae Sen et abSonS: Sed e charitate amat qui bonum praeSen rergo ex haritate concupi Sei qui ne desiderat bonum p PSonS. Otoriam ex eadem amat ne deSiderat bonum absens ergo d0Siderium boni otiam absentis Si uetus elinritatis. - Distinguit ConsequenSDoctor n. l. DeSiderat desidorio ot oncupiseonti proportionata amori micitiae, et X pS Oriunda, concedit desiderat QRiderio oteoneupiseonti di Stinetae rationis, negat. inque pot0St aliqui bonum absen coneupi Seor duobus modiS: primo quidem, allectu haritatis Ut amicitiae, quo diligit proximum se ipsi e cupiscit homini propter Se Seeundo, quatenus On Siderat bonum istud esse sibi ommodum absque ullo respeetu domo rem alterius, o si desiderium istud non
est eius haritatis, sed spes, quae in ipso desid0rio constituitur, non